Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: Just So Happens

I don’t know much about Japan, really. Yes, I’ve seen martial arts films, some anime and Lost in Translation. Those films give an impression of Japan that leaves one wanting to know more. That’s why I chose to read Just So Happens by Fumio Obata.

just-so-happens-coverIn this graphic novel, London-based Yumiko is a designer running her own firm with friends. She is engaged to an Englishman and has made a nice life for herself in the UK. When her father suddenly dies she returns home to Japan. Here, she feels out of place in daily situations, but also in ritualistic situations such as the wake for her father. Is Japan still her home or has she changed too much in the years she stayed overseas?

Just-So-Happens_p042-043

This internal conflict is visualized via the appearance of a performer of the Noh theater. A traditional form of Japanese theater which aesthetic demands the exclusion of natural traits and spontaneity. The performers restrict characters’ emotions by following a sophisticated code of gestures. As a matter of fact, all human forms, shapes and movements are codified in specific forms. During her father’s wake and funeral, Yumiko notices she doesn’t feel sad, she doesn’t seem to feel anything. She feels like she is performing in a ritualized play, detached from her emotions, just like a performer in Noh theater. ‘If formality and courtesy take over the feelings, how silly and meaningless all these things could become. And despite all this, I still take part in it! Ah, where I am right now… I am in a theater… performing a piece, pretending to be something else…’ she thinks during the ritual.

Just So Happens 053

Fumio Obata makes wonderful visual observations about Japan. In this pleasantly paced story, Obata gives the reader time to look around, just like Yumiko does as she visits Japan. Every once in a while, for example, Obata shows us a street scene, Japanese architecture or a canal that runs through town. Obata uses a subtle and visual way of storytelling. For instance, when he introduces Yumiko’s mom, Obata uses two pages without any dialogue or captions. We see the woman working on her computer at home, followed by a panel of a bookcase with a radio and a picture of her daughter, followed by a panel of her hands typing on the keyboard, followed by two panels showing the kettle is boiling. It takes a third panel and quite some noise from the kettle before the mother notices the water is boiling and she goes to the kitchen. While the teabag is in the pot and she’s waiting for it to be ready, she looks at a picture of Yumiko in which she has her diploma in her hands. It’s a nice, silent scene that shows us something about her work ethic and that tea reminds her of Yumiko. It also sets up the dialogue scene that follows when Yumiko arrives at her mom’s.

In Just So Happens we learn something about how the Japanese mourn, what the rituals are concerning a wake, and also that it’s still hard for a woman to lead an independent life in Japanese culture. Yumiko’s mom is a successful author and scholar, but her position comes with a price. In the end her need to stand on her own feet has cost her her marriage. In a way, by living in London, being an independent designer, Yumiko is living her mother’s dream.

just so happens

I very much liked the personal tone in Just So Happens. The graphic novel almost reads like a memoir, and the characters feel real. Not surprisingly maybe, since writer/artist/animator Obata was born in Tokyo. He moved to England in 1991, so my guess is the story and theme of the book are close to his heart.

At the end a small transformation has taken place. Yumiko has learned something about her identity: she no longer has to deny her roots to be herself. She has also learned how to deal with her parents’ expectations and live her life on her own terms. Overall, Just So Happens offers a wonderful and interesting reading experience in more ways than one.

This review was written for and published on the wonderful blog of the American Book Center.

Categorieën
Film

Imagine 2016: Building dreams and nightmares

Het 32ste Imagine Film Festival staat van 14 t/m 24 april in EYE Amsterdam en beleeft haar feestelijke opening op donderdag 14 april met het Amerikaanse Midnight Special van Jeff Nichols. Dit jaar draait het fantastische filmfestival om de prominente rol die architectuur en vormgeving in fantastische films spelen.

Even enkele hoogtepunten uit het programma aangestipt:

Met het themaprogramma Building Dreams and Nightmares besteedt Imagine dit jaar aandacht aan de prominente rol die architectuur en vormgeving in fantastische films spelen. In veel gevallen wordt daarin een eigen wereld van de grond af aan ontworpen en gebouwd. Van Metropolis tot The Shining en van Inception tot The Grand Budapest Hotel, steeds vervullen architectuur en vormgeving een sleutelrol bij het creëren van een nieuwe of andere werkelijkheid.

Daarnaast hebben filmmakers, net als architecten, toekomstvisies over onze steden en leefomgevingen van morgen. Zij zijn daarin vaak pessimistischer dan stedenbouwers, die werken aan een ideale stad. Vervuiling, overbevolking, schaarste van water en voedsel, het oprukken van smart technology en de groeiende kloof tussen arm en rijk, het zijn prominente onderwerpen uit de dystopische fictie die nu op de agenda van stedenbouwers staan.

project m film

Masterclasses
Imagine biedt dit jaar twee masterclasses van twee zeer verschillende makers. Zo is de Amerikaanse production designer Anshuman Prasad te gast. Hij genoot een opleiding als architect en werkte aan films als 300: Rise of an Empire, Captain America: The Winter Soldier en Batman vs Superman: Dawn of Justice. In een masterclass gaat hij in op zijn gebruik van architectuur.

Ook verwelkomen we regisseur Alex van Warmerdam. Al sinds zijn debuutfilm Abel (1986) laat hij zijn sets speciaal bouwen. Tijdens een masterclass gaat hij aan de hand van materiaal uit zijn omvangrijke oeuvre in op zijn visie en werkwijze.

The Lure.
The Lure.

Symposium
In het symposium De Toekomst van de Stad, georganiseerd in samenwerking met het Architectuur Filmfestival Rotterdam, gaan filmmakers, architecten en kunstenaars in discussie over toekomstscenario’s voor de (mega)steden van morgen. De Nederlandse architect Winy Maas en de Britse kunstenaar Liam Young zullen hier in ieder geval aan deelnemen.

De openingsfilm van Imagine 2016 is de Amerikaanse film Midnight Special van Jeff Nichols, met Michael Shannon, Joel Edgerton en Kirsten Dunst. De film had zijn wereldpremière in februari in de competitie van het filmfestival van Berlijn. De sci-fi thriller gaat over vader Roy en zijn achtjarige zoontje Alton, die over bijzondere gaven beschikt. Wat begint als een vlucht voor een religieuze sekte en de lokale politie, escaleert al snel tot een landelijke klopjacht georganiseerd vanuit het hoogste niveau van de FBI. Jeff Nichols maakte eerder de films Shotgun Stories (2007), Take Shelter (2011) en Mud (2012).

De publieksopening is de Koreaanse actiefilm Veteran van Ryoo Seung-wan, vorig jaar een groot kassucces in eigen land. De eigenzinnige rechercheur Seo Do-cheol vermoedt dat de dood van een bevriende vrachtwagenchauffeur geen zelfmoord is, zoals de officiële lezing wil. Zeer waarschijnlijk zit de steenrijke industrieel Jo Tae-oh erachter. Diens advocaten doen alles om het onderzoek van Do-cheol tegen te werken. Maar die laat zich niet intimideren. Superieure actiefilm met een forse dosis humor en slapstick.

Het festival wordt afgesloten door de Noorse rampenfilm The Wave, waarin een geoloog in een klein fjordendorpje vermoedt dat een overhangende klif wel eens in het fjord zou kunnen storten, wat een allesvernietigende tsunami zou veroorzaken. De film was een reusachtig succes in Noorwegen en is gemaakt in de beste traditie van Steven Spielberg en Roland Emmerich.

Shorts
Het programma van korte films werd geselecteerd uit ruim 800 inzendingen. De 35 films zijn afkomstig uit zeventien landen. In het programma zijn vier Nederlandse films opgenomen. Twee films beleven bij Imagine hun wereldpremière: de Nederlandse film Baardmos van Kokosky Deforchaux en het Deense The Sunken Convent van Michael Panduro. De Europese films in het programma vormen de competitie voor de Zilveren Méliès, de prijs voor de beste Europese fantastische korte film.

imagine 2016

Nederlands
Na een succesvol eerste jaar organiseert Imagine voor de tweede maal een dag die speciaal is gewijd aan de Nederlandse fantastische film. Met pitch sessies, korte films, een industrylezing, een masterclass en een speelfilmpremière. Gericht op professionals, studenten en makers, én met programma’s waarin de Nederlandse fantastische film in de schijnwerpers wordt gezet.

Zes Nederlandse filmmakers pitchen hun projecten voor een internationale jury. De beste pitch neemt deel aan de coproductiemarkt Frontières in Montreal in juli. De pitchsessies vinden plaats op donderdag 21 april om 13:30 uur.

Industrylezing
De Zwitserse Annick Mahnert is consultant voor onder meer sales agents, festivals en industry-programma’s. In haar lezing zet zij uiteen hoe Nederlandse kunnen profiteren van een groot aantal recente initiatieven voor de ontwikkeling, financiering, distributie en vertoning van fantastische films. De lezing vindt plaats op donderdag 21 april om 15:30 uur.

Nieuw Nederlands Peil
Een programma met recente Nederlandse korte films en work in progress van Nick Jongerius’ speelfilm The Windmill Massacre. Alle makers zijn aanwezig voor inleidingen en Q&A’s. Het programma bestaat uit: Baardmos (Kim Kokosky Deforchaux, 19’), Bovenkamer (André Maat, 3’), Peer (Jeffrey Tomberg, 18’) en Unforgettable (Marco Grandia, 5’). De films draaien op maandag 18 april om 19:30 uur en donderdag 21 april om 12:15 uur (reprise, zonder filmmakers).

Kristen
Mark Weistra’s debuutfilm werd geheel buiten alle fondsen en gebruikelijke kanalen om gemaakt. De psychologische thriller was in een voorlopige versie te zien tijdens het Nederlands Film Festival en de definitieve versie beleeft zijn première tijdens Imagine NL op donderdag 21 april om 19:20 uur met Q&A.

Hardcore Henry Q&A
Ilya Naishuller, de regisseur van Hardcore Henry, komt naar Imagine! De Russische regisseur van deze sensationele non-stop actiefilm, is aanwezig bij beide screenings voor een inleiding en Q&A. Imagine is het eerste en voorlopig enige Europese festival waar hij aanwezig is, dus mis deze kans niet!

Creature designers
Creature Designers: The Frankenstein Complex is een documentaire over monstermakers die naast alle groten uit het vak een schat aan prachtig materiaal en weemoed naar het handwerk van weleer biedt. The Frankenstein Complex kiest voor zowel een historische als creatieve invalshoek, met een mix van fascinerende scènes achter de camera, filmfragmenten en tientallen interviews met alle groten uit het vak. Naast veel mooie anekdotes biedt de film een schat aan prachtig testmateriaal en laat terloops ook zien hoe het film maken veranderd is.

De film vertelt de geschiedenis van de make-up van Lon Chaney en mannen in rubber pakken tot CGI en performance-capture van de laatste Planet of the Apes. Het is daarmee een liefdevolle ode aan het vak van monstermaker, maar tegelijk een mooie analyse van de manier waarop het maken van films in honderd jaar tijd veranderd is. Sommige geïnterviewden zijn uitstekende vertellers, met schitterende anekdotes. Wat de film bijzondere waarde geeft, is dat hij een vrij compleet overzicht biedt, zonder te specialistisch te worden. Daarbij heeft de film duidelijk sympathie voor de monstermakers van weleer en ontsnapt hij niet aan weemoed.

Categorieën
Mike's notities

Sterfelijk

Als ik dood ben, weet ik niet eens meer dat ik geleefd heb. Alles wat ik heb meegemaakt, alles wat ik heb gedaan en gelaten… Alles wat ik heb gevoeld en ervaren, gedacht en gedroomd. Alles is dan weg. Alsof het nooit heeft bestaan.

roos
Die gedachte spookte door mijn hoofd toen ik laat vrijdagmiddag door het centrum van Amsterdam liep.

Wat heeft het allemaal voor zin?

Ik keek om me heen en zag tientallen mensen over straat, bezig met hun eigen zaken. Hun hoofden vol met dromen, liefde, haat en to-do-lijstjes. Maar bovenal: heel veel ervaringen opgeslagen. Ook zij weten niet meer dat ze geleefd hebben als ze hun laatste adem hebben uitgeblazen. Opeens zag de geraamtes door hun huid heen. Het centrum zat vol met wandelende skeletten.

Natuurlijk, anderen weten nog wel dat ze er ooit waren, maar als van die mensen ook de hersenactiviteit ophoudt, dan zijn de sporen gewist. Tenzij je iets maakt dat blijft, of dat je in ieder geval een langere tijd overleeft. Boeken, kunst, films, foto’s, gedichten, blogposts.

Denken aan de dood doet me beseffen dat ik nog meer moet proberen van nu te genieten en niet te veel denken aan later. Later is niets. Later is langzaam wegrotten in een kist of verstoffen in een urn. Nu kun je op allerlei manieren invullen, maar er is geen oneindig veel nu. Nu is beperkt aanwezig.

Ook geluk en schoonheid zijn maar tijdelijk. Een mooie bos rozen gaat bijvoorbeeld maar een week of zo mee.

Denken aan de dood doet me beseffen me weer te richten op zaken die ik belangrijk vind en om alles wat niet-relevant is, te negeren. Maar ook doet de dood me beseffen hoe onbelangrijk de dingen zijn die we doen.

Categorieën
Boeken Fotoblog

Heaven on earth

american book center vrijdagavond
American Book Center in Amsterdam on Friday night, around 6 pm.

I don’t believe in life after death, but to me heaven is a quiet bookstore that also sells great comics.

Categorieën
Media Strips

Eerste overzichtstentoonstelling over motion comics

Motion Comics – The Beginnings is de eerste tentoonstelling in Nederland gewijd aan motion comics: interactieve stripverhalen die verrijkt zijn met animatie, muziek en geluidseffecten. De tentoonstelling is onderdeel van de Stripdagen Haarlem en vindt plaats in het ABC Architectuurcentrum.

‘Motion comics zijn een relatief nieuwe vorm van beeldverhalen waarin strips en film samenkomen,’ aldus Remco Vlaanderen van Submarine Channel, een van de curatoren van de tentoonstelling. ‘Motion comics zijn er in alle soorten en maten, maar wat ze kenmerkt is dat de makers met nieuwe manieren van verhalen vertellen experimenteren en het beste van beide media proberen toe te passen. Wij laten in de tentoonstelling de allermooiste en innovatiefste voorbeelden zien, uit alle windstreken.’

Motion-Comics-The-BeginningOnafhankelijke makers
De tijd is rijp voor een overzichtstentoonstelling over motion comics, want door de komst van smartphones en tablets groeit het aantal mensen dat strips op een beeldscherm leest. Volgens de samenstellers worden de allermooiste voorbeelden gemaakt door onafhankelijke makers. In hun eentje of in een klein team werken ze aan passieprojecten waarin ze hun liefde voor strips met hun kennis van nieuwe media combineren.

De tentoonstelling legt daarom de nadruk op vernieuwende ‘indie’ motion comics, gemaakt door nieuwsgierige makers die de artistieke grenzen opzoeken. Zoals Modern Polaxis, de alternate reality comic van de Australische striptekenaar en interactive designer Sutu (Stu Campbell): een stripboek over een paranoïde tijdreiziger genaamd Modern Polaxis die geheime boodschappen verstopt in zijn dagboek. Met behulp van de speciale AR app bij het boek zie je en hoor je hoe Polaxis de wereld ervaart. Ook is er aandacht voor The Land of the Magic Flute. Een motion comic op basis van Mozarts Die Zauberflöte, gemaakt door de in de Verenigde Staten wonende Nederlandse regisseur en designer Fons Schiedon.

Programma
Naast een vijftiental motion comics die te bekijken zijn op iPads en computers zijn er ook originele werken te bewonderen, zoals een manshoge tekening van Jason Shiga, die de basis vormde voor zijn interactieve comic Meanwhile. Er zijn posters die vertellen hoe motion comics tot stand komen en er is een programma met making of-video’s die een kijkje achter de schermen bieden.

Workshop en presentaties
Sutu komt speciaal over uit Australië om een workshop motion comics voor Instagram te geven tijdens de Stripdagen. Daarnaast zijn er een aantal presentaties door makers. Zo zal Gustavo Garcia vertellen over Submarine Channels nieuwste motion comic Ascent from Akeron. Geïnteresseerden kunnen via info@submarinechannel.com alvast aangeven dat ze interesse hebben in de workshop.

Motion Comics – The Beginnings was eerder te zien op het Fumetto Festival in Lucerne. De Nederlandse editie werd samengesteld i.s.m. Submarine Channel.

motion comics Magic-Flute
The Land of the Magic Flute.

Screendiver.com
In samenwerking met een aantal motion comic-makers lanceert Submarine Channel voorafgaand aan de Stripdagen een website waarop de beste ‘indie’ motion comics bij elkaar te vinden zijn. Deze is vanaf 24 april te bezoeken op Screendiver.com.

Over Submarine Channel
SubmarineChannel.com is een internationaal distributie- en productieplatform voor creatieve en innovatieve digitale mediaproducties: van interactieve comics zoals The Art of Pho tot interactieve documentaires, zoals de prijzenwinnende Refugee Republic. Submarine Channel is onderdeel van het Amsterdamse productiebedrijf Submarine, opgericht door Bruno Felix en Femke Wolting.

Over Stripdagen Haarlem
De Stripdagen Haarlem is het grootste en belangrijkste stripfestival van Nederland dat ieder twee jaar plaatsvindt in hartje Haarlem. Op meer dan 40 locaties vinden tijdens het festival tentoonstellingen, lezingen, workshops, masterclasses, muziekoptredens en theater- en filmvoorstellingen plaats. Voor meer informatie zie: stripdagenhaarlem.nl.

Over het ABC
Het Architectuurcentrum Haarlem verzorgt lezingen, discussies, workshops en tentoonstellingen over architectuur en kunstvormen die daaraan gelinkt zijn. Jaarlijks bezoeken ongeveer 15.000 mensen het Architectuurcentrum. Voor meer informatie zie architectuurhaarlem.nl

Motion Comics – The Beginnings werd mede mogelijk gemaakt door:
Fonds21, Cultuurstimuleringsfonds Haarlem, Department of Culture and the Arts Australia, The Swiss Arts Council Pro Helvetia, Ambassade van de Verenigde Staten in Den Haag, Het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie, Kunstenplan Amsterdam.

4 juni t/m 24 juli (Opening: Za 4 juni, 13.00 uur).
Openingstijden: Di t/m Za: 12.00 – 17.00 uur; Zo: 13.00 tot 17.00.

Adres: ABC, Groot Heiligland 47, Haarlem.
Meer info: Submarinechannel.com/events/motion-comics-exhibition/

Categorieën
Strips

Jean-Claude Mézières op Stripdagen Haarlem 2016

De Franse meestertekenaar Jean-Claude Mézières, bekend van de scifi-stripreeks Ravian en Laureline, zal aanwezig zijn tijdens het eerste weekend van de Stripdagen Haarlem 2016, van 3 t/m 5 juni.

Dat is natuurlijk goed nieuws voor de fans van Mézières en bijzondere sciencefiction-strips. Hier het persbericht van de Stripdagen Haarlem:

Jean-Claude Mézières.
Jean-Claude Mézières.

Mézières’ oorspronkelijk onder de titel Valérian et Laureline uitgebrachte reeks behoort tot de grote klassiekers van de strip. Mézières’ werk vormde de inspiratiebron voor de eerste Star Wars-trilogie, daarnaast was hij als art director betrokken bij de film The Fifth Element. Ravian en Laureline wordt momenteel verfilmd door Luc Besson onder de titel Valerian and the City of a Thousand Planets.

Het programma van Mézières
In de tiendaagse programmering zal Mézières gedurende het eerste weekend van de Stripdagen Haarlem aanwezig zijn, van 3 tot en met 5 juni. Op de zaterdag en de zondag is er gelegenheid voor het publiek om de tekenaar te ontmoeten tijdens een meet & greet, waarna hij zijn werk voor geïnteresseerden zal signeren. Ook staat er een live interview voor publiek met hem op het menu. En wie geluk heeft, treft hem misschien informeel bij een van de vele vernissages of op het feest in het Patronaat op zaterdagavond. Details over zijn programma – tijden en locaties – worden in een later stadium bekendgemaakt.

Ravian en Laureline
ravian en laureline coverRavian en Laureline is een op klassieke sciencefiction gebaseerde stripserie, die zich onderscheidt door Christins complexe en humoristische scenario’s en het fenomenale tekenwerk van Mézières, die het universum van de titelpersonages prachtig organisch en fantasierijk vormgeeft. Slechts weinig stripverhalen slagen erin om scenario en beeld zo volmaakt te combineren. Het verhaal speelt zich af in de 28ste eeuw, als de mensheid het vermogen heeft ontdekt om door tijd en ruimte te reizen. De hoofdstad van de Aarde, Galaxity, is het middelpunt van het enorme Terraanse Galactische Rijk en wordt beschermd door tijdruimte-agenten. Ravian en Laureline zijn twee van die tijdruimte-agenten: niet alleen een team, maar ook een stel. Geen van beiden zijn ze standaard striphelden. Ravian lijkt de klassieke held met zijn onverschrokkenheid en plichtsbesef, maar zijn intelligente, doortastende en onafhankelijke partner Laureline is zeker niet alleen zijn sidekick, maar zijn gelijke en soms zelfs zijn meerdere. Ze is ook degene die vaak de ethische grenzen van hun werk ter discussie stelt. De reeks kenmerkt zich namelijk tevens door de uitgesproken humanistische thema’s, waarin macht, geweld en technologische superioriteit verworpen worden ten faveure van eenvoud, natuur en harmonie.

Het eerste avontuur van Ravian en Laureline werd in 1967 gepubliceerd in het Franse striptijdschrift Pilote en in 1968 in het Nederlandse stripblad Pep. Het eerste album in Nederland volgde in 1970: Het Woedende Water. Dit verhaal was het tweede dat in Pep gepubliceerd was en wordt over het algemeen als het beginverhaal gezien. Het eerste verhaal dat in Pep verscheen, het tweeluik De Vierde Dimensie/Aarde in Vlammen, werd in Nederland pas in 1986 gepubliceerd, als prequel op Het Woedende Water. De reeks telt in totaal 21 delen en bevat een afgeronde geschiedenis waarvan het in 2010 uitgebrachte De Tijdopener het slot is. Daarnaast verschenen er ook nog zeven korte verhalen. De reeks wordt tegenwoordig als gebonden uitgave hergepubliceerd door Uitgeverij Sherpa.

Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: Liberty Meadows #1 – Voor pillen en praatjes

Brandy is nog niet klaar met aankleden, maar dat weerhoudt tekenaar Frank Cho niet om haar alvast op papier vast te leggen.

Cho op Facebook: "Brandy, not quite ready. A cheeky pin-up from my Liberty Meadows calendar"
Cho op Facebook: “Brandy, not quite ready.
A cheeky pin-up from my Liberty Meadows calendar”

Gelukkig maar, want als iemand mooie en goed gevormde vrouwen kan tekenen, is het Cho wel. Iets waar hij wel eens om bekritiseerd wordt, wanneer sommige mensen zijn afbeeldingen te seksistisch vinden. Gelukkig trekt Frank zich daar niets van aan. Sterker nog: hij maakt graag een variant cover voor de lol, om de feministische zuurpruimen een beetje te plagen.

frank cho black cat cheesecakeHet begon eigenlijk met de beruchte Spider-Woman cover van Milo Manara waar Cho op reageerde. Sindsdien is hij niet meer te stoppen, zo lijkt het. Bekijk dit aardige overzicht op Heavy Metal als je nog niet overtuigd bent.

(Overigens snap ik het commentaar op de seksualisering van superheldinnen helemaal. Ben het er alleen niet altijd mee eens, zoals ik al eerder heb geschreven.)

Cho heeft ook comics getekend voor Marvel, waaronder enkele nummers van Spider-Man-series. En behalve pin-ups tekenen, is de Koreaans-Amerikaanse Cho ook erg goed in het meer cartooneske en slapstick werk. Beide stijlen combineert hij op voortreffelijke wijze in de strip Liberty Meadows. Deze humorstrip draait om het rusthuis voor dieren genaamd Liberty Meadows waar dierenpsychiater Brandy en dierenarts Frank zich over de beesten ontfermen.

Grappige beestenboel
liberty meadows1 coverDie dieren hebben uiteenlopende en uitgesproken karakters. Zo is er Ralph, een sensatiebeluste circusbeer met een doodwens, de aan münchhausensydroom lijdende brulkikker Leslie en de zachtmoedige eend Truman die een minderwaardigheidscomplex heeft. Daar heeft Dean, een seskistisch varken dat verslaafd is aan roken, bier en – uiteraard – vrouwen, dan weer geen last van. Ook niet van goede manieren trouwens.

Dat de dieren en mensen ongehinderd met elkaar kunnen praten, kan alleen in strips en Disneyfilms natuurlijk. In ieder geval leveren de strapatsen van de harige patiënten veel hilarische momenten op.

liberty-meadows

Ook is Cho kundig in kleine verwijzigingen naar populaire cultuur, zoals deze duidelijke hint naar de film The Graduate laat zien:

the_graduate-leg liberty-meadows_graduate

Vanaf hun eerste ontmoeting valt Frank als een blok voor de aantrekkelijke Brandy:

liberty meadows sexy brandy

Dat Frank van een beetje schoonheid al rode koontjes krijgt en begint te stamelen, is een running gag in de serie. Franks reacties zijn natuurlijk lekker overdreven maar toch ook pijnlijk herkenbaar.

Dean heeft het er soms ook moeilijk mee...
Dean heeft het er soms ook moeilijk mee…

Eppo
Liberty Meadows
is wat mij betreft ieder nummer weer een hoogtepunt in stripblad Eppo. De strip wordt voor deze publicatie ingekleurd, net zoals Sigmund. Dat wordt verder vakkundig gedaan, al heb ik zelf geen bezwaar tegen zwart-wit strips. Het is ook de gekleurde versie die uitgeverij Don Lawrence Collection recent uitbracht in het eerste album getiteld Voor pillen en praatjes. Fijn, want nu kunnen we een van de beste humorstrips uit de States vanaf het begin lezen. Overigens vind ik de vertaling van de strip goed gedaan. Het is altijd lastig om humorstrips goed te vertalen, maar Ger Apeldoorn en Rob van Bavel komen vaak met slimme oplossingen als het om het vinden van een Nederlands equivalent gaat van iets dat alleen in de Verenigde Staten bekend is.

Neemt niet weg dat als je de Engelse taal machtig bent, je eigenlijk gewoon de oorspronkelijke versie van Liberty Meadows moet lezen. Al is het maar vanwege het mooie lettertype waarin de teksten geschreven zijn. Overigens zag ik in het recentste nummer van Eppo dat het personage Jensen van de strip 40 Hours in Liberty Meadows gephotoshopt is. Van dat soort grappen ben ik minder fan, want deze purist vindt dat het artwork van Cho niet veranderd of aangevuld mag worden als dat voor de vertaling niet strikt noodzakelijk is. En gecensureerd mag het wat mij betreft al helemaal niet worden. Dat is vroeger wel eens voorgekomen toen Liberty Meadows nog via syndikation in kranten verscheen.

Frank Cho. Liberty Meadows #1: Voor pillen en praatjes
Uitgeverij Don Lawrence Collection, € 8,95.

Categorieën
Film Mike's notities

Top 10 iconische voertuigen uit mijn jeugd

Collega nerd/geek Axel Watteeuw publiceerde van de week op zijn blog een top 10 van meest iconische voertuigen uit de jaren tachtig.

autos uit mijn jeugd

Zijn blog 80s Geek draait namelijk om nostalgie voor dat decennium. Nostalgie die ik overigens helemaal begrijp: zelf was ik ook kind in die periode en alle ontdekkingen, animaties en films die ik zag, staan me nog helder voor de geest. De meeste roepen bij mij ook warm fuzzy feelings op. Want zoals Axel schrijft: ‘Een tijdperk dat ons David Hasselhoff gaf, moet opgehemeld worden.’

Amen.

Ik kon me aardig vinden in Axels lijstje, ofschoon mijn top 10 er iets anders uitziet. Bij dezen:

1. KITT (heeft letterlijk en figuurlijk de meeste persoonlijkheid)

kitt_vs_karr

2. Keatonmobile (oftewel de Batmobile uit Batman (1989)

DCC_batmobile_02

3. Ecto-1 van de Ghostbusters

Ghostbusters-Ecto-1-1280x858

4. DeLorean uit Back to the Future

5. Optimus Prime van Transformers

6. Thunderhawk van M.A.S.K.

thunderhawk boxfront mask

7. General Lee van The Dukes of Hazzard

General Lee uit the Dukes of Hazzard.
General Lee uit the Dukes of Hazzard.

8. Magnum’s geleende rode rakker oftewel een Ferrari 308GTS

Magnum-PI-voertuigen

9. Christine uit het gelijknamige Stephen King boek en verfilming. Een 1958 Plymouth Fury.

10. 1974 Dodge Monaco Sedan die we kennen uit The Blues Brothers

Als ik er langer over zou nadenken, kom ik misschien op wel meer voertuigen, maar voorlopig is dit mijn lijstje.

Categorieën
Fotoblog

Tot zover maart 2016

Wat? Begint morgen alweer april? Maart zat zo vol met afspraken, schrijfwerk en ontmoetingen… ik kan het bijna allemaal niet meer herinneren. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Een selectie van mijn instagram-stream van de afgelopen maand.
januari jones maartJanuary Jones doet een Highlander op de Eppokalender.suit supply seksismeIk zie dat Suit Supply nog even doorgaat met het maken van seksistische reclames. Deze heb ik gespot op 1 maart na een interview met filmwetenschapper Dan Hassler-Forest.
boek purple rain Dit boek heb ik met heel veel plezier en interesse gelezen. Toen ik erachter kwam dat het bestond, heb ik Let’s Go Crazy meteen bij de American Book Center besteld. Een dag later lag het al voor me klaar. Alan Light maakte een journalistiek verslag van hoe het album en de film Purple Rain tot stand kwamen, hoe de carrière van Prince ervoor en erna uitzag en laat heel veel van de betrokkenen aan het woord. Hij interviewde Prince himself in het verleden een paar keer, dus je kunt zeggen dat hij dicht bij het haardvuur kwam. Door het boek ben ik meteen weer enkele Prince-albums gaan luisteren. Vooral zijn werk uit de jaren tachtig, want het meeste na 1995 kun je wel overslaan. Een paar dagen na het lezen van Let’s Go Crazy stond ik in Concerto en bladerde ik door de Prince-cd-bak. De nieuwe albums waren allemaal in plastic verpakt en de titels van de songs zeiden me eigenlijk niets. Ik ben dan ook zonder nieuwe cd naar huis gegaan. Prince is iets van vroeger.

Het enige goud dat nooit zijn glans of waarde verliest.
Het enige goud dat nooit zijn glans of waarde verliest.

kermis westergasfabriek 2016Wederom kermis op het Westerpark. Op de een of andere manier krijg ik altijd een melancholisch gevoel van die kermis, vooral omdat deze zo slecht bezocht wordt. Waar leven die kermisklanten van, vraag ik me af. Of zouden ze subsidie krijgen? De foto heb ik overigens genomen door het raam van West Pacific – het restaurant waar Linda en ik geregeld eten als we allebei geen zin hebben om te koken. Nu heb ik eigenlijk nooit zin om te koken, want ik heb daar echt een bloedhekel aan.

kermis westergasfabriek 2016 02scheemda railssuperhero-groningenuitzicht-groningen uitzicht-2-groningenLinda en ik waren een kort weekendje in Groningen om Bowie te bezoeken en even bij mijn ouders langs te gaan. hulk-dcc De Hulk maakte indruk op de Dutch Comic Con. Helaas is het beeld te groot voor in de huiskamer, anders…

lieveheersbeestje kopje‘Goed, neem jij de rest van mijn water dan maar….’

Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: Lone Sloane – Delirius

Lone Sloane, the notorious interstellar explorer and neo-earthling, has a bounty on his head and an armada at his heels. Then a religious group called Red Redemption asks him to help them steal a big sum of money from the Imperator, the ruler of a planet called Delirius, a hedonistic pleasure planet.

Sloane agrees, since he likes the idea of stealing money from the man who put a price on his head. But the mission is not going to be easy, and after Sloane has made his mark on Delirius, the place will never be the same again.

Lone-Sloane-Delirius-CoverIn 1966 French comic book artist Philippe Druillet, influenced by his favorite writers H.P. Lovecraft and A.E. van Vogt, created Lone Sloane. The first stories appeared in the Franco-Belgian comics magazine Pilote. Later on, Druillet, together with Moebius and Dionnet, created the legendary comics magazine Métal Hurlant for which he made more Sloane adventures. Delirius was written by Jacques Lob and was originally published in Pilote.

Druillet is known for his spectacularly bold page designs and the pages in Lone Sloane: Delirius are anything but traditional comic book pages. Sometimes these pages look like big montage sequences with large visuals. Rich with details, the pages read like picture puzzles. These are certainly eye-catching and at the time, this was a fresh approach to how one can tell stories in the sequential art form we call comics. However, because of this visual approach I found the storytelling somewhat lacking.

In comics the transition from panel to panel is very important. Some time passes between panels, within a scene usually a couple of seconds, sometimes just a fraction of that, sometimes more. It’s up to the reader to fill in the gaps between panels. For me, this is part of the beauty of comics. With Druillet’s visualization, the storytelling rhythm is somewhat jarred and makes for a less easy reading experience, especially when it comes to dialogue scenes. Lone Sloan: Delirius reads like a film in which the director is only interested in the special effects and big action sequences, and mostly uses medium-to-long shots when it comes to dialogue scenes. It dehumanizes the story somewhat.

Lone-Sloane-Delirius-Page

Moreover, it doesn’t help that drawing convincing facial expressions isn’t Druillet’s strong suit either. For most of the book Sloane just looks very pissed off or determined – depending on your point of view. This makes Sloane a cardboard character; someone we observe, not someone we feel concerned for.

Druillet’s visual strength lies in drawing eye-catching architecture, spacecrafts and alien landscapes. I especially liked how he visualized the landscape of Delirius and the creatures that inhabit it. If that’s your sort of thing then Lone Sloane: Delirius is definitely worth a read.

This review was written for and published on the wonderful blog of the American Book Center.

Lone Sloane ook in het Nederlands
Mocht je het Frans niet machtig zijn en geen zin hebben in een Engelse vertaling, dan kun je ook bij uitgeverij Sherpa terecht voor Nederlandstalige albums van de reeks Lone Sloane. In ieder geval zijn al uitgegeven Lone Sloane 1 – De zes reizen van Lone Sloane, waarin de eerste zes korte verhalen gebundeld zijn. En ook Delirius kwam recent uit op groot formaat. De hardcover kost € 29,95. Er is ook een luxe editie met linnen rug en gesigneerde piezografie voor € 75,00.

Categorieën
Minneboo leest Strips

Minneboo leest: Marvel Age

Mijn zoektocht naar oude Marvel Age comics bracht me bij verschillende stripwinkels in de afgelopen weken. Bij Henk Comics en Manga Store vond ik een hele stapel en op Dutch Comic Con vond ik nummer 4.

Marvel Age was een uitgave van Marvel waarin nieuwe series, verhalen en andere zaken werden aangekondigd. Met previews, maar vooral ook interviews met de makers. De serie liep van 1983 tot en met 1994 en beslaat 140 comics.

Ik hoef ze niet alle 140 te hebben. Ik concentreer me op dit moment op nummers die opvallen, zoals anniversary specials, mooie covers en interviews met makers die ik bewonder. Vooral de dertigste verjaardag van Marvelhelden werd goed gevierd in Marvel Age. De stukken zijn vaak geen uitgebreide terugblikken, maar meer interviews met hoe men die verjaardag wilde gaan vieren en welke speciale uitgaven eruit zouden komen dat jaar. Ik vond het retrospectief over Daredevil in #106 in ieder geval erg leuk: veel schrijvers en tekenaars die aan deze held gewerkt hebben, komen daarin aan het woord.

Steve Gerber:

‘Gosh, I haven’t even thought about Dardevil in years. At that time he was in San Francisco. The reasoning was that every other super hero was in New York, so Gerry Conway figured it would make Daredevil a little different. I got onto the book sometime after that, and eventually moved him back to New York… mostly because I had never been to San Francisco!

In issue #100, we had a story that had Jann Wenner, editor of Rolling Stone Magazine, wanting to do a story on Daredevil, since he was the town’s only super hero. I was a real avid reader of Rolling Stone, and although we had no idea what he looked like I just described to Gene Colan what I thought he looked like. I met Wenner years later, and Gene’s drawing of him were very close!’

Omdat ik de beroerdste niet ben, heb ik Daredevil #100 er even bij gepakt. Hier is die beruchte ontmoeting tussen Daredevil en Wenner:

DareDevil 100-08Erg leerzaam hoor, die oude Marvel Ages.

Zondag zat ik een paar uurtjes op de bank heerlijk in de stapel te lezen. Hier een selectie van de aangeschafte covers die er wat mij betreft uitspringen. En ja, daar zit voor werk tussen van John Romita Jr. Dat blijft toch mijn favoriete Marvel-tekenaar – ook al tekent hij nu even voor DC Comics. En ja: er zijn vast nog veel meer mooie Marvel Age covers, maar die comics moet ik eerst nog op de kop tikken. Voor een leuke prijs uiteraard, want het moet wel leuk blijven.

marvel-age108-jrjrmarvel_age_114marvel-age-111-coverMarvel_Age_Vol_1_106Marvel_Age_Vol_1_130Marvel_Age_Vol_1_90

De geinkte versie van de cover van Marvel Age 119 door John Romita Jr. en Dan Green.
De geïnkte versie van de cover van Marvel Age 119 door John Romita Jr. en Dan Green.
Categorieën
Strips

Dutch Comic Con 2016

Het laatste weekend van maart vond dit jaar de tweede editie van de Dutch Comic Con plaats. Ik was er op zaterdag.

Prachtig beeld van de Groene Gigant. Helaas veel te groot voor mijn woonkamer.
Prachtig beeld van de Groene Gigant. Helaas veel te groot voor mijn woonkamer.

Als ik geen griep had gehad, had ik me zeker beter vermaakt, want ik vind het ontzettend tof om zoveel comicfans bij elkaar te zien op Dutch Comic Con. De fans tonen op verschillende manieren hun liefde voor strips, films en tv-series.
Er waren veel cosplayers en ook waren de verschillende replica’s van bekende vierwielers weer uit de garage gehaald.

General Lee uit the Dukes of Hazzard.
General Lee uit the Dukes of Hazzard.
Ecto-1 met een fan ervoor.
Ecto-1 met een fan ervoor.
Very nice hood ornament.
Very nice hood ornament.

Ook waren er weer acteurs aanwezig met wie je op de foto kon. Vaak zijn dit niet de hoofdrolspelers maar aanvullende cast, maar dat mag bij de fans de pret niet drukken. Zelf hoef ik niet zo nodig een handtekening van iemand als Billy Dee Williams te hebben, maar prima natuurlijk als zoiets je dag helemaal goed maakt.

De opzet was dit jaar groter dan vorig jaar en zaterdag rond 12 uur was het al erg druk. Dikke rijen stonden voor de deur en binnen was het ook soms navigeren in de massa.

Spidey Jr.
Spidey Jr.

Brian Epstein
Ik was dit keer vooral op de Con om schrijvers Vivek J. Tiwary en Joe Hill te interviewen. Tiwary is een succesvolle broadway producent die een grote liefde heeft voor comics. Hij schreef de graphic novel The Fifth Beatle, een prachtige strip over Brian Epstein, en heeft ook geld gestoken in Valiant comics. Daarnaast is hij een enorm aardige man met een positieve levensinstelling.

Hills werk ken je als je de fantastische stripreeks Locke & Key hebt gelezen, of de strip Wraith. Kan natuurlijk ook dat je zijn boeken hebt gelezen, want daar kwamen ook veel mensen op af. Hill zat onder andere bij de American Book Center te signeren, maar had ook zijn eigen stand. Een aardige kerel met wie ik ruim een half uur heb kunnen praten. Ook over zijn stripliefde trouwens. Nooit gedacht dat Captain America zijn favoriete Marvel-held zou zijn.

Kick-Ass shopt ook bij the American Book Center.
Kick-Ass shopt ook bij the American Book Center.

Het was trouwens goed druk bij de American Book Center stand. Volgens mij hebben ze goede zaken gedaan. De winkel had ook een heel podiumprogramma met interviews op Dutch Comic Con.

Panel van de American Book Center. Tweede van links is Joe Hill.
Panel van de American Book Center. Tweede van links is Joe Hill. Foto: American Book Center.

Cosplay
Ik trof bij de Eppostand de heren Valkema en Hercules aan. Valkema had zelfs een stropdas om en zei met een glimlach dat dit zijn cosplay outfit was.

Valkema, Hercules en cosplayer Klariska Der Kinderen-Kwakkel.
Valkema, Hercules en cosplayer Klariska Der Kinderen-Kwakkel. (Niet mijn foto trouwens, maar weet niet wie hem wel genomen heeft.)

Dat is trouwens wel grappig: mensen vroegen me op sociale media als wie ik gekleed was. Ik doe echter niet aan cosplay. Ik vind het een leuk fenomeen, en kijk graag naar de vaak mooie kostuums die mensen aan hebben, maar ik zou zelf niet zo snel zo rondlopen. Mijn Spider-Man-pak draag ik altijd onder mijn kleding.

Overigens sprak ik eindelijk eens Frank Mulder van de website De Nachtvlinders in het echt. Bekjik zijn leuke cosplayfoto’s op instagram. Ook had ik een leuk gesprek met een paar van de Ghostbusters van The Dutch Division. Hun kostuums zien er net echt uit.

Na de gesprekken ben ik weer naar huis getreind en in mijn bedje gedoken. Ik moet zeggen dat zo’n bezoekje aan Dutch Comic Con erg inspirerend werkt. Vandaag heb ik enorme zin om nog vaker over strips te gaan bloggen dan ik al doe. Strips laten zien die ik mooi, interessant en boeiend vind. Makers onder de aandacht brengen die een spotlight verdienen. Of gewoon leuke, gekke stripgerelateerd dingen aanhalen. De laatste tijd heb ik daar minder tijd voor vanwege een paar erg toffe, maar tijdrovende schrijfklussen. De lagere blogfrequentie heeft dus niets met minder zin te maken.