Category: Mike’s notities
Een cover van Eppo getekend door tekenmeester Romano Molenaar doet mij peinzen over de aard van vriendschap en dat het soms heel goed is om te breken met mensen waar je niet gelukkig van wordt.
Categories
Vlogweek Playlist
Voor vlogweek heb ik alvast een playlist aangemaakt. Daarin komen alle vlogs te staan van iedereen die de uitdaging aangaat en die aan de spelregels voldoen.
Sowieso moeten de video’s op YouTube staan, anders kunnen ze niet in de lijst. De belangrijkste voorwaarde van de uitdaging is dat je iedere dag een vlog maakt en die ook meteen die dag publiceert. Dat is namelijk de kern van de hele uitdaging. Vlogs die later worden gepubliceerd komen dus niet in de playlist.
Wie ‘s avonds pas aan het vloggen toekomt vanwege werk, publiceert z’n video dus gewoon op de avond van die dag. Het gaat immers de lol van het vloggen en ontdekken met wat voor leuke invalshoeken je op de proppen kunt komen.
Ik vind het erg leuk dat verschillende mensen zich al hebben aangemeld voor Vlogweek en dus gaan proberen elke dag een vlog te maken. Ik kijk uit naar de video’s. De playlist moet uiteindelijk een goed overzicht geven van alles wat er gemaakt is en de uiteenlopende producties.
Categories
Liever geen selfies
Recent was ik samen met Jacarrino te gast bij de vlogcast Comics on Comics van comedian Stef Vanpoucke. Na de opname vroeg Stef of ik een selfie wilde sturen voor de thumbnail. Het liefste met een voorwerp uit mijn collectie dat we in de uitzending besproken hadden.
Ik ben allergisch voor selfies. Dat komt deels omdat die zelfportretten laten zien hoe narcistisch sommige mensen zijn. Ik ken mensen die hun instagram-account vol hebben staan met selfies. Diep decolleté, pruillipje en moeilijke blik. En dat dan in honderd varianten. Nee, bedankt. Niks voor mij.
Overigens is het prima als we af en toe de verzamelaar van een mooie verzameling krijgen te zien. Altijd leuk te weten wie er achter al die mooie comicfoto’s schuilgaat. Hetzelfde geldt voor illustratoren en andere creatieven op Instagram. Maar selfie queens (vrouwen en mannen overigens), daar heb ik niks mee. Je moet zelf weten waar je je tijd aan besteedt, maar het lijkt mij heel ongezond als likes je eigenwaarde bepalen.
Ik heb dus vooral problemen met selfies van mezelf. Dat klinkt misschien gek voor een vlogger, want er zijn genoeg vlogs waarin ik in de camera kijk en iets vertel.
Ik zie het altijd als noodzakelijk kwaad om mezelf af en toe in beeld te laten zien. Als kijkers je gezicht kunnen zien schept dat vertrouwen en een band. Het maakt de video’s persoonlijker. En dat is wat je wil. Je wilt dat kijkers een band met je krijgen.
Als jij met iemand praat wil je immers ook dat ze je aankijken en niet de hele tijd naar het schermpje van hun mobiel staren. YouTube werkt wat dat betreft hetzelfde. Toch vind ik het nog steeds lastig om naar mezelf te kijken als ik die video’s monteer. Ik zie dan allerlei plekjes op mijn huid die er niet horen en allerlei andere dingen die me niet aanstaan. Ik weet ook wel dat ik niet op George Clooney lijk, maar je zou hopen dat je daar op mijn leeftijd vrede mee hebt.
Maar goed, het is dus belangrijk om af en toe in beeld te zijn, dus bijt ik wel door. Maar bij selfies trek ik echter een grens.
Toch wilde ik Stef wel enigszins tegemoet komen. Daarom bedacht ik een compromis waar hij wel om kon lachen.
Categories
JOMO
Van FOMO, the Fear Of Missing Out, heb ik geen last. Sterker nog, ik voel me oververzadigd als het gaat om tv-series en films die je gezien moet hebben. Sociale media staat vol met recensies van series als The Mandalorian, WandaVision en The Falcon and The Winter Soldier. Maar het laat me allemaal koud.
Na Avengers: Endgame is mijn interesse in de MCU behoorlijk afgenomen.
Op de middelbare school vroeger was het belangrijk dat je bijbleef en in de pauzes mee kon praten over belangrijke tv-series. Instagram en YouTube zijn wat dat betreft een virtueel schoolplein, maar ik voel me niet meer verplicht om alles te volgen en dus alles te weten.
Dat komt deels omdat alles tegenwoordig een politieke boodschap lijkt te hebben. Het doel van de serie is om je van een standpunt te overtuigen, in plaats van een goed verhaal te vertellen. Grote franchises zijn al slachtoffer geworden van wokeness. Dat merk je aan de woke-casting en slappe verhaallijnen. Ik ben daar allergisch voor.
Daarnaast ben ik inmiddels in de veertig en heb ik alles wel zo’n beetje gezien. Zo vaak begin ik aan een nieuwe serie en zie ik meteen dat dit een combinatie is van elementen die al zo vaak de revue hebben gepasseerd. Een serie als Blacklist bijvoorbeeld. Vakkundig gemaakt, maar wel een combinatie van Silence of the Lambs meets Profiler. Nu kan ik me voorstellen dat als je een tiener bent, je die dingen fantastisch vindt om te kijken. Want veel is dan nieuw en ‘voor het eerst’. Maar ik ben geen tiener meer.
Op dit moment kijk ik Star Trek: Voyager en vermaak me prima met deze serie uit de jaren negentig. En daarvoor bekeek ik drie seizoenen The Walking Dead voordat ik mijn buik vol had van die zombies. Ik voel me eigenlijk vooral thuis bij Retro-series en films. Niet zo gek natuurlijk, want samen met Jacarrino maak ik de vlog/podcast Retro Smash, want vroeger waren bepaalde dingen gewoon beter, leuker en origineler.
De komende tijd zit ik dus minder achter de televisie, maar hopelijk meer in een boek en comic. En daarnaast heb ik nog heel wat afleveringen Knight Rider te kijken voor het boekje dat ik daarover aan het schrijven ben. JOLO dus. The Joy Of Missing Out. Of toch FOMO: The Fun Of Missing Out.
Laat de rest zich maar bezighouden met de huidige tijdsgeest en het aanbod wat daar bij hoort. Ik besteed mijn tijd liever aan dingen die ik nuttig vind.
Categories
Gestalkt door Jesse Klaver | 503
Iedere keer als ik een video wil bekijken op YouTube, krijg ik een reclame van Groen Links met partijleider Jesse Klaver. En je kunt de reclames pas na 5 of 10 minuten wegklikken. Dat maakt mij geen GroenLinks stemmer. Deze overkill werkt juist averechts.
Categories
Koerswijziging
Het is vandaag een rustige zondag. Vaak blijf ik dan de hele dag offline en blijft mijn telefoon uit, maar vandaag wilde ik graag even de reacties lezen die ik op mijn 500ste vlog kreeg. Die reacties zijn erg leuk en hartverwarmend. Daardoor weet je weer waarvoor je het doet.
Nu maak ik natuurlijk vooral vlogs omdat ik het zelf leuk vind. De lol is er wel eens bij ingeschoten wanneer de stapel met binnengekomen graphic novels groot was en ik de druk voelde daar dan iets mee te doen. Maar nu ik gestopt ben als stripjournalist, voel ik die druk helemaal niet meer. Heerlijk.
Comics
Helemaal gestopt ben ik overigens niet. Mochten mensen artikelen willen over de Amerikaanse comicsindustrie, dan ga ik zo weer aan de slag. Of een stuk over Juniorpress, graag! De afgelopen jaren wilden opdrachtgevers soms zo’n artikel hebben, maar meestal moest het over de Europese strip gaan. En dan vooral natuurlijk graphic novels, want het woord strip heeft nog vaak een stigma. Het woord comic overigens ook weer bij veel Europese stripliefhebbers, maar dat is meer hun probleem dan het mijne.
Op dit moment ben ik uitgekeken op de Europese strip en laat ik de Nederlandse stripwereld ook voor wat die is. Ik heb daar genoeg energie en tijd aan gegeven in de afgelopen 15 jaar. Mijn interesses zijn veranderd.
Op dit moment groeit mijn interesse in thema’s als de natuur, duurzaamheid en mindfulness. En daarnaast dus comics, want dat is mijn eerste levensliefde en zal dat waarschijnlijk altijd wel blijven. Lekker vloggen over comics op mijn Nederlandse en Engelstalige youtube-kanaal is dan ook mijn doel voor de komende tijd.
Daarnaast doe ik met veel plezier de communicatie voor onder andere Stichting Marline Fritzius. Het is heel mooi om te zien wat voor prachtige kunstwerken mensen met afasie allemaal maken. En het geeft me een goed gevoel de stichting en de kunst onder de aandacht te brengen.
Mijn huidige YouTube-carrière begon ik door Marvel Superhelden 12 op een tafel neer te leggen en de camera aan te zetten. In een vlog van drie minuten vertelde ik iets over de uitgave en toonde ik de stripplaatjes die ik mooi vond. Een take. Heel simpel.
Inmiddels zijn we bijna 500 vlogs verder en is het allemaal een stuk ingewikkelder geworden. Het dashboard van YouTube is ingericht op de cijfers en die zijn er vooral om je het gevoel te geven dat je beter kunt presteren. Dat je meer abonnees moet krijgen. Dat je video’s beter bekeken en ook langer bekeken kunnen worden. Net als andere vormen van sociale media is de dashboardomgeving erop gericht om mensen zo lang mogelijk op het platform te houden. En de makers aan het werk te houden met het idee dat meer beter is dan minder. En dat meer ten opzichte van gisteren een vereiste is, want wie niet groeit, krimpt. En krimpen is net zoiets als sterven. Dat klinkt als een economisch model. En voor de YouTubers wier inkomen afhankelijk is van de kijk- en klikcijfer is het ook een economische kwestie.
Maar zo’n YouTuber ben ik nog lang niet. Daarvoor heb ik te weinig abonnees. Hoewel dat ‘te weinig’ dus een kwestie van perspectief is. Want de mensen die kijken, reageren en verrijken de conversatie. De regel die YouTube echter heeft ingesteld is dat je minstens 1000 abonnees moet hebben voordat je echt mee telt. Dan mag je communityposts maken. Dan kun je reclames voor je video’s plaatsen. Dan gaat het algoritme gunstiger met je content om. Et cetera.
Alles wat hierboven is beschreven, heb ik al vaker aangehaald. Het heeft al honderden keren door mijn hoofd gespookt. Duizenden keren. Het mentale conflict tussen iets doen omdat je er zin in hebt of iets doen omdat het moet. Het probleem dat zodra je wat je doet voor de cijfers is, alle lol verdwijnt.
Het is een probleem waar ik geen oplossing voor weet. Al ga ik er toch weer een poging tot doen. Ik wil weer spontane video’s maken over comics, kleine momenten vastleggen of gewoon de camera aanzetten en iets vertellen. Zo vaak of zo weinig als ik wil, zonder rekening te houden met het algoritme, aantal abonnees en al die andere obstakels die als een vampier het leven en de lol uit het werk zuigen. Misschien lukt het me dit keer wat langer om die obstakels te negeren. We gaan het zien.
Categories
Pancakes
Making pancakes is my specialty at our home. I’m not much of a cook but I can hold my own in the kitchen when necessary.
But I do enjoy making and eating pancakes. It’s the kind of food that makes life a bit more pleasant.
Categories
1800 keer Instagram
Een wat oudere foto, want met baard. Aangezien dit kennelijk mijn 1800ste post op Instagram is, laat ik mezelf weer even zien. Samen met het boek over je-weet-wel-wie. 1800 posts, dat is 1800 keer geekiness en onzin, want we moeten sociale media niet te serieus nemen. De tijd gaat hard.
Bij wijze van ‘therapie’ ben ik een paar vlogjes aan het opnemen waarin ik terugblik op rampenjaar 2020. En dat doe ik door mijn Instagram-feed te bekijken. Eigenlijk wel een fijne manier om zo even terug te blikken. (Voor mij dan in ieder geval, geen idee of de kijkers dit leuk gaan vinden.)
Geregeld vraag ik me af waarom ik eigenlijk nog social media-accounts heb, maar zo’n terugblik doet me beseffen dat Instagram goed werkt als visueel dagboek. Wel met een beperkt verhaal, want ik laat vooral zien wat ik lees en wat ik tof vind. En ja, ik val je af en toe ook lastig met aankondigingen van vlogs. Geef de schuld daarvan maar aan Google, want voor YouTube ben ik nog te klein om gewoon dat soort dingen op YouTube te zetten. Daarentegen val ik je niet lastig met guitige foto’s van mijn kinderen of de taarten die ik heb gebakken. (Beide elementen komen in mijn leven namelijk niet voor.)
Daarnaast is Instagram natuurlijk goed voor zelfbevlekking en -promotie. Tenminste, ik zie veel mensen hun waar onder de aandacht brengen, dus waarom ik niet? Bottom line is dat ik vooral dingen wil laten zien die ik tof vind en die mij verwonderen. Leuke afbeeldingen uit comics bijvoorbeeld. En daarnaast wil ik voor mezelf een beetje bijhouden wat ik in de loop der tijd meemaak als geek-zijnde.
Anyway, leuk dat je tot hier gelezen hebt. Een dikke knuffel en zeg vandaag vriendelijk gedag tegen een vreemde op straat. 🙂
De Sinterklaasuitzending van Retro Smash kun je hier zien.
En abonneer je meteen even op dat kanaal voor de volgende uitzending.