Posts Tagged ‘Marvel Age’
Mijn MARVEL AGE verzameling
Monday, June 14th, 2021Reading MARVEL AGE #12: Secret Wars, Frankenstein & The A-Team | ACG Vlog
Monday, August 17th, 2020
Marvel Age was the title of a promotional comic book-sized magazine from Marvel Comics published from 1983–1994. Basically a comic-length edition of the Bullpen Bulletins page, Marvel Age contained previews of upcoming Marvel comics, as well as interviews with comics professionals and other features, including occasional original comic strips. It is also notable for early work by Marvel writers such as Peter David and Kurt Busiek.
Marvel Bullpen Bulletins
Friday, October 20th, 2017Bij mijn nieuwste pakketje comics kreeg ik gratis FOOM Magazine #1.
FOOM Magazine was een fanzine dat in de jaren zeventig zelf door Marvel werd uitgegeven. Een voorloper van Marvel Age dus. Tussen 1973 en 1978 zijn er 22 afleveringen verschenen. Ieder kwartaal een. FOOM staat voor Friends of Ol Marvel.
Het FOOM Magazine dat nu uit is gekomen is een pastiche van het oorspronkelijke tijdschrift. Eigenlijk is het bedoeld om reclame te maken voor Marvels grote Legacy event. Veel artikelen staan dan ook vol superlatieven over hoe tof en vernieuwend dit nieuwe event zal zijn, terwijl tegelijkertijd de geschiedenis van Marvel in ere wordt gehouden. Marketingpraat dus.
Het zijn daarom de andere stukken die mijn aandacht trokken en die ik fijn vond om te lezen. Zoals het interview met Joe Quesada, ooit de editor-in-chief van Marvel en een van de bedenkers van One More Day en Brand New Day. Quesada was een van de mensen die Marvel toentertijd uit het slop haalde.
Het in memoriam van Flo Steinberg vond ik het mooiste stukje in het magazine. Flo was vijf jaar lang de secretaresse van Stan Lee. Met haar bestond de vaste staf van Marvel uit Lee en Sol Brodsky. Drie man dus.
Flo Steinberg. Bron: Marvel.com
Al snel was Flo ook verantwoordelijk voor het beantwoorden van de honderden en waarschijnlijk duizenden fanbrieven die binnenkwamen en de Marvelfanclub, The Mighty Marvel Marching Society. Na vijf jaar verliet ze Marvel en bracht ze onder andere een eigen underground tijdschrift uit. Van Big Apple Comix is een nummer verschenen, in 1975, maar wordt gezien als een belangrijke link tussen de underground comix uit de jaren zestig en wat later alternatieve comics genoemd werd. (Lees hier een uitgebreide bespreking van Big Apple Comix.) Jaren later kwam ze terug bij Marvel als proeflezer. Een baan die ze tot haar dood had. Steinberg stierf op 23 juli dit jaar.
Marvel Bullpen Bulletins
Flo was net als Lee onderdeel van de Marvel Bullpen, de redactie van Marvel. Op de Bullpen-pagina’s deden ze het in het begin voorkomen alsof alle Marvel-medewerkers in de kantoorruimte van Marvel aan het werk waren terwijl de schrijvers en tekenaars in werkelijkheid vooral thuiswerkten. Al snel begon de staf echter te groeien in de jaren zestig, en kwamen er steeds meer redactieleden en medewerkers bij. De mythe van de Bullpen die Lee en Steinberg op de pagina’s creëerden werd dus deels waar.
Die Bullpen-pagina’s waren een goede manier om lezers op de hoogte te stellen van nieuwe uitgaven en andere Marvel-zaken. Een perfecte wijze om de fans dus direct aan te spreken en te betrekken bij het merk Marvel – iets wat Stan Lee tot in de puntjes beheerste. Een vast onderdeel van die pagina’s was namelijk zijn column, Stan’s Soapbox.
Dit is een voorbeeld van zo’n pagina die ik haalde uit Amazing Spider-Man #91 (December 1970). Zie je hoe Stan in zijn Soapbox de lezer direct aanspreekt en tot actie oproept? (En hoe hij een uitspraak die volgens mij van John Lennon is, aan zichzelf toeschrijft?)
Ik vind het erg leuk om die oude Bullpen-pagina’s te lezen. Evenals oude brievenpagina’s. Nu heb ik een aardige digitale stapel Marvel-comics, en wanneer ik een leuke pagina tegenkom, zal ik deze op mijn blog zetten.
Minneboo leest: Marvel Age
Monday, March 28th, 2016Mijn zoektocht naar oude Marvel Age comics bracht me bij verschillende stripwinkels in de afgelopen weken. Bij Henk Comics en Manga Store vond ik een hele stapel en op Dutch Comic Con vond ik nummer 4.
Marvel Age was een uitgave van Marvel waarin nieuwe series, verhalen en andere zaken werden aangekondigd. Met previews, maar vooral ook interviews met de makers. De serie liep van 1983 tot en met 1994 en beslaat 140 comics.
Ik hoef ze niet alle 140 te hebben. Ik concentreer me op dit moment op nummers die opvallen, zoals anniversary specials, mooie covers en interviews met makers die ik bewonder. Vooral de dertigste verjaardag van Marvelhelden werd goed gevierd in Marvel Age. De stukken zijn vaak geen uitgebreide terugblikken, maar meer interviews met hoe men die verjaardag wilde gaan vieren en welke speciale uitgaven eruit zouden komen dat jaar. Ik vond het retrospectief over Daredevil in #106 in ieder geval erg leuk: veel schrijvers en tekenaars die aan deze held gewerkt hebben, komen daarin aan het woord.
Steve Gerber:
‘Gosh, I haven’t even thought about Dardevil in years. At that time he was in San Francisco. The reasoning was that every other super hero was in New York, so Gerry Conway figured it would make Daredevil a little different. I got onto the book sometime after that, and eventually moved him back to New York… mostly because I had never been to San Francisco!
In issue #100, we had a story that had Jann Wenner, editor of Rolling Stone Magazine, wanting to do a story on Daredevil, since he was the town’s only super hero. I was a real avid reader of Rolling Stone, and although we had no idea what he looked like I just described to Gene Colan what I thought he looked like. I met Wenner years later, and Gene’s drawing of him were very close!’
Omdat ik de beroerdste niet ben, heb ik Daredevil #100 er even bij gepakt. Hier is die beruchte ontmoeting tussen Daredevil en Wenner:
Erg leerzaam hoor, die oude Marvel Ages.
Zondag zat ik een paar uurtjes op de bank heerlijk in de stapel te lezen. Hier een selectie van de aangeschafte covers die er wat mij betreft uitspringen. En ja, daar zit voor werk tussen van John Romita Jr. Dat blijft toch mijn favoriete Marvel-tekenaar – ook al tekent hij nu even voor DC Comics. En ja: er zijn vast nog veel meer mooie Marvel Age covers, maar die comics moet ik eerst nog op de kop tikken. Voor een leuke prijs uiteraard, want het moet wel leuk blijven.
De geïnkte versie van de cover van Marvel Age 119 door John Romita Jr. en Dan Green.
Spidey’s web: The Making of Hobgoblin
Sunday, February 21st, 2016De oorspronkelijke Hobgoblin zal altijd een van mijn favoriete superschurken blijven. Zo kwam dit nare heerschap tot stand.
Over Hobgoblin heb ik al eerder geschreven, maar goed, hij is dan ook mijn favoriete Spider-Man-schurk. Sowieso heeft ons favoriete Webhoofd natuurlijk niet te klagen wat tegenstanders betreft: naast Batman heeft hij de interessantste rogues gallery. Venom, Kingpin, Doctor Octopus, Vulture, Sandman, Norman Osborn, Foolkiller, J. Jonah Jameson, Sin-Eater en the Black Fox, zijn toch wel mijn favoriete schurken.
Hoe Hobgoblin tot stand kwam wordt mooi uitgelegd in dit artikel uit Marvel Age #5 (1983). Marvel Age was een uitgave van Marvel waarin nieuwe series, verhalen en andere zaken werden aangekondigd. Met previews, maar vooral ook interviews met de makers. De serie liep van 1983 tot en met 1994 en beslaat 140 comics. Vroeger kon ik ze nog wel eens vinden in stripwinkel Het Gele Teken, maar veel heb ik er nooit kunnen lezen. Jammer, want ik hou erg van dit soort uitgaven. Marvel Age was eigenlijk een reclameblaadje, maar toen het uitkwam waren er nog geen blogs en dus was ik blij met alle informatie die ik kon krijgen.
Het artikel The Making of Hobgoblin vertelt waarom Roger Stern deze schurk bedacht, wat het idee achter zijn look is en hoe die look tot stand kwam.
Review X-Men: Ghosts by Chris Claremont
Saturday, March 1st, 2014When I was in my teens I visited my grandmother on a regular basis. When she poured tea in one of those fragile porcelain cups, she’d start talking about the developments in the soap operas she followed. My grandmother was an avid watcher of The Bold and the Beautiful, As the World Turns and Days of Our Lives. So, you understand, she had A LOT to tell me about who dated whom, who wanted to kill whom, and which characters fell in love with each other this week. To be honest: I didn’t know what the hell she was talking about, since I never watched those shows. But to humour her, I never let on I didn’t know who Rich Forrester was.
Now, why am I bringing my late grandmother and her daily television fetishes up? When I started reading X-Men: Ghosts, knowing I had to review this book for the ABC blog, I started to worry I might come across like my grandmother, because not only do these X-Men stories involve large casts of characters, writer Chris Claremont has a knack for weaving many threads of plotlines into his stories. He basically writes soap operas about characters wearing longer underwear.
But let’s give it a try nonetheless. What the heck, there are worse things than being compared to my grandmother, who was a sweet old woman.
The X-Men were created in the 1960’s by Stan Lee and Jack Kirby. Getting tired of figuring out scientific experiments and accidents with radiation that could give superheroes their special powers, Lee figured: what if they were born with their powers and these special abilities kick in when they reach puberty. So that’s how the race of homo superior, a.k.a. mutants, was born.
In their first incarnation The X-Men were super powered teenagers who were enrolled at the private school of Professor Charles Xavier, a wheelchair-bound psychic. Under his leadership The X-Men tried to save humanity from all kinds of danger, especially mutants who wanted to conquer the world to make it a safer place for their own kind. You see, regular people are often afraid of these specially-powered beings, which make the X-Men stories full of metaphors about racism and the state of society as is.
To be honest, the X-Men weren’t a big success at the time and after a couple of years Marvel only reprinted old stories for a while. In 1975 Marvel published Giant Size X-Men #1 by writer Len Wein and artist David Cockrum and that started a revitalisation of the title. The new team had an international flavour: members came from all over the globe and they weren’t mere teenagers anymore either. When Chris Claremont took over the reigns as author, the X-Men became one of the most popular comic books. For a long period of time the series was the best-selling title, topping other Marvel publications such as Amazing Spider-Man and Avengers. X-Men: Ghosts collects a year worth of comics of Claremont’s mid-eighties stories. Claremont’s run on the title lasted about 16 years (!) by the way. It isn’t very common that a writer sticks to one title that long in the comics industry.
People who have seen the X-Men-movies will be familiar with most of the characters: there’s Wolverine, Cyclops, Storm, Colossus, Kitty Pryde and Rogue in this version of the X-Men. That’s not really surprising though, since the filmmakers took a lot of their story ideas from Claremont’s stories.
Still, when one starts to read, it takes a while to get into the different storylines that were set out before. But don’t worry: the short synopsis at the beginning of the book helps a bit. Besides, just like a real soap, it only takes a short while before you’re right into the action and know who’s who. Comics have a serial form of storytelling, with issues coming out each month. The stories are always written in a way that accommodates new readers.
Wolverine versus Phoenix
This collection seems to focus on telepath Rachel Summers: in an alternate future where robotic Sentinels dominated mutants, Rachel Summers was Cyclops and Jean Grey’s daughter. Traumatized by being forced to hunt her fellow mutants as a “hound”, Rachel was later hurled back in time to the present. She became part of the X-Men. However she soon discovered she was not in her own past but in a different timeline: certain details were different, including her mother’s death. In X-Men: Ghosts Rachel claims her mother’s Phoenix power to battle a godlike creature called the Beyonder who threatens to destroy our universe. Trying to make amends for her chequered past, she makes some rash decisions a number of times. Although her actions are meant well, they do not seem to work out for the better. It is up to teammate Wolverine to stop the ever-powerful Rachel from becoming a ruthless killer.
Also, Magneto, for years the nemesis of the X-Men, has become their friend since they learned of his childhood imprisonment in Auschwitz. Magneto decides to reform and when Xavier is mortally wounded, he asks his old friend to look over the X-Men. Magneto may be a good guy now, but being charged with crimes against humanity he still has to stand trial for the international court of justice.
Magneto stands trial.
For me it was a real treat to re-read these stories from the nineteen eighties. Chris Claremont’s talented writing and great feel for dialogue turns these characters into living and breathing creatures that really have an impact on an emotional level. As far as superhero stories go, Claremont offers a nice mix between personal development of all the characters and action packed battles.
I loved John Romita Jr.’s early artwork. He is still one of the best artists in the business today. Guest artists are Barry Windsor-Smith, Arthur Adams and Rick Leonardi. This paperback also contains two articles from Marvel Age, the official fanzine published by Marvel Comics at the time, focusing on the history of the X-Men and the art team of John Romita Jr. and inker Dan Green. The only problem I had with this trade is that, after the last page is read, the story is far from over and leaves you hungry for more. But isn’t that what soap opera is all about?
This review was written for and published on the blog of the American Book Center.