Categorieën
Mike's notities Strips

Transcript

Het is vandaag alweer de laatste dag van maart. Deze maand ging supersnel voorbij. Voor mijn gevoel was het vandaag nog maar de tiende, maar zo zie je maar weer. Morgen de grootste grapdag van je het jaar. Niet dat ik ooit echt een 1-aprilgrap hoorde waar ik echt om moest lachen.

Geert Wilders karikatuur. Bron: Eppo.

Nou ja, dat Eppo een stripreeks rond Geert Wilders zou publiceren vond ik toentertijd wel grappig.

De afgelopen week heb ik hard gewerkt aan mijn interview met Halfdan Pisket dat ik vorige week afnam in Brussel. Maandag was ik nog te gaar na de persreis, maar dinsdag heb ik in een sessie de tape van 53 minuten conversatie getranscript. Transcripten – het volledig uittikken van interviews – is een noodzakelijk kwaad van mijn werk. Het is extra lastig als je tijdens het tikken meteen naar het Nederlands moet vertalen, wat bij dit project het geval was.

Mensen vragen me wel eens waarom ik dit soort werk niet uitbesteed aan studenten. Simpel, daarvoor verdien ik niet genoeg met mijn journalistieke werk. Bovendien heeft het ook zijn nut om zelf een transcript te maken. Ik hoor de hele conversatie en mijn onderbewuste begint dan alvast met selecteren van de uitspraken die ik in mijn artikel nodig ga hebben.

Dat artikel schreef ik woensdag. Donderdag keek ik de tekst na en veranderde er nogal wat aan. Vaak denk ik dat de eerste versie bijna de juiste is, maar als ik de tekst de dag erna nog eens doorneem blijkt dit toch vaak niet het geval te zijn. Ik laat Linda ook nog wel eens een eerste versie lezen. Dan weet ik zeker dat ik nog niet klaar ben met mijn werk.

Screendiver
Tussen het Pisket-interview door schreef ik enkele blogposts en werkte ik ook aan een artikel over de site Screendiver. Een prachtig project van Submarine Channel. Screendiver moet uiteindelijk de plek zijn waar je heengaat als je goede motion comics wilt lezen of wilt leren hoe je die maakt. Binnenkort daarover meer.

Strips!
Vanmiddag kwam een verse doos bestelde comics binnen. Ik kocht onder andere twee Essentials van Web of Spider-Man, Marvel Secret Wars en de omnibus met Hawkeye-verhalen door Matt Fraction. Ook kocht ik alvast het laatste deel van The Complete Ben Reilly Epic. Het vijfde deel heb ik nog niet gekocht, want die is officieel out of print en daardoor voor een te hoog bedrag beschikbaar. Ik wacht wel op een herdruk.

In ieder geval kijk ik uit naar dit weekend.

Categorieën
Film Spidey's web Strips

Spider-Man: Homecoming

Van de drie posters van Spider-Man: Homecoming die recent online werden gepresenteerd, vind ik die op het verkeersbord langs de snelweg het tofste:

Zo’n soort poster hebben we volgens mij nog niet gezien. Het alledaagse van dat bord en de kleurrijke en bijzondere verschijning van Spider-Man vind ik een leuke mix. Bovendien is het feit dat dit verkeersbord de afslag naar Queens aangeeft heel toepasselijk natuurlijk, want daar is Peter Parker opgegroeid. Daar is zijn thuis.

Het doet me denken aan mijn bezoek aan Forest Hills, Queens in 2009. In mijn boek Mijn vriend Spider-Man ga ik daar uitgebreid op in. Het is een bijzondere wijk. Uiteindelijk lukt het mij om het echte huis van Peter Parker te vinden. (Het boek is trouwens al te bestellen bij de boekwinkel en online winkels, het komt eind mei uit.)

Het filmaffiche van Spider-Man op het gebouw van the Avengers vind ik ook mooi. Misschien is het feit dat Spider-Man over muren kan kruipen en aan oppervlakten vast kan kleven wel zijn mooiste superkracht, en dat wordt hier min of meer getoond.

Of je zijn kostuum mooi vindt, daar kun je over twisten. Ik vind het zelf altijd het mooist als Spider-Mans filmkostuum zo dichtbij mogelijk bij de papieren versie zit. En dan heb ik het over het design van Steve Ditko natuurlijk. Of zoals John Romita Sr. hem na Ditko tekende.

Over de trailer wil ik het verder nu niet hebben. Ik vind het een beetje jammer dat ik die gezien heb namelijk: ze geven zo veel details al weg. Van de plot, van the Vulture en de rol van Tony Stark in het geheel. Erg jammer. Ook negeer ik alle analyses die ervan online verschenen ook zoveel mogelijk.

Ik kan me herinneren dat de filmposter van Sam Raimi’s Spider-Man onze held ook muurkruipend toonde:

Lang geleden alweer dat die film uitkwam, toch blijven de eerste twee Spidey-films van Raimi mijn favoriet. Daar kon Andrew Garfield niets aan veranderen. En ook al vond ik Tom Hollands introductie in Captain America: Civil War meesterlijk gedaan, toch blijf ik vooralsnog een voorkeur houden voor Tobey Maguire als Peter. Nou ja, uiteindelijk is er maar een Peter Parker en dat is die uit de strips van voor Brand New Day.

Dat neemt niet weg dat ik nieuwsgierig ben naar deze cinematografische incarnatie van mijn favoriete fictieheld. Nog even wachten tot juli dus.

Categorieën
Strips

Masterclass Romano Molenaar

Tijdens het aanstaande Imagine Film Festival geeft Romano Molenaar een workshop Comics en superheldinnen tekenen.

Molenaar kennen de meeste lezers natuurlijk van strips als Storm, Roodhaar en wellicht J.Rom. Maar hij heeft ook aardig wat Amerikaanse comics getekend, zoals X-Men Unlimited, Birds of Prey, Batman en Tomb Raider. Wie zijn werk kent weet dat hij prima in staat is om stoere en aantrekkelijke heldinnen te tekenen. De masterclass biedt dus een mooie kans om van de meester zelf te horen en te zien hoe hij dat doet.

In 2014 maakte ik samen met Romano deze video terwijl hij aan het werk was bij Henk:

Deze Roodhaar tekende hij op de recenste editie van Dutch Comic Con:

En dit bekende beeld uit Batman Returns is eigenlijk een materiaaloefening. In zijn vrije tijd tekent en schildert Romano dus graag bekende sterren of scenes uit films na. Mooi werk!

Waar en wanneer is het vraag je? Maandag 17 april om 14:00 in de foyer van EYE1.

Het Imagine Film Festival is van 12 tot en met 22 april in Eye Amsterdam.

Categorieën
Mike's notities Strips

Avonturen in Brussel

Vrijdag en zaterdag was ik in Brussel voor mijn werk. Ik bezocht vier exposities, interviewde de Deense stripmaker Halfdan Pisket en sprak tussendoor met veel mensen.

Vandaag voel ik me dan ook nog behoorlijk gaar. Dit soort persreisjes zijn echt heel intensief, maar ze geven ook het gevoel alsof je een avontuurlijk leven leidt. En dat is leuk natuurlijk. Vooral omdat ik de afgelopen maanden vooral thuis achter mijn bureau doorbracht. En dan is Brussel een behoorlijke cultuurschok, want je hoort er allerlei talen op straat. En vooral veel talen die ik niet versta, zoals Frans.

De exposities waren allemaal interessant. Peyo: A Retrospective, geeft een mooi overzicht van de carrière van de geestelijk vader van de Smurfen. Samen met enkele collega’s uit binnen- en buitenland was ik vrijdagmiddag in de Hoeve van het kasteel van Terhulpen, dat even buiten Brussel ligt, om de expositie te bezichtigen.

Even ervoor werden we geïntroduceerd in de wereld van de kunstenaar Jean-Michel Folon.

’s Avonds dronk ik een drankje met Willem De Graeve, met wie ik altijd probeer af te spreken wanneer ik in Brussel ben. Het was leuk Willem weer te zien en goed om te horen dat mensen het Stripmuseum, waar hij mededirecteur van is en hoofd pr, weer weten te vinden. Na de aanslagen van moslimextremisten in Parijs en Brussel waren er logischerwijs minder toeristen bereid om Brussel en het stripmuseum te bezoeken.

Later die avond at ik een gourmet burger in restaurant Gourmet Burgers, en sprak ik nog met twee aardige Belgische gasten over wat zij van Brussel vonden. In mijn hotelkamer keek ik naar Luther, maar eigenlijk word ik nooit blij van deze serie omdat ie zo’n naargeestig wereldbeeld toont.

Zaterdag sprak ik een uur met Halfdan Pisket in het Plaza Hotel. Een interessante conversatie die ik vanaf morgen zal uitwerken voor de VPRO gids. We spraken vooral over de trilogie die hij over het leven van zijn vader maakte, over wat het betekent om Turkse wortels te hebben in Denemarken en het maken van strips. Pisket was in Brussel namens het literaire Passa Porta Festival, dat tweejaarlijks plaatsvindt. Pisket zou een stripverslag van het festival maken.

Halfdan Pisket. Foto: Michael Minneboo

Daarna toog ik naar het Stripmuseum om de expositie over Coverkunst te bekijken en die over stripmaker Gipi.

Na afloop dronk ik koffie met Rachid, mijn gastheer die middag. Hij spreekt vloeiend Frans en Arabisch, en een beetje Nederlands en Engels. We spraken dus in drie verschillende talen met elkaar. Omdat we welwillend naar elkaar waren, lukte het ook nog om elkaar te begrijpen. Ik vond dat een boeiend gesprek omdat we het veel over zijn geloof hebben gehad. Ik wilde bijvoorbeeld weten hoe hij nu weet waar Mekka zich bevindt als hij moet bidden, maar daar is dus gewoon een app voor die de richting aangeeft. Rachid vertelde me ook dat veel moslims het erg moeilijk hebben met het feit dat de extremisten aanslagen plegen uit naam van de islam. Eigenlijk zijn ze dus net zo goed slachtoffer van deze aanslagen, omdat mensen hen vaak ervoor aankijken.

Stripmuseum Brussel

Ik realiseerde me door dit gesprek dat ik in Nederland bijna nooit met moslims praat en verdomd weinig over hun geloof weet. Nu vermoed ik dat dit voor veel Nederlanders geldt, wat deels het effect verklaard van de angstcampagne die Geert Wilders al jaren voert. We moeten meer met elkaar rond de tafel zitten, volgens mij wordt de wereld daar beter van.

Nu moet ik wel zeggen dat ik als atheïst moeite heb met het geloof in het algemeen, maar voor mij is het waarschijnlijk net zo moeilijk voor te stellen dat mensen een god in hun leven ervaren, als het voor hen is om zich voor te stellen dat ik dat niet ervaar.

Mooi werk van Gipi.

Als laatste zocht ik nog even stripmaker Judith Vaninstendael op die in Beursschouwburg voor het Passa Porta Festival zat te tekenen. Mensen mochten haar een vraag stellen, die zij dan probeerde te beantwoorden met een tekening. Toen ik erbij stond, vroeg een studente of Vanistendael problemen had in de stripwereld omdat ze een vrouw was. Dat klopte wel, vond Judith. Vrouwen worden anders behandeld dan mannen. Op de achterflap van een boek waar ze samen met een man aan werkte, liet de uitgever namelijk zetten dat Judith drie kinderen had, terwijl over de vijf kinderen van de man geen woord werd geroerd. Vrouwen worden dus anders bekeken en natuurlijk niet alleen in de wereld van de strip.

‘Je kunt de vraag ook omdraaien,’ opperde ik. ‘Heb je wel eens voordeel gehad van het feit dat je vrouw bent?’
‘Dat komt vaker voor, zei Judith. Omdat er minder vrouwen zijn die strips maken dan mannen wordt ze vaker uitgenodigd voor festivals bijvoorbeeld.

Beursplein

Ik kom binnenkort nog uitgebreid terug op de exposities, want daar valt een hoop over te vertellen en te laten zien. Wat een bezoek bij Brussel altijd bij mij aanwakkert is het gevoel dat we allemaal wereldburgers zijn. We moeten het allemaal doen op deze kleine planeet en we moeten het allemaal met elkaar doen. Van welke cultuur je komt en welke taal je spreekt, doet er niet zo heel veel toe, zolang je maar bereid bent tot dialoog. Dat inzicht krijg ik eigenlijk vaak alleen als ik op reis ben, en niet als ik de wereld aanschouw vanuit thuis, via sociale media of oude media.

Categorieën
Mike's notities

Genderneutraal

De toiletten in de Stadsschouwburg Amsterdam zijn tegenwoordig genderneutraal.

Handig voor als je eens een dag hebt waarop je niet meer precies weet wat je eigenlijk bent.

Nou ja, even zonder gekheid. Dit is een prima ontwikkeling. We zitten in een tijd waarin het verschil tussen de seksen hopelijk steeds minder uitmaakt en waar we steeds meer beginnen te beseffen dat er meer is dan alleen mannen en vrouwen.

Er zijn een paar concepten waar ik in mijn leven nooit moeite mee heb gehad. Dat zijn onder andere de onvoorwaardelijke gelijkheid tussen mannen en vrouwen, homoseksualiteit, biseksualiteit en transgender.

Dat laatste komt wellicht omdat een van mijn familieleden ooit een geslachtsverandering heeft ondergaan en dat ik hier dus al vroeg mee in aanraking kwam. Zoals zij het ooit aan mij uitlegde: ‘Ik heb me altijd vrouw gevoeld, dus voor mij was het heel normaal om die operatie te ondergaan.’ Wat mij betreft is daar alle mysterie mee opgelost.

Een genderneutrale maatschappij klinkt redelijk utopisch en zou een hoop problemen waar we nu mee zitten kunnen oplossen. Genderneutrale toiletten zijn dus mijns inziens een stap in de goede richting. Maar daarmee zijn we er nog lang niet.

Er is ook in Nederland vaak nog geweld tegen mensen die anders lijken. Denk aan geweld tegen homo’s, vooral gepleegd door mannen uit een machocultuur. Wat mij betreft moet dit een prioriteit zijn bij de politie en overheid en niet alleen tijdens de Gay Pride.

Geweld tegen mensen die behoren tot de LGBT-gemeenschap moet hoog gestraft worden. En de plegers moeten verplicht op een soort cursus waarin ze normen en waarden wordt bijgebracht. Als we meer begrip hebben voor elkaar en weten wat mensen beweegt, is het makkelijker om samen te leven. Dat betekent dat sommige religieuze organisaties die beweren dat het allemaal niet normaal is omdat dit in hun heilige boek staat, ook opgevoed moeten worden.

Een vriendin van me wees me erop dat ze genderneutrale toiletten niet zo’n fijn idee vindt: ‘Ik vind het helemaal niet erg om het toilet te delen met mannen die nu vrouw zijn of mannen die zich meer vrouw voelen dan man maar ik merk dat ik het van “mannen mannen” wel vervelend vind…’ Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, vooral als er alleen maar genderneutrale wc’s zijn en niet ook toiletten voor mannen en vrouwen ernaast bestaan, zoals in de Stadsschouwburg het geval is.

Zoals gezegd zijn die toiletten een eerste stap en moeten machokereltjes dus ook worden bijgebracht dat ze zich in het openbaar netjes horen te gedragen.

Hoe we dat gaan regelen, weet ik niet zo snel. Maar dat we het hier met z’n allen over moeten gaan hebben, is zeker. Iedereen moet immers veilig over straat en naar het toilet kunnen.

Update 28 maart: Jitse wees mij op dit artikel op Vice.nl, waarin transgenders aan het woord komen over genderneutrale toiletten.

Categorieën
Fotoblog Strips

Captain America

Van de week was ik even op de koffie bij de mannen van Moker Ontwerp. Behalve een mooie kast vol met Star Wars action figures, hebben ze ook hier en daar wat ander leuk spul op de bureaus staan.

Zo zag ik deze mooie Captain America:

En dit personage uit Star Trek genaamd Gorn:

Ik koop ze zelf niet meer die action figures, maar ik vond deze Captain America wel erg tof, want goed uitwerkt. Soms hebben die oude figuurtjes namelijk slecht schilderwerk, maar deze ziet er strak uit.

Categorieën
Strips

John Byrne Draws

Een van de tumblrs die ik al een tijdje volg is John Byrne Draws, waar de blogger allerlei illustraties van Byrne publiceert.

John Byrne tekent.

Ik was benieuwd of hij de tekenaar wellicht persoonlijk kent en was sowieso nieuwsgierig naar waarom hij zijn tumblr was gestart. Dit is zijn antwoord:

Thanks for the question and following me.

I don’t know John personally. We’ve met but it was many years ago at a convention. He was very nice to me but it was a short interaction.

I started this Tumblr January 3, 2013. As to the why, it was to share my love of his art.

I first started a John Byrne Twitter to quote things he said. After a time I started to post his commissions. Not often or scheduled, maybe one or two a week. People really seemed to like that so I started to post more artwork on Twitter, eventually posting on a daily basis.

Since I was posting artwork daily, it seemed only natural to start a Tumblr where posting images is much easier to do. I’ve been online for many years and I’ve always saved any of John’s art I see. So I had thousands of images ready to be shared with other fans.

Almost 4 years later and I’ve made 8,658 posts and have been lucky to have 11,409 followers enjoying what I do.

Een blog bijhouden van je favoriete stripmaker is ook een vorm van stripliefde natuurlijk. Ik vind het erg tof om al het werk van Byrne zo verzameld te zien, vooral omdat er veel opdrachten van fans tussen zitten en veel pagina’s in potlood. Ongeïnkte pagina’s geven een goed beeld van het vakmanschap van een tekenaar.

Hier een paar voorbeelden van Byrnes fantastische tekenwerk:

Bron: johnbyrnedraws: Spider-Man Vs The Sinister Seven commission by John Byrne. 2006.
Bron: Johnbyrnedraws.
Hulk Vs DC Heroes commission by John Byrne. 2016.
Bron: Johnbyrnedraws.
Storm by John Byrne. 2007.
Bron: Johnbyrnedraws.
Wolverine Vs Wolverine commission by John Byrne. 2015.
Bron:
comicblah.tumblr.com: Spidey in Black by John Byrne.
Bron: Marveltitlepages.tumblr.com
Fantastic Four vol.1 #261 (1983) – The Search for Reed Richards
Categorieën
Fotoblog Juniorpress

Wolverinepost

Post voor de Nederlandse brievenredactie van Wolverine, in 1998 nog in handen van Ger Apeldoorn. Het gaat mij bij deze brief vooral om hoe Ruben zijn stripliefde en leesplezier beschrijft:

Uit: Wolverine #39, begin 1998. Uitgeverij: Juniorpress

Categorieën
Spidey's web Strips

Bernie Wrightson (1948 – 2017)

Met het overlijden van Bernie Wrightson is de internationale stripwereld een fantastische illustrator kwijtgeraakt. Wrightson overleed zaterdag 18 maart 2017. Hij leed aan hersenkanker.

Wrightson specialiseerde zich in het horrorgenre, tekende strips als House of Mystery en was met Lein Wein co-creator van Swamp Thing. Hij tekende ook superheldenstrips, waaronder Batman: The Cult en een bijzondere Spider-Man-strip.

Hooky, geschreven door Susan K. Putney en dus geïllustreerd door Wrightson, kwam in 1986 in Nederlandse vertaling uit als Mandi. Toevallig heb ik deze marvelstrip recent nog gelezen.

Hierin helpt Spider-Man de jonge, magische Mandi die eeuwig tiener lijkt te blijven. Ze neemt Spidey mee naar haar dimensie om samen de Tordenkakerlakk te bestrijden. Maar iedere keer als ze dit monster verslaan komt hij groter en enger terug. Het is een boeiend verhaal over hoe je soms confrontaties aan moet gaan met je monsters en niet langer van ze weg moet lopen. Over hoe je pas kan groeien als je een uitdaging aangaat die iets groter is dan dat je aan lijkt te kunnen.

Het scenario van Hooky zit dus vol met monsters en enge wezens, de specialisatie van Wrightson. Misschien is hij nog het bekendste van zijn visuele interpretatie van het Monster van Frankenstein. Hij maakte prachtige, gedetailleerde illustraties die lijken op gravures.

Prachtig hoe hij de verbaasde blikken van de Hulk en Thing tekende:

Check dit korte fragment uit de documentaire The Masters of Comic Book Art waarin de illustrator wordt geïnterviewd. Hij licht zijn benadering van het monster van Frankenstein toe en vertelt over het tekenen van Batman.

De kwaliteit van de video is niet zo hoog, check daarom vooral ook Wrightsons porfolio op zijn website om zijn werk beter te kunnen zien.

Categorieën
Mike's notities

Foto’s voor later

Het is soms erg fijn om door een mapje oude digitale foto’s te bladeren om herinneringen op te halen. Dingen gaan nu eenmaal ooit voorbij en soms koester ik nostalgische gevoelens voor bijvoorbeeld mijn eerste appartement in de binnenstad van Hoorn.

Goed, ik vergeet dan even dat sommige buren erg veel herrie konden maken, dat er op een gegeven moment een muizenplaagje was en dat de zilvervisjes het huis ook erg gezellig vonden, wat een gevaarlijke bedreiging was voor mijn stripcollectie.

Oud uitzicht, Hoorn.
Oud uitzicht

In mijn overpeinzingen overheersen de leuke momenten en herinneringen, soms gevolgd door een bitterzoetgevoel omdat zaken en mensen voorbij zijn gegaan. Je kunt niet even in een tijdmachine stappen om weer even in die momenten en die sfeer te stappen.

Cartman!
Grote schoonmaak circa 2006.

Omdat ik weet dat ik van nature een nostalgisch mens ben, maak ik heel bewust foto’s. Foto’s van ons huis, van de omgeving, dingen die me opvallen. Leuke gebeurtenissen. Zelfs soms van de stapel strips die ik dan aan het lezen ben, simpelweg om bij te houden wat ik allemaal lees. Foto’s voor later.

Treinrit naar Amsterdam

Gek genoeg maak ik niet zo veel foto’s van ons. Daar moet ik nog even aan werken. Ik ben niet zo’n selfie queen. Als Linda en ik het leuk hebben, heb ik ook niet de neiging om mijn telefoon erbij te pakken om een foto te maken. Je ziet daarom weinig foto’s op mijn blog van de koffiedates die ik met vrienden heb. Het komt op die momenten simpelweg niet in me op om een foto te maken. Ik ben dan met mijn hoofd bij het gesprek, niet bij een selfiemoment.

Selfies maak je immers vooral voor je ‘volgers’ op sociale media. Het is een kijk-mij-eens-moment. Vroeger maakte ik die trouwens wel, maar toen was er nog geen sociale media om ze op te delen.

Uiteindelijk ben ik wat fotograferen betreft meer een verzamelaar van momenten om zelf later nog eens terug te kijken en iemand die vooral graag zaken deelt die hem opvallen.

Hoe dan ook, ik bladeren nog even verder door de verstilde, digitale herinneringen…

Categorieën
Mike's notities

Verkiezingsuitslag

Dat was best leuk, stemmen woensdag. Voor het eerst sinds jaren had ik er weer eens zin in en had er het volste vertrouwen in dat we weer de goede kant op zouden gaan met Nederland.

Nadat Linda en ik het stembureau uitkwamen, dat bij ons om de hoek op een basisschool is, had ik het gevoel weer eens volwassen daad gesteld te hebben.

De dag erna had ik echter behoorlijk last van verkiezingsuitslag. Een soort jeuk in je brein die neerkomt op een gevoel dat ik het beste kan beschrijven als ‘WTF?!’

Natuurlijk ben ik teleurgesteld dat de Piratenpartij niet één zetel heeft binnengehaald. Het wordt immers eens tijd dat politiek Den Haag kennisneemt van de 21ste eeuw. Nu maar hopen dat andere politici het licht hebben gezien en zich druk gaan maken om het beschermen van privacy. Ook hoop ik dat het drugsbeleid eindelijk eens logisch gaat worden. Weg met gedogen, gewoon legaliseren.

Maar ik ben vooral teleurgesteld in het feit dat het VVD en PVV gelukt is zoveel zetels wel binnen te halen. WTF?!

Laten we eerlijk zijn: de PVV heeft helemaal geen 20 zetels nodig. Eigenlijk hebben ze er aan eentje genoeg, want Geertje Beertje gedraagt zich binnen de partij als een autocraat. Bovendien vraag ik me af of ze bij de PVV wel twintig bekwame mensen kunnen vinden om die zetels bezet te houden.

Kennelijk kun je in Nederland ver komen met een a4tje gebakken lucht en zeggen dat je van de Efteling houdt.

En weer Rutte als premier… Pfff. Ik ben benieuwd hoeveel eigenrisico er de komende jaren bij de zorg komt. Want VVD in het kabinet, levert doorgaans een hoge rekening op voor de lage en middeninkomens.

De (inter)nationale pers haalde opgelucht adem, omdat Wilders niet zo groot is geworden als de peilingen voorspeld hadden. Kunnen we nu dan ook afspreken dat peilingen vaak onzin zijn en mensen op verkeerde ideeën brengen, zoals strategisch stemmen? Als je stemmen voor Wilders, Denk, VVD en die sukkel Baudet bij elkaar optelt, is dat een behoorlijk aantal zetels voor xenofobie. Veel haatzetels dus.

Daar krijg ik nu echt uitslag van.

Categorieën
Strips

Spider-Man en X-Files

Een romantische cover met Spider-Man en Mary Jane, getekend door Mike Weiringo en ingekleurd door Jeff Dillon.

Het is de cover van Overstreet’s Fan: een commercieel fanmagazine dat in 1995 en 1997 uitkwam. Een van de gimicks van dit blad was dat de nummers met twee covers verschenen. Behalve deze Spidey-cover zijn er dus ook nummers 22 (april 1997) met een cover van Lois & Clark, van de gelijknamige tv-serie. Nummer 22 staat in het teken van Valentijnsdag, vandaar dat Spidey een bloemetje en bonbondoos voor zijn vrouw mee heeft.

Twee nummers later was het trouwens weer gedaan met het magazine. Een eerdere cover werd getekend door John Romita Jr.:

Tijdcapsule
Ik vind het altijd leuk om door dit soort oude magazines te bladeren. Het zijn tijdcapsules. De artikelen promoten vooral producten en zijn dus niet heel inhoudelijk, maar zo’n magazine geeft een aardig beeld van wat er toen uitkwam. Er staat een artikel in over de toenmalige stand van zaken in Spidey-land, maar ook een cd-recensie van Emancipation van Prince.

En Lois & Clark dus. Niet de beste of leukste tv-serie rondom Superman, maar je moest het er maar mee doen. Wat dat betreft zijn er nu veel meer en betere tv-series rondom superhelden.

Ook leuk: er zat een promokaart in voor een tradingcard serie van the X-Files. Hier de voor en achterkant van die kaart:

De kwaliteit van de foto’s op de kaart is opmerkelijk genoeg erg laag. Het is wel leuk om te zien hoe jong Gillian Anderson en David Duchovny toen nog waren.

Ik kwam aan dit verdwaalde exemplaar van Overstreet’s Fan dankzij stripwinkel Henk waar ik dinsdag even was om The Wicked + The Divine #1 te kopen. Bij iedere aanschaf mag je daar uit een doos met gratis uitgaven iets uitzoeken. De cover van Mike Weiringo viel me meteen op. Hij tekende Spider-Man altijd wat te veel als een cartoon vond ik, maar toch vind ik het geen slechte tekenaar. En deze illustratie vind ik gewoon tof.