Categories
Schrijven over STORM | 338
Tag: Roodhaar
Een postpakket vol met mooie stripalbums van uitgeverij L lag vandaag op mijn mat. Meteen maar even een vlog gemaakt, zodat jullie weten wat er allemaal deze week in de stripwinkels en boekwinkels ligt. Toevallig allemaal avonturenstrips over stoere vrouwen.
ROODHAAR #5: De reuzen van het Gebroken Rif
SANGRE #2: Fesolggio, de onverbiddelijke
BADLANDS #1: Het uilenkind
YTHAQ #15: Imperator Express
Al bladerend door de Eppo kwam ik dit pakkende stripplaatje tegen uit de nieuwe Roodhaar strip geschreven door Rob van Bavel en getekend door Romano Molenaar. Wat is hier precies aan de hand?
Ik ben dol op online publiceren, maar het blijft kicken als je artikel in print verschijnt. Daarom laat ik daar in deze vlog enkele recente voorbeelden zien.
Waaronder een gesprek met striptekenaar Romano Molenaar over de bijna naakte verschijning van Roodhaar. Zoals zij er in de strip bijloopt is niet heel praktisch voor een strijdster die met grote zwaarden vecht. Het artikel staat in het oktobernummer van de Nederlandse Playboy. Romano tekende speciaal voor dit interview een sexy Roodhaar met bunny-oren.
In een eerdere vlog zien we Romano in actie terwijl hij aan het signeren is.
Categories
Handig voetenwerk
Deze twee voorbeelden uit het huidige Roodhaar-verhaal in Eppo laten zien dat:
A) Romano Molenaar toffe actie kan tekenen.
B) Roodhaar handig voetenwerk weet te verrichten als het moet.
C) Dat ze nog steeds zeer onpraktisch gekleed gaat.
Of is dat gewoon een kwestie van: de mannelijke lezer wil ook wat kunnen zien? En de vrouwen dan? O ja, die lezen natuurlijk geen Eppo. 🙂
Categories
Masterclass Romano Molenaar
Tijdens het aanstaande Imagine Film Festival geeft Romano Molenaar een workshop Comics en superheldinnen tekenen.
Molenaar kennen de meeste lezers natuurlijk van strips als Storm, Roodhaar en wellicht J.Rom. Maar hij heeft ook aardig wat Amerikaanse comics getekend, zoals X-Men Unlimited, Birds of Prey, Batman en Tomb Raider. Wie zijn werk kent weet dat hij prima in staat is om stoere en aantrekkelijke heldinnen te tekenen. De masterclass biedt dus een mooie kans om van de meester zelf te horen en te zien hoe hij dat doet.
In 2014 maakte ik samen met Romano deze video terwijl hij aan het werk was bij Henk:
Deze Roodhaar tekende hij op de recenste editie van Dutch Comic Con:
En dit bekende beeld uit Batman Returns is eigenlijk een materiaaloefening. In zijn vrije tijd tekent en schildert Romano dus graag bekende sterren of scenes uit films na. Mooi werk!
Waar en wanneer is het vraag je? Maandag 17 april om 14:00 in de foyer van EYE1.
Het Imagine Film Festival is van 12 tot en met 22 april in Eye Amsterdam.
Categories
Nieuwe kalender
Een nieuw jaar, dus een nieuwe Eppo kalender op de wc. Hoewel ik al ruim een jaar niets meer voor Eppo geschreven heb, beschouwen ze mij nog steeds als medewerker aan dit stripblad. Dat vind ik een leuk idee.
Ik vind het bijzonder dat de Eppo alweer zoveel jaar bestaat na de herstart en ook vind ik het stripjournalist natuurlijk erg leuk als er stukken van mij in het blad staan. We zijn op dit moment voorzichtig aan het kijken wat ik voor het blad zou kunnen schrijven. Het probleem met Eppo is dat de smaak van de doelgroep van het magazine maar deels overeenkomt met de mijne. Dat betekent dat veel waar ik over zou willen schrijven niet bij die doelgroep aansluit.
Dat komt overigens wel vaker voor, hoor, dat ik over onderwerpen wil schrijven maar dat ik geen opdrachtgever kan vinden die daar zin in heeft. Daarom ben ik ooit begonnen met bloggen, zodat ik toch een podium voor die stukken had. Uiteindelijk is het blog een project op zichzelf geworden waar ik veel tijd en energie in steek.
In mijn achterhoofd ben ik altijd plannetjes voor dit medium aan het bedenken en vaak hoop ik het helemaal eens anders aan te gaan pakken. Een frisse wind, zoals het begin van een nieuw jaar ook zal zijn.
Een terugkerend idee is om geen recensies meer te schrijven. Daar beleef ik namelijk weinig lol in en ik vraag me steeds vaker af of er voor recensies in het huidige medialandschap nog wel plaats is.
Filmmaatschappijen maken het voor recensenten namelijk steeds moeilijker om goed hun werk te doen door persvoorstellingen vlak voor de release van blockbusters te programmeren. En als we de films eerder kunnen zien, wordt er vaak een embargo opgelegd. Je mag dan pas vlak voordat de film uitkomt, soms maar een dag van de tevoren, je recensie publiceren. Filmmaatschappijen vinden het veel leuker als je over trailers schrijft, speculeert over casting en plotpunten of andere triviale dingen. Alles wat het product onder de aandacht brengt, behalve gegronde kritiek die de potentiele bioscoopbezoeker vertelt dat de film eigenlijk misschien helemaal niet zo goed is.
Wat striprecensie betreft denk ik vaak: wie ben ik eigenlijk om te zeggen of deze strip wel of niet goed is. Ja, een stripjournalist die heel veel gelezen heeft en veel strips kent. Dat is mijn culturele bagage waarmee ik tot een evenwichtig oordeel zou moeten komen. Maar zelfs dan zie ik grote verschillen tussen de verschillende beoordelingen van professionals. Een boek kan in de Volkskrant twee sterren krijgen en elders vier of vijf. Ik zie soms heel positieve recensies van een strip die ik als veel minder beoordeel. En ongetwijfeld gebeurt dat ook andersom. Recensies zijn deels dus erg arbitrair.
Maar ik weet ook dat iedereen die een creatief product maakt, het beste wil maken wat binnen zijn of haar mogelijkheden ligt. Niemand wordt ‘s ochtends wakker en denkt: ‘Laat ik eens een paar maanden van mijn leven opgegeven om een kutstrip te maken. Hetzelfde geldt voor films ook natuurlijk.
Dat veel films, boeken, strips of andere producties tegenvallen ligt dus niet aan de intentie van de maker, maar aan allerlei andere factoren zoals tijd, geld en andere dingen die de boel beperken. Om na al die moeite die een maker gestoken heeft in zijn verhaal dan te zeggen, ik vind het ruk, tja… Daar heb ik dus niet veel zin meer in.
Maar wat ik dan wel van plan ben, vertel ik je binnenkort.
Ik heb alvast onwijs zin in dit nieuwe jaar. Jij hopelijk ook.
Ergens op Tumblr kwam ik deze pin-up tegen van Madelyne Pryor, in het Marvel Universum ook bekend als the Goblin Queen.
De sexy illustratie van Jon Hughes deed me meteen aan de cover van Inferno #1 (2015) denken die vorig jaar uitkwam, getekend door Javier Garron. Daar was wel iets geks mee. Op de preview-versie van de cover heeft Goblin Queen nog haar oude vertrouwde outfit aan, maar in de uiteindelijke cover was dit aangepast naar een ontwerp dat iets meer politiek correct genoemd kan worden.
De site Hitfix merkte daar het volgende over op:
‘As part of the overall push to make comic books more inclusive to women, this makes sense. Nothing says “outdated comic book costume” like wondering how much double-sided tape a heroine or villainess must buy in bulk to keep all her bits in place. What makes this particular case interesting is the change was made quietly, without any fan backlash to spur it.’
Nu heb ik me nooit gestoord aan de outfit van Madelyne, noch aan die van Emma Frost overigens. Goed, ze lopen er bij alsof ze niet zouden misstaan in de Penthouse of Playboy. Zeker de houding waarin Hughes the Goblin Queen heeft getekend zou goed op de cover van Playboy staan. Toch vind ik dat juist een van de grappige dingen aan superhelden comics.
Begrijp me niet verkeerd: ik ben een geëmancipeerd mens. Dat wil zeggen: ik geloof dat man en vrouw, en transgenders ook trouwens, volledig gelijkwaardig zijn. Vrouwen horen voor hetzelfde werk net zo veel te verdienen als mannen, de opvoeding van de kids moet gelijk verdeeld worden over pa en ma en er mogen wat mij betreft meer vrouwen in functies treden die traditioneel gezien als een typische mannenbaan worden beschouwd. Zonder dat de vrouw trouwens als een soort man-wijf te werk hoeft te gaan. Volgens mij zouden ‘typische vrouwelijke eigenschappen’ het bedrijfs- zaken- en politieke leven juist ten goede komen.
Dat gezegd hebbende, kan ik ook genieten van vrouwelijk schoon, en wat we objectificatie van de vrouw noemen. Noem me een geëmancipeerde seksist. Ik hou van vrouwen en ik kijk graag naar ze. 
Wie van strips houdt, hoeft vaak niet ver te zoeken om aan zijn euh, trekken te komen. Zo begint het nieuwe avontuur van Roodhaar ook behoorlijk seksistisch: ze staat onder een waterval te douchen. Ze mag dan een stoere, zelfstandige vrouw zijn, Roodhaar is ook goed gevormde dame. Zeker als ze getekend wordt door vakman Romano Molenaar. Ze loopt in de reeks ook behoorlijk luchtig gekleed rond voor een vechter die een groot zwaard hanteert. Niet erg praktisch, soms ook behoorlijk koud, lijkt me.
Schrijver Rob van Bavel speelt overigens wel met het gegeven van objectificatie in bovengenoemde douchescène, want de jonge prins die Roodhaar gadeslaat wordt betrapt door Kiley. En die maakt duidelijk dat de jonge heer beter niet naar de naakte Roodhaar kan kijken. De lezer wordt echter zelden op zijn vingers getikt en kan naar hartelust blijven lezen, zolang als stripmakers met een male gaze blijven tekenen.
Vrijdag 20 november was ik in Groningen om in het Nederlands Stripmuseum de expositie van Romano Molenaar te openen. Dat deed ik natuurlijk met de tekenaar zelf.
Voor een select groepje bezoekers en familieleden van Romano interviewde ik de tekenaar over de expositie en zijn werk. In de tentoonstelling zijn schetsen, lay-outs en uitgewerkte tekeningen te zien van zijn strips, zoals Birds of Prey, Batman, J.Rom, Storm en Roodhaar. Ook krijgt de bezoeker een kijkje in het werkproces van de ijverige veeltekenaar.
Voor en na de opening signeerde Romano strips voor zijn lezers. De sympathieke tekenaar maakt heel makkelijk een praatje met zijn fans en ondertussen tekent hij een perfecte Storm, Roodhaar of Batman. Een jonge fan die zelf ook Storm heet, wilde graag een portret van zijn naamgenoot uit Pandarve.
Tijdens het tekenen van Roodhaar stelde ik Romano enkele vragen over deze strip:
De expositie is zeker een bezoekje waard. Er is veel origineel werk te zien. Ook van het project Sparkle the Brain. Zelf vind ik de potloodtekeningen het leukst om te zien, omdat je dan puur de hand van de maker ziet zonder dat iemand anders daar zijn inktlijnen aan heeft toegevoegd. 
Vanaf vrijdag 20 november kun je in het Stripmuseum in Groningen de expositie Romano gaan zien met prachtig werk van de Nederlandse tekenaar Romano Molenaar.
Molenaar is op dit moment de vaste tekenaar van Storm en de spin-off Roodhaar. Anders ken je zijn tekenwerk wellicht van J.Rom of een van de vele Amerikaanse comics die hij eerder illustreerde.
In de expositie zijn schetsen, lay-outs en uitgewerkte tekeningen te zien van zijn strips. Ook krijgt de bezoeker een kijkje in het werkproces van de ijverige veeltekenaar die inmiddels zijn strepen in zowel binnen- als buitenland heeft verdiend. In de jaren negentig tekende hij al voor Amerikaanse uitgeverijen als Marvel, DC Comics, Image en Chaos. Hij is volgens mij de enige Nederlandse tekenaar die Batman officieel op papier heeft gezet. En the X-Men. Voor DC Comics tekende hij veel deeltjes van de serie Birds of Prey, een groep vrouwelijke helden die net als Batman in Gotham City misdaad bestrijden.
Zelf ben ik fan van Romano’s project Sparkle the Brain.
De opening van de expositie is vrijdag 20 november 15 uur. Ik zal de tekenaar introduceren en interviewen over zijn werk. De expositie Romano is te zien tot en met 13 maart 2016.
Vandaag is het personeel in het Stripmuseum nog druk met het ophangen van al het tekenwerk:
Als je eerder op mijn blog was, heb je Romano al in actie gezien op de Batman-dag vorig jaar.
ADRES
Westerhaven 71
9718 AC Groningen
050-3178470
info@stripmuseum.nl
Categories
Expo: Stripfiguren maken een selfie
In het Stripmuseum Groningen is vanaf 17 december de expositie Stripfies te zien. Selfies zijn tegenwoordig helemaal ingeburgerd. Sterker nog: probeer maar een paar minuten op Facebook, Twitter of Instagram te zitten zonder dat er eentje voorbij komt.
Stripfiguren konden daarom niet achterblijven. Speciaal voor de tentoonstelling maakten Nederlandse striptekenaars een tekening waarop te zien is hoe hun personages op ludieke wijze fotograferen. Dat zijn onder andere Heer Bommel en Tom Poes, Storm, Roodhaar, Agent 327, Elsje, Sigmund en Baron van Tast.
Check daarom het Stripmuseum Groningen van 17 december tot en met 1 maart. Uitgeverij Don Lawrence Collection bundelt de selfies in een boekje van 64 pagina’s dat voor €9,95 te koop is.
De reeks Storm heeft een nieuwe spin-off: De kronieken van Roodhaar. In het eerste album ‘De legende van Krill’ komen we meer te weten over Roodhaars jeugd en haar relatie met Kiley, de sympathieke verzetsstrijder uit het eerste Storm-verhaal. Een goed begin van een nieuwe reeks.
‘De legende van Krill’ werd geschreven door Roy Thomas, een veteraan uit de Amerikaanse comicswereld, die onder andere de strips Conan de Barbaar en Red Sonja creëerde. (Conan en Red Sonja zijn natuurlijk creaties van Robert E. Howard, maar Thomas introduceerde de bekende barbaren in Amerikaanse comics. Dat deed hij samen met tekenaar Barry Windsor-Smith). Thomas was ook de eerste die Stan Lee opvolgde als editor-in-chief bij Marvel Comics en als schrijver heeft hij een hele bibliotheek aan comics op zijn naam staan. Bijzonder dus dat uitgever Rob van Bavel Thomas wist te strikken voor deze nieuwe reeks rondom Roodhaar. Thomas levert een interessant en onderhoudend verhaal af dat smaakt naar meer.
In een barbaarse nederzetting in de Diepe Wereld groeit Roodhaar op als dochter van stamhoofd Kiley. Roodhaar doet niet onder voor de mannelijke strijders en kan niet wachten tot ze negentien wordt om de proeven van bekwaamheid af te kunnen leggen. Haar vader ziet dat echter niet zitten, want vrouwen horen in de gemeenschap van de Krills hun plaats te weten en die is eerder aan het aanrecht dan in de voorhoede van het gevecht. Uiteraard ziet de Roodharige schone dat anders. Voordat ze echter kan bewijzen wat ze in haar mars heeft, wordt de nederzetting aangevallen door wrede soldaten die op zoek zijn naar de erfgenaam van de koning van Rhagus. Ze ontvoeren daarom alle vrouwen van Krill naar hun eigen stad. Ook Roodhaar wordt gevangen genomen, maar die weet flink van zich af te bijten.
Van dit eerste album leren we dat Roodhaar ook zonder Storm een gevaarlijke vrouw is die zich goed in gevechten kan weren. Wel is ze nog aan het zoeken naar wie ze eigenlijk is, zoals al haar leeftijdsgenoten. Ongetwijfeld vindt ze in de komende albums daar een antwoord op. Ik ben benieuwd hoe Thomas de plot verder zal ontwikkelen.
Het tekenwerk is van Romano Molenaar, de vaste tekenaar van Storm. In tegenstelling tot de hoofdreeks worden zijn tekening niet met het schilderwerk van Jorg de Vos verfraaid. Romano inkt zijn tekeningen zelf en het resultaat is visueel anders dan wat we van Storm gewend zijn. Anders, maar niet minder indrukwekkend. Ik hou erg van de snelle toets waar Romano mee inkt. Het geeft zijn tekenwerk een extra dynamiek. Molenaar is een vakman die goed thuis is in snelle actiesequenties en zijn mannetje staat als er grote overzichtsplaten gemaakt moeten worden. Ook laat hij zijn personages overtuigend acteren. Het is dan ook geen wonder dat hij vaak werkt voor DC Comics, want zijn stijl is geknipt voor de Amerikaanse markt.
Een paar weken geleden was ik bij stripwinkel Henk in Amsterdam waar Romano op de Batman-dag live illustraties maakte voor zijn fans. Het was een groot plezier deze comictekenaar aan het werk te zien. Net zoals Roodhaar #1 een plezierige leeservaring opleverde.
Roy Thomas & Romano Molenaar. De kronieken van Roodhaar #1: ‘De legende van Krill’
Don Lawrence Collection, €8,95 (reguliere editie)