Op de foto Anna Loos en Sigrid Lankester van Juniorpress. De foto staat in Spektakulaire Spider-Man 111 (1989) op de Webnieuws-pagina. Het staat bij een tekst over de Stripdagen van 1988. Veel lezers vroegen zich af hoe de medewerkers van Juniorpress er eigenlijk uitzagen. En dit is een van de weinige foto’s die ze in de comics hebben gepubliceerd.
Ans/Anna Loos was de eindredacteur bij Juniorpress. Sigrid deed onder andere de lettering van de comics. Ans Loos heb ik een keer ontmoet, toen ik op de redactie van Juniorpress was om te praten over de superheldenclub die ik samen met Vincent wilde oprichten. Dit was begin jaren negentig. Dat avontuur staat uitvoerig beschreven in Mijn vriend Spider-Man.
Toen ik dat boek aan het schrijven was, kreeg ik van Ger Apeldoorn digitaal een aantal foto’s van Juniorpress op de Stripdagen opgestuurd. Nu blijkt dat er vraag is naar hoe de redactie van de uitgeverij er toen uitzag, heb ik besloten om die foto’s binnenkort in een vlog op te nemen. Wordt vervolgd dus.
Wanneer je aan een creatief project begint, of je nu een boek schrijft of aan een film werkt, dan is het goed om je het eindproduct voor te stellen. Bijvorbeeld door eerst de flaptekst van het boek te schrijven. Op die manier wordt voor jezelf duidelijk wat je wilt maken. Toen ik aan het boek Mijn vriend Spider-Man: Superhelden, geeks en fancultuurwerkte, schreef ik eerst een flaptekst.
Gino van Weenen zal mij interviewen en de heren Thijs van Domburg en Emilio Guzman, over hun succesvolle boek Nerds! Het interview vindt rond 15 uur plaats.
Aansluitend zal ik mijn boek signeren. Boekhandel Donner heeft namelijk een stand en daar is Mijn vriend Spider-Man te koop. De signeersessie verloopt ongeveer van 15.30 tot 16.30 uur.
Duik mee in de wondere wereld van de 9e kunst, comedy, visual storytelling en kruisbestuivingen! Het toonaangevende internationale festival Cross Comix verrast met een wervelende mix van nieuwe verhalen, beelden, comedy en muziek op het scherpst van de snede. Let’s get visual!
Met Posy Simmonds, Wilbert Plijnaar, Kamagurka, Herr Seele, Les Robots, Gummbah, Emilio Guzman, Thijs van Domburg, Charlotte Nijs, Marloes Dekkers, Frits Jonker, Maaike Hartjes, Hanco Kolk, Sheri Corleone Bang Bang Band Girl en vele anderen. In onder meer Theater Rotterdam Schouwburg, Cinerama, Het Nieuwe Instituut, Zerp Galerie, Rotown en Donner. #stripszijnoveral
www.crosscomix.nl
NIET TE MISSEN:
TIJDENS DE GROTE FESTIVALDAG OP ZONDAG 17 NOVEMBER IN THEATER ROTTERDAM
POSY SIMMONDS & CHARLOTTE NIJS
De grande dame van de strip, de Engelse Posy Simmonds, gaat in gesprek met journalist en politiek verslaggever Charlotte Nijs (o.a. Hart van Nederland). Scherpe satire, progressieve (vrouwelijke) personages en iconische stripverhalen tekenen de indrukwekkende carrière van Posy Simmonds. Al ruim vijftig jaar is ze geliefd bij lezers -en gevreesd bij politici- om haar messcherpe pen en observaties. Voertaal is Engels.
ROTTERDAMMER IN HOLLYWOOD
Zit zondag 17 november vooraan bij de officiële boekpresentatie van ‘Wilbert Plijnaar, Rotterdammer in Hollywood’! Niemand minder dan stripmaker Peter ‘Sigmund’ de Wit schreef een indrukwekkende biografie over de internationaal succesvolle Rotterdamse scenarist, illustrator en story artist Wilbert Plijnaar die al 25 jaar vanuit LA voor alle grote studio’s werkt: van Warner Bros en 20th Century Fox tot Dreamworks.
Exclusief interview met Wilbert Plijnaar en Peter de Wit door Mirjam de Winter, journalist en columnist voor o.a. RTV Rijnmond en NRC. Direct na afloop signeren Plijnaar en De Wit beiden de gloednieuwe biografie in de foyer van Theater Rotterdam.
ASK THE EXPERTS! | CROSS COMIX PORTFOLIO PITCH
Op zondag 17 november is tijdens het Cross Comix Festival in Theater Rotterdam gelegenheid om je portfolio te bespreken met experts uit de Nederlandse stripwereld. Neem je werk mee, pitch je portfolio en krijg professionele feedback en advies van gerenommeerde auteurs en uitgevers! Met o.a. Aimée de Jongh, Wilbert Plijnaar, Scratch Books, Uitgeverij Bries en Concerto Books.
LES ROBOTS ROCKT DE STRIP
Laat je meevoeren in de vleesgeworden strip Flash Gordon vol glitterende ruimtepakken en vliegende voertuigen geïnspireerd door de muziek van aardbewoners als The Shadows, Terry Terauchi, Booker T & The MG’s en Link Wray. Onthult young and upcoming talent Vince Logtenberg de identiteit van de mysterieuze muzikanten achter Les Robots? In opdracht van Cross Comix en onder begeleiding van zijn nestor Hanco Kolk tekende Vince op verbluffende wijze een intrigerend en humoristisch debuutverhaal op over de muzikale Mechanical Men from Outer Space. Make sure you get your own copy!!
GUMMBAH & LEONARD BEDAUX IN SEXBOERDERIJ HET GOUDEN KALF
Sexboerderij Het Gouden Kalf is een overrompelend multimedia spektakel zoals u nog nooit heeft gezien. Literatuur en cinema sluiten een absurd verbond en bieden zo adembenemende inzichten in het menselijk leven. Met gloednieuwe, net niet verschenen boeken en rare filmpjes; de voorstelling van Gummbah en Leonard Bedaux in een notedop. Een onvergetelijke ervaring voor jong en oud.
Naar aanleiding van een vorige vlog over de toffe supeheldenboekjes van TASCHEN vroeg iemand of ik nog even door The Little Book of X-Men wilde bladeren. Ook kwam in de afgelopen dagen The Little Book of the Amazing Spider-Man binnen. Deze had ik besteld bij Scheltema. Meteen mijn favoriet van de stapel natuurlijk.
Het is alweer een tijd geleden dat ik een BESTE BOEKEN-vlog maakte. Hierin vertel ik iets over mijn favoriete boeken die bij mij in de boekenkast staan en die mijn leven positief verrijkt hebben. Deze aflevering heb ik het over Comics Creators On Spider-Man van Tom DeFalco. In de vlog vertel ik je waarom dit een van mijn favoriete boeken is.
Vrijdag 12 juli [EEN BEETJE SPOILERS!]
Ik hou van de jaren tachtig, het decennium waarin ik kind was en op de basisschool zat. De films en tv-series die ik toen zag, maakten een onuitwisbare indruk op me en hebben deels mijn smaak gevormd. Daarom vind ik de serie Stranger Things zo leuk: die speelt in de jaren tachtig en dat benadrukken de makers ook constant door de mode, de bordspellen die de hoofdrolspelers spelen en de vele verwijzingen naar populaire cultuur uit die tijd.
Stranger Things past perfect in de trend van nostalgische films en series die we al een paar jaar krijgen aangeboden. Smullen voor een nostalgist als ik, al vraag ik me af hoe lang deze trend nog gaat duren, want op een gegeven moment is er sprake van overkill.
Gelukkig is de serie niet alleen maar jaren tachtig, het verhaal dat de Duffer Brothers ons vertellen is ook zeer vermakelijk met monsters uit parallelle universa en een groep vrienden die deze monsters moeten bestrijden. Wie heeft er vroeger immers niet gefantaseerd dat er in het kleine plaatsjes waar je opgroeide een poort schuilging naar een andere dimensie? Of dat je samen met je vrienden bovennatuurlijke krachten moest bestrijden? Ik wel.
In de afgelopen drie seizoenen zagen we de vriendengroep langzaam ouder worden. Het is dus niet zo gek dat de kids in het nieuwe seizoen aan het puberen zijn. Een deel van de vrienden is vooral bezig met meisjes terwijl Will (Noah Schnapp) eigenlijk gewoon nog Dungeons and Dragons wil spelen. Ik kan me dat kruispuntmoment in mijn jeugd nog herinneren. Op een gegeven moment heb je het gevoel dat je te oud bent voor die kinderdingen, of ben je bang dat mensen je kinderachtig gaan vinden omdat je nog met kinderdingen bezig bent. Daar moet ik nu wel een beetje om lachen, want als geek ben ik vooral met dingen uit mijn jeugd bezig. Sterker nog: Mijn vriend Spider-Man is daar een ode aan van 320 bladzijden! Ook schaam ik me er niet meer voor als ik aan mensen vertel dat Knight Rider nog steeds een van mijn favoriete series is.
Deze week hebben Linda en ik ‘s avonds het derde seizoen van Stranger Things gekeken. De Duffer brothers hebben wederom een heel vermakelijk verhaal gemaakt, al moest ik er de eerste paar afleveringen wel een beetje inkomen. De serie is ook zo nu en dan best gewelddadig en hoewel dat hoort bij horror, merk ik dat ik daar meer moeite mee begin te krijgen naarmate ik ouder word. Dat is een thema om later verder te onderzoeken.
Uiteindelijk heb ik genoten van de verhaallijn en van het bizarre idee dat Russen bij het bouwen van een typisch Amerikaanse mall een enorme geheime basis onder dat winkelcentrum hebben gemaakt. Russische mallrats!
Ook de visual effects waren fantastisch. Het monster uit de upside down wereld zag er heel levendig en echt uit. Goed voor een paar nieuwe nachtmerries.
Ook was het genieten van het goede acteerwerk van de gehele cast. Behalve dan van Priah Ferguson die het jongere zusje speelt van Lucas (Caleb McLaughlin, die wel kan acteren). Het personage dat ze speelt is al heel vervelend, maar Fergusons beroerde spel maakte de scènes met haar een verzoeking. Jammer dat haar rol in dit seizoen prominenter was dan ervoor. Als iemand snel door het monster opgegeten had mogen worden, was zij het.
Check out that shirt! David Harbour en Winona Ryder.
Wel een fijne toevoeging aan de cast vond ik Robin, gespeeld door Maya Hawke. Ze werkt samen met Steve ‘the hair’ Harrington (Joe Keery) in een ijssalon, en gaandeweg leren we steeds meer kanten van haar karakter kennen. Ik vind dat ze haar heel soepel in de plot van de serie hebben gewerkt en op die manier de cast hebben uitgebreid. Meestal wordt de cast van een serie namelijk uitgebreid bij nieuwe seizoenen want nieuw bloed biedt nieuwe mogelijkheden voor drama.
Ook ben ik fan geworden van David Harbour die sheriff Cooper in de serie speelt. Hij liep dit seizoen rond in een fout Hawaii-shirt en nu heb ik meteen zin om mijn hele kast daarmee vol te stoppen. Nu nog even mijn snor laten staan.
Yes, vanaf nu staan er weer artikelen van mij in Eppo Stripblad. Vanaf dit nummer weer nieuwe afleveringen van Onder de loep.. en binnenkort een nieuwe rubriek over cosplay!
Tijdens de Stripdagen Haarlem 2018 stond het boek Het Monster van Frankenstein van Marry Shelley centraal. Dat zag je onder andere aan de vele exposities die met dit thema te maken hadden.
In deze vlog blik ik terug op deze veertiende editie van de Stripdagen Haarlem. Let wel: het is een persoonlijke en zeer beperkte terugblik. Ik was dat weekend vooral druk met het interviewen van stripmakers tijdens de Talkshow en met signeren van mijn boek Mijn vriend Spider-Man.
Zaterdag 29 juni
Een van de leuke gevolgen van het schrijven van een boek over Spider-Man en fancultuur is dat ik geregeld word uitgenodigd om over mijn favoriete fictiefiguur te komen praten. Dat gebeurt vooral als er een nieuwe film uitkomt van Marvels beste superheld, wat begin juli het geval is als Spider-Man: Far From Home gaat draaien in de bios.
Daarom was ik deze week bij Next Level Heroes, het YouTube-programma van Bas van Teylingen en Bardo Ellens. Nu was Bas er niet omdat hij zijn tweede speelfilm aan het regisseren is, dus nam Bardo de presentatie op zich. Samen met hem en Melvin Imanuel van Dirtees hebben we een flinke boom opgezet over Spider-Man en over wie Mysterio is, de potentiële schurk in deze film gespeeld door Jake Gyllenhaal.
Als prop had ik deze keer een herdruk van Amazing Spider-Man #13 meegenomen waarin Mysterio geïntroduceerd wordt. Op weg naar de studio was ik die ochtend nog even langsgegaan bij CIA comics aan de Keizergracht waar ik tegenwoordig al mijn True Believers koop, waar deze uitgave onderdeel van is. In de uitzending kun je van zo’n strip niet te veel laten zien, maar wel bijvoorbeeld de cover. Ik vind het belangrijk om mensen te wijzen op het bestaan van die comics, zodat sommige filmkijkers zin krijgen om die oorspronkelijke comics ook te gaan lezen. Noem het een vorm van zendelingswerk.
Bardo Ellens is een van de bekendste Nederlandse YouTubers. Hij is al sinds 2006 actief op zijn videokanaal Banjomovies waar hij allerlei humoristische video’s plaats, waarvan de meeste afleveringen een satirisch karakter hebben. Op dit moment heeft hij meer dan 300.000 abonnees. Eigenlijk is hij de enige Bekende Nederlandse YouTuber die ik in het echt ken, want als ik de YouTube-Top 100 doorblader, merk ik dat ik toch vaak naar heel andere YouTubers kijk. Meestal zijn dat Amerikaanse videomakers die over geeky onderwerpen praten. Ieder krijgt dankzij de algoritmes zijn eigen informatiebubbel.
Nu ken ik Melvin al een tijdje en is het altijd leuk om samen flink te nerden. Na de uitzending hebben we ook nog iets van anderhalf uur doorgepraat over reacties op Instagram en hoe je daar mee om kunt gaan. Vooral natuurlijk als die reacties niet zo fijn zijn. Wat nog wel eens gebeurt als mensen zich slecht geïnformeerd uitlaten over dingen. Moet je die mensen dan wijzen op hun fout of moet je die reacties simpelweg laten staan maar er niet op ingaan?
Meestal kies ik voor het laatste, maar mensen op een verkeerde aanname wijze kan ook helpen ze tot inzicht te laten komen. Het blijft iets wat je telkens opnieuw moet uitmaken denk ik.
Maandag zal ik Spider-Man: Far From Home gaan zien in de persvoorstelling. Ik ben benieuwd of ik daar in de volgende aflevering van Next Level Heroes weer over mag praten. Maar dat soort dingen blijven altijd een verrassing.
Zondag 23 juni 2019
De koffie moet zijn werk nog doen, met andere woorden: deze zondag begint duf. Eerst maar eens een afbeelding uploaden op mijn Instagramaccount. Het blijft immers leuk om beelden te delen waar ik erg blij van word.
De aanwinsten van deze week. Misschien maak ik hier nog wel even een vlog over.
Dat zijn bijna altijd stripplaatjes, coverafbeeldingen of foto’s en stills van films. Daar draait mijn leven nu eenmaal om, al heb ik gisteren tijd vrij gemaakt om naar Hoorn te reizen. Mijn moeder werd 65 en dus ben ik bij haar langsgegaan.
Recent heeft ze de tuin opgeknapt en daar was ze erg trots op. Mijn moeder is erg gek op heksen dus hebben Linda en ik een heksenbeeldje voor haar gekocht. Op haar eigen manier is mijn moeder dus eigenlijk ook een geek, al zal ze het zelf nooit zo noemen. Ze hanteert een ouderwets idee van heksen: oudere vrouwen met een kromme neus, type Eucalypta. In de kamer staan en hangen allerlei heksen van dat type. Ons beeldje past daar goed bij. Ook bracht ik nog een bos rode rozen mee. Dat is mijn favoriete bloem.
Eucaplypta was ook te zien in het Stripmuseum in Groningen.
In de tuin trof ik mijn moeders nicht Trudy en haar man Minne aan. En Angelo, de ex van mijn moeder. Het is altijd leuk om hen weer te zien. Truud en Minne wonen twee huizen verder op in de straat, en vroeger kwamen ze dus al veel bij ons over de vloer. Grappig genoeg komt Trudy heel kort in mijn boek Mijn vriend Spider-Manvoor, en dat wist ze nog niet. Het is de scène waarin ik probeer foto’s te maken van de Spider-Man-pilot uit 1977 en voor het eerst foto’s maak van de televisie. Ik moet opschieten van mijn moeder, omdat Truud zo op visite komt en de gordijnen dan weer open moeten.
Grappig hoe sommige herinneringen aan je jeugd blijven hangen, terwijl andere herinneringen allang vergeten zijn. Toen ik met mijn boek bezig was, heb ik oude dagboeken doorgenomen, en langzaamaan kwam er ook van alles terug wat niet op de pagina’s stond geschreven.
Een vroege ochtend in Hoorn, meer dan tien jaar geleden.
Na mijn bezoek aan mijn moeder ben ik de stad nog even in gegaan en heb ik op een bankje bij het IJsselmeer gezeten. Het is moeilijk niet nostalgisch te worden als ik in Hoorn ben, het is immers het decor van mijn jeugd. Sterker nog: ik ben pas tien jaar geleden verhuisd naar Amsterdam, dus de eerste helft van mijn leven speelde zich daar af. Op dat ene jaar na dat ik in Amerika woonde in ieder geval.
Het was ook in de bioscoop in Hoorn dat ik Tim Burtons Batman voor het eerst zag. 14 oktober 1989. De hele week moet ik al aan deze film denken, omdat het woensdag 30 jaar geleden was dat hij uitkwam in de Verenigde Staten. De première was op 19 juni dat jaar in Westwood, Los Angeles. De landelijke release was op de 23ste, vandaag dus.
Al dertig jaar maakt Batman deel uit van mijn leven. Ik heb er in het verleden al veel over geschreven, de film in mijn scriptie behandeld en in mijn Spidey-boek. Toch kom ik er telkens weer op terug. Volgende week pen ik er een stuk over voor Eppo stripblad. Daar heb ik nu al zin in.
