Iedere keer als ik een video wil bekijken op YouTube, krijg ik een reclame van Groen Links met partijleider Jesse Klaver. En je kunt de reclames pas na 5 of 10 minuten wegklikken. Dat maakt mij geen GroenLinks stemmer. Deze overkill werkt juist averechts.
Ook dit keer heb ik me goed verdiept in op wie ik zou moeten stemmen. De gemeenteraad krijgt vanuit Den Haag steeds meer taken in de schoot geworpen, en daar zitten heel belangrijke zorgtaken bij. Daarom vond ik het belangrijk om voor een partij te kiezen met wie ik ongeveer op een lijn zit. Een partij die zich druk maakt over dezelfde dingen als ik.
Groene toekomst
Amsterdam kampt het hele jaar door met een groot overschot aan toeristen. Er zijn teveel buitenlandse rijke stinkerds die panden opkopen als investering. De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter – net als bij de landelijke politiek lijken bedrijven het meer voor het zeggen te hebben dan de bewoners. De lucht in de stad is vervuild. En bij mij in de buurt vinden jaarlijks teveel evenementen plaats die het Westerpark tot een pretpark maken. Daar hebben omwonenden en de natuur in het park veel last van.
Daarom stemde ik op een groene partij door een rood cirkeltje te tekenen. De Partij voor de Dieren heeft mijns inziens een goed programma dat ook nog eens op een daadkrachtige manier geformuleerd is. Fijn dus dat ze er twee zetels bij hebben gekregen. Dat GroenLinks de grote winnaar is geworden, is wat mij betreft ook niet slecht voor de stad. Ik vermoed dat GroenLinks en PvdD het goed met elkaar moeten kunnen vinden. Ze willen immers allebei een beter milieu. Dat is wellicht wat naïef gesteld, want politieke partijen proberen altijd vaak te scoren door hun minuscule verschillen te benadrukken. Toch heb ik goede hoop voor de toekomst.
Haatpartijen
Dat D66 (VVD light) en de PvdA zetels hebben moeten inleveren, stemt mij vrolijk. Al is het wel heel jammer dat we vanaf nu ook met DENK, Forum voor Democratie, Bij1 en de ChristenUnie zitten opgescheept in Amsterdam. Weggegooide zetels wat mij betreft, want dit zijn allemaal extreme partijen die gebaat zijn bij het vormen van groepjes in plaats van dat de mensen elkaar in het midden vinden. DENK is toch eigenlijk de PVV voor Turken. En Forum voor Democratie is dan weer een soort PVV voor zelfoverschattende intellectuelen.
En Silvana Simons had ook beter gewoon VJ kunnen blijven in plaats van zich met de politiek te bemoeien. Zij maakt zich heel druk over slavernij uit het verleden terwijl het misschien veel nuttiger is om zich druk te maken over slavernij van nu, want daar kun je tenminste nog iets aan doen. Maar ja, slachtoffer spelen scoort nu eenmaal goed bij de achterban. Bij1 en DENK danken hieraan immers hun bestaansrecht.
Zeehelden
Prima als we ook de schaduwkanten van de Nederlandse geschiedenis belichten, maar daarvoor hoef je niet alle standbeelden van zeehelden weg te halen en straatnamen te vervangen. Pas de teksten gewoon aan, zodat er een genuanceerd verhaal verteld wordt. Je moet de gebeurtenissen in de historische context zien, niet beoordelen met de blik van hoe we nu dingen aanpakken. Voorlichting, geen doofpot.
Bovendien hebben in de loop van de geschiedenis bijna alle volkeren wel een ander volk tot slaaf gemaakt. Niet alleen blanken zwarten, waar Simons zich nu zo boos overmaakt, maar Afrikanen hebben net zo goed zelf slaven gehad, en islamieten hadden niet-islamieten als slaaf. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Als we het er gewoon over eens kunnen zijn dat we slavernij nu niet meer accepteren, dan kunnen we door met elkaar en aan de slag met het aanpakken van huidige vormen daarvan.
Wat deze kwestie betreft ben ik het eens met Klaas Dijkhoff, fractievoorzitter van de VVD in de Tweede Kamer:
Daarom vind ik het huidige gedoe over standbeelden en vernoemingen ook zo vermoeiend. Het doorbreekt de balans, het bestrijdt een genuanceerde blik op onze geschiedenis. Niemand is namelijk volmaakt. En iedereen leefde in z’n eigen tijd, met de opvattingen die toen dominant waren. Ook als we nu niet kunnen begrijpen waarom dat toen zo was, is het onverstandig om makkelijk te oordelen. Wat leren we onze kinderen dan? Dat er geen geschiedenis is?
Hopelijk gaat het de groene kant op in Amsterdam de komende tijd en horen we de haatpartijen zo min mogelijk. Anders krijg ik toch nog jeuk van deze verkiezingsuitslag.
Nadat Linda en ik het stembureau uitkwamen, dat bij ons om de hoek op een basisschool is, had ik het gevoel weer eens volwassen daad gesteld te hebben.
De dag erna had ik echter behoorlijk last van verkiezingsuitslag. Een soort jeuk in je brein die neerkomt op een gevoel dat ik het beste kan beschrijven als ‘WTF?!’
Natuurlijk ben ik teleurgesteld dat de Piratenpartij niet één zetel heeft binnengehaald. Het wordt immers eens tijd dat politiek Den Haag kennisneemt van de 21ste eeuw. Nu maar hopen dat andere politici het licht hebben gezien en zich druk gaan maken om het beschermen van privacy. Ook hoop ik dat het drugsbeleid eindelijk eens logisch gaat worden. Weg met gedogen, gewoon legaliseren.
Maar ik ben vooral teleurgesteld in het feit dat het VVD en PVV gelukt is zoveel zetels wel binnen te halen. WTF?!
Laten we eerlijk zijn: de PVV heeft helemaal geen 20 zetels nodig. Eigenlijk hebben ze er aan eentje genoeg, want Geertje Beertje gedraagt zich binnen de partij als een autocraat. Bovendien vraag ik me af of ze bij de PVV wel twintig bekwame mensen kunnen vinden om die zetels bezet te houden.
Kennelijk kun je in Nederland ver komen met een a4tje gebakken lucht en zeggen dat je van de Efteling houdt.
En weer Rutte als premier… Pfff. Ik ben benieuwd hoeveel eigenrisico er de komende jaren bij de zorg komt. Want VVD in het kabinet, levert doorgaans een hoge rekening op voor de lage en middeninkomens.
De (inter)nationale pers haalde opgelucht adem, omdat Wilders niet zo groot is geworden als de peilingen voorspeld hadden. Kunnen we nu dan ook afspreken dat peilingen vaak onzin zijn en mensen op verkeerde ideeën brengen, zoals strategisch stemmen? Als je stemmen voor Wilders, Denk, VVD en die sukkel Baudet bij elkaar optelt, is dat een behoorlijk aantal zetels voor xenofobie. Veel haatzetels dus.
Daar krijg ik nu echt uitslag van.
Het zou me niets verbazen als Trump uiteindelijk een schurk als Red Skull blijkt te zijn. Laten we hopen dat het Amerikaanse congres het meeste van zijn domme plannen tegenhoudt en escalatie weet te voorkomen.
De uitslag verbaast me overigens wel. Ik was niet per se fan van Hillary, maar van de twee kandidaten was zij de minst erge. Uiteraard heb ik geen bezwaar tegen een vrouw in die positie, graag zelfs, maar ik geloof niet dat Hillary’s programma nu zo progressief is.
Wat is er toch aan de hand met Amerika dat van alle mogelijke presidentskandidaten men op deze twee is uitgekomen? In de afgelopen weken heb ik niets over de verkiezingen geschreven, want eerlijk gezegd ben ik behoorlijk Trump murw: sociale media stonden er vol mee. Ik had gehoopt dat als Hillary gewonnen zou hebben, we het weer over andere dingen konden hebben die besproken moeten worden.
Weet ik veel, Zwarte Piet bijvoorbeeld. (Grapje natuurlijk, laten we het online eens over positieve en leuke dingen hebben in plaats van alleen maar te discussiëren en te vingerwijzen.)
Maar nu Trump het Witte Huis in gaat, een naam die opeens een beetje racistisch klinkt, zullen de verontwaardigde stemmen vooralsnog niet verstomd zijn. En terecht, want hoe kan het dat men een belastingontduikende, vrouwenaanrandende blanke racist verkiest boven een intelligente vrouw met jaren ervaring in het wespennest die politiek heet?
Kennelijk zijn racistische, door testosteron gedreven dictators in, kijk maar naar Rusland en Turkije.
Trump zit maar voor een persoon in het Witte Huis en dat is Trump zelf. Iemand die iets anders denkt, vergist zich. Toch, dit is dus democratie in actie. Ook idioten mogen stemmen immers. Of zoals stand-up comedian George Carlin dat zo treffend zei: ‘Never underestimate the power of stupid people in large groups.’
Gisteravond zaten Linda en ik even in Café Thijssen in Amsterdam. Daar werden de verkiezingen op de voet gevolgd. Men serveerde typisch Amerikaanse hotdogs en bier en het café hing vol met Amerikaanse vlaggen. Ik sprak nog even met de barvrouw en die hoopte ook dat Hillary zou winnen. Als Trump dan toch president werd, dan wordt hij waarschijnlijk snel neergeschoten. Niet dat we daar dan veel mee opschieten, zei ze. Ik moest meteen aan de film The Deadzone denken. Alleen werd daar de Trump-figuur neergeknald voordat hij in het Witte Huis zat en op de Rode Knop kon drukken.
Hoe dan ook, we dachten allebei dat Hillary nog wel zou winnen en thuis zette ik voor de grap deze foto online:
Captain America in het Witte Huis, dat zou nog eens wat zijn. Ik zou meteen op hem stemmen. Nu komt geen superheld(in) er, maar een (super)schurk.
Ehh…:
Woensdag 18 maart worden we geacht te kiezen voor de provinciale staten en de leden van het waterschap. Het zegt mij niet zo veel. Een waterschap moet zorgen dat we schoon water hebben en dat de dijken goed onderhouden worden. Moeten we daar echt politici voor kiezen? Waarom worden niet gewoon professionals aangenomen die verstand hebben van waterzaken?
En dan die verkiezingen voor de provinciale staten. Indirect, heel indirect, kies je dan ook de samenstelling van de Eerste Kamer. Maar weet je, ik geloof er niet meer in. Ik geloof niet dat politici ervoor ons zijn, om onze belangen te behartigen. Ik heb sterk het idee dat ze hun eigen belangen en die van de lobbyisten van de multinationals aan het behartigen zijn met een heilig geloof in marktwerking en rendementsdenken. Ik zie in dat opzicht weinig verschil tussen een politicus en die gasten op de aandelenbeurs. Je kunt de samenleving niet besturen alsof het een bedrijf is. Je kunt zaken als zorg, onderwijs en openbaar vervoer niet behandelen alsof het ondernemingen zijn die economische winst moeten opleveren.
In Zembla zag ik van de week dat er veel grote bedrijven zijn die nauwelijks belasting betalen en ondertussen moet de burger steeds meer betalen om de regering in cashflow te voorzien. Wiens belangen behartigt politiek Den Haag?
En daarbij: wie weet nog waar hij op moet stemmen? Als we allemaal uitgaan van wat een stemwijzer ons dicteert, in hoeverre werkt een democratie dan nog naar behoren? Als je dan zo’n stemwijzer doet, en ik heb er gisteravond nog een poging aan gewaagd, dan blijkt al snel dat zo’n test veel te ongenuanceerd is. Op het eerste gezicht kun je het niet eens zijn met het beleid van een partij, maar als je dan dat ene punt opzoekt in het partijprogramma, dan is het taalgebruik zo multi-interpretabel dat je er beide kanten mee opkan.
Een paar afleveringen heb ik naar De fractie gekeken. Een dramaserie van de VPRO over een politieke partij die veel op GroenLinks schijnt te lijken. Femke Halsema is een van de bedenkers van de serie. Ik zie in die fractie alleen maar opportunisten zitten die constant aan het uitdokteren zijn hoe ze actuele thema’s naar hun hand kunnen zetten. Hoe ze maatschappelijke problemen kunnen gebruiken om zelf weer eens te scoren bij de media. Ze maken zich meer druk over welke twitterhashtag ze kunnen gebruiken dan dat wat ze zeggen ook maar iets met de werkelijkheid te maken heeft. Tijdens fractievergaderingen brallen de leden wel obligate verkiezingsleuzen, maar zonder dat ze lijken te beseffen wat ze zeggen. Het is allemaal zo inhoudsloos. Ervan uitgaande dat deze serie een redelijk accuraat beeld schetst van hoe het er in Den Haag aan toe gaat, ben ik mijn laatste greintje vertrouwen in die gasten wel kwijt.
Kiezen is belangrijk. Er is voor dat recht gevochten. Maar als ik woensdag ga kiezen, lijkt het alsof ik instem met het systeem wat we nu hanteren en dat doe ik niet. Ik geloof niet in het systeem. Ik geloof er niet meer in. Ik heb niet het gevoel dat mijn stem iets uitmaakt en daarom geven de verkiezingen mij een machteloos gevoel. Niet in de laatste plaats omdat ik ook geen oplossing weet, oftewel, een goed alternatief voor dit systeem.
Hoe kan ik die eikels in Den Haag laten merken dat ik het er niet mee eens ben? Dat kan door niet op te komen draven. Een laag opkomstpercentage geeft een signaal. Maar dan moeten heel veel mensen thuisblijven. Bovendien betekent dat de mensen die wel gaan stemmen, dan de uitkomst bepalen en dat heeft in de landelijke politiek de laatste paar jaar niet goed uitgepakt. Of was je wel blij met het huidige kabinet. Kan natuurlijk.
Een andere optie is blanco stemmen. Dat geeft volgens mij een signaal af dat je het er niet mee eens bent.
Tijdens onze laatste vakantie in Schotland deze zomer ontmoette ik in The Project Café in Glasgow een jonge vrouw die zich hard maakte voor het Yes-vote. Ze was net verhuisd van Edinburgh naar Glasgow om campagne te voeren. Ze was nogal militant in haar taalgebruik als het om de Engelsen ging. Met andere woorden: ze had geen goed woord voor de Engelsen over.
Een meer genuanceerde mening had een vriendin van mij die in Edinburgh woont. Toen ik haar een paar dagen na Glasgow sprak en vroeg hij zij dacht over het referendum, zei ze dat ze nog niet wist wat ze ging stemmen. Hoewel ze een trotse Schotse is, had ze geen hoge pet op van het Schotse parlement. Bovendien waren een hoop vragen die ze had nog niet beantwoord. Gaat Schotland bij de EU als ze onafhankelijk van Groot-Brittannië is? Wat wordt het officiële betaalmiddel? Wat gaat Schotland doen met de natuurlijke grondstoffen? Zoals gewoonlijk speelden politici tijdens het campagne voeren zich meer in op gevoel dan op de feiten.
We zijn inmiddels twee maanden verder, dus ik hoop dat inmiddels veel van de vragen wel zijn beantwoord. Al ligt het voor de hand dat het Schotse parlement de kaart van het nationalisme natuurlijk zal spelen terwijl het Engelse parlement vooral op de angstgevoelens van de Schotten zal inspelen.
Nu ben ik geen Schot, dus stemmen zit er voor mij niet in vandaag. Maar ik vind deze kwestie wel erg interessant. Ik hoop dat de Schotten voor onafhankelijkheid zullen kiezen simpelweg omdat ik graag wil zien hoe het proces dan verloopt. We krijgen niet vaak de kans om het onafhankelijk worden van een beschaafde natie te aanschouwen, dus dat vind ik spannend. Landen vechten natuurlijk wel vaker voor onafhankelijkheid en de geschiedenis laat zien dat dit dikwijls gepaard gaat met veel bloedvergieten. Vandaag zien we dat het ook op een beschaafde wijze kan. Als Schotland voor onafhankelijkheid kiest, roept dat interessante vragen op. Wat gaat Wales dan bijvoorbeeld doen?
En daarbij ben ik van mening: dat dingen al jaren op een bepaalde manier zijn of gedaan worden, betekent niet dat ze niet kunnen veranderen. Schotland en Engeland gingen in 1707 officieel samen. Dat is eigenlijk nog niet zo gek lang als je erover nadenkt.
Humorist John Oliver legt het allemaal nog even uit (met dank aan Mennomail die me de tip gaf):
De uitslag is toch uiteindelijk een ‘No’ geworden. Met een kleine meerderheid van 55% die nee heeft gestemd, en dus 45% die wel onafhankelijkheid wil, kun je stellen dat het land behoorlijk verdeeld is over deze kwestie.
Ik geloof niet dat de mannetjes en vrouwtjes die hun kont warmen op het politieke pluche er voor de burger zitten, maar dat ze er vooral voor zichzelf zitten. Dat geldt natuurlijk niet voor alle politici, er zullen vast goede tussen zitten, maar het merendeel dat ik in de media voorbij zie komen, wekt die indruk wel.
We Nieuwe Revu nr. 20 heeft gelezen, zal helemaal geen zin meer hebben om te gaan stemmen donderdag 22 mei. In een artikel over de graaiers van Europa, namelijk de Europarlementariërs, staat onder andere dat deze per stuk 8000 euro brutosalaris per maand verdienen. Daar bovenop krijgen ze vergoedingen voor woon-werkverkeer en ander transport, en krijgen ze 300 euro per vergaderdag. Boven op dit topsalaris is er nog een vergoeding voor ‘kantoorkosten’ van 4299 per maand. En bonnetjes worden daarbij zelden overlegd. (Daar moet je als zelfstandig ondernemer bij de belastingdienst proberen.) En het is nog erger dan dit: veel politici tekenen steevast in bij vergaderingen, want dat levert 150 euro op, om vervolgens de zaal weer te verlaten en niet te stemmen. Het aant mensen dat intekent is hoger dan het aantal mensen dat bij dezelfde vergadering gestemd heeft. VVD-kop Hans van Baalen heeft daar bijvoorbeeld een handje van. Van de 766 Europarlementariërs staat hij op plek 728 als het gaat om aanwezigheid bij stemmingen.
Nog een duur geintje is die regelmatige verhuizing naar Straatsburg en soms zelfs naar Luxemburg:
De afstand tussen Straatsburg en Brussel is 435 kilometer. De jaarlijkse kosten voor de hotelovernachtingen en treinreizen van de 754 Europarlementariërs en voor het heen en weer laten rijden van vrachtwagens vol dossierkisten bedragen tussen 169 en 204 miljoen euro. Dat is vijftien tot twintig procent van het hele budget van het Parlement. De CO2-uitstoot als gevolg ervan is negentienduizend ton. De gebouwen in Straatsburg staan 89% van de tijd leeg.
Kortom: terwijl we in Nederland kapot bezuinigd worden, gooit Brussel geld over de balk.
En wie het beleid bepaalt? Dat zijn voornamelijk de lobbyisten van de grote bedrijven. Lekker democratisch, hè?
De posters van politieke partijen roepen stuk voor stuk een zure lach bij me op. De campagnes gaan alleen over wat goed voor Nederland is, want je kunt alleen op Nederlandse partijen stemmen. Eigenlijk zouden er partijen moeten zijn die de landgrenzen overstijgen. Daar zou je op moeten kunnen stemmen. Dat je bijvoorbeeld als arbeider op een Europese arbeiderspartij kan stemmen die voor jouw belangen opkomt. Nu stem je op Nederlandse partijen die zich na de verkiezingen in Brussel aansluiten bij grotere Europese fracties, dus de PvdA kan wel beweren dat ze meer banen gaan regelen voor Nederlanders, waarmaken kunnen ze dat soort beloften in de praktijk nauwelijks op deze manier.
Ondertussen kunnen we lachen om de foute posters. De slogans zijn zulke lege frasen. Neem die van D66, toch eigenlijk VDD Light: Sterk Nederland, Sterk Europa. Huh? Hoezo dat dan? Hebben die gasten dan echt zulke grootheidswaanzin en beseffen ze niet hoe klein Nederland is in verhouding tot andere Europese landen en dus hoe weinig we in verhouding te zeggen hebben in het Europarlement? Jezusleeft.nl (what’s in a name) wil zelfs dat we uit de EU stappen. Iedereen die een beetje nadenkt weet dat het niet een kwestie is van pro of contra. Anno 2014 kun je eigenlijk niet tegen een verenigd Europa zijn, want die ontwikkeling is niet meer terug te draaien. De grenzen kunnen niet meer dicht zoals vroeger en fantaseren dat de gulden ooit terugkomt, is een natte droom die alleen voor sukkels als Geert Wilders is weggelegd. We zitten nu eenmaal in dit Euro-schuitje en we kunnen er niet meer uit. Maar om te voorkomen dat het schuitje een Titanic-achtige ramp gaat worden, moet er wel een andere koers gevaren gaan worden. Een koers die bepaald wordt door de kiezer, oftewel het volk. Oftewel: die moet eindelijk eens iets te zeggen krijgen.
Ga ik stemmen donderdag 22 mei? Helaas wel. Ik geloof er voor geen meter in, maar heb wel een partij gevonden die op pan-Europees niveau opereert en die een programma heeft die goed aansluit bij mijn visie, namelijk dat het anders moet in Europa en dat het niet alleen om de belangen van Nederland draait. Een partij die beseft dat we op een volwassen manier moeten kijken naar privacy, vrijheid op het web en transparantie als het om regeringen gaat. Niet geheel toevallig is het de partij die een poster heeft die vertelt dat je niet alleen op de slogans op de poster moet af gaan. Denk ik dat er iets zal veranderen in het Europees parlement, dat men binnenkort minder geld over de balk smijt en dat de politici zullen stoppen met aan de pijpen van lobbyisten te dansen? No way.
Een interessante aflvering van Tegenlicht over de machteloosheid van de burger, vanaf 19 min en 54 seconden over de lobbyisten in Europa.
Meer weten? Check www.votewatch.eu
Lang leve de onafhankelijke pers!
Ik krijg
De Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen staan voor de deur. Persoonlijk zie ik weinig heil in de lege talking heads die de partijen vertegenwoordigen. Ik geloof niet dat de politici ons uit de brand en crisis kunnen helpen, zeker niet in een land waarin lobbyisten eigenlijk het beleid bepalen.
Spider-Man was in 1972 al even sceptisch als het om politici ging, al draaide het toen om de presidentsverkiezingen. Gelijk had hij natuurlijk: we weten allemaal hoe het met Richard Nixon is afgelopen. Spider-Man en zijn uitgeverij Marvel Comics zijn overigens wel fan van Obama. In ieder geval toen hij net verkozen was als president. Of Obama een tweede termijn mag vol maken valt nog te bezien. Ondertussen word ik erg somber als ik zijn tegenstanders op televisie zie: marionetten met lege beloftes.
Politiek. Zucht. Ik ga wel weer lekker een stripje lezen. Daar krijg ik een veel beter humeur van.
Prachtige illustratie van Merijn Beeldverteller uit de Pers.
Vanaf de eerste dag vertrouwde ik hem al niet. Een smiecht vond ik hem. Dat beeld is, in de acht jaar dat we tegen zijn spruitjeshoofd moesten aankijken, ook niet veranderd. Ik ben dan ook blij dat hij opstapt. Balkenende has left the building. Deur dichtgooien en op slot doen.
Het vertrek van Balkenende is een van de weinig goede dingen die we aan de laatste verkiezingen zullen overhouden. Ik vrees voor een zeer rechts kabinet, het uitkleden van het fatsoen in Nederland. Iets wat overigens al door het CDA is ingezet in de afgelopen jaren. Nou goed, we zien wel.
Tijdens de afscheidspeech van Balkenende gisteravond kon ik glimlach niet onderdrukken. Eindelijk zijn we van JP af en hoeven we niet meer naar die zelfingenomen kop aan te kijken. Nee, ik ben geen fan van de christen-democraat. En ik vind het persoonlijk erg zwak van hem dat hij zichzelf te goed vindt om in de Tweede Kamer te gaan zitten. Is hij dat de kiezers die op hem gestemd hebben, niet verplicht? Wederom een voorbeeld van hoe deze man zijn verantwoordelijkheden uit de weg gaat en maling heeft aan de kiezer.
Maling hebben aan de kiezer mag toch wel de rode draad van acht jaar Balkenende-kabinetten genoemd worden. Dat, en de overgevoeligheid van de premier wat betreft kritiek op zijn persoontje en zijn beleid. Nou ja, zijn beleid is wellicht een te sterk statement. Het beleid van de grote jongens, zoals Bush was het jarenlang. Een echt sterk leider, een kapitein is Balkenende nooit geweest. Misschien dat daarom zijn schip eindelijk zonk.
Ach, echt erg vind ik het ook niet dat Balkenende geen zitting neemt in de Tweede Kamer. Weten we zeker dat we die boeventronie niet meer op televisie te zien krijgen. Dag JP. Verdwijn maar in de vergetelheid.
Bron plaatje: De Pers bij het gevatte stuk van Peter Middendorp.