Categorieën
Minneboo leest Strips

Minneboo leest: Punk Rock Jesus

Een kloon van Jezus. Ja, die kan natuurlijk alleen maar atheïst zijn. En atheïsme is het ware geloof.

Vrijdag had ik een afspraak met Ger Apeldoorn. Ik vind het altijd leuk om met de voormalige X-Mannen-vertaler af te spreken en over strips te praten. Apeldoorn is tegenwoordig niet alleen redacteur bij Eppo, ook schrijft hij nog wel eens een scenario. Hij was ook jarenlang voorzitter van de jury voor de Stripschapprijzen. Aan het eind van het gesprek liepen we nog even stripwinkel Silvester binnen, want Ger wilde de comics waar hij een abonnement op heeft nog even ophalen.

De verkoper bij Silvester is een grote stripliefhebber die dus duidelijk hart voor de zaak heeft. Hij raadt graag titels aan en een van de comics die hij voor me aanwees was Punk Rock Jesus van Sean Murphy. Murpy tekende eerder American Vampire: Survival of the fittest, Joe the Barbarian en Hellrazer. Ik hou van zijn expressieve, ietwat mangaeske tekeningen. Er zit veel energie in zijn tekenwerk.

Murphy heeft overigens wel de rare gewoonte om de neuzen van zijn personages te arceren. Het lijkt nu alsof ze allemaal permanent verkouden zijn.

punk_rock_jesus_001In Punk Rock Jesus wordt Jezus gekloond uit dna dat op de lijkwade van Turijn in achtergebleven. Het hele circus van zwangerschap tot opgroeien wordt nauwgezet in beeld gebracht en live uitgezonden door het bedrijf J2. Jezus als reality soap dus. Een fantastisch concept natuurlijk dat Murphy tot en met de laatste pagina boeiend weet te houden. Niet alleen trakteert Murphy ons op fantastisch tekenwerk, ook zijn personages zijn goed uitgediept en gelaagd. Het verhaal is intelligent geschreven, bevat goede actiescènes maar heeft vooral veel hart.

punk_rock_jesus-thomas-retuDe opgroeiende Jezus, die zijn gehele jeugd gevangen wordt gehouden op een eiland, wordt uiteindelijk een van de belangrijkste spreekbuizen voor het atheïsme en als punkrocker brengt hij zijn boodschap naar een publiek met een welwillend oor. Uiteraard zijn de christenfundamentalisten daar niet blij mee. (Maar goed, waar zijn fundamentalisten nu eigenlijk wel blij mee…) Het is ook moeilijk om al die sprookjesverhalen uit de Bijbel te blijven geloven als de zoon van God inderdaad terugkeert op aarde, zij het dan als kloon. Sommige mensen geloven immers dat dan het einde der tijden zal aanbreken. Maar sowieso is het moeilijk je geloof vast te houden als je sprookjesfiguur in levende lijve voor je staat en niet is wat je al die tijd gefantaseerd hebt. Zeker niet als de zoon van God zegt dat religie een abject verschijnsel is:

Punk_rock_jesus_002

Murphy, zelf ooit katholiek totdat hij het licht zag, geeft mooi en gehaaid commentaar op de uitwassen van dogmatisch denken en de uitbuitcultuur van mediabedrijven. Zijn Punk Rock Jesus beveel ik je bij deze van harte aan, want godverdomme wat is dit een goede strip!

[hr]

Daarom Minneboo leest:
Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.

Categorieën
Film

Imagine 2015 in de achteruitkijkspiegel

Robots, cyborgs en artificiële intelligentie. Dat was zo’n beetje de rode draad van Imagine 2015. Hoewel ik door drukte weinig van de filmprogramma’s heb kunnen zien, pakte ik toch genoeg van het festival mee om er tevreden op terug te kunnen kijken.

Alles over Imagine 2015
Alles over Imagine 2015

Voor mij vond het hoogtepunt van het festival nog voor de openingsavond plaats, namelijk het interviewen van editor Bob Murawski. Het was een genot om een uur met deze prof uit Hollywood te mogen spreken over zijn liefde voor de genrefilm, zijn samenwerking met Sam Raimi en de Spider-Man-films. Zijn masterclass op vrijdag 10 april was ook zeer vermakelijk:

Met Ex Machina opende het festival. Daarin verblijft twintiger Caleb een week in het afgelegen futuristische onderkomen van zijn baas Nathan, de oprichter van internetzoekmachine Bluebook. Nathan blijkt zijn eigen robot te hebben gebouwd, de beeldschone Ava, en vraagt Caleb mee te werken aan een experiment om te testen in hoeverre haar kunstmatige intelligentie zich nog laat onderscheiden van dat van menselijke. Al snel blijken de relaties veel ingewikkelder in elkaar te zitten dan verwacht. Ik vond het een boeiende openingsfilm met een seksistisch tintje. Actrice Alicia Vikander deed me erg denken aan Sean Young uit Blade Runner en dat is vast niet per ongeluk.

Er waren veel interessante lezingen dit jaar. De lezing van Prof.dr. Anneke Smelik over Robots en hartstocht woonde ik bij op zondag. Helaas scheen de zon fel op de muur waarop de filmfragmenten geprojecteerd werden, waardoor die nagenoeg niet te zien waren. Gelukkig kende we de meeste fragmenten al. Wie heeft immers niet The Terminator of The Matrix gezien?

De avond over H.R. Giger vond ik boeiend. Ik ken het werk van Giger vooral uit de eerste Alien-film – hij deed daar de ontwerpen voor – en daarom was het leuk om meer van zijn boeiende werk te zien en om anecdotes van mensen te horen die Giger persoonlijk gekend hebben. Marco Witzig, sinds 2000 Gigers assistent, en de Nederlandse kunstenaar André Lassen, die met Giger samenwerkte, werden door Barend de Voogd geïnterviewd. De documentaire over Giger die erna werd vertoond moest ik helaas skippen: de volgende dag moest ik vroeg mijn bed uit om stripmaker Scott McCloud te interviewen.

De documentaire Lost Soul, The Doomed Journey of Richard Stanley’s Island of Dr. Moreau heb ik gelukkig wel gezien. Prachtig verhaal over hoe Stanley van zijn eigen filmset werd verjaagd door beroepseikels Marlon Brando en Val Kilmer. Goed, Stanley gedroeg zich ook niet helemaal als een regisseur tijdens het project en eenmaal op locatie in Australië weigerde hij praktisch zijn huis uit te komen om met de crew te overleggen. De documentaire is niet heel opzienbarend in elkaar gezet, maar het verhaal dat er verteld wordt is meer dan de moeite waard. Het was een voorstelling geregeld door filmblad Schokkend Nieuws en dat leverde gelukkig meteen wat nieuwe abonnees op. Dat doet mij, als medewerker van dat prachtige tijdschrift, natuurlijk erg goed. Collega Hedwig van Driel leidde de film vakkundig en onderhoudend in.

Verder zag ik nog de film Spring, waarin de Californische Evan in Italie de liefde van zijn leven tegen het ranke lijf loopt. Uiteraard blijkt deze schone veel meer te zijn dan ze lijkt en draagt ze een duister geheim met zich mee. Ware liefde overwint zelfs enge transformaties, blijkt uit Spring.

Het korte filmprogramma Shorts 4: Outrageous, Outlandish, Out of This World kon mij goed bekoren. Vooral de films The Stomach en Dinner for Few waren erg goed, terwijl The Fly erg luchtig en goed uitgevoerd was.

De slotfilm Big Game vond ik vermakelijk en was een fijne en vooral makkelijke afsluiter van het festival. Samuel L. Jackson casten als angsthazige president van de Verenigde Staten was een mooie vondst. Toch vond ik Rare Exports, ook van schrijver en regisseur Jalmari Helander, wel beter.

De leuke reportages over het festival zijn gemaakt door de snelle jongens Lazlo en Dylan Tonk van Dyzlofilm.

Categorieën
Strips

Dutch Comic Con komt eraan!

Wie van strips houdt in Nederland kan bijna ieder weekend wel ergens op een beurs terecht. Toch lijkt de Dutch Comic Con mij meer dan de gemiddelde beurs te gaan worden. Uiteraard ga ik daar een kijkje nemen.

In Eppo #6 staat een kort interview met organisator Ivan Lok. Het is zijn intentie dat Dutch Comic Con uitgroeit tot een evenement waar 100.000 bezoekers op af komen. Hij schat dat de eerste editie toch al 35.000 bezoekers zal trekken. ‘We doen iets unieks voor Nederland en alles en iedereen uit dit wereldje doet mee. Zelf hebben we veel beurzen bezocht, maar we waren er nooit tevreden over. Vandaar dat we naar de New York Comic Con zijn gegaan om te zien hoe het echt moet. Daar hebben wij nu een samenwerkingsverband mee. De Dutch Comic Con is precies hetzelfde van opzet, alleen kleiner,’ aldus Lok in Eppo. Dat belooft wat.

De aankondiging die ik van Dutch Comic Con binnenkreeg, is als volgt:

In het weekend van 28 en 29 maart wordt de Jaarbeurs Utrecht omgetoverd tot een waar popculture-paradijs voor liefhebbers van comics, films, games, stripboeken, boeken in het Young Adult-genre, cosplay, sciencefiction, fantasy, cartoons én alles wat daar afgelopen decennium uit is voortgekomen. Op Dutch Comic Con staat popcultuur in de breedste zin van het woord centraal.
Tijdens de beurs zijn er meet & greets met bekende acteurs, gerenommeerde tekenaars, beroemde cosplayers, de nieuwste films in een heuse bioscoop en mooie memorabilia zoals de originele General Lee uit The Dukes of Hazard, de DeLorean uit Back to the Future en de Batmobile uit 1966! Je kunt bovendien de laatste games uitproberen en er staat een enorme markt waar van alles te koop is van comics tot games en van figurines tot DVD’s.

Captain Holland.
Captain Holland.

Acteurs
Er komen diverse bekende film- en televisieacteurs naar Dutch Comic Con. De komst van acteurs, Giancarlo Esposito (Breaking Bad), Joseph Gatt (Game of Thrones), Osric Chau (Supernatural), Julian Glover (Game of Thrones), Michael Cudlitz (The Walking Dead), Costas Mandylor (Saw-films), Claudia Wells (Back to the Future), James Tolkan (Back to the Future) en Stanislav Janevski (Viktor Kruml in Harry Potter and The Goblet of Fire) zijn al bevestigd. Met alle acteurs kun je in Artist Alley op de foto en/of een handtekening laten zetten. Inmiddels heeft Ernie Hudson (Ghostbusters) laten weten dat hij niet naar Utrecht komt.

ghostbusters_poseren
Ghostbusters. Ernie Hudson (tweede van links).

Cosplay
Daarnaast komen ook bekende cosplayers van over de hele wereld naar Dutch Comic Con, zoals Elisa Lydia Mami, Enji Night, Giada Robin en Lux Briel. Op zowel zaterdag als zondag wordt een grote cosplaywedstrijd georganiseerd met een jury bestaande uit de nationale en internationale top van de cosplaywereld.

Tekenaars
Ook wereldberoemde strip- en comictekenaars zullen Dutch Comic Con met een bezoek sieren. Zo zijn o.a. Andrew Wildman en Joe Benitez aanwezig Verder zijn ook bekende tekenaars uit Nederland aanwezig. Bijvoorbeeld Romano Molenaar, tekenaar van Storm, The Darkness, Witchblade en Tomb Raider, is op Dutch Comic Con aanwezig om vragen te beantwoorden over zijn tekenkunst.

Eerder maakte ik deze video van Romano in actie tijdens de Batman-dag bij Henk vorig jaar:

Qua Nederlandse stripmakers zie ik op de site van Comic Con op dit moment vooral tekenaars uit de Eppo-stal staan.

Concerten
Zowel de horror- en hardcorepunkband Misfits als de band Cosmic Rays, met o.a. Engelse striptekenaar Charlie Adlard (The Walking Dead), zullen op zaterdagavond een spectaculair optreden verzorgen op de mainstage in de Jaarbeurs. Op zaterdag 28 maart sluit de beurs om 18:00 uur. Aansluitend vindt een avondvullend programma plaats op de mainstage tot 23:00 uur.

Tickets
Bezoekers kunnen kiezen uit een dagkaart of een weekendkaart. Met een weekendkaart heeft een bezoeker zowel op zaterdag als zondag toegang tot het terrein. Kinderen tot en met 6 jaar mogen gratis onder begeleiding van een volwassene mee.
In de voorverkoop gelden onderstaande prijzen:

Dutch Comic Con – Day ticket zaterdag (alleen geldig op zaterdag 28 maart 2015) – € 17,50 Dutch Comic Con – Day ticket zondag (alleen geldig op zondag 29 maart 2015) – € 17,50 Dutch Comic Con – Weekend ticket (Dit ticket is het hele weekend geldig) – € 30,-
Op 28 en 29 maart kost een dagkaart € 20,- en een weekendkaart € 35,-.

Openingstijden beurs:
Zaterdag 28 maart: 10:00 tot 18:00 uur. Het avondprogramma vindt plaats van 18:00 tot 23:00 uur. Zondag 29 maart: 10:00 tot 17:00 uur
Locatie: Jaarbeurs Utrecht

Check voor de laatste updates en het volledige programma de site van Dutch Comic Con.

En? Ga jij naar de Dutch Comic Con?

UPDATE Vrijdag 27 maart: Er is nogal wat gerommel in de programmering en sommige gasten komen niet meer. Check voor het laatste nieuws de facebookpagina van Dutch Comic Con.

Categorieën
Minneboo leest Strips

Minneboo leest: Gung Ho #1 – Zwarte schapen

gung-ho-cover_300In een nabije toekomst is de mensheid bijna volledig uitgedund en is Europa een gevarenzone geworden. Overleven is slechts mogelijk in steden en dorpen die versterkt zijn als forten.

In een van die kolonies, bijgenaamd Fort Apache, worden de twee broers Zack en Archer Goodwoody afgeleverd. Sinds de dood van hun ouders trekt het duo van weeshuis naar weeshuis, maar telkens worden ze vanwege hun rebelse gedrag de deur gewezen. Of ze zich zullen conformeren aan de strenge leefregels van de gemeenschap is nog maar te bezien. Als het dorp aangevallen wordt door Rippers – een soort van gewelddadige, gemuteerde apen – wordt hun moed op de proef gesteld.

Gung Ho is een vijfdelige reeks van de Duitse stripmakers Thomas von Kummant en Benjamin von Eckartsberg. In het eerste deel van dit onderhoudende, postapocalyptische verhaal worden vooral de leefwereld uit de doeken gedaan en de personages geïntroduceerd. Wat de Apocalypse heeft veroorzaakt, houden de makers nog even geheim.

Von Kummant visualiseert het verhaal in levendige, gestileerd-realistische tekeningen waarin in het bijzonder het felle en frissen kleurenpalet opvalt. Hij houdt een blog bij waarop de vorderingen van de reeks te volgen zijn.

gung-ho

Gung Ho wordt door Strip2000 uitgegeven. Uitgever Peter van der Heijden richtte Strip2000 op om humorstrips uit te geven, maar brengt sinds kort onder het label Gorilla ook avonturenstrips uit. Van hetzelfde duo is ook zojuist het eerste deel van Kroniek der onsterfelijken verschenen, een stripadaptie van Wolfgangs Hohlbeins fantasyreeks.

Categorieën
Film

RIP Spock

Leonard Nimoy, de acteur die Spock gestalte gaf, is niet meer. Hij overleed vrijdag 27 februari 2015 op 83-jarige leeftijd.

Mr-Spock

Zoals Hedwig van Driel, mijn collega bij Schokkend Nieuws, hem in haar gepassioneerde en persoonlijke in memoriam typeert: ‘één van de meest markante koppen uit de sciencefiction’. Dat was Nimoy zeker, ook al denk ik bij markante kop ook meteen aan de alien uit Alien. Maar dat terzijde.

Van Driel: Met zijn sceptisch opgetrokken wenkbrauwen, zijn vorsende blik en zijn afgemeten, sonore stem bood Nimoys logisch redenerende, onderkoelde Spock een perfect tegenwicht aan de heethoofdige Captain Kirk van William Shatner. En waar Kirk de standaardheld was, impulsief en dapper, belichaamde Spock een alternatieve versie van heldendom, die waarschijnlijk een groter deel van het publiek aansprak. Hij won namelijk niet met zijn vuisten, maar met zijn hersens, en liet de waarde zien van logica.

Nimoys autobiografie.
Nimoys autobiografie.

Persoonlijk heb ik altijd iets meer gehad met Kirk dan met Spock. Kirk krijgt altijd het meisje, Kirk springt vol bravoure het gevaar tegemoet. Kortom, Kirk is zoals ik zou willen zijn. Spock heb ik altijd een betweter gevonden. Je weet dat hij gelijk heeft, maar dat is soms verdomd vervelend om toe te moeten geven. Neemt niet weg dat Spock en Kirk een mooi stel zijn samen.

De standaardbegroeting van de Vulcans, ‘Live long and prosper’, vind ik prachtig. Je wenst iemand anders het beste toe. Dat klinkt toch veel beter dan ‘Hoi’ of ‘Doe je vriendin de groeten van me’.

Natuurlijk heeft Nimoy veel meer gedaan dan alleen Spock spelen in talloze Star Trek-films en televisieafleveringen. Hij was ook regisseur, fotograaf, schreef gedichten en zong zo nu en dan een deuntje, zoals deze:

https://www.youtube.com/watch?v=AGF5ROpjRAU

Al kan ik deze vrolijke Bored of the Rings-onzin moeilijk rijmen met de afstandelijke Spock, het getuigt wel van de zelfspot die Nimoy had.

Prachtige banaankunst van Stepan Brusche.
Prachtige banaankunst van Stepan Brusche.

Ook speelde hij heel verdienstelijk William Bell in Fringe – een serie die ik hartstochtelijk heb gekeken tot aan het vierde seizoen toe. Toch zullen we hem allemaal herinneren als die Vulcan die een balans probeerde te vinden tussen de logica van de Vulcans en de passie en emotie van de mens. In dat opzicht kun je zeggen: Wij zijn Spock.

Natuurlijk leeft Spock voort, dankzij acteur Zachary Quinto. Die doet dat heel aardig, maar er is maar één origineel en die is niet meer.

Rust zacht, Leonard. You lived quite long and prosperous.

Categorieën
Stripplaatjes onder de loep Strips

Stripplaatje onder de loep: Duivelsjongen als held

Hellboy is een van mijn favoriete striphelden: hij ziet eruit als een duivel, maar is een good guy. In een wereld vol folkloristische verwijzingen, bovennatuurlijke elementen en als Shakespeare sprekende schurken relativeert Hellboy de situatie met droogkomische opmerkingen. Niet slecht voor een monster dat eigenlijk in de wereld werd gebracht om de Apocalyps te ontketenen.

In de Amerikaanse stripwereld die gedomineerd wordt door superhelden, is Hellboy een vreemde eend in de bijt. Met een rode huid, hoeven als voeten, een staart, een rechterhand van steen en een tweetal hoorns die uit zijn voorhoofd groeien, maar die hij klein houdt om ‘op straat niet op te vallen’, doet het demonische uiterlijk van dit duivelskind zijn naam eer aan. Kwaadaardig is hij echter niet, in tegendeel: Hellboy bestrijdt in dienst van het Bureau for Paranormal Research and Defence bovennatuurlijke monsters en kwaadaardige krachten. Eigenlijk is Hellboy dus toch een soort superheld.

hellboy-wake_devil

Mike Mignola

Mignola signeert. Foto: Michael Minneboo.
Mignola signeert. Foto: Michael Minneboo.

De expressieve tekenstijl met het sterke licht-donkercontrast van stripmaker en geestelijk vader Mike Mignola, is een andere reden waarom ik deze strip graag lees. Bovenstaand stripplaatje is afkomstig uit het verhaal Wake the Devil. Een prachtig stukje grafische kunst dat niet zou misstaan in een galerie of museum. Hellboy gaat op de vuist met de mythologische figuur Hekate, die dit keer de vorm heeft van een monsterlijke, slangachtige vrouw. Tijdens het gevecht probeert Hekate onze held ervan te overtuigen dat hij zich weer bij zijn eigen soort moet aansluiten. Dat hij zijn lot niet kan ontlopen en dat Hellboy in dienst van Het Kwaad een sleutelrol zal spelen in het einde der tijden. Dit is overigens de reden waarom Rasputin in opdracht van de Nazi’s Hellboy in onze wereld bracht tijdens WOII. (Zie het verhaal: Seed of Destruction.) Hellboy wil hier echter niets van weten.

Dat de twee personages tegenstanders zijn wordt in de afbeelding ook nog eens duidelijk gemaakt doordat Hellboys felrode huid contrasteert met de groene huidskleur van het slangenwijf. Hellboys rood contrasteert sowieso altijd mooi in de wereld die Mignola tekent en die gevuld is met voornamelijk donkere en aardse kleuren. Alsof hij daarmee nog eens duidelijk wil maken dat Hellboy niet van deze wereld is. Interessant, want Hellboys karakter is zeer menselijk en geïnspireerd op dat van Mignola en diens vader.

Vader
Een paar jaar geleden interviewde ik Mignola over zijn creatie tijdens Stripfestival Breda dat toen nog plaatsvond in het Racketcenter. In de kantine, waar de geur van gefrituurde kroketten hing, vertelde hij mij dat zijn eigen vader een belangrijke inspiratiebron was voor het karakter van Hellboy: ‘Ik wilde dat Hellboy ouder en een stuk taaier was dan ik. Mijn vader werkte als timmerman. Hij kwam altijd thuis met verwondingen, zoals schaafwonden en droog bloed op zijn gezicht. Als ik dan vroeg wat er gebeurd was, zei hij: “Oh ja, ik bleef aan een spijker hangen” of “mijn hand bleef in een machine steken.” Hij zei dat altijd op een toon alsof er niets aan de hand was, want mijn vader was een taaie met echte werkmanshanden. Hij was van de Tweede Wereldoorlog-generatie. Hellboy is net zo’n rouwdouwer. In dat opzicht is Hellboy het tegenovergestelde van mij. Toch praat hij precies zoals ik. Toen ik met deze strip begon was schrijven nieuw voor me. Ik wist niet hoe ik een stem voor een personage moest vinden, dus hield ik zijn tekst dicht bij wat ik zelf zou zeggen. In principe heersen er twee stemmen in de Hellboy-strips: de slechteriken spreken in Bijbelse en Shakespeare-achtige teksten terwijl Hellboy het deel van mijn brein representeert dat zich schaamt voor dramatische speeches. Daarom onderbreekt hij de schurken ook als ze praten. Er is een scène waarin een vampier maar door praat en Hellboy hem onderbreekt met de zin: “Grote woorden voor een man die geen broek aan heeft,” dat soort dingen.’

hellboy_-wake_devil_coverNog een voorbeeld van Hellboys droge opmerkingen zien we terug in bovenstaande scène. Als Hellboy in de confrontatie de eerste tik uitdeelt, maakt hij een bijdehante opmerking: ‘Lady, I was gonna cut you some slack, ‘cause you’re a major mythological figure, but now you’ve just gone NUTS!’ Hellboy weet hoe hij zijn punches van een ferme punchline moet voorzien.

Mike Mignola. Hellboy: Wake the Devil 1-5.
Uitgeverij Dark Horse.

Geschreven voor en gepubliceerd in Eppo #1 (2015).

Categorieën
Film Frames

Buck Rogers in the 25th Century: Nostalgische scifi

Reguliere avondjes televisiekijken behoren voorgoed tot het verleden in mijn leven. Behalve een specifiek programma op uitzendingvergist.nl, zat ik dit jaar veel YouTube te kijken. Fantastische nostalgische televisiemomenten leverde dat op, zoals Buck Rogers.

buckrogers_poster

buck-rogers-in-the-25th-century-screenshotZo zag ik de pilotaflevering van Buck Rogers in the 25th Century. Een serie die in Amerika tussen 1979 en 1981 op de buis was. Pas in 1985 en 86 zond Veronica Buck Rogers uit op de Nederlandse televisie. Bij het terugzien viel het me op hoe sympathiek acteur Gil Gerard overkomt en hoe sexy Erin Gray was indertijd.

Buck Rogers werd geproduceerd door de kort geleden overleden Glen A. Larson die ook verantwoordelijk is voor Knight Rider en Battlestar Galactica. Sterker nog: decors en special effects-shots uit Battlestar werden hergebruikt in Buck Rogers. Erg origineel is het overigens allemaal niet. De serie is natuurlijk een adaptatie van het verhaal geschreven door Philip Francis Nowlan, maar Larson haalt zijn mosterd ook deels uit Star Wars. Het robotduo Twiki en Dr. Theopolis is duidelijk afgeleid van R2D2 en C-3PO.

Ik vond het leuk om de pilot nog eens te zien, maar voelde niet meteen een prikkel om de rest van de serie ook weer te gaan kijken. Wel keek ik dit jaar veel Magnum PI, waar ik ook via YouTube weer opnieuw kennis mee maakte.

buck rogers-Syd Dutton
Prachtige matte painting van Syd Dutton uit de pilot.
buck_rogers
a multi-part Bill Taylor composite with people matted with actual mirrored LA skyscraper, a Syd Dutton painted cityscape and Lyn Ledgerwood’s miniature vehicles! Bron: nzpetesmatteshot.blogspot.com
buckrogers_bad_girl
De bad guy euh girl uit de pilot.

Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films (en soms tv-series) die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.

Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: Aâma #1 van Frederik Peeters

In Aâma ontwaakt een man zonder herinneringen in het troosteloze landschap van de planeet Ona(ji). Een robot die lijkt op een aap schiet hem te hulp en kent de man. Deze blijkt Verloc Nim te heten.

De aap, die Churchill heet en net als zijn beroemde naamgenoot sigaren rookt, geeft Verloc zijn dagboek waarin hij kort geleden in is begonnen te schrijven. Nu kan Verloc teruglezen wat er in de afgelopen dagen is gebeurd en zo zijn herinneringen terugkrijgen. Verloc blijkt te zijn bedrogen in zaken, zijn vrouw heeft hem verlaten en verbiedt hem nog langer hun dochter te zien. Aan lager wal geraakt en zichzelf overgeleverd aan drugsgebruik, vond zijn broer Conrad hem in de goot en nam hem mee op reis naar Ona(Ji) voor een geheime missie.

Aama1_cover_01In de toekomst die Peeters in Aâma schets is de mens een halve cyborg: technologie zit in het lichaam. We gebruiken geen smartphones meer, we zijn als het ware smartphones geworden. Papieren boeken zijn zeldzaam. Hoewel futuristisch, heeft het verhaal ook iets van deze tijd: grote coöperaties hebben een enorme crisis veroorzaakt, waar de gewone man het meest onder lijdt. Klinkt bekend. Verder voelt de wereld die Peeters neerzet alsof we planeten van Jodorowsky en Moebius opnieuw bezoeken.

Dat Frederik Peeters kan tekenen bewees hij al eerder met in het Nederlands uitgegeven Blauwe pillen en de serie Koma, geschreven door Pierre Wazem en hier in een dik boek uitgegeven. Koma heb ik met plezier gelezen. Peeters laat zijn personages overtuigend acteren en tekent wonderlijke en intrigerende decors.

Peeters (Genève, 1974) publiceerde inmiddels al zo’n 25 boeken en Aâma is een vierdelige reeks. Sherpa gaf daar recent het eerste deel van uit: ‘De geur van warm stof’. Deze eerste aflevering zit propvol met expositie en het duurt dan ook relatief lang voordat het verhaal echt opgang komt. Dat de lezer zoveel expositie tot zich neemt, weet Peeters aardig te maskeren door de personages tijdens deze scènes in beweging te houden en de kronkelende vertelstructuur vol flashbacks. Toch duizelde de kennismaking met de vele nieuwe personages en de futuristische wereld mij wat. Aan de andere kant: dat is ook een beetje inherent aan het eerste deel van een langer verhaal. Vaak heeft de verteller een hoop uit te leggen alvorens het avontuur kan beginnen.

Aama1_actie_sceneGelukkig is het tekenwerk om te smullen, en dat houdt de aandacht vast. In Angoulême werd Aâma tot beste serie uitgeroepen. Inmiddels is de reeks afgerond, dus ik hoop dat de uitgever niet lang wacht met de vertaling van het volgende deel.

Frederik Peeters. Aâma #1: De geur van warm stof
Uitgeverij Sherpa, € 19,95
ISBN 978-90-8988-069-7

Categorieën
Film

Een extra dag Imagine Filmfestival

Sinterklaas mag dan 6 december het land weer verlaten, het leukste Sinterklaascadeautje van dit jaar wordt op die dag uitgereikt. Het Imagine Filmfestival heeft dan namelijk een extra en limited edition. Dat betekent een dag extra fantastische films kijken in Eye. Het programma bestaat uit maar liefst zeven titels.

cold-in-julyDit is het programma zoals het op de Imagine-site staat vermeld:

Tijdens Imagine Limited Edition worden op zaterdag 6 december in EYE zeven fantastische films vertoond. Het gevarieerde programma is rond, de kaartverkoop is gestart via EYE!
In de ochtend starten we met de ijzersterke Nieuw-Zeelandse mockumentary What We Do In The Shadows waarin ondode huisgenoten zich maar moeilijk kunnen aanpassen aan de moderne tijd. Vervolgens de science-fiction I Origins, waarin een wetenschapper (Michael Pitt) niet gelooft in het bovennatuurlijke, maar zijn zoektocht naar de waarheid hem toch op de proef stelt.

In de bloederige comedy The Voices blijkt dat een onhandige fabrieksarbeider (Ryan Reynolds) een onverwachte kant heeft. Hierna Tobe Hoopers horror-klassieker The Texas Chainsaw Massacre uit 1974, die er na een digitale oppoetsbeurt beter en tijdlozer uitziet dan ooit.

Rond etenstijd start In Order of Disappearance waarin een brave huisvader (Stellan Skarsgård) een meedogenloze killer wordt in een gewelddadige comedy die doet denken aan de gebroeders Coen. Hierna Jim Mickle’s bloedstollende thriller Cold in July waarin de brave Richard (Michael C. Hall, beter bekend als ‘Dexter’) een inbreker neerschiet en wordt belaagd door diens vader. Maar dat is enkel het begin; als een privé detective (Don Johnson) Richard komt opzoeken, zijn alle ingrediënten aanwezig voor een knallende finale.

Imagine Limited Edition wordt afgesloten met de Koreaanse box office hit Kundo: Age of the Rampant, waarin een spectaculaire en meeslepende strijd tussen goed en kwaad te zien is, met spetterende martial arts en een geweldige, op Ennio Morricone geïnspireerde soundtrack.

Kaarten zijn via Eye te bestellen. Je kunt helaas niet een speciaal kaartje voor de hele dag bestellen, alleen per film.

Welke film(s) ga jij kijken?

Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: The True Lives of the Fabulous Killjoys

Before we get down to the nitty gritty of The True Lives of the Fabulous Killjoys, lets enjoy this video by My Chemical Romance first:

I hope you like the song and video, because the song, and the album that it is on, Danger Days: The True Lives of the Fabulous Killjoys are actually the prequel to the comic, written by Shaun Simon and Gerard Way, who is the lead vocalist of My Chemical Romance and comic book writer of interesting stuff like The Umbrella Academy.

(Fun fact: comic book author Grant Morrison also makes an appearance in the music video. He’s the bald bad guy killing the Killjoys.)

killjoys-coverThe comic picks the story up a decade later. You see, the Killjoys were a team of revolutionaries who lost their lives while saving a mysterious young girl from the tyrannical mega corporation Better Living Industries. Today the Killjoys live on in memory, as BLI widens its reach and freedom fades. The girl is now grown up and in her late teens. A new group of revolutionaries, who live in the desert and get their inspiration from the original Killjoys, think the Girl is their saviour. It’s a role she doesn’t know anything about, but when the story unfolds she will play a pivotal role in the revolution against oppression. The group of outlaws consists of a bunch of narcissistic teens that seemed to be worried more about their hair looking good than the victims they shoot. As characters, these outlaws aren’t very interesting, and as a reader I didn’t care that much about their fate.

The trade paperback The True Lives of the Fabulous Killjoys collects all the six chapters of the story. Not knowing beforehand the comic was a sequel to a record, I felt kind of lost in the first two chapters, getting to know this Strange New World of Way and Simon, but I got into the groove of the story soon enough and especially enjoyed Becky Cloonans energetic art work. Cloonan seems to take some visual cues from manga comics even though she uses the grammar of American comic books.

Basically, there are three storylines that unfold simultaneously. The first storyline concerns the Girl coming of age and finding her destiny. The second storyline is about Korse, the Scarecrow that originally killed the Killjoys (Grant Morrison in the video). He’s a homosexual who has a secret relationship that gets discovered by his BLI employees. For Korse there is no alternative than to go head-to-head with the head of the company. The third story arc is about two porno droids trying to escape Battery City. I found their journey to be the most compelling. Interestingly, it is the droids that show the most human emotions.

killjoys-image3Stories such as these always call to mind outstanding literary narratives such as Brave New World by Aldous Huxley and 1984 by George Orwell. To me, Killjoys is just another modern-day, blockbuster variation on the dystopian future as depicted in these aforementioned classic novels. The BLI corporation on the surface seems like another version of Big Brother as it runs Battery City, in which regular citizens are like enslaved consumers, living in fear for breaking the law set by BLI. Draculoids and Scarecrows enforce this law. They are scrupulous and scary employees of BLI who wear white masks and heavy artillery. In Battery City everything seems easy and secure. People can erase their emotions through tablets and get off with porn droids. As BLI considers emotion to be a weakness, whoever steps out of line gets neutralised.

killjoys-image1It’s not hard to recognize in BLI’s wish to strip citizens of their individuality and making them into mindless consumers, a nod towards the way the Western world is heading today, which makes this futuristic story quite relevant. Nowadays, big corporations seem to be more powerful than governments. Citizens are brought up to be compliant consumers. With our everlasting addiction to our smart phones, apps, the web and other consumer products, it seems that the vision of the citizen-as-robot the comic book makers present us doesn’t seem to be too far off reality as it is.

Having said that, even though the art work looks good and on the whole The True Lives of the Fabulous Killjoys is an enjoyable read, because it plays with familiar dystopian tropes I did feel like I’ve read this story already, many times before.

This review was written for and published on the wonderful blog of the American Book Center.

Categorieën
Film Frames

Gravity: Net echt

Het is een film die ik niet wilde missen, want iedereen raadde me hem zo’n beetje aan om hem te gaan kijken. Gravity zou de eerste film zijn waarin 3D eindelijk tot z’n recht komt.

Nu speelt George Clooney een hoofdrol in de film, dus daar zet ik dan graag mijn aversie tegen 3D even voor opzij. Gelukkig maar, want Gravity is een zeer spannende, ‘realistische’ sciencefictionfilm, die geen seconde verveelt.

george-clooney-gravity
Astronaut Clooney werkt samen met medisch ingenieur Sandra Bullock als hun spaceshuttle wordt geraakt door langsrazend ruimtepuin. Zij zijn nu de enige overlevenden. Het is zaak om zo snel mogelijk bij het ruimtestation ISS te komen voordat Bullocks zuurstofvoorraad volledig is opgeademd. We zijn getuigen van een intrigerende overlevingstocht door de ruimte, prachtig gefilmd en zeer realistisch in beeld gebracht. De 3D wordt mondjesmaat toegepast en zorgt ervoor dat de ruimte ervaring nog echter overkomt. Gravity van Alfonso Cuarón is misschien wel de beste film van dit jaar.

gravity3

Wat ik boeiend vind aan ruimtefilms die zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid blijven als Gravity, is dat je weer beseft hoe ver we nog weg zijn van ruimtereizen zoals die in Star Trek of Star Wars worden voorgesteld. De NASA-apparatuur ziet eruit als een Apple anno 1980. Gestroomlijnde ruimteschepen als The Enterprise zijn nog lichtjaren buiten ons bereik.

gravity1

Nu we het toch over esthetiek hebben: we leven in een tijdperk waarin alles en iedereen op uiterlijk wordt beoordeeld. Bullock, geboren op 26 juli 1964, komt aardig richting de vijftig. Het viel mij op dat haar gezicht er wel erg strakgetrokken uitzag in Gravity. Of ze wel of niet onder het mes is geweest bij de plastisch chirurg is nog steeds onderwerp van debat. Het zou niet relevant moeten zijn, maar ergens vind ik het doodzonde als vrouwen niet gewoon op natuurlijke wijze oud mogen worden, vooral als het om natuurlijke schonen gaat als Bullock. Veel vrouwen die onder het mes zijn geweest krijgen een gezicht dat nogal artificieel aandoet. Ze worden als het ware een wandelend specialeffect dat altijd zichtbaar is.

Misschien ging Bullock niet onder het mes, en is het Marijke Helwegen-effect iets dat simpelweg in de ruimte voorkomt. Ik zou het niet weten, ik ben nog nooit in de ruimte geweest.

Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.

Categorieën
English Striprecensie Strips

Striprecensie: The Incal

The Incal, written by Alexandro Jodorowsky and drawn by legendary comic book artist Moebius, is considered a classic science fiction comic which inspired a lot of comic book artists and filmmakers.

incal-moebiusJodorowsky and Moebius present us with a complex universe and narrative that isn’t easily explained in a couple of sentences. On the surface The Incal is a sci-fi adventure in which low class private detective John Difool is the main character. When a great darkness threatens the existence of the galaxy, Difool races through the cosmos with his sidekick Deepo, a concrete bird, and a band of characters such as the great warrior Metabaron, on a quest to face the ultimate evil. The Incal guides and protects them. It is described as pure consciousness, a direct emanation of the divine will.

Moebius is the pseudonym of French comic book artist Jean Giraud (1938 –2012). Giraud is best known for the western-series Blueberry, which he created with writer Jean-Michel Charlier. Drawn in a very naturalistic style, the cowboy Blueberry is known as one of the first anti-heroes of western comics. As Moebius, Giraud made unconventional and surrealist science fiction comics, such as Arzach and The Incal which feature a limitless inventiveness, bright colours and a great sense of humour and sense of perspective.

Klik op plaatje voor grotere versie.
Klik op plaatje voor grotere versie.

At the end of the seventies Jodorowski and Moebius worked on a film adaptation of Frank Herbert’s Dune. When the project got cancelled, they put all their ideas in a new comic-serial that became The Incal. The Chilean Jodorowski chose detective John Difool as the main character. Difool is very much an anti-hero: not the brightest of the bunch, certainly not the bravest. Most of the time he’s the one trying to avoid adventure instead of jumping in headfirst. Interestingly, every major character in The Incal is based upon Tarot cards. Obviously Difool is based on ‘the fool’, his name being a nice pun pointing out his origin.

The fast-paced storyline takes Difool from one great mission to the next and is sometimes hard to follow during the first read. The writer and artist treat us to new surprises and inventions on almost every page and present the complex story-world, filled with extraordinary concepts and creatures, in a self-evident manner. Sometimes The Incal leans towards science fiction satire, for instance when our heroes have to infiltrate ‘The War Star’, a massive military complex in which their enemies hide out, an obvious nod to the Death Star in Star Wars.

However esoteric and unparalleled the narrative might be, Moebius’s beautiful artwork is always a pleasure to look at and works as a guide through this fast and complex story-world. Basically The Incal isn’t simply a comic book, as a reading experience it’s best qualified as a psychedelic roller coaster ride.

incal

This beautiful edition from Self Made Hero collects six volumes and stays faithful to the colouring used in the original publication of the series. It includes the extra story ‘In the heart of the impregnable Metabunker’. Comic book writer Brian Michael Bendis provides the foreword.

Deze recensie is gepubliceerd op het blog van The American Book Center. The Incal is ook in het Nederlands gepubliceerd door Oog & Blik.