Posts Tagged ‘Glen A. Larson’
Retro Smash afl.5: Seventies & Eighties TV pilots
Friday, January 8th, 2021Writing about KNIGHT RIDER
Thursday, November 19th, 2020I’m currently working on a booklet about Knight Rider. I’ve been tremendously enjoying rewatching this show and am looking forward to watching a lot more.
This is a shot of KITT from the pilot episode.
During the demolition derby in the pilot episode of Knight Rider, Michael uses Ski-Mode for the first time. Check out the dummy on the passenger seat, it’s supposed to be the kid that hitched a ride with KITT.
I’ll probably post more screen shots like these in the near future, because I’ve got Knight Rider on the brain and this blog is more or less a reflection of what’s keeping me occupied geek wise.
Magnum P.I.: Ook nu nog goed genietbaar
Saturday, December 27th, 2014De afgelopen maanden vermaakte ik met afleveringen van de serie Magnum P.I., waarin Tom Selleck de sympathieke privédetective gestalte geeft. Het is allemaal zeer onschuldig en luchtig vermaak, en ondanks het feit dat die serie ook alweer dertig jaar oud is, nog zeer genietbaar.
Magnum woont in het luxueuze gasthuis (Robin’s Nest) op het Hawaiiaanse eiland Oahu op uitnodiging van de eigenaar Robin Masters, een bekende auteur van spannende boeken wiens gezicht men nooit te zien krijgt. Magnum mag er verblijven in ruil voor onderhoud en bewaking van het landgoed. Robin’s Nest wordt gerund door de Engelsman Jonathan Quayle Higgins III (John Hillerman), een ex-sergeant-majoor van het Britse Leger. Higgins wordt bijgestaan en bewaakt door twee zeer goed getrainde Dobermanns, Apollo en Zeus die het niet zo hebben op Magnum.
De detective heeft twee goede vrienden, TC en Rick, die hem geregeld helpen zaken op te lossen. TC is een helikopterpiloot die een toeristisch charter bedrijfje runt genaamd Island Hoppers en Rick de eigenaar van een luxe privé-club. De twee vrienden worden in de afleveringen overigens ook vaak genoeg gebruikt als comic relief. Vooral TC moet het in dat opzicht ontgelden.
De serie is een creatie van Glen A. Larson (daar is ie weer) en Donald P. Bellisario.
Tom Selleck aka Magnum.
Higgens (John Hillerman)
Vietnam
Interessant is dat de verhalen vaak naar het verleden verwijzen. Magnum is een voormalig US Navy SEAL die in Vietnam gediend heeft. Als er ooit een film over het personage gemaakt wordt, zal zijn geschiedenis ongetwijfeld een update krijgen en zal hij in een meer recentere oorlog hebben gediend. Bijvoorbeeld in Afghanistan of Irak. In principe zijn oorlogen in dat opzicht inwisselbaar. Maar omdat de serie zich in de jaren tachtig afspeelt, wordt er dus veel verwezen naar gebeurtenissen waar huidige series het zelden nog over hebben, simpelweg omdat die generatie aan het uitsterven is. Dat vind ik erg interessant.
Volgens wikipedia was Magnum P.I. een van de eerste series die op positieve wijze een beeld schetste van de Vietnam-veteraan:
“Magnum P.I. is een combinatie van actie, comedy en drama. De impact van de show reikte verder dan de simpele plots van het personage dat telkens de misdaad van de week oploste. Ze maakte een aanklacht tegen de moeilijkheden die Vietnamoorlog-soldaten ondervonden met het zich terug aanpassen in en aan het burgerlijke leven. Een feit is dat Magnum een van de eerste series was die geregeld op zoek ging naar de impact van de Vietnamoorlog op de Amerikaanse culturele “psyche”. Magnum P.I. was dan ook uniek in het medialandschap van Amerika in de jaren 1980.
Magnum en zijn vrienden zijn niet beschaamd om in Vietnam gevochten te hebben. Ze hebben wel emotionele en lichamelijke littekens over gehouden aan die oorlog, maar alle drie kijken ze er op terug met trots. Het was een nieuwe benadering van de Vietnamveteraan: gewoonlijk werden deze in de Amerikaanse media geportretteerd als dolgedraaide soldaten zoals in de films First Blood en Apocalypse Now.”
Behalve sociale relevantie, biedt de serie natuurlijk genoeg eye-candy. Niet in de laatste plaats geldt dat voor de prachtige knalrode Ferrari 308GTS waarin Magnum rondrijdt, maar ook voor de aantrekkelijke guest stars die Thomas Magnum inhuren.
Wendy Girard.
Judith Chapman.
Martha DuBois.
De meeste afleveringen staan overigens op zichzelf. Je kunt gewoon ergens in de serie beginnen en verder kijken, of willekeurig wat afleveringen kijken. Zo waren series vroeger. Nu heb je meestal te maken doorlopende verhaallijnen die ervoor zorgen dat je een serie van begin tot eind kijkt. Dat is leuk kijken, als de serie goed is. Toch vind ik die oude formule ook wel weer aardig. Iedere aflevering beginnen we met een vrijwel schone lei: het vriendinnetje dat Magnum vorige week had, is opeens als sneeuw voor de zon verdwenen. Misschien wordt er ooit aan haar gerefereerd, waarschijnlijk niet.
Rick: Larry Manetti en T.C.: Roger E. Mosley. Bron afbeeldingen (behalve bovenste twee): magnum-mania.com/Pics/
Genderbender
Ik heb Tom Selleck altijd een sympathieke acteur gevonden en Magnum lijkt hem een rol op het lijf geschreven te zijn. Toch is er ook iets geks aan Selleck als Magnum. Aan de ene kant is hij heel mannelijk, of wat we in de jaren tachtig in ieder geval onder die term verstonden: open bloesjes waaruit het borsthaar rijkelijk prijkt, een dikke snor onder zijn neus en korte, zeer korte broeken waardoor zijn gewaxte benen goed te zien zijn. Als Magnum boos wordt of vrolijk is, gaat zijn stem omhoog, wat hem een wat verwijft stemgeluid geeft. Met die snor en zijn korte broekjes zouden we hem tegenwoordig kunnen aanzien als een verdwaald lid van The Village People. Hij is dus mannelijk, maar is ook wat verwijfd. Maar misschien is dat ook juist hetgeen wat hem zo sympathiek maakt.
Buck Rogers in the 25th Century: Nostalgische scifi
Sunday, December 21st, 2014Reguliere avondjes televisiekijken behoren voorgoed tot het verleden in mijn leven. Behalve een specifiek programma op uitzendingvergist.nl, zat ik dit jaar veel YouTube te kijken. Fantastische nostalgische televisiemomenten leverde dat op, zoals Buck Rogers.
Zo zag ik de pilotaflevering van Buck Rogers in the 25th Century. Een serie die in Amerika tussen 1979 en 1981 op de buis was. Pas in 1985 en 86 zond Veronica Buck Rogers uit op de Nederlandse televisie. Bij het terugzien viel het me op hoe sympathiek acteur Gil Gerard overkomt en hoe sexy Erin Gray was indertijd.
Buck Rogers werd geproduceerd door de kort geleden overleden Glen A. Larson die ook verantwoordelijk is voor Knight Rider en Battlestar Galactica. Sterker nog: decors en special effects-shots uit Battlestar werden hergebruikt in Buck Rogers. Erg origineel is het overigens allemaal niet. De serie is natuurlijk een adaptatie van het verhaal geschreven door Philip Francis Nowlan, maar Larson haalt zijn mosterd ook deels uit Star Wars. Het robotduo Twiki en Dr. Theopolis is duidelijk afgeleid van R2D2 en C-3PO.
Ik vond het leuk om de pilot nog eens te zien, maar voelde niet meteen een prikkel om de rest van de serie ook weer te gaan kijken. Wel keek ik dit jaar veel Magnum PI, waar ik ook via YouTube weer opnieuw kennis mee maakte.
Prachtige matte painting van Syd Dutton uit de pilot.
a multi-part Bill Taylor composite with people matted with actual mirrored LA skyscraper, a Syd Dutton painted cityscape and Lyn Ledgerwood’s miniature vehicles! Bron: nzpetesmatteshot.blogspot.com
De bad guy euh girl uit de pilot.
Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films (en soms tv-series) die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.
Glen A. Larson overleden
Saturday, November 15th, 2014Glen A. Larson, de Amerikaanse televisieproducent en geestelijk vader van Knight Rider, Battlestar Galactica en Magnum P.I. is op 77-jarige leeftijd overleden. Dat werd net bekend gemaakt op de facebookpagina The Knight Rider Companion.
De details omtrent zijn dood zijn nu nog vaag, maar goed, in dit soort gevallen is het leven van de overledene en wat hij betekend heeft voor anderen, belangrijker. Voor mij is Glen Larson (1937-2014) een belangrijke creator geweest: veel van de televisieseries die hij produceerde en waar hij vaak het concept van heeft bedacht, zag ik in mijn jeugd.
Bron: The-Knight-Rider-Companion
Knight Rider heeft een blijvende indruk op mijn leven achtergelaten. Het is toevallig dat ik de laatste maanden veel Magnum P.I. heb gekeken, een creatie van Larson en Donald P. Bellisario, en dat ik geregeld diep met mijn neus in het boek Knight Rider: 30 years of a Lone Crusader & His Talking Car zit. Van het bestaan van dit boek weet ik pas sinds kort en al een paar weken ben ik van plan over de serie een blogpost te schrijven. Maar dat deze als uitgangspunt het overlijden van Larson zou hebben, had ik natuurlijk niet verwacht.
Enkele series die Larson produceerde en die ook op de Nederlandse televisie te zien waren zijn: Battlestar Galactica, Quincy, M.E., The Fall Guy, Alias Smith & Jones en The Six Million Dollar Man. Veel van zijn series zijn creatieve afgeleiden van populaire films of boeken. Battlestar is ‘geïnspireerd’ door Star Wars; voor Alias Smith & Jones vond Larson inspiratie in de film Butch Cassidy and the Sundance Kid. Hier is Larson vaak voor bekritiseerd, maar in die tijd was televisie ook meer een poor man’s cinema met series die afgeleiden waren van wat er in de bioscoop te zien was. Tegenwoordig hebben veel series een heel andere kwaliteitsstandaard en is het verhaal omgekeerd: oude series dienen ter inspiratie voor Hollywood cinema.
In een lang en interessant interview met het Archive of American Television doet Larson het een en ander uit de doeken over zijn lange carrière. Hij vertelt onder andere hoe belangrijk het liedje is waar de serie mee begint. Het concept van The Fall Guy heeft hij bijvoorbeeld aan de omroep verkocht simpelweg door dit liedje in het kantoor van de producent te zingen. Een goed thema blijft ook in je hoofd zitten. Ik durf te wedden dat je nog precies weet hoe die van Knight Rider klinkt.
Afgeleiden of niet, ik heb warme herinneringen aan Knight Rider, Battlestar Galactica, The Fall Guy, Buck Rogers en Magnum PI. Daarom eer ik Larson op deze droevige dag. Bedankt, Glen voor een paar onuitwisbare helden die onze harten verwarmen en als positief voorbeeld kunnen dienen!
Update: Uren nadat het bericht van Larsons overlijden bekend werden gemaakt op Facebook kwam de LA Times met een overlijdensbericht. Daarin staat dat Larson vrijdag 14 november is overleden aan slokdarmkanker.