Tag: George Clooney
De strip Eightball Hunter van Michel Koeniguer en Callixte zit vol met bekende Hollywoodsterren als Scarlett Johansson, Danny DeVito, Arnold Schwarzenegger en George Clooney.
Mocht deze actiethriller ooit verfilmd worden, dan is de casting dus al gedaan. De vraag is: mag dat zomaar? Mag je bekende Hollywoodacteurs in je strip stoppen zonder hen om toestemming te vragen??
Soms denk ik wel eens: ‘Wie zit er eigenlijk op mijn blogposts te wachten?’ Niet dat ik over bezoekers te klagen heb: deze site trekt wekelijks ruim 2000 bezoekers. Het is meer het idee dat er al zoveel informatie op het web staat en wat ik daar dan eigenlijk aan toe te voegen heb.
De laatste jaren zijn er behoorlijk wat sites bijgekomen die over strips schrijven namelijk. Deze worden bijgehouden door stripliefhebbers, – kenners en -makers. Dat is heel goed voor de strip, want hoe meer daarover geschreven en gevlogd wordt, hoe beter. Toen ik in 2006 begon met bloggen, waren er een stuk minder blogs over het beeldverhaal dan nu. Ik zou er dus mee kunnen stoppen, dacht ik laatst. Een geruststellende gedachte.
Maar dan besef ik weer dat ik bijna dagelijks kijk op de site van mensen als Frits Jonker en een paar andere bloggers wiens webstek die ik graag bezoek. Omdat ik nieuwsgierig ben naar wat die mensen te vertellen hebben. Het is niet alleen wat, maar ook hoe: ze hebben allemaal een unieke blik op zaken, daardoor weten ze vaak te verrassen, zelfs als ze een onderwerp nemen wat op dat moment in de media speelt.
Vanwege diezelfde reden ben ik steeds vaker teleurgesteld in nerd-sites: film- en stripsites die allemaal hetzelfde nieuws brengen en daar weinig eigens aan toevoegen. Erger nog: vaak worden dezelfde geruchten verspreid, die uiteindelijk bovendien niet altijd waar blijken te zijn. Je kunt als nerd-nieuwssite natuurlijk niet achterblijven, dat scheelt namelijk clicks en daarmee advertentie-inkomsten. Misschien dat ik daarom nog steeds het meeste houd van onafhankelijke bloggers die niets met advertenties doen of daar in ieder geval niet zo afhankelijk van zijn dat ze alleen maar lijken te posten om clicks te scoren.
Chad in the picture
Onafhankelijke bloggers met een uniek geluid. Zoals Frits Jonker dus die laatst weer een paar krantenfoto’s plaatste waarop hij zijn figuurtje Chad had getekend. Chad heeft hij ooit bedacht toen een reclamebureau in Dusseldorf Frits inhuurde om de muren daar wat te verfraaien. Tekenen op krantenfoto’s is geen nieuw verschijnsel. Ik heb vroeger zelf ook wel eens op foto’s Spider-Man-webpatronen getekend bijvoorbeeld. Maar deze creaties van Frits zijn wel weer uniek en bovendien erg goed gelukt.
Zolang ik het gevoel heb zelf iets unieks te bieden heb of in ieder geval een eigen visie kan toevoegen over strips, films en de andere zaken waarover ik publiceer, zal ik ermee doorgaan.
Categories
Het is weer Batman Day
Vandaag is het Batman Day. Ik was het bijna vergeten, maar toevallig zat ik net Haunted Knight van Jeph Loeb en Tim Sale te lezen als research voor een schrijfklus. Een gelukkig toeval, want hoe beter Batman vieren door strips over hem te lezen?
Nou ja, strips lezen is een van de opties aldus DC Comics. Een Batman Day evenement bezoeken, Cosplayen als een van de personages uit de Batman-strips, een specifieke familieactiviteit doen of een vleermuisthematisch feestje geven, zijn andere opties.
Slimme zet van DC Comics, die Batman Day: gratis reclame voor hun eigendom dat hopelijk leidt tot de aanschaf van meer comics of merchandise rondom de held. Eigenlijk zou er ook een Spider-Man Day moeten zijn, hoewel ik moet toegeven dat dit bijna ieder dag het geval is in huize Minneboo.
Batman is na Spider-Man mijn favoriete stripfiguur. De creatie van Bill Finger en Bob Kane was het antwoord op Superman: een ‘normale’ man die de misdaad bestrijd nadat hij als kind heeft moeten mee maken dat beide ouders werden vermoord bij een overval. Dat klinkt simpel, maar in de loop der jaren zijn er een aantal verhalen verschenen die diep ingaan op de verstoorde psyche van Bruce Wayne. Laten we eerlijk zijn: die is door zijn jeugdtrauma niet helemaal lekker tussen zijn oren. De misdaad bestrijden door zich als levensgrote vleermuis voor te doen, is Wayne’s therapie om met dit trauma om te gaan.
Vorig jaar werd Batman Day uitbundig gevierd in Henk’s Comic & Manga Store in Amsterdam. (Op 13 september trouwens, maar een kniesoor die daar op let. Batman werd toen overigens 75 jaar oud.) Romano Molenaar, de Nederlandse stripmaker die zich met recht Batmantekenaar mag noemen, was in de winkel aanwezig om tekeningen te maken voor de fans. Nou ja, kijk de video nog maar eens voor de details:
De laatste tijd besef ik meer en meer dat Michael Keaton nog steeds mijn favoriete vertolker is van Batman wat de live-action versies betreft.
De eerste Batman-film van Tim Burton blijft een favoriete film van me:
Christian Bale doet het ook heel goed, maar ik heb toch wel moeite met zijn stemgeluid. Iedere keer als hij die als Batman opzet, lijkt hij auditie te doen als grunter voor een goth band. Ook heb ik een zwak voor Adam West, maar dat komt vooral door de nostalgische gevoelens die ik krijg als ik aan de televisieserie met hem denk.
Eigenlijk is dat ook wel mooi: al die verschillende versies van The Dark Knight. Behalve de versies van Joel Schumacher dan. Ik ben een enorme fan van acteur George Clooney, maar Batman & Robin is een verschrikkelijke film. Dat deze rolprent nogal wat trauma’s heeft veroorzaakt, werd laatst maar weer eens duidelijk toen ik voor de leuk Clooney als Batman op Facebook plaatste.
Mensen reageerden geschokt en voelden de behoefte hun leed te delen. In de verkeerde handen kan Batman dus ook een flink trauma veroorzaken.
Goed, Batman Day. Ik zet het alvast in mijn digitale agenda voor volgend jaar: 26 september 2016.
Dit vind ik te grappig om niet even te delen. De Indiaanse kunststudent en filmmaker Krishna Shenoi heeft een alternatieve openingscène gemaakt van de film Gravity waarin niemand minder dan Superman opduikt om Dr. Ryan Stone (Sandra Bullock) te redden.
En terecht, want het feit dat ze de ruimte in wordt geschoten is eigenlijk zijn schuld.
Leuk dat Shenoi beelden van Christopher Reeve als Superman gebruikt, voor velen toch de acteur die deze stripheld het beste vertolkt.
Een knap staaltje copy-paste monteren. Shenoi plaatste de video op 1 april op YouTube met de volgende uitleg:
‘Hard to believe, but Oscar-winning director Alfonso Cuaron (“Children of Men”) originally shot an opening scene for Gravity that would have radically changed the film. Too bad the brass at Warner Bros. rejected this version.’
Een ongeloofwaardige, maar toch vermakelijke 1 aprilgrap.
Video gevonden op Laughingsquid.com
Het is een film die ik niet wilde missen, want iedereen raadde me hem zo’n beetje aan om hem te gaan kijken. Gravity zou de eerste film zijn waarin 3D eindelijk tot z’n recht komt.
Nu speelt George Clooney een hoofdrol in de film, dus daar zet ik dan graag mijn aversie tegen 3D even voor opzij. Gelukkig maar, want Gravity is een zeer spannende, ‘realistische’ sciencefictionfilm, die geen seconde verveelt.
Astronaut Clooney werkt samen met medisch ingenieur Sandra Bullock als hun spaceshuttle wordt geraakt door langsrazend ruimtepuin. Zij zijn nu de enige overlevenden. Het is zaak om zo snel mogelijk bij het ruimtestation ISS te komen voordat Bullocks zuurstofvoorraad volledig is opgeademd. We zijn getuigen van een intrigerende overlevingstocht door de ruimte, prachtig gefilmd en zeer realistisch in beeld gebracht. De 3D wordt mondjesmaat toegepast en zorgt ervoor dat de ruimte ervaring nog echter overkomt. Gravity van Alfonso Cuarón is misschien wel de beste film van dit jaar.
Wat ik boeiend vind aan ruimtefilms die zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid blijven als Gravity, is dat je weer beseft hoe ver we nog weg zijn van ruimtereizen zoals die in Star Trek of Star Wars worden voorgesteld. De NASA-apparatuur ziet eruit als een Apple anno 1980. Gestroomlijnde ruimteschepen als The Enterprise zijn nog lichtjaren buiten ons bereik.
Nu we het toch over esthetiek hebben: we leven in een tijdperk waarin alles en iedereen op uiterlijk wordt beoordeeld. Bullock, geboren op 26 juli 1964, komt aardig richting de vijftig. Het viel mij op dat haar gezicht er wel erg strakgetrokken uitzag in Gravity. Of ze wel of niet onder het mes is geweest bij de plastisch chirurg is nog steeds onderwerp van debat. Het zou niet relevant moeten zijn, maar ergens vind ik het doodzonde als vrouwen niet gewoon op natuurlijke wijze oud mogen worden, vooral als het om natuurlijke schonen gaat als Bullock. Veel vrouwen die onder het mes zijn geweest krijgen een gezicht dat nogal artificieel aandoet. Ze worden als het ware een wandelend specialeffect dat altijd zichtbaar is.
Misschien ging Bullock niet onder het mes, en is het Marijke Helwegen-effect iets dat simpelweg in de ruimte voorkomt. Ik zou het niet weten, ik ben nog nooit in de ruimte geweest.
Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.
Categories
The Men Who Stare at Goats
The Men Who Stare at Goats. Laatst gezien met Johan. Vreemde doch grappige film. Tussen alle kolder door zaten ook een paar uitspraken die juist weer heel waar klonken. Aanrader. Wie wil nu niet George Clooney met een snor zien?
Categories
George Clooney, een charmante vos
Afgelopen vrijdag mocht ik de film Fantastic Mr. Fox introduceren in Cinema de Melkweg. De film is onderdeel van een programma waarin de beste films van het afgelopen jaar volgens Zone 5300 zijn geselecteerd. De dag ervoor zag ik het fascinerende en verontrustende Dogtooth. Tot mijn verbazing kon ik na het zien van die film gewoon slapen. Fantastic Mr. Fox is wat dat betreft een stuk aaibarer.
Hieronder een ietwat aangepaste weergave van mijn praatje.
Ik moet je iets bekennen. Een tijd geleden, het zal ergens vorig jaar geweest zijn, zat ik samen met een vriend me, Jooper, aan de koffie. We bespraken de belangrijke zaken die een mannen leven beheersen: vrouwen, muziek op vinyl, films en strips.
Op een gegeven moment kwam de Amerikaanse acteur George Clooney ter sprake. Dat was niet geheel toevallig overigens, wat ik begon erover. George is namelijk een van mijn favoriete conversatiestarters. Ook halverwege het gesprek doet dit onderwerp het overigens goed.
George Clooney is een van mijn helden. Niet alleen is hij een uitmuntend acteur, ook heeft hij een uitmuntende smaak als het om films gaat. Daarnaast is hij een goede regisseur. Good Night, and Good Luck en Confessions of a Dangerous Mind, allebei geregisseerd door Clooney, zijn films die me zeer wisten te bekoren.
George is het soort man dat je eigenlijk zou willen zijn: knap, rijk, vrijgezel en gewild. Maar ook een vent met klasse en vooral: zelfspot. Gelukkig kan iedere man zich tegenwoordig een beetje Clooney voelen, dankzij een bepaald koffiemerk, waarvan de cupjes worden verkocht alsof het lingerie van Marlies Dekkers betreft. Je krijgt er zelfs een leuk boetiektasje bij.
Toen het gesprek op de gelouterde George kwam, bleek dat Jooper de acteur ook zeer kon waarderen. Hij had net de film The men who stare at goats gezien en hoewel de logica van de plot hem was ontgaan, had hij erg genoten van Clooney in beeld. We besloten ter plekke om nog een Nespresso te drinken en de George Clooney Fan Club For Heterosexual Males op te richten. Want u begrijpt dat onze man-crush alleen vanuit een heteroseksuele invalshoek gezien mag worden. Dit benadruk ik graag even aangezien mijn vriendin ook mijn blog leest.
Waarom vertel ik dit allemaal? Waarom deze bekentenis?
Vanavond gaat u kijken naar Fantastic Mr. Fox van regisseur Wes Anderson.
Ook al zo’n bijzondere vent. Nou ja, iemand die bijzondere films maakt waar ik een zwak voor heb.
The Royal Tenenbaums uit 2001, en vooral The Life Aquatic with Steve Zissou uit 2004 vond ik fantastische films vol verbeeldingskracht en bijzondere personages. De eigengereide maar charmante Mr. Fox past dan ook prima in de rij van personages die Anderson eerder op het witte doek bracht.
Anderson regisseerde voor het eerst een stop-motion animatie met poppen en maakte een van de beste animatiefilms sinds jaren. De charme van stop-motion is dat de animatie soms juist wat schokkerig verloopt. Je bent je bewust van het medium, maar tegelijkertijd vol bewondering van hoe een reeks beeldjes tot leven komt.
Fantastic Mr. Fox toont ouderwets handwerk in prachtige, sfeervolle decors en is een verademing tussen alle strak berekende computeranimatiefilms die in de mode zijn. En vooral een verademing in een tijdperk waarin je niet meer om 3D films heen kunt.
Fantastic Mr. Fox is gebaseerd op het gelijknamige boek van Roald Dahl. Niet verbazingwekkend dus dat we een smakelijk en zeer grappig verhaal met goed doordachte personages krijgen voorgeschoteld. De dieren gedragen zich deels als mensen, dragen kleding en gaan ook gewoon iedere dag naar kantoor. Toch wordt hun dierlijke aard niet ontkent: als Mr. Fox zijn bord leeg eet doet hij dat schrokkend, zoals je dat van een vos mag verwachten. Als hij en zijn advocaat Das ruzie hebben staan ze blazend en met krabbelende poten tegenover elkaar.
Mr. Fox heeft Mrs. Fox beloofd nooit meer kippen te stelen, maar kan de verleiding om drie boeren een hak te zetten niet weerstaan. Een vos verliest immers zijn haren maar nooit zijn streken. Ook al heeft hij een vrouw, zoontje en een respectabele baan bij een krant. Het gevolg van zijn plagerijtjes is een klopjacht op het gezin van Mr. Fox en bijkans de hele dierengemeenschap. Gelukkig is deze vos niet voor een gat te vangen.
De stemmencast liegt er niet om. Meryl Streep speelt Mevrouw Vos, Bill Murray de Das. Willem Dafoe sprak de stem van de rat in. Owen Wilson, ook een terugkerend acteur in het oeuvre van Anderson, is ook weer van de partij.
En George Clooney – daar is hij weer – heeft de stem van Mr. Fox himself ingesproken. Zijn warme, door koffie gekleurde stem is duidelijk herkenbaar. En is Clooney eigenlijk ook niet een grijs wordende vos die zijn haren, noch zijn streken heeft verloren in de afgelopen jaren? Het rebelse karakter van Mr. Fox past goed bij het imago van de acteur. Clooney kiest zijn eigen weg. Hij wisselt kunstzinnige projecten af met meer commerciële films. En hij weet altijd zijn eigen waarde te houden.
Goed, genoeg over George. Geniet van de film.
Whatelse? Oh ja, inschrijvingen voor de George Clooney Fanclub For Heterosexual Males zijn altijd welkom.
Pak je agenda er even bij en een dikke rode stift. Of je iPad, smartphone of blackberry. Schrijf het desnoods op je hand. 3 t/m 15 februari zit je ‘s avonds in de cinema van de Melkweg te Amsterdam. Dan zijn namelijk de beste 10 films van 2010 te zien. Tenminste, wat de medewerkers van Zone 5300 de beste films vinden.
Zone 5300 is het tijdschrijft voor strips, cultuur en curiosa. En onder dat laatste mag je van alles scharen, behalve het kapsel van Geert Wilders wellicht, want dat is een geheel eigen categorie van weirdness. De medewerkers van Zone 5300 hebben een selectie gemaakt van de beste films van het afgelopen jaar. Melkweg Cinema toont deze favorieten in februari op groot scherm. Eerder was de eer aan de filmtijdschriften Skrien (2008) en Schokkend Nieuws (2009).
Zone 5300 koos onder voor Symbol (absurde filosofische humor van de Japanse regisseur Matsumo), Mother (geniale Koreaanse thriller), L’Illusionniste (ontroerende animatie naar een scenario van Jacques Tati) en The Fantastic Mr. Fox (briljante stop-motion naar Roald Dahl).
Deze laatste film is een van mijn favorieten. Aangezien ik ook een medewerker van de Zone ben, leidt ik vrijdag 4 februari deze wonderschone film in. Ik beloof je nu alvast dat mijn held George Clooney, die zijn stem verleende aan The Fantastic Mr. Fox niet onvermeld zal blijven. Kom dus vooral kijken in de Melkweg cinema.
Ook als je de Zone 5300 nog nooit gelezen hebt ben je natuurlijk welkom.
Zie de Zone-site voor het volledige programma en aanvangstijden. In de lijst staat ook welke andere Zone-redacteuren welke film inleiden. Dit is dus tevens je kans om de medewerkers van het magazine in het wild te zien.
Ik zie je in ieder geval op 4 februari, want Mr. Fox mag je natuurlijk sowieso niet missen.
Categories
Anton Corbijn spreekt
Vanaf donderdag 16 september draait The American in de bioscoop. Het is de tweede film van Anton Corbijn die een paar jaar geleden de stijlvolle zwart-witfilm Control maakte. Zondag was er een speciale voorpremière van de film in Tuschinski Amsterdam, als onderdeel van het PAC festival.
The American is andere koek dan Corbijns eerste film, en dat komt niet alleen omdat de film in kleur is gedraaid of omdat dit keer een grote Hollywood-ster de hoofdrol heeft. Al is de visie van de fotograaf duidelijk te herkennen in de mooie plaatjes en sfeervolle locaties.
The American gaat over Jack, een specialistische wapenmaker en koude killer duikt onder in een klein Italiaans plaatsje nadat een klus in Zweden slecht is afliep. In het bergdorp maakt hij kennis met een priester (Paolo Bonacelli) en een prostituee, Clara (Violante Placido) waar hij ook bevriend mee raakt. Tevens krijgt hij het verzoek om voor een nieuwe klant, Mathilde (Thekla Reuten) een wapen te maken. Jack begint te dromen van een nieuw leven, maar je stapt niet zo maar uit ‘het wereldje’.
George Clooney doet het trouwens prima als de serieuze, eenzame huurmoordenaar. Een geroutineerde professional inhuren als leading man is natuurlijk een slimme keuze voor een beginnend filmregisseur die, zoals hij zelf toegeeft, nog niet zo veel weet van film maken.
Bij de voorstelling zondag was Corbijn aanwezig en na afloop van de film werd hij geïnterviewd. Daarna beantwoordde hij de vragen uit het publiek. Die waren overigens van een simpel klokhuisniveau, zoals ‘Wie knipt de film eigenlijk? Wie bepaalt wat eruit geknipt wordt?’ Een beetje gênant waren ze ook, die publieksvragen. Een van de bezoekers gaf eerst een heel uitgesponnen recensie over wat hij allemaal slecht vond aan de soundtrack om vervolgens aan de regisseur te vragen waarom hij voor dit muzikale tapijt had gekozen.
Update
Ik had video-opnames gemaakt van het interview, maar op verzoek van de distributeur van The American heb ik deze verwijderd van de site.
Categories
Uitkijken naar The American
George Clooney en Anton Corbijn. Als die twee vakmannen samenwerken aan een film, dan verwacht je een bijzonder resultaat. Mijn verwachtingen voor The American zijn dan ook hoog gespannen.
Ook al klinkt het verhaal, gebaseerd op de bestseller A Very Private Gentleman van Martin Booth, wat clichématig. Jack (George Clooney), een specialistische wapenmaker en ook wel eens gebruiker hiervan, is een meester in zijn vak. Wanneer een klus in Zweden slechter afloopt dan verwacht, reist hij naar zijn contact Pavel (Johan Leysen) in Rome. Hij besluit voorlopig onder te duiken in een klein Italiaans bergdorp. Daar maakt hij kennis met een priester (Paolo Bonacelli) en een prostituee, Clara (Violante Placido) waar hij ook bevriend mee raakt. Tevens krijgt hij het verzoek om voor een nieuwe klant, Mathilde (Thekla Reuten) een wapen te maken. Beïnvloed door zijn nieuwe vriendschappen besluit Jack dat dit zijn laatste opdracht zal zijn. Maar zo makkelijk stap je niet uit dit milieu…
Dat klinkt als een film die je wel vaker hebt gezien, of niet? Toch word ik enthousiast van de trailer. Ik zie een strak acterende Clooney en prachtige beelden:
En ik geloof niet dat Corbijn zo maar een algemeen filmverhaaltje zou verfilmen dat niet de moeite van het kijken waard zou zijn. The American is de tweede film van vakkundig fotograaf Anton Corbijn. Control uit 2007, over het leven van Ian Curtis – de zanger van Joy Division – vond ik erg mooi. (Zie hier de recensie die ik er indertijd over schreef.) De film won 23 awards, waaronder vijf BIFA’s en was genomineerd voor een BAFTA. Behalve fotograferen, ontwerpt Corbijn platenhoezen, logo’s (zoals het logo van Den Haag) en posters (waaronder de poster van Film by the Sea 2001). Corbijn regisseerde ook videoclips voor onder andere U2, Johnny Cash, Coldplay en Nirvana). Daarbij ontwerpt hij ook podia zoals sinds 1993 die voor de wereldtournee van Depeche Mode en voor Herbert Groenemeyer. Groenemeyer verzorgde ook de score voor The American.
En Clooney. Ach, ik ben fan van die man. Ik vond hem fantastisch in het redelijk recente Up in the Air. Maar eigenlijk heb ik hem zelden slecht zien spelen. (Batman & Robin, daar hebben we het even niet over.) Daarbij is hij een prima regisseur.
The American beleeft zijn Nederlandse première op vrijdag 10 september als openingsfilm van het 12e Film By the Sea Festival in Vlissingen. Daar zal ik hem niet gaan zien: ik ga nooit naar dat filmfestival. Maar dan toch zeker wel op het witte doek en anders gewoon lekker rustig op dvd.
Het komt wel eens voor dat je dankbaar een bioscoopzaal verlaat en dan niet omdat een draak van een film eindelijk geëindigd is, maar juist omdat je een cinematografisch hoogstandje hebt ervaren dat je niet snel meer vergeet. Fantastic Mr. Fox is zo’n film en tot nu toe de leukste flick die ik op de 26ste editie van het Imagine Filmfestival zag.
Mr. Fox (met de stem van George Clooney) heeft Mrs. Fox (Meryl Streep) beloofd nooit meer kippen te stelen, maar kan de verleiding om de drie boeren Boggis, Bunce en Bean een hak te zetten niet weerstaan. Een vos verliest immers zijn haren maar nooit zijn streken en moet zijn instincten volgen, ook al heeft hij een vrouw, zoontje en een respectabele baan bij een krant. Het gevolg van zijn plagerijtjes is een klopjacht op het gezin van Mr. Fox en bijkans de hele dierengemeenschap. Gelukkig is deze vos niet voor een gat te vangen.
Eigengereid
Ik heb een zwak voor de films van Wes Anderson. The Royal Tenenbaums uit 2001, maar vooral The Life Aquatic with Steve Zissou uit 2004 vond ik fantastische films vol verbeeldingskracht en bijzondere personages. De eigengereide maar charmante Mr. Fox past dan ook prima thuis in de rij van personages die Anderson eerder op het witte doek bracht.
Anderson regisseerde voor het eerst een stop-motion animatie met poppen en maakte een van de beste animatiefilms sinds jaren. De charme van stop-motion is dat de animatie soms juist wat schokkerig verloopt. Fantastic Mr. Fox toont ouderwets handwerk in prachtige, sfeervolle decors en is een verademing tussen alle strak berekende computeranimatiefilms die in de mode zijn.
Beestenboel
Fantastic Mr. Fox is gebaseerd op het gelijknamige boek van Roald Dahl. Niet verbazingwekkend dus dat we een smakelijk verhaal met goed doordachte personages krijgen voorgeschoteld. Ondanks het feit dat de dieren zich deels als mensen gedragen, aangekleed rondlopen en beroepen als journalist en advocaat vervullen, wordt het feit dat het hier om beesten gaat niet ontkent: als Mr. Fox zijn bord leeg eet doet hij dat schrokkend, zoals je dat van een vos mag verwachten. Als hij en zijn advocaat Das (Bill Murray) ruzie hebben staan ze blazend en met krabbelende poten tegenover elkaar.
Saillant detal: De soundtrack bevat klassiekers van The Beach Boys en The Rolling Stones.
Vrijdagavond vond de enige vertoning van Fantastic Mr. Fox plaats op Imagine. Gelukkig is de film vanaf 29 april op de reguliere bioscoopdoeken te zien.
Onderstaande promotievideo laat iets zien van wat er allemaal bij het maken van een een stop-motion animatiefilm komt kijken. Extra bonus voor de fans: je ziet George Clooney in het gras rollen!
Meer over Imagine lezen? Dat kan natuurlijk! De redactie van Zone 5300 blogt hier. Vriend Jooper pende zijn ongenoegen over de film Monkey Boy neer in deze blogpost.