Categorieën
Bloggen

Praten over bloggen op TV

Illustratie: Emma Ringelberg

Nu wil ik mezelf niet meteen een blogjehova noemen. Het woord jehova heeft immers een negatieve connotatie, bovendien ga ik niet langs de deuren om het blogevangelie te verkondigen. Toch vind ik het wel erg leuk om mensen er op te wijzen dat bloggen bestaat.

Vooral mensen die daar naar mijn mening iets goeds mee kunnen doen. Mensen die daadwerkelijk iets te melden hebben aan de rest van de wereld.

In de afgelopen jaren heb ik met wisselend succes een paar vrienden aan het bloggen gekregen en ik lees hun werk dan ook graag. Vooral creatieve freelancers zouden moeten bloggen om hun schrijfspieren soepel te houden, maar zeker ook om aan de wereld te tonen wat ze in huis hebben.

Een paar weken geleden werd ik benaderd door regisseur en eindredacteur Bas van Teylingen, om in het programma MediaZine over bloggen te praten. Hij had mijn blogpost over waarom ik blog gelezen.

Twee weken geleden kwamen Bas en cameraman Gabor Nijenhuis bij me langs om het interview op te nemen. Het blijft altijd vreemd om als interviewer zelf ondervraagd te worden. Maar het is ook erg leuk en leerzaam om te zien hoe anderen het interviewen aanpakken. Ook erg interessant trouwens om te zien hoe je zelf overkomt op beeld.

Ik vond het een fijn gesprek dat deels in Mediazine in is opgenomen. Het blogitem was gisteren te zien bij RTL 7 en wordt zaterdag om 12 uur bij RTL 4 herhaald. Het programma is ook gewoon online te bekijken. Zoals het hoort.

Uit de quotes van de mensen op straat is af te leiden dat veel mensen bij bloggen vooral aan lifebloggers denken die hun ervaringen delen en vertellen wat ze leuk vinden. Het medium is natuurlijk voor veel meer dingen te gebruiken is dan alleen maar online een dagboek bijhouden. Ik hoop dat dit item een beetje helpt om dat beeld te nuanceren. Verder komt psycholoog Robin Holtel aan het woord die de verschillende redenen waarom mensen bloggen, aanhaalt.

Categorieën
Daily Webhead Video

Video: Wachten op de lente

Ik hou best van de winter. Gezellige hopen sneeuw, vogels op het ijs, vlokjes in de lucht.

Ik hou best van de winter. Vooral vanuit mijn huis starend uit het raam. Geen gladheid onder mijn voeten, niet onevenwichtig over de stoep lopen.

Ik hou best van de winter. Op ansichtkaarten, foto’s en video’s. Heerlijk genieten van pittoreske beelden met 22 graden bij de verwarming.

Ja, het mag wel weer wat warmer worden. Lentewarmte, daar heb ik zin in.

Daily Webhead: Waiting for spring from Michael Minneboo on Vimeo.

Categorieën
Film

De beste films van 2010 volgens Zone 5300 in de Melkweg

Pak je agenda er even bij en een dikke rode stift. Of je iPad, smartphone of blackberry. Schrijf het desnoods op je hand. 3 t/m 15 februari zit je ’s avonds in de cinema van de Melkweg te Amsterdam. Dan zijn namelijk de beste 10 films van 2010 te zien. Tenminste, wat de medewerkers van Zone 5300 de beste films vinden.


Zone 5300 is het tijdschrijft voor strips, cultuur en curiosa. En onder dat laatste mag je van alles scharen, behalve het kapsel van Geert Wilders wellicht, want dat is een geheel eigen categorie van weirdness. De medewerkers van Zone 5300 hebben een selectie gemaakt van de beste films van het afgelopen jaar. Melkweg Cinema toont deze favorieten in februari op groot scherm. Eerder was de eer aan de filmtijdschriften Skrien (2008) en Schokkend Nieuws (2009).

Zone 5300 koos onder voor Symbol (absurde filosofische humor van de Japanse regisseur Matsumo), Mother (geniale Koreaanse thriller), L’Illusionniste (ontroerende animatie naar een scenario van Jacques Tati) en The Fantastic Mr. Fox (briljante stop-motion naar Roald Dahl).

Deze laatste film is een van mijn favorieten. Aangezien ik ook een medewerker van de Zone ben, leidt ik vrijdag 4 februari deze wonderschone film in. Ik beloof je nu alvast dat mijn held George Clooney, die zijn stem verleende aan The Fantastic Mr. Fox niet onvermeld zal blijven. Kom dus vooral kijken in de Melkweg cinema.

Ook als je de Zone 5300 nog nooit gelezen hebt ben je natuurlijk welkom.

Zie de Zone-site voor het volledige programma en aanvangstijden. In de lijst staat ook welke andere Zone-redacteuren welke film inleiden. Dit is dus tevens je kans om de medewerkers van het magazine in het wild te zien.

Ik zie je in ieder geval op 4 februari, want Mr. Fox mag je natuurlijk sowieso niet missen.

Categorieën
Fotoblog

Melkweg @ dusk

Lijnbaansgracht, 5:00 pm
Picking up my girlfriend @Melkweg to go and drink a cup of coffee somewhere.

Categorieën
Strips

Minck Oosterveer krijgt Stripschapprijs in Gorinchem

Minck Oosterveer. Foto: Michael Minneboo

Stripmaker Minck Oosterveer krijgt dit jaar de stripschapprijs voor zijn gehele oeuvre.

Wat mij betreft is de prijs Minck van harte gegund. Krantenstrips Nikki Saxx en Zodiak zijn enkele titels die Oosterveer samen met Willem Ritstier maakte. Recent werd in Eppo de eerste aflevering van een spin-off van Storm, gemaakt door dit duo, gepubliceerd.

Oosterveer  is een van de weinige Nederlandse stripmakers die ook in de Amerikaanse comicsindustrie wist door te breken. Zijn realistische stijl sluit ook goed aan in die markt. Zo tekent hij The Unknown naar een scenario van Mark Waid. Niet de minste schrijver op comicsgebied.

Maar het is het stripschap natuurlijk vooral te doen om zijn werk voor de Nederlandse strip en roemt de stripmaker om zijn realistische tekenstijl.

‘Belangrijk in de keuze van Minck Oosterveer is ook het feit dat hij langzamerhand één van de weinige realistische striptekenaars van Nederland is. Om een goede realistische strip te tekenen, heb je een gedegen opleiding nodig en je moet de kunst verstaan om veel pagina’s te kunnen maken in de altijd te krappe tijd. Het is niet voor niets dat er zo weinig van dat soort tekenaars zijn in Nederland, en als ze er al zijn, dan werken ze voor het buitenland of in de reclame,’ laat de jury middels een persbericht weten.

Samen met Ritstier maakte Oosterveer ook twee albums van de westernstrip Ronson Inc. (Zie hier een uitgebreid artikel over de ontstaansgeschiedenis van deze strip.) Recent liet Oosterveer weten te stoppen met het tekenen van deze strip die in afleveringen in de Eppo verscheen. Oosterveer wil zich meer gaan toeleggen op de buitenlandse markt.

Stripdagen in Gorinchem
De Stripschapprijzen worden zoals altijd uitgereikt op de stripdagen. Die zijn verhuisd van Houten naar Evenementenhal Gorinchem in Gorinchem. Ze vinden plaats in het weekend van 12 en 13 maart.

Is het niet snel, nu alweer Stripdagen, een ruim halfjaar na de vorige editie? Het is een legitieme vraag. De stripdagen zijn verhuisd van september naar maart, wat alles te maken heeft met het feit dat de stripbeurs georganiseerd door Rob van Bavel in september dit jaar in Breda zal plaatsvinden. Twee beurzen in dezelfde maand is wellicht te veel van het goede.

En waarom Gorinchem, wederom een kleine plaats in plaats een wereldstad als Rotterdam of Amsterdam?

Meerten Welleman, voorzitter van het Stripschap, liet er eerder op deze site het volgende over weten:

‘De Stripdagen wordt in 2011 opnieuw georganiseerd in een kleine stad. En dat heeft natuurlijk een reden. De huren van vergelijkbare evenementenhallen in de grote steden liggen een paar 100 % hoger dan wat wij betalen voor Expo Houten en Evenementenhal Gorinchem. Aangezien wij niet gesubsidieerd worden, zoals Stripdagen Haarlem en Stripfestival Breda, moeten we op de kleintjes letten. En werken we vooral met enthousiaste vrijwilligers, die gelukkig een grote liefde hebben voor strips.’

Categorieën
Fotoblog

The Jolly Boys

I took this picture while taking a stroll through downtown Amsterdam. The Jolly Boys were supposed to perform in the Melkweg in December, but couldn’t travel due to heavy snowfall. Al that remains of the non-performance are a couple of old bills announcing an event that never took place.

Categorieën
Mike's notities

Als ik toch eens rijk was… 3

Er kwamen wederom leuke reacties binnen op het tweede deel in deze reeks. De vraag waar je zou willen wonen, mocht geld geen bezwaar zijn, prikkelde de fantasie. En dat was precies de bedoeling.

Vandaag zie ik dankzij de bij elkaar gefantaseerde 10 miljoen euro een oplossing voor een terugkerend probleem.

Iedere dag staat hij voor de deur bij de supermarkt, in weer en wind. Onder zijn dikke muts een verweerde kop waar het koude winterweer is in gaan zitten. De daklozenkrant onder zijn arm, mensen vriendelijk begroetend die de supermarkt inlopen. Dit zijn z’n potentiële klanten. Geen onvriendelijk gezicht, al heeft hij, net als veel ex-Oostblokkers iets melancholisch.

Ik vind het verschrikkelijk om langs hem te moeten als ik boodschappen ga halen. Boodschappen doen vind ik een van de vervelendste klussen die er zijn, mede dankzij het personeel van de Albert Heijn. Daar bedoel ik vooral de vakkenvullers mee die je een onwelkom gevoel geven door net te doen alsof al die klanten maar in de weg van de schappen staan, waardoor ze hun werk niet kunnen doen.

Maar iedere keer dat je de supermarkt instapt geconfronteerd worden met het feit dat anderen het slechter dan jij hebben, maakt de tocht naar de winkel nog zwaarder. Waarom moet ik telkens op gewezen worden dat deze man dakloos is en de hele dag buiten staat in de hoop krantjes te verkopen? Moet ik me daar schuldig over voelen? Het kan natuurlijk, dat dit precies de bedoeling is, maar dan zou ik me ook moeten bekommeren over hongersnood in Afrika, of onderdrukking van de vrouw door radicale islamieten of ander onrecht waar ik geen invloed op kan uitoefenen. Kortom, dat is onbegonnen werk.

Daarom, als ik 10 miljoen zou winnen, dan zou ik zijn hele oplage in een keer aanschaffen in de hoop dat hij een tijdje niet meer voor de deur hoeft te staan. Sterker nog: ik geef hem een paar maanden huur. Dan zit hij er even warmpjes bij.

Natuurlijk is dat onmogelijk. Zodra deze guitige ex-Oostblokker onderdak heeft, staat er gewoon weer een andere dakloze met de krant in zijn hand. Met een beetje geld los je het probleem immers niet structureel op.

Dat geldt mijns inziens voor bijna alle goede doelen. Niet alleen een bodemloze put, ook blijkt in de praktijk nog eens dat goede doelenorganisaties het geld beleggen in foute bedrijven. Help je met je bijdrage werkelijk minderbedeelden in de wereld, of wordt er met het geld een corrupt regime gefinancierd of worden er fijn clusterbommen van aangeschaft? Als we het boek De Crisiscaravaan mogen geloven, en laten we dat gemakshalve toch eens doen, kunnen we het goede doelen-circus beter afschaffen. Hier legt auteur Linda Polman nog de strekking van het boek uit.

Voor het supermarktprobleem biedt 10 miljoen wel uitkomst. Met dat geld in de pocket hoef ik namelijk nooit meer zelf naar de supermarkt. Ik kan mijn boodschappen thuis laten bezorgen. Dan is meteen het probleem met die vakkenvullers ook opgelost.

Zou jij je (een deel van) je 10 miljoen aan een goed doel schenken? Zo ja, welk doel zou dat dan zijn?

Wordt volgende week maandag vervolgd, tenzij er belangrijk stripnieuws te melden is die dag.

Categorieën
Fotoblog

Cartoon jeep

Train station Hilversum Noord, 4:20 pm
While I was waiting for my train back to Amsterdam, a freight train with some twenty jeeps passed by. Because they moved too fast for my little camera, they kind of look like cartoon jeeps in motion.

Categorieën
Fotoblog

Utrecht @ dusk

Oudegracht, 5:00 pm
While I was on my way to an appointment with cartoonist Argibald, I took this shot of the city center of Utrecht. I interviewed Argibald for about two hours about his work. The article will be published in Het Parool next week.

Categorieën
Film Media

Stukjes Spiderman op het Web

De opnames van de nieuwe Spiderman-film van Marc Webb zijn in volle gang. Dat zal geen enkel Webhoofd ontgaan zijn. Ieder druppeltje informatie wordt door veel blogs en sites overgenomen.

Of het nu gaat om de eerste foto’s van Andrew Garfield in het Spiderman-pak, of een eerste blik op Dennis Leary als Captain George Stacy tot en met de kleinste aanwijzingen in interviews kun je op het web vinden.

Het meest hilarisch vond ik de uitgebreide analyse van het nieuwe kostuum dat Garfield draagt en waarin dit Spidey-pak allemaal verschilt met de voorgaande outfits. Een hele analyse op basis van een foto terwijl helemaal nog niet zeker is of dit het uiteindelijke kostuum van de held is, of alleen maar een tussenpakje. De scenaristen halen namelijk deels hun inspiratie uit de Ultimate Spiderman-reeks waarin Peter Parker in de eerste delen in een vroege versie van zijn kostuum door de stad slingert voordat hij zijn pak perfectioneert. Het zou ook net zo goed een foute teaser kunnen zijn, want waarom zou de filmmaatschappij de fans niet op het verkeerde spoor zetten?

Van de week waren de eerste beelden vanaf de set te zien. Spiderman rent door de straten van Los Angeles, dat model staat voor New York. Normaliter probeer ik zo min mogelijk van al die non-blogs tot me te nemen, omdat ik zo onbevangen mogelijk in de bioscoopzaal wil zitten als ik in 2012 de film echt kan zien. Maar met films over Spiderman kan ik zelfs mijn nieuwsgierigheid vaak niet bedwingen. Nog los van het feit dat ik het uit professioneel oogpunt in de gaten hou.

Onderstaande beelden stellen niet zo veel voor, toch vond ik het leuk om te zien. Ik vraag me echter wel of in dit soort ‘amateurvideo’s’ niet gewoon gelekt worden door de studio zelf. Ieder stukje aandacht voor de film is immers mooi meegenomen. Ruim een jaar voordat de Spiderman Reboot in de bioscoop komt wordt de hype al opgebouwd.

Categorieën
Striprecensie Strips

Essex county: Bittere ernst mooi verteld

Essex County is een plattelandsstreek in de Canadese staat Ontario. Stripmaker Jeff Lemire groeide daar op in een klein dorp. Zijn gelijknamige striproman mogen we dan ook als een ode aan de streek beschouwen. Het is tevens een zwaarwichtige familiekroniek. Letterlijk, want het boek telt ruim 500 bladzijden.

Maar ook figuurlijk is het boek aan de zware kant. Hoewel bij vlagen poëtisch, is het allemaal bittere ernst wat Lemire ons te vertellen heeft: familieruzies, rouw, buitenechtelijke kinderen, liefde en geheimen zijn de thematische draden waarmee hij zijn verhalende web heeft geweven. Essex County is daarom vooral een aanrader voor de liefhebber van stevig drama.

IJshockey
Lemire toont de lezer op overtuigende wijze wat er in de hoofden van zijn personages
omgaat en vertelt in drie verhalen hun levenswandel, beginnend bij de twaalfjarige Lester die, na het overlijden van zijn ouders, noodgedwongen bij zijn oom moet wonen. De jongen verkleedt zich graag als superheld. Hij vindt weinig aansluiting bij zijn oom, maar des te meer bij de oudere Jimmy Lebeuf met wie hij denkbeeldige ruimtewezens bestrijdt. Lebeuf was de sterspeler van het Canadese ijshockeyteam tot een hersenbeschadiging zijn carrière beëindigde.

Stripmaker Lemire laat het werkelijke leven en de fantasiewereld van Lester vloeiend in elkaar overlopen, net als de herinneringen en de laatste dagen van de verwarde bejaarde Lou Lebeuf die in het tweede verhaal centraal staat. Lemire tekent sfeervolle zwart-wit platen vol kronkelige penseellijnen die haastig op papier zijn gezet. Door deze stijl komen de vele ijshockeyscènes niet lekker uit de verf. Een actietekenaar is hij zeker niet.

Jeff Lemire – Essex County
Oog&Blik/De Bezige Bij, €34,90
****

Deze recensie is in Zone 5300 #92 gepubliceerd.

Categorieën
Mike's notities

Als ik toch eens rijk was… 2

Als ik ooit 10 of 20 miljoen zou winnen, zou ik het natuurlijk niet alleen bij earth hopping en strips lezen houden. Hoewel ik dat wel lang vol kan houden, want op dit moment zit ik het liefste met mijn neus in gedrukt papier.

Op mijn eerste blogpost over fantaseren over het winnen van 10 miljoen kreeg ik interessante  reacties. Marco Raaphorst wijst er in zijn comment terecht op dat veel geld hebben je vrij maakt om de projecten te doen die je zou willen. Een thema waar ik in een latere blogpost graag op terugkom.

Peter de Kock zou een deel van het geld besteden aan een kunstenaarsproject over menselijkheid. Hij heeft daar interessante ideeën over die je op zijn blog kunt lezen.

Elsbeth snijdt in haar reactie een interessant punt aan, dat je als zzp’er moeilijk een huis kunt kopen. En als je partner ook zzp’er is, kun je het al helemaal vergeten.

Jooper zou zelfs een heel Grieks eiland kopen om op te wonen. Mocht ik 10 miljoen winnen, dan zou ik zeker moeten verhuizen omdat mijn inkomen dan in een klap te hoog is voor mijn huidige huurwoning. (Zelfs voor Amsterdamse begrippen.) Maar waar te vestigen? Ergens in Amsterdam ligt voor de hand, want daar woon ik nu ook en ik vind het een fijne stad om te wonen. Maar in principe zou een leuk appartementje in New York ook niet verkeerd klinken. Als Grunberg het kan waarom ik dan niet?

Het is alweer 15 jaar geleden dat ik in Amerika woonde. Toen in Berkeley, vlakbij San Francisco. Nu zou een tijdje wonen aan de oostkust fantastisch zijn. New York is zo’n stad waar ik meteen verliefd op wordt. Als je er op vakantie gaat, leer je de stad nooit echt kennen. Dat gebeurt mijns inziens pas als je er een tijdje woont. Als je er een dagelijkse routine opbouwt. Als je er mensen kent. Als je je eigen stamcafé hebt en op een vaste plek dagelijks je koffie haalt. Dan woon je er pas écht.

Natuurlijk went alles, dus wordt het wonen in een nieuwe stad uiteindelijk gewoon.
Hoe zou een leven in New York eruit zien? De eerste paar weken zou ik vooral besteden aan het verkennen van de stad, dus flink de toerist uithangen. Het Vrijheidsbeeld bezoeken, een showtje op Broadway, rondhangen in Central Park, de bibliotheek, musea. Eigenlijk al die dingen doen die ik twee jaar geleden ook deed toen ik er op vakantie was.

Het lijkt me heerlijk om ’s ochtends rustig de deur uit te lopen en in een leuk tentje om de hoek te ontbijten en de krant te lezen. Of een strip. Met een verse bak koffie onder mijn neus uit het raam te staren, het venster op het filmische decor van een straat in New York. Want zo voelt het als je op plekken bent die vaak in films voorkomen: alsof je het witte doek bent ingestapt. Iedereen die op straat loopt is figurant of acteur in de film die jij voor je ziet. En zelf ben je een figurant in de films van anderen.

Ach, met 10 miljoen zou een tweede appartement in Amsterdam ook nog wel kunnen. Dan heb je the best of both worlds. Is ook handig voor mijn freelance contacten, want ook al hoef ik niet meer te werken, ik zou nog steeds artikelen blijven schrijven, denk ik. Ik schrijf omdat ik dat moet, omdat ik dat wil. Ik zou niet zonder kunnen.

Maar, zoals ook Raaphorst in zijn comment aangaf: je bent dan wel vrij om de projecten te doen die je wilt doen. Als freelancer neem je immers ook wel eens klussen aan omdat je geld moet verdienen.

Een nieuw huis zo sowieso prettig zijn als ik genoeg geld zou hebben om alle strips te kopen die ik zou willen lezen. Er zou namelijk flink wat kastruimte bij moeten om al dat papier in te bewaren…..

Zou jij verhuizen als je 10 miljoen zou winnen? Wat zou je ideale plek zijn? Hoe ziet je ideale huis eruit?

Wordt volgende week maandag vervolgd, tenzij er belangrijk stripnieuws te melden is die dag.