Categorieën
Mike's notities

Als ik toch eens rijk was… 3

Er kwamen wederom leuke reacties binnen op het tweede deel in deze reeks. De vraag waar je zou willen wonen, mocht geld geen bezwaar zijn, prikkelde de fantasie. En dat was precies de bedoeling.

Vandaag zie ik dankzij de bij elkaar gefantaseerde 10 miljoen euro een oplossing voor een terugkerend probleem.

Iedere dag staat hij voor de deur bij de supermarkt, in weer en wind. Onder zijn dikke muts een verweerde kop waar het koude winterweer is in gaan zitten. De daklozenkrant onder zijn arm, mensen vriendelijk begroetend die de supermarkt inlopen. Dit zijn z’n potentiële klanten. Geen onvriendelijk gezicht, al heeft hij, net als veel ex-Oostblokkers iets melancholisch.

Ik vind het verschrikkelijk om langs hem te moeten als ik boodschappen ga halen. Boodschappen doen vind ik een van de vervelendste klussen die er zijn, mede dankzij het personeel van de Albert Heijn. Daar bedoel ik vooral de vakkenvullers mee die je een onwelkom gevoel geven door net te doen alsof al die klanten maar in de weg van de schappen staan, waardoor ze hun werk niet kunnen doen.

Maar iedere keer dat je de supermarkt instapt geconfronteerd worden met het feit dat anderen het slechter dan jij hebben, maakt de tocht naar de winkel nog zwaarder. Waarom moet ik telkens op gewezen worden dat deze man dakloos is en de hele dag buiten staat in de hoop krantjes te verkopen? Moet ik me daar schuldig over voelen? Het kan natuurlijk, dat dit precies de bedoeling is, maar dan zou ik me ook moeten bekommeren over hongersnood in Afrika, of onderdrukking van de vrouw door radicale islamieten of ander onrecht waar ik geen invloed op kan uitoefenen. Kortom, dat is onbegonnen werk.

Daarom, als ik 10 miljoen zou winnen, dan zou ik zijn hele oplage in een keer aanschaffen in de hoop dat hij een tijdje niet meer voor de deur hoeft te staan. Sterker nog: ik geef hem een paar maanden huur. Dan zit hij er even warmpjes bij.

Natuurlijk is dat onmogelijk. Zodra deze guitige ex-Oostblokker onderdak heeft, staat er gewoon weer een andere dakloze met de krant in zijn hand. Met een beetje geld los je het probleem immers niet structureel op.

Dat geldt mijns inziens voor bijna alle goede doelen. Niet alleen een bodemloze put, ook blijkt in de praktijk nog eens dat goede doelenorganisaties het geld beleggen in foute bedrijven. Help je met je bijdrage werkelijk minderbedeelden in de wereld, of wordt er met het geld een corrupt regime gefinancierd of worden er fijn clusterbommen van aangeschaft? Als we het boek De Crisiscaravaan mogen geloven, en laten we dat gemakshalve toch eens doen, kunnen we het goede doelen-circus beter afschaffen. Hier legt auteur Linda Polman nog de strekking van het boek uit.

Voor het supermarktprobleem biedt 10 miljoen wel uitkomst. Met dat geld in de pocket hoef ik namelijk nooit meer zelf naar de supermarkt. Ik kan mijn boodschappen thuis laten bezorgen. Dan is meteen het probleem met die vakkenvullers ook opgelost.

Zou jij je (een deel van) je 10 miljoen aan een goed doel schenken? Zo ja, welk doel zou dat dan zijn?

Wordt volgende week maandag vervolgd, tenzij er belangrijk stripnieuws te melden is die dag.

Categorieën
Mike's notities

Als ik toch eens rijk was… 2

Als ik ooit 10 of 20 miljoen zou winnen, zou ik het natuurlijk niet alleen bij earth hopping en strips lezen houden. Hoewel ik dat wel lang vol kan houden, want op dit moment zit ik het liefste met mijn neus in gedrukt papier.

Op mijn eerste blogpost over fantaseren over het winnen van 10 miljoen kreeg ik interessante  reacties. Marco Raaphorst wijst er in zijn comment terecht op dat veel geld hebben je vrij maakt om de projecten te doen die je zou willen. Een thema waar ik in een latere blogpost graag op terugkom.

Peter de Kock zou een deel van het geld besteden aan een kunstenaarsproject over menselijkheid. Hij heeft daar interessante ideeën over die je op zijn blog kunt lezen.

Elsbeth snijdt in haar reactie een interessant punt aan, dat je als zzp’er moeilijk een huis kunt kopen. En als je partner ook zzp’er is, kun je het al helemaal vergeten.

Jooper zou zelfs een heel Grieks eiland kopen om op te wonen. Mocht ik 10 miljoen winnen, dan zou ik zeker moeten verhuizen omdat mijn inkomen dan in een klap te hoog is voor mijn huidige huurwoning. (Zelfs voor Amsterdamse begrippen.) Maar waar te vestigen? Ergens in Amsterdam ligt voor de hand, want daar woon ik nu ook en ik vind het een fijne stad om te wonen. Maar in principe zou een leuk appartementje in New York ook niet verkeerd klinken. Als Grunberg het kan waarom ik dan niet?

Het is alweer 15 jaar geleden dat ik in Amerika woonde. Toen in Berkeley, vlakbij San Francisco. Nu zou een tijdje wonen aan de oostkust fantastisch zijn. New York is zo’n stad waar ik meteen verliefd op wordt. Als je er op vakantie gaat, leer je de stad nooit echt kennen. Dat gebeurt mijns inziens pas als je er een tijdje woont. Als je er een dagelijkse routine opbouwt. Als je er mensen kent. Als je je eigen stamcafé hebt en op een vaste plek dagelijks je koffie haalt. Dan woon je er pas écht.

Natuurlijk went alles, dus wordt het wonen in een nieuwe stad uiteindelijk gewoon.
Hoe zou een leven in New York eruit zien? De eerste paar weken zou ik vooral besteden aan het verkennen van de stad, dus flink de toerist uithangen. Het Vrijheidsbeeld bezoeken, een showtje op Broadway, rondhangen in Central Park, de bibliotheek, musea. Eigenlijk al die dingen doen die ik twee jaar geleden ook deed toen ik er op vakantie was.

Het lijkt me heerlijk om ’s ochtends rustig de deur uit te lopen en in een leuk tentje om de hoek te ontbijten en de krant te lezen. Of een strip. Met een verse bak koffie onder mijn neus uit het raam te staren, het venster op het filmische decor van een straat in New York. Want zo voelt het als je op plekken bent die vaak in films voorkomen: alsof je het witte doek bent ingestapt. Iedereen die op straat loopt is figurant of acteur in de film die jij voor je ziet. En zelf ben je een figurant in de films van anderen.

Ach, met 10 miljoen zou een tweede appartement in Amsterdam ook nog wel kunnen. Dan heb je the best of both worlds. Is ook handig voor mijn freelance contacten, want ook al hoef ik niet meer te werken, ik zou nog steeds artikelen blijven schrijven, denk ik. Ik schrijf omdat ik dat moet, omdat ik dat wil. Ik zou niet zonder kunnen.

Maar, zoals ook Raaphorst in zijn comment aangaf: je bent dan wel vrij om de projecten te doen die je wilt doen. Als freelancer neem je immers ook wel eens klussen aan omdat je geld moet verdienen.

Een nieuw huis zo sowieso prettig zijn als ik genoeg geld zou hebben om alle strips te kopen die ik zou willen lezen. Er zou namelijk flink wat kastruimte bij moeten om al dat papier in te bewaren…..

Zou jij verhuizen als je 10 miljoen zou winnen? Wat zou je ideale plek zijn? Hoe ziet je ideale huis eruit?

Wordt volgende week maandag vervolgd, tenzij er belangrijk stripnieuws te melden is die dag.

Categorieën
Mike's notities

Als ik toch eens rijk was…

Je hoort wel eens dat winnaars van grote geldprijzen helemaal niet gelukkig worden van het geld. Daar zou ik niet zo snel last van hebben. Ik weet in ieder geval precies wat ik zou doen als ik ooit de loterij zou winnen.

Recent konden we in het huis even niet het meest recente lot vinden en werd het moment van de uitslag dus even uitgesteld. Niet dat ik verwachtte dat we ook maar een stuiver binnen hadden gehaald. Daarbij moet ik zeggen dat ik helemaal niet met de staatsloterij meedoe: mijn vriendin heeft een jaarabonnement. De kans dat je wint is immers kleiner dan drie keer door de bliksem geraakt worden. Of zoiets.

Toch is het soms wel fijn om even weg te dromen bij het idee dat je opeens 10 miljoen op je rekening bijgeschreven krijgt. Wat zou ik ermee doen?

Earth hopping
Allereerst zou ik mijn plan earth hopping uitvoeren. (Ik schreef daar hier al eerder over naar aanleiding van de film Up in the air.)
Het idee is simpel: een bepaalde periode zou ik naar locaties willen vliegen wanneer het mij uitkwam. Bijvoorbeeld: vanmorgen werd ik wakker in Londen waar ik gisteravond een concert heb bijgewoond. Zo meteen neem ik het vliegtuig naar New York om een expositie te bezoeken en een paar stripwinkels leeg te kopen. En als ik een paar dagen heb rondgehangen in de verschillende koffiebars van Manhattan, geslenterd heb in Central Park en strips heb ingeslagen bij Forbidden Planet en Midtown Comics, besluit ik om naar San Francisco te vliegen om wat familie te bezoeken.

Gaan en staan waar je wilt, ’s ochtends wakker worden in Parijs en ’s avonds je ogen sluiten in Sydney. En ondertussen verblijven in de fijnste hotels die de wereld te bieden heeft. Los zijn van locatie, tijdzones overstijgend, constant onderweg. Dat is Earth Hopping en tamelijk onbetaalbaar. Maar niet als je 10 of 20 miljoen euro op zak hebt.

Uiteraard hou ik een blog bij van mijn belevenissen boven de tijdzones en worden de posts uiteindelijk gebundeld in een boek.

Werk om te leven…
Wat veel geld hebben vooral mogelijk maakt is dat je niet meer HOEFT te werken. Dat je niet meer iedere dag je bed uit moet komen om jezelf in het openbaar vervoer te slepen om ergens op een kantoor of waar dan ook aan de slag moet. Tijd is een kostbaar goed, je hebt er namelijk niet oneindig veel van. Als je in de kracht van je leven bent moet je werken voor je pensioen later – wat dat tegen die tijd dan ook nog waard mag zijn. En als je dan eindelijk tijd hebt om van je leven te genieten, ben je oud en versleten.

Er zit iets heel erg scheefs in die manier van leven. Ik zou het liever omdraaien: nu met pensioen en ervan genieten en later hard aan de slag. Of dus de loterij winnen en zelf bepalen of ik werk of niet. Want het credo ’tijd is geld’, geldt natuurlijk nog steeds. Als je niet hoeft te werken, heb je tijd. Tijd om van alles te doen wat je wilt.

Wat ik vooral heb geleerd van de afgelopen twee weken vakantie, is dat heel goed de dag door kan komen met strips lezen op de bank en het drinken van kopjes koffie. Veel kwam ik niet buiten – op een uitstapje naar Maastricht en wat bezoek hier en daar na. Ik reisde in mijn hoofd. Ook een soort van earth hopping, maar dan anders. En je hoeft er niet eens de deur voor uit. Als moet je het wel zonder de luxe van eersteklas hotels stellen.

Er is nog zoveel dat ik wil lezen, verhalen en ideeën die ik tot me wil nemen – meer dan waar ik tot aan mijn dood tijd voor heb. Die 10 miljoen zouden dus goed van pas komen. Helaas vonden we het verdwaalde staatslot redelijk snel en moesten we inderdaad concluderen dat het geen winnend lot was.

Wat zou jij doen met 10 miljoen?

Wordt volgende week maandag vervolgd, tenzij er belangrijk stripnieuws te melden is die dag.