Categorieën
Post van Scratch! | 335
Tag: Graphic Novel
Van striptekenaar Michiel van de Pol is nu De gevoelige mannenclub uit. Wat ik daarvan vind, hoor je in deze vlog.
De jonge fotografiestudente Laura heeft in haar eerste week op kot in de hoofdstad niet bepaald te kampen met een gebrek aan aandacht. Huisgenoten en opdringerige ouderejaars slepen haar mee naar feestjes en op verkenning in de grote stad en er is ook nog de overbezorgde mama die elke dag belt. En wie is die man die haar voortdurend lijkt te achtervolgen? Als de nachten nu toch maar eens rust zouden brengen…
Zaterdag 22 februari om 15 uur interview ik stripauteur Willem Ritstier over het vervolg op Wills kracht, getiteld: Opstaan… en doorgaan. In boekhandel Donner. Coolsingel 129 in Rotterdam.
Flaptekst: Chris Ware doet een poging, de zin van het bestaan te vatten in één enkel, schitterend vormgegeven beeldverhaal. Rusty Brown volgt een halve dag lang de levens van drie mensen in het Amerikaanse midwesten. Chris Ware vervlecht het leven van de jongen die wakker wordt met superkrachten met het leven van de tiener die later als vader zijn teleurstellingen wegstopt op Mars en met het leven van de vrouw die naar de liefde van slechts één andere persoon op aarde verlangt. Rusty Brown is een minutieus uitgewerkte studie over intermenselijke relaties, twijfels en volharding tegen wil en dank; opgemaakt en getekend op maar liefst 352 pagina’s. Met zijn verraderlijk eenvoudige stijl creëert Chris Ware een overdonderende leeservaring. Alles is tot op de millimeter nauwkeurig in beeld gebracht in een poging zo diep mogelijk in de geest van de hoofpersonen te kruipen. Hun breed uitwaaierende overpeinzingen omvatten zowel de allergrootste thema’s als de allerkleinste momenten van het leven; van de jongste herinneringen in de kindertijd tot aan de laatste dagen in ouderdom.
Deze duizelingwekkende reis door de gedachtewereld van de hoofdpersonen zal een brede lezersgroep aanspreken. De meer traditionele liefhebbers van de graphic novel kunnen hun hart ophalen aan de geweldige tekeningen en schitterende vormgeving. Chris Ware wordt alom beschouwd als een van de beste striptekenaars van zijn generatie. Zijn werk wordt regelmatig gepubliceerd in The New Yorker, McSweeney’s, en The Best American Comics. Hij is de auteur van meerdere baanbrekende graphic novels, waaronder Jimmy Corrigan, de slimste jongen van de wereld, en de New York Times-bestseller Building Stories.
Hoe zorgen we ervoor dat meer mensen strips gaan lezen? Die vraag legde ik in de afgelopen maanden aan enkele stripmakers voor wanneer ik ze interviewde voor een vlog. Aimée de Jongh, Ben Westervoorde, Fred de Heij, Wilbert van der Steen en de Stripmaker des Vaderlands bogen zich over de kwestie en al die antwoorden monteerde ik in een nieuwe vlog. Die vlog was bedoeld als aanzet om een dialoog te starten hoe we het aantal striplezers kunnen vergroten. Eigenlijk was de vraag tweeledig bedoeld: met meer lezers bedoelde ik ook een grotere albumverkoop. Dat is goed voor de sector en voor de stripwinkels.
Op de vlog kwamen veel reacties. Dat was niet alleen erg leuk, ook zaten daar een paar goede suggesties bij die ik nu met jullie wil delen. Margreet de Heer, de stripmaker des vaderlands, heeft de vlog ook op Fakebook gedeeld, maar ik heb geen zicht op hoe er op mijn content op dat (a)sociale platform wordt gereageerd. Dus beperk ik me hier alleen tot de leukste reacties die via YouTube binnenkwamen.
1. Een terugkerend idee is een StripboekenWeek organiseren met een geschenk, zoals we ook een Boekenweek en Kinderboekenweek hebben: ‘Stripboekenbal erbij, meer media aandacht, shownieuws, jeugdjournaal,’ aldus Daan de tekenaar.
In het verleden zijn er wel Stripboekweken georganiseerd, zoals bijvoorbeeld in 1998. Toch zou nog een poging best een goede kans van slagen hebben, mits mijns inziens het CPNB dat dan ook zou doen. Dat is immers de organisatie die ook de reguliere Boekenweek organiseert.
2. Mensen moeten meer in aanraking met strips komen. Niet alleen in stripspeciaalzaken maar ook moet een divers aanbod aan strips weer in de supermarkt. Het aantal verkooppunten moet dus toenemen. En strips moeten zichtbaarder in de boekwinkel liggen.
Tofyt opperde daarbij: ‘Zelf denk ik bijvoorbeeld aan dat er stripboeken aanwezig zijn waar ook tijdschriften kunnen liggen voor mensen om te lezen. Bijvoorbeeld wachtkamers van artsen, tandartsen, bij de kapper, de Chinees (afhaal) of snackbar en op andere plaatsen waar je op je beurt moet wachten. Dat hoeven geen nieuwe stripboeken of stripbladen te zijn of anders wel nieuwe, maar goedkope uitgaven.’
Dat is een leuk idee en misschien gebeurt dat al in sommige wachtkamers, maar de snackbar bij mij om de hoek heeft bijvoorbeeld wel een leesmap, maar geen stripleesmap. En misschien de wachtkamer van je tandarts ook nog niet.
Ik denk dat lezers zelf ook kunnen helpen de zichtbaarheid van het medium te vergroten. Bijvoorbeeld door hun aankopen op sociale media te delen en te vertellen waarom ze dat album zo goed vinden. Daarnaast kunnen ze recensies en besprekingen van anderen delen, zoals de podcast van Robin Vinck, de vlogs van de Stripvlogger en mijn vlogs en andere artikelen.
3. De prijs van graphic novels en albums moet omlaag. Nu zijn graphic novels door productiekosten en relatief kleine oplage vaak aan de dure kant. Een lagere prijs maakt het voor nieuwe lezers makkelijker om eens een gok te wagen en een onbekende titel mee naar huis te nemen.
Bert van der Meer: ‘Maak nr 1 van elke serie 3 of 4 euro en ik en wellicht vele anderen proberen weer eens een nieuwe serie. Is het wat dan wordt de rest van de serie wel gekocht tegen de normale prijs. Image doet dit in de States al jaren met nr. 1 van hun trade paperbacks. Wellicht iets om te proberen met Europese series.’
4. Een Netflix-achtige constructie voor strips, werd ook geopperd. John Kingeef: ‘Een stripflix zou aan de wensen van de nieuwe consument tegemoet kunnen treden, mede door het bieden van veel (extra) content tegen een zeer lage prijs. Het gaat niet meer om de totale afzet van bladen en strips maar om het aantal abonnees. Voor de vuist weg een aantal voordelen: Je creëert awareness omdat je sneller een groter publiek kunt benaderen. De (opstart en vervolg) kosten daarvan lijken mij te overzien en beperkt, de tijd om strips naar de markt te brengen daalt eveneens waardoor, gezien de omvang van de potentiële markt, de inkomsten bij een laag abonnementsbedrag sterk kunnen stijgen. Huidige West-Europese uitgevers (Frankrijk, België Nederland) zouden gezien hun omzet het opstarten van een dergelijk platform makkelijk kunnen betalen. Daarnaast kun je OC&W of de EU vanuit de huidige emancipatiediscussie goed benaderen voor een (omvangrijke) bijdrage. Met de inkomsten zou nieuw talent gefinancierd kunnen worden en, belangrijker nog, nieuwe reeksen. En dat laatste is echt nodig. Naast oude strips en de daarbij behorende content zou je ook nieuwe strips en content kunnen aanbieden. In plaats van te concurreren zou de stripwereld moeten toetreden tot deze markt. En daarin zou je bestaande afzetkanalen in kunnen meenemen.’
Ik vind dat ook een mooi idee, al zie ik zelf nog niet zo snel hoe je alle uitgeverijen bij elkaar krijgt om hun content digitaal beschikbaar te stellen op zo’n platform.
Maar gelukkig hoef ik zelf het wiel niet uit te vinden, en heb ik de vlog vooral gemaakt om te zien hoe de lezers erover denken. Er zijn wel digitale platformen waar mensen hun (online) comics publiceren, zoals Webtoons en je kunt digitaal comics lezen op Comixology. Of zelf publiceren op Webtoons financieel zoden aan de dijk zet, weet ik niet, al is het natuurlijk mooi dat de digitale wereld steeds meer mogelijkheden biedt. Mogelijkheden om je werk onder de aandacht te brengen en om te verkopen. Al vind ik het ook belangrijk dat de stripwinkels niet uit het straatbeeld verdwijnen. Daarom is de verkoop van fysieke exemplaren ook belangrijk.
Tot slot
Maar goed, het onderwerp is vast nog niet afgesloten. Meer mensen aan de strip krijgen heeft ook te maken met het aanbod. Daar kan ook naar gekeken worden. Moet dat wellicht meer toespitst moet worden op jonge, nieuwe lezers? Moeten er niet meer kansen worden gecreerd voor nieuw talent en meer vernieuwende series worden uitgebracht? Interessante vragen voor een andere keer. Want in de basis moet de zichtbaarheid van de strip in Nederland vergroot worden. Je kunt wel nieuwe series uitgeven, mensen moeten immers wel weten dat die strips er zijn… Wordt vervolgd zeggen ze dan altijd in stripland.
In deze POSTVLOG: Erik Varekamp en Mick Peet, de stripmakers achter Agent Orange, duiken in de geschiedenis van de Kennedy’s met De Kennedy Files. Daarvan is nu het tweede deel verschenen bij Scratch Books.
Tremen is het indrukwekkende stripdebuut van Pim Bos. In deze graphic novel vertelt Bos een tekstloos avontuur in een naargeestige, post-apocalyptische wereld. In deze vlog vraag ik de striptekenaar naar het onstaan van dit boek en zien we hem in actie in stripwinkel JOPO DE POJO.
De eerste postvlog van VEDA en meteen een mooi pakketje ook. Twee boeken van Scratch Books, namelijk Het Omgeval van Mikael Ross en alle strips van Tardi op basis van de misdaadromans van Jean-Patrick Manchette zijn nu gebundeld.
Stripmaker en animator Aimée de Jongh is inmiddels internationaal ook een bekende naam aan het worden. Geheel terecht natuurlijk, want De Jongh is een van de grootste stripmakers van Nederland.
Daarom ben ik blij dat ik we elkaar spraken over haar nieuwe boek TAXI: VERHALEN VANAF DE ACHTERBANK en haar samenwerking met de Belgische scenarist Zidrou, waar ze BLOESEMS IN DE HERFST mee maakte.
Nieuw van Concerto Books: De Nederlaag deel 1 +2 van Pascal Rabaté en Drenkelingen: Caféverhalen van Piet Ooms.
Dit laatste boek bevat illustraties van onder andere Jan Cleijne, Milan Hulsing, Aimée de Jongh, Erik Kriek en Aart Taminiau.
Het is weer tijd voor een postvlog. In het pakket de eerste graphic novel van illustrator Frederik van den Stock. BUCK: DE EERSTE MAN OP AARDE, uitgegeven door Oogachtend.
Check ook de vlog van EriQ over Free Comic Book Day.
Meer informatie over Frederik van den Stock.
En dit is zijn website.