Notice: register_sidebar was called incorrectly. No id was set in the arguments array for the "Sidebar 1" sidebar. Defaulting to "sidebar-1". Manually set the id to "sidebar-1" to silence this notice and keep existing sidebar content. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 4.2.0.) in /customers/9/c/2/michaelminneboo.nl/httpd.www/wp-includes/functions.php on line 5663
November « 2009 « Michael Minneboo
Freelance journalist en audiovisueel programmamaker
Deprecated: _c is deprecated since version 2.9.0! Use _x() instead. in /customers/9/c/2/michaelminneboo.nl/httpd.www/wp-includes/functions.php on line 5211
Archive for November, 2009
Samen met long time friendPaul vloog ik in oktober naar Londen, de prachtige hoofdstad van de UK om een paar dagen even lekker te nerden. (Ik schreef er hier al eens over onze avonturen.) In dit videoverslag de beelden van waarover eerder nog niet gerept is, het avontuur van de 311 treden en het wel of niet houden van fish&chips. Kortom: een beetje andere webisode dan je wellicht gewend bent.
Volgende week een nadere blik op Abbey Road en de Duitse huisvader die zijn gezin meerdere malen over het wereldberoemde zebrapad laat marcheren. Mis hem niet: online op maandag 7 december. Zie hier de eerdere webisodes.
Samen met long time friendPaul vloog ik in oktober naar Londen, de prachtige hoofdstad van de UK om een paar dagen even lekker te nerden. (Ik schreef er hier al eens over onze avonturen.) In dit videoverslag de beelden van waarover eerder nog niet gerept is, het avontuur van de 311 treden en het wel of niet houden van fish&chips. Kortom: een beetje andere webisode dan je wellicht gewend bent.
Volgende week een nadere blik op Abbey Road en de Duitse huisvader die zijn gezin meerdere malen over het wereldberoemde zebrapad laat marcheren. Mis hem niet: online op maandag 7 december.
Striptekenaar Jan Kruis, creator van Jan, Jans en de kinderen, krijgt als eerste de Marten Toonderprijs.
Jan Kruis (Rotterdam, 1933) tekende van 1970 tot 1998 vrijwel wekelijks de strip Jan, Jans en de kinderen voor het damesweekblad Libelle. In 2007 verscheen een stripbewerking door Kruis van Multatuli’s Woutertje Pieterse.
De Marten Toonderprijs is een jaarlijkse oeuvreprijs voor de Nederlandse stripmaker die een bijzondere bijdrage heeft geleverd aan de stripcultuur. Aan de prijs is een bedrag van 25.000 euro verbonden. Minister Plasterk van Cultuur zal Kruis de prijs overhandigen in het Stripmuseum in Groningen, aan het begin van het boekenseizoen in 2010. De prijs is ingesteld door stripintendant Gert Jan Pos van het Fonds BKVB.
De oeuvreprijs is vernoemd naar Marten Toonder, de in 2005 overleden stripmaker die zijn stempel op de Nederlandse stripwereld drukte met onvergetelijke figuren als Tom Poes en Olivier B. Bommel. Ook verrijkte Toonder de Nederlandse taal met termen als ‘denkraam’, ‘grootgrutter’ en ‘zielknijper’.
De verfilming van Komt een vrouw bij de dokter wordt ongetwijfeld een kaskraker. Toch ben ik er niet erg over te spreken. De debuutfilm van Reinout Oerlemans mag dan gaan over een man die vreemdgaat terwijl zijn vrouw sterft aan kanker, veel diepgang heeft de film niet. Laat ik vooropstellen dat ik de gelijknamige bestseller van Kluun waar de film op gebaseerd is niet heb gelezen. Tijdens het kijken van de film werd ik dus niet gestoord door beelden die ik tijdens het lezen van de roman zelf had voorgesteld. Vanuit technisch oogpunt valt er weinig aan te merken op de eersteling van succesvol tv-producent Oerlemans (die voor de gelegenheid zijn baard liet staan tijdens de productie, zoals echte filmregisseurs dat doen). Het camerawerk van Lennert Hillege is stijlvol. De cast bestaat niet uit de minste acteurs: Carice van Houten, Anna Drijver, Barry Atsma en Jeroen Willems slaan zich kranig door het scenario dat het verloop van de relatie tussen Carmen (Van Houten) en Stijn (Atsma) en de ziekte van Carmen behandelt.Stijn is een notoire vreemdganger en als Carmen kanker krijgt en ernstig ziek wordt zoekt hij troost, seks of afleiding (dat is mij niet helemaal duidelijk geworden) bij Roos (Drijver).Onbeantwoorde vragen Ondanks de veelvuldig voorkomende voice-over die ons de gedachten van Stijn laat horen, wordt er eigenlijk maar verdomd weinig duidelijk van zijn motivatie. Eigenlijk zijn de beweegredenen van Stijn ook helemaal niet zo interessant. Die zoekt afleiding van zijn zieke vrouw en vreemdgaan is zijn hobby, dus wat valt er eigenlijk te raden? Interessanter is de vraag waarom Carmen besluit bij hem te blijven als ze achter zijn eerste slippertje komt. Op dat moment is ze nog niet ziek en is het stel net gaan samenwonen. Ook vraag ik me af waarom Roos het aanpapt met Stijn terwijl ze weet dat hij een doodzieke vrouw thuis heeft. Niet dat ik hier de rechtschapen christen wil uithangen, geenszins, maar een beetje onderbouwing van het handelen van de personages was wenselijk geweest. Nu zien we vooral het vreemdgaan en heel veel functioneel naakt in beeld. Lijven zonder inhoud. Oerlemans contrasteert de scènes vol lust met het ziektebeeld van Carmen en toont hoe de kanker haar meedogenloos sloopt. Deze scènes zijn aangrijpend, puur door het feit dat we zien wat deze ziekte een mens aan doet, het is alleen jammer dat we niet de kans hebben gekregen Carmen beter te leren kennen vóórdat we haar zien doodgaan. Als pamflet voor KWF Kankerbestrijding is Komt een vrouw bij de dokter zeker geslaagd. Als relatiedrama scoort de film matig. Gezien het succes van het boek en het aantal bezoekers dat de film in korte tijd zag, verwacht ik desondanks dat dit een van de best bezochte Nederlandse films van het jaar zal worden.
Het zal sommige mannen misschien als een sprookje in de oren klinken om de laatste man op aarde te zijn. Aan gewillige, geile vrouwen heb je dan immers geen gebrek. Niets is minder waar voor Yorick Brown die in de comic Y:The last man inderdaad het allerlaatste exemplaar van het mannelijk geslacht op aarde is. Zijn metgezel, een mannelijke kapucijnaap, daargelaten.In de zomer van 2002 vernietigde een plaag van onbekende oorsprong elke zaadcel, foetus en volgroeid zoogdier met het Y-chromosoom. Een wereld zonder mannen blijkt chaotisch en stuurloos waarin vrouwen werken voor voedsel en zich hebben onderverdeeld in verschillende facties. Zoals de Amazones: een groep extreme feministen die net als de amazones wier naam ze hebben overgenomen een borst hebben laten wegbranden en op zijn zachts gezegd geen fan zijn van het mannelijk geslacht. Zodra ze van het bestaan van Yorick horen willen ze er alles aan doen om zijn levensduur zo kort mogelijk te maken. Nerdy joch In Y: The last man is de potentiële laatste redder van de wereld geen Schwarzenegger-achtige held, maar een beetje nerdy jongen met een voorliefde voor ontsnappingskunstenaars en een romantische inborst die bereid is om alle boosaardige mannenhaters te trotseren om naar zijn vriendin in Australië af te reizen. U begrijpt dat die eigenschappen hem nog ver zullen brengen tijdens zijn overlevingstocht. En vaak ook problemen veroorzaken, net als de aap die hij altijd bij zich heeft. Gelukkig wordt het stel bijgestaan door een geheimagent. De tekeningen zijn van de hand van Pia Guerra die op vakkundige, doch niet opzienbarende wijze het high concept dat zij samen met Brian K. Vaughan bedacht visualiseerde. Vaughan schreef ook series als Ex Machina, Runaways, en Pride of Baghdad, en was een van de hoofdschrijvers van de tv-serie LOST. Zijn scenario voor Y:The Last man is dan ook een schoolvoorbeeld van hoe men in Hollywood een script dient te schrijven. (Niet zo gek dus dat er plannen zijn voor een verfilming.) Vaughan introduceert in het eerste hoofdstuk zorgvuldig alle belangrijke hoofdpersonages en geeft de nodige informatie alvorens de actie te laten losbarsten. Daarbij wordt de lezer geen detail te veel of te weinig geboden en worden de plotpunten op precies het juiste moment gepresenteerd. Vaughan schrijft dialogen die uit een filmscript gelicht lijken te zijn. Ze zijn herkenbaar, maar werken prima binnen dit verhaal. Het einde van de rock-‘n-roll Vaughan lardeert de plot met onverwachte vondsten: zoals de scène waarin een groep vrouwen rondom het Washington Monument de verloren mannen herdenkt. Yorick ontmoet daar ene Rose die met spijt in haar stem beseft dat naast haar mannelijke vrienden ook The Rolling Stones niet meer leven. In één rampzalige dag verloor de wereld de grootste popartiesten. Fijn dat Vaughan de tijd neemt om op verschillende manieren te laten zien hoe de ontmande wereld eruitziet. Tegelijkertijd gebruikt hij dit rustige contemplatieve moment aan om een confrontatie tussen Yorick en een stel Amazones op te zetten. In de Nederlandse uitgave zijn de eerste vijf comics opgenomen. Verwacht dus een cliffhanger op de laatste bladzijde: zoals het televisieseries en goede comic-series betaamt blijft de lezer met een hongerig gevoel naar meer achter. Kortom: deze comic is vakwerk. Het eerste deel verscheen in oktober, het tweede zou februari 2010 in de winkels moeten liggen. Y: The last man #1 Ontmand – Brian K. Vaughan en Pia Guerra De Vliegende Hollander, € 14,95 ISBN: 9789049500481Deze recensie is ook gepubliceerd op het Zone 5300-stripblog.
In het weekend van zaterdag 28 en zondag 29 november presenteert Zone 5300 een keur aan (Zone 5300-) auteurs en kunstenaars die uniek werk te koop aanbieden tijdens de Winter Sale editie 2009. Wilt u een fraaie gesigneerde zeefdruk van Marcel Ruijters, of een gesigneerde print van Evalien of Marc Kolle, of liever een leuk T-shirt van Argibald? Een originele tekening van Erik Wielaert, of een geinige button van Uier? Dan moet u hier zijn!Het zeer diverse werk wordt te koop aangeboden aan voor vriendelijke prijzen vanaf € 1,-! Ideaal dus voor wie op zoek is naar een origineel kado voor de feestdagen of gewoon zelf een uniek kunstwerk in huis wil halen. Zie hier de lijst met alle deelnemers. Locatie: Studio Hergebruik aan de Coolsingel 53, hartje Rotterdam (makkelijk te bereiken vanaf CS met de tram of metro).
Vanwege de actie Geen Bloggie Award die ik samen met Karin Ramaker en Marco Raaphorst in het leven heb geroepen hebben al heel wat bloggers/twitteraars hun persoonlijke top drie ingevuld in de comments op de site van Blog-art. Ontzettend leuk hoe divers de lijst aan het worden is. Je kunt nog ‘nomineren’ tot en met zondag 22 november 24:00. Check daarvoor deze blogpost.De Geen Bloggie Award. Een publieksprijs waar jij als verwoed bloglezer bijna niets voor hoeft te doen. Het enige wat we van je vragen is om als comment je top drie favoriete weblogs in te vullen. En dan wel hier op Blog-art zodat het voor iedereen op een plek zichtbaar is.) Welke blogs vind jij de moeite waard en waar kom je (bijna) dagelijks even langs om je te laten inspireren, te informeren of van te genieten? Welke blogs zou jij aan je vrienden aanraden?Een paar richtlijnen: 1. Noem maximaal drie weblogs. 2. Noem niet je eigen blog. 3. Optioneel: motiveer kort waarom je deze blogs gekozen hebt. 4. Beperk je tot de blogs in de Nederlandse taal (Vlaamse blogs mogen ook.)Nomineren kan dus tot en met zondag 22 november 24:00 en dan maken we maandag bekend wie de Geen Bloggie Award ‘gewonnen’ heeft! Laten we nogmaals vooropstellen dat deze actie een knipoog is. En dat het een knipoog zal blijven. Prijzen moet je immers niet serieus nemen, maar het is altijd leuk om nieuwe blogs te ontdekken.
Het is soms erg balen dat New York niet naast de deur ligt. Op dit moment is er namelijk een retrospectief van filmmaker/kunstenaar Tim Burton te zien in the Museum of Modern Art (MoMa). Behalve schilder- en tekenwerk van deze bijzondere filmmaker, zijn er ook props te zien van zijn films. Zoals maskers van Batman Returns en het bij elkaar geraapte sm-pakje van Edward Scissorhands.
Gelukkig biedt internet in dit soort gevallen uitkomst. Behalve filmregisseur en animator/tekenaar is Burton producent en conceptueel artiest, fotograaf en schrijver van fictie. Een duizendpoot die van zijn eigen gothicachtige sprookjeswereld een niche heeft gemaakt binnen de wereld die Hollywood heet.Gelukkig biedt internet uitkomst. In dit geval was de redactie van MTV online zo vriendelijk om foto’s van de expositie online te zetten. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als zelf met je neus tegen het glas gedrukt staan, of zelfs stiekem de oortjes van het Batman-masker aan te raken als de suppoost even niet kijkt, maar ik moet het er maar mee doen op dit moment. Toch, MoMa heeft twee video’s op hun site staan die een ieder die nieuwsgierig is naar Burtons werk een introductie geeft. In onderstaande video vertelt Burton dat hij door het zien van de expositie weer vernieuwde energie heeft gekregen; dat zijn inspiratie komt van het Duits expressionisme en de sciencefiction films van George Méliès. Opmerkelijke uitspraak is dat The Omega Man met Charlton Heston een van zijn favoriete films is! Ook vertelt hij waarom hij in zijn tijd bij Disney zwartwit gestreepte sokken droeg. Kennelijk zorgde dit design ervoor dat hij zich meer geaard en rustiger voelde. Het design komt trouwens vaak voor in de artdirection van zijn films. Vooral in Beetjejuice, een van zijn vroegere films, en de animatie The Nightmare before Christmas zien we de zwartwit-strepen veelvuldig terugkomen. De video bevat ook veel voorbeelden van Burtons tekenwerk.
De trailer van de expositie:
Nog meer zin in Burton? Een interviewer van MTV ondervroeg de kunstenaar kort. De video daarvan is hier te zien. Ook is van het retrospectief een aardig boek verschenen. De expositie loopt van 22 november tot 26 april, dus wie weet ben je rond die tijd nog in de Big Apple om fysiek de wereld van Burton binnen te wandelen.
Stripmaker Wasco een van de meest eigenzinnige stripmakers die Nederland rijk is. Vaste lezers van Zone 5300 zijn z’n werk al geregeld tegengekomen. Recent deed hij mee aan 24 Hour Comics Day, het evenement dat over de gehele wereld plaatsvond en waarin stripmakers binnen 24 uur worden geacht evenzoveel strippagina’s te tekenen, zonder dat ze van tevoren een verhaal hebben bedacht.
De kwaliteit van deze 24 Hour Comics verschilt nogal, maar die van Wasco – getiteld Wolken – valt in het bijzonder op door het surrealistische verhaal en de doordachte visualisatie. Hoewel hij bijna uitsluitend gebruikmaakt van een pagina-indeling van acht kaders met een identieke grootte, gebruikt Wasco de strippagina als organisch geheel om zijn verhaal te vertellen. Daarmee toont hij zich een meester van het medium. Het boekje telt overigens maar liefst 38 pagina’s, dus veel meer dan het vereiste aantal dat ooit is opgesteld door de bedenker van 24 Hour Comics: stripmaker en -theoreticus Scott McCloud.
Wolken is getekend in ballpoint en uitgegeven op het ouderwetse schriftformaat. Leuk aan de uitgave is dat schoonheidsfoutjes niet zijn weggewerkt: enkele inktvlekken zijn zichtbaar en omdat de originele kleur blauw is aangehouden komt de strip dicht in de buurt van de originele pagina’s. Met een oplage van 50 exemplaren heeft de liefhebber dus een zeldzaam boekwerkje in huis.
Overigens zal Wasco aanwezig zijn tijdens de Zone 5300 Wintersale.
Deze tekst verscheen ook op het stripblog van Zone 5300.
Boris van der Ham is Tweede Kamerlid voor D66, blogger en dit jaar jurylid bij de Dutch Bloggies. (Zie ook Webisode 5.) Ik ondervroeg hem tussen het jureren door over welke rol internet en blogs spelen in zijn politieke werk, welke blogs hij graag leest en wat voor hem de meerwaarde van het bloggen is. Saillant detail: hij is gek op Dominee Gremdaat.
Het nut van bloggen volgens Van der Ham is het archiveren van wat hij doet, van debatten tot persoonlijke zaken; interactie met de kiezer via reacties op stukken; het verstrekken van informatie aan kiezers. Van der Ham vertelde dat zijn werk als politicus dankzij het bloggen voor de kiezers inzichtbaar is en claimt dat hij mede door deze zichtbaarheid met 28.000+ voorkeurstemmen is gekozen in de Kamer. Over blogs gesproken…
U kunt nog steeds uw favoriete drie blogs opgeven op de site van Blog-Art.nl voor de alternatieve publiekslijst. Tot mijn grote plezier zijn er al aardig wat mensen die hun top 3 met de wereld gedeeld hebben.
De volgende episode laten we de Nederlandse blogosphere voor wat ie is en reizen we – eindelijk – af naar Londen. Verwacht een goedgehumeurd verslag van de reis die ik samen met Paul Stellingwerf naar de hoofdstad van Engeland maakte. Tot de volgende Mike’s Webisode!
Samen met long time friend Paul vloog ik in oktober naar Londen, de prachtige hoofdstad van de UK om een paar dagen even lekker te nerden. (Ik schreef er hier al eens over onze avonturen.) In dit videoverslag de beelden van waarover eerder nog niet gerept is, het avontuur van de 311 treden en het wel of niet houden van fish&chips. Kortom: een beetje andere webisode dan je wellicht gewend bent.
