Vanaf heden is het blog van Michael Minneboo, freelance journalist en audiovisueel programmamaker verhuisd naar een nieuw domein: MichaelMinneboo.nl.
Blogger werd op den duur toch wat te beperkt voor mijn doeleinden. Als freelancer moet je jezelf immers duidelijk presenteren en makkelijk te vinden zijn op het web. Het nieuwe blog is daarom onderdeel van een groter geheel, een portfoliosite waarin ik mijn werk en mezelf presenteer aan toekomstige opdrachtgevers. Mocht je mijn schrijfwerk willen volgen, hier is de rss-feed.De nieuwe site bevat een blog, mijn cv en voorbeelden van mijn schrijfwerk en de video’s die ik heb gemaakt en nog ga maken. Ik hoop je snel terug te zien op MichaelMinneboo.nl.Overigens blijft Mike’s Webs gewoon in de lucht als archief. Ik zal vanaf heden wel de moderator aanzetten: slapende sites zijn immers vaak een gewild slachtoffer van spammers.
Posts Tagged ‘Weblogs’
Michael Minneboo is verhuisd
Sunday, February 14th, 2010Expo in Lambiek tijdens de week van de Interactieve Cartoon
Wednesday, January 27th, 2010
Cartoons maken makkelijk? Wellicht denk je dat een goed getekende grap zó gemaakt is. In de week van de interactieve cartoon kun je bewijzen of je het juiste gevoel voor humor hebt om cartoonist te zijn.Vanaf vrijdag 29 januari tot en met vrijdag 5 februari is de crossmediale expositie ‘De Week van de Interactieve Cartoon’ te zien. In de Amsterdamse stripspeciaalzaak Lambiek en op de website Cartoon.blog.nl wordt gelijktijdig het werk van een tiental cartoonisten tentoongesteld. De bezoeker van de winkel of de site heeft de schone taak om een passende tekst bij de cartoons te verzinnen. De verzonnen tekst kan naar dwvdic@gmail gestuurd worden. Uit alle inzendingen kiest de jury – bestaande uit Lambiek-eigenaar Boris Kousemaker en cartoonisten Robert Schuit en Guido Bootz – bij iedere cartoon een winnaar. De winnaar wint de cartoon met zijn tekst eronder. De winnaars worden op vrijdag 5 februari bekendgemaakt in Stripwinkel Lambiek dat gehuisd is op Kerkstraat 132 te Amsterdam).De week van de interactieve cartoon is een initiatief van stripmaker Robert Schuit (aka Bandirah) die zich liet inspireren door de Cartoon Caption Contest van het tijdschrift The New Yorker. De actie zet op ludieke wijze het cartoon.blog dat Schuit sinds mei vorig jaar beheert, in de schijnwerpers. De tentoongestelde cartoonisten publiceren dan ook niet toevallig allemaal op deze site: Bandirah, Kapreles, Argibald, Kito, Danibal, Michiel van de Pol, Roland Conté, Hallie Lama, De Rustende Jager en Humordenar.Hieronder alvast de cartoon van Argibald om te oefenen:
Aandachtspunten
Wednesday, January 13th, 2010Wat staat mij het komende jaar te wachten? Of nog belangrijker: waar wens ik me de komende tijd mee bezig te houden? Dat laatste heb ik namelijk wel zelf in de hand. Het eerste voor het grote deel niet. Enkele voornemens en aandachtspunten voor de komende tijd.
- Allereerst wil ik zo snel mogelijk mijn nieuwe webstek gereedmaken. Een nieuwe site die professioneler is dan dit blog en tevens fungeert als portfoliosite. Ik ben dol op Blogger, maar voor een freelance journalist die ook video maakt, vind ik de functionaliteit van Blogger wat te beperkt. Mijn ambities zijn groter dan Mike’s Webs kan waarmaken.
- Aandacht voor positiviteit: ik vind al een tijdje dat het internet erg verzuurt. Ik doel daarmee op de reaguurdersmentaliteit die nog steeds erg prominent is de Nederlandse blogosfeer. Dat betekent niet dat ik zelf minder kritisch wordt: als ik het ergens niet mee eens, zal ik dat zeker laten merken. Maar wel dat ik de aandacht wil richten op de positieve en mooie dingen die de online wereld te bieden heeft. En die er in de offline wereld te vinden is overigens. (Hier alvast drie voorbeelden van positiviteit op het web: Hart op straat waar ik me ook voor wil gaan inzetten, Geluk in uitvoering van de RVU en Wim de Bie als Nationale Mental Coach.
- Monotasking: ik schreef een tijd geleden al de column ‘Fuck multitasken!’ en ‘Fuck multitasken: een paar maanden later‘, waarin ik het teveeldingentegelijkdoen afzwoor. En dat was toen nog zelfs vóór Twitter. Maar vanaf nu gaat die applicatie echt uit als ik geconcentreerd aan het werk ga, net als mijn e-mail. Ik hoef niet om de haverklap te zien wie mij nu weer mailt. Een paar keer per dag de inbox doorspitten moet genoeg zijn. En ik hoop op deze manier efficiënter met mijn tijd om te gaan. Ik waardeer mijn online netwerk, maar het leidt ook vaak af. Als je je zaken een beetje handig indeelt, is er tijd en plaats voor alles.
- Persoonlijke gesprekken: ik vind het nog steeds het leukste om met mensen face2face af te spreken. Dat levert vaak inspirerende gesprekken op en soms tot spontane breinstormsessies die tot van alles en nog wat kunnen leiden. Recent zat ik rond de tafel met collega freelancer Jasper van Vugt: het is goed om af en toe met vakbroeders af te spreken en te horen hoe zij het maken. Gisteren zat ik met regisseur Naäma Palfrey aan de koffie. We zouden gewoon even bijpraten over privé-zaken maar kwamen ook te spreken over een huidig filmproject van haar en voordat je het weet vliegen de ideeën over tafel. Ik ga dan weer geheel opgeladen en vol goede zin richting huis. Het leven hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn.
Gedwongen vakantie
Wednesday, December 30th, 2009
Jezelf vrijaf geven blijkt in de praktijk vaak moeilijker dan je denkt. Ik heb mezelf twee weken vrijgegeven zo aan het einde van het jaar en had me voorgenomen zo min mogelijk achter mijn Mac te zitten, te twitteren en te bloggen. Dat blijkt in de praktijk moeilijk te gaan als je toch dagen thuis blijft. De oplossing voor mij is een paar dagen het huis ‘ontvluchten’. Even eruit, twee dagen een hotelletje met mijn lief. Weg van het keyboard als ‘t ware. Vanaf vandaag dus even niets, mijn slavendrijver kan zeuren wat ie wil. Dat ik daarom mijn webisode niet op tijd krijg afgemonteerd neem ik dan ook voor lief. Niemand die me dwingt om die dingen te maken en te posten. Alles op z’n tijd.Bovenstaande schreef ik als reactie op een blogpost van Peter de Kock. Ik volg zijn weblog al een tijdje met veel plezier.Vandaag voeg ik daad bij ‘t woord: twexit tot 2010!
Strategisch bloggen
Thursday, December 3rd, 2009Strategisch bloggen, ook ik maak me daar wel eens schuldig aan. Wachten met het posten van een vers blogje om de voorgaande nog wat meer tijd bovenaan de verticale woordenbrij te gunnen. Daarbij is een reguliere hartslag belangrijk voor een levend weblog.
Tegenwoordig blog ik een stuk meer ontspannen dan in mijn eerste publicatiedagen. De beginnende blogger wordt immers van alles wijsgemaakt over hoe wel en niet te handelen, over de vormgeving van de tekst als wel de inhoud ervan. Dat ik de meeste regels aan mijn spreekwoordelijke laars lap, schreef ik al eerder. Ik post wanneer ik zin heb, wanneer ik behoefte voel om te schrijven. Toch ontkom ik soms niet aan mode-posts: wanneer ik een filmrecensie plaats is toch vaak afhankelijk van de premièredatum van de betreffende film. Nieuws moet online zolang het nog relevant is. (In dat opzicht: de meeste tweets zijn al verouderd op het moment dat je op enter drukt.)
Karin Ramaker en Marco Raaphorst opperden laatst tijdens een boeiende creatieve borrel dat het je bezoekersaantallen stimuleert om op vaste tijden een aflevering van een rubriek te publiceren. Bloglezers onderscheiden zich in dat op zicht niet van televisiekijkers: we zijn gewoontedieren. Op vaste tijdstippen publiceren biedt mensen houvast. Het is niet toevallig dat ik nieuwe Webisodes dan ook plan op maandagen. Het idee om iedere twee weken een aflevering te publiceren heb ik echter wel losgelaten: sommige onderwerpen zijn actueel waardoor de video’s soms (twee) weken achter elkaar uitgezonden worden. Het is dan stom om de publicatie daarvan kunstmatig uit te stellen. En het zal me in de praktijk niet altijd lukken om iedere twee weken een nieuwe webisode te produceren.
Toch is een regelmatige hartslag voor je website belangrijk. Voor jezelf, om je schrijfspieren soepel te houden. Voor je lezers ook, want ook in de blogosfeer geldt vaak: uit het oog, uit het hart. Er is immers zoveel content om je mee te vermaken. We vergeten snel.
Dat gezegd hebbende: met het publiceren van deze blogpost heb ik toch gewacht om webisode 7: Lekker nerden in Londen wat meer tijd bovenaan dit blog te gunnen. Wat dat betreft ben ik blij met die lees-verder-links. Vroeger moest men bij lange posts tot vermoeiends toe naar beneden scrollen. Toch echt een nadeel van de verticale vorm van het blog. Nu is de vorige post op een kleine afstand te vinden.
Geen Bloggie Award: De uitslag
Monday, November 23rd, 2009
De deadline is verstreken, de uitslag van de Geen Bloggie Award is bekend. Tot ons grote genoegen zijn er aardig wat mensen die hun favoriete drie weblogs hebben ingevuld. Sommigen zelfs met een korte doch duidelijke motivatie. Het resultaat is een interessante lijst met blogs met een paar voor ons onbekende en verrassende titels. Iedereen die de moeite heeft genomen om zijn favoriete top drie door te geven wordt dus hartelijk bedankt!Van een echte winnaar is echter geen sprake. Er waren uiteindelijk vier blogs die meerdere keren genoemd werden, dus die zijn als eerste opgenomen in deze alternatieve bloglijst. Het was ons echter ook niet om een winnaar te doen – het is onzin te pretenderen om het beste weblog van Nederland te kunnen selecteren. Smaken en voorkeuren verschillen. Daarbij bepaal je als lezer zelf wel wat je goed vindt en waar je graag terugkomt.Wat we wilden bereiken met deze actie is tot een alternatief bloglijstje komen. Een alternatief voor de Dutch Bloggies, met een dikke knipoog uiteraard. (Die niet door iedereen als zodanig gezien werd, maar goed: azijnplassers zitten er altijd tussen.) Het is inmiddels traditie dat er ten tijde van de DB’s een alternatieve actie wordt opgezet vooral omdat veel mensen zich niet kunnen vinden in de gang van zaken van een jury en de willekeur die een verkiezing met zich meebrengt.Onderstaande lijst is niet heilig en onderhevig aan willekeur. Er zitten bijvoorbeeld drie blogs tussen over Den Haag, wat waarschijnlijk alles met Blog-Art te maken heeft. Ongetwijfeld hebben sommige mensen blogs van hun vrienden opgegeven. Logisch, want je houdt de blogs van je vrienden doorgaans in de gaten. De lijst bevat tot ons genoegen veel blogs van particulieren, van de bloggers die uit inspiratie, noodzaak of creatieve aspiraties het keyboard onder de vingers in actie laten komen.Genoeg gedraald. Hier komt de lijst. Veel plezier ermee. Deze blogs werden twee keer genoemd:
http://www.haagsallerlei.nl
http://disfunctionelehuismoeder.skynetblogs.be/
http://www.met-k.com/
http://zichtbarezaken.web-log.nlEn verder:
http://denhaagblog.blogspot.com/
http://haagsche.web-log.nl/
http://utrechts.web-log.nl/mijn_weblog/
http://zilvervisjes.web-log.nl/zilvervisjes/
http://mattus.web-log.nl/vibe_visual_brand_experie/
http://www.bijlbrand.nl/
http://www.frankoverlast.nl/
http://www.zinzy.org/
http://willemijndicke.nl/
http://twitter.com/verhaal140
http://twitter.com/ananninga
http://thehuntforthelittleredcar.wordpress.com/
http://martinemussies.nl/wp/
http://pattycular.com/
http://douchegordijn.net/ik/
http://laurarenes.web-log.nl/
http://lesbopinie.wordpress.com/
http://sakuraimogenyakarin.wordpress.com/
http://bankhanger.blogspot.com
http://Mikz.net/log
http://www.arnoudboer.nl
http://www.hetmeisjedatopdinsdaghetbierschenkt.nl/
http://hetlevenleertvanzelf.wordpress.com/
http://www.niceandimportant.com/
http://koekjesfabriek.com/
http://www.deavonturenvantim.nl
http://elswhere.org/
http://stroomopwaarts.com/
http://bw14.net/
http://maaikesblog.web-log.nl/
http://www.mirre.nl.nu
http;//www.keekstar.nl
http://www.0103.org/
http://teletekstisdood.blogspot.com/
http://barcelonaaaaa.wordpress.com/
http://www.debbiegesthuizen.nl/
http://eventbranche.blogs.com/eventbranche_weblog/
http://www.retecool.com
http://www.zapruder.nl
http://www.geenstijl.nl
http://www.rethinkingmedia.nl
http://www.lifehacking.nl
http://www.doyouknowflo.nl
http://www.zbdigitaal.nl/
http://www.jeroenmirck.nl/
http://www.mikeswebs.blogspot.com/
http://www.ditismarsmania.blogspot.com/
http://strangemessenger.web-log.nl/
http://www.tv-willemijn.nl/Wie vandaag tevergeefs op Mike’s kwam in de hoop op een nieuwe webisode, moet ik even teleurstellen. Webisode 7 staat gepland voor volgende week maandag.
Tot en met zondag je favoriete blogs nomineren
Saturday, November 21st, 2009
Vanwege de actie Geen Bloggie Award die ik samen met Karin Ramaker en Marco Raaphorst in het leven heb geroepen hebben al heel wat bloggers/twitteraars hun persoonlijke top drie ingevuld in de comments op de site van Blog-art. Ontzettend leuk hoe divers de lijst aan het worden is. Je kunt nog ‘nomineren’ tot en met zondag 22 november 24:00. Check daarvoor deze blogpost.De Geen Bloggie Award. Een publieksprijs waar jij als verwoed bloglezer bijna niets voor hoeft te doen. Het enige wat we van je vragen is om als comment je top drie favoriete weblogs in te vullen. En dan wel hier op Blog-art zodat het voor iedereen op een plek zichtbaar is.) Welke blogs vind jij de moeite waard en waar kom je (bijna) dagelijks even langs om je te laten inspireren, te informeren of van te genieten? Welke blogs zou jij aan je vrienden aanraden?Een paar richtlijnen:
1. Noem maximaal drie weblogs.
2. Noem niet je eigen blog.
3. Optioneel: motiveer kort waarom je deze blogs gekozen hebt.
4. Beperk je tot de blogs in de Nederlandse taal (Vlaamse blogs mogen ook.)Nomineren kan dus tot en met zondag 22 november 24:00 en dan maken we maandag bekend wie de Geen Bloggie Award ‘gewonnen’ heeft! Laten we nogmaals vooropstellen dat deze actie een knipoog is. En dat het een knipoog zal blijven. Prijzen moet je immers niet serieus nemen, maar het is altijd leuk om nieuwe blogs te ontdekken.
Column: Het recht om te negeren
Friday, November 13th, 2009
Meningen, meningen, meningen. Het internet staat er vol mee. Blogjes, comments, hele sites worden gereserveerd opdat de Nederlander zijn opinie kwijt kan. Prima natuurlijk, want wat mij betreft doet iedereen waar hij zin in heeft. Verwacht alleen niet dat ik het allemaal ga lezen.
Het is goed dat er sites zijn als De Joop, De Jaap en GeenStijl (en de vele anderen die ik nu niet ga opnoemen). Dat pluriformiteit op het web belangrijk is, hoef ik niemand uit te leggen. Al zeggen begrippen als ‘links’ en ‘rechts’ mij tegenwoordig niet zo veel meer. Welhaast alles wat politici zeggen lijkt tegenwoordig onder het kopje populisme te vallen. Daarbij stoor ik mij aan het feit dat ieder wissewasje tegenwoordig buitenproportioneel wordt opgeblazen. Het zijn dus niet alleen de reaguurders die zich de longen uit het lijf schreeuwen om gehoord te worden, de media in het algemeen maakt van iedere mug een genetisch gemanipuleerd gedrocht dat het einde der tijden lijkt in te luiden. De Nederlandse media zijn maar wat bereid om iedere gebeurtenis tot op de laatste druppel uit te melken. We kunnen spreken van mediasoaps, of het nu gaat over een Dirk Scheringa, of een uitlating van Herman van Veen, die dankzij het verkeerd citeren in de Telegraaf overladen werd met dreigmails van aanhangers van de Partij die het Vrije Woord zou hoog in het vaandel zou hebben staan. Lange tenen, Nederland kent er ontelbaar veel.
En reaguurders reageren weer op andere reageerders. Zo wordt het web, de televisie, de krant, de blogosfeer een vergaarbak van reacties, ideeën en meningen. Ik doe daar zelf ook aan mee. Als voorbeeld: Ik heb niet zo’n hoge pet op van de Dutch Bloggies, dus dat schrijf ik dan op mijn blog. Andere mensen worden zielsgelukkig van de Dutch Bloggies en voelen de behoefte om hun geluk in woorden uit te drukken. Prima natuurlijk. Sterker nog: het zou gek zijn als het niet zo was. Organiseer vooral je Dutch Bloggies, je Gouden Kalveren, of welke prijs van de week dan ook. Ga voor mijn part de Ark van Noach nabouwen – om maar even een vreemde dwarsstraat in te slaan – als je echt niets beters te doen hebt. Als je daar gelukkig van wordt, wie ben ik om te zeggen dat je het niet moet doen? Verwacht alleen niet dat ik je event of wat dan ook serieus neem of een rondje op je bootje mee wil varen.Nee, Nederlandse webgebruikers slikken zelden iets voor zoete koek, al blijkt dan weer uit onderzoek dat ze zich in Nederland het vaakst ‘hufterig’ gedragen. Ik citeer Dagblad de Limburger:
Schelden via internet – via e-mail en op discussiefora – is vooral een Nederlandse hobby, concludeerde onderzoeker en criminoloog Frank Bovenkerk eerder. Nergens is de hufterigheid en het verval van normen en waarden zo ernstig als hier.
Als verklaring wordt het volgende geschreven: ‘Door internet kunnen mensen die voorheen nooit werden gehoord, nu ongestoord hun gang gaan. En omdat dit onder pseudoniem gebeurt, zijn er geen grenzen.’Nu kan ik verdere details van het onderzoek waarnaar verwezen wordt even niet vinden, maar Bovenkerks uitspraak dat de reacties in de laatste jaren verhard zijn, is ook iets wat mij gevoel aangeeft.
Toch durf ik niet meteen te beweren dat alleen de Nederlandse internetgebruikers zich bedienen van grove taal. De reacties op YouTube komen vanuit de hele wereld en die zijn ook vaak niet mals. Mensen schelden wat af. Ze maken elkaar graag belachelijk, of nog leuker: de mening, de passie van anderen zijn dikwijls doelwit voor spot. Je zult maar de GeenStijl-posse op je nek krijgen. Nee, ik heb met mensen als Van Veen te doen. Wat dat betreft, en dat wil ik toch even kwijt, ging Jeroen Mirck mijns inziens sportief om met alle kritiek die hij recent over zich heen kreeg van diverse partijen toen bekend werd dat hij een van de redactieleden van de Joop zou worden. Al is mij nog steeds niet duidelijk wat JeroenMircken nu precies betekent.
Ik krijg soms ook tweets en comments op mijn blog van cultuurfundamentalisten die vinden dat ze moeten laten blijken dat mijn muzieksmaak, filmvoorkeur of de strip waarover ik schrijf in hun ogen abject is. Zij bezien de wereld door hun ogen en denken hun smaak de Enige Ware is. Ongevraagd, of in Nederlandse termen: geheel gratis, delen zij hun ‘onovertroffen’ visie met de rest van de wereld. Vooral ongevraagd, want dat irriteert het meeste en dan is het leuk natuurlijk. Wat dat betreft heb ik wel eens het gevoel alsof de Nederlandse blogosfeer veel overeenkomsten heeft met het schoolplein: groepsvorming, geschreeuw en vooral veel gepest. (Gelukkig wordt er door veel creatieve bloggers ook gewoon in de zandbak gespeeld en virtuele zandkastelen gebouwd, want daar word ik dan wel weer vrolijk van.)
Maar dat is natuurlijk maar een deel van wat eraan de hand is. Ik heb geen boodschap aan de meningen van cultuurfundamentalisten en negeer hen dan ook. Ik draai in mijn cd-speler waar ik zin in hebt. (Jezus, draai je nog cd’s? Ja, dat doe ik nog. iPod-loos ga ik zelfs door het leven.) Wat zij ervan vinden, interesseert me niets. Hun reacties zijn als de ontlasting die ik iedere dag het riool in spoel. Een druk op de knop en weg zijn ze. Negeren die hap, dat is mijn credo.
We hebben immers het recht om te zeggen wat je wilt in dit land maar ook het recht om te negeren. En het daarbij samenhangende recht om te modereren en te blokkeren, als het om websites en blogs gaat. Dat heeft wat mij betreft niet veel met censuur te maken (maar technisch gesproken is het wel een vorm van censureren natuurlijk) maar meer met je straatje schoonhouden. Vooral als het om comments gaat, want als je onder een stukje twee azijnreacties hebt staan, beheerst dat vaak de opmerkingen die volgen. Inhoudelijk ergens over praten is er dan niet meer bij. Erwin Blom zei dat laatst ook tijdens zijn lezing op Blog-Art.
Overigens heb ik bewondering voor mensen die serieus ingaan op de zuurkoppen die hun reactieformulieren bevuilen. Soms lijkt het wel een halve dagtaak voor ze om iedereen van repliek te dienen. Al denk ik soms dat je dan de ego’s van de zuurkop in kwestie alleen maar voedt, daarom snap ik ook heel goed waarom bloggers als Peter Breedveld en Bert Brussen ip-bannen en andere technieken inzetten. Anders blijf je aan de gang met die zeikspammers.
Gastcolumn: En toen was er Joop.nl.
Saturday, November 7th, 2009
Wederom neemt gastcolumnist Johan van Jooper.nl de pen ter hand. Johan heeft eens goed naar de nieuwe opiniesite De Joop gekeken, die deze week online ging, maar blijkt niet erg onder de indruk. Jooper geeft dus zijn mening over de Joop. Tja, dat mag bij opiniesites. Overigens hou ik mijn mening nog even voor me. Ik wil de Joop eerst een maandje aankijken, zien hoe die zich ontwikkelt voordat ik een oordeel vel.
En toen was www.joop.nl online. Eerste indruk? Mwah.Eind augustus circuleerden voor het eerst de geruchten op het web. Internetjournalist Francisco van Jole, de man die me al lastig viel met nieuwsbrieven in de tijd dat ik nog een inbelverbinding bij Zonnet had, was in samenwerking met de VARA bezig om opinieblog De Joop op te zetten. De Joop zou volgens de berichten de strijd aan moeten gaan met rechtse nieuwsforums als GeenStijl, Spitsnieuws en Fok. Een progressief alternatief dus voor de rechtse schreeuwplatforms en een webstek waar de beschaafde reaguurder z’n ei zou kunnen leggen.
Dinsdag 3 november 2009, een maandje later dan gepland, is het zover. Het eerste dat opvalt, naast het feit dat De Joop gewoon joop.nl is geworden, is de lay-out. Er is gekozen voor de zakelijkheid van webpagina’s als die van De Volkkrant en NRC.nl, alleen komt de homepage nogal chaotisch en onoverzichtelijk over. Verder gortdroge koppen met daaronder een zo mogelijk nog drogere inhoud. Zelfs Dolf Jansen krijgt het voor elkaar in zijn eerste Joop-column elk vermoeden van humor te vermijden.
Inhoudelijk richt het zich niet bepaald tot de progressieve jongvolwassene. We zien een opiniestuk over hoe Geert Wilders ‘bestreden’ dient te worden (met daarin een niet al te originele verwijzing naar WO II), een headliner over het gebrek aan allochtonen in de Amsterdamse bestuurlijke toplaag en de rode lijst van bedreigde plant- en diersoorten. Iedereen nog wakker?
Nog een andere tegenvaller: reacties zullen vooraf gemodereerd worden. Weg snelle interactie, ongenuanceerd felle discussies en botte humor. Beschaving alom dus, opinie is niet om te lachen.
Is dit dan de manier om jong progressief Nederland te benaderen? Wat is de urgentie van een format dat niets toevoegt aan de zaterdagkaternen van de verschillende dagbladen? Wellicht dat Van Jole en mederedacteur Jeroen Mirck (wiens persoonlijk blog ik overigens met veel plezier volg) de vorm nog niet helemaal gevonden hebben, maar de eerste opzet valt niet anders te omschrijven dan dodelijk saai.
Mijn verwachting was dat Joop een uitnodiging zou zijn tot lezen, een uitdaging om de dialoog aan te gaan en een eigentijds intelligent antwoord zou geven op de rechtse nieuwe media. In plaats daarvan is het een risicoloos en triviaal weblog geworden van een stel zichzelf veel te serieus nemende opiniemakers.De ‘shockblogs’ aan de ene kant en Joop aan de andere beoefenen twee takken van sport die geen enkel raakvlak hebben. Aan de kant van GeenStijl en Spitsnieuws wordt een stevige pot voetbal gespeeld. Scheldpartijen, vieze overtredingen en arbitraire dwalingen zijn schering en inslag, maar maken er wel een vermakelijk spel van. Bij Joop wordt een robbertje cricket gespeeld; nodeloos ingewikkeld, langdradig en vreselijk elitair.
De meerwaarde van online en offline ontmoetingen
Wednesday, November 4th, 2009Recent werd ik tijdens Blog-Art waar ik een lezing hield over webvideo’s, geïnterviewd door Marjolijn van Heemstra, een freelance journaliste van dagblad Trouw. (Zie hier het artikel dat ze uiteindelijk schreef, mijn quotes staan in de 2e kolom op pag. 2. Met dank aan Karin R.). Van Heemstra vroeg me of het niet raar was dat bloggers elkaar met Blog-art offline ontmoetten. Ik vind van niet. Online activiteiten zijn immers allemaal een vorm van communiceren. Waarom zou het ene het ander uitsluiten? Mijns inziens zijn allebei nodig om je contacten goed te leren kennen.
Vorige week vrijdag was ik in Utrecht bij Seats2Meet waar Karin Ramaker en Katja een Creatieve, ondernemende-borrel hadden georganiseerd. Het was gezellig toeven met een select gezelschap. (Zie onder andere deze post van Josephine Bronsgeest.) Nu kende ik Karin en Marco Raaphorst al van hun online werk en Blog-art, toch is samen keuvelen face to face van onschatbare waarde. Al het getwitter en gefacebook ten spijt, gaat rechtstreekse reallife communicatie gewoon sneller. Wat mij betreft, verloopt brainstormen in ieder geval soepeler. Was ik er via Twitter achtergekomen dat Raaphorst en ik een grote bewondering voelen voor John Lennon? Ik betwijfel het. Nu kwam de muzikant terloops ter sprake. Ik spreek niet vaak terloops op Twitter.Ook Blog-art zelf bleek een prima ontmoetingsplek. Zo ontmoette ik Verbal Jam (Arnoud de Jong) tijdens Blog-art. De Jong maakte indertijd audiocolumns voor EeuwigWeekend.nl waar ik toen co-hoofdredacteur van was. Anders dan via mail hadden we nog nooit contact gehad. Nu zaten we aan de bar blog- en andere verhalen op te halen. (Afgelopen vrijdag nam ik een interview op met De Jong, voor een toekomstige Webisode.) Ook was dit evenement een mooie gelegenheid eens te converseren met Madbello en Rutger – en andere webloggers die ik regelmatig lees. De mensen achter blogs ontmoeten plaatst hun werk in een bepaalde context, het maakt het beeld van hen completer. Laatst had ik een afspraak met een illustratrice. Hoewel we elkaar slechts eerder kort op een netwerkborrel hadden gesproken, had ze al een aardig idee van me gekregen doordat ze een mijn tweets volgde. Dat gaf een beperkt beeld wellicht, maar een begin van een plaatje dat met deze ontmoeting aangevuld kon worden. Je krijgt nooit een volledig plaatje van iemand door alleen zijn tweets en/of blogs te lezen. Persoonlijk contact is daarom ook in deze tijden onontbeerlijk voor wie elkaar goed wil leren kennen.Persoonlijk contact is voor een freelancer ook heel belangrijk, want in die beroepstak heb je heel erg te maken met de economie van het gunnen. Iemand een e-mail sturen met een goed verhaalidee werkt zelden als mensen je niet al een beetje kennen – dat geldt dubbelop in tijden van economische crisis. Daarom zijn (netwerk)borrels belangrijk. En terloopse ontmoetingen natuurlijk.Misschien is het wel een leuk idee om de prijsuitreiking van de Dutch Bloggies bij te wonen. Niet vanwege de prijs, maar wel om mede-bloggers te ontmoeten.
Om je een idee te geven wat je gemist hebt als je niet bij Blog-art was een video-impressie gemaakt door Madbello. Het is een uitgebreide video van het Blog-art festival. Ook van mijn lezing zijn opnames gemaakt. Maar neem vooral geen genoegen met slechts een sample: ik ben voor een persoonlijk optreden nog altijd in te huren. B-A 2009 long version from Mad Bello on Vimeo.
Gastcolumn: Inglorious conductors
Sunday, October 18th, 2009
Gastschrijver Johan, van het kersverse blog Jooper.nl, schrijft zijn frustratie als eeuwige forens van zich af. Het verschil tussen de NS en de NSB lijkt immers maar uit een letter te bestaan, wanneer je voor de zoveelste keer je aansluiting mist op een overvol perron en het personeel van de NS niet veel meer kan bieden dan een meewarige blik. Johan beschrijft met de perfecte gifitige pen hoe je dan met je frustraties om kunt gaan.Het is vrijdagmiddag en op het moment dat de trein Centraal Station nadert besluit de conducteur van dienst maar eens te doen wat hij anders nooit doet, namelijk reizigers informeren. “Dit is het eindpunt van deze trein.” Blijkbaar een conducteur die in ‘40-’45 ook al in dienst was. “U wordt geadviseerd via Alkmaar om te reizen.”
”Godverdomme! Wat de vliegende fuck heb ik in fucking Alkmaar te zoeken?! Fuck!” Ik kon er niets aan doen, het was alweer de 4e keer dat ik vertraging hadns_logo_spoorwegen_ deze week. “Excuus, syndroom van Gordon fucking Ramsey”, verontschuldigde ik me tegen een toevallig passerende NS-medewerker. “Maar mocht je er een probleem mee hebben dan trap ik je met alle plezier een teelbal af”, vertrouwde ik hem in het voorbijgaan nog even toe. Iets van “potverdikkie” mompelend besloot de lamstraal maar door te lopen.Normaal gesproken denk ik in dit soort gevallen “schijt aan de NS, ik pak de bus wel”, echter stond aan de overzijde van het perron de trein naar Alkmaar al te wachten. Tien minuten vertraagd (surprise!), dus een geluk bij een ongeluk. Tijdens de 40 minuten durende rit was er in het treinstel helaas geen NS-personeel te bekennen. En dan is er dus ook geen mogelijkheid om te vragen hoe het in Alkmaar met de aansluiting zit. Bij aankomst blijkt meteen hoe het met de aansluiting zit; dat zit namelijk niet. De aansluitende trein is 2 minuten eerder al vertrokken.Dit is toch te idioot voor woorden! De NS adviseert om te reizen via (fucking) Alkmaar en zorgt ervoor dat een paar honderd toch al vertraagde reizigers nog eens een half uur langer onderweg zijn. Kokend van woede ren ik achter een zich uit de voeten makende blauwjas aan. “Hé, ontspoorde treklocomotief, treintje oosterhuis, vieze kaartjesfetisjist! Kom eens hier, dan zal ik je ff een slagboom voor je harses geven!”“Nou, nou, dat kan best wat minder”, meldde de railrunner op nogal angstige toon. Wat minder, ja, dat had inderdaad gekund. Maar meer kon ook. Zoals gebruikelijk bij conducteurs had ook dit misbaksel een fluitje om de nek hangen. In één vloeiende beweging greep ik met mijn linkerhand de fluit en duwde het stuk plastic in een neusgat van de treinterrorist, gevolgd door een welgemikte rechtse directe vol op de neus. Bloed spoot uit de gok van de op de grond gevallen NS-er. Doordat het fluitje de neusholte was ingeschoten klonk er bij iedere ademhaling een nogal irritante fluittoon.“Dat klinkt alsof er een trein gaat vertrekken” sprak een blonde dame met humor. “Zou een keer tijd worden ook.”Een keurig geklede heer op leeftijd liep langs en beschouwde het tafereel met kritische blik. Of het een beetje ging, vroeg hij. “Nou, niet echt”, moest ik toegeven. “M’n trein reed niet en nu moest ik via fucking Alkmaar maar thuis zien te komen.” De man kon niet anders dan beamen dat dit zwaar kut met peren was.“Kan ik misschien iets voor u doen?”, vroeg hij vriendelijk. Dat liet ik me geen twee keer vragen. “Misschien kunt u met uw wandelstok dat fluitje nog iets dieper in z’n neus rammen?”, verzocht ik aarzelend. “Ik word knettergek van dat gepiep.” Dat bleek geen enkel probleem. De bejaarde gentleman bleek nog een verrassend vaste hand te hebben en na een paar keer stevig porren was het stil. “Nou komt die twee keer per week biljarten toch nog van pas!”Na het krasse heerschap bedankt te hebben voor bewezen diensten besloot ik tijd en honger te doden met een culinair hoogstandje. Toevalligerwijs bevindt zichDSC00422 aan de overzijde van het station dönertent Deniz, dus besloot ik daar de warme maaltijd te nuttigen. Vijf minuten later had ik een heerlijk broodje warm lamsvlees voor me liggen. Of Deniz met de peniz boven de emmer saus heeft gehangen is niet bekend, maar broodje en saus smaakten uitstekend. Volgegeten en met een voldaan gevoel keerde ik terug naar perron twee.De intercity kwam aanrijden op het moment dat ik voet zette op het perron. De gehavende conducteur, die net weer voldoende krachten had verzameld om aan z’n laatste shift van de dag te beginnen, stond voorover gebogen met het hoofd boven het spoor in een poging de laatste restjes bloed uit z’n neus te snuiten. Ik keek naar de conducteur, daarna naar de dichterbij komende trein en besloot dat dit een buitenkansje was.Toen de trein genaderd was tot een meter of 25 stapte ik naar voren en gaf de nog altijd voorover gebogen NS-er een stevige trap onder het achterwerk. Hij wankelde, viel naar voren en op het moment dat zijn schouder de grond raakte klonk het geluid van vlees en botten tussen het ijzer van wielen en spoor. Zijn laatste adem klonk als het geluid van een vertrekkende trein; het was hem niet gelukt het fluitje uit de neusholte te peuteren.De trein kwam tot stilstand en, alsof het zo was bedoeld, stond ik op het overbevolkte perron precies op de plek waar de deuren open gingen. Ik stapte in, liep de coupé binnen en besloot, ondanks mijn 2e klas treinkaart, het laatste deel van het traject 1e klas te reizen. Controle van m’n treinkaartje? Ach, dat zou wel loslopen…Even over Jooper.nl
Jooper.nl is het nieuwe blog van Johan, die al eerder publiceerde op Breinkoekjes.blogspot.com. Jooper.nl heeft dus niets te maken met DeJoop.nl of het ongevraagde antwoord daarop: DeJaap. Waarom Jooper? Johan geeft de volgende reden: ‘Ken je dat gevoel, dat er iets jeukt aan de binnenkant van je hersenpan? Dat je ‘s avonds na je 2e glas wijn de niet te stoppen behoefte voelt om een baksteen door de televisie te flikkeren en de goudvis op z’n bek te slaan? Daarom dus jooper.nl. Omdat het moet, omdat het kan en om erger te voorkomen.’ Kortom: aanrader!Plaatje komt van Fok.nl.
Ga toch heen met je Dutch Bloggies!
Thursday, September 24th, 2009
Prijzen en ‘awards’: ik geloof er niet in. Ik vind het onzin. Sterker nog: ik wil er niets mee te maken hebben! Vaak is zo’n award alleen in het leven geroepen om een bepaalde sector of een bepaald medium te legitimeren. Zeker als het een medium betreft wat niet zo serieus wordt genomen is het raadzaam om er een award voor uit te loven. Soms zijn prijzen zelfs een lelijk aftreksel van een andere prijs. Zonder de Oscars waren de Hollandsche filmmakers immers nooit op Het Gouden Kalf gekomen. Dat Gouden Kalf hadden ze met het badwater weg moeten gooien, of zoiets. En die Dutch Bloggies ook!Ik geef het toe: ook ik heb gestaard naar de vele categorieën voor de Dutch Bloggies. ‘Beste blog, Beste vormgeving, Best geschreven, Gezondheid & sport…’ Bepaalde categorieën zeiden mij niets, want dat soort blogs lees ik gewoonweg niet. Ik ben niet geïnteresseerd in Gezondheid & Sport. Ik lees me suf aan blogs, daar niet van, maar of dat nou de beste blogs zijn die Nederland te bieden heeft? Het is een vraag die mij eigenlijk niet interesseert. ‘De Beste’ van iets is ook zo arbitrair. Iedereen nomineert toch zijn vriendjes of de mensen die hij denkt die zijn vriendjes zijn? Sommige onverlaten zullen het niet nalaten om zichzelf te nomineren omdat ze vinden dat zij De Beste zijn. (Een actie die overigens wordt aangemoedigd door de organisatie zélf. In een van de tweets was het volgende te lezen:
Het magische getal 999 is bereikt op [link] Word jij nr 1000? Nomineer jezelf & maak kans op een Bloggie!)
Kortom: het is of een prijs die nepotisme als basis heeft of voortgestuwd wordt door egotripperij. In beide gevallen zegt het predikaat ‘De Beste’ dus niet zoveel. En anderzijds is ‘De Beste’ gewoon het blog dat de massa goed vindt, en daar heb ik doorgaans weinig mee.
Dit geldt natuurlijk voor alle awards, vandaar dat ik het idee van prijzen niets vind. Zo’n Dutch Bloggie is bovendien nutteloos. Weet jij nog wie er vorig jaar gewonnen heeft? En dat jaar ervoor? En kan het je wat schelen? Tuurlijk niet. Dat soort informatie is net zo boeiend als het nieuwe plannetje dat het Wilders-team nu weer bedacht heeft. Waarom dan toch blogs nomineren? Sociale druk via twitter natuurlijk! Een blogger die ik graag lees opperde dat ik op zijn minst de blogs kon steunen die ik waardeer. Solidariteit onder bloggers. Een prima gedachte. Dus heb ik alleen blogs genomineerd die ik goed vind/die door vriendjes zijn geschreven. Mijn nominaties hebben derhalve maar weinig met ‘De Beste’ te maken. Dit stukje is gepend naar aanleiding van de post van René van Densen waarin hij fel ageert tegen de Dutch Bloggies en verklaart vooral niet genomineerd te willen worden. Ondertussen zou hij volgens mij het best leuk vinden als Kutbinnenlanders.nl dit jaar een Dutch Bloggie zou winnen. Al is het alleen maar omdat er dan een blog heeft gewonnen dat niet door de massa wordt gelezen, dat geen duidelijke doelstellingen nastreeft of überhaupt ergens over moet gaan. Dat zal ze leren, die lui van de Dutch Bloggies!