Categorieën
Media

Sherlock Holmes & Hercule Poirot

Nee de titel van deze blogpost verwijst niet naar een aanstaande team-up van deze twee beroemde detectives – al ben ik benieuwd hoe zo’n avontuur zou verlopen; waarschijnlijk wordt het een clash of the ego’s.

De titel verwijst naar de schildering die kunstenaar Melissa Halley maakte op de etalageruit van the American Book Center in Amsterdam.

ABC_Crime_WindowJuni is namelijk Classic Crime Month bij de ABC, vandaar dat Halley gevraagd werd om de twee literaire speurneuzen te portretteren. In de rest van Nederland is het trouwens ook de Maand van het Spannende Boek, maar dat terzijde.

Halley is druk met illustreren en soms blogt ze daarover. Recent bezochten Linda en ik de open dag van het atelier waar ze werkt. Ik vind Halleys verfijnde potloodtechniek erg mooi. Check deze vleermuis maar eens:

vleermuis-halleyOok maakt ze portretten waarin diezelfde delicate lijnvoering in terug te zien is.

Categorieën
Film

Gaap, de nieuwe James Bond komt eraan

De tijd dat ik uitkeek naar de nieuwe James Bond ligt alweer ver achter me. Van de vorige kan ik me alleen nog herinneren dat ik er geen bal van snapte en dat het me eigenlijk ook niet interesseerde wat de schurk nu eigenlijk wilde. Een onnavolgbare film was het. En zojuist kwam ik op Superherohype.com de nieuwe poster voor Skyfall tegen. Alweer de 23ste James Bond.

Ik sprak laatst met storyboardtekenaar Jim Cornish die aan deze film heeft meegewerkt. Hij zei dat Bond een instituut is in de Britse filmindustrie. Sterker nog, een lange tijd waren de Bond-films de Britse filmindustrie. En daar heeft hij natuurlijk gelijk in.

Toch vind ik James tegenwoordig een achterhaald soort held en kijk ik veel liever naar de geüpdatete versie van Sherlock Holmes of Dr. Who als het om Britse helden gaat. Over Dr. Who stond laatst in Schokkend nieuws nog een boeiende special van Tonio van Vugt en Natasja van Loon. Een boeiende beginnerscursus voor mensen die zich willen verdiepen in dit instituut van de Britse televisie.

Buiten het Britse landsgebied kijk ik liever naar superhelden zoals Batman en Spider-Man dan dit overblijfsel uit de koude oorlog. Iron Man is hot, James Bond definitely not.

James Bond was een held van me in mijn tienerjaren. Ik verslond de boeken van Ian Fleming. Voor geschiedenis schreef ik zelfs een paper over het leven van deze auteur. Laatst zag ik nog For Your Eyes Only, toch een van de beste Roger Moores. Erg gedateerde film, mede dankzij de discobeats van Bill Conti, maar dat maakt de film nu juist weer leuk.

Maar de nieuwe Bond, Daniel Craig, hij laat me koud. Ik vond Casino Royale nog wel aardig, maar zoals gezegd de tweede aflevering met deze acteur, niet. Craig roept bij mij net zoveel sympathie op als een fotomodel dat zwembroeken showt. Er zit gewoon weinig in, er wordt weinig gesuggereerd in zijn spel. Kortom, ik vind hem nogal vlak.

Bond voelt als een relikwie uit het verleden. De formule is sleets: de actie is vaak voorspelbaar en dikwijls een variatie op wat we al eerder hebben gezien. Die verdomde gadgets kennen we nu wel, de exotische locaties zijn tegenwoordig beschikbaar via Google earth en tegen al die megalomane schurken die zo nodig de wereld willen veroveren zeg ik: ‘neem de wereld maar als je die zo graag wil bezitten, wat kan mij het schelen eendimensionale idioot!’

De wens om de wereld te veroveren past misschien goed in een Bondparodie als Austin Powers, maar is natuurlijk geheel ongeloofwaardig in het huidige tijdperk. Misschien vind ik License to Kill daarom zo’n interessante Bond-film omdat de schurk een drugsimperium probeert op te bouwen, niet omdat hij de hele wereld wil uitroeien.

Bond is sowieso het beste als hij een persoonlijke vete heeft uit te vechten, zoals in License to Kill.

Maar goed dus dat het verhaal van Skyfall de persoonlijke toer op gaat:

In Skyfall, Bond’s loyalty to M is tested as her past comes back to haunt her. As MI6 comes under attack, 007 must track down and destroy the threat, no matter how personal the cost.

Ach, misschien word ik dit keer blij verrast en valt het allemaal mee. Na 9 november weten we het. Of niet, want misschien ga ik wel niet kijken. Zou ik dan echt wat missen denk je?

Categorieën
Media

Sherlock is weer terug

Vanavond om 21:30 op BBC: de tweede aflevering van het tweede seizoen van Sherlock. Wederom drie telefilms rondom de moderne versie van Sherlock Holmes. Eerder schreef ik al een blogpost over deze boeiende, snelle en intrigerende update.

Het eerste seizoen eindigde met een enorme cliffhanger waarin Moriarty en Holmes tegenover elkaar stonden bij een zwembad. Holmes richtte zijn pistool op een bom en dreigde zijn tegenstander, zichzelf en Dr. Watson op te blazen. Het tweede seizoen begon precies op dit moment. Nu zit er ruim een jaar tussen de twee afleveringen en ik dacht me te kunnen herinneren dat Holmes de bom had laten ontploffen. Maar dat bleek niet het geval te zijn. Soms speelt het geheugen rare spelletjes.

‘If you have what you say you have, I’ll make you rich. If not I’ll make you into shoes.’ – James Moriarty.

Categorieën
Fotoblog

Sherlock Holmes


Saturday night I finally had the time to watch ‘Sherlock Holmes‘. The Guy Ritchie film from 2009, with Robert Downey jr. as the world’s greatest detective. It wasn’t exactly what I had expected and seems a bit removed from the original creation if you as me. The film was entertaining nonetheless, with beautiful vistas of London in the Victorian age. Though the scene at Tower Bridge looked rather digital to me.

Categorieën
Media

Sherlock: Moderne jas staat Holmes goed

In het tijdperk van CSI is het opportuun om terug te grijpen op de grootste fictionele detective aller tijden: Sherlock Holmes. Dit keer zien we de meesterspeurneus niet in Victoriaans Londen, met gasverlichte straten, maar in de Engelse hoofdstad anno nu. En dat is erg leuk.


Vorige week werd de eerste aflevering van de driedelige serie Sherlock uitgezonden. Tijdens Zomergasten met Jan Marijnissen, maar toch ging ik even kijken en bleef hangen in deze moderne versie van Holmes.

De bedenkers van de serie, Steven Moffat en Mark Gatiss, hebben het team van Holmes en Watson een overtuigende update gegeven. Watson beschrijft hun avonturen niet meer in het tijdschrift The Strand, maar gewoon op een blog. Holmes heeft zelf ook een website. Watson is nog steeds een gewonde legerdokter en heeft zijn verwondingen dit keer ook weer opgelopen in een oorlog in Afghanistan. (De geschiedenis herhaalt zichzelf.) Net als in de oorspronkelijke verhalen delen Watson en Holmes een huis, al is de huishoudster nu geüpgraded naar huisbaas.

SmartPhone
Holmes is jonger dan we gewend zijn en gebruikt nicotinepleisters om zijn brein sneller te laten werken. Leuk om te zien hoe moderne applicaties worden gebruikt door Holmes, we leven immers in het tijdperk van mobiele applicaties, al is deductie nog steeds zijn beste misdaadbestrijdingsmiddel. Zijn manier van redeneren wordt middels graphics, cijfers en een slimme montage van close-ups in beeld gebracht. De arrogante houding van Holmes is overigens niet veranderd. Maar omdat zijn beweringen kloppen en hij ook wel charmant genoemd mag worden, werkt die houding geen irritatie op.

Benedict Cumberbatch, die Holmes speelt, vertelt in dit interview iets over de update van het personage.

Ook staat de moderne Watson (Martin Freeman) zijn mannetje overigens.

Ik heb volgens mij nog nooit een origineel boek van Arthur Conan Doyle gelezen, al wel een paar luisterboeken tijdens Engels op de middelbare school gehoord. Ook ken ik Holmes natuurlijk van de vele films die er zijn en bezocht ik vorig jaar het Sherlock Holmes Museum.

Hoewel de Victoriaanse tijd natuurlijk prachtige taferelen biedt en tot de verbeelding spreekt, blijkt Holmes prima te passen in de moderne tijd. Holmes is een archetype. Een held die je kent zonder dat je boeken gelezen hoeft te hebben. Hetzelfde gaat op voor superhelden als Batman en Superman: je kent ze in grote lijnen wel. Daarom zijn dat soort personages te verplaatsen naar een andere tijdsetting, naar een moderne wereld, zonder dat ze in de basis worden aangetast. De kern van Holmes is nog steeds hetzelfde. De nieuwe tv-serie is daarom een prima manier om (hernieuwd) kennis te maken met dit beroemde personage.

Sherlock, vanavond op BBC One om 21:30.

Categorieën
Mike's Webisodes Video

Mike’s Webisodes 7: Lekker nerden in Londen

Samen met long time friend Paul vloog ik in oktober naar Londen, de prachtige hoofdstad van de UK om een paar dagen even lekker te nerden. (Ik schreef er hier al eens over onze avonturen.) In dit videoverslag de beelden van waarover eerder nog niet gerept is, het avontuur van de 311 treden en het wel of niet houden van fish&chips. Kortom: een beetje andere webisode dan je wellicht gewend bent.

Volgende week een nadere blik op Abbey Road en de Duitse huisvader die zijn gezin meerdere malen over het wereldberoemde zebrapad laat marcheren. Mis hem niet: online op maandag 7 december. Zie hier de eerdere webisodes.

Categorieën
Strips

Mike’s Webisodes 7: Lekker nerden in Londen

Samen met long time friend Paul vloog ik in oktober naar Londen, de prachtige hoofdstad van de UK om een paar dagen even lekker te nerden. (Ik schreef er hier al eens over onze avonturen.) In dit videoverslag de beelden van waarover eerder nog niet gerept is, het avontuur van de 311 treden en het wel of niet houden van fish&chips. Kortom: een beetje andere webisode dan je wellicht gewend bent.

Volgende week een nadere blik op Abbey Road en de Duitse huisvader die zijn gezin meerdere malen over het wereldberoemde zebrapad laat marcheren. Mis hem niet: online op maandag 7 december.

Zie hier de eerdere webisodes.

Categorieën
Mike's notities

Lekker nerden in Londen

Wat doen een stel vroeg-dertigers met een voorkeur voor films en strips in een van de bruisendste steden in Europa? Precies: een bezoek aan Forbidden Planet brengen en een Q&A van Kevin Smith bezoeken. En zich verder te buiten gaan aan een oncontroleerbare koopzucht betreffende strips, cd’s en verwante artikelen. Cultuur snuiven noemen we dat. Starbucks, echte Engelse koffie
Samen met compadre Paul, die ik al langer ken dan dat ik mijn naam weet te spellen, vloog ik maandagochtend vroeg met de makkelijke luchtvaartmaatschappij naar de hoofdstad van de UK, waar we snel energie opdeden in een van de vele Starbuckstenten die de stad telt. Starbucks betekent Amerikaans imperialisme, dus daar is weinig Engels aan, maar de reiziger die een opkikkertje kan gebruiken zal dat een worst wezen. Ons dus ook. We zouden de komende dagen nog vaker in dit walhalla van koffieconsumptie aan ons cafeïne gerief komen.Holmes, echte Engelse replica’s
Al was de toerist uithangen niet meteen ons doel van de reis, die maandagmiddag liepen we nog over de Tower Bridge, later over Leicester Square en de volgende dag deden we het Sherlock Holmes museum aan. (Over het bezoek aan Abbey Road verschijnt binnenkort een Mike’s Webisode. Zie hoe de Duitse huisvader zijn gezin over het zebrapad dirigeert voor een foto.) Het Sherlock Holmes museum in Baker Street is een replica van het oude huis en kantoor van de beroemde fictieve speurneus waar ook beelden staan van personages uit de boeken, als evenals acteurs die Watson en Holmes spelen.

Een beeld van Prof Moriaty, de aardsvijand van Sherlock Holmes.


Verboden planeet

Die week bezochten we tweemaal Forbidden Planet waar ik een alleraardigste buste van Jack Skellington van The Nightmare before Christmas aanschafte. Ook nam ik een exemplaar van gebundelde Spiderman krantenstrips en American Splendor: Our Movie Year mee. Een bescheiden hoeveelheid, vooral als je je bedenkt dat Forbidden planet een paradijs is voor een stripliefhebber als ik. Er is zoveel moois te vinden, dat het daarom moeilijk kiezen is. Dankzij het internet is het merendeel echter ook gewoon online te bestellen, dus wie weet wat ik de komende maanden nog binnenhaal. (Hoewel, de stapel nog te lezen cultuur is van zodanige omvang dat ik mezelf een koopstop heb opgelegd.) Later kwamen daar overigens nog een prachtig artbook van Tim Burton, de autobiografie van Roger Moore en The Death of Bunny Munro van Nick Cave bij. Dorian Gray, echte Engelse cultuur
In de avond bekeken wij de film District 9 van regisseur Neill Blomkamp. Een van de originelere sciencefiction flicks die ik de laatste tijd gezien heb. (Hier een kritische recensie van Floortje Smit op cinema.nl). Woensdagavond zagen wij Dorian Gray, een kersverse verfilming van het klassieke boek van Oscar Wilde. The Picture of Dorian Gray, een prachtig boek vind ik dat. Een inspirerend verhaal met een origineel idee als basis. Deze verfilming was in handen van Oliver Parker en hij maakte een onderhoudende film waarin de jonge Dorian Gray na aankomst in Londen zich al snel overgeeft aan de geneugten des levens. Ondanks zijn wilde levensstijl lijkt hij geen dag ouder te worden, wat alles te maken heeft met een schilderij dat langzaamaan steeds meer van zijn zondige ziel blootgeeft. Leuk aan de film vond ik, behalve zeer geloofwaardige acteerprestaties van hoofdpersoon Ben Barnes (Prins Caspian) en Colin Firth, de mise-en-scène. De opnames zijn soms vaak duidelijk in een studio opgenomen en tegelijkertijd hebben ze daardoor een perfecte theatrale uitstraling. Het was helemaal passend om een bezoekje te brengen aan een fictief Victoriaans Londen te brengen terwijl ik me in de hedendaagse versie van die stad bevond. Lees ook: Lekker nerden in Londen met Kevin Smith.