Categorieën
Film Media

Everything is Awesome

Het is heel moeilijk om negatieve dingen te negeren. Vaak komt dat omdat ik het er simpel niet mee eens ben en dan heb ik de neiging om dat ook te zeggen, ook al is dat eigenlijk een futiele bezigheid, want het is niet alsof je een ander overtuigt. En bovendien wordt de sfeer er zo niet beter op.

De wereld zit nu eenmaal niet in elkaar zoals ik zou willen en mijns inziens lopen er veel te veel idioten rond. Open inrichting Aarde noem ik deze planeet dan ook graag.

Toch is het weer eens tijd om mezelf eraan te herinneren dat er ook veel moois is in de wereld. Het leven is te kort om daar de aandacht niet op te richten en te lang om alleen maar met al die negativiteit bezig te zijn.

Je kunt je beter bezighouden met de dingen die je vrolijk maken en je energie geven. Een plek om dat te doen is het internet, daarom is het zo jammer dat sociale media een beerput van gezeur en meningen lijken te zijn geworden.

Ik vind dat we allemaal veel te veel onze meningen oplepelen online. Kijk, als het nu gaat om maatschappelijke zaken waar je het niet mee eens bent, by all means, laat dat weten. Misstanden moeten aangekaart worden en het liefste ook met een mogelijke oplossing.

Maar waar het smaakkwesties betreft, en laten we eerlijk zijn, online gaat het toch vaak om smaak en het gebrek daaraan, kunnen we onze mening gewoon beter voor ons houden.

Tenzij je iets wilt zeggen over wat je tof vindt, dat is wel leuk altijd om te lezen en te horen. Enthousiasme, yay!

Maar anderen laten weten dat je iets absoluut ruk vindt terwijl zij het wel leuk vinden… tja. Erg vermoeiend, onnodig en soms zelfs kwetsend.

Dirty Harry is een wijs man.

Vrij naar Dirty Harry zeg ik daarom:
Opinions are like assholes,
everybody’s got one.
And most of them are full of shit.

Er zitten net zo min mensen op je mening te wachten dan dat ze je kontgat willen zien, zeg maar.

Daarom vind ik het YouTube-kanaal CinemaWins zo grappig. Al jaren kijk ik heel graag naar het tegenoverstelde kanaal: CinemaSins met Everything Wrong With, maar als je daar te veel video’s van kijkt, lijkt het wel of ze tegenwoordig helemaal geen films meer kunnen maken, want overal valt wel wat op aan te merken.

Maar Everything Great About van CinemaWins weet zelfs de positieve kant van Batman & Robin in te zien. Ja, echt:

Zo wordt de miskleun van Joel Schumacher simpelweg een guilty pleasure. Een hele guilty one dan, maar toch.

En deze van X-Men: Days of Future Past is ook heel genietbaar. Patrick Stewart als Professor Xavier: huppa, puntje erbij. En zo moet het ook, want hoe goed past die acteur eigenlijk wel niet bij die rol? Toen ik als tiener alleen nog maar kon dromen van een verfilming van de strip X-Men, leek Stewart mij al perfect als Xavier.

https://www.youtube.com/watch?v=p5AqT-V91BU

Bij CinemaWins gaat het dus niet per se om slechte films waar we met veel moeite toch nog het positieve van inzien, het gaat gewoon ook om films die van zichzelf al tof zijn en zij leggen daar nog eens de nadruk op.

Not everything is misschien awesome, maar fuck it: Geniet van wat je tof vindt. Negeer de rest zoveel mogelijk.

Categorieën
Film

25 jaar Schokkend Nieuws

Schokkend Nieuws, hét Nederlandse filmmagazine voor genrecinema bestaat 25 jaar. Reden voor een feestje en een speciaal jubileumnummer.

Schokkend Nieuws werd in 1992 opgericht door Jan Doense, Phil van Tongeren en Bart Oosterhoorn. Inmiddels zijn we 124 nummers verder en is Schokkend Nieuws nog steeds hét Nederlandse filmmagazine voor de genrefilm. Tenminste, ik zou snel niet een ander blad weten dat zo divers naar dit fenomeen kijkt en op eigenzinnige wijze beschrijft.

Van een A4-tje in zwart-wit tot het prachtige filmmagazine van vandaag. Zonder subsidie en dankzij de inzet van enthousiaste vrijwilligers en de trouwe abonnees. En dat mag ook wel weer eens gezegd worden. Zoveel mooie dingen in Nederland bestaan puur door de wilskracht en doorzettingsvermogen van de makers. Ze denken daarbij helemaal niet aan marktwerking of geldverdienen. Ze werken gewoon aan iets omdat ze het belangrijk vinden, omdat ze vinden dat dit er moet zijn. Dat gegeven alleen al maakt dat een blad als Schokkend Nieuws een kwart eeuw bestaat een enorme prestatie.

1992
Om het jubileum te vieren kijkt SN #124 terug naar 1992. Hoe zagen de films er toen uit en wat is er sindsdien veranderd? Zijn filmrecensenten sindsdien anders gaan denken over ‘ons soort films’? Wat betekende het toen eigenlijk om fan te zijn?

Schokkend Nieuws interviewde Barry Raymakers, de hoofdredacteur van de voorloper Horrorscoop. En hoe zit het met geek culture nu? Henriette Poelman schreef een fel essay.

Ik vond beide artikelen erg leuk om te lezen. Ik hou namelijk erg van smallpress-uitgaven en fans die zelf een blaadje beginnen om hun over hun favoriete ding te schrijven. Zelf heb ik dat ook gedaan, begin jaren negentig met Super-Fan Magazine. Al was dat fanzine maar een zeer kort leven beschoren trouwens. Eigenlijk doe ik tegenwoordig hetzelfde met mijn blog, ook digitaal fanzine van dingen die mij boeien. Zowel het idee van fanzines en fancultuur in het algemeen komen terug in mijn aanstaande boek Mijn vriend Spider-Man, dus het zijn onderwerpen die ik erg interessant vind.

Zelf werk ik tegenwoordig niet meer voor Schokkend Nieuws, maar ik lees het blad toch nog graag. Het jubileumnummer heeft ook weer een mooie Kriek-cover:

Om het dit allemaal te vieren wordt er in Kriterion een kwarteeuwfeestje gehouden op 1 april. Het programma van die avond kun je hier lezen.

Categorieën
Boeken

Bruna, Dick Bruna

Sinds het overlijden van Dick Bruna zijn er veel eerbetonen online te vinden. Dat snap ik heel goed, wie heeft er immers niet als kind Nijntje gelezen?

Nou ja, wij hadden geloof ik maar een boekje van Nijntje thuis. Nijntje in het ziekenhuis, gekregen van een zuster toen ik voor een operatie het ziekenhuis in moest. Ik geloof dat ik mijn keelamandelen geopereerd zouden worden. Anyway, in de kast heb ik wel wat werk van Bruna staan: hij maakte immers ook boeiende boekomslagen. Onder andere voor de reeks Zwarte Beertjes van uitgeverij Bruna. Ik heb daar een stapel Bond-uitgaven van.

Hier de twee covers die ik het boeiendst vind van dat stapeltje:

Kalm aan, Meneer Bond is de Nederlandse titel van Thunderball. Tja, die snap ik ook niet helemaal.

Dick Bruna (1927 – 2017) is 89 jaar geworden. Van de vele tributes die ik zag, vind ik dit een van de mooiste omdat de afbeelding meer laat zien dan alleen een droevige Nijntje. Bunbun legt troostend zijn hand op haar schouder en is zelf ook zichtbaar ontdaan. De illustratie is gemaakt door Matt Baaij, die een groot fan is van Bruna’s werk. En iets met konijnen heeft.

Categorieën
Strips

Marvel fotoalbum door Phil Noto

Stripmaker en illustrator Phil Noto maakte deze fantastische reeks mooie familiefoto’s van Marvelhelden door de jaren heen.


Bron: Ungoliantschilde.tumblr.com

Categorieën
Strips

NSFW: Naakte She-Hulk

Of superheldinnen nu seksistisch zijn of niet, sommige mensen vinden dat de striptekenaars nog niet ver genoeg gaan en photoshoppen zich naar hun eigen hoogtepunt toe. Zie bijvoorbeeld deze aangepaste cover van John Byrnes She-Hulk:

Het origineel van John Byrne.
De wensdroom van sommige geeks.

Grappig hoe de dialoog die She-Hulk uitspreekt nog meer tot zijn recht komt in de tweede versie. Sex(y) sells immers.

Overigens vind ik het grappig hoe mensen de moeite nemen om een blootversie van bestaande stripfiguren te maken. Kennelijk hebben sommige geeks daar behoefte aan. Ik veroordeel het verder niet hoor, mensen gaan hun gang maar. Denk ook niet dat Byrne en Marvel hier wakker van liggen.

Waar ze wellicht wel wakker van liggen, zijn de pornofilms die de laatste jaren zijn uitgekomen. Sinds de superhelden-boom in de bios, wordt er meestal een pornoversie uitgebracht van de betreffende film. Omdat deze als parodieën worden aangeduid, maken ze geen inbreuk op het copyright van de filmstudio’s en uitgeverijen. Zo komen de producenten er dus mee weg.

Categorieën
Strips

Adam West

De Schotse stripschrijver Mark Millar plaatste deze toffe foto van Adam West op Twitter:


Mooi hoe zijn Batman-pak nog net onder zijn jas te zien is. Dat zijn voorhoofdhuid lichter is dan de rest van zijn gezicht en het dus lijkt alsof de huid die normaliter niet door zijn masker wordt afgedekt, bruiner lijkt, zal we toeval zijn. In ieder geval ziet West er heel cool uit zo, vindt deze geek.

Toen er enkele afleveringen van de Batman televisieserie in de jaren tachtig door de VPRO werd uitgezonden, maakte ik er voor het eerst kennis mee. Als jongeling had ik het camp-gehalte niet zo door. Ik had simpelweg nachtmerries van Cecar Romero’s Joker.

Cesar Romero als de Jonker door W-E-S. Bron: Comicbook.com

Pas later kreeg ik een enorme hekel aan de serie omdat de associatie met kinderachtigheid zo sterk was, dat alle superhelden meteen heel kinderachtig leken in de ogen van de leken. Tenminste, dat dacht ik toen.

Tegenwoordig interesseert het me nog weinig hoe anderen tegen mijn liefde voor superhelden en Spider-Man in het bijzonder aankijken. Mensen hebben toch wel een mening, hoe de vork ook werkelijk in de steel mag zitten. Ik kan de Batman uit 1966 daarom ook veel meer waarderen dan eerst. Michael Keaton mag dan mijn favoriete Batman-vertolker zijn, ik heb een warm plekje in mijn hart voor Adam Wests interpretatie van de Caped Crusader.

Categorieën
Mike's notities

Winteruitzicht

Vanmorgen was ik vroeg op omdat Linda vroeg op haar werk moest zijn. Nog voor het ontbijt dit plaatje geschoten:

Soms kan ons uitzicht lekker rustgevend zijn. En een laagje witte sneeuw laat alles er meteen rustiger uitzien, vind ik. Ik vind het best leuk dat we een beetje winter hebben gekregen de afgelopen dagen. Ik geniet vooral van de sneeuwpoppen die mensen maken. Zelf hoef ik niet zo nodig met mijn handen in de sneeuw, maar ik zie graag het resultaat van andermans arbeid in deze. Sneeuw is toch voora leuk als die naar beneden dwarrelt, niet als je ’s zondagsochtends door de kou naar de supermarkt moet. Maar daar was het rond tien uur ook lekker rustig.

Rustig; rust. Stilte. Termen die steeds vaker in mijn hoofd klinken, omdat ik er steeds meer behoefte naar voel. Ik klink wellicht al een oude man op mijn 39ste, maar dat moet dan maar. De stad is druk, vol en luidruchtig. Soms droom ik ervan mijn biezen te pakken, weg te gaan en als sneeuw voor de zon te verdwijnen.

Categorieën
Minneboo leest Strips

Deserteur en Kakkerlak van Halfdan Pisket

Het tweede deel van Halfdan Piskets trilogie over het leven van zijn vader is uit. Ik vond het eerste deel erg indrukwekkend, al is het geen licht leesvoer.

In Deserteur gaat over de jeugd van de vader van Halfdan Pisket. Die groeit op in een welvarende familie in een klein dorpje in het grensgebied tussen Turkije en Armenië. Zijn vader, een fervent aanhanger van Atatürk, is Turks, zijn moeder is Armeens. Het dorpje lijkt onberoerd door de conflicten tussen Turken en Armeniërs. Toch liggen er nog steeds skeletten langs de wegen uit oude oorlogen. Het Turkse leger bewaakt de nabijgelegen grens, die zich voortdurend verplaatst. Piskets vader dient korte tijd in het Turkse leger. Uiteindelijk deserteert hij en dat heeft fatale gevolgen.

Plaatje uit Desterteur. Een situatie die waarschijnlijk herkenbaar voor iedere man die tiener en maagd geweest is.

Het tweede deel, Kakkerlak, ligt op mijn bureau te wachten om gelezen te worden.

Kakkerlak begint als Piskets vader uit de Turkse gevangenis ontslagen wordt. Hij besluit zijn bloedige verleden achter zich te laten en opnieuw te beginnen. Hij gaat aan het werk als gastarbeider in het Denemarken van de jaren zeventig. Maar hij kan er niet aarden, wordt tig keer ontslagen en vervalt van de ene lege relatie in de andere. Langzaam glijdt hij af naar een leven vol criminaliteit en geweld. Maar hij ontdekt ook de liefde, vriendschappen en hij krijgt kinderen die het waard zijn om voor te vechten.

Stripauteur Halfdan Pisket (1986) studeerde in 2009 af aan de Royal Danish Academy of Fine Arts. Hij is de eerste striptekenaar die de prestigieuze beurs voor auteurs ontving van de Danish Arts Council. Check hier trouwens zijn interessante Instagramfeed.

De trilogie van Pisket wordt uitgegeven door SubQ, de uitgeverij waar binnenkort ook mijn debuut uit zal komen. Ze geven niet heel veel strips per jaar uit, maar zijn er daarom erg op gebrand om kwaliteitstrips op de markt te brengen. Er zijn immers al genoeg middelmatige beeldverhalen die de schappen vullen.

De Nederlandse versie van Economix kwam in de herfst van 2016 uit bij SubQ. Ik schreef voor de American Book Center ooit deze recensie van dat boek.

Daarom Minneboo leest:
Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een interview, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.

Categorieën
Mike's notities Strips

Bubbel

Spider-Man #64. Illustratie: John Romita Jr.

Jaren geleden had ik kortstondig de rubriek De perfecte zondag. Afgelopen zondag ervoer ik zo’n dag.

De hele dag verkeerde ik in mijn eigen wereldje, in mijn eigen bubbel. Ik had het huis voor mezelf en nadat ik flink met de stofzuiger in de weer was geweest, ben ik eens diep in de geschiedenis van Ben Reilly gedoken. Het merendeel van de tijd heb ik dus lekker zitten lezen op de bank, kopjes koffie erbij, tussendoor gegeten en muziek geluisterd. Ik vermaak mezelf prima zo in mijn eentje.

Ik heb geprobeerd om me verder door niets te laten storen. Wanneer de telefoon ging, heb ik die simpelweg genegeerd. Ik had helemaal geen zin om met andere mensen te moeten praten. Toen Linda me liet weten dat haar moeder en vriend in de stad waren en vroeg of ik ook naar Stanislavski kwam om met ze te borrelen, heb ik dan ook vriendelijk bedankt. Het zijn erg leuke mensen, maar ik wilde niet naar buiten. Ik wilde niet uit mijn eigen, kleine wereld. Ik had geen zin om te converseren, ik wilde lekker in mijn hoofd blijven.

Spider-Man #64. Illustratie: John Romita Jr.

Natuurlijk is strips lezen uit zo’n beetje de slechtste periode van Spider-Mans geschiedenis niet altijd even leuk. Maar er zitten wel wat krenten in de pap die het doornemen van de bundels de moeite waard maken. Het is sowieso leuk om weer eens onbekende Spider-Man-verhalen te kunnen lezen, want de huidige verhalen moet ik links laten liggen. Die comics zijn namelijk zo slecht dat mijn geestelijke gezondheid ernstig in gevaar komt als ik die nog moet lezen.

Spider-Man #64. JrJr.

Deze perfecte zondag deed me naar meer verlangen. Hoe heerlijk moet het zijn om het spreekwoordelijke hutje op de hei te kunnen bewonen? Of een huis diep in het bos te hebben of ergens hoog in de bergen. Afgezonderd van de rest van de mensheid. Rust en tijd voor ontspanning, contemplatie en vooral lekker veel lezen.

Categorieën
Daily Webhead Strips Video

Vlog: Gummbah in actie

Zaterdag 21 januari was er een mega signeersessie in boekhandel Scheltema vanwege de Stripmaand. Ook cartoonist Gummbah was van de partij.

Categorieën
Minneboo leest Spidey's web Strips

Ben Reilly

Om de problemen van de buitenwereld weer even te negeren, besloot ik deze week een stapel oude Spider-Man comics te kopen, namelijk de eerste vier trade paperbacks van The Complete Ben Reilly Epic.

Misschien weet je al dat halverwege de jaren negentig Peter Parker een tijdje werd vervangen door Ben Reilly. Reilly leek eerst Peters kloon te zijn, daarna bleek Peter juist Reilly’s kloon te zijn. Hij verhuisde met Mary Jane naar Portland in Oregon om zijn carrière in de wetenschap voort te zetten. MJ was toen zwanger van Peter en ze waren van plan om hun gezinnetje te stichten en een normaal leven te leiden. Omdat Peter toen ook zijn spinnenkrachten kwijt was, ging dat ook makkelijker.

Wie nu hoofdpijn begint te krijgen, heeft de Clone Saga destijds waarschijnlijk gelezen. Het was niet een beste tijd voor Spider-Man, maar omdat ik de Clone Saga kort in mijn boek Mijn vriend Spider-Man behandel, kan het geen kwaad om mij nu wat meer in het leven van Ben Reilly te verdiepen. Dat ga ik de komende dagen dus doen door lekker op de bank te zitten en deze dikke bundels te lezen. (Ja, ja, schrijven is offers brengen, hoor ik mijn uitgever al denken!)

Overigens ben ik me ervan bewust dat Reilly tegenwoordig weer terug is in het leven van Peter Parker, maar omdat die comics nog steeds door Dan Slott worden geschreven. lees ik die niet.

Categorieën
Strips

Stripwinkel Aelix in Den Haag

Deze fijne inzending voor de rubriek Stripwinkels in beeld is van collega-stripjournalist Cok Jouvenaar. Samen met Jos van Waterschoot is hij hoofdredacteur van StripNieuws.

Waarom ik graag bij Aelix Strips & Comics in de Chasséstraat 71 in Den Haag kom?

Den Haag heeft een traditie en een naam hoog te houden als het gaat om stripwinkels. De Frederikstraat was jarenlang de habitat van Hans Matla en zijn stripwinkel/antiquariaat Panda. Verder hadden we in Den Haag in de jaren zeventig Striba in het Markthof en was meer dan vijfentwintig jaar De Haagse Stripshop in de Wagenstraat als tiener de vaste plek voor ons stripliefhebbers.

Met mijn vader kwam ik vaak bij Striba. Toen deze winkel zijn deuren sloot vond ik De Haagse Stripshop het walhalla als het ging om strips. Later heb ik hier nog een blauwe maandag gewerkt, wat ik beter niet had kunnen doen, maar dat terzijde. De laatste jaren ga ik negen van de tien keer naar Aelix Strips & Comics in de Chasséstraat. Ik kom hier graag want de winkel heeft wat ik zoek vaak in voorraad en vooral ook vanwege de eigenaar Alex Kersten. Een toffe kerel. Hierdoor ben ik ook nooit binnen een half uurtje weg. Alex en ik bespreken dan altijd de laatste roddels, klagen over de hoeveelheid albums die zijn uitgekomen en de markt overspoelen en kunnen ons lekker ergeren aan de slechte stripblaadjes enzo. Beetje ouwe jongens krentenbrood, zonder dat het klef is.

Welke strips of action figures koop je er zoal?
Action Figures is niet de steel van Aelix, maar wel comics. Donderdag na werktijd is het gezellig druk in de kleine pijpenla. Dan komen de nieuwe comics binnen en dan blijkt dat mannen nog altijd die jongetjes van tien zijn. Ze willen snel hun exemplaar bemachtigen en mee naar huis nemen. Het is en blijft een grappig gezicht. Zelf ben ik meer van het klassieke beeldverhaal uit de Franco-Belgische hoek en de wat meer het literairachtige werk. Het mag zeker geen graphic novel heten van Alex. Een term die kant nog wal raakt. Dus daar hou ik mij dan maar keurig aan.

Waar is er ruimte voor verbetering in jouw ogen?
Het winkeltje is overvol en oogt soms als een zooitje. Maar het is verdomd goed georganiseerd. Alles is makkelijk te vinden en genoeg materiaal om te struinen in de bakken. Nieuwe albums in overvloed. En misschien zit daar juist de crux. Er komt zoveel nieuwe albums uit, je kan het bijna niet kwijt. En het is onzin om net als Panda en de Stripshop maar uit te breiden in ruimte. Aelix blijft bij zichzelf en dat is ook de kracht en de reden waarom ik hier graag kom.

Aelix Strips & Comics
Chasséstraat 71
Den Haag

Ook meedoen?
Stuur een mail naar mikeswebs@gmail.com met het volgende:

– Vertel mij waar je je strips koopt. Noem de (strip)winkel met naam en vermeld het adres.
– Vertel hoe lang je er al komt.
– Waarom koop je juist hier je strips? Wat vind je goed/leuk aan de winkel?
– Welke strips of action figures koop je er zoal?
– Waar is er ruimte voor verbetering in jouw ogen?
– Stuur als attachment bij je verhaal in ieder geval een foto van het exterieur van de winkel en minimaal een foto van het interieur.
– Mocht je net als ik je strips bij meerdere zaken aanschaffen kies dan de winkel die je het liefste aandacht wil geven. Mocht je niet kunnen kiezen, stuur dan voor iedere winkel een apart verhaal op. Ga ze niet combineren, dat ondermijnt het doel van de rubriek.