I am catching up on my reading of Peter Parker: The Spectacular Spider-Man, written by Chip Zdarsky and illustrated by Adam Kubert.
And I just felt like sharing this great cover from Volume 1.
Tag: Dan Slott
De eerste Amazing Spider-Man-comic van Nick Spencer stelde niet teleur. Na 8 jaar Dan Slott lijkt Peter Parker weer een beetje op zichzelf. We hebben nog een lange weg te gaan en een comic is nog niet genoeg om mij gerust te stellen, maar ik heb goede hoop.
Minpunt van Amazing Spider-Man #1 (of #802) vond ik het tekenwerk van Ryan Ottley. Hoewel hij beter tekent dan Humberto Ramos, vind ik zijn stijl toch wat te cartoonesk.
Ook vind ik het idee dat Peter Parker de schurk Boomerang als huisgenoot zou hebben een beetje ongeloofwaardig. Hij is wetenschapsredacteur bij de Bugle en heeft toch twee huisgenoten nodig om de huur te kunnen betalen? Spencer geeft als reden dat Peter Boomerang zo in de gaten kan houden, maar een erg slimme oplossing lijkt me dit niet. De kans dat Boomerang ontdekt dat zijn huisgenoot Spider-Man is, lijkt me behoorlijk groot en niet op te wegen tegen de andere reden.
Verder ben ik blij dat Spencer snel lijkt af te willen rekenen met plotlijnen die door Slott zijn uitgezet. Peters leven ligt in duigen. Kingpin is de nieuwe burgemeester van New York en laat alle superhelden opjagen behalve Spider-Man. Dit zet kwaad bloed bij zijn collega-superhelden. Ook heeft Peter problemen vanwege het feit dat Doctor Octopus een tijdje Spider-Man en Peter Parker is geweest. Peter heeft dankzij Octopus zijn doctorstitel gehaald, maar omdat Octopus zijn onderzoek op zijn eigen werk baseerde, lijkt het alsof Peter plagiaat heeft gepleegd. Hierdoor verliest Peter zijn baan bij de Bugle als wetenschapsredacteur en is tante May erg in hem teleurgesteld.
In tegenstelling tot de Peter van Dan Slott, neemt deze versie de verantwoordelijkheid hiervoor zelf op en is daarmee een stuk volwassener. Peter beseft dat hij de oneerlijk verkregen titel had moeten teruggeven op het moment dat hij zichzelf weer was. In plaats daarvan hield hij de doctorstitel en het bedrijf dat Octopus oprichtte.
Peter die zich niet als mankind gedraagt zoals bij Slott is een stap in de goede (oude) richting. Dat hij zijn superkracht en slimmigheid gebruikt om erachter te komen wie er achter de invasie van ruimtewezens zit die New York bedreigt, vind ik ook erg positief. De Spider-Man van Slott kon bijna niets zelf en mindere personages moesten hem altijd uit de brand helpen. Nu is Spider-Man weer het focuspunt van de comic. En maar goed ook: de strip heet immers Amazing Spider-Man, niet Amazing bijpersonages die eigenlijk niet boeien.
Ook vond ik het tof om dit moment tussen Peter en MJ mee te maken:
Of dit werkelijk betekent dat Peter en Mary Jane weer bij elkaar komen is natuurlijk nog maar de vraag. Waarom ze weer bij elkaar brengen als Brand New Day niet teruggedraaid wordt? Nou ja, het hield de mensen van Spider-Man Crawlspace ook bezig deze week. De recensenten op die site zijn ook blij met Nick Spencer als schrijver. Net als zij kijk ik uit naar het volgende nummer.
Mocht je het nog niet elders gehoord hebben: Nick Spencer is de nieuwe Spider-Man-schrijver.
Hij neemt het werk over van nietsnut Dan Slott. Marvel begint meteen voor het (on)gemak de serie weer bij nummer 1. Wat Amazing Spider-Man tot zijn vijfde volume brengt. Dat laatste is een beetje sukkelig, want Marvel heeft net alle series teruggebracht naar de oude nummering. Nu gaan we van #801 dus weer naar #1. Een onnodige stunt als je het mij vraagt.
De nieuwe vaste tekenaar wordt Ryan Ottley (Invincible). Hij tekent mooie actiesequenties in een ietwat cartooneske stijl. Niet helemaal mijn smaak, maar ik vond zijn werk voor Invincible wel goed, dus vooralsnog krijgt Ottley het voordeel van de twijfel. Erger dan het broddelwerk van Humberto Ramos kan het niet worden.
Op zich is dit nieuws om vrolijk van te worden. Spencer is een ex-politicus die een tijdje terug een controversiële verhaallijn rondom Captain America schreef waarin de Amerikaanse held een agent van Hydra bleek te zijn. Ook schreef hij series als Morning Glories en The Fix. Ik ben heel benieuwd wat hij met Peter Parker van plan is. Zoals ik al eerder schreef, erger dan 8 jaar fulltime Dan Slott kan het nooit meer worden.
In een interview met ComicBook.Com vertelt Spencer over zijn plannen. De laatste zin van dit citaat is reden voor enige onrust, maar misschien valt het mee:
“I think that a lot of what I’ll be doing is reconnecting Peter with some very classic, quintessential elements of the story that fans and readers are going to recognize,” Spencer added. “And it’s exciting to bring the character back to basics and, at the same time, Dan [Slott] has obviously had one of the best runs on the character ever, and we’re certainly going to honor the things that he’s done and build from there.”
Losse comics
Ik kijk uit naar de nieuwe verhalen geschreven door Nick Spencer. Ik zit er zelfs aan te denken om hiervoor mijn gewoonte om af te wachten tot de trade uitkomt, even los te laten en om de losse comics te gaan kopen. Ik kan namelijk niet zes maanden wachten om dit te gaan lezen. Bovendien lijkt het me ook een leuke ervaring om weer eens ouderwets iedere maand een nieuw deel aan te schaffen.
Als ik het goed heb komen de eerste delen in juli uit. Nog even geduld dus, Spidey-fans!
Categories
Spider-Man op volgorde
Alle Spider-Man-comics op chronologische volgorde zetten is een pittige klus, waar ik deze week toch met veel plezier mee aan de slag ben gegaan.
Helemaal lukt zoiets niet, omdat je dan eigenlijk allerlei nummers van verschillende series door elkaar moet zetten. Dat is echt gekkenwerk en bovendien is het dan heel lastig om bepaalde verhalen of nummers terug te vinden.
Ik koos er daarom voor om perioden in ieder geval zoveel mogelijk bij elkaar te zetten. De tijdperken jaren zestig tot begin jaren negentig staan nu zoveel mogelijk op volgorde in één boekenkast. De tweede kast bevat de comics vanaf eind jaren negentig tot en met nu. En losse nummers, miniseries en andere speciale uitgaven, zoals de krantenstrips gemaakt door Stan Lee en John Romita Sr. en interview boeken met de stripmakers.
Nee, ik heb de deeltjes geschreven door Dan Slott niet weggedaan, maar ik betwijfel of die ooit nog de kast uitkomen. Toch kan ik geen afscheid nemen van Spider-Man-comics. Zelfs niet heel slechte.
Aangezien mijn collectie uit Amerikaanse comics én Nederlandse uitgaven van Juniorpress bestaat, staan die gebroederlijk naast elkaar in de kast. Wel alle Spektakulaire Spidermans, Peter Parkers en Web van Spiderman bij elkaar, maar dan wel weer in de buurt van hun Amerikaanse versies.
Zoals ik al schreef klopt het allemaal heel aardig, maar niet helemaal. Daar kan ik echter goed mee leven. Sowieso houd ik rekening met nieuwe comics in de toekomst, waardoor het een en ander weer verplaatst moet worden en zal doorschuiven. Dat hoort bij een levende en groeiende verzameling.
De nieuwe comics zullen vooral herdrukken zijn van strips uit de jaren zestig tot en met eind jaren tachtig. Dat vind ik nog steeds de beste periode voor Spider-Man-verhalen en waarschijnlijk voor Marvel in het algemeen. Er zijn nog een paar uitgaven die ik heel graag wil hebben in het Engels, die ik wel in de Juniorpress-versies heb.
Digitaal heb ik die allemaal maar ik lees toch het liefste ouderwets van papier.
Ik ben een analoog mens.
Kerst komt vroeg dit jaar, want ik heb nu al het beste kadootje van 2018 gehad: Amazing Spider-Man #801 zal de laatste Spidey-comic zijn die Dan Slott schrijft.
Daarmee komt een einde aan zijn lange run van deze serie. Slott schreef tien jaar Spider-Man, en sinds 2010 was hij de hoofdschrijver. De schade is groot en we weten nog niet wie de volgende schrijver wordt. In ieder geval heb ik nu weer goede hoop dat ik nieuwe Spider-Man-comics kan gaan kopen. Wie de nieuwe schrijver ook wordt: zo beroerd als het werk van Slott zal het niet zijn.
Slott kondigde zijn vertrek aan in een interview met Vulture.com. Er deden al een tijdje geruchten de ronde over zijn vertrek.
Waarom hij zo lang aanbleef als de vaste schrijver van Spider-Man? Nou, meneer was vooral druk bezig met het behalen van allerlei mijlpalen:
This was a long time coming. I had all these benchmarks I really wanted to hit. I was talking to [former Spider-Man writer] Gerry Conway about how long I had been on the book at one point, and he was talking about the speed with which the book was coming out. And he was going like, “You’re running a marathon.” I’m like, “Yeah, we’re running a marathon of sprints.” Because the book is coming out three times a month, or two times a month, 18 times a year. Spider-Man was coming out so rapidly. Like, when we were on the “Brand New Day” team, we had a team of four writers and I was one of them and we were doing it three times a month and we burnt through three writers and we needed to reload up with three more for the second phase. And everyone, the other guys were like, “You know, this was fun for a while, but this three-times-a-month thing was whoosh.” And I was like, “But, it’s Spider-Man!” And they’re like, “Dan, do you want to go too? Like, you know, you get four new writers.” I’m like, “No. It’s Spider-Man!”
I could always see the next furlong, I could always see what was ahead. Like, Get this far and I’ll make it to the next wave of “Brand New Day” writers, then, If I make it this far I get to one out of every five issues of [The] Amazing [Spider-Man ever published]. If I get it to this far, I get to [issue No.] 700. And so on. So I kept having these benchmarks to hit. And then I realized, once you hit ten years and then issue 800, the next benchmarks were way too far away. [Laughs.] So I always knew that was the zone. Anyone who follows my Instagram account, every now and then I would post these cryptic numbers from my whiteboard. This running tally, of which, that tally starts in like, July 10th of 2014, where I knew what I was counting down to and no one else knew what I was counting down to. I wanted to lock that in so I could prove I wasn’t lying.
Jammer dat hij niet meer bezig was met de inhoud van de verhalen in plaats van het aantal. Ja, ik ben geen fan van Dan Slotts werk. In deze blogposts leg ik uit waarom.
Morgen geef ik een lezing in boekhandel Scheltema over wat het betekent om een fan te zijn en mijn passie voor Spider-Man. Ik laat onder andere een leuke video zien met cosplayers en een fragment uit een boeiende fanfilm. De zaak Dan Slott zal dan ook zeker ter sprake komen.
Hoe ik me nu voel? Zo’n beetje als Spider-Man hier:
Categories
Marvels nieuwe hoofdredacteur
Marvel Comics heeft een nieuwe hoofdredacteur en zijn naam is C.B. Cebulski.
‘Spending these last 18 months in Asia, and introducing more fans here to the depth of the Marvel Universe, I’ve seen firsthand how our comics and characters constantly bring joy into people’s lives all over the world. I hope to continue capturing that creative magic here at home, and deliver inspirational and entertaining stories that are true to the classic Marvel DNA, but built with an expanding global mindset.’
Aldus C.B. Cebulski, die zojuist de nieuwe hoofdredacteur van Marvel is geworden. Hij werkt al vijftien jaar voor Marvel, veel als schrijver en vooral als redacteur van series als Runaways, geschreven door Brian K. Vaughn en getekend door Adrian Alphona, en Marvel Fairy Tales. In het persbericht van Marvel wordt Cebulski geroemd als recruiter van nieuw talent. Hij haalde onder andere Scottie Young, Jonathan Hickman, Sara Pichelli en Steve McNiven binnen. De afgelopen zes jaar was hij vooral op internationaal vlak voor Marvel druk, waaronder een tijd in Azië.
Nieuwe wending?
Axel Alonso heeft de functie als editor-in-chief neergelegd. Of dat geheel vrijwillig is gegaan is mij niet bekend, maar volgens mij is het goed dat er een frisse wind door Marvel Comics zal waaien. Of Cebulski dat kan zijn moeten we nog maar zien.
Ik hoop dat Marvel minder events zal doen in de toekomst en de personages weer een kans geeft om zich op een natuurlijke wijze te ontwikkelen. De afgelopen jaren lijkt het alsof de comics van het ene event naar de andere rennen, zonder dat er iets substantieels verteld wordt.
Ook vind ik de ontwikkeling van meer diversiteit in het Marvel Universum goed, maar het liefste zie ik originele nieuwe superhelden en niet bijvoorbeeld een afgeleide van een bestaande held, zoals een zwarte Captain America of een vrouwelijke Iron Man euh Person. Dat is uiteindelijk toch een creatief zwaktebod. Diversiteit is goed, maar bouw dan ook een originele boeiende cast op die op eigen benen kan staan.
Weg met Slott
En ik hoop natuurlijk dat Cebulski op staande voet Dan Slott ontslaat. Aangezien de verkoopcijfers van Amazing Spider-Man slechter en slechter schijnen te worden, geeft dat in ieder geval een goede redenen voor ontslag.
Het is moeilijk om grip te krijgen op hoe goed comics nu verkocht worden in de comicsindustrie. Vaak worden in de cijfers trade paperbacks en digitale comics niet meegenomen en dat biedt een scheef beeld. Ook wordt vaak alleen gekeken naar de verkoop in de VS en Canada, niet elders. Men baseert zich meestal op de verkoop via Diamond, de grootste distributeur. De cijfers zijn het aantal verkochte exemplaren aan de winkels, niet het aantal dat daadwerkelijk door klanten naar huis genomen wordt.
Verkoopcijfers
Maar kijken we bijvoorbeeld naar een staatje van BleedingCool.com, van oktober, dan zien we dat Marvel alleen Spidey in de top tien van best verkochte comics heeft. DC en met name Batman doen het heel goed op dit moment. Dat staatje is overigens een mazzeltje voor Slott want doorgaans haalt hij de top tien niet.
In september dit jaar stond hij volgens ComicChron.com op #17 met slechts 58.885 exemplaren van Amazing Spider-Man. In augustus waren dat er 54.102. Een flinke daling, want in Januari werden er nog 73,773 exemplaren verkocht.
Ter vergelijking: Dark Nights Metal #1 stond in augustus bovenaan met 261,997 exemplaren. Dat is een eerste nummer en die verkopen doorgaans altijd goed. Ter vergelijking: Dark Nights Metal #2 verkocht een maand later 149,487 exemplaren, nog steeds veel meer dan Slotts Spider-Man-comic.
En nog even ter vergelijking: in september 2007 zijn er 146.170 exemplaren verkocht van Amazing Spider-Man. Toen was niet Dan Slott de schrijver, maar de veel betere J. Michael Straczynski. Zelfs als je in ogenschouw neemt dat het aantal comics dat per maand verkocht wordt nu lager is dan tien jaar geleden, dan zie je toch dat er veel meer lezers tevreden waren met Spidey’s-avonturen toen, dan met Slotts werk nu. Als je uitgaat van de verkoop tenminsten. En aangezien Marvel zich laat leiden door commerciële motieven, is dat een legitieme manier van oordelen.
Maar goed, Marvel is meer dan Spider-Man natuurlijk. En verkoopcijfers zeggen niet alles. Toch lijkt het een trend dat Marvel doorgaans minder goed verkoopt dan de concurrent op dit moment. Als die trend doorzet, zal er iets moeten veranderen. Misschien is de aanstelling van C.B. Cebulski zo’n eerste verandering.
Categories
Ben Reilly
Om de problemen van de buitenwereld weer even te negeren, besloot ik deze week een stapel oude Spider-Man comics te kopen, namelijk de eerste vier trade paperbacks van The Complete Ben Reilly Epic.
Misschien weet je al dat halverwege de jaren negentig Peter Parker een tijdje werd vervangen door Ben Reilly. Reilly leek eerst Peters kloon te zijn, daarna bleek Peter juist Reilly’s kloon te zijn. Hij verhuisde met Mary Jane naar Portland in Oregon om zijn carrière in de wetenschap voort te zetten. MJ was toen zwanger van Peter en ze waren van plan om hun gezinnetje te stichten en een normaal leven te leiden. Omdat Peter toen ook zijn spinnenkrachten kwijt was, ging dat ook makkelijker.
Wie nu hoofdpijn begint te krijgen, heeft de Clone Saga destijds waarschijnlijk gelezen. Het was niet een beste tijd voor Spider-Man, maar omdat ik de Clone Saga kort in mijn boek Mijn vriend Spider-Man behandel, kan het geen kwaad om mij nu wat meer in het leven van Ben Reilly te verdiepen. Dat ga ik de komende dagen dus doen door lekker op de bank te zitten en deze dikke bundels te lezen. (Ja, ja, schrijven is offers brengen, hoor ik mijn uitgever al denken!)
Overigens ben ik me ervan bewust dat Reilly tegenwoordig weer terug is in het leven van Peter Parker, maar omdat die comics nog steeds door Dan Slott worden geschreven. lees ik die niet.
Vorige week kwam ik deze bundel Spider-Man-strips tegen bij de American Book Center Spider-Man: Tombstone vol 1. Zonder te aarzelen kocht ik deze, want ik vind het fijn om oude verhalen opnieuw te kunnen lezen.
Grappig want laatst vroeg ik me af of Marvel ooit de verhalen rondom huurmoordenaar Tombstone nog eens gaat bundelen. Het is alsof de stripgoden mij gehoord hebben.
Natuurlijk kan ik ook gewoon de Juniorpress-uitgaven van Peter Parker: The Spectacular Spider-Man uit de kast pakken, maar als ik de kans krijg om oude verhalen in het Engels te lezen, dan grijp ik die met beide handen aan. Niet dat de mensen van Juniorpress niet hun best deden om de strips goed te vertalen, maar ik hoor Peter Parker toch het liefste in zijn moerstaal.
Wie oude Peter Parkers in het Engels wil lezen, heeft echter behoorlijke pech bij Marvel Comics. Amazing Spider-Man wordt geregeld herdrukt in verschillende soorten uitgaven. De Marvel Marsterworks serie is de mooiste en ook meteen de duurste, maar in deze reeks is er nog geen Spectacular Spider-Man verschenen. Je kunt wel Essentials krijgen van Peter Parker, maar ik wil die verhalen het liefste gewoon in kleur lezen en op beter papier gedrukt dan krantenpapier. Behalve enkele bundels is de reeks nog niet op die manier heruitgegeven.
Ik vroeg laatst aan Tom Brevoort of we nog iets in die trant mogen verwachten en hij antwoordde: ‘My guess is that it will show up as a Masterworks volume next.’ Maar wanneer dat gaat gebeuren vertelde hij niet. En op mijn vervolgvraag heeft Tom nooit geantwoord. Geeft niet, die man is ook druk en zijn tumblr-inbox zit barstens vol asks.
Daarom ben ik blij dat ik deze bundel tegenkwam. Het verhaal van Tombstone liep indertijd als subplot door de lopende reeks heen, dus de bundel bevat aardig wat deeltjes. Schrijver Gerry Conway was toen ook goed bezig kan ik me nog herinneren. Hij schreef tegelijkertijd ook Web of Spider-Man. Tegenwoordig schrijf hij nog wel eens een deeltje van een miniserie, maar de hoofdserie helaas niet.
In deze verhalen wordt de achtergrond van Tombstone, de best betaalde huurmoordenaar, onthuld. Lonnie Lincoln zat met Joe Robertson op de middelbare school. Als Robertson een artikel over Lonnie wil schrijven voor de schoolkrant, waarin hij onthult dat Tombstone schoolgenoten afperst voor ‘bescherming’, overtuigt Lonnie hem met geweld dat artikel niet te publiceren. Als Robertson acht jaar later voor een krant in Philadelphia werkt, betrapt hij Tombstone op het vermoorden van een informant. Bang dat Tombstone hem en zijn gezin iets aan zal doen, zwijgt Robertson erover. Jaren later werkt hijj voor The Daily Bugle en komt Tombstone naar New York. Hij is ingehuurd door Kingpin. Al die jaren heeft Robertson gezwegen en heeft zijn oud-schoolgenoot mensen vermoord. Als Robertson eerder zijn mond open had gedaan, was Tombstone opgepakt en hadden die mensen nog geleefd. Joe besluit niet langer te zwijgen en biecht alles op door een tape in te spreken en die aan Peter Parker te geven.
Hier laat ik de synopsis even bij, want je wilt ongetwijfeld deze verhalen zelf gaan lezen. Conway trakteert ons op een mooi ethisch dilemma dat ook nog eens tijdloos is.
Het tekenwerk van veteraan Sal Buscema (1936) was toen heel sterk, dus op grafisch vlak valt er al genoeg te genieten. Buscema is heel goed als visueel storyteller en hoewel hij niet zo van achtergronden tekenen houdt, tekent hij mensfiguren des te overtuigender. Buscema is inmiddels tachtig jaar en soort van met pensioen: hij inkt hier en daar nog wel eens een comic maar verder niets.
De verhalen in deze bundel zijn dan ook bijna dertig jaar oud… Damn, dat soort dingen drukken je meteen met je neus op de feiten: deze Spidey-fan wordt oud. En na al die jaren heb ik nog steeds zin om Spider-Man-comics te lezen.
Alleen, zolang als Dan Slott de nieuwe verhalen pent, acht ik de kans zeer klein dat ik – vrijwillig – nieuwe Spidey-comics lees. Vandaag las ik toevallig wat recensies van recente nummers en die maakten pijnlijk duidelijk dat de nieuwe avonturen nog steeds slecht in elkaar zitten. Dus ben ik nog blijer met deze bundel oude verhalen. Nu maar hopen dat Marvel niet te lang wacht met het uitbrengen van Volume 2.
De redactie van Stripgids vroeg mij om eens kritisch te kijken naar de Nederlandse uitgaven van Marvel Comics door Standaard Uitgeverij. En om deze bij nieuwe lezers te introduceren.
Sinds oktober dit jaar kunnen striplezers de superhelden van Marvel weer in het Nederlands lezen. Standaard Uitgeverij geeft namelijk de comics van Marvel in vertaling uit. Is dat een slimme zet?
Een hele generatie groeide tussen 1979 en 2007 op met de comics van Marvel dankzij de Nederlandse uitgaven van Juniorpress. Uitgeverijen Z-Press Junior Media en Nona Arte volgden voor korte tijd. Daarna was het lang stil, maar sinds oktober dit jaar brengt Standaard Uitgeverij Nederlandstalige uitgaven van Marvel uit.
Op 7 oktober kwamen de series Iron Man, All new X-Men, Uncanny Avengers en The Superior Spider-Man uit, een maand later gevolgd door Thor: God of Thunder, Captain America, Wolverine en Guardians of the Galaxy. Deze laatste serie was voor Standaard waarschijnlijk een no-brainer: sinds de gelijknamige filmhit uit 2014 van James Gunn is het team van Guardians of the Galaxy populair bij het lees- en filmpubliek. Ook wat de andere titels betreft heeft Standaard gekozen voor helden die dankzij hun bioscoopavonturen bij een groot publiek bekend zijn.
Marvel toen, Marvel NOW!
Standaard stapt in bij het moment dat Marvel NOW! genoemd wordt. Marvel NOW! is een lichte herstart van het Marvel Universum, die in oktober 2012 plaatsvond na de gebeurtenissen van het verhaal Avengers versus X-Men. In dit crossover-verhaal staan The Avengers tegenover de X-men door de komst van de Phoenix-kracht op de aarde. The Avengers zien hier een bedreiging in, de X-Men een nieuwe kans voor de mutanten, het ras dat al jaren met uitsterven bedreigd wordt. Na Avengers versus X-Men is er een nieuwe status-quo in het Marvel Universum. De samenstellingen van de superheldenteams zijn anders. Bijvoorbeeld: X-Men Wolverine, Havok en Rogue maken nu deel uit van The Avengers. Ook de stripmakers zijn aan, voor hen, nieuwe reeksen gekoppeld om de boel eens goed op te schudden.
De comicseries beginnen weer opnieuw bij nummer 1. Dit is meer een marketingtrucje dan dat er echt inhoudelijke noodzaak is om weer opnieuw te beginnen met tellen. Nummers 1 worden nu eenmaal goed verkocht. Aangezien veel superhelden al jaren bestaan – de meeste Marvelhelden werden begin jaren zestig bedacht – kennen ze een lange geschiedenis die nieuwe lezers kan afschrikken. Lezers zijn daarom minder snel geneigd om Spider-Man #666 te kopen, maar Spider-Man #1 klinkt als een nieuwe start. De stripmakers hebben dan ook hun best gedaan om met Marvel NOW! een nieuw verhaal te beginnen dat weinig tot geen voorkennis vereist. Al geldt voor alle comics dat het geen kwaad kan om de Marvel-films en televisieseries te kijken voor wat achtergrondinformatie.
Papa Captain America
Omdat de series All New X-Men en Uncanny Avengers direct te maken hebben met de uitwassen van Avengers versus X-Men, is het handig om deze twaalfdelige serie eerst te lezen. In All New X-Men, geschreven door Brian Michael Bendis en getekend door Stuart Immonen, reist Henry McCoy terug in de tijd om de oorspronkelijke X-Men in hun jonge jaren te bezoeken. Hij probeert zijn teamgenoten ervan te overtuigen mee te komen naar de toekomst om Cyclops weer op het rechte pad te brengen en te voorkomen dat hij de ondergang van de mutanten veroorzaakt. In deze serie leven de jonge versie van de X-Men dus naast hun oudere versies en dat levert veel explosief en plezierig leesvoer op.
Voor de andere series pakt de nieuwe start van Marvel NOW! goed uit, omdat die zo goed als losstaan van wat er precies in Avengers versus X-Men is gebeurd. Zo belandt Captain America door toedoen van Arnim Zola in een onherbergzame wereld die Dimensie Z wordt genoemd. Hij neemt daar het zoontje van Zola onder zijn hoede en beschermt hem tegen de barbaarse Phrox. Schrijver Rick Remender zorgt er met dit adoptieve ouderschap en het verblijf in een barbaarse dimensie voor dat we nieuwe kanten ontdekken van Captain America. Ook komen we meer over de relatie met zijn vader te weten. John Romita Jr. – een van de beste Amerikaanse striptekenaars – zorgt ervoor dat het er allemaal heel mooi uit ziet. Ook de soloavonturen van Wolverine, Iron Man en Thor zijn prima door nieuwe lezers te volgen omdat ze alle drie een losstaande missie te vervullen hebben die weinig te maken heeft met wat er in de andere series gebeurt.
Van de acht series vind ik All New X-Men en Captain America het leukste en interessantst. Maar ook Guardians of the Galaxy biedt veel humor en heeft dezelfde sfeer als de film. Als groot liefhebber van de held Spider-Man vind ik de reeks The Superior Spider-Man verschrikkelijk om te lezen: superschurk Doctor Octopus heeft een breinwissel veroorzaakt waardoor zijn bewustzijn nu in het hoofd en lijf van Peter Parker/Spider-Man zit, terwijl Parker gevangen zit in het doodzieke lichaam van Octopus en uiteindelijk sterft. Octopus wil bewijzen dat hij als superheld beter is dan de echte Spider-Man. Schrijver Dan Slott grossiert in het bedenken van grote concepten maar slaagt er zelden in om deze tot boeiende verhalen te smeden. Hij gaat vooral scheef bij bekende personages die opeens niet meer handelen zoals we van ze gewend zijn. Superior Spider-Man is voor lezers die al jaren Spider-Man volgen daarom een behoorlijke koude douche. Lezers die niet bekend zijn met Spider-Mans verleden zullen minder moeite hebben met deze verhaallijn.
Minstens één jaar
Standaard Uitgeverij heeft een licentie op de Marvelstrips voor één jaar, met een optie voor een tweede. Ze richten zich vooral op jongere lezers, want de meeste diehardfans hebben de strips al in de oorspronkelijke versie gelezen. Iedere Nederlandse uitgave van 72 pagina’s bevat drie Amerikaanse comics en extra beeldmateriaal zoals covers en illustraties. Ze kosten €6,99 per stuk. Een goede deal aangezien losse Amerikaanse comics steeds meer in prijs stijgen. Nieuwe nummers verschijnen met een frequentie van twee maanden in een oplage van 8000 exemplaren.
De prima vertaling en redactie is in handen van James Vandermeersch en Peter de Bruin. De Bruin is een oude bekende voor Nederlandse lezers. Hij vertaalde voorheen ook voor Juniorpress en is tegenwoordig vertaler bij RW, de uitgeverij die strips van DC Comics en Vertigo op de Nederlandse markt brengt. Vooralsnog zijn er geen plannen om een brievenrubriek op te nemen of de comics te openen met een redactionele introductie, zoals Juniorpress dat vroeger deed.
Inmiddels is in Amerika Marvel NOW! alweer ten einde. Na wederom een groot event, dit keer Secret Wars, is de status quo van het Marvel universum weer veranderd en radicaler dan bij Marvel Now!. Alternatieve universa zijn samengevoegd met het Marvel Universum, Thor is tegenwoordig een vrouw en Spider-Man staat aan het hoofd van Parker Industries en opereert op een globale schaal. De series zijn wederom bij nummer 1 begonnen en er zijn weer een paar nieuwe series bijgekomen met nieuwe personages. Of we deze nieuwe verhalen ook in de toekomst in het Nederlands kunnen lezen, hangt natuurlijk helemaal af of Marvel NOW! hier goed gaat verkopen.
Dit artikel is gepubliceerd in Stripgids #44 (2015).
Categories
Kort bezoek aan de 1e Gooische stripbeurs
In het eerste weekend van juni vond de 1e Gooische Stripbeurs plaats in Hilversum. Ik pakte de laatste twee uur van de beurs mee.
Zondag was ik samen met Linda in Singer Laren om de overzichtstentoonstelling van Leo Gestel (1881 – 1941) te bekijken. Die was voor het laatst te zien. Omdat we toch al in het Gooi waren, was het een kleine moeite om even binnen te stappen bij de 1e Gooische stripbeurs georganiseerd door Stripsmagazijn Hilversum. Die vond plaats in sporthal Dudok Arena.
De sporthal stond vol met standjes van verschillende uitgevers. Ook trof ik tekenaars aan als Gerard Leever, Willem Vleeschouwer en Hallie Lama. Dat was een leuke verrassing, want Hallie had ik al een hele tijd niet gesproken. Hij zat achter een tafeltje de vijf cartoonbundels die inmiddels bij uitgeverij Xtra zijn verschenen, te verkopen. Naast hem zat Vleeshouwer een tekening voor een fan te maken.
Verderop zat Sytse Algera die druk bezig is met allerlei series op te zetten. Hij had tekenaar Leroy Soesman meegenomen met wie hij de sciencefictionstrip Aqua Invicta maakt. 
Vol enthousiasme vertelde hij over zijn plannen. Druk baasje, Algera: van zijn hand verschijnt in deze zomer twee albums van 24/7 de politiestrip die hij schrijft. In oktober komt het tweede album van Lemuria uit en er verschijnt een nieuw album van De Vries. Eppo zal in het najaar Cell voorpubliceren, een verhaal over een Marokkaanse jongen die het opneemt tegen terroristische cel in Nederland.
Daarna sprak ik nog uitgebreid met Eelco Koper, de man achter het stripblad Superhelden dat alweer voor het tweede jaar loopt. We zijn allebei groot fan van Spider-Man en hoewel Eelco Dan Slotts verhalen ook minder vindt, blijft hij ze wel lezen. Iets wat mij tegenwoordig niet meer lukt zonder een strip prozac achterover te slaan. We zijn het overigens allebei eens dat Roger Sterns verhalen nog steeds zeer goed genietbaar zijn. Koper heeft grootste plannen voor een comic convention in Groningen. Binnenkort interview ik Koper over Superhelden en zijn verdere plannen, dus hou deze site in de gaten zou ik zeggen.
De beurs maakte overigens wel een rustige indruk. Nu was het mooi weer, maar afgezien van een paar bezoekers en enkele cosplayers liepen er zondagmiddag niet zo veel mensen rond. Alle begin is moeilijk natuurlijk en het duurt een tijd voordat een stripbeurs naamsbekendheid opbouwt. Ik hoorde van meerdere deelnemers dat de stripbeurs in Drachten de week ervoor nogal tegenviel qua bezoek en verkoop. Het zou goed kunnen dat er in Nederland te veel stripbeurzen zijn, want bijna ieder weekend vindt wel ergens een (kleine) stripbeurs plaats.
En toen was het alweer sluitingstijd. Helaas lukte het me niet meer om de zaal verder door te lopen en Windmill Comics te bezoeken of de mensen van Brabant strip. Volgende beurs beter.
Categories
Spidey’s web: Breekpunt
Eigenlijk had ik een vrolijker stuk gepland voor de aflevering van vandaag, maar aangezien ik bijna een nervous breakdown aan het ondergaan ben, wil ik vandaag even dit kwijt: ik ben zo ontzettend klaar met de ondermaatse Spider-Man-verhalen die Dan Slott schrijft, dat ik niet langer Amazing Spider-Man zal lezen zolang de comics door Slott zijn gepend. Ik kan het simpelweg niet meer aan.
12 januari 2008 is in zekere zin een historische dag. Paul en ik zaten in de trein op weg naar Hoorn. We waren in Amsterdam geweest en stripwinkel Vandal Com-x bezocht. Die zat toen nog op de Rozengracht in Amsterdam. Daarna gingen we bij de Bijenkorf langs waar Paul zijn voorraad Nespressocupjes aanvulde.
In de trein naar huis las Paul het nieuwste nummer van Amazing Spider-Man #545. Het nummer waarin Peter Parker en Mary Jane een deal sluiten met Mephisto om het leven van Tante May te redden. In ruil voor haar leven moesten de twee geliefden hun huwelijk opgeven. Na deze deal had het huwelijk van Peter en Mary Jane, wat inmiddels 20 jaar aan verhalen had opgeleverd, volgens de redacteuren van Marvel nooit plaatsgevonden.
Het was voor Paul de druppel: hij besloot vanaf nu geen Spider-Man comic meer te lezen en voor zover ik weet, heeft hij ook geen van de comics die erna kwamen opengeslagen. Hij voelde zich, net als veel fans indertijd, ontzettend genaaid door deze retcon van Marvel.
Ik snapte dat goed, maar ben Spider-Man blijven lezen omdat ik nu eenmaal graag wilde bijhouden wat er in het leven van Peter Parker gebeurt. Ik zat Brand New Day uit, liet the Gauntlet over me heen komen en las zelfs ieder nummer van Superior Spider-Man. Knarsentandend weliswaar, maar toch…
Elke fan heeft een breekpunt en hoewel ik het me dat tijdens die treinrit niet kon voorstellen, moet ik bekennen dat ik de mijne nu heb bereikt. De druppel was voor mij Amazing Spider-Man vol. 3 #17 en wat me eindelijk het licht deed zien was een ingezonden brief van Ryan Knight uit New Port:
Vooral de boodschap van Spider-Man-redacteur Nick Lowe dat we, als het aan hem ligt, voorlopig nog niet van Slotts verhalen af zijn, deed me de moed in de schoenen zakken. Al te lang – minstens drie jaar, maar het kan langer zijn – maakt Slott mij het leven zuur met zijn gebroddel en genoeg is werkelijk genoeg. Ik hou van Spider-Man, hij is mijn favoriete fictiepersonage. En dat zal altijd zo blijven en daarom bleef ik ook lezen: ik wilde weten hoe het verder met Peter Parker gaat. Maar wat Slott schrijft heeft eigenlijk maar weinig met Peter Parker en zijn wereld te maken.
Peter is zichzelf niet meer en hij is een bijfiguur geworden in zijn eigen strip. Alle andere castleden lijken slimmer en beter te zijn dan Peter Parker. Werd hij vroeger alleen maar gezien als het lulletje van de klas maar wisten wij lezers beter, tegenwoordig is hij niet meer dan een onverantwoordelijke sukkel in de verhalen van Slott. Ondanks het feit dat hij al jaren meegaat en als superheld menigmaal heeft bewezen dat hij zijn mannetje staat, heeft Spider-Man geen idee meer hoe hij dingen aan moet pakken. Heel anders dan de Spider-Man die we kennen van Stan Lee, Roger Stern en Tom DeFalco, die zelfs als hij het moest opnemen tegen opponenten die twee maten te groot waren, toch zegevierend uit de strijd wist te komen. Vaak niet ongeschonden en alleen dankzij enorme wilskracht wist hij mensen als Firelord of the Juggernaut te verslaan. Maar Peter gaf niet op en daarom houden we van hem. Ik heb geen idee wie er in het Spider-Man-pak zit tegenwoordig, want hij lijkt op geen meter op Peter Parker.
En eigenlijk geldt dat voor alle bekende personages. Mary Jane praat niet meer als MJ bijvoorbeeld. Plots worden in elkaar gekunsteld omdat Slott nu eenmaal graag die kant op wil, en kneedt de personages zo dat ze in zijn verhaal passen. Slott bedenkt grote events die interessante verhalen kunnen opleveren, maar al die high concepts hebben tot nu toe alleen maar tot heel slappe verhalen geleid. (Hoe dat komt heeft hij recent zelf uitgelegd, maar dat is natuurlijk geen excuus.) Goed, allemaal dingen die ik al eerder heb besproken en anderen ook hebben aangekaart.
Al een paar jaar lees ik de recensies op de site Spider-Man Crawlspace en in al die tijd zijn er zelden positieve besprekingen van Slotts werk geweest. Ook de comments staan vaak vol met haat naar hem toe. Ik haat Slott niet, want ik maak graag verschil tussen iemand en het werk dat hij maakt. Maar ik zal mezelf niet langer martelen door Slotts Spider-Man-werk te lezen. Fuck it.
Bovendien begon ik de laatste tijd toch wel te hopen op een aambeeld dat opeens uit de lucht valt als Slott over straat loopt, gewoon om van hem af te zijn. Zo’n mens wil ik niet zijn.
Ja, er zijn ook mensen die Slotts werk fantastisch vinden. Dat is prima natuurlijk. Er zijn ook mensen die Jantje Smit een goede artiest vinden. Dat begrijp ik eigenlijk niet, maar Smit interesseert me geen bal dus ga ik geen moeite doen om dat te snappen. Peter Parker achterlaten in de handen van Slott vind ik moeilijker, maar ook daar heb ik helaas geen macht over. Ongetwijfeld valt de verkoop van Amazing Spider-Man Marvel niet tegen anders hadden ze Slott allang ingeruild voor iets beters. Maar daarin schuilt juist het probleem: ook de mensen die zijn werk haten, kopen het. Uit loyaliteit voor Spidey misschien of omdat ze het willen lezen zodat ze online kunnen zeggen hoe kut ze het wel niet vinden. Verkoopcijfers zeggen dus niet zo veel.
Gelukkig betekent deze beslissing niet dat ik geen Spider-Man-comics meer kan lezen. Er ligt hier nog een hele stapel die ik wil lezen en herlezen. En Gerry Conway is nu bezig aan een vijfdelig verhaal dat ik graag door zal nemen als het laatste deeltje uit is. Conway kan namelijk wel goed strips schrijven.
We weten allemaal dat Peter Parker gebeten werd door een radioactieve spin en dat hij hierdoor zijn krachten kreeg. Dat hij deze nieuwe talenten eerst aanwendde om er zelf beter van te worden en dat hij na een televisieoptreden niet de moeite nam om een dief tegen te houden die enkele weken later zijn oom Ben vermoordde. Dat wordt allemaal op prachtige wijze vertelt in Amazing Fantasy #15 (1962) door Stan Lee en Steve Ditko. Deze feiten vormen het fundament waarop Spider-Man gebaseerd is.
Tenminste, tot Amazing Spider-Man vol.3 #1 uitkwam in april 2014. Deze comic kondigde de terugkomst van Peter Parker aan. Parker had de euvele Doctor Octopus verslagen die maanden lang Peters leven had overgenomen: de geest van Octopus zat in Peters lichaam terwijl onze held maanden lang dood werd gewaand. De comic begint echter met een hervertelling van het moment waarin Peter Parker gebeten wordt door de radioactieve spin, maar deze hervertelling correspondeert maar deels met het verhaal van Lee en Ditko.
In plaats van dat het spinnetje meteen sterft nadat hij Peter heeft gebeten, kruipt het achtpotige beestje nog even verder om een meisje dat ook de demonstratie in radioactiviteit bijwoont, op haar voet te bijten. Huh? Ja, precies. Een staaltje retcon dus.
Retcon staat voor retroactive continuity en die term komt erop neer dat de geschiedenis van een personage wordt aangepast. Wikipedia heeft een uitgebreide beschrijving van de term en de verschillende soorten aanpassingen waar retcon naar refereert. In het geval van Amazing Spider-Man vol.3 #1 maakt schrijver Dan Slott de creatie van Silk mogelijk door de geschiedenis van Peter Parker aan te passen.
Spider Verse
Silk is het meisje dat net als Peter spinnenkrachten krijgt door de beet van de radioactieve spin. Het grote verschil met Peters krachten is dat het meisje zelf webdraden schiet uit haar vingers terwijl Peter webvloeistof en webschieters moest uitvinden om dat te kunnen. Het meisje heet Cindy Moon en waarom we al die jaren niets van haar bestaan wisten komt omdat ze al die tijd in een bunker zat opgesloten. Op die manier kon een dodelijke familie van Spinnenjagers haar niet opmerken. Spider-Man heeft het in het verleden met een van die spinnenjagers aan de stok gehad, dat is namelijk Morlun. Als Peter Parker ontdekt dat Cindy bestaat en hij haar bevrijdt uit de bunker, attendeert hij de moordenaars op haar bestaan en dat leidt tot een verhaallijn die Spider Verse genoemd wordt. Verschillende Spider-Man-versies (en Spider-Girls) uit allerlei parallelle universa komen samen om dit kwaad te bestrijden.
Inmiddels is Spider Verse afgerond en heeft Silk haar eigen serie gekregen die geschreven wordt door Robbie Thompson en waarvoor Stacey Lee de matige tekeningen voor verzorgt. In wezen is Silk natuurlijk de zoveelste Spider-Woman variant in het Marvel Universum.
Ik heb als verstokt Spider-Man-fan moeite met deze retcon. Retcons horen een beetje bij de superheldenstrips zoals thee bij Groot-Brittannië, en soms pakken die aanpassingen in de geschiedenis goed uit. In sommige gevallen voegt een retcon namelijk iets toe wat we nog niet wisten, waarmee een personage meer diepgang kan krijgen. Het beste voorbeeld hiervan vind ik de onthulling dat Mary Jane Watson al jaren wist dat Peter Spider-Man was. Retcons die grover te werk gaan als de Clone Saga uit de jaren negentig en de ontbinding van Spider-Mans huwelijk met Mary Jane, vind ik een stuk minder geslaagd.
De creatie van Cindy Moon zit daar een beetje tussenin. Ik snap dat ze bij Marvel nieuwe personages in het leven van Spider-Man willen introduceren, want dat geeft nieuwe mogelijkheden en een frisse dynamiek in het leven van Parker. Het is immers heel moeilijk om na meer dan 53 jaar verhalen met dezelfde personages nog met iets nieuws op de proppen te komen en zo’n Cindy Moon kan voor veel nieuwe mogelijkheden zorgen. Daarbij wil Marvel de laatste tijd zoveel mogelijk de vrouwelijke lezer aanspreken dus een nieuwe Spider-Vrouw kan daarbij helpen.
Toch had ik liever gezien dat Slott met zijn vingers van het moment van de spinnenbeet was afgebleven. Die scène is, naast de moord op Oom Ben en het moment dat Peter er achterkomt wie de moordenaar van zijn oom is, zo’n beetje de heilige graal van Spider-Mans verhaal. Die graal moet je met rust laten. Nieuwe personages en een nieuwe Spider-Woman introduceren, prima, maar dat had ook op een andere manier gekund zonder aan het verhaal in Amazing Fantasy #15 te kloten.
Overigens heeft Slott nog meer gerommeld met Spider-Mans verleden om het personage Clash te introduceren. Dit doet hij in het verhaal Learning to Crawl, waarin we de eerste paar weken van Spider-Man opnieuw meemaken. Slott plaatst nieuwe gebeurtenissen tussen bestaande verhalen van Lee en Ditko en daardoor zijn deze toevoegingen minder storend en van minder groot belang dan de aanpassing van Amazing Fantasy #15. Wat ik me ervan kan herinneren is dat een aardig Spider-Man-verhaal.