Posts Tagged ‘:)’
Ben jij een YES MAN of een NO MAN? | 318
Monday, March 2nd, 2020Goed nieuws
Friday, November 30th, 2018De vrouw van de notenbar waar ik altijd mijn studentenhaver koop, vertelde me vandaag dat ze al vijf maanden af was van het roken.
Ze was weliswaar wat aangekomen, maar ze had er haar geurvermogen en meer longinhoud voor teruggekregen. Haar hele volwassen leven had ze gerookt, een paar jaar na de geboorte van haar dochter uitgezonderd. En nu was het haar gelukt om volledig van het roken af te komen. Nu ken ik haar verder niet zo goed, ik ken niet eens haar naam, maar we maken altijd een gezellig praatje als ik mijn noten kom halen. Ik vind het daarom goed nieuws dat het haar gelukt is om een voornemen vol te houden. Ik ben blij voor haar.
Meer algoritmevrij leven
Tuesday, June 26th, 2018Langzaamaan probeer ik zoveel mogelijk negativiteit uit mijn leven te bannen. Eerst stopte ik al met het kijken van het journaal en nam ik de kranten nog maar heel selectief door.
Eerst ontvriende ik enkele kennissen van Fakebook die altijd zaten te zeuren, daarna gooide ik Fakebook er helemaal uit. Dat was een enorme opluchting. Maar algoritme-vrij leven is moeilijk voor elkaar te krijgen en vrijwel onmogelijk zodra je je online begeeft en gebruikt maakt van sociale media.
Waarom ik dat wil? Algoritmes geven vaak voorrang aan negatieve prikkels, want daar reageren we doorgaans het meeste op. Negativiteit is een verdienmodel, zoals computerfilosoof Jaron Lanier in bovenstaande video haarfijn uitlegt. Zoals je weet zijn de algoritmes er niet voor de gebruiker, maar zijn ze voor het bedrijf erachter. Ze moeten ervoor zorgen dat we zo lang mogelijk op het betreffende platform blijven hangen. Zo voert YouTube mij systematisch negatief geladen video’s, en in de praktijk is het daar lastig uit te ontsnappen. Ik probeer nu heel bewust video’s met een positieve boodschap te liken om het algoritme op te voeden. Ik hoop dat dit uiteindelijk leidt tot een leuker aanbod.
Weg ermee
De volgende stap waar ik nu bewust mee bezig ben, is mensen waar ik niet blij van word, uit mijn leven te bannen. Ik ken aardig wat mensen, en een deel van hem levert mij alleen maar stress op en sombere gevoelens. Soms omdat ze dat bewust doen – doordat ze bijvoorbeeld telkens ongevraagd kritiek op je werk hebben – maar vaak genoeg komt dat voort uit onbewust gedrag.
Die mensen kan ik niet bijsturen of opvoeden, zoals ik misschien wel met een algoritme kan doen, dus die mensen uit mijn leven laten, is dus voor mij de beste oplossing. Dat betekent dat ik niet meer met ze af zal spreken om koffie te drinken en niet meer met ze samenwerk aan projecten – if I can help it.
Morele Gestapo
Ook ga ik een hele berg mensen ontvolgen op Twitter. Op Twitter manifesteert vaak heel naar gedrag, namelijk het retweeten van mensen waar je het niet eens mee bent, en die dan belachelijk maken. Dat levert bij de twitteraar in kwestie vast een gevoel van superioriteit op. Lekker toch, anderen afstraffen omdat ze er anders over denken dan jij? Nou, daar heb ik dus geen zin meer in. Dat vingerwijzen van wezens die zichzelf superior ten opzichte van anderen voelen, vind ik heel naar.
Ik kots op de morele Gestapo, net als Laser 3.14 kennelijk. Politieke correctheid is een ziekte die we serieus moeten bestrijden. Hoe weet ik niet precies. Daarom negeer ik de zieken voorlopig maar tot ik een betere oplossing weet.
Natuurlijk voel ik me zelf ook wel eens superieur aan anderen, maar ik zit niet op sociale media om dat dan te laten blijken. Leven en laten leven. Als je dat niet kan, is het jouw probleem maar niet (langer) het mijne.
Stephen Kings bureau
Saturday, March 4th, 2017Er zit een wijze levensles in deze inspirerende aflevering van Zen Pencils. Een les van niemand minder dan Stephen King himself:
© Gavin Aung Than/ Zen Pencils.
Toen ik de eerste twee plaatjes van deze strip las, herkende ik de tekst meteen. Het boek On Writing: A Memoir of the Craft, waar Kings anekdote uit afkomstig is, heb ik namelijk ook gelezen. In de Nederlandse versie weliswaar, maar toch.
Tegelwijsheid
Kings anekdote doet me eraan herinneren dat ik niet leef om alleen maar te werken en dat ik mijn werk en mezelf niet al te serieus moet nemen. Dat er meer in het leven is dan alleen werken en dat je naasten voorgaan. Oftewel tegelwijsheid: Werk om te leven, leef niet om te werken. Het is een les die me vertelt dat ik niet hetzelfde wil zijn als mijn vader die zes dagen per week in zijn bedrijf stopt en mijns inziens daarmee zijn privé-leven verwaarloost.
Soms maak ik me namelijk veel te druk over mijn schrijfwerk, het regelen van opdrachten en vooral over reacties op mijn werk.
Levenswerk
Natuurlijk is het boek over Spider-Man dat ik geschreven heb belangrijk – mijn levenswerk, zou ik bijna zeggen – maar uiteindelijk is het maar een boek. Een heel persoonlijk project waar ik ziel en zaligheid in steek, dat wel. Maar zoals bij alles moet ik compromissen sluiten en dat kan ik eigenlijk alleen maar als ik dingen relativeer. Bijvoorbeeld over de lengte van het boek, de cover, en andere praktische zaken waarmee je bij dit soort projecten te maken krijgt.
Zen Pencils
Dat zal de Australische stripmaker Gavin Aung Than, de man achter Zen Pencils, vast ook herkennen. Zen Pencils is zijn project: hij gebruikt inspirerende quotes als basis voor zijn strips. En daar verdient hij tegenwoordig zijn brood mee. Een mooi voorbeeld van hoe je gelukkig kunt werken door je eigen pad te kiezen.
Hoe dat zo gekomen is, wordt in deze mooie video van Another Beautiful Story goed uitgelegd:
Everything is Awesome
Monday, February 20th, 2017Het is heel moeilijk om negatieve dingen te negeren. Vaak komt dat omdat ik het er simpel niet mee eens ben en dan heb ik de neiging om dat ook te zeggen, ook al is dat eigenlijk een futiele bezigheid, want het is niet alsof je een ander overtuigt. En bovendien wordt de sfeer er zo niet beter op.
De wereld zit nu eenmaal niet in elkaar zoals ik zou willen en mijns inziens lopen er veel te veel idioten rond. Open inrichting Aarde noem ik deze planeet dan ook graag.
Toch is het weer eens tijd om mezelf eraan te herinneren dat er ook veel moois is in de wereld. Het leven is te kort om daar de aandacht niet op te richten en te lang om alleen maar met al die negativiteit bezig te zijn.
Je kunt je beter bezighouden met de dingen die je vrolijk maken en je energie geven. Een plek om dat te doen is het internet, daarom is het zo jammer dat sociale media een beerput van gezeur en meningen lijken te zijn geworden.
Ik vind dat we allemaal veel te veel onze meningen oplepelen online. Kijk, als het nu gaat om maatschappelijke zaken waar je het niet mee eens bent, by all means, laat dat weten. Misstanden moeten aangekaart worden en het liefste ook met een mogelijke oplossing.
Maar waar het smaakkwesties betreft, en laten we eerlijk zijn, online gaat het toch vaak om smaak en het gebrek daaraan, kunnen we onze mening gewoon beter voor ons houden.
Tenzij je iets wilt zeggen over wat je tof vindt, dat is wel leuk altijd om te lezen en te horen. Enthousiasme, yay!
Maar anderen laten weten dat je iets absoluut ruk vindt terwijl zij het wel leuk vinden… tja. Erg vermoeiend, onnodig en soms zelfs kwetsend.
Dirty Harry is een wijs man.
Vrij naar Dirty Harry zeg ik daarom:
Opinions are like assholes,
everybody’s got one.
And most of them are full of shit.
Er zitten net zo min mensen op je mening te wachten dan dat ze je kontgat willen zien, zeg maar.
Daarom vind ik het YouTube-kanaal CinemaWins zo grappig. Al jaren kijk ik heel graag naar het tegenoverstelde kanaal: CinemaSins met Everything Wrong With, maar als je daar te veel video’s van kijkt, lijkt het wel of ze tegenwoordig helemaal geen films meer kunnen maken, want overal valt wel wat op aan te merken.
Maar Everything Great About van CinemaWins weet zelfs de positieve kant van Batman & Robin in te zien. Ja, echt:
Zo wordt de miskleun van Joel Schumacher simpelweg een guilty pleasure. Een hele guilty one dan, maar toch.
En deze van X-Men: Days of Future Past is ook heel genietbaar. Patrick Stewart als Professor Xavier: huppa, puntje erbij. En zo moet het ook, want hoe goed past die acteur eigenlijk wel niet bij die rol? Toen ik als tiener alleen nog maar kon dromen van een verfilming van de strip X-Men, leek Stewart mij al perfect als Xavier.
https://www.youtube.com/watch?v=p5AqT-V91BU
Bij CinemaWins gaat het dus niet per se om slechte films waar we met veel moeite toch nog het positieve van inzien, het gaat gewoon ook om films die van zichzelf al tof zijn en zij leggen daar nog eens de nadruk op.
Not everything is misschien awesome, maar fuck it: Geniet van wat je tof vindt. Negeer de rest zoveel mogelijk.
Aandachtspunten
Wednesday, January 13th, 2010Wat staat mij het komende jaar te wachten? Of nog belangrijker: waar wens ik me de komende tijd mee bezig te houden? Dat laatste heb ik namelijk wel zelf in de hand. Het eerste voor het grote deel niet. Enkele voornemens en aandachtspunten voor de komende tijd.
- Allereerst wil ik zo snel mogelijk mijn nieuwe webstek gereedmaken. Een nieuwe site die professioneler is dan dit blog en tevens fungeert als portfoliosite. Ik ben dol op Blogger, maar voor een freelance journalist die ook video maakt, vind ik de functionaliteit van Blogger wat te beperkt. Mijn ambities zijn groter dan Mike’s Webs kan waarmaken.
- Aandacht voor positiviteit: ik vind al een tijdje dat het internet erg verzuurt. Ik doel daarmee op de reaguurdersmentaliteit die nog steeds erg prominent is de Nederlandse blogosfeer. Dat betekent niet dat ik zelf minder kritisch wordt: als ik het ergens niet mee eens, zal ik dat zeker laten merken. Maar wel dat ik de aandacht wil richten op de positieve en mooie dingen die de online wereld te bieden heeft. En die er in de offline wereld te vinden is overigens. (Hier alvast drie voorbeelden van positiviteit op het web: Hart op straat waar ik me ook voor wil gaan inzetten, Geluk in uitvoering van de RVU en Wim de Bie als Nationale Mental Coach.
- Monotasking: ik schreef een tijd geleden al de column ‘Fuck multitasken!’ en ‘Fuck multitasken: een paar maanden later‘, waarin ik het teveeldingentegelijkdoen afzwoor. En dat was toen nog zelfs vóór Twitter. Maar vanaf nu gaat die applicatie echt uit als ik geconcentreerd aan het werk ga, net als mijn e-mail. Ik hoef niet om de haverklap te zien wie mij nu weer mailt. Een paar keer per dag de inbox doorspitten moet genoeg zijn. En ik hoop op deze manier efficiënter met mijn tijd om te gaan. Ik waardeer mijn online netwerk, maar het leidt ook vaak af. Als je je zaken een beetje handig indeelt, is er tijd en plaats voor alles.
- Persoonlijke gesprekken: ik vind het nog steeds het leukste om met mensen face2face af te spreken. Dat levert vaak inspirerende gesprekken op en soms tot spontane breinstormsessies die tot van alles en nog wat kunnen leiden. Recent zat ik rond de tafel met collega freelancer Jasper van Vugt: het is goed om af en toe met vakbroeders af te spreken en te horen hoe zij het maken. Gisteren zat ik met regisseur Naäma Palfrey aan de koffie. We zouden gewoon even bijpraten over privé-zaken maar kwamen ook te spreken over een huidig filmproject van haar en voordat je het weet vliegen de ideeën over tafel. Ik ga dan weer geheel opgeladen en vol goede zin richting huis. Het leven hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn.
