Vandaag was ik bij de Stripmarkt van boekhandel Scheltema in Amsterdam. Gezellig koffiegeleut met Marvin aka @destripverzamelaar en met stripmakers en -uitgevers. Ook heb ik een stapeltje strips gekocht.
Tag: Scheltema
woensdag 11 maart 2020
Vorige week was zo druk dat ik nog steeds even bij moet komen. Op woensdag had ik de boekpresentatie van De nieuwe avonturen van de kunst, van cartoonist Willem. In boekhandel Scheltema werd hij geïnterviewd door popjournalist Jan Donkers.
Natuurlijk heb ik daar opnames van gemaakt en die de volgende dag gemonteerd en online gezet. Het is altijd leuk om een stripmaker te zien tekenen en dus is het ook leuk om dat op video vast te leggen. Tijdens zo’n boekpresentatie kom ik veel oude bekenden uit de stripwereld tegen, dus dat is veel praten en horen waar mensen allemaal mee bezig zijn.
Vrijdagavond was ik bij de opening van A Perfect Day. Een tekenshow in de Westergasfabriek waar tekeningen hangen die over menselijke ongemakken gaan. De opnames die ik daarvan heb gemaakt waren eigenlijk mislukt. Ik liep rond met mijn mobiel en dus hadden mensen vaak niet door dat ik aan het filmen was toen ze me aanspraken. Soms vraag ik me ook af waarom ik overal maar vlogs over maak. Het is soms meer een gewoonte.
Donderdag had ik ook een koffie-afspraak met Jitse, de stripinkoper van de ABC en een vriend van me. We hebben bij Dante gezeten waar Jitse redelijk snel een hele pizza naar binnen werkte. Het was zijn lunchuur. Ik vind het altijd erg leuk om met hem af te spreken, want we houden allebei van comics en strips. Jitse heeft er ook een goede kijk op en moet voor de boekhandel natuurlijk van alles bijhouden om de juiste titels in te kopen. Ik vertelde Jitse dat ik op dit moment een beetje klaar ben met de stripalbums die ik voor m’n werk moet behandelen. Het liefste zou ik me vanaf nu 100 procent met Amerikaanse comics gaan bezighouden.
Dankzij het YouTube-kanaal Cartoonist Kayfabe van Ed Piskor en Jim Rugg, ontdek ik allerlei comics waar ik nog nooit van gehoord had. Vooral ook uit het verleden. De Amerikaanse comicsindustrie is wat dat betreft heel rijk en divers. In Europa, vooral Frankrijk en België, zie je veel dezelfde titels voorbij komen. Ook zit er weinig vernieuwing in de strips die in stripwinkels worden verkocht. Het zoveelste Robbedoes-album kan mij niet heel erg meer boeien. En de zoveelste heruitgave van Kuifje al helemaal niet. Europese striphelden zijn vaak ook statische figuren, waardoor de avonturen al snel op elkaar beginnen te lijken.
Er gebeurt ongetwijfeld veel in de independent scène, maar daar heb ik op dit moment nog niet zoveel kijk op. Het is belangrijk dat ik me daar meer op ga concentreren. Daarom zoek ik op Comic Cons ook altijd de makers uit die hun eigen werk uitgeven.
Toen we weer in de winkel waren heeft Jitse me ook een paar comics laten zien die interessant en vernieuwend waren. En hij raadde nog een Instragram-account aan: Astral Eyes. Een tekenaar die veel ander stripwerk laat zien. Dat soort uitwisselingen zijn goud waard. Daarom vind ik het ook altijd leuk om met medenerds af te spreken, want je leert vaak iets nieuws. En anders kun je gewoon lekker een boom opzetten over je favoriete strips of wat je net hebt ontdekt.
Zondag was de boekpresentatie van De gevoelige mannenclub, een nieuwe graphic novel van Michiel van de Pol. Aangezien ik over het album al een vlog had opgenomen, en ik doodmoe was van de afgelopen week, heb ik die laten schieten. Dankzij de boekpresentatie in Scheltema en A Perfect Day had ik wel weer genoeg mensen gezien en gesproken. Een paar van die meetings lijken wellicht niet veel, maar als je je bedenkt dat ik via de mail en online ook met heel veel mensen in een week spreek, is een dag thuis weg van de wereld meer dan welkom.
Cartoonist Bernard Willem Holtrop, die onder de naam Willem publiceert, was woensdag 4 maart in boekwinkel Scheltema in Amsterdam om zijn nieuwe boek De nieuwe avonturen van de kunst te presenteren en te signeren. Popjournalist Jan Donkers interviewde Willem over het boek, de terreuraanslag op Charlie Hebdo en andere zaken.
Boekwinkel Scheltema in Amsterdam had een uitverkoop. Onweerstaanbaar voor een boekliefhebber als ik dus vulde ik mijn mandje met boeken.
In deze boekhaul video laat ik zien wat ik dus de komende tijd allemaal ga lezen. Onder andere Menno’s Superheroes Kookboek van Menno de Koning, een boek over de dood, een reisgids naar Gotham City, de Bob Dylan aantekeningen en een frisse kijk op Star Wars.
Rutger Gret is illustrator en de enige echte Lucky Luke.
Dat betekent dat hij namens uitgeverij Dargaud officieel optreedt als de cowboy die sneller schiet dan zijn schaduw, in Nederland, België en Frankrijk. Tijdens de Stripmaand sprak ik met hem bij boekwinkel Scheltema in Amsterdam. Daar signeerde Luke het nieuwste album: Een cowboy in Parijs.
Check ook Luke’s YouTube-kanaal,
en website.
Categorieën
Lonkende boeken
Nog steeds mag ik van mezelf geen nieuwe boeken en strips kopen. Ik wil eerst de 30% ongelezen materiaal in mijn collectie grotendeels gelezen hebben. Dit valt in de praktijk echter niet mee.
Toen ik Paul dat laatst vertelde, begon hij meteen te lachen. ‘Man, dat vertel ik mezelf al twintig jaar dat ik geen nieuwe comics mag kopen voordat ik de oude gelezen heb. Lukt niet.’
Het is een mooi voornemen, wat natuurlijk lastig te vol te houden is. Zo is er recent het boek Onder de toonbank: Pornografie en Erotica in de Nederlanden bij Van Oorschot verschenen. Ik ben erg benieuwd naar dat boek. Onder andere omdat er een heel hoofdstuk over pornografische strips in staat. Bij het boek hoort ook een expositie bij die ik binnenkort wil bezoeken.
Bij de uitgeverij heb ik een recensie-exemplaar aangevraagd zodat ik het boek op dit blog kan behandelen. Zolang het voor werk is, is het natuurlijk wel geoorloofd om nieuw leeswerk in huis te halen. Als die aanvraag niet gehonoreerd wordt, zal ik waarschijnlijk toch het boek zelf kopen. Maar nu dus nog niet.
Boekwinkels
En er zijn nog een paar boeken die recent uitkwamen en die op mijn verlanglijstje staan. Voorlopig lukt het me aardig om me aan het voornemen te houden. Een nadeel ervan is echter dat ik ook boek- en stripwinkels mijd. En aangezien dat toch een paar van mijn favoriete plekken zijn, valt dat me wel zwaar.
Dinsdagmiddag waren Linda en ik dan ook bij Scheltema in het centrum van Amsterdam. Linda had wat cadeautjes nodig voor vrienden en familie. Er was uitverkoop en in de winkel stonden veel dozen vol met boeken naar me te lonken. Dat is toch een beetje alsof je iemand die dieet in de Jamin neerzit.
Ik ben dan ook maar een kopje Jasmijn-thee gaan drinken in het café op de eerste verdieping terwijl Linda verder ging met zoeken. Want door het zelfopgelegde koopverbod, voelde ik me niet happy in de boekwinkel.
Natuurlijk had ik wel nieuwe boeken willen kopen, een tas vol zelfs. Toch denk ik nu eerder na over de boeken die ik al heb en nog steeds wil lezen. Die krijgen vooralsnog voorrang op nieuw leeswerk.
Categorieën
Het is fijn om geek te zijn
Zondag 21 januari gaf ik een lezing over Mijn vriend Spider-Man in Scheltema.
De lezing ging net als het boek over mijn liefde voor Spider-Man, maar vooral ook over fancultuur. In ruim driekwartier vertelde ik over de verschillende manieren waarop fans hun liefde uiten. Bijvoorbeeld door te cosplayen of door bijzondere locaties te bezoeken. Plekken waar de verhalen van de strips, films of series die ze bijzonder vinden afspelen of waar hun helden wonen of hebben gewoond. Mediatoerisme dus.
Ik vond het erg leuk om te doen. De mensen van Scheltema ontvingen mij hartelijk. Niet alleen hadden ze alles technisch in orde gemaakt, ook had Christiaan een mooie stand neergezet met daarin mijn boeken en enkele action figures. Naast mijn boeken lagen ook wat Spidey-strips te koop.
De opkomst was niet zo groot, maar de mensen die er waren luisterden aandachtig en hadden na afloop leuke vragen. Zo waren er een vader en zijn dochter. Twee geeks waarvan de vader, Hans, vroeger de pilot van de Spider-Man-televisieserie nog in de bioscoop had gezien. Dat was toen bijzonder, want een week of wat later kwam Superman I pas in de bioscoop. Spidey was dus eerst. Hans is een Spider-Man-fan die vooral de comics graag leest en was benieuwd naar het boek. Na afloop kocht hij een exemplaar.
De schaamte voorbij
Hans vroeg me of ik me wel eens geschaamd had voor mijn geek-zijn. Het antwoord daarop is ja. In mijn tienerjaren was het niet cool om comics te lezen of ander geeky gedrag te vertonen. Als je een meisje wilde versieren, kon je maar beter niet zeggen dat je Spider-Man en de Hulk leuk vond. Zij dacht dan meteen aan de animatieseries die door Telekids werden uitgezonden en de kinderachtige manier waarop deze gepresenteerd werden. Kinderen mochten namelijk hun pasfoto opsturen naar de studio. Ze werden door Irene Moors gebeld en moesten door de telefoon brullen alsof ze de Hulk waren. Hun gezicht werd dan steeds groener gekleurd, alsof ze in de Hulk veranderden. Tenenkrommend vond ik dat.
Gelukkig is het tegenwoordig veel cooler om geek te zijn. Dat komt natuurlijk onder meer door de vele superheldenfilms die er zijn. Superhelden zijn nu soort van mainstream. Hoewel de situatie nog niet perfect is, want Milou, de dochter van Hans, vertelde me dat het oké is om geek te zijn, zolang je maar niet te specialistisch wordt. Als je met je vrienden over je passie praat, maar je gaat teveel in op de details, dan vinden ze je toch een beetje raar.
Daar heb je bij geeks onder elkaar gelukkig geen last van. Dan kan het niet diep genoeg gaan. Vandaag zat ik dan ook even bij te praten met Melvin van Dirtees. Twee geeks aan de koffie over The Last Jedi, de aankomende Black Panther film en andere belangrijke nerdy dingen, zoals het feit dat Dan Slott eindelijk stopt met het martelen van Spider-Man-fans.
Categorieën
Spider-Man-lezing in Scheltema
Boekwinkel Scheltema heeft voor de Stripmaand weer een leuk programma met allerlei lezingen en evenementen. Ik zal op zondag 21 januari om 15 uur een lezing geven over Mijn vriend Spider-Man.
Ik zal ingaan op welke levenslessen we van Spider-Man kunnen leren, hoe het fan-zijn je leven kan verrijken en wat Spider-Man het tofste fictiefiguur ooit maakt.
Met de lezing in Scheltema is de cirkel aardig rond, want dit was ook de plek waar ik vorig jaar mijn boekpresentatie hield. Dat was voor mij toch wel de leukste dag van 2017.
Zondag zal ik na mijn praatje ook nog even boeken signeren. Zie ik je daar?
Zo staat de lezing op de site van Scheltema aangekondigd:
Scheltema
Rokin 9
1012 KK Amsterdam
Categorieën
Kadootjes
Van de week bood ik op de tweedehandsafdeling van Scheltema een tas vol oude strips aan.
Dat zijn strips die ik van uitgeverijen krijg toegestuurd en die ik heb gelezen of niet. Ik krijg namelijk veel meer opgestuurd dan dat ik in artikelen kwijt kan of wil. Lang niet alles wat er uitkomt is namelijk de moeite van het lezen waard. Dit is een prima manier om ervoor te zorgen dat ons huis niet dichtslibt met papier. En de strips krijgen zo weer kans om door nieuwe ogen gelezen te worden. Een win-winsituatie.
Ik geef ook wel eens albums weg aan vrienden. Zo ben ik een stapel met Sigmund weet wel raad met-albums aan het weggeven. Dit zijn boekjes waarin Sigmund-strips thematisch gebundeld zijn. Als je de reguliere albums al in de kast hebt staan, dan heb je veel strips dus dubbel. Omdat Sigmund toch wel de beste humorstrip van Nederland is, valt hij bij veel mensen in de smaak. Ik vind het leuk om het juiste thema aan de juiste vriend te geven.
Bij Scheltema sprak ik nog met Co Sack, de man van de strips. Ik was benieuwd of de programmering van de Stripmaand al rond was. Die vindt altijd in januari plaats bij Scheltema en vaak is het een erg leuk en divers programma.
Co vertelde me dat ze me nog een uitnodiging gaan sturen om een lezing te geven. Over superhelden en Spider-Man. Dat lijkt me erg leuk om te doen en het is een goede manier om mijn boek weer eens onder de aandacht te brengen. Een paar maanden geleden was Scheltema de plek van mijn boekpresentatie en wie mijn boek zoekt vindt het daar vrijwel altijd aan in de stripkast op de eerste verdieping.
Toen ik met Co stond te praten, kwam Ron Poland van Strips in voorraad ook binnen met een paar dozen vol strips. En daarna nog Jos van Waterschoot. Hij is de hoofdredacteur van Stripnieuws en werkzaam als conservator Populaire Cultuur bij de Bijzondere Collecties van de UvA. Daar runt hij onder andere een megagroot striparchief. Jos en ik gaan wel eens koffiedrinken en dan neemt hij vaak het nieuwste nummer van Stripnieuws voor me mee.
Op weg naar buiten kwam ik deze Gouden Piet nog tegen.
Scheltema zit goed in de Sinterklaasversiering. Dat is natuurlijk niet zo gek deze tijd van het jaar. Een goudgekleurde Piet is een mogelijk antwoord op een zekere discussie die bijna net zo’n traditie lijkt te worden als de Sinterklaastraditie zelf. Een discussie waar ik verder niets over zal zeggen. Om vriend Frits Jonker even te parafraseren: ik heb geen zin om er een mening over te hebben. Al vond ik die Goudenpiet wel een vrolijk gezicht en vind ik Sinterklaas een sympathieke figuur: de goedheiligman die kadootjes brengt en daarmee de wereld wat vrolijker maakt. Iedereen heeft het in zich om een Sinterklaas voor anderen te zijn.
Een paar jaar geleden bepleitte ik nog op dit blog dat mensen met Sinterklaas en Kerst vooral strips kado moeten doen om op die manier het geluk te verspreiden. Ik weet niet of veel mensen strips aan vrienden en familie kado doen. Maar bij dezen zeg ik het dus nog een keer. En als je een strip uit eigen collectie weggeeft, maakt dat weer ruimte voor nieuw leesvoer in je kast.
Zaterdag voeren er een paar bootjes langs mijn huis met daarin Sinterklaas en heel veel Pieten. De kids hadden veel lol in het Piet-zijn. Daar werd ik wel weer vrolijk van, ook al schijnen kinderen dan weer minder strips te lezen tegenwoordig. Maar daar kunnen de Sinterklazen van Nederland dus verandering in brengen.
Deze vitrine met Marvel-helden zag ik bij Scheltema van de week toen Linda en ik de boekwinkel aan het Rokin bezochten. Het was Linda’s verjaardag en ze wilde graag even struinen op zoek naar leuk leesvoer. Ondertussen keek ik in de boekenkast op de stripafdeling en zag dat mijn boek er niet meer stond. De laatste keer dat ik er was stonden er nog vier exemplaren.
Co Sack, de man van de stripafdeling, vertelde me dat het boek was uitverkocht in de winkel maar dat hij weer nieuwe exemplaren besteld had. Inmiddels zijn er vijftig exemplaren verkocht bij Scheltema. ‘Da’s echt goed voor een boek over strips,’ vertelde Co mij.
Categorieën
Soul Food Comics
Sigge Stegeman nam laatst afscheid van stripwinkel de Noorman in Arhnem nadat hij daar twaalf jaar had gewerkt. De stripkenner wil zijn tijd volledig bezigzijn met uitgeverij Soul Food Comics.
Soul Food Comics werd in 2015 opgericht door Guus van Sonsbeek. Maart dit jaar overleed hij en nam medewerker Sigge Stegeman het uitgeven over. De uitgeverij geeft met name strips uit met een maatschappelijk thema. Tot nu toe vooral non-fictie en autobiografische strips. Het fonds is nog niet groot, maar Stegeman is vast besloten dit langzaam te laten groeien.
Ik sprak met hem in Scheltema, na de levendige boekpresentatie van Özge Samancı, die over haar Teleurstellen vergt lef vertelde. Stegeman vertelt over recente nieuwe uitgaven en wat hij met Soul Food Comics hoopt te bereiken:
Teleurstellen vergt lef gaat over Samancı’s jeugd in Turkije en kwam vorig jaar in Nederlandse vertaling uit. Hier is de trailer:
Disclaimer
Recent besloot ik om wat strips betreft nog meer nadruk te leggen op mensen die zich hard maken voor de strip maar vooral werken in de marge. Dat geldt natuurlijk voor stripmakers, maar ook uitgevers en verkopers. Deze blogpost is daar een voorbeeld van. Soul Food Comics is een kleine uitgeverij die met hart en ziel probeert interessante strips op de Nederlandse markt te brengen. Dat soort initiatieven verdienen aandacht.
Woensdag 7 juni 2017 was voor mij een historische dag. Je presenteert immers maar een keer je debuut. En dan ook nog aan een groot publiek.
De presentatie vond plaats in Scheltema te Amsterdam, toch eigenlijk een tempel voor het boek. Daar was ik erg blij mee, want ik vind het een fijne boekwinkel en de boekverkopers hebben hart voor de strip. Ieder jaar organiseren ze een hele maand over strips in januari. Verder weten ze duidelijk wat ze doen, want qua apparatuur en catering was alles goed geregeld.
Voor mij was het een spannende, chaotische en vooral emotionele middag. Mijn ouders waren erbij: mijn vader en mijn twee moeders. (Nee, hij is geen bigamist, gewoon opnieuw getrouwd.) Mijn broertje en zusje, mijn zwager. Mijn schoonfamilie, mijn geliefde. En verder heel veel vrienden en bekenden. In de lange signeerrij kwamen ook enkele onbekende gezichten voorbij. Leuk om nieuwe Spidey-fans te ontmoeten.
Bruno Felix, de man van Submarine Channel en co-uitgever van SubQ gaf me een warme en leuke introductie. Hij had het Spider-Man-kostuum van zijn zoontje meegenomen. ‘Dankzij Michaels boek kan ik eindelijk snappen waarom mijn zoontje zo’n pak wil dragen,’ zei hij. Het is onder andere aan Felix te danken dat het boek er nu is, want hij en Bart Wessels waren allebei enthousiast over het concept en gaven de uitgave groen licht.
Daarna gaf ik een korte lezing over de totstandkoming van het boek. Wat ik eigenlijk altijd vergeet te vertellen op dat soort momenten, en dus gisteren weer, is dat het boek ook een beetje een monumentje is voor de mensen die ons zijn ontvallen. Ik voer niet alleen mijn ouders in het boek op als personage, maar ook de inmiddels overleden grootouders die een belangrijke rol in leven hebben gespeeld. En Rien Bonte, mijn oud-leraar Nederlands, die onlangs overleed, heeft ook een rol in het boek.
Maar bovenal is het boek toch een eerbetoon aan Peter Parker. Zo kon ik eindelijk iets terugdoen voor meer dan dertig jaar leesplezier, troost en vriendschap.
Maaike van Veen, die mij in het begin erg heeft geholpen om dit project op de rails te zetten, gaf ik het zogenaamde eerste exemplaar. Maaike hielp me met het schrijven van het voorstel voor uitgevers en maakte me wegwijs in de Nederlandse uitgeverswereld.
Het was ook erg leuk dat Daan Westerink en Linda Duits erbij waren. Zij zijn twee van de experts die ik voor het boek heb geïnterviewd. De anderen konden er helaas niet bij zijn.
Het signeren was een overweldigende ervaring. Het is een beetje gek om zo maar in een nieuw boek te gaan schrijven. Zeker met mijn moeilijk te lezen handschrift. En wat schrijf je er dan eigenlijk in? In ieder geval de naam van de koper zou je denken. Maar door de zenuwen slaagde ik erin om twee mensen een nieuwe naam toe te bedelen. Op zich slim natuurlijk: als je iemand die Phil heet Chris noemt, en hij kent toevallig een Chris, dan kan hij het boek cadeau doen en zelf nog een exemplaar kopen. Zo komen we wat sneller door de voorraad heen.
Overigens hadden we daar gisteren niet over te klagen want op een gegeven moment waren de boeken op. Er waren dus meer kopers dan boeken. Hopelijk is dat ook een voorbode voor de volledige verkoop van deze eerste druk, al vond ik het vervelend om mensen teleur te stellen. Hopelijk kan ik het goedmaken door binnenkort nog een krabbel in hun exemplaar te zetten, als ze dat willen.
Op dit moment ben ik de middag nog een beetje aan het verwerken. Het was een overweldigende ervaring. Blij dat mijn ouders trots zijn, en om het enthousiasme bij mensen te zien. Ik kreeg nog een paar heel aardige presentjes van mensen, waaronder een oude Spinneman-comic. (Die laat ik binnenkort even zien.)
Via deze weg wil ik iedereen die aanwezig was (of aanwezig wilde zijn en niet kon komen) van harte bedanken. Het was voor mij een hartverwarmende middag.