Categorieën
Strips

Van den Boogaard signeert in Stadsarchief

Mocht je ondertussen de expositie Het Amsterdam van Theo van den Boogaard nog moeten bezichtigen, dan zou ik dat op zondag 17 juli doen. De stripmaker signeert dan in de Stadsboekwinkel in het Stadsarchief tussen 15 en 17 uur.

Dit natuurlijk ter gelegenheid van de tentoonstelling en het gelijknamige boek dat recent is verschenen bij uitgeverij De Bezige Bij | Oog en Blik.

Wat de tentoonstelling voor mij bijzonder maakt is dat je veel geïnkte pagina’s van de Van Oekelstrips van dichtbij kunt bekijken. Het geeft je dus een kans om het gedetailleerde tekenwerk eens goed te bestuderen. Dat kan nog tot en met 14 augustus.

Het gelijknamige boekje is mooi uitgegeven en voor de liefhebber van de strakke lijnen van Van den Boogaard zeker het lezen waard. Het boek biedt een rondgang door de hoofdstad aan de hand van prenten en strips van de rastekenaar. Amsterdam is een veelgebruikt decor in de Sjef-strips, maar Van den Boogaard tekende ook hele prentreeksen in opdracht. Zo maakte hij in de jaren negentig een strip/prentenreeks om de plannen voor het ondergrondse busstation bij Amsterdam CS te visualiseren. Van den Boogaard stopte die vol met grappen en verwijzen naar het werk van collega’s als Marten Toonder, Hans Kresse en Joost Swarte.

Het boekje is overigens tweetalig. Logisch, want zo’n uitgave is ook interessant voor toeristen en andere geïnteresseerden in de stad. Bovendien is Van Oekel ook in het buitenland verschenen. Toch is het jammer dat de Van Oekel strips die erin zijn opgenomen ook Engelstalig zijn. Als ik mag kiezen, geef ik natuurlijk de voorkeur voor teksten van Wim T. Schippers in hun puurste vorm: in het Nederlands dus. Reeds!

Categorieën
Fotoblog

Weer een Merel

De foto’s van Merel beginnen een beetje een traditie te worden op dit blog. Maandag hadden we wederom een koffie-afspraak en woonden we de premiere van Ultrakort bij – een viertal animatiefilms die deze zomer voor grote bioscoopfilms te zien zullen zijn.

Categorieën
Media Strips

Praten over journalistieke strips bij Met het oog op morgen

Gisteravond was ik uitgenodigd door de redactie van Met het oog op morgen om iets te vertellen over de stripmaker Joe Sacco. Sacco is de pionier van de stripjournalistiek: hij bezoekt brandhaarden in de wereld en maakt daar heel inzichtelijke en boeiende strips over. Zo maakte hij het boek Onder Palestijnen en Moslimenclave Gorazde – allebei verschenen bij uitgeverij Xtra.

De redactie benaderde mij omdat ik afgelopen vrijdag Sacco heb geïnterviewd voor de VPRO Gids. Dat gesprek staat er over een paar weken in.

Stripmaker Hanco Kolk hing aan de telefoon om vanuit de invalshoek van stripmaker zijn licht te schijnen op het thema journalistieke strips. Kolk verstripte vorig jaar een reeks artikelen en blogposts van Arnon Grunberg die van Istanbul naar Bagdad afreisde.

De aflevering is hier terug te luisteren. Het onderwerp begint op 42:45. Maar check vooral ook de Belgische band Le Grand Bateau die live in de studio muziek maakte.

Close up
De aanleiding voor het thema bij Met het oog op morgen was een uitzending van Avro’s Close up: Strips gaan de strijd aan. Deze documentaire toont werk van en interviews met beroemde stripjournalisten als Joe Sacco, Marjane Satrapi (Persepolis), Joe Kubert (Fax from Sarajevo), Keji Nakazawa (Barefoot Gen) en vele anderen.

Strips gaan de strijd aan is vanavond om 22.45 (de AVRO-site zegt 23:00 uur) op Ned 2 te zien.

Categorieën
Fotoblog

Nieuwe Doelenstraat

Soms lijkt het wel of de hele stad open ligt. Amsterdam op de operatietafel. Dat geldt in ieder geval voor de Nieuwe Doelenstraat die al maanden een zandbak lijkt. Gisteren zat ik daar aan de lunch bij Katoen terwijl ik een nieuwsgierige blik naar buiten wierp.
Vroeger kwam ik bijna dagelijks in deze buurt toen ik nog aan de UvA studeerde. De faculteit van Media & Cultuur is om de hoek. Voorheen zelfs in deze straat. Goede tijden waren dat.

Categorieën
Strips

Stripmakers protesteren tegen cultuurbezuinigingen

Stripmakers protesteren tegen de buitenproportionele cultuurbezuinigingen van het kabinet met een ludieke actie.

Wie vandaag op de strippagina van Het Parool kijkt, ziet dat de stripfiguren van de strips S1ngle, DirkJan en Piet & Riet van de buis een opvallende metamorfose hebben ondergaan. Ze zijn harkpoppetjes geworden: een protestactie van stripmakers tegen de buitenproportionele bezuinigingsplannen op kunst en cultuur van het kabinet. Staatssecretaris Halbe Zijlstra wil in totaal 200 miljoen euro bezuinigen.

De protestactie komt uit de koker van stripmakers Peter de Wit en Hanco Kolk. De Wit licht toe: ‘Ik had een ideetje voor een proteststripje voor S1ngle over de bezuinigingen. Toen Hanco en ik erover zaten te praten bedachten we dat ik het ook wel voor Sigmund kon doen. Dan zouden we twee keer hetzelfde stripje hebben.’
Het duo besloot andere stripmakers te vragen mee te doen met de actie. Ze plaatsten een oproep op het online stripmakersforum en benaderden een aantal collega’s per mail.

Ondere anderen Hein de Kort, René Leisink (Argus), Pieter Geenen (Anton Dingeman), Jean-Marc van Tol (Fokke & Sukke) en Peter van Straaten doen mee met hun dagkrantstrip. Sommige stripmakers zoals Floor de Goede, plaatsen hun proteststrip online. De strips zijn allemaal vandaag in de krant verschenen.

Kneuterig
‘De bedoeling is dat men een kneuterig harkpoppetje maakt van zijn stripfiguur en er dezelfde tekst bij schrijft: “Verdorie, die bezuinigingen op de kunst treffen ook onze strip!” Het aardige is dat iedereen dezelfde of ongeveer dezelfde tekst aanhoudt, dat vergroot het effect,’ aldus De Wit.

Peter van Straaten maakte er een variant op. ‘Ik wist niet dat er een speciale tekst onder moest. Ik heb nu een harkpoppetje getekend en daarnaast een vrouw in mijn eigen stijl die zegt “Wat zie je er uit! Moet dat van Halbe Zijlstra?”.
‘Ik heb geprobeerd om het er zo slecht mogelijk uit te laten zien,’ vertelt Mark Retera van DirkJan. ‘Dat valt nog niet mee. Je moet daar toch wel een klein beetje over nadenken.’

Steuntje in de rug
De bezuinigingsvoornemens treffen het theater en beeldende kunst het hardst. Wat precies het effect van de bezuinigingen op de Nederlandse strip zal zijn, valt op dit moment nog niet te voorspellen. Er wordt gekort op allerlei kunstenaarsregelingen, dus ook op de subsidieregelingen bij het Fonds BKVB waar stripmakers aanspraak op maken.

De stripmakers laten weten dat de actie vooral is bedoeld om andere kunstenaars te steunen. ‘Het is fijn om hardop te kunnen zeggen dat je het er niet mee eens bent, of dat in ieder geval op papier te doen,’ zegt Gerben Valkema, tekenaar van het bijdehante stripfiguurtje Elsje. ‘Geen van de krantenstrips die mee doen wordt gesubsidieerd. Ik denk niet dat wij er meteen last van hebben, maar ik vind dat je niet alleen voor je eigen hachje moet opkomen. Zo laten we met de strip zien wat er wel staat te gebeuren in het theater en met orkesten als daar de subsidies stoppen. Wat ons vooral tegen de borst stuit is dat die bezuinigingen met de botte bijl worden uitgevoerd.’

Retera vult aan: ‘Het gaat erom dat mensen aan het denken gezet worden. Al denk ik niet dat men er in Den Haag wakker van zal liggen, is het toch goed om iets te laten horen.’

Peter de Wit relativeert het mogelijke effect van de actie zelf ook: ‘Ik noem het een ludiek actietje. Een steuntje in het ruggetje van de kunst. Veel meer moet je er ook niet achter zoeken. Ik verheug me wel op het effect dat het op de regionale kranten zal hebben. Daarin staan de strips S1ngle, De Rechter en Elsje. Drie strips met harkpoppetjes onder elkaar: dat heeft toch een aardig versterkend effect.’

Dit artikel is maandag 4 juli in Het Parool gepubliceerd.

Categorieën
Fotoblog

Onder de brug

Onder de brug van het Vondelpark.

Categorieën
Mike's notities

Steve Jobs: ‘Stay Hungry. Stay Foolish.’

Ik ben een mac-gebruiker, dat zeker, maar ik draag Steve Jobs niet op handen. Niet iedere scheet die de CEO van Apple laat hoef ik te ruiken, laat ik het zo stellen. Maar ik bewonder de man voor zijn ondernemersschap en over het algemeen ben ik blij met mijn Mac. Recent werd ik via twitter op een inspirerende speech van Jobs gewezen door Punkmedia.

Het is een speech uit 2005 die Jobs gaf aan een stel afgestudeerden van de Stanford University. Ik vind het een zeer inspirerend verhaal. Jobs vertelt drie anekdotes uit zijn eigen leven met de strekking dat je vooral je eigen pad in het leven moet zoeken. Laat je niet leiden door de dogma’s van anderen, daar is het leven te kort voor. Vertrouw je instinct, je kunt immers pas achteraf zien hoe bepaalde gebeurtenissen en keuzes je op de juiste plek hebben gebracht. Je moet er daarom in vertrouwen dat je de juiste weg kiest.

I’m pretty sure none of this would have happened if I hadn’t been fired from Apple. It was awful tasting medicine, but I guess the patient needed it. Sometimes life hits you in the head with a brick. Don’t lose faith. I’m convinced that the only thing that kept me going was that I loved what I did. You’ve got to find what you love. And that is as true for your work as it is for your lovers. Your work is going to fill a large part of your life, and the only way to be truly satisfied is to do what you believe is great work. And the only way to do great work is to love what you do. If you haven’t found it yet, keep looking. Don’t settle. As with all matters of the heart, you’ll know when you find it. And, like any great relationship, it just gets better and better as the years roll on. So keep looking until you find it. Don’t settle.

Ook Jobs zijn visie op de dood – hij overleefde al eerder kanker maar schijnt nu weer ziek te zijn – spreekt me erg aan. Hij noemt het de beste uitvinding van het leven:

Remembering that I’ll be dead soon is the most important tool I’ve ever encountered to help me make the big choices in life. Because almost everything — all external expectations, all pride, all fear of embarrassment or failure – these things just fall away in the face of death, leaving only what is truly important. Remembering that you are going to die is the best way I know to avoid the trap of thinking you have something to lose. You are already naked. There is no reason not to follow your heart.

We hebben inderdaad maar beperkte tijd. Voordat je het weet zit je oud en versleten in je leunstoel – als we dat al halen. Voordat het zover is moet je dus je doelen bereiken. Er is dus geen tijd te verliezen.

De scepticus denkt wellicht: ‘Alweer zo’n inspirerend bedoelde speech van een Amerikaan.’ Inderdaad, de Amerikanen zijn goed in het geven van dit soort speeches. Vaak doen de abstracte hoopvolle beweringen niet onder voor de holle frasen uit de reclame. Dat wil niet zeggen dat er nooit iets van waarheid tussen zit. In wezen vertelt Jobs ons niets nieuws, we weten het allemaal al. Maar door een algemene boodschap te verbinden met een persoonlijk verhaal, door zichzelf bloot te geven, weet hij bij mij in ieder geval de vonk der inspiratie teweeg te brengen.

Natuurlijk is je laten inspireren door een spreker pas een eerste stap. De rest van de wandeling moet je zelf afleggen.

Daarom: bekijk de video eens rustig. Ik kreeg er in ieder geval een gezonde schop tegen mijn achterste van. Maar daarover later meer. Eerst geef ik graag het woord aan Jobs.

Het transcript van de speech staat hier.

Categorieën
Fotoblog

Solokoffie

Het was een hectische week. Veel gedaan, van hot naar her geschreven. Dat hoort ook bij het freelancen: periodes van relatieve rust worden afgewisseld met hectische tijden. Overigens klaar ik daar niet over: ik vond het optreden van Stephen Fry erg tof, ben erg blij met de cursus Timemanagement en het interview met Joe Sacco vrijdagavond. Tussendoor toch nog een film gezien met twee goede vrienden en mijn vriendinnetje.

Zaterdag had ik even een uurtje voor een kop koffie bij de Koffie Salon bij mij in de buurt. Even rustig zitten. Nou ja, rustig: het tafeltje naast me zaten twee Marokkanen in het Marokkaans te tetteren. Rust in Amsterdam is ook maar een relatief begrip. Ik had beter buiten kunnen gaan zitten. Het terras was nagenoeg leeg. Eerder hadden een jongen en meisje er nog gezeten. Hij lakte haar knalgroenen nagels. Ik probeerde niet te veel op ze te letten. Voordat je het weet vindt men je een voyeur.

Categorieën
Fotoblog

Oh my! It’s Stephen Fry!

De enige echte Stephen Fry was een paar dagen in Nederland om zijn autobiografie te promoten. Donderdag was hij in de Amsterdamse Singelkerk. Ik schreef er dit verslag over voor NRC Handelsblad.

De bovenste foto van de voorbijlopende Fry zou je technisch gesproken mislukt kunnen noemen, want hij is bewogen. Toch vind ik het een mooie foto omdat Fry toch goed te zien is tussen de mensen door die voor een handtekening in de rij staan. Ik vind het door de beweging ook een dynamisch beeld.

Categorieën
Boeken

College van Stephen Fry

In de Amsterdamse Singelkerk presenteerde het Britse multitalent Stephen Fry donderdagavond zijn autobiografie The Fry Chronicles aan zo’n 350 toehoorders.

De Britse komiek, acteur, tv-presentator en schrijver Stephen Fry (1957) begint met een Nederlands klinkend ‘Goedenavond! Ik ben zo trots en blij om hier te zijn,’ gevolgd door enkele scheldwoorden die hij in de loop der jaren heeft opgepikt. ‘Meer Nederlands ken ik helaas niet. Omdat we in een kerk staan, zal ik proberen mijn taal te kuisen en geen lul en kut meer zeggen. Oeps, nu zeg ik het weer!’


Fry, inmiddels de vijftig gepasseerd, lijkt nog steeds wat op de deugniet die hij vroeger was. ‘Als ik dertig jaar later geboren was had men gezegd dat ik ADHD had, in mijn tijd werd dat Irritating Dick Disorder genoemd.’

Creditcardfraude
Als tiener werd Fry geregeld van school gestuurd. Toen hij op zijn achttiende drie maanden in de gevangenis had gezeten voor creditcardfraude, beterde hij zijn leven en ging studeren aan de universiteit van Cambridge. Het is onder andere zijn studententijd die de Brit beschrijft in zijn boek dat sinds kort vertaald als De Fry Kronieken in de winkels ligt. Op Cambridge ontdekte hij zijn liefde voor acteren, begon hij toneelstukken en komedie te schrijven. Via actrice en studiegenoot Emma Thompson maakte hij kennis met Hugh Laurie. Samen zouden ze later onder andere de legendarische komedieshow A bit of Fry and Laurie maken.

De studietijd komt ook ter sprake gedurende het interview dat filmkenner en journalist Jan Doense met de schrijver afneemt. Evenals Fry’s manisch-depressiviteit en zijn passie voor technologie. Fry is ook een grote Apple-fan. Die avond verwijst hij meerdere malen naar zijn iPad die op tafel ligt. Ook oreert hij een kwartier lang vol bewondering over de carrière van zijn vriend Steve Jobs.

Voorafgaand aan het interview spreekt Fry het publiek een uur vanaf de vloer toe. Met zijn rechterhand leunt hij af en toe op de te lage stoel naast hem, alsof hij zich geen houding weet te geven. Al is ongemak het laatste waar je aan denkt als je zijn openhartige monoloog, gelardeerd met goed getimede grappen en zelfspot, aanhoort. De zaal drinkt ieder woord.

Oscar Wilde
Fry wist al op jonge leeftijd dat hij homoseksueel was: ‘Mijn moeder had het zelfs al door toen ik drie was. Ach ja, moeders voelen dat soort dingen aan.’ Zijn zoektocht naar een rolmodel leidde naar de bibliotheek. Daar ontvlamde Fry’s passie voor kunst en literatuur. ‘Taal is iets buitengewoons,’ zegt hij, ‘Het verschaft je toegang tot andermans geest en kan je ogen openen.’

In de schrijver Oscar Wilde vond Fry zijn homoseksuele rolmodel en geestverwant: ‘Ik was niet langer alleen, maar bovenal was hij de meest glorieuze geest die ik ooit was tegengekomen.’ Vervolgens krijgen de Amsterdammers een college over Oscar Wilde dat schoolmeester Fry schijnbaar uit zijn mouw schudt.

Nieuwsgierigheid
Later verontschuldigt de schrijver zich dat hij eigenlijk over zijn boek had moeten praten, maar de zaal staat open voor Fry’s gepassioneerde betoog over het speels omgaan met ideeën en om altijd nieuwsgierig te blijven. ‘Ik zou het allerliefste voor altijd een student willen zijn. Nieuwsgierigheid is mijns inziens de belangrijkste eigenschap die iemand kan hebben, er plezier in hebben om het leven iedere dag te herontdekken.’ De deugniet van weleer is een romanticus geworden.

Stephen Fry: De Fry Kronieken.
Uitgeverij Thomas Rap. De Engelse versie verscheen bij Penguin. Fry’s optredens in Nederland – hij was woensdagavond in Den Haag – werden door Penguin en The American Book Center georganiseerd. Wil je weten wat de welbespraakte Brit in Den Haag te vertellen had? Check de volledige opnames hiervan op Marcoraaphorst.nl.

Dit artikel is vrijdag 1 juli in NRC Handelsblad gepubliceerd.

Categorieën
Fotoblog

FF peukie doen

Categorieën
Bloggen

1 Jaar Daily Webhead

Op 30 juni 2010 begon ik met het fotoblog Daily Webhead. Ik maakte altijd al vaak foto’s om makkelijker dingen te kunnen herinneren. Die gingen dan in een mapje op de harde schijf, om later nog eens door te bladeren. Het leek me echter leuk om ze ook online te publiceren. Ik wilde het experiment om iedere dag een foto te maken en te publiceren in ieder geval één jaar aangaan. Dat jaar is nu om.

Bladerend door het blog komen er inderdaad een hoop momenten voorbij die ik vergeten was. Je maakt veel mee op een dag, er gaat een hoop verloren in het moeras der vergetelheid. In dat opzicht helpt het dus zeker om een fotoblog bij te houden. Ook is het leuk om sommige plaatjes weer eens te zien.

Een minder geslaagd idee was het om in het Engels onderschriften erbij te schrijven. In principe handig om mezelf te verplichten geregeld in het Engels te schrijven en zo de taal soepel te houden, maar in de praktijk bleek dat ik er vaak maar weinig bij schreef omdat het te veel gedoe werd. Daarom ben ik in mei maar begonnen met in mijn moerstaal er wat bij te zetten als dat gewenst was of als ik iets kwijt wilde.

En aangezien ik graag praat en schrijf, wil ik vaak wat kwijt. Of de bezoeker van het blog daar ook altijd een boodschap aan heeft, laat ik even in het midden. Al laat die bezoeker wel zo nu en dan van zich horen, wat erg leuk is.

Goed, we zijn een jaar verder. Afgezien van een paar rustiger periodes, heb ik bijna iedere dag een foto of video geplaatst. Wat mij betreft is het experiment geslaagd. En nu? Nu ga ik er voorlopig in een rustig tempo nog een tijdje mee door. Er valt nog een hoop moois vast te leggen.