Categorieën
Media Mike's notities

Het niet missen van Instagram en Fakebook

Omdat Instagram opeens veel ruimte opslokte van mijn telefoongeheugen, moest ik de app verwijderen om mijn iPhone 5 nog goed te laten werken. Drie weken later is er weer ruimte en heb ik de app er weer op gezet, maar je raadt het al: ik heb Instagram in de afgelopen weken niet gemist.

Dat vind ik typisch. Zolang je ermee bezig bent, lijkt het zo belangrijk. Maar wanneer je er even afstand van doet, mis je het helemaal niet. Mijns inziens geldt dat voor alle vormen van sociale media. Instagram, Fakebook, Twitter, YouTube… Het zijn vormen van entertainment. Ze zijn niet noodzakelijk.

Toen ik vanmorgen op de Facebookpagina van Jopo de Pojo terechtkwam, omdat deze leuke stripwinkel in Haarlem geen aparte website heeft, voelde de interface van Fakebook archaïsch aan. Al negen maanden zit ik immers niet meer op dit netwerk en ook Fakebook heb ik geen seconde gemist.

Na even scrollen kreeg ik ook meteen een pop-up die de pagina blokkeerde, die zegt dat ik moet inloggen om verder te kijken. Tja, geen Fakebook account meer, dus dat gaat niet.

Die pop-up kun je overigens naar beneden brengen, zodat je verder kunt scrollen. Toch schiet hij al snel weer naar boven en blokkeert het beeld. Dat is een van de redenen waarom ik vind dat bedrijven niet alleen een Facebookpagina moeten hebben, maar ook een eigen website. Al snap ik heel goed dat de mensen van Jopo de Pojo Fakebook gebruiken, omdat ze op die manier een community kunnen opbouwen en heel direct nieuwe strips en events onder de aandacht kunnen brengen bij hun klanten.

Liever geen iPhone
Dat ik aan een nieuwe telefoon toe ben, is wel duidelijk. Maar de nieuwe gaat geen iPhone meer worden, want ik wil geen 600 euro of meer neertellen voor een telefoon die eigenlijk vooral ergernis oproept. De foto’s die de iPhone maakt vind ik vaak ondermaats. Ook communiceert mijn mac niet zo goed met de iPhone als dat ik hoopte. Dat komt deels omdat ik niet via iCloud wil werken. Maar daarnaast vind ik dat ik als gebruiker veel te weinig controle heb met Apple producten. Je duwen van alles door je neus. Je kunt bijvoorbeeld niet eens zelf het cache van apps legen. Je moet wachten tot de iPhone besluit daar zin in te hebben. Als je een telefoon hebt met weinig geheugen is dat heel vervelend.

Mijn nieuwe telefoon wordt waarschijnlijk een Huawai: daar heb ik goede verhalen over gehoord wat betreft foto’s maken en video schieten. Ik vlog nu met een kleine handcamera, maar soms met mijn telefoon als ik die camera niet bij me heb, zoals laatst in Stockholm.

Of een Nokia 6.1. Ik twijfel nog een beetje maar moet over een paar dagen wel de knoop doorhakken.

Al mijn gedachten over sociale media wil ik in een vlog stoppen, maar om de een of andere reden krijg ik mijn gedachten daarover nog niet rond. Uiteindelijk komt er wel iets, maar het kost nog even tijd.

Categorieën
Media Mike's notities

Fuck, ik heb een iPhone!

Mijn oude Sony Ericsson wilde met pensioen. Ik had hem dan ook al sinds eind 2007, dus dat snapte ik wel.

telefoon_oud1Hij en mijn Mac praatte al niet zo goed meer met elkaar, de fotocamera had kuren en er waren nog een paar andere kleine gebreken. Toch heeft hij het prima gedaan voor een mobiele telefoon, dus ik dank Ericsson hartelijk en zal hem zeker missen. We hebben veel meegemaakt samen en mooie foto’s gemaakt.

Maar toen moest ik een nieuwe telefoon uitzoeken. Nu ben ik niet zo’n fan van het verschijnsel smartphone: ik stoor me altijd een beetje als mensen in het openbaar koortsachtig het touchscreen van hun mobieltje zitten te vingeren. Ook snap ik niet dat mensen ’s nachts voor de deur gaan liggen als er een nieuwe iPhone uitkomt. Het is maar een telefoon for Christ’s sake! Ik zie Linda geregeld flink vechten met haar Samsung – vooral als dat ding na verplichte updates opeens niet meer wil werken. Ik keek dus niet uit naar het moment dat ik mijn Sony Ericsson voorgoed in de la zou stoppen.

Toch vond ik dat ik nu de overstap moest maken van niet-smart naar smartphone: het is handig om onderweg internet te hebben als je de weg kwijt bent bijvoorbeeld. En om een video te kunnen schieten als ik mijn camera thuis heb liggen. Ook wilde ik wel eens weten wat Linda allemaal voor moois plaatst op haar Instagram-account. Nu niet overstappen zou helemaal een communicatie dinosaurus van me maken.

Kortom, ik heb deze week mijn eerste iPhone binnengekregen. De 5c met slechts 8GB geheugen.

DCC_gandalf_telefoonTenminste, er was me 8GB beloofd. In werkelijkheid is de capaciteit van de telefoon ruim 5GB en als je daarna nog data afhaalt die het besturingssysteem nodig heeft, hou ik een kleine 4GB over. Ook praatten Mac en iPhone ook nog niet lekker met elkaar – wat ik wel had verwacht aangezien ze allebei door Apple worden gemaakt. En het is best lastig om met je dikke vingers het digitale toetsenbord te bedienen.

Kortom, ben nog niet laaiend enthousiast. Maar dat had ik eerlijk gezegd ook nog niet verwacht. Het zal vooral uitproberen worden de komende dagen. In ieder geval ben ik er al achter dat je beter kunt Googlen als je niet weet hoe iets werkt dan de gebruiksaanwijzing doornemen.

Ik heb wel een beleid voor mezelf uitgestippeld om niet zo’n smartphonejunkie te worden:

  1. Faceboeken blijf ik lekker alleen achter mijn Mac doen.
  2. Mail check ik alleen onderweg als ik echt op een bepaald antwoord zit te wachten.
  3. Notificaties staan zoveel mogelijk uit en zeker tijdens koffiedates.
Categorieën
Fotoblog

Kerkbezoek

Een paar gelovigen waren dinsdagavond nog aanwezig in de Applekerk aan het Leidseplein.

Categorieën
Mike's notities

Steve Jobs: ‘Stay Hungry. Stay Foolish.’

Ik ben een mac-gebruiker, dat zeker, maar ik draag Steve Jobs niet op handen. Niet iedere scheet die de CEO van Apple laat hoef ik te ruiken, laat ik het zo stellen. Maar ik bewonder de man voor zijn ondernemersschap en over het algemeen ben ik blij met mijn Mac. Recent werd ik via twitter op een inspirerende speech van Jobs gewezen door Punkmedia.

Het is een speech uit 2005 die Jobs gaf aan een stel afgestudeerden van de Stanford University. Ik vind het een zeer inspirerend verhaal. Jobs vertelt drie anekdotes uit zijn eigen leven met de strekking dat je vooral je eigen pad in het leven moet zoeken. Laat je niet leiden door de dogma’s van anderen, daar is het leven te kort voor. Vertrouw je instinct, je kunt immers pas achteraf zien hoe bepaalde gebeurtenissen en keuzes je op de juiste plek hebben gebracht. Je moet er daarom in vertrouwen dat je de juiste weg kiest.

I’m pretty sure none of this would have happened if I hadn’t been fired from Apple. It was awful tasting medicine, but I guess the patient needed it. Sometimes life hits you in the head with a brick. Don’t lose faith. I’m convinced that the only thing that kept me going was that I loved what I did. You’ve got to find what you love. And that is as true for your work as it is for your lovers. Your work is going to fill a large part of your life, and the only way to be truly satisfied is to do what you believe is great work. And the only way to do great work is to love what you do. If you haven’t found it yet, keep looking. Don’t settle. As with all matters of the heart, you’ll know when you find it. And, like any great relationship, it just gets better and better as the years roll on. So keep looking until you find it. Don’t settle.

Ook Jobs zijn visie op de dood – hij overleefde al eerder kanker maar schijnt nu weer ziek te zijn – spreekt me erg aan. Hij noemt het de beste uitvinding van het leven:

Remembering that I’ll be dead soon is the most important tool I’ve ever encountered to help me make the big choices in life. Because almost everything — all external expectations, all pride, all fear of embarrassment or failure – these things just fall away in the face of death, leaving only what is truly important. Remembering that you are going to die is the best way I know to avoid the trap of thinking you have something to lose. You are already naked. There is no reason not to follow your heart.

We hebben inderdaad maar beperkte tijd. Voordat je het weet zit je oud en versleten in je leunstoel – als we dat al halen. Voordat het zover is moet je dus je doelen bereiken. Er is dus geen tijd te verliezen.

De scepticus denkt wellicht: ‘Alweer zo’n inspirerend bedoelde speech van een Amerikaan.’ Inderdaad, de Amerikanen zijn goed in het geven van dit soort speeches. Vaak doen de abstracte hoopvolle beweringen niet onder voor de holle frasen uit de reclame. Dat wil niet zeggen dat er nooit iets van waarheid tussen zit. In wezen vertelt Jobs ons niets nieuws, we weten het allemaal al. Maar door een algemene boodschap te verbinden met een persoonlijk verhaal, door zichzelf bloot te geven, weet hij bij mij in ieder geval de vonk der inspiratie teweeg te brengen.

Natuurlijk is je laten inspireren door een spreker pas een eerste stap. De rest van de wandeling moet je zelf afleggen.

Daarom: bekijk de video eens rustig. Ik kreeg er in ieder geval een gezonde schop tegen mijn achterste van. Maar daarover later meer. Eerst geef ik graag het woord aan Jobs.

Het transcript van de speech staat hier.