De opgepoetste gevels in de Marnixstraat doen de gebouwen er weer als nieuw uit zien. En ook een beetje nep, alsof je door een filmdecor wandelt. Dat vind ik overigens niet erg, ik vind dat de straat zeker is opgeknapt en vind dat gevoel van een echt filmdecor wel fijn.
Alleen de glazen gevel van het Nieuwe DeLaMar steekt daar een beetje uit als een zere duim. De combinatie van oud en glasbak voelt niet helemaal fijn.
Cartoons maken makkelijk? Denk je dat je dat ook wel kan: een pakkende en grappige tekst bij een plaatje bedenken? Grijp dan nu je kans. Net als voorgaande jaren heeft Het Parool deze zomer de wedstrijd Beter dan Peter. In de periode dat cartoonist Peter van Straaten op vakantie is, mogen lezers van de krant hun eigen grappen bedenken voor onder de illustraties van Van Straaten.
Wil je alvast even oefenen? Zet je grap voor deze tekening in het commentformulier. Vergeet hem ook niet te mailen naar Het Parool: beterdanpeter@parool.nl.
Vanmorgen met Paul naar ‘The Trip’ geweest. Een vermakelijke film met Steve Coogan, al viel hij wel een beetje tegen.
Daarna koffiegedronken bij Stanislavski. Overal hangen daar in en op het pand posters van Julidans, een zomerfestival voor hedendaagse dans. Vandaag is de laatste dag. Ik ben niet zo van de dans: ik zou niet weten waar ik moet beginnen. Toch is het altijd goed een specialistisch festival te hebben waar nieuwe en alternatieve vormen van de kunst worden getoond. Het zou jammer zijn, nee, het zou doodzonde zijn als dat soort dingen door Halbe Zijlstra en zijn cultuurhatende maffia worden wegbezuinigd. Zo. Dat is er weer uit. Geen idee wie dat meisje is overigens, ze stond toevallig voor het raam.
Het uitzicht vanaf een van de bankjes in het Leidsebosje. Meestal zitten die vol met zwervers die hun bankje hebben geclaimd of dopehoofden uit het buitenland die in Amsterdam hun grammen komen halen. Goed, gelukkig zit er ook nog wel eens bejaarde uit te puffen tussen de supermarkt en huis.
Ik zat daar vrijdagmiddag, druk te telefoneren om een koffiedate te regelen. Maar de paar mensen die ik belde, hadden geen tijd of waren onbereikbaar. Dat heb je wel eens. ’s Ochtends vroeg was ik begonnen met het transcript van het interview met Joe Sacco. Ik vertaal zo’n interview meteen vanuit het Engels naar het Nederlands als ik de tape afluister, en dat kost altijd veel tijd. Daarna met goede moed aan het stuk begonnen. Ik liet me echter te veel afleiden door sociale media. Dus een half geschreven artikel verder, had ik er rond drie uur wel genoeg van. Tijd voor koffie dus. Maar dat werd koffie thuis op de bank. Oh well, ik moest ‘Heinz: De graphic novel’ nog lezen. Werd het toch nog gezellig.
Je wordt tegenwoordig met verstrippingen om je oren geslagen. Maar het zijn lang niet altijd literatuurverstrippingen. Nu zijn ook Volendamse popliedjes verstript.
De palingsound in stripvorm, het is alsof Jantje Smit zich opeens een echt model of presentator waant. In onderstaande reportage van RTV Noord-Holland gaat over Het Volendam Song- & Stripboek waarin Volendaamse hits van Jantje Smit, Piet Veerman en BZN zijn verstript door Charles Van Den Broek. Frans van der Beek schreef het werkje.
Het boek is deze week gepresenteerd.
(De embedcode laat niet toe dat ik een specifiek startpunt opgeef, dus je krijgt het hele journaal. Het Volendamse avontuur begint op ongeveer het laatste kwart van de aflevering. Maar je kunt ook gewoon hier de video bekijken, dan begint hij wel op het goede punt.)
Het wachten is nu nog op de biografische strip over het leven van Pierre Kartner, voorgelezen door Grote Smurf.
Van de week heb ik samen met collega Myrthe twee items opgenomen met Janine Abbring – presentator van het VARA-programma ‘Vroege Vogels’. Het interview met vragen aangeleverd door VARA-leden namen we op in de achtertuin van Natuurmonumenten. Daar staat ook het Capitool – het gebouwtje waar uitzendingen van Vroege Vogels worden gemaakt. Een leuk tuinhuisje.
Charmante dame trouwens die Janine. Ze had haar trouwe viervoeter, Lois, meegenomen. (Ze neemt haar hond bijna overal mee naartoe.)
Stripmaker Peter de Wit (Sigmund, S1ngle) slaat een nieuwe weg in. Hij is op dit moment druk bezig met het tekenen van een grafische novelle die Het lege nest gaat heten.
Peter de Wit is vooral bekend als maker van humor strips. Samen met collega Hanco Kolk maakt hij de strip S1ngle, solo is hij de man achter de populaire strip Sigmund. Met Het lege nest slaat de stripmaker een nieuwe weg in.
‘Ik loop al jaren rond met dit idee. Mijn kinderen zijn het huis uit, op kamers. Mijn verdriet en teleurstelling daarover verwerk ik in dit boek. Ik ben nu druk aan het tekenen. Ik ben er erg blij mee. Het is erg aardig werk, weer eens wat anders. Nu maar hopen dat het de mensen aanspreekt.’
De Wit heeft een zoon van 25 en een dochter van 21. Drie jaar geleden sloegen ze hun vleugels uit.
Lijkt het hoofdpersonage ook op Peter?
‘Nou, de achterflaptekst is al zo’n beetje geschreven en die luidt: “Tijdens het tekenen ging de vader steeds meer op mij lijken, de vrouw steeds meer op mijn vrouw en het huis steeds meer op ons huis. Héél vreemd…” Dus ja, de hoofdfiguur heeft zeker wel raakvlakken met mij.’
Sigmund
De Wits psychiater Sigmund speelt een bijrol in de strip: ‘De hoofdpersoon worstelt met het legenestsyndroom en wordt daarom door zijn vrouw naar een therapeut gestuurd. Ik kon wel een nieuwe therapeut bedenken maar ik heb Sigmund al. Dus was het logisch om hem te gebruiken in dit verhaal.’
Er was ook een praktische reden om vaders naar een therapeut te sturen, want hij moest zijn verhaal kwijt en De Wit wilde niet terugvallen op een voice-over. ‘Die vind ik een beetje vervelend en irritant in strips en films. Dus moest er iemand zijn waar hij zijn verhaal tegen kan doen. En als die iemand dan ook nog iets zinnigs over het legenestsyndroom kan zeggen is het helemaal fijn. Zo kwam ik op een therapeut en dan kan je niet om Sigmund heen.’
Het lege nest komt in oktober uit bij Uitgeverij de Harmonie.
Dit artikel is donderdag 7 juli in Het Parool gepubliceerd.
Deze poster stond in Tuschinski waar ik maandag was te borrelen. Ik heb jarenlang dezelfde poster in mijn slaapkamer gehad. ‘Licence to Kill’ blijft een van mijn favoriete Bond-films. Timothy Dalton belichaamt in die film het personage zoals ik die uit de boeken ken. Hij zet een harde James Bond neer. Veel realistischer dan die van Roger Moore, grimmiger dan die van Sean Connery of Pierce Brosnan. Connery was de eerste die Bond in de bioscoop speelde – eerder was er al een Amerikaanse tv-film die in de geschiedenis is kwijtgeraakt – en zal voor iedereen de James Bond blijven. En dat is hij ook. Maar Dalton als Bond heeft altijd een speciaal plekje in mijn hart gehouden. Heel jammer dat hij maar twee Bond-afleveringen heeft gemaakt.
Mocht je ondertussen de expositie Het Amsterdam van Theo van den Boogaard nog moeten bezichtigen, dan zou ik dat op zondag 17 juli doen. De stripmaker signeert dan in de Stadsboekwinkel in het Stadsarchief tussen 15 en 17 uur.
Dit natuurlijk ter gelegenheid van de tentoonstelling en het gelijknamige boek dat recent is verschenen bij uitgeverij De Bezige Bij | Oog en Blik.
Wat de tentoonstelling voor mij bijzonder maakt is dat je veel geïnkte pagina’s van de Van Oekelstrips van dichtbij kunt bekijken. Het geeft je dus een kans om het gedetailleerde tekenwerk eens goed te bestuderen. Dat kan nog tot en met 14 augustus.
Het gelijknamige boekje is mooi uitgegeven en voor de liefhebber van de strakke lijnen van Van den Boogaard zeker het lezen waard. Het boek biedt een rondgang door de hoofdstad aan de hand van prenten en strips van de rastekenaar. Amsterdam is een veelgebruikt decor in de Sjef-strips, maar Van den Boogaard tekende ook hele prentreeksen in opdracht. Zo maakte hij in de jaren negentig een strip/prentenreeks om de plannen voor het ondergrondse busstation bij Amsterdam CS te visualiseren. Van den Boogaard stopte die vol met grappen en verwijzen naar het werk van collega’s als Marten Toonder, Hans Kresse en Joost Swarte.
Het boekje is overigens tweetalig. Logisch, want zo’n uitgave is ook interessant voor toeristen en andere geïnteresseerden in de stad. Bovendien is Van Oekel ook in het buitenland verschenen. Toch is het jammer dat de Van Oekel strips die erin zijn opgenomen ook Engelstalig zijn. Als ik mag kiezen, geef ik natuurlijk de voorkeur voor teksten van Wim T. Schippers in hun puurste vorm: in het Nederlands dus. Reeds!
De foto’s van Merel beginnen een beetje een traditie te worden op dit blog. Maandag hadden we wederom een koffie-afspraak en woonden we de premiere van Ultrakort bij – een viertal animatiefilms die deze zomer voor grote bioscoopfilms te zien zullen zijn.
Gisteravond was ik uitgenodigd door de redactie van Met het oog op morgen om iets te vertellen over de stripmaker Joe Sacco. Sacco is de pionier van de stripjournalistiek: hij bezoekt brandhaarden in de wereld en maakt daar heel inzichtelijke en boeiende strips over. Zo maakte hij het boek Onder Palestijnen en Moslimenclave Gorazde – allebei verschenen bij uitgeverij Xtra.
De redactie benaderde mij omdat ik afgelopen vrijdag Sacco heb geïnterviewd voor de VPRO Gids. Dat gesprek staat er over een paar weken in.
Stripmaker Hanco Kolk hing aan de telefoon om vanuit de invalshoek van stripmaker zijn licht te schijnen op het thema journalistieke strips. Kolk verstripte vorig jaar een reeks artikelen en blogposts van Arnon Grunberg die van Istanbul naar Bagdad afreisde.
De aflevering is hier terug te luisteren. Het onderwerp begint op 42:45. Maar check vooral ook de Belgische band Le Grand Bateau die live in de studio muziek maakte.
Close up
De aanleiding voor het thema bij Met het oog op morgen was een uitzending van Avro’s Close up: Strips gaan de strijd aan. Deze documentaire toont werk van en interviews met beroemde stripjournalisten als Joe Sacco, Marjane Satrapi (Persepolis), Joe Kubert (Fax from Sarajevo), Keji Nakazawa (Barefoot Gen) en vele anderen.
Strips gaan de strijd aan is vanavond om 22.45 (de AVRO-site zegt 23:00 uur) op Ned 2 te zien.
Soms lijkt het wel of de hele stad open ligt. Amsterdam op de operatietafel. Dat geldt in ieder geval voor de Nieuwe Doelenstraat die al maanden een zandbak lijkt. Gisteren zat ik daar aan de lunch bij Katoen terwijl ik een nieuwsgierige blik naar buiten wierp.
Vroeger kwam ik bijna dagelijks in deze buurt toen ik nog aan de UvA studeerde. De faculteit van Media & Cultuur is om de hoek. Voorheen zelfs in deze straat. Goede tijden waren dat.