Since I am not going on a holiday in a while, I decided to dive into my video archive and edit some footage of former trips. Here’s a little impression of my trip to New York last year. Note talkative cab driver Raoul, who’s story makes head nor tale.
Ik denk dat het begon met het vliegende zakje in de film American Beauty. Dat zakje dat in de wind danste en de video-opname van Ricky Fitts die dit prachtige stukje levenspoëzie vastlegde.
Ricky Fitts, de jongen die, ondanks de narigheid in zijn leven veroorzaakt door zijn strenge vader, toch altijd oog hield voor mooie dingen.
Ik meen me te herinneren dat regisseur Sam Mendes dat ooit zelf eens had gezien en erdoor geïnspireerd raakte. Net zoals ik dus door zijn film op een idee kwam.
Het idee dat het leven soms van dit soort kleine cadeautjes geeft. Een moment van schoonheid dat, net als het leven zelf, voorbij is voordat je het weet. Je moet er dus goed opletten en ervan genieten zolang het kan.
Maar het dagelijks leven is jachtig en tegelijkertijd zo vol met beslommeringen dat je dat genieten vaak vergeet. Je hoofd zit soms zo vol van alles dat er geen ruimte meer lijkt voor dat soort kleine momentjes. Maar die momentjes zijn belangrijk, essentieel zelfs.
Het zijn die kleine dingen: een zakje dat door de kolkende wind lijkt te dansen, een meisje op een fiets dat voorbijschiet en naar je glimlacht, twee tortelduifjes op een tak die hun kopjes tegen elkaar wrijven. Die jogger in het knalrode pak die puffend voorbij stoomt in het Vondelpark, de verborgen belofte in de koffieverkeerd die stomend voor je staat of gewoon het moment dat je op de bank zit even niets meer moet.
Dit soort momenten vasthouden niet onmogelijk doch niet gemakkelijk. Ze zijn snel vergeten. Video biedt in sommige gevallen uitkomst en biedt bovendien de mogelijkheid om ze te delen. Laatst legde ik uit het raam enkele vogeltjes in de sneeuw vast. Nu ben ik geen ornitholoog en heb vaak geen idee hoe die vogels heten. Maar die kennis is ook niet nodig om van het beeld te genieten.
Door de video online te zetten kunnen anderen ook uit mijn raam kijken op het moment dat het sneeuwde.
Zelf ook een mooie video gezien? Zet een linkje in het commentformulier en vertel wat het met je deed, als je wilt.
The first in a series of video’s about the winter I am planning.
Some people say that there are too many pigeons in Amsterdam. And I agree: a lot of them are sick. Its not quite a scene from ‘The Birds’ yet, but when you walk on Dam square and a big group of pigeons fly at you at eye level, it sometimes seems like it. Still, this little cozy scene gave me a happy feeling.
Note to self: als ik de volgende keer weer bij een manifestatie aanwezig ben waar 20.000 man loopt te schreeuwen om cultuur neem ik oordopjes mee.
Oorverdovend was het luidkeelse protest op het Leidseplein vanmiddag. Zo’n 20.000 mensen – ik heb ze niet met de hand geteld, de NOS gelukkig wel – kwamen bijeen om een speciaal programma op het Ajax balkon van de Stadsschouwburg bij te wonen uit protest tegen de kabinetsplannen om de cultuur in Nederland hardhandig omzeep te helpen. Verhagen, Rutte en vooral Wilders willen maar liefst 200 miljoen euro korten op cultuur en de BTW voor kaartjes voor beeldende kunst, concerten en voorstellingen verhogen naar 19 procent .
Ik was aanwezig met mijn cybershotje en schoot onderstaande sfeerimpressie:
Daily Webhead: Schreeuw om cultuur from Michael Minneboo on Vimeo.
In een ruim uur werd er een divers programma gepresenteerd door spreekstalmeester Ivo Niehe. Enkele culturele BN’ers als Maria Goos, Rick de Leeuw en Roeland Fernhout vertelden in één minuut een persoonlijke ervaring: het moment dat cultuur hen voor het eerst raakte.
Frits Bolkestein was een bijzondere verschijning. VVD’er pur sang, kan hij zich toch niet scharen achter de plannen om cultuur zo te korten. Hij wil meer geld voor cultuur en met name muziek. Dat vond het publiek wel leuk om te horen. De stemming sloeg om in ‘boegeroep’ toen Bolkestein verklaarde dat de extra financiën hiervoor gehaald kunnen worden door op ontwikkelingshulp te korten. Ik voelde me erg ongemakkelijk toen mensen door hem heen begonnen te schreeuwen. Tussen deze snel aangebrande lontjes wilde ik eigenlijk niet staan, noch wilde ik met hen geassocieerd worden. Ik vond het erg flauw dat men Bolkestein niet liet uitpraten. Als we niet met dialoog beginnen, waar blijven we dan? Dan zijn we geen haar beter dan de Nederlandse regering die toch niet naar het volk wil luisteren. Hulde voor Bolkestein voor dat hij daar toch maar even mooi stond en zich niet van de wijs liet brengen door de boe-roepers.
Verder waren er muzikale bijdragen van The Sadists, De Nederlandse Opera, Slagwerk Den Haag, het Nederlands Philharmonisch Orkest en het Nederlands Kamerkoor. Een soort van Uitmarkt dus, maar dan pure ernst.
Heeft de schreeuw van vanmiddag geholpen? Ik ben daar wat cynisch in, maar troost me met de gedachte dat je in ieder geval iets van je moet laten horen als je het niet met regeringsplannen eens bent.
Zaterdag 13 november werd de expositie van het boek Mooi is dat! in de OBA geopend. Auteur Tommy Wieringa sprak de menigte toe en vertelde waarom hij zo in zijn nopjes was met de verstripping van zijn roman Joe Speedboot. Stripmeester Peter Pontiac wist zijn roman perfect in één pagina te vatten, vindt de auteur.
Ik was erbij en schoot een video’tje met mijn cybershotje:
Daily Webhead: Tommy Wieringa spreekt op expositie “Mooi is dat!” from Michael Minneboo on Vimeo.
Nu bestond de opening uit meer dan alleen de gevatte speech van Wieringa. Toch heb ik ervoor gekozen om de video te concentreren op dit praatje. Speeches zijn normaliter saai om terug te kijken op video – soms zelfs alleen noodzakelijk kwaad om bij te wonen. Het verhaal van Wieringa vond ik een duidelijke uitzondering op de regel. Ik heb me er geen seconde bij verveeld, vandaar dus dat ik het als onderwerp van de video heb genomen. Montage vereist immers dat je keuzes maakt.
De moderne uitvoering van het mirakelspel Mariken van Nimwegen, bijzonder vermakelijk uitgevoerd door de mannen van Lamelos, zit dus niet in de video. De toespraak van de directeur van de OBA en die van Gert Jan Pos evenmin. Maar wie ook op de boekpresentatie op de KunstStripbeurs in Utrecht was, kende de toespraak van Pos al. (Zie ook deze video.)
Wellicht maak ik van Lamelos nog een apart video’tje, want het beeld van Jeroen Funke in een duivelspak inclusief megagrote dongel wil ik jullie niet onthouden.
De tentoonstelling blijft tot 16 januari 2011 in de Amsterdamse bibliotheek te zien en zal daarna langs meerdere plekken reizen, waaronder het Stripmuseum in Brussel.
Zaterdag 6 november vond voor de tweede keer in Utrecht de Kunststripbeurs plaats. Stripintendant Gert Jan Pos en stripmaker Albo Helm zijn de drijvende krachten achter deze alternatieve stripbeurs die bedoeld is om een algemeen publiek kennis te laten maken met wat stripmakers allemaal produceren.
De kunststripbeurs werd in samenwerking met het Holland Animation Film Festival georganiseerd.
Ik was aanwezig en schoot met mijn cybershotje de onderstaande Daily Webhead:
Daily Webhead: KunstStripbeurs 2010 from Michael Minneboo on Vimeo.
Tijdens de beurs werden er meerdere boeken gepresenteerd. Namelijk Mooi is dat!, Van Istanbul naar Bagdad van Grunberg en Kolk en Verzwelg me vanNate Powell.
In tegenstelling tot de gemiddelde stripbeurs bestond het publiek zaterdag in de Janskerk ook uit dagje mensen, gezinnen en nieuwsgierige lui die normaliter wellicht niet zo snel een strip openslaan. Misschien kwam het door de locatie, maar er heerste ook een andere sfeer dan bijvoorbeeld op de Stripdagen.
De stripmakers hadden posters, schilderijen, kaarten en natuurlijk boeken te koop. Ik vond het leuk om te zien dat sommige stripmakers speciaal voor de beurs een small-pressboekje hadden gemaakt. Saillant detail: de boekjes van Matt Baay en Aimée de Jongh hadden allebei Oh my God als titel. Beide stripmakers nemen het christelijke geloof op de hak. De Jongh middels 24 cartoons waarin ze sprookjesfiguur Jezus centraal stelt, Baay laat zijn vaste figuur Bunbun in aanmerking komen met diverse uitwassen van het geloof.
Overigens vond er eerder dit jaar ook een KunstStripbeurs in Groningen plaats. Vorig jaar was de eerste editie in Utrecht, ook tijdens het HAFF.
Zaterdag 30 oktober werd in de Mediaroom in de Melkweg de aparte expositie Hell Awaits geopend.
Hell Awaits is een groepsexpositie rondom de thematiek en esthetiek van metal, samengesteld door kunstenaar-curator Arno Coenen. De naam van de expositie verwijst naar de gelijknamige plaat van Slayer en vormt een ongeremd eerbetoon aan het zwartgallige wereldbeeld dat sinds jaar en dag de toon zet bij metalbands.
Uiteraard was ik aanwezig bij de opening en schoot met mijn cybershotje onderstaande video. (Mensen met epilepsie opgelet: er zitten shots in met een stroboscooplichtshow.)
Daily Webhead: Hell Awaits from Mike’s Webs on Vimeo.
De expositie werd geopend met een performance waarin twee helse figuren bier drinken en daarna volledig uit hun dak gaan. Het bier werd door Coenen zelf gebrouwen. Een stevig glas dat zo’n 12% alcohol bevat. Over smaak valt niet te twisten, maar volgens mijn smaakpappillen lijkt dit bier een beetje op de zweetsokken smaak van Guinness. Een hels drankje dus.
Overigens, de man die op het laatst wat van het bier tapt en weer tussen het publiek gaat staan, is Coenen zelf.
Zie de site van De Melkweg voor meer informatie.
Jezelf als zombie laten portretteren, of als vampier of weerwolf. Het was allemaal mogelijk afgelopen zondag in de Fame in Amsterdam. Daar zaten tekenhelden Maarten Janssens en Menno Kooistra een paar uurtjes tussen de dvd’s een ieder die dat wenste op papier van een metamorfose te voorzien.
Ik was erbij met mijn cybershotje en maakte de volgende video:
Daily Webhead: Horrorportretten from Mike’s Webs on Vimeo.
Wil je nog meer horror zien? Check ook onderstaande korte video’s die ik dit jaar maakte rondom Halloween.
Zondagmiddag 31 oktober liep er een groepje zombies door Amsterdam. De pro Wilders demonstratie was een dag eerder, dus daar heb ik het niet over. Het was een officiële Zombie Walk door de binnenstad van Amsterdam.
Ongeveer 25 verkleedde enthousiastelingen liepen van de Dam naar het Vondelpark. Omdat ik nieuwsgierig was naar hoe dit eruit zou zien was ik er bij en schoot onderstaande video met mijn cybershotje.
Daily Webhead: Zombie Walk Amsterdam from Mike’s Webs on Vimeo.
‘Brains!’ riepen de meeste zombies die zich al strompelend door het winkelende publiek – consumentenzombies – begaven. Je kunt je afvragen of mensen die besmet raken met het Zombie-virus zich opeens alleen maar in het Engels kunnen uitdrukken. Daarbij zou ik niet weten wat er zo smakelijk is aan een stel hersenen. Nog los van het feit dat er met Zombies natuurlijk niet echt te praten valt. De eerste intellectuele zombie moet nog gevonden worden.
Er stond een rij voor de feestwinkel Louis Wittenburg (‘halloween en party supplies’) vrijdagmiddag. Ze hadden er dan ook werk van gemaakt: bewegende poppen uit horrorfilms voor het pand trokken de aandacht. Een man van de ‘Halloween crew’ liet mensen met kleine groepjes binnen. Zo groot is de winkel inderdaad niet, maar wel helemaal volgestouwd met Halloween-artikelen.
Daily Webhead: Halloween store from Mike’s Webs on Vimeo.
In Nederland lijkt Halloween vooral een feest voor volwassenen te zijn. Grote (dans)feesten waarin mensen verkleed gaan, een zombiewalk op de Dam zondagmiddag en je als Zombie laten tekenen in Fame door stripmakers. Kinderen komen aan hun trekken met Sint Maarten en Sinterklaas. Hoewel er wel ook speciale evenementen voor kids worden georganiseerd, zag ik gisteren op het Jeugd Journaal.
Ik spendeer Halloween graag met een stel vrienden: lekker horrorfilms kijken. Gisteravond waren Paul, Matt, Rob en Marloes bij ons thuis om Bride of Frankenstein, de eerste aflevering van The Walking Dead en The Frighteners te kijken.
Over de tv-bewering van de horrorstrip The Walking Dead ben ik gematigd enthousiast. Zag er wel goed uit allemaal en een aardige spanningsopbouw, maar wil eerst een paar andere afleveringen zien voordat ik een eindoordeel fel. Never judge a series by its pilot alone. De stripserie vind ik erg goed: mooi getekend, boeiende verhalen waarin de aard van de mens in moeilijke tijden wordt blootgelegd.
Vorige week nam ik alvast een voorproefje met het opnieuw bekijken van Sleepy Hollow. Deze film van Tim Burton is voor mij een van de ultieme Halloween-films. Schilderachtige beelden, een sfeervolle setting en een spookachtig verhaal dat nergens echt eng wordt. Ik associeer Halloween in eerste instantie ook niet met slasher-horror, maar meer met intrigerende spookverhalen. Ook hou ik erg van het uiterlijk vertoon wat bij deze feestdag komt kijken.
Halloween en horror mag wat mij betreft iedere dag gevierd worden. Zaterdag was de opening van de expositie Hell Awaits in de Melkweg. Een groepsexpositie samengesteld door kunstenaarcurator Arno Coenen. De titel Hell Awaits verwijst naar de gelijknamige plaat van Slayer en gaat over de esthetiek en thematiek van metal. Niet helemaal Halloween, maar het heeft er wel wat van weg. Daarom was ik gisteren ook bij de opening. Een video ervan volgt later. Eerst maar eens die Zombiewalk op de Dam checken vanmiddag.
Op het NPOX festival begin september gaf Frank Meeuwsen, auteur van Bloghelden, een presentatie over de geschiedenis van Nederlandse weblogs. Hij behandelde daarin ook de vraag waarom men ooit is gaan bloggen.
Ik was bij de presentatie en schoot met mijn cybershotje het volgende video’tje:
Kort samengevat waren er volgens Meeuwsen drie redenen waarom men online is gaan publiceren. Het werd eind jaren negentig mogelijk door applicaties als blogger om te publiceren zonder veel kennis te hebben van techniek. Ten tweede ontstond er een alternatieve nieuwsstroom doordat redacteuren, van bijvoorbeeld Planet internet, nieuws waar geen ruimte voor was, via een eigen site met de achterban gingen delen.
Ten derde kwamen blogs op in een periode waarin het individualisme hoogtij vierde. Iedereen wil zijn eigen soapbox om ongehinderd zijn stem te laten horen.
Een uitgebreid verslag van de presentatie kun je lezen op het blog van NPOX.
Meeuwsen gaf na zijn presentatie drie exemplaren weg van zijn boek Bloghelden aan de mensen die volgens hem de meest interessante vragen stelden. Ik mocht er een in ontvangst nemen.