Ook neem ik enkele leuke reacties door die ik op recente vlogs kreeg. Bedankt voor jullie reacties!
Dit is de video van de vader die zijn zoon voor het eerst Batman laat zien.
Om een zekere Arnold te citeren: I’ll be back!
Deze film vind ik leuker dan de laatste Star Wars-film!
Check hier het kanaal van de Stripvlogger.
Minpunt van Amazing Spider-Man #1 (of #802) vond ik het tekenwerk van Ryan Ottley. Hoewel hij beter tekent dan Humberto Ramos, vind ik zijn stijl toch wat te cartoonesk.
Ook vind ik het idee dat Peter Parker de schurk Boomerang als huisgenoot zou hebben een beetje ongeloofwaardig. Hij is wetenschapsredacteur bij de Bugle en heeft toch twee huisgenoten nodig om de huur te kunnen betalen? Spencer geeft als reden dat Peter Boomerang zo in de gaten kan houden, maar een erg slimme oplossing lijkt me dit niet. De kans dat Boomerang ontdekt dat zijn huisgenoot Spider-Man is, lijkt me behoorlijk groot en niet op te wegen tegen de andere reden.
Verder ben ik blij dat Spencer snel lijkt af te willen rekenen met plotlijnen die door Slott zijn uitgezet. Peters leven ligt in duigen. Kingpin is de nieuwe burgemeester van New York en laat alle superhelden opjagen behalve Spider-Man. Dit zet kwaad bloed bij zijn collega-superhelden. Ook heeft Peter problemen vanwege het feit dat Doctor Octopus een tijdje Spider-Man en Peter Parker is geweest. Peter heeft dankzij Octopus zijn doctorstitel gehaald, maar omdat Octopus zijn onderzoek op zijn eigen werk baseerde, lijkt het alsof Peter plagiaat heeft gepleegd. Hierdoor verliest Peter zijn baan bij de Bugle als wetenschapsredacteur en is tante May erg in hem teleurgesteld.
In tegenstelling tot de Peter van Dan Slott, neemt deze versie de verantwoordelijkheid hiervoor zelf op en is daarmee een stuk volwassener. Peter beseft dat hij de oneerlijk verkregen titel had moeten teruggeven op het moment dat hij zichzelf weer was. In plaats daarvan hield hij de doctorstitel en het bedrijf dat Octopus oprichtte.
Peter die zich niet als mankind gedraagt zoals bij Slott is een stap in de goede (oude) richting. Dat hij zijn superkracht en slimmigheid gebruikt om erachter te komen wie er achter de invasie van ruimtewezens zit die New York bedreigt, vind ik ook erg positief. De Spider-Man van Slott kon bijna niets zelf en mindere personages moesten hem altijd uit de brand helpen. Nu is Spider-Man weer het focuspunt van de comic. En maar goed ook: de strip heet immers Amazing Spider-Man, niet Amazing bijpersonages die eigenlijk niet boeien.
Ook vond ik het tof om dit moment tussen Peter en MJ mee te maken:
Of dit werkelijk betekent dat Peter en Mary Jane weer bij elkaar komen is natuurlijk nog maar de vraag. Waarom ze weer bij elkaar brengen als Brand New Day niet teruggedraaid wordt? Nou ja, het hield de mensen van Spider-Man Crawlspace ook bezig deze week. De recensenten op die site zijn ook blij met Nick Spencer als schrijver. Net als zij kijk ik uit naar het volgende nummer.
In mijn tienerjaren las ik heel veel Bommelverhalen. Ook las ik ooit Toonders autobiografie. De biografie van Wim Hazeu ligt al een tijdje op mijn nieuwsgierige ogen te wachten.
Toonder-kenner Klaas Driebergen kwam ik laatst tegen en hij vroeg me of ik op mijn site aandacht wilde besteden aan een vierdelige boekenserie die hij heeft samengesteld en uitgegeven. Deze serie omvat Het complete proza van Marten Toonder: verhalen, essays en autobiografische stukken. Zelf heb ik de boeken nog niet gelezen, en ik vrees dat dit nog wel een tijdje gaat duren vanwege mijn 30 procent leesproject. Ik wil namelijk eerst de dertig procent ongelezen boeken en strips in mijn collectie tot me nemen voordat ik weer nieuw leesvoer aanschaf.
Uiteraard ben ik als liefhebber van Toonders verhalen wel heel nieuwsgierig naar deze boeken. Daarom plaats ik hieronder het persbericht dat de reeks aankondigt, want er zijn ongetwijfeld veel Toonder-fans die hiervan op de hoogte gesteld willen worden.
Marten Toonder (1912-2005) was een uiterst creatief mens. Hij was niet alleen tekenaar en schrijver van het prachtige oeuvre over heer Bommel en Tom Poes, maker van talloze andere strips, illustrator, tekenfilmer en dichter, maar hij schreef ook een grote hoeveelheid essays, artikelen, autobiografische stukken en korte verhalen. Al deze verspreid verschenen kortere prozastukken zijn nu voor het eerst compleet in boekvorm verschenen.
Veel van dit materiaal was tot voor kort voor de liefhebber moeilijk te bereiken. Het is verspreid over talloze kranten, tijdschriften en boekuitgaven. Klaas Driebergen deed er jaren over om alles bij elkaar te verzamelen. Er zijn in de reeks zelfs vijftien essays en een kort verhaal opgenomen die nog niet eerder gepubliceerd zijn.
Waar Toonder ook over schrijft, het is altijd boeiend om te lezen. Michel Krielaars schreef over deze uitgave in NRC-Handelsblad:
“Sinds deze week ben ik er definitief van overtuigd: Marten Toonder had de P.C. Hooftprijs moeten krijgen. Niet alleen voor zijn originele taal, maar ook voor zijn nog originelere kijk op de wereld, die in deze tijd van schaarse ironie in het politieke debat node wordt gemist.
Het besef van Toonders literaire superioriteit drong opnieuw tot me door toen ik zijn Alleen maar papier las. […]
Wanneer je het leest heb je voortdurend het gevoel dat je dertien jaar na Toonders dood alsnog een groot cadeau van hem krijgt.”De uitgave is te bestellen via de website www.prozamartentoonder.nl.
In 2013 was er een tentoonstelling over Toonders tekenwerk in het Letterkundig Museum in Den Haag. Daar maakte ik toen deze vlog over:
En, heb je mensen in je omgeving waar je niet jezelf kunt zijn, of die niet open staan voor andere ideeën, dan zijn dat je vrienden niet. Een les die ik recent zelf leerde.
Hoe uit jij jezelf als geek? Draag je T-shirts met je favoriete personages? Vlog of blog je? Of heb je een andere manier gevonden om je geekness te uiten?
Tirol Inferno van Annelies Verbeke en Klaas Verplancke is onverwacht, fijn leesvoer.
Spider-Man is mijn favoriete fictiefiguur en Steve Ditko daarom een belangrijke stripmaker voor mij. Deze vlog gaat over het Spider-Man-werk van Steve Ditko en waarom hij na drie jaar stopte met het tekenen van deze held.
Een ode aan Steve Ditko dus. Het is altijd naar en droevig als een van je helden overlijdt. Ook al zijn ze dan 90 geworden.
Om dit aan te kondigen schreef ik onderstaande tekst voor de VPRO Gids, gepubliceerd in Gids #26/27.
‘Het mooie aan animatie vind ik dat er verschillende disciplines in samenkomen, ik kan mijn talenten combineren en allemaal in één vorm gieten,’ vertelde Hisko Hulsing in de VPRO gids toen zijn korte film Junkyard (2012) uitkwam. Hulsing (Amsterdam, 1971) is dan ook thuis in veel ambachten: animator, stripmaker, regisseur, schilder, storyboardtekenaar én componist van de soundtrack van zijn films.
Voor zijn animaties haalt hij inspiratie uit eigen ervaringen. In Harry Rents A Room (1999) terroriseert een huisbaas een jonge huurder. Seventeen (2004) draait om een jonge dakdekker die door zijn macho collega’s wordt gepest en niet weet wat hij met zijn ontluikende seksuele gevoelens aan moet. Omgangsvormen tussen mensen is een belangrijk thema in deze verhalen.
In Junkyard spelen noodlot en toeval een grote rol. Wanneer een man tijdens een beroving wordt neergestoken, flitst in de laatste seconden van zijn leven een jeugdvriendschap aan zijn ogen voorbij. We zien hoe het hoofdpersonage steeds meer van zijn beste vriend vervreemd raakt, wanneer deze het criminele pad op gaat. Junkyard werd wereldwijd veelvuldig bekroond, was de Nederlandse inzending voor de Oscars, maar wist gek genoeg een Gouden Kalf nominatie niet te verzilveren.
Behalve zijn eigen verhalen, maakt de Amsterdammer storyboards en illustraties voor reclamebureaus en regisseerde hij leaders voor MTV. Ook verzorgt Hulsing sequenties in films van anderen. Voor Kurt Cobain: Montage of Heck (Brett Morgen, 2015), de eerste geautoriseerde documentaire over het tragische leven van de Nirvana frontman, regisseerde Hulsing twee animatiesequenties op basis van unieke audio-opnamen. Hij werkte samen met 18 animatoren die 6000 tekeningen maakten, en schilderde eigenhandig 60 olieverfschilderijen op canvas die als achtergrond dienden. Deze gedetailleerde en sfeervolle achtergronden zijn kenmerkend voor zijn animaties.
Op dit moment regisseert Hulsing de eerste animatieserie voor volwassen die volgend jaar op Amazon Prime Video zal uitkomen. In Undone overleeft Alma een auto-ongeluk. Met haar nieuwverworven gaven kan ze de tijd manipuleren en probeert ze de waarheid over haar vaders dood te achterhalen. Undone wordt geschreven door Raphael Bob-Waksberg en Kate Purdy (BoJack Horseman).
Ik vond het een boeiende leeservaring. In deze vlog leg ik uit waarom.
Mijn stopwoordje deze week is “eigenlijk”. 🙂
Toentertijd maakte ik nog wel eens vlogs waarin ik rechtstreeks in de camera praatte. Deze aflevering heb ik echter nooit op YouTube gezet, maar wel op Vimeo. Het leek me wel aardig om deze nu op mijn YouTube-kanaal te delen, als een soort vlogflashback.
Ook heb ik vandaag een sollicitatiebrief de deur uitgedaan. Om op te vallen tussen de 500 andere sollicitanten besloot ik in mijn mail een linkje te plaatsen naar deze video. Op die manier krijgt de werkgever een indruk van hoe ik ben. Hopelijk bevalt dat beeld en word ik uitgenodigd.
Moet ik weer vaker dit soort video’s maken, of is de vorm die ik de laatste tijd hanteer leuker?