Chique de Friemel is een vintagewinkel op de Haarlemmerdijk 172 in Amsterdam. Ze hebben wel eens superhelden-actionfigures en andere geeky dingen in de etalage staan.
Dagboek vlog opgenomen op 20 september 2022. Deze was even op de plank blijven liggen.
Dagboek vlog opgenomen op 9 november 2022. Een blik in de studio van Advertising Heroes van Jacarrino nadat we een videocast hebben opgenomen. De studio bevat een paar leuke, geeky items. Altijd gewoon lekker geek blijven is gezond voor een mens. 🙂
Check hier de hele Vlogweek Playlist.
HELP DIT KANAAL DE 1000 ABONNEES TE HALEN DOOR JE TE ABONNEREN, DE VIDEO’S TE LIKEN EN TE DELEN. THANKS! https://www.youtube.com/MichaelMinneboo
Even tijd om bij te praten vind ik. Met wie deel jij je geekpassie? Hoe kijk jij tegen Corona aan? En verder Peter van Straaten en andere zaken.
Samen Spelen vind je hier.
Natuurlijk heb ik daar opnames van gemaakt en die de volgende dag gemonteerd en online gezet. Het is altijd leuk om een stripmaker te zien tekenen en dus is het ook leuk om dat op video vast te leggen. Tijdens zo’n boekpresentatie kom ik veel oude bekenden uit de stripwereld tegen, dus dat is veel praten en horen waar mensen allemaal mee bezig zijn.
Vrijdagavond was ik bij de opening van A Perfect Day. Een tekenshow in de Westergasfabriek waar tekeningen hangen die over menselijke ongemakken gaan. De opnames die ik daarvan heb gemaakt waren eigenlijk mislukt. Ik liep rond met mijn mobiel en dus hadden mensen vaak niet door dat ik aan het filmen was toen ze me aanspraken. Soms vraag ik me ook af waarom ik overal maar vlogs over maak. Het is soms meer een gewoonte.
Donderdag had ik ook een koffie-afspraak met Jitse, de stripinkoper van de ABC en een vriend van me. We hebben bij Dante gezeten waar Jitse redelijk snel een hele pizza naar binnen werkte. Het was zijn lunchuur. Ik vind het altijd erg leuk om met hem af te spreken, want we houden allebei van comics en strips. Jitse heeft er ook een goede kijk op en moet voor de boekhandel natuurlijk van alles bijhouden om de juiste titels in te kopen. Ik vertelde Jitse dat ik op dit moment een beetje klaar ben met de stripalbums die ik voor m’n werk moet behandelen. Het liefste zou ik me vanaf nu 100 procent met Amerikaanse comics gaan bezighouden.
Dankzij het YouTube-kanaal Cartoonist Kayfabe van Ed Piskor en Jim Rugg, ontdek ik allerlei comics waar ik nog nooit van gehoord had. Vooral ook uit het verleden. De Amerikaanse comicsindustrie is wat dat betreft heel rijk en divers. In Europa, vooral Frankrijk en België, zie je veel dezelfde titels voorbij komen. Ook zit er weinig vernieuwing in de strips die in stripwinkels worden verkocht. Het zoveelste Robbedoes-album kan mij niet heel erg meer boeien. En de zoveelste heruitgave van Kuifje al helemaal niet. Europese striphelden zijn vaak ook statische figuren, waardoor de avonturen al snel op elkaar beginnen te lijken.
Er gebeurt ongetwijfeld veel in de independent scène, maar daar heb ik op dit moment nog niet zoveel kijk op. Het is belangrijk dat ik me daar meer op ga concentreren. Daarom zoek ik op Comic Cons ook altijd de makers uit die hun eigen werk uitgeven.
Toen we weer in de winkel waren heeft Jitse me ook een paar comics laten zien die interessant en vernieuwend waren. En hij raadde nog een Instragram-account aan: Astral Eyes. Een tekenaar die veel ander stripwerk laat zien. Dat soort uitwisselingen zijn goud waard. Daarom vind ik het ook altijd leuk om met medenerds af te spreken, want je leert vaak iets nieuws. En anders kun je gewoon lekker een boom opzetten over je favoriete strips of wat je net hebt ontdekt.
Zondag was de boekpresentatie van De gevoelige mannenclub, een nieuwe graphic novel van Michiel van de Pol. Aangezien ik over het album al een vlog had opgenomen, en ik doodmoe was van de afgelopen week, heb ik die laten schieten. Dankzij de boekpresentatie in Scheltema en A Perfect Day had ik wel weer genoeg mensen gezien en gesproken. Een paar van die meetings lijken wellicht niet veel, maar als je je bedenkt dat ik via de mail en online ook met heel veel mensen in een week spreek, is een dag thuis weg van de wereld meer dan welkom.
In de ochtend had ik enkele interviewafspraken met de mensen van Marvel Comics. Als eerste sprak ik met Alanna Smith, een redacteur van Marvel die portfolio’s van tekenaars zou beoordelen dat weekend. Daarna interviewde ik striptekenaar Arthur Adams en schrijver Kurt Busiek. Adams probeerde overal een luchtig en grappig antwoord op te geven. Tegenwoordig tekent hij vaker covers dan het binnenwerk van comics, omdat zijn stijl nogal arbeidsintensief is. Hij tekende vroeger bijvoorbeeld X-Men en brak door met de miniserie Longshot. Ik kocht nog een speciale beursuitgave van Adams met daarin mooie tekeningen van deze meester. Een leuk aandenken aan een leuk gesprek.
Met Busiek kon ik goed praten over zijn interessante project Marvels waar dit jaar een epiloog van is verschenen. De eerste vier delen van deze serie kwamen uit in de jaren negentig. Marvels toont belangrijke gebeurtenissen in het Marvel Universum vanuit het perspectief van de gewone man. Phil Sheldon, een nieuwsfotograaf, is de gewone man die centraal staat in deze serie. Alex Ross schilderde de illustraties in een realistische stijl, die het verhaal allemaal nog meer een documentair tintje geeft.
Ik vind Marvels een boeiend project en was daarom blij hierover met Busiek te kunnen spreken.
Voor de eerste twee interviews kon ik met de makers in een aparte ruimte zitten, maar Busiek sprak ik aan zijn signeertafel. Tijdens het interview werd de rij met fans die een handtekening van de schrijver wilden steeds langer. Toen ik na 18 minuten merkte dat hij moe begon te worden, heb ik het gesprek afgerond. De tekenaars en schrijvers komen naar de Con vooral om fans te ontmoeten, handtekeningen te zetten en merchandise te verkopen, dus dan wil ik niet te veel tijd van ze in beslag nemen. De tekenaars verdienen namelijk hun geld met de verkoop, de Con betaalt hun reis en verblijf maar geen extra fee. De acteurs die op een Comic Con optreden hebben echter een andere deal.
Na mijn interviews kwam ik Dennis tegen, een van de vaste kijkers van mijn YouTube-kanaal en lezer van Mijn vriend Spider-Man. Hij vroeg of ik een handtekening wilde zetten. Aangezien hij mijn boek niet bij zich had, koos hij een pagina uit van de Marvel Encyclopedie die hij net gekocht had. Uiteraard een pagina over Spider-Man. Er wordt niet zo vaak om mijn handtekening gevraagd, dus voor mij is het nog steeds bijzonder wanneer mensen me herkennen van mijn vlogs of van mijn boek.
Toen was het tijd voor een koffiepauze, dus Marcel Haster, de Stripvlogger, kwam precies op tijd met het voorstel om even in de perskamer te gaan zitten om bij te praten. Daar is het in vergelijking tot de beursvloer, een oase van rust. En de koffieautomaat schenkt een fijn bakkie. Marcel en ik hadden het onder andere over de nieuwe Amerikaanse wetgeving die het ons YouTubers heel moeilijk zou kunnen gaan maken.
Marcel was dat weekend op de Con om een eigen impressie op video vast te leggen. Dat soort video’s doen het doorgaans goed op YouTube, omdat cosplayers kijken of ze zichzelf en hun vrienden terugzien in de video. We hebben overigens allebei het probleem dat hoeveel views een video ook trekt, en hoeveel abonnees een kanaal ook heeft, dat je het gevoel hebt dat het nooit genoeg is. Heel veel vloggers hebben met dat probleem te maken. We willen altijd meer. Later bedacht ik dat als er nooit een punt komt waarop je genoeg hebt, je je er eigenlijk ook niet meer druk over hoeft te maken. Ons gesprek en die gedachte die daaruit voortkwam, gaven me weer nieuwe zin om video’s op te nemen. Wat ik ‘s avonds thuis nog gedaan heb toen ik een vlog maakte over de comics die ik die dag gekocht had.
Na Marcel had ik nog een meeting met de mensen van Dutch Comic Con om te praten over welke tekenaars ze in de toekomst zouden kunnen uitnodigen om naar Nederland te komen. Het was een vruchtbaar gesprek dat zeker in de toekomst nog een vervolg krijgt.
De laatste paar uurtjes op de beurs zaterdag besteedde ik aan het struinen door comicdozen. Tegenwoordig heb ik een boekje bij me met daarin missende nummers van Amazing Spider-Man en andere titels die me zijn aangeraden of die me interessant lijken. Ik struin dus heel gericht. Ik kwam die middag dan ook een paar mooie titels tegen voor een leuke prijs.
Zoals John Byrne’s Alpha Flight Classic Vol. 2. Een bundel met de eerste serie Alpha Flight-verhalen door de meester zelf. Alpha Flight is een Canadees superheldenteam, oorspronkelijk in het leven geroepen om de X-Men te verslaan. Dat was volgens Byrne ook meteen het probleem toen Marvel vroeg om met een serie over dit team aan de slag te gaan. Omdat Alpha Flight zo was samengesteld dat ze goede oppositie konden bieden tegen de X-Men, had het team zijn inziens geen ander bestaansrecht.
Naar wat ik heb gehoord is Byrne met tegenzin aan de slag gegaan met deze serie, maar daardoor gaf hij zichzelf de kans om te experimenteren en zijn die verhalen daardoor juist heel goed geworden. Wat kon hem het schelen: mocht de verkoop van de serie tegenvallen, dan was hij van het probleem af. Uit die onverschilligheid is een les te halen, ook voor mij als blogger en vlogger. Gewoon aan het werk gaan met een zekere vorm van onverschilligheid en durf, zonder angst voor kijkcijfers of reacties van het publiek. Misschien maken we dan wel ons beste werk.
Daarom vertel ik je in deze vlog een handige hack waarme je Instagram op je desktop kunt gebruiken van je Mac. Voor zolang het duurt, want de mensen van Insta zitten achter de schermen natuurlijk constant te sleutelen.
OOK laat ik je enkele toffe, geeky instagramaccounts zien.
Ook staat er in deze Eppo een bijzondere brief die ik graag aan jullie voorlees.