Categorieën
Film Spidey's web Strips

Spidey’s web: 70s Spider-Man in actie

Oeps! Het webhoofd mag wel oppassen anders slaat deze ninja nog z’n hersens in:

spider-man-70s_fred_waughGek dat Spidey’s spinneninstinct hem niet waarschuwt voor het gevaar dat achter hem schuilt. Nou ja, ze zaten er wel vaker naast in de televisieserie uit de jaren zeventig waar dit een still van is.

Toch denk ik met fijne nostalgische gevoelens terug aan de kortlopende serie waarin Nicholas Hammond Peter Parker gestalte gaf. Het was de eerste live-action serie over Spider-Man en toen deze op Sky Channel in de jaren tachtig in herhaling te zien was, wisten we niet beter. Het was immers het tijdperk voor Batman van Tim Burton en de X-Men van Bryan Singer lieten nog bijna vijftien jaar op zich wachten.

Ik heb al eerder over de serie geschreven dus ik zal de beschrijving hier kort houden: zeer beperkte specialeffects, Spider-Man vecht nooit tegen superschurken maar neemt het op tegen alledaagse boeven en veel van de bekende personages uit de strips zien we nooit in de serie. Toch doet Nicholas Hammond het niet onaardig. Hij was tijdens de opnames ongeveer 27-28 jaar oud, wat Peter Parker dus een stuk ouder maakt als hij door een radioactieve spin wordt gebeten. Zoals je weet was Peter in de strips een tiener toen dit gebeurde.

Bovenstaande still is afkomstig uit de pilot aflevering die in Europa als film is uitgebracht. In Spider-Man wordt universitair student Peter Parker door een radioactieve spin gebeten waarna hij de evenredige snelheid en kracht van het beestje overneemt. En net op tijd, want New York wordt afgeperst door Mr Byron: een naargeestige zelfhulpgoeroe die mensen hypnotiseert. Tien burgers zullen onder zijn invloed zelfmoord plegen tenzij de regering hem 50 miljoen dollar losgeld uitbetaald. Om te bewijzen dat hij hiertoe in staat is, laat hij enkele prominente burgers- advocaten, rechters, professoren etc. bankovervallen plegen.

spiderman 70s ninjas 2

spiderman 70s ninjas

In deze scène krijgt Spidey het aan de stok met drie ninja’s in dienst van Byron. Het is de beste actiescène uit de pilotaflevering en tevens de eerste keer dat we Spider-Man in kostuum in actie zien komen. Niet alleen krijgen we een goede demonstratie van de krachten die het Webhoofd bezit, we zien vooral ook zijn beperkingen. Had Spidey in de strip weinig moeite gehad met de drie kaalhoofdjes, in de serie blijft de eerste confrontatie onbeslist. Ook weten de mannen makkelijk het web van zich af te schudden en is het web dat uit de webschieters komt sowieso niet erg sterk.

Omdat mensen tegenwoordig zo aardig zijn geweest om alle dertien afleveringen van de serie op YouTube te zetten, kunnen we nu genieten van de hele actiescène:

Zelf foto’s van Spider-Man maken
Toen ik de serie als tienjarige zag, was ik er zeer van onder de indruk. Heel graag wilde ik foto’s nemen van deze actiesequentie, net zoals Peter Parker dat in de strips deed. Een screenshot maken zoals we tegenwoordig doen, zat er toen niet in.

Ik heb toen met de Agfamatic 2008, de klik-klak-fotocamera van mijn moeder een poging gedaan om de beelden vast te leggen. De verkoopster in de drogisterij waar ik het filmrolletje kocht, had nog enkele tips voor me om betere foto’s te nemen van televisie. Ze vertelde dat ik alle gordijnen in de woonkamer dicht moest doen zodat er zo min mogelijk weerkaatsing in het beeld te zien was. Ook stelde ze voor dat ik het beeldscherm iets donker moet zetten om de foto niet te licht te maken. ‘Om de duisternis te compenseren moet je de flits aanzetten,’ vertelde ze me op vertrouwelijke toon.

Thuis ging ik meteen aan de slag, deed de gordijnen dicht, stopte de videoband in de speler en draaide de ninja-scène af. Zodra Spider-Man op het plafond sprong drukte ik af. Flits! Eventjes was de hele kamer verlicht door de lichtflits. Nadat de sterretjes voor mijn ogen weer waren gedoofd maakte ik op deze manier nog een paar foto’s. Vooral het moment dat Spidey de paal op het dak vast pakte en de ninja van zich af schopt wilde ik op foto vastleggen. Na een paar flitsen begon het me te dagen dat die verkoopster wellicht helemaal geen kennis had van hoe je foto’s van televisie nam en dat het waarschijnlijk helemaal geen goed idee was om een flits te gebruiken, want die leek door het glazen televisiescherm teruggekaatst te worden. Dus nam ik nog een paar foto’s zonder. Het was immers een geheel nieuw experiment voor me, dat foto’s van televisie nemen.

Toen ik een paar dagen later vol verwachting mijn rolletje liet ontwikkelen bleek dat mij vermoedens juist waren geweest: het merendeel van de foto’s lieten niet meer zien dan een witte vlek van de flitslamp. De twee foto’s die ik zonder flits had gemaakt lieten Spider-Man zien die de ninja een flinke trap gaf. Maar de foto verdiende geen schoonheidsprijs: ik had precies tussen twee frames afgedrukt waardoor Spidey er dubbel op stond. Ook was de foto veel te donker, waardoor er maar weinig te zien was. Nou ja, ook Peter Parker de nieuwsfotograaf en mijn grote voorbeeld, had geregeld mislukte foto op zijn rolletje zitten. Dat was toch een soort troost.

Dertig jaar later, van de week dus, heb ik een paar screenshots gemaakt van de scène om de wens van dat jongetje van vroeger toch nog uit te laten komen. Door de lage resolutie van het videobestand is het resultaat echter wat teleurstellend. Ach, sommige dingen veranderen niet.

spider-man-70s-ninjas-01 spider-man-70s-ninjas-02 spider-man-70s-ninjas-03 spider-man-70s-ninjas-04
Er valt nog veel meer te vertellen over Spider-Mans televisie-avonturen in de jaren zeventig, dus ik kom hier zeker nog op terug.

Categorieën
Strips

Breda komt met Stripcultuurbeurs

De Nederlandse strip heeft er weer een stripprijs bij, namelijk de Stripcultuurbeurs in het leven geroepen door de gemeente Breda in samenwerking met Stichting Strips in Beeld. De prijs wordt uitgereikt op Stripfestival Breda.

logo-stripcultuurbeursDe gemeente Breda lanceert dit jaar een nieuwe stripprijs, de Stripcultuurbeurs en deze zal in samenwerking met Stichting Strips in Beeld dit jaar voor de eerste keer worden uitgereikt op Stripfestival Breda.

Voor dit jaar is er een bedrag van € 4.000 beschikbaar dat kan worden toegekend aan een of meerdere projecten die een positieve bijdrage leveren aan het Nederlandse beeldverhaal.

Rob van Bavel, voorzitter stichting Strips in Beeld: ‘Na het wegvallen van de Marten Toonderprijs wilde de gemeente Breda graag een nieuwe prijs voor het beeldverhaal. Er is in dit geval niet gekozen voor een debuutprijs of een oeuvreprijs, maar voor het beurssysteem waarmee aanvragers hun droomproject kunnen verwezenlijken. Hierin is de Stripcultuurbeurs uniek, en we hopen veel creatieve aanvragen te ontvangen.’

De Stripcultuurbeurs kan zeer breed gezien worden zoals het mogelijk maken van de productie van een stripverhaal, het organiseren van een expositie, reis- en verblijfkosten voor een stageplek of beursbezoek, het realiseren van een app, research voor een stripproject, maken van een muurschildering etc. Voorop staat dat het project de strip op sprekende wijze in beeld brengt.

Tot 14 september 2014 is het mogelijk om een aanvraag voor de Stripcultuurbeurs in te dienen. De inzendingen worden beoordeeld door een deskundige jury bestaande uit: Maartje de Haan, directeur van Museum Meermanno, Jos van Waterschoot, conservator van het stripdepot van de Universiteit van Amsterdam, en Jan Kamp, galeriehouder in Breda. Afhankelijk van de inzendingen kan worden besloten dat het om meerdere winnaars gaat waar het geldbedrag onder verdeeld wordt.

Op de website www.stripcultuurbeurs.nl staat het reglement en de voorwaarden.

Wat ik interessant aan deze beurs vind is dat het geld beschikbaar is voor niet alleen het maken van stripalbums maar ook voor projecten omtrent strips, beursbezoeken etc. De beurzen die tot nu toe werden uitgereikt waren vooral gericht op het financieren van graphic novels. Deze beurs biedt nieuwe mogelijkheden. Ook voor stripmakers die zich meer met de mainstream bezighouden.

Categorieën
Film Strips

Een Sith Lord als Vader

Het stripplaatje van de week kwam ik tegen op de Facebookpagina van stripliefhebber Veerle Devos:

vaders_little_princessDe pagina is afkomstig uit het grappige album Vader’s Little Princess waarin pa Darth Vader het moeilijk heeft met het opvoeden van tiener Leia. Het boekje is een vervolg op Darth Vader and Son, ook van Jeffrey Brown. In de herfst komt het derde deel uit, genaamd Goodnight Darth Vader.

Vader als liefhebbende vader? Het is in ieder geval een frisse en grappige kijk op het Star Wars-universum. En laten we eerlijk zijn: na de laatste trilogie van George Lucas kunnen we wel een lachje gebruiken.

Brown:
‘I think part of what was so fun about this idea is like, as a parent, there’s things you just kind of have to put up with. They can be really frustrating. So the idea of this dark master, lord of the Sith, having all that power, and in the end, here’s this 4-year-old who can be, ‘Eh, no Dad. I don’t want to do it.’ And he’s powerless against it. He’s gotta maintain that presence of power in the universe, but when it’s his own son, he has to rein it in a little bit. That tension is what was fun to play with.’ Lees hier de rest van het interview.

Categorieën
Fotoblog

Nattigheid in het Amsterdamse bos

Categorieën
Daily Webhead Strips Video

Daily Webhead Video: Jan Cleijne exposeert

Vrijdagmiddag 27 juni opende in stripwinkel Lambiek de expositie van Jan Cleijne.

Terwijl de mannen van Lambiek druk waren de expositie op te bouwen, sprak ik even kort met de illustrator en stripmaker over zijn prachtige boek Helden van de Tour, zijn nieuwste project en over de expositie. Tijdens het gesprek laat ik natuurlijk alvast wat van Jans kunstwerken zien die zeer de moeite van het bekijken waard zijn.

De expositie duurt tot eind juli en is gratis te zien bij Lambiek in Kerkstraat 132 te Amsterdam.

Categorieën
Film

Column: Dubbelganger

Hoe zou het zijn om jezelf tegen te komen? Ik bedoel dat niet overdrachtelijk, dus niet dat je na veertien dagen lang zwaar alcohol- en drugsgebruik en optioneel vreemdgaan wordt betrapt door je vriendin en je ‘out’ gaat. Nee, hoe zou het zijn als je je dubbelganger tegenkomt, iemand die precies is zoals jij?

Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

Het hangt een beetje van de aard van het beestje af natuurlijk. De dubbelganger als negatieve versie van de held is bijvoorbeeld een opvallend veelvoorkomende uitwerking van het thema, of het nu klonen of een dubbelganger uit een parellel universum betreft.

Mijn eerste kennismaking met dit concept was een aflevering van Knight Rider waarin Michael Knight en K.I.T.T. het opnemen tegen K.A.R.R.: een levensgevaarlijk proefmodel van de wonderauto die geprogrammeerd is vooral uit eigen belang te handelen in plaats van anderen te beschermen zoals de programmering van K.I.T.T. voorschrijft. De twee auto’s zijn dus tegenpolen van elkaar. De tegenpool van de held levert doorgaans een spannende confrontatie op tussen twee evenredig grote krachten. In wezen zijn de eeneiige tegenpolen een gesimplificeerde weergave van de twee uitersten van het menselijk karakter: kiezen we als brave padvinders voor het goede of laten we ons egoïsme, dus de kwade kant onze acties bepalen en dompelen we ons onder in een hedonistische levensstijl, ten koste van anderen? Dankzij de dubbelganger zijn we getuigen van beide uitkomsten, al laat de belerende boodschap die achter het verhaal schuilt zich al raden natuurlijk.

kitt_vs_karrToeval of niet: in de laatste editie van het Imagine filmfestival zaten verdacht veel films die draaien om parallelle universa of op een andere manier je doppelgänger tegen het lijf lopen. Iedere film belicht dit uitgangspunt op een andere manier, maar het is opvallend hoeveel personages hun dubbelganger wantrouwend tegemoet treden. Dat is op zich nog niet zo vreemd, want jezelf tegenkomen heeft iets unheimisch, maar in veel gevallen wil het origineel zijn kopie zelfs de hersens in slaan.

Het buitenbeentje in +1 uitgezonderd: zij heeft eindelijk iemand heeft gevonden om mee te praten en te kussen (!) namelijk zichzelf. Haar reactie leek me dan ook het meest logisch. Niet dat ik meteen zou tongworstelen met mijn tweede ik, maar mocht ik mijn dubbelganger uit een parallel universum ooit tegen het lijf lopen, dan hoop ik op een vriendelijke conversatie en niet op een knokpartij tussen tegenpolen. Lijkt me leuk om notities uit te wisselen en misschien kan hij me ook meteen vertellen waar ik dat vintage Spider-Man-poppetje heb neergelegd dat ik al jaren niet terug kan vinden.

Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

Deze column is gepubliceerd in Schokkend Nieuws #108.

Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: Rocket Raccoon and Groot

With the movie The Guardians of the Galaxy hitting theaters in the Netherlands on August 14th, this summer there is no way around the little feisty Rocket Raccoon and his buddy Groot, so you might as well pick up this collection of stories to get yourself acquainted with their back stories and adventures. You will be in for some fun and loony adventures.

Rocky Raccoon and Groot drawn in the expressive Mignola style.
Rocky Raccoon and Groot drawn in the expressive Mignola style.

After reading the Rocket Raccoon and Groot trade paperback, I can’t help wondering what writer Bill Mantlo and artist Keith Giffen were smoking when they conjured up the character. No doubt they were listening to The White Album by The Beatles, because the first real story in which Raccoon plays an important part, which happens to be an adventure with the Incredible Hulk, is full of references to the song ‘Rocky Raccoon’.

Rocket Raccoon is an intelligent, anthropomorphic raccoon, an expert marksman, master tactician and pilot. He’s also an inhabitant of a planet called Halfworld. Half of this planet consists of an insane asylum called Cuckoo’s Nest, which looks as cosy as the garden of Eden, while the other half is an industrial wasteland where robots are producing toys to keep the insane entertained and happy. It’s Rocket’s task to protect the inmates from killer clowns and the Black Bunny Brigade, and guard the loonies’ ‘Gideon’s Bible’, which contains everything one needs to know about the history of the planet – if only one would be able to decipher its text.

If this sounds a bit corny or loony, you’re quite right. Strangely enough I never had trouble believing stories about a guy bitten by a radioactive spider, nor about a Bat-Man guarding a major metropolis. However, it took me quite some pages to get into the groove of the nonsensical world of talking animals, with the likes of Rocket Raccoon and his side-kick Wal Rus, who has mechanical tusks that can blow your head off.

However, things start to get quite serious in the four-issue limited series by writer Bill Mantlo which is also a part of this trade paperback, when the two major toy providers, a mole and a big snake, start a trade war with one another. When Rocket’s girlfriend, a lovely beaver named Lylla, gets kidnapped in the process, it is up to him and his team to free her. They’ll change the fate of Halfworld in the process.

The fact that a young Mike Mignola, who later became famous for creating a certain character called Hellboy, drew these four issues of Rocket Raccoon made the story that more interesting to me, especially since you can clearly see Mignola still trying to find his typical expressionistic style. (The cover of the book is, however, drawn in that lovely Mignola style we all love so much; see picture above right.)

Oh yeah, even though Groot is not as important a character as the title of the book might make him appear, let me tell you a bit about him. Groot (also known as the Monarch of Planet X) was created by Jack Kirby, Stan Lee, and Dick Ayers. The character first appeared in Tales to Astonish #13 (November 1960), which is also contained within this trade. He’s an extraterrestrial, sentient, tree-like creature that originally appeared as an invader who intended to capture humans for experimentation. Later on, he was reconfigured to be a heroic noble being, and crossed paths with Raccoon.

annihilators-4-groot-raccoon

Nowadays Rocket Raccoon and Groot are members of the Guardians of the Galaxy, and will star in the summer blockbuster by the same name. In the four part story ‘Annihilators’ Raccoon and Groot take centre stage. Personally I enjoyed this adventure written by Dan Abnett and Andy Lanning and drawn by Timothy Green II, the best. The story starts with the Guardians of the Galaxy disbanded, and Rocket working as a mailboy at the offices of Timely Inc. (Note that Marvel Comics used to be called Timely Comics.) He doesn’t remember a lot about his past, but when Rocket is attacked by a killer clown, it is time to visit his old buddy Groot once more and travel back to Halfworld to discover why Rocket had to leave his place of birth in the first place. It is a fun read, event though this adventure sort of rewrites the events of the four-part story of Mantlo and Mignola that came before.

I loved certain running gags in ‘Annihilators’. For instance, to the untrained ear Groot’s vocabulary seems quite limited, for all he seems to yell is ‘I am Groot!’, but that’s just because you and I don’t speak tree. Rocket does, however, and luckily for us his responses to Groot make clear what his wooden ally is talking about during the comic.

This review was written for and published on the blog of the American Book Center.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Hoe zal dat aflopen?

Spannende cliffhangers en comics gaan, net als politici en leugens of pindakaas en smakelijk, hand in hand. Het hoort bij de seriële vertelvorm die ervoor moet zorgen dat we iedere maand een nieuwe aflevering kopen. Sommige cliffhangers zijn ware kunststukjes.

spider-man cliffhangerDit stripplaatje sluit Amazing Spider-Man #178 (coverdatum maart 1978) af. Ik vind het een prachtige cliffhanger, want alles is netjes in één frame verpakt. Terwijl Tante May hoognodig geopereerd moet worden, de arme schat heeft in korte tijd twee hartaanvallen gehad, wacht het operatieteam op toestemming van een familielid. Dat is natuurlijk haar neefje Peter Parker, maar zoals je door het raam kunt zien, heeft die op dit moment heel andere dingen aan z’n hoofd. Op weg naar het ziekenhuis werd hij onderschept door the Green Goblin.

Dit keer zit overigens niet Norman Osborn achter het masker van de Goblin, want die is dood. (Tenminste, toen nog wel.) Het is ook niet Harry Osborn, zoals Peter vermoedt, maar Bart Hamilton, de psychiater die de opdracht heeft Harry te genezen van zijn criminele gekte. Je zou kunnen zeggen dat Hamilton er nogal onorthodoxe methoden op na houdt om zijn patiënt te genezen, maar in werkelijkheid denkt Hamilton een betere criminele superschurk te zijn dan Harry of Norman Osborn. Een psychiater die ze zelf niet helemaal geestelijk op een rijtje heeft, wie had dat kunnen denken?

Hoe dan ook, in een stripplaatje is duidelijk hoeveel het leven van een superheld soms op een aflevering uit een soap lijkt. Met dank aan schrijver Len Wein, tekenaar Ross Andru en inktwerk van Jim Mooney.

Categorieën
Strips

Calvin and Hobbes op je arm

Over stripliefde gesproken:

Bron: colenoapparel.tumblr.com
Bron: colenoapparel.tumblr.com

Eerder schreef ik al dat ooit overwoog om een Batman tattoo en een Joker tattoo op mijn lijf te laten zetten maar dit nooit heb gedaan. Zelfs een Spider-Man tattoo gaat mij te ver, maar deze liefhebber van Calvin & Hobbes wilde kennelijk zijn favoriete striphelden altijd bij zich dragen.

Ik vind deze strip overigens ook fantastisch – hij blijft leuk om te lezen. Tegenwoordig worden ze weer uitgegeven als onderdeel van de comic Superhelden van Koper Comics. Dus dat is een nieuwe of hernieuwde kennismaking voor de lezer. Toch zie ik het duo liever op papier dan op mijn arm. Tenzij Bill Watterson zelf de tatoeage zet wellicht. Overigens maakte Watterson laatst een guest appearance in de strip Pearls Before Swine.

Categorieën
Strips

Zo neutraliseer je Geert Wilders

Het stripplaatje van de week is deze cartoon van Gerrit de Jager waarin hij doeltreffend demonstreert hoe je Geert Wilders neutraliseert:

de_jager_wilders
Cartoon van vorig jaar afkomstig uit De Jager schreeurkalender. In principe is de uitspraak van Wilders inwisselbaar, want altijd effectbejag. Het gaat mij om de strekking van de cartoon: zoals de bodyguards reageren op Wilders, zo zouden we allemaal op hem moeten reageren.
Uitspraken van politici moet je doorgaans net zo min serieus nemen als de garantie die een rolexverkoper op straat geeft. (Dat is de belangrijkste reden waarom ik het onderwerp zoveel mogelijk vermijd als ik de krant lees.) Toch is er altijd ophef als Wilders weer eens z’n mond opendoet. Laat hij zijn gevolg scanderen dat ze minder Marokkanen willen, dan is het wekenlang alleen maar Wilders in het nieuws. Het was een slimme georkestreerde zet, want meteen ging het nieuws niet meer over de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Wederom wist Wilders weer alle aandacht op zich te vestigen. Niet alleen de media duiken hier veelvuldig op, alle brave burgers van Nederland stonden in de rij om aangifte te doen en te laten zien hoe erg ze de uitspraak vonden.

Al die aandacht maakt een man als Wilders veel groter dan hij in werkelijkheid is, want wat je energie en aandacht geeft, groeit. Ik heb nu even het ‘minder, minder’-incident aangehaald, want dat staat me nog helder voor de geest, maar eigenlijk slaat dit natuurlijk op alles wat de PVV-leider uitkraamt.

In bovenstaande cartoon geeft Gerrit de Jager – die het haar van Wilders steevast tekent alsof het de muts van Prins Carnaval is – precies aan hoe we met dit soort mensen moeten omgaan, namelijk even uitlachen en dan weer verder met de orde van de dag. Je moet een Wilders net zo serieus nemen als je gekke oom die op verjaardagen genante seksgrappen zit te boeren tijdens het bier drinken. Niet dus.

Als we dat vanaf nu steevast doen als Ome Geert weer een stunt uithaalt, weet binnenkort niemand meer wat de PVV was.

(En ja, ik ben me bewust van de paradox in dit stukje, want wederom gaat het over Wilders, dus aandacht voor hem en niet om het feit dat Wilders natuurlijk in zijn uitspraken refereert naar gevoelens die onder een deel van de bevolking leeft. Mijns inziens gaat de media-aandacht te veel uit naar deze schreeuwer die op effectbejag uit is en te weinig de diepte in om dat onbehagen dat erachter schuilt eens goed te onderzoeken.)

Categorieën
Film

De hele zomer David Cronenberg in Eye

Het EYE in Amsterdam toont met David Cronenberg – The Exhibition de fantastische voorwerpen uit de films van de Canadese horrorregisseur.

The Fly was de eerste film van David Cronenberg die ik zag. Waarschijnlijk op BBC tijdens een verloren vrijdagavond. Nieuwsgierig naar de omschrijving in de gids zette ik de televisie aan en zag iets ongelooflijks: de jonge wetenschapper Seth Brundle (Jeff Goldblum) staat op het punt om een teleportatiemachine uit te vinden. Hij gebruikt zichzelf als testobject. Tijdens de eerste test vliegt een klein lullig vliegje met hem mee de Telepod in, waardoor bij het rematerialiseren Brundles DNA en dat van de vlieg worden samengevoegd.

Dat heeft in eerste instantie alleen maar voordelen voor de wetenschapper: hij voelt zich vitaler dan ooit, wat zich uit in urenlange sekssessies met zijn nieuwe vriendin (Geena Davis). Al snel blijkt echter dat er iets mis is: Brundle verandert langzaam in een mensgrote vlieg en wordt een monsterlijke verschijning. Naast de beeldschone Davis is het inderdaad Beaty & The Beast, maar dit beest is in staat verschrikkelijk zuur over je uit te kotsen dat alles zo’n beetje wegvreet. Op een zelfde soort manier eet hij ook. Geen datingmateriaal dus.

mugwump_naked_lunchNasty but fascinating
Een kotsende Brundle-vlieg, dat soort beelden blijven je bij en geldt voor veel meer shots uit David Cronenbergs-films. Wat dacht je bijvoorbeeld van James Woods die een videoband in een gleuf in zijn buik propt en daar ook nog eens een pistool in bewaart? Of mensen die een gameconsole aan hun lijf koppelen. Handig hoor, zo’n usb-opening onder in je rug. En dit zijn nog enkele van de mildere beelden die me voor de geest staan. In Scanners ontploffen hoofden en in Naked Lunch neemt de hoofdrolspeler opdrachten aan van een typemachine die uit een anusopening in z’n hoofd praat. (En als je nu denkt: goh, dat lijkt m’n baas wel, weet je dat het tijd is ontslag te nemen.) In meerdere van Cronenbergs films glippen allerlei enge slijmerige creaturen door het beeld. De Canadese regisseur wordt niet voor niets the King of Venereal Horror genoemd.

Clark Nova Typemachine uit Naked Lunch.
Clark Nova Typemachine uit Naked Lunch.

Deze zomer biedt Eye de kans om (opnieuw) kennis te maken met zijn gehele oeuvre, want het filminstituut vertoont alle achttien speelfilms van Cronenberg en zijn korte films. Dit alles is in het kader van David Cronenberg – The Exhibition die vanaf zondag 22 juni tot en met 14 september te zien is. Vrijdag bezocht ik samen met andere pers de tentoonstelling en die is zeer de moeite van het bezoeken waard.

David Cronenberg – The Exhibition verkent de wereld van Cronenberg via het hoofdthema uit zijn films: de fysieke en psychologische transformatie van zijn personages. De tentoonstelling is onderverdeeld in drie hoofdstukken die de chronologische en thematische ontwikkeling van Cronenbergs oeuvre volgen. Van zijn vroege fascinatie met de binnenwereld van lichaam en geest, zoals verlangens, drijfveren en oncontroleerbare machten, tot een verkenning van de buitenwereld die deze krachten mede vormgeeft.

'Kom je hier wel vaker?'
‘Kom je hier wel vaker?’

Hoogtepunten uit de tentoonstelling zijn belangrijke voorwerpen en attributen uit de films, waaronder props, foto’s, audiovisuele fragmenten, artwork en setdesign. Je ziet er de helm van Videodrome (1983), de spelconsoles van eXistenZ (1999), de chirurgische instrumenten van Dead Ringers (1988), de been-braces van Crash (1996), de schrijfmachines van Naked Lunch (1991) en de Telepod van The Fly (1986). Ook zijn van The Fly storyboards te zien en dit prachtige overzicht van Brundles transformatie:


De props zijn zodanig opgesteld dat de expositie er eentje over archeologische ontdekkingen lijkt. Het mooie aan dit soort exposities vind ik, dat fictieve elementen opeens tastbare objecten worden. Alsof ze uit een droomwereld naar onze realiteit zijn getransporteerd. Je kunt ze van heel dicht bij bekijken en eromheen lopen. Dat is een aparte ervaring, om een rond de Telepod te kunnen lopen. Je kunt je bijna voorstellen dat je als Brundle in zo’n pod gaat zitten om jezelf te teleporteren. Wel oppassen dat er geen vliegjes mee naar binnenkomen.

Filmprogramma
Het filmprogramma rond de expositie schetst in drie thema’s een beeld van Cronenbergs visie op de invloed van technologie en wetenschap op de wisselwerking tussen lichaam en geest. In het eerste blok (22 juni tot 20 juli) toont EYE films waarin Cronenberg wetenschappers opvoert die zich buiten het wetenschappelijk discours begeven en proberen om via onorthodoxe theorieën en praktijken de mens verder te brengen, maar daarin zonder uitzondering falen. Belangrijke werken zijn Shivers (1975), The Fly (1986) en Dead Ringers (1988). In het tweede blok (20 juli – 17 augustus) toont EYE films waarin de mens de materialiteit van het lichaam moet herkennen en accepteren in plaats van te vrezen, ontkennen of idealiseren. Hierin nemen The Brood (1979), Naked Lunch (1991) en A History of Violence (2005) een significante plaats in. Ten slotte verkennen de films uit het derde blok (17 augustus – 14 september) de omgang van Cronenberg met technologie, die onze omgeving en onszelf (mentaal en fysiek) verandert, waardoor onze perceptie van de realiteit verandert.

Mocht je me deze zomer zoeken, dan zit ik dus in EYE.

Check ook dit interview  op de site van Schokkend Nieuws dat Barend de Voogd afnam met de filmmeester.

Categorieën
Strips

Exposities: Het godvrrgeten eiland, Santenkraam en Jan Cleijne

Wie van strips houdt en van exposities heeft het goed de komende tijd.

In het Belgisch Stripcentrum is van 17 juni tot 31 augustus 2014 de expo over Het Godvrrgeten eiland #2 te zien, van stripmakers Sti en Luc Cromheecke. De samenwerking tussen Cromheecke en Sti levert één van de grappigste stripreeksen van het moment op. Met succesreeksen als Plunk en Tom Carbon bewees Luc Cromheecke in het verleden reeds dat hij een feeling heeft voor striphumor en voor Het Godvrrgeten eiland is dat zeker niet anders. Het is een erg grappige strip waarin de lezer de meest absurde situaties krijgt voorgeschoteld.

Meer info over het boek en de tentoonstelling kun je hier lezen.

santenkraamHeiligen in stripwinkel Beeldverhaal in Amsterdam
Matthias Giesen, Ben Vranken, Berend Vonk, Marcel Ruijters, Jean Gouders en Vlerk, allen Nederlandse stripmakers en illustratoren die hun sporen ruimschoots verdiend hebben, stortten zich voor de expositie Santenkraam op het thema heiligen. In de expo tonen ze tekeningen, originele strippagina’s, houtsneden en gicleeprints. De expo is van 20 juni tot 25 juli bij BEELDVERHAAL, Bilderdijkstraat 80 te Amsterdam.

Jan Cleijne exposeert in Lambiek

jancleijne_lambiekDeze expo begint op 27 juli.