Categorieën
Fotoblog

Deurdemon

Voor het eerst in mijn leven op 30 april gewoon door de stad kunnen lopen. Heerlijk!

Categorieën
Mike's notities

Dankbaarheid

Vandaag begint mijn 38ste levensjaar op deze planeet. Wat heeft het afgelopen jaar qua inzichten opgeleverd?

‘Hoe oud word je eigenlijk?’ vroeg Jooper gisteren aan me. Daar moest ik zelf ook even over nadenken. ’37’ bleek het antwoord. Ach hoe oud ik vandaag word, is wat mij betreft ook niet zo relevant.

Veel fijner vind ik het dat er geen zee aan oranjezombies door de stad stroomt vandaag. Ik kan voor het eerst in mijn leven tijdens mijn verjaardag gewoon rustig de stad in, want geen koningsdag. Dat is een vreemde doch welkome gewaarwording.

Foto: Corneel de Wilde
Foto: Corneel de Wilde

Linda en ik wonen nu anderhalf jaar aan Westerpark en dat is nog steeds erg fijn. Het is heerlijk om een rondje in het park of over het Westergasfabriekterrein te wandelen. Een beetje rust in het hart van de stad. Daar was ik het afgelopen jaar dus veel te vinden. Voor het freelancen was het vooral een tussenjaar: niet veel belangrijke ontwikkelingen, wel krapte van de markt. Ik vond het tof om weer een Spider-Man-lezing te doen. Verder ging met het John Romita Jr. interview een lang gekoesterde wens in vervulling. Daar heb ik nog een paar weken een vrolijk gevoel aan overgehouden.

Op het blogvlak ben ik blij dat ik met rubrieken als Spidey’s web ben begonnen: lekker alleen schrijven over waar ik zin in heb. Dat geldt in het algemeen meer voor het bloggen dat ik de waan van de dag een beetje achter me probeer te laten. Ik publiceer minder stukken slechts om anderen een plezier te doen. Bloggen voelde op een gegeven moment teveel als werk. Wel erg leuk is dat ik ook mensen adviseer in het bloggen. Ik ben tegenwoordig dus actief als blogconsulent.

Op persoonlijk vlak vond ik de reis naar Engeland erg fijn. Het is altijd weer opvallend hoe een relatief korte reis toch weer je accu kan opladen en hoe inspirerend het kan zijn om in onbekende omgevingen te komen.

Voor een speciaal schrijfproject heb ik recent mijn ouders geïnterviewd. Dat was ook een bijzondere ervaring. Sowieso ben ik blij dat ik met dat schrijfproject ben begonnen in het afgelopen jaar. Er is nog een lange weg te gaan, maar vooralsnog is de reis zeer boeiend.

Minder fijn was de niersteen die me meer dan een maand lang geplaagd heeft. Dat was toch de ergste fysieke pijn die ik tot nu toe heb ervaren. Op een gegeven moment weet je niet meer waar je het zoeken moet. Pijnstillers verzachtten de boel wel, maar toch was het nachten wakker liggen en overdag door de pijn moeilijk kunnen schrijven.

Ik kreeg in totaal drie behandelingen in de niersteenvergruizer voordat het kreng in stukjes uit elkaar viel. In die drie sessies werd ik geholpen door Meike, een toffe verpleegster die ervoor zorgde dat de procedure goed verliep en met wie je ook nog eens een goed gesprek kan voeren. Door mijn ervaring met de niersteen voel ik een ontzettende dankbaarheid dat ik in een land woon waarin je relatief snel geholpen wordt voor dit soort klachten. We betalen veel aan ziektekosten, maar op dit soort momenten ben ik maar wat blij dat dure apparatuur als de vergruizer beschikbaar is om mij van mijn kwaal af te helpen.

donquichot_verbodDe dankbaarheid reikt verder: ik ben dankbaar voor Linda, de vriendschappen die ik heb vergaard over de jaren en voor het feit dat ik voor anderen vaak artikelen mag schrijven over onderwerpen die me echt boeien. Dat verzacht de nare kant van het freelancen en het gezeur uit de stripwereld, enigszins.

Een verjaardag doet me, behalve denken aan het leven, ook denken aan de dood. Het einde, dat ergens in de toekomst op me wacht, maakt dat ik haast heb met de projecten die ik nog wil doen. Het besef van de beperkte tijd maakt dat ik meer mijn eigen pad ben gaan volgen. Vandaag kwam ik deze foto tegen met het Don Quichot verbodbord. Ik vind hem prachtig, al wil ik juist het tegenovergestelde propaganderen: vecht maar tegen de windmolens, bestrijd je demonen en ga je eigen weg. Volg je eigen pad, niet dat van anderen. Daar moet je een beetje waanzinnig en een beetje blind voor de gevaren voor zijn. En om het leven mooier te maken dan het is, mag je best een beetje fantaseren. Beeld je maar in dat je de held bent in je eigen avontuur. Dat wordt mijn motto voor de komende 365 dagen.

Categorieën
Strips

Stripmuseum Groningen blijft toch open

stripmuseumGoed nieuws voor de liefhebbers van het Nederlands Stripmuseum. Werd namelijk eerst bekend gemaakt dat ze haar deuren sluit tot 2017, vandaag werd bekend gemaakt dat het Museum toch open blijft.

Dat meldt Omroep Groningen. Het bericht werd ook meteen opgepikt door Nu.nl.

Het Nederlands Stripmuseum aan de Westerhaven blijft toch open. Dat gebeurt dankzij een bijdrage van maximaal 12 duizend euro per jaar van de Groningen City Club. De GCC gaat daarnaast het stripmuseum op allerlei manieren promoten om meer bezoekers te trekken. Zo wordt er een mini-expositie ingericht in V&D aan de Grote Markt. De GCC vindt het museum een belangrijke attractie voor de stad.

(Met dank aan Tom.)

Categorieën
Fotoblog

Een vriendelijk gezicht

Categorieën
Strips

Ger Apeldoorn: ‘Voor de Nederlandse stripgeschiedenis was Pep essentieel’

Sinds vorige week kunnen stripliefhebbers duiken in de geschiedenis van het legendarische stripblad Pep. Ger Apeldoorn, Pep-liefhebber pur sang, medewerker van de huidige Eppo en verdienstelijk scenarist, beschrijft de opkomst en ondergang van het stripblad in De jaren Pep.

We leggen de auteur enkele prangende vragen voor.

de_jaren_pep_apeldoornKun je kort uitleggen waar De Jaren Pep over gaat?
‘De jaren Pep vertelt de geschiedenis van het roemruchte stripweekblad, dat verscheen tussen 1962 en 1975. Hoe het begon als poging van uitgeverij De Geïllustreerde Pers om het gat te vullen tussen Donald Duck en hun volwassen bladen en wat het daarna werd. Pep introduceerde een hele generatie jongens (en ook wel een paar meisjes) met succesvolle strips als Asterix, Roodbaard, Blueberry, Ravian, Philémon, Olivier Blunder en het waanzinnige universum van Marcel Gotlib. Strips die buiten Pep om het Nederlandse publiek misschien ook gevonden hadden, maar niet voor die generatie en waarschijnlijk ook niet zo compleet. Strips als Corto Maltese en Cocco Bill waren hier waarschijnlijk nooit uitgegeven als Pep de basis niet had gelegd. Want dat was het mooie aan Pep: het groeide met zijn lezers mee, maar het liet de lezer ook meegroeien met het blad. Er waren altijd strips die je niet meteen las, of waar je in eerste instantie misschien wel een hekel aan had, maar uiteindelijk las je ze toch en soms waren dat juist de pareltjes.’

Wat maakte Pep zo’n bijzonder blad?
‘Voor de Nederlandse stripgeschiedenis was Pep essentieel. In Pep kon de eerste generatie Nederlandse tekenaars (Martin Lodewijk, Dick Matena, Daan Jippes, Fred Julsing, Peter de Smet, Johnn Bakker, Gideon Brugman, Jan van Haasteren en Henk ’t Jong) z’n vleugels uitslaan. Tussen 1970 en 1975 was Pep hét stripblad van Nederland en trok van alle kanten talent aan. In feite kun je zeggen: wie niet in de underground scene zat, stond in Pep. Toen in de laatste jaren duidelijk werd dat de generatie waar het blad mee groot was geworden een leeftijd bereikt hadden dat je ‘uitgelezen’ waren, dienden de eerste namen van de tweede golf zich al aan: Henk Kuijpers, Uco Egmond, Wilbert Plijnaar en Robert van der Kroft.’

Lucky-LukeJe hebt duidelijk een passie voor Pep. Wanneer is dat begonnen?
‘De Gouden Tijd van iedere culturele uiting is dat wat je ontdekte toen je veertien was. Ik was er iets vroeger bij, las Pep vanaf mijn negende en wist vanaf mijn twaalfde dat ik schrijver wilde worden. Maar wat er tussen 1972 en 1974 met Pep gebeurde, heeft mij voor altijd gevormd. In het boek probeer ik te beschrijven hoe het is om in één jaar eerst Bernard Voorzichtig van Daan Jippes, dan Joris PK van Peter de Smet en dan Waanzin Waanzuit van Gotlib voorgeschoteld te krijgen. En dat bovenop al het andere moois. Pep was een blad met avonturenstrips, dat langzaam veranderde in een blad waarbij het grootste avontuur was wat er de volgende week weer in zou staan. Na de middelbare school ben ik gaan schrijven voor het stripinformatieblad Striprofiel en in het laatste nummer schreef ik al dat De Geschiedenis van Pep ooit nog eens geschreven moest worden. Vijfentwintig jaar later heb ik het zelf maar gedaan.’

Wat waren jouw favoriete strips en stripmakers in Pep?
‘Net als bij veel mensen verschilt het per periode. Ik kan nog steeds Asterix niet herlezen omdat ieder plaatje in mijn geheugen gegrifd staan. Als ik een realistische strip schrijf, dan heb ik altijd in mijn hoofd dat het getekend wordt zoals Uderzo Tanguy en Laverdure tekende. Ik heb zitten kwijlen boven Twee voor Thee van Daan Jippes en Martin Lodewijk, één van de beste stripscenario’s ooit. Lucky Luke stond bijna in ieder nummer van Pep en is weergaloos goed. Ik was dol op Joris PK en vind het nog altijd jammer dat dat nooit goed is uitgegeven. Peanuts heb ik leren kennen via Pep. En ik genoot van de redactietekeningen van Willy Lohmann, al was het alleen maar omdat ik zelf op mijn dertiende bij Pep langs was geweest en dus iedereen ‘kende’.’

pep covers

Met dit boek en Eppo stripblad worden vooral de nostalgisten onder de lezers aangesproken. De strip in Nederland lijkt op dit moment vooral te steunen op de nostalgiemarkt. Hoe zie jij in dit kader de toekomst voor de Nederlandse strip?
‘Allereerst: ik heb dit boek niet geschreven voor de bewezen stripliefhebbers, maar voor de 300.000 tot 800.000 lezers die het blad gehad heeft en waarvan velen geen strips meer lezen of kopen, juist omdat ze nostalgie zijn. Ik heb een hekel aan dat woord, omdat het impliceert dat het verleden iets is dat we met rust moeten laten en dat modern altijd beter is. Natuurlijk zit er een grote mate van nostalgie in dit boek (en zeker ook in Eppo), maar wat ik vooral gedaan heb is het in een kader gezet waardoor de eeuwigheidswaarde opnieuw gezien kan worden. In Eppo proberen we (want ik ben adviseur van de redactie) de basiswaarden van toen opnieuw vorm te geven in deze tijd. Als je diepzinnig wilt doen: ik geloof dat we te ver zijn doorgeslagen in het adoreren van het moderne, in de Japanse leef-voor-de-dag mentaliteit die door de media alleen gepropageerd wordt omdat het de comsumptiemaatschappij die hun financieert voedt. Ja, laten we alles van vroeger slopen en er wat nieuws voor in de plaats zetten, dat is goed voor de werkgelegenheid. Ja, maar het is niet goed voor de ziel. Weten waar je vandaan komt, wie je was en wie je geworden bent, dat is de toekomst. Ook voor de strip. Ik geloof dat de toekomst van de Nederlandse strip ligt bij die stripmaker die weer iets weet te maken wat de mensen raakt en pakt en door elkaar schudt in plaats van ze even bezighoudt en dan weer door naar het volgende product.’

De jaren Pep is ook een zeer actieve community op Facebook. Stripmakers stuurden eigen versies van hun favoriete striphelden uit Pep in bijvoorbeeld. Die kun je hier zien.

Ger Apeldoorn kun je dagelijks volgen op zijn blog waar hij schrijft over klassieke strips uit de jaren vijftig.

Ger Apeldoorn. De jaren Pep.
Don Lawrence Collection, €24,95. 104 pgs full color.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Verkleed als Spider-Man naar je werk

Als Spider-Man verkleed naar je werk. Zou jij het doen?

spider-man-to-work2

spider-man-to-work1

spider-man-to-work3

De mensen van Morphsuits dachten met de komst van de nieuwe Spider-Man-film dat het tijd was voor een ‘Go to Work Dressed as Spider-Man Day’. Vriidag 25 april was het zover. Meteen een prima manier om hun nieuwe lijn suits gebaseerd op Marvel superhelden te promoten, wat natuurlijk de achterliggende gedachte achter de actie is.

Het persbericht leest als volgt:

With The Amazing Spider-Man 2 now screening in cinemas across the UK, hundreds of Brits aim to spark a national trend by ‘dressing for the job they want, not the job they have’, turning up to work dressed as the Amazing Spider-Man.

In a bid to banish the weekly blues, a movement started on the Facebook page of costume companyMorphsuits (with 1.4 million likes) where Marvel fans were encouraged to step away from conformity on national ‘turn up to work as Spider-Man’ day, on Friday 25th April.

The Spider-Man invasion has already begun with street sweepers, builders, fruit and veg sellers and office workers planning on wearing costumes.

Gregor Lawson, co-founder of Morphuits commented:

“Millions across the country go to work dressed in uniforms and standard office attire every day. There’s countless pieces of advice about dressing for the job you want when going for interviews, but what happens after you’ve got the job? Sit back and blend in? It might be scientifically impossible to actually have Spider-Man’s job, but with the launch of the most technologically advanced super hero costumes, we want everyone to break free and dream of bigger more marvelous things by unleashing their inner heroes.”

The Spider-Man costume is part of the new range of officially licensed Marvel super hero costumes – incorporating wearable smartphone technology and augmented reality to virtually bring the characters’ super powers to life, they represent the most technologically advanced super hero costumes available. Other super heroes in the collection include: Iron Man, Wolverine, Captain America and Deadpool.

“Gregor Lawson continued:

“We can’t wait to see how big this will become – Humans thrive on routine, but the daily grind can make the world a boring place – how much more fun would you tube journey be if you came across tens of Spidies reading the morning paper and negotiating the ticket barrier at Kings Cross. At the heart of Morphsuits is the passion for being the party to any occasion, and this movement does exactly that – when life get’s you down, wear a Morphsuit, it makes everything better – guaranteed.”

Official Marvel Spider-Man Morphsuits are available here.

Images: Paul Clarke

Ik heb online niet veel voorbeelden gevonden van mensen die als Spidey naar hun werk zijn gegaan. De foto’s bij het persbericht zijn uiteraard in opdracht van Morphsuits gemaakt.

NBC Reporter Brad Douglas, die ook de site Spider-Man Crawl Space beheert, maakte er een enigszins teleurstellende reportage over, want twee dj’s met een Spider-Man-masker, tja, dat was niet helemaal de bedoeling volgens mij:

Voor alsnog lijkt ‘Go to Work Dressed as Spider-Man Day’ geen succes, maar je weet nooit wat de toekomst brengt: beginnen de meeste trends immers niet klein?

Categorieën
Strips

Een echte Trondheim

Zelden vraag ik een stripmaker bij signeersessies aan een tekening te maken, ze hebben immers al een heel album mooi tekenwerk afgeleverd, maar afgelopen donderdag was de sfeer in Lambiek heel fijn dus vroeg ik net als de andere fans een krabbel aan Lewis Trondheim.

trondheim

Lewis Trondheim. Foto: Michael Minneboo
Lewis Trondheim. Foto: Michael Minneboo

De voorgaande vijf kwartier had de Franse stripmaker zitten tekenen voor een geïnteresseerd publiek van stripmakers en -liefhebbers. Achter hem werden zijn handelingen op papier geprojecteerd, zodat iedereen goed kon zien hoe hij een pagina van zijn autobiografische strip maakte. Tijdens het tekenen stelden mensen vragen. Gert Jan Pos vertaalde Trondheims antwoorden in het Nederlands. Ik heb die middag wel video-opnamen gemaakt maar moet nog even zien wat ik daar precies mee ga doen.

Trondheim zette bovenstaande tekening, die ik prachtig vind in z’n nerdiness, in mijn exemplaar van De vloek van de paraplu een bundeling van zijn autobiografische strips in 2008 verschenen bij Oog & Blik. Toevallig is dat boekje ook vertaald door Gert Jan Pos.

Autobiografie
Ik hou van Trondheims dagelijkse niemendalletjes en bezigheden. Het leven van de meeste mensen bestaat immers uit kleine gebeurtenissen en niet uit grootse avonturen. En toch: juist omdat Trondheim van dat soort kleinigheden leuke stripjes maakt, wordt het kleine en dagelijkse meer bijzonder.

Categorieën
Fotoblog

Treurig

Categorieën
Strips

Stripmuseum Groningen gaat dicht

Het Nederlands Stripmuseum sluit haar deuren op 1 mei 2014. Wie nog een laatste bezoek aan het museum wil brengen, kan dat in april nog doen.

Bezoekers krijgen van 27 april tot en met 30 april 2014 50% korting op entree. Wie wil helpen met het strippen van de stripwinkel ontvangt tevens 50% korting op de winkelaankopen.

stripmuseumEen stukje geschiedenis zoals beschreven op de site van het Stripmuseum: De eigenaar van een stripwinkel in Groningen kreeg in 1993 het idee om een stipmuseum op te richten. Hij wist tientallen belangstellenden enthousiast te krijgen en in 1995 kwamen zij in de kranten met de eerste tentoonstelling ‘Kinderschoenen’. Het exposeren van jeugdtekeningen van striptekenaars stond symbool voor het stripmuseum, dat destijds ook in de ‘kinderschoenen’ stond.

Natuurlijk moest er een gebouw komen, verschillende locaties passeerden de revue. Uiteindelijk bleek het museum wonderwel te passen in het plan van de gemeente Groningen voor een nieuw winkelcentrum. In 1997 kregen 12 striptekenaars de opdracht om een museum te bedenken als bron van inspiratie voor de architect. Die ontwerpen vormden de expositie ‘Gebouwd in verbeelding’.

Uiteraard moest het gebouw nog gefinancierd worden. Overheid en het bedrijfsleven waren welwillend, maar het benodigde bedrag werd niet gehaald. Totdat Libéma, recreatiespecialist, zich bereid verklaarde om Het Nederlands Stripmuseum Groningen 10 jaar lang te exploiteren.

In april 2004 werd het stripmuseum officieel geopend onder grote belangstelling van bezoekers, media en striptekenaars. Op 1 mei 2014 eindigt deze overeenkomst.

Het is jammer dat het Stripmuseum dicht gaat. Kennelijk liep het toch niet zo goed als dat de mensen van Libéma gehoopt hadden. Misschien had het museum zich ook minder op kinderen moeten richten en een diverser publiek moeten aanspreken.

de_jaren_pep_apeldoornDat gezegd hebbende: de strip heeft in Nederland moeite überhaupt een publiek te vinden, dus dan heeft een museum gewijd aan het medium het ook moeilijk. Dat houdt de mensen van Museum Meermanno overigens niet tegen om te pogen het nieuwe stripmuseum van Nederland te worden. Er was al een expositie over 200 jaar beeldverhaal in Nederland te zien, waar een dik naslagwerk bij gepubliceerd werd. Men organiseerde recent het Gala van de Nederlandse strip. Overigens wel voor een beperkt publiek en beperkte gastenlijst waar niet alle Nederlandse stripmakers op vermeld stonden, want net als het Boekenbal moet zo’n evenement kennelijk exclusiviteit uitstralen.

En deze week werd in Meermanno het boek De jaren Pep van Ger Apeldoorn gepresenteerd. Tot en met 24 augustus zijn in het museum veel nummers en originele tekeningen van het blad Pep in een expositie te zien.

Toch zou het best kunnen dat het Stripmuseum Groningen in de toekomst als een feniks uit de as zal herrijzen. Er zijn plannen om het Stripmuseum in 2017 in het Forum te huisvesten. Het Groninger Forum wordt een cultuurhuis waar zich ook vijf bioscoopzalen, de bibliotheek en de volksuniversiteit zullen bevinden. Hoewel dat nieuws vanaf januari al bekend is, wacht ik rustig af of het daadwerkelijk allemaal ook gaat gebeuren. We gaan het zien.

Update: Een paar dagen later bleek dat het Stripmuseum Groningen toch open bleef. Lees hier voor details.

Categorieën
Minneboo leest Strips

Minneboo leest: De papieren tijger

Koning Willem-Alexander, Maxima, Jan Wolkers, Geert Wilders, het Nederlands elftal uit 2010 en Eric de Noorman: ze spelen allemaal een rol in het stripalbum De papieren tijger van Mark de Jonge. Al die BN’ers op een pagina, dat leidt behoorlijk af!

Tenminste, dat was mijn ervaring toen ik De papieren tijger las. Ik ben niet zo’n fan van BN’ers. Sterker nog: ik schijn er een allergie tegen hebben opgebouwd. En met het koningshuis heb ik ook niets.

De papieren tijger vertelt een sprookje waarin de koningin haar vorst alle seks ontzegt totdat de plaatjesmaker een kunstwerk maakt met daarin de tijger als hoofdrolspeler. De plaatjesmaker is Jan Wolkers en Wim-Lex wil natuurlijk dat hij opschiet, zodat hij weer van bil kan. Opmerkelijk is dat Geert Wilders de rol van raadsheer heeft. Hofnar zou hem beter staan, maar ja, dat is zijn functie natuurlijk al in de Tweede Kamer. Overigens gaat het verhaal volgens de stripmaker vooral over zijn ervaringen met opdrachtgevers en het creatieve proces.

In een schriftelijke reactie legt De Jonge zijn keuze voor Wilders als volgt toe: ‘Haha, ja Wilders als Hofnar is precies wat ik overwoog in mijn voorbereidingen voor het verhaal. Ik heb toen een stel schetsen gemaakt. Maar een hofnar zonder narrenmuts werkt niet. En Wilders zonder vol zicht op zijn haardos werkt ook niet. Daarom toch maar ‘raadsheer’! Die rol is natuurlijk metafoor voor de politicus. En ieder ander in plaats van Wlders was fout. Overigens is die rol verder niet zo belangrijk en ik wilde me niet verliezen in teveel satire en sarcasme.’

papieren_tijger_koning_neukt

Waarom gebruikte De Jonge eigenlijk BN’ers als hoofdrolspelers? In het interview achterin het boek zegt hij:

‘De belangrijkste reden voor mij om die koppen te gebruiken, was om een extra laag in mijn verhaal aan te brengen. Het is aan de lezer om die laag te duiden! Maar ik vond het ook gewoon leuk om er mee te spelen, zoals het gebruik van de blessuregevoeligheid van Arjen Robben of het plotseling opduiken van Yolanthe, Maradona en Messi. Ik maak trouwens graag aan iedereen duidelijk, dat MIJN koning en koningin niets te maken hebben met een ander nogal bekend koningskoppel. De vader en moeder van MIJN koning lijken vrij veel op Eric de Noorman en Lady Di. Fictie, weet je wel?’

Dat laatste is natuurlijk een beetje een cop out en zegt De Jonge waarschijnlijk om problemen te voorkomen. Omdat hij Wim-Lex en Maxima als modellen gebruikt, zullen lezers toch denken dat het over hen gaat. Je kunt het gebruik van bekende personen in een strip als aardige gimmick zien of als narratief middel. Maar er zitten ook nadelen aan deze verteltechniek: persoonlijk leidde al die BN’ers mij af van het verhaal en zit ik niet te wachten op platen die suggereren dat Wim-Lex wordt afgetrokken door Maxima. Als ik narigheid wil zien, zet ik wel een horrorfilm op. Maar goed, ieder z’n dingetje. En, laten we eerlijk zijn: de casting leverde wel media-aandacht op en da’s handig als je als illustrator je stripdebuut maakt.

Stripjournalist Joost Pollmann kaartte de kwestie van herkenning bijvoorbeeld ook aan in zijn stuk voor de Volkskrant: ‘Intussen kun je je afvragen of De Jonge problemen gaat krijgen met dit vrijpostige werk. Bernhard Holtrop alias Willem kreeg lang geleden, in 1966, een boete van 200 gulden wegens majesteitsschennis nadat hij koning Juliana als prostituée had getekend. Hans Teeuwen daarentegen kon in 2004 ongestoord zijn show ‘Industry of Love’ afdraaien, waarin hij toch grove dingen deed met de toenmalige vorstin Beatrix. Vergelijk dat eens met de Marokkaanse cartoonist Khalid Gueddar, die in 2010 drie jaar voorwaardelijk kreeg voor het tekenen van een nééf van de koning en een boete van 3 miljoen dirham moest betalen.’

Flootje Smit, van het radioprogramma Nooit meer slapen, was kennelijk ook geïntrigeerd geraakt door de bekende koppen en ging bij de stripmaker langs om verhaal te halen.

papierentijger

Mark de Jonge. De papieren tijger
Uitgeverij Sherpa, 48 pagina’s, € 24,95,
ISBN 978-90-89880-57-4

Daarom Minneboo leest:
Maandelijks krijg ik van veel uitgeverijen stapels strips toegestuurd. Daar zit veel moois tussen, maar niet alles is geschikt voor de bladen en opdrachtgevers waar ik voor schrijf. Toch wil ik deze uitgaven onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.

Categorieën
Strips

Gratis strips op 3 mei

De eerste zaterdag in mei is het weer Free Comic Book Day. Dat betekent: gratis strips voor heel Nederland en Vlaanderen.

fcbdOp zaterdag 3 mei is het voor de derde keer Free Comic Book Day in Nederland en Vlaanderen. Iedereen die op die dag een stripspeciaalzaak bezoekt, mag zolang de voorraad strekt een gratis stripalbum meenemen, ongeacht of je een boek koopt of niet. Free Comic Book Day is een ideële actie die bedoeld is om het beeldverhaal zo breed mogelijk onder de aandacht van het publiek te brengen.

Free Comic Book Day is een internationaal evenement dat afkomstig is uit de Verenigde Staten en in de afgelopen jaren is uitgegroeid tot een wereldwijd succes. Het valt altijd op de eerste zaterdag in mei. Er worden door Nederlandse en Belgische uitgeverijen speciaal voor deze dag vijf stripalbums uitgegeven waaruit bezoekers kunnen kiezen; sommige albums bevatten voorproefjes van nieuwe titels, andere albums bevatten weer complete verhalen.

De albums zijn:
* Junker – een Pruisische blues, door Simon Spruyt (uitgeverij Blloan)
* Lanfeust 1, door Christophe Arleston en Didier Tarquin (uitgeverij L)
* 100 Bullets, door Brian Azzarello en Eduardo Risso (uitgeverij RW Lion)
* Aáma, door Frederik Peeters (uitgeverij Sherpa)
* Stroke, diverse auteurs (uitgeverij VOS).

Peter Moerenhout, hoofdredacteur van Stroke, het digitale stripblad voor volwassenen, maakte eerder deze week de inhoud van de Stroke-verzamelbundel bekend.

stroke_0Wacko Stevens: een harde kerel jaagt op de nog hardere psychopaat Wacko Stevens. In deze strip van Marc Verhaegen wordt u onthaald op actie, geweld, science fiction en humor. Maar let op! Niets is wat het lijkt.
Mijn superkracht: Dieter Van der Ougstraete brengt superhelden op het niveau van de gewone man. Welke superkracht zou jij willen? En, belangrijker nog: wat zou je er mee doen?
De mens geworden god: Stijn Ghisqière mijmert over faam en wat dat doet met een mens. Humor en filosofie, nu samen in een handzaam verpakte strip!
Paté: Delphine Frantzen, die met Madame Pipi een sterk debuut afleverde maakt speciaal voor Stroke een strip over een jong meisje en haar ontluikende seksuele beleving. Pluspunt: het is een echte rosse.
Decrescendo: Kenny Rubenis vertelt het verhaal van iemand die geen specifieke muzieksmaak heeft. Tragisch en grappig tegelijkertijd. Tragikomisch als het ware.
Fake Vintage Book Covers: Een reeks van sensuele pin-ups van de hand van Kristof Spaey (Façade, Misschien, Nooit, Ooit, …)
Achter de spiegel: Een spannend science-fiction strip met een onverwachte afloop van Flilip Strubbe.
Peter en de wolf: Eerste deel van Wilbert van der Steen’s bewerking van het bekende sprookje!
Schaap en Godin: Minzame humor met een vleugje poëzie van Wouter Goudswaard.
Frrt’ Fratsen: De bizarre belevenissen van onze huismascotte, door Rouffa en Dewulf.

Persoonlijk ben ik het meest benieuwd naar deze Stroke-bundel. Voor mij dus een reden om 3 mei even de stripwinkel binnen te stappen.

De vijf FCBD-albums worden rechtenvrij aan-geboden door de deelnemende uitgeverijen en de drukkosten komen voor rekening van de deelnemende stripspeciaalzaken. Free Comic Book Day wordt in de Benelux georganiseerd door de Belgische stripdistributeur Pinceel Stripverspreiding en het Nederlandse striptijdschrift Zone 5300.

Zie hier de lijst voor de deelnemende stripwinkels in Nederland en België.

Categorieën
Film Filmrecensie Spidey's web Strips

Spidey’s web: The Amazing Spider-Man 2

In zijn tweede Spider-Man-film concentreert regisseur Marc Webb zich vooral op de relatie tussen Peter Parker en zijn vriendin. De schurken spelen tweede viool. En nog behoorlijk vals ook.

tasm2_poster_300Als Spider-Man slingeren tussen de wolkenkrabbers van de betonnen jungle die New York heet, wie wil dat nu niet? Het is een van de voordelen als je door een radioactieve spin bent gebeten en de lol die Peter Parker daarin heeft, weten de filmmakers overtuigend te visualiseren. Aan het begin van The Amazing Spider-Man 2 laat het Webhoofd zich van een dak naar beneden vallen om op het laatste moment een webdraad af te schieten en over de menigte op straat te scheren. De camera volgt Spider-Man van dichtbij; soms krijgen we een point of view-shot te zien, zodat je jezelf even in het masker van het Webhoofd waant.

Los van het 3D-effect zijn dit overigens geen nieuwe filmische middelen, want die camerastandpunten werden al gebruikt in de live-action televisieserie uit de jaren zeventig. Toch zijn deze scènes erg effectief. Ook maakt Spidey bijdehante opmerkingen als hij met misdadigers vecht. Wat dat betreft hebben regisseur Marc Webb en acteur Andrew Garfield de spirit van Spider-Man goed gevangen. Voor de rest is deze nieuwe aflevering van Spider-Man vooral een kwestie van oude huiswijn in nieuwe zakken en eerlijk gezegd kennen we dat smaakje nu wel.

Romance
In The Amazing Spider-Man 2 ligt het zwaartepunt van het verhaal bij de relaties tussen de personages. De romance tussen Peter en Gwen Stacy vormt het dramatische hart van de film. Peter Parker wordt verscheurd door zijn liefde voor Gwen en de belofte aan haar vader om uit haar buurt te blijven omdat zijn activiteiten als Spider-Man gevaar voor zijn geliefden kan opleveren. Iedereen die de strips heeft gelezen, weet hoe waar die woorden kunnen zijn. Garfield en Emma Stone hebben duidelijk chemie en overtuigen als liefdeskoppel. Stone maakt van Gwen een aantrekkelijke en spunky vrouw die zich niet zo maar even laat vastwebben door haar vriendje als er gevaar dreigt. Sterker nog: vol overgave treedt ze de dreiging tegemoet. Daar moet je wel voor vallen.

tasm2_gwen_peter_smallEen andere belangrijke relatie is de vriendschap tussen Peter en Harry Osborn. Het weerzien tussen die twee is een belangrijke opstap naar de volgende film. Hoewel Dane DeHaan Osborn jr. een fris gezicht en een intense persoonlijkheid geeft, voelt deze plotlijn toch als een herhalingsoefening. We hebben het allemaal al in Raimi’s Spider-Man-films gezien. Jammer dat men bij de reboot niet gekozen heeft voor een echt radicale andere richting. De scènes tussen Peter en zijn tante May (Sally Field) voegen een welkome komische noot aan het drama toe. Grappen over het wassen van het Spidey-kostuum zijn ook weer van de partij. Wel jammer dat Garfield bij iedere scène die wat emotie vraagt zijn ogen niet droog kan houden. De naam The Amazing Kleenex-Man zou hem beter staan.

tasm2_spidey_brandweerModderfiguur
Op relationeel vlak mag Webbs derde film goed uit de verf komen, net als bij zijn vorige Spidey-film geldt dat helaas niet voor de bad guys. De karakterisatie van Max Dillon aka Electro is zelfs gênant te noemen. De sukkelige Dillon wordt zijn hele leven al door anderen genegeerd. Hij heeft het elektriciteitsnet voor de stad helemaal uitgedokterd, maar wordt door zijn baas en collega’s als sloofje behandeld. Wanneer Spider-Man hem het leven redt, denkt Dillon dat ze meteen dikke maatjes zijn. Thuis voert hij uitvoerige dialogen met zijn denkbeeldige vriend en pakt hij blij als een kind een verjaardagstaart uit de koelkast die zogenaamd door Spider-Man is gekocht. De scène riep bij ondergetekende plaatsvervangende schaamte op. Wanneer Dillon door een vaag ongeluk elektronische gaven krijgt en bij hem letterlijk de stoppen doorslaan, ziet hij kans om zijn plek in de spotlight op te eisen.

tasm2_max_dillonAls Spider-Man-purist kan ik waarderen dat men heeft geprobeerd om Electro, die in strips nogal eendimensionaal is, menselijker te maken. De filmmakers proberen sympathie voor Electro op te roepen door hem tot slachtoffer van omstandigheden te maken. Eerder lukte die benadering wel in de films van Sam Raimi waarin Willem Dafoe als de Green Goblin en Alfred Molina als Doctor Octopus, gelaagde, getroebleerde personages neerzetten. Jamie Foxx doet zijn best met wat hij aangeleverd krijgt, maar hier schiet het scenario duidelijk tekort. Electro slaat een modderfiguur.

Comic relief
tasm2_rhinoDe Rhino heeft een kleine rol in het geheel en is vooral een voorzetje voor de Sinister Six-film die eraan zit te komen. Paul Giamatti zet de schurk neer als een stripfiguur. Dat kan ik de batterij scenaristen die aan het script schreven nog wel vergeven, want Rhino zorgt vooral voor comic relief, maar zijn outfit is, net als het Spider-Man-pak uit de vorige film, een belediging voor de stripfans. Het lijkt wel of Webb en zijn team nog nooit een superheldencomic hebben gelezen.

Van alle schurken is de verhaallijn met Harry Osborn het meest interessant, al had Dane DeHaan wat mij betreft meer screentijd mogen hebben. Nu voelt zijn transformatie gehaast. Maar goed, plotgaten moet men ook dit keer weer voor lief nemen. En er moet natuurlijk wat materiaal voor deel 3 overblijven.

Het is erg jammer dat de schurken niet goed tot hun recht komen, want een superheld verdient een evenredig krachtige tegenstrever om tot zijn recht te komen. Nu is The Amazing Spider-Man 2 vooral een dramatisch verhaal waarin af en toe een kleurrijke, maar niet overtuigende gek opduikt.

Draait vanaf 24 april in de bioscoop.

Deze recensie is op SchokkendNieuws.nl gepubliceerd.