Tag: Koningshuis

Categorieën
Mike's notities

Ben ik een Nederlander?

Bron: hersenspoeling.wordpress.com

Ben ik een Nederlander? Mijn paspoort zegt van wel. Daarin staat zwart op wit dat ik de Nederlandse nationaliteit heb. Maar wat betekent dat eigenlijk? En waarom voel ik het niet zo?

Ik ben geboren op 30 april 1977 in het ziekenhuis in Hoorn, West-Friesland. Mijn vader komt oorspronkelijk uit Amsterdam, mijn moeder uit Hoorn. Hollandser kan niet zou je zeggen. Toch werd ik door mijn donkerbruine ogen en zwart haar als kind vaak uitgescholden voor Turk. Turk heb ik me nooit gevoeld, maar Nederlander eigenlijk ook niet.

Dat is gek, want ik spreek toch de taal? Sterker nog: ik ben als schrijver en journalist heel veel met de Nederlandse taal bezig. Dat verankert me sowieso al in deze cultuur. Ik denk in het Nederlands. Ik praat Nederlands. Ik slaap en droom Nederlands. Dat was overigens anders toen ik in Amerika woonde, want toen droomde ik op een gegeven moment ook in het Engels. Ondanks het feit dat ik dankzij de taal met Holland verbonden ben, voel ik me meer verwant met de Angelsaksische cultuur, of wat ik me daarbij voorstel, dan de Nederlandse en wat ik me daarbij voorstel.

Ik deel bijvoorbeeld veel obsessies van mijn landgenoten niet. Ik snap al die ophef over voetbal niet. Echt niet. En schaatsen kan me ook gestolen worden. Hollandse muziek zoals dat van André Hazes, Marco Borsato of Kane? Ik smeer liever poep in mijn oren dan dat aan te moeten horen. Nationale obsessies als The Voice, Utopia of nieuws over BN’ers… ze zijn niet aan mij besteed. Nocht het samen scharen op Twitter tijdens het Songfestival waarbij ‘we’ tweede zijn geworden. En dan het zogenaamde oranjegevoel op bijvoorbeeld koningsdag. Mag ik een teiltje? Ik wil namelijk alles wat ik ooit over het koningshuis heb vernomen in één keer kunnen uitkotsen om er voor eens en altijd van af te zijn. Daarna wil ik die plofkop van Wim-Lex en zijn entourage nooit meer zien.

Bron: hersenspoeling.wordpress.com
Bron: hersenspoeling.wordpress.com

Nederland is het land van regeltjes. Zodra er iets gebeurt wat ons tegenstaat, dan bedenken we meteen een regel om te voorkomen dat het niet meer gebeurt. Tevergeefs natuurlijk. Nederland is het land van de administratie en paparassen. Het land van de ambtenarenmentaliteit. Het land waar de spoorwegen zoiets kinderachtigs als de stiltecoupé in het leven roepen omdat ze eigenlijk niet willen dat hangjongeren herrie maken. Het volk dat zichzelf graag op de borst klopt en met het vingertje nog liever naar de ander wijst. Wij doen het goed, jij niet! Schijnheilig is een woord wat me ook te binnen schiet.

Botheid ook. Daar wees mijn Engelse vriendin Kirsty me laatst op, toen ik haar interviewde over haar ervaringen in Amsterdam. Nederlanders zeggen waar het op staat. Zo kun je het noemen. Maar je kunt het ook als onbeholpen bot classificeren.

We zijn het land van de strijd tegen het water. Van wantrouwen tegen vreemdelingen. Van opportunisme, wat we dan gemakshalve handelsgeest noemen.

Ik weet ook wel dat dit maar een paar kenmerken zijn van Nederland en dan nog vooral negatieve ook.

Enkele zaken die ik positief aan Nederland vind? We hebben een hoop zaakjes op orde hier. Goed, politiek Den Haag maakt het de zorgsector steeds moeilijker om fatsoenlijk te functioneren, en de premie van de zorgverzekering wordt ieder jaar hoger. Maar wat is het toch fijn dat je snel geholpen wordt als je plotseling last hebt van nierstenen, bijvoorbeeld. Het Hollandse landschap bevat soms ook prachtige plekken om te vertoeven: ik kom zelf graag in duin- en bosgebieden. Zaken als het homohuwelijk zijn goed geregeld hier. En over het algemeen kun je redelijk makkelijk voor je mening uitkomen zonder dat de overheid je meteen oppakt. Al sluit ik niet uit dat ze je mening al weten voordat je ze uitspreekt omdat de overheid graag zijn burgers bespioneert, maar daar is Nederland niet niet uniek in.

Er zijn overigens ook een paar kenmerken die wel bij me passen, die van mij een Nederlander maken. Ik zeur ook graag over dingen, bijvoorbeeld. En is het afzetten tegen de eigen cultuur ook niet een Nederlands trekje?

Ik weet het niet precies. Daarom wil ik de komende tijd onderzoeken wat het betekent om Nederlander te zijn en wat niet. Om voor mezelf uit te maken of ik me wel Nederlander voel, of dat ik eigenlijk gewoon in een ander land moet gaan wonen en moet accepteren dat dit eigenlijk niet mijn thuis is.

Graag schakel ik jou daarbij in, beste bloglezer. Wat betekent Nederlander zijn voor jou? Wat vind je typisch Nederlands en wat niet? En bestaat er wel zoiets? Kortom, wat verstaan we onder Nederlandse identiteit?

We vragen aan nieuwkomers inmmers of ze zich willen aanpassen aan onze cultuur en dat is natuurlijk een legitieme vraag. Maar wat is dat precies, die Nederlandse cultuur.

Categorieën
Minneboo leest Strips

Minneboo leest: De papieren tijger

Koning Willem-Alexander, Maxima, Jan Wolkers, Geert Wilders, het Nederlands elftal uit 2010 en Eric de Noorman: ze spelen allemaal een rol in het stripalbum De papieren tijger van Mark de Jonge. Al die BN’ers op een pagina, dat leidt behoorlijk af!

Tenminste, dat was mijn ervaring toen ik De papieren tijger las. Ik ben niet zo’n fan van BN’ers. Sterker nog: ik schijn er een allergie tegen hebben opgebouwd. En met het koningshuis heb ik ook niets.

De papieren tijger vertelt een sprookje waarin de koningin haar vorst alle seks ontzegt totdat de plaatjesmaker een kunstwerk maakt met daarin de tijger als hoofdrolspeler. De plaatjesmaker is Jan Wolkers en Wim-Lex wil natuurlijk dat hij opschiet, zodat hij weer van bil kan. Opmerkelijk is dat Geert Wilders de rol van raadsheer heeft. Hofnar zou hem beter staan, maar ja, dat is zijn functie natuurlijk al in de Tweede Kamer. Overigens gaat het verhaal volgens de stripmaker vooral over zijn ervaringen met opdrachtgevers en het creatieve proces.

In een schriftelijke reactie legt De Jonge zijn keuze voor Wilders als volgt toe: ‘Haha, ja Wilders als Hofnar is precies wat ik overwoog in mijn voorbereidingen voor het verhaal. Ik heb toen een stel schetsen gemaakt. Maar een hofnar zonder narrenmuts werkt niet. En Wilders zonder vol zicht op zijn haardos werkt ook niet. Daarom toch maar ‘raadsheer’! Die rol is natuurlijk metafoor voor de politicus. En ieder ander in plaats van Wlders was fout. Overigens is die rol verder niet zo belangrijk en ik wilde me niet verliezen in teveel satire en sarcasme.’

papieren_tijger_koning_neukt

Waarom gebruikte De Jonge eigenlijk BN’ers als hoofdrolspelers? In het interview achterin het boek zegt hij:

‘De belangrijkste reden voor mij om die koppen te gebruiken, was om een extra laag in mijn verhaal aan te brengen. Het is aan de lezer om die laag te duiden! Maar ik vond het ook gewoon leuk om er mee te spelen, zoals het gebruik van de blessuregevoeligheid van Arjen Robben of het plotseling opduiken van Yolanthe, Maradona en Messi. Ik maak trouwens graag aan iedereen duidelijk, dat MIJN koning en koningin niets te maken hebben met een ander nogal bekend koningskoppel. De vader en moeder van MIJN koning lijken vrij veel op Eric de Noorman en Lady Di. Fictie, weet je wel?’

Dat laatste is natuurlijk een beetje een cop out en zegt De Jonge waarschijnlijk om problemen te voorkomen. Omdat hij Wim-Lex en Maxima als modellen gebruikt, zullen lezers toch denken dat het over hen gaat. Je kunt het gebruik van bekende personen in een strip als aardige gimmick zien of als narratief middel. Maar er zitten ook nadelen aan deze verteltechniek: persoonlijk leidde al die BN’ers mij af van het verhaal en zit ik niet te wachten op platen die suggereren dat Wim-Lex wordt afgetrokken door Maxima. Als ik narigheid wil zien, zet ik wel een horrorfilm op. Maar goed, ieder z’n dingetje. En, laten we eerlijk zijn: de casting leverde wel media-aandacht op en da’s handig als je als illustrator je stripdebuut maakt.

Stripjournalist Joost Pollmann kaartte de kwestie van herkenning bijvoorbeeld ook aan in zijn stuk voor de Volkskrant: ‘Intussen kun je je afvragen of De Jonge problemen gaat krijgen met dit vrijpostige werk. Bernhard Holtrop alias Willem kreeg lang geleden, in 1966, een boete van 200 gulden wegens majesteitsschennis nadat hij koning Juliana als prostituée had getekend. Hans Teeuwen daarentegen kon in 2004 ongestoord zijn show ‘Industry of Love’ afdraaien, waarin hij toch grove dingen deed met de toenmalige vorstin Beatrix. Vergelijk dat eens met de Marokkaanse cartoonist Khalid Gueddar, die in 2010 drie jaar voorwaardelijk kreeg voor het tekenen van een nééf van de koning en een boete van 3 miljoen dirham moest betalen.’

Flootje Smit, van het radioprogramma Nooit meer slapen, was kennelijk ook geïntrigeerd geraakt door de bekende koppen en ging bij de stripmaker langs om verhaal te halen.

papierentijger

Mark de Jonge. De papieren tijger
Uitgeverij Sherpa, 48 pagina’s, € 24,95,
ISBN 978-90-89880-57-4

Daarom Minneboo leest:
Maandelijks krijg ik van veel uitgeverijen stapels strips toegestuurd. Daar zit veel moois tussen, maar niet alles is geschikt voor de bladen en opdrachtgevers waar ik voor schrijf. Toch wil ik deze uitgaven onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.

Categorieën
Minneboo leest Strips

Minneboo leest: Heinz, Niks mis met de koning

De kroning, Wim-Lex en liedjes daaromtrent: ik wil er als republikein en antimonarchist niets over horen. Dat is lastig, want al weken gaan de media over de aanstaande troonwisseling. Gelukkig zijn Twitter-filters makkelijk ingesteld. Dat scheelt een hoop onzininfo. Natuurlijk spelen uitgevers ook gretig in op dit onderwerp: de winkels liggen vol met boeken over de duurste uitkeringsfamilie van Nederland en verwante zaken.

Koninklijke Eppo
Ook in de stripwereld ontkomen we niet aan de onzin van het huis van Oranje: Eppo #8 is een heus themanummer en feliciteert de aanstaande Prins Pils met zijn koningsschap. ‘Weliswaar met een knipoog, maar desondanks niet minder gemeend,’ schrijft Rob van Bavel in zijn voorwoord. Nu moet ik zeggen dat het erg meevalt: er verwijzen maar een paar strips in Eppo naar het huis van Oranje: Trix van Mars Gremmen die ook de cover tekende, stripfiguur Eppo vaart mee met de kroningsboot en Elsje roept zichzelf uit tot koningin. Verder wordt er in een variaspread uit de doeken gedaan wat voor speciale illustraties er zijn gemaakt naar aanleiding van de aanstaande dertigste april. Deze Eppo is ook voor een antimonarchist als ik eigenlijk wel te doen.

100 Heinz Hoogtepunten
heinz_koning_coverUitgeverij Oog & Blik/De Bezige Bij pakt uit met een nieuw deel uit de reeks 100 Heinz hoogtepunten: Niks mis met de koning. Deze reeks verzamelt thematisch oude afleveringen van de humorstrip Heinz. Eerder kwamen al Niks mis met koken, Niks mis met voetbal, Niks mis met kinderen, Niks mis met golfen en Niks mis met klussen uit. Ik kies ervoor de titel van de nieuwste uitgave vooral ironisch te lezen, want er is natuurlijk Niks goeds aan een monarchie, maar daar heb ik eerder al over geschreven.

De stripjes zijn in zwart-wit afgedrukt. De cover is natuurlijk wel in knaloranje. De deeltjes zijn leuk om cadeau te doen, want echte Heinz-fans kopen natuurlijk de luxe uitgaven in de reeks Heinz van H tot Z.

In Niks mis met de koning kroont Heinz de kat zichzelf tot de koning van het bos, ontmoet hij de koning der klungelaars en de koning van de woordgrappen, schrijft hij een brief aan de koningin over de Heinzzakproblematiek en wordt hij door de aap naar de middeleeuwen geflitst waar hij Lamme de Dove ontmoet en door Koning Hendrik de Vierde cadeau wordt gedaan aan diens zoon Rodolfo de Tweede. Kortom, heerlijk ouderwets droge Heinz-humor zoals in deze strip:

heinz_koning

In de strips van René Windig en Eddie de Jong is die koning eigenlijk maar bijzaak. Laten we hem vooral ook zo blijven zien in de Lage Landen.

René Windig & Eddie de Jong. 100 Heinz Hoogtepunten: Niks mis met de koning
Oog & Blik/De Bezige Bij. €8,95
ISBN 978 90 549 2411 1

Daarom Minneboo leest:
Maandelijks krijg ik van veel uitgeverijen stapels strips toegestuurd. Daar zit veel moois tussen, maar niet alles is geschikt voor de bladen en opdrachtgevers waar ik voor schrijf. Toch wil ik deze uitgaven onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen. Verwacht vooral veel recent verschenen strips, met zo nu en dan een album dat ik op dit moment lees en waar ik iets over kwijt wil.

Categorieën
Mike's notities

Weg met de monarchie!

Er zijn aanwijzingen dat steeds meer Nederlanders met gemengde gevoelens tegen het hele gedoe aankijken. Uit opiniepeilingen blijkt dat 25 procent voor een republiek is en dat 20 procent ‘geen bezwaar zou hebben’ tegen een verandering. De populariteit van de koninklijke familie is lichtelijk gedaald, nu het koningshuis in deze tijden van economische crisis heeft geweigerd om iets in te leveren van hun belastingvrije salarissen waarbij vergeleken de president van de Verenigde Staten een schijntje verdient.

Ondanks hun enorme rijkdom, die ze grotendeels dankzij hun functie hebben vergaard, krijgt de koninklijke familie ook nog eens enorme onkostenvergoedingen, waardoor de Nederlandse monarchie de duurste van Europa is. De 39,4 miljoen euro aan uitgaven vorig jaar overstijgen zelfs die van de Britse Koninklijke familie.

Royalisten zeggen dat die kosten meer dan gerechtvaardigd zijn, omdat de familie als commerciële ambassadeurs het land ook veel geld oplevert. Toch kan er geen enkele grote economische deal worden aangewezen waarbij hun betrokkenheid een rol zou hebben gespeeld.

Bovenstaand citaat is afkomstig van dit opiniestuk van Max Westerman en is vrijdag 5 april in De Volkskrant gepubliceerd. Westerman schreef het oorspronkelijk voor The Wall Street Journal. Uiteraard sluit ik me 100% aan op de mening van Westerman: ik hou niet van het koningshuis van Oranje, sterker nog, zodra ze op televisie in beeld komen, voel ik me misselijk worden.

Bernhard heulde graag met de duivel. Fragment uit Agent Orange. Illustratie: Erik Varekamp.
Bernhard heulde graag met de duivel. Fragment uit Agent Orange. Illustratie: Erik Varekamp.

Er zijn ook genoeg argumenten tegen het huis van Oranje als staatshoofd. Allereerst is het ondemocratisch. Ten tweede kost het bergen geld. Het is toch gek dat Bea en praktisch de hele familie van een uitkering leeft. Ze krijgt een hoger loon dan Rutte en betaalt geen belasting. En zoals Westerman in zijn artikel aangeeft: is het nooit duidelijk hoeveel de bemiddeling van Bea in het buitenland eigenlijk onze economie oplevert. Ten derde kent de geschiedenis van de Oranjes meer zwarte bladzijden dat witte. Die geschiedenis begint al bij prins Maurits die Johan Vanoldenbarneveld liet executeren. Ook was wijlen Prins Bernhard, Satan hebbe zijn ziel,  allesbehalve een lieverdje: behalve opper-dierendoder en verwekker van buitenechtelijke kinderen, stond het nazi-uniform hem ook prima en was hij lid van de NSDAP. En dan heb ik het nog niet eens over de Lockheed affaire als voorbeeld van een van de vele vuile zaakjes waarin deze prins der Nederlanden bij betrokken was. Niet zo gek wellicht dat Wim-Lex zijn ogen liet vallen op de dochter van een oorlogmisdadiger. Het zit immers in de familie.

Maar ach, het koningshuis is nu eenmaal traditie, zegt u? Haal ik toch nog even Westerman aan:

Het valste argument voor de monarchie is: ‘Het is traditie, net zo Nederlands als molens en klompen.’ Ja, slavernij en kinderarbeid waren ook traditie. Laten we ook niet vergeten dat Nederland historisch gezien meestal een republiek is geweest, zelfs als een van de eerste landen in de moderne wereld.

Wat kunnen we eraan doen?
Op Facebook is een pagina gemaakt waar mensen voorstellen kunnen doen voor de aanstaande republiek die gevormd moet worden. Maar wie niet wil Faceboeken kan ook terecht op de site HetIs2013. Deze site is in het leven geroepen in navolging van de studente die tijdens de verjaardag van Bea een bord omhoog hield met de tekst: ‘Weg met de monarchie. Het is 2013’. Ze werd na twee minuten afgevoerd door twee agenten, want tja, vreedzaam kritiek uiten op het Huis van Oranje, dat ligt toch heel gevoelig in Nederigland.

Ik zeg niet meteen dat iemand zijn Suzuki Swift op het hoofd van Wim-Lex moet parkeren om de monarchie om zeep te helpen. Ik hoop dat de discussie over de monarchie serieus wordt opgepakt in dit land, ook in politiek Den Haag en dat ik de afschaffing van het achterhaalde circus nog mee mag maken. Mensen die in een sprookjeswereld willen leven met prinsen en prinsessen moeten maar in Disneyland gaan wonen.

Categorieën
Mike's notities

Bij het vertrek van Bea

Han Hoogebrugge plaatste deze strook vanmorgen en reageert daarmee op het nieuws dat koningin Beatrix met pensioen gaat.

prinspils_hoogerbrugge

(En check ook deze strip van Han over hetzelfde nieuws.)

Normaliter zou ik niet op dergelijk nieuws reageren, maar niet alleen vind ik de opmerking van Hoogerbrugge grappig en past deze in de visie waarin ik het koningshuis aanschouw, namelijk niet als iets wat we serieus hoeven te nemen, ook raakt de komst van Prins Willem mij persoonlijk nu koninginnedag ten einde is en niet langer gevierd zal worden op 30 april.

Ik ben geen fan van het koningshuis: ik vind het verschrikkelijk achterhaald en vooral een waste of money. Maar ik besef me terdege dat we in een land wonen met verschillende meningen. Er zijn genoeg mensen die het wel leuk vinden dat dit archaïsche toneelstukje onderdeel is van onze cultuur, en die mensen gun ik natuurlijk hun pleziertje. Al had ik een beetje gehoopt, naïef natuurlijk, dat als Bea afscheid zou nemen van haar taak, het koningshuis voorgoed op slot zou gaan. Helaas.

Zelf heb ik altijd een wat moeilijke relatie gehad met koninginnedag. Ik ben namelijk op dertig april 1977 geboren. Mijn hele leven viel mijn verjaardag samen met het koekhap- en zuipfeestje van de koningin. 1996 uitgezonderd: toen woonde ik in Berkeley en konden mijn buurtbewoners nauwelijks aanwijzen waar Nederland lag, laat staan dat ze wisten dat we geen president hadden maar een oma die voor een flinke uitkering lintjes doorknipt en zich met formaties bemoeit. Hè, kan ik het toch weer niet laten om een cynische opmerking over het Huis van Oranje te maken en dat terwijl er natuurlijk genoeg mensen zijn die dol zijn op Beatrix.

Nou ja, je kunt niet iedereen te Facebookvriend houden, moeten we maar denken.

Toch vond ik het soms ook wel weer leuk dat er uitbundig gefeest werd in het land terwijl ik mijn verjaardag vierde. Maar daaraan komt nu een einde.

Volgend jaar wordt koningdag of hoe we het ook gaan noemen op 27 april gevierd. Nou ja, volgend jaar een keer op 26 april, want de 27ste is een zondag – hoezo gaan we anno nu niet gebukt onder het juk dat christendom heet? Hoe dan ook: volgend jaar zullen voor het eerst het kroontjesfeest en mijn verjaardag niet samen vallen. Dat voelt als een verlossing: nu hoef ik niet meer per se de drukte in Amsterdam te ontlopen, maar kan ik in relatieve rust de dag doorbrengen. Zoals ik wil. Dat betekent: koffie lezen, strips leuten en andere dingen waar ik op dat moment zin in heb.

Alleen dit keer ben ik niet meer automatisch vrij op mijn verjaardag. En dat is toch wel jammer.

Da’s ook wel weer typisch iets voor het huis van Oranje, om dit soort dingen te beslissen zonder even te overleggen met iedereen die op 30 april jarig is. Zo blijkt maar weer: het koningshuis is er niet voor het volk, het volk is er voor het koningshuis.

Deze video maakte ik twee jaar geleden op 30 april:

Categorieën
Daily Webhead Video

Video: 30 april

Geheel tegen mijn gewoonte in begaf ik me vandaag buiten de deur. Normaliter waag ik me niet tussen de meute tijdens Koninginnedag, maar vanmorgen vroeg bezocht ik even het Vondelpark. Daar was het vrijmarkt en inderdaad stond men hele inboedels, zelfverpakte chips in broodzakken en lauwe koffie aan te bieden. Ook werd er hier en daar een kunstje opgevoerd.

Wederom bleek Koninginnedag niet om Bea te gaan, maar om de handel. De Nederlandse handelsgeest, ooit met nostalgische woorden bezongen door oud-premier Balkenende, was springlevend in het Vondelpark.

Ik werd er droevig van. Al die kinderen die wellicht aan het einde van de dag teleurgesteld naar huis konden met al hun knuffels weer in de zak. Niemand had ze willen hebben. Of dat ene meisje met die blokfluit dat zich de hele dag een nieuwe Berdien Stenberg had gewaand, en voor al haar moeite 1,50 euro had verdiend.

Nou ja, misschien ook wel een goede les voor de kids. En om half tien leken ze er nog lol in te hebben dus wie weet hoe de rest van de dag zou verlopen.

Na 20 minuten begon het park al aardig vol te raken en had ik alweer genoeg van alle valse noten, krijsende kinderstemmetjes en serieuze handelaren – want die zaten er natuurlijk ook tussen. Het was dan ook tijd voor koffie & taart, want men verjaart over het algemeen maar eens per jaar.

Thuis stond het prikbord op mijn facebookpagina vol met felicitaties. Nu weet ik ook wel dat vrienden een automatische herinnering krijgen opgestuurd, toch vond ik het hartverwarmend om al die gelukwensen te lezen. Dat is jarig zijn in het tijdperk van social media.

Daily Webhead: 30 april from Michael Minneboo on Vimeo.

Categorieën
Mike's notities

Seks met de Majesteit

Zelf moet ik er niet aan denken – seks met Beatrix. Sterker nog: iedere gedachte aan Beatrix, haar familie en waar ze voor staan – namelijk een archaïsch overblijfsel van vervlogen tijden dat allang afgeschaft had moeten worden en waar een veel te hoog prijskaartje aan hangt – roept bij mij slechts negatieve gevoelens op.

Ja, ik ben een republikein wat dat aangaat en vind dat het koningshuis permanent gesloten mag worden. Sterker nog: van de week vernam ik in het programma Pauw & Witteman, dat er een kans bestaat dat Beatrix niet rechtmatig koningin is, omdat ze een bastaardkind zou zijn.

Bij onderstaand typetje van humormeester Kees van Kooten roept Beatrix echter hele andere gevoelens op. Onstuimige erotische gevoelens wel te verstaan. Ik kwam bij deze prachtige sketch op youtube terecht toen ik op zoek was naar het fragment van Hans Teeuwen die de Majesteit anaal neemt. Hetzelfde thema, maar een heel andere uitvoering.

Categorieën
Mike's notities

Leve de republiek!

Volgens een onderzoek van Maurice de Hond – moet je dat er nog bij zetten eigenlijk? Ik bedoel: worden er in Nederland ook peilingen door iemand anders gehouden tegenwoordig? Nou goed: volgens een peiling van Maurice de Hond is het aantal voorstanders voor een republiek in de afgelopen vijf jaar toegenomen.

In 2005 vond één op de vijf ondervraagden (20 procent) dat Nederland het beste een republiek kan worden, nu is dat bijna één op de drie (29 procent. Dat meldde Het Parool gisteren. Het aantal Bea-aanhangers daalde van 74 en 67 procent.

Dat aantal is naar mijn smaak nog niet laag genoeg, maar we zijn op de goede weg. Ik hoop al jaren op de afschaffing van het koningshuis. Ik ben geen fan van Bea, haar Alex vind ik helemaal geen interessant figuur en voor de symbolische waarde zijn de Oranjes gewoon veel te duur. Goed, een president of welk staatshoofd dan ook, kost natuurlijk ook geld. Maar die betaalt tenminste nog belasting. Dat doen de Oranjes niet.

Het idee van een koningshuis is bovendien achterhaald. ‘Leuk juist want traditie,’ denk je misschien. Maar kolonialisme is ook zo’n traditie die de Hollanders uiteindelijk hebben afgeschaft. Wat mij betreft hoort een koning(in) in hetzelfde rijtje thuis. Daarbij zijn de ideeën die Beatrix erop nahoudt, zoals haar opvatting over internet bijvoorbeeld, ook niet meer van deze tijd. Zo iemand representeert mij niet.

Nog niet overtuigd? Kijk dan maar een paar minuten naar de NOS-uitzending van Koninginnedag. Als alle debielen, demente bejaarden en andere dwaallichten zwaaien naar een overbetaalde marionet. Als je de schaapachtige grijns van de prinsen ziet, zou je bijna hopen dat iemand het spelletje zaklopen letterlijk neemt.

Ik gun al die kids met hun blokfluitjes heus hun 15 seconds of fame, daar niet van, en Koninginnedag is een mooie gelegenheid om de zolder weer eens op te ruimen. Maar onder die vrolijkheid schuilt mijns inziens een dieptrieste, saaie traditie en een misplaatst gevoel van saamhorigheid. Ik snap daarom best waarom het merendeel van het volk zich te buiten gaat aan drankgebruik op deze dag.

Als Beatrix met pensioen gaat, lijkt het me een mooie gelegenheid om de deuren van het koningshuis permanent te sluiten.