Categorieën
Film Mike's notities

Column: Een veilig Halloween

Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

Sinds enkele jaren kennen ze in Amerika ‘Trunk or Treat’. In deze variant van ‘Trick or Treat’ gaan de kinderen tijdens Halloween om snoep te scoren niet verkleed langs de huizen, maar lopen ze langs geparkeerde auto’s waarin lekkernijen liggen uitgestald in de versierde kofferbak. Bezorgde ouders hopen zo toezicht te kunnen houden op de kleintjes en te voorkomen dat ze slachtoffer zullen worden van pedofielen.

Waarom de ouders niet gewoon met de jonge kinderen meelopen als ze langs de huizen gaan, is me een raadsel. Kennelijk houden ze er gewoon van om zoveel mogelijk met hun auto te doen. De plaatselijke kerkgemeenschap is vaak de organisator van deze ‘Trunk or Treats’ en daarom vinden ze dikwijls op de parkeerplaats van een kerk plaats. Dat is toch wel ironisch gezien de reputatie van de kerk als pedofielenclub. Over de kat op het spek binden gesproken.

Verhalen waarin kinderen tijdens Halloween gevaarlopen doen al jaren de ronde. Iedereen kent de verhalen over vergiftigd snoep of fruit waar scheermesjes in verstopt zitten. Dit zijn meestal urban legends, behalve de anekdote over Ronald Clark O’Bryan die in 1974 zijn eigen zoon vergiftigde met Halloweensnoep om het geld van de levensverzekering op te kunnen strijken. Hij kreeg heel toepasselijk The Candy Man als bijnaam.

In de huidige commerciële variant van Halloween komt het gevaar dus niet meer van spoken, heksen of het feit dat de grens tussen onze wereld en het dodenrijk op de 31ste van oktober vervaagt, maar uit de hoek van pedo’s en niet-brave vaders die op een creatieve wijze de financiële crisis binnen het huishouden proberen te beslechten. Reallifehorror versus de sprookjesachtige, gothic-kitsch die mijn Halloweenbeleving bepaalt.

Dankzij mijn intolerantie voor suikergoed en liefde voor films als Sleepy Hollow en The Nightmare Before Christmas, draait Halloween voor mij om pompoenen snijden, horrorfilms kijken met vrienden en oude kerkhoven bezoeken. Dat laatste doe ik bij voorkeur in pittoreske steden als het Schotse Edinburgh. Daar worden de mythes rondom geestverschijningen levend gehouden door diverse ghost tours. Door ’s nachts op een middeleeuws kerkhof te lopen waar een miljoen pestslachtoffers onder je voeten begraven ligt, worden die geesten bijna tastbaar en is het makkelijk voor te stellen dat ieder moment een onthoofde ruiter tussen de graven door voorbijrijdt om vervolgens in de mist te verdwijnen. Nog een voordeel: de kans om een pedofiel tegen het lijf te lopen is nihil. En aangezien je als levende kerkhofbezoeker niet interessant bent voor bodysnatchers of necrofielen is zo’n prachtig kerkhof eigenlijk de veiligste plek om Halloween door te brengen. Je kunt er alleen moeilijk je auto kwijt.

Illustratie: Paul Stellingwerf.
Illustratie: Paul Stellingwerf.

Gepubliceerd in Schokkend Nieuws #104.

Categorieën
Strips

De betekenis van Halloween volgens Batman

Klik op plaatje voor grotere versie.
Klik op plaatje voor grotere versie.

Uit: Halloween Special: Batman Li’l Gotham 2013. Tekst: Dustin Nguyen & illustraties: Derek Fridolfs.

En nu we toch op stripgebied op de Halloweentoer gaan, wilde ik je deze aflevering van de autobiografisch getinte strip van Squabe (Abe Borst) niet onthouden. Abe is een van de eerste afgestuurden van de studie Comic Design te Zwolle.

squabe_halloweenEn check meteen ook even deze trick or treat-strip.

halloween_tree

halloween_donald_duckWat Donald Duck zei: Happy Halloween! Maak er wat moois van.

Categorieën
Strips

Striptips: Claire, Plunk, Comixiade en Superhelden

Van de striptips ben ik een beetje afgestapt de laatste tijd, want er zijn al genoeg stripblogs die een agenda bijhouden. Deze week en snel daarna gebeuren er echter zoveel leuke dingen in stripland dat ik toch even dit overzichtje voor je in elkaar heb gezet. Mocht je zelf nog een blijde gebeurtenis te melden hebben (die met strips te maken heeft, zwangerschappen alsjeblieft bij de Viva melden) dan mag dat uiteraard in het commentformulier.

Plunk!
De Plastieken Plunk is een prijs voor het beste Nederlandstalige of woordenloze korte stripverhaal die jaarlijks wordt uitgereikt. Tot 23 november kun je stemmen voor de Plunk Publieksprijs. De shortlist is inmiddels bekend. Check die en stem hier.

claire_hartsgeheimen

Onthulling Claire’s hartsgeheimen
Zaterdag 2 november presenteert stripwinkel Dick Bos te Rotterdam een feestelijke middag ter gelegenheid van het nieuwe 24e stripalbum uit de serie Claire! Tekenaar Robert van der Kroft is ook aanwezig, hij signeert en tekent een persoonlijke noot in ieder album. Bovendien brengt de winkel ter gelegenheid van deze signeersessie een ex-libris uit in een beperkte oplage van 50 stuks.
Iedereen is van harte welkom van 13.00 tot 17.00 in Stripwinkel Dick Bos.
Burgemeester Baumannlaan 119 a, Rotterdam-Overschie.

Comixiade @ABC Treehouse: book presentation, panel discussion and comics jam
Comixiade is an international network of comic strip artists and scenarists. In 2011 and 2012, Platform Spartak, in cooperation with a number of comics organisations throughout Europe, organized a string of workshops (‘comics jams’) in which artists from all over Europe and beyond met, mingled, and created awesome comics artwork together.
Their themes included migration, alienation, the new island state of Europe and many others.

Comixiade: The Book is an anthology of this project, containing all the artwork created, essays on the ideas behind Comixiade, and photo impressions of the events themselves. The project was funded by the European Cultural Foundation, the Book’s crafty design is by Lukas Malak and Aneta Bendakova (Czech Republic).

Zondag 3 november vindt de boekpresentatie plaats in The ABC Treehouse te Amsterdam. Tevens een panelgesprek over buitenlandse strips met Marcel Ruijters, Canan Marasligil en Joost Pollmann. Zie hier voor meer info.

Superhelden expositie in Tilburg
Studio Moan en Uitgeverij Wuft organiseren in samenwerking met NS16 de tentoonstelling ‘Superschelden’, geïnspireerd op een groot aantal krachttermen van striphelden uit de jaren ’60.

Dit zijn slechts twee van de twaalf verwensingen uit de expositie ‘Superschelden’. Helden als Spinneman, Batman en de Groene Lantaarn foeterden deze woorden in de Nederlandse comicpagina’s uit de jaren ‘60. In deze periode, die gepaard ging met een algeheel gevoel van optimisme, maakten horror en duisternis plaats voor positieve heldhaftige stripverhalen. Deze ‘Silver Age’ werd gekenmerkt door zijn fantasie, optimisme en kneuterigheid. Dit is direct terug te zien in de vaak haast sullige “scheldwoorden”, zoals ‘sapperdekriek!’ en ‘alle konijnenvellen!’

Zeefdrukken
Deze blijkbaar heldhaftige manier van frustratie of verbazing uiten dient als inspiratiebron voor een super-serie van twaalf zeefdrukken, gemaakt door verschillende jonge illustratoren. Maarten Donders, Bobbi Oskam, Levi Jacobs, Rik Wielheesen, Merel Cremers, Robin Nas, Martijn Moedars, Lennard Kok, Yngwie Boley, Sjors Tomlow, Nik van Es en Jasmijn de Nood hebben deze scheldwoorden omgezet in een mieterse zeefdruk. Al deze zeefdrukken worden tentoongesteld in het weekend van 15, 16 en 17 november in culturele broedplaats NS16 in Tilburg, aangevuld met comics, tekeningen en superheldenfilms uit de sixties. Ook is er gelegenheid om één van de zeefdrukken aan te schaffen: alle werken worden te koop aangeboden in een oplage van tien.

Opening
Op vrijdag 15 november wordt de tentoonstelling om 17.30 feestelijk geopend met euvele drankjes en knallende melodieën. De rest van het programma en een overzicht van alle deelnemende illustratoren (en superhelden) is te vinden op www.superschelden.nl

Categorieën
Fotoblog

Halloween Parade Amsterdam

Categorieën
Daily Webhead Video

Daily Webhead Video: Halloween Parade Amsterdam

batman_halloween

Zaterdagavond was ik net thuis van Stripfestival Breda, toen Linda en ik een bonk herrie buiten hoorden. Ik dacht dat het een pro of anti-ZwartePiet-demonstratie betrof, dus gingen we even kijken. Bleek het een Halloween Parade te zijn die richting het Westergasfabriekterrein ging.

Categorieën
Fotoblog

Zonsondergang

Categorieën
Fotoblog

Omgewaaid

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Altijd Halloween

The Short Halloween.
The Short Halloween.

Nog een paar dagen en dan is het weer 31 oktober: Halloween. Daarom een speciale Halloweenaflevering van Spidey’s web.

Er zijn maar weinig Spider-Man-verhalen die zich op Halloween afspelen. Je hebt het komische verhaal The Short Halloween geschreven door Seth Meyers en getekend door Kevin Maguire. Hierin probeert Spidey, tijdens een Halloweenoptocht door Greenwich village, een derderangs juwelendief in te rekenen maar wordt hij geraakt door een raketje waardoor hij bewusteloos raakt. Spidey valt van het dak naar beneden, waar een dronkaard in een steegje net aan het kotsen is. Zijn vrienden zien de echte Spider-Man voor hem aan en nemen hem mee naar huis, terwijl de juwelendief de nep-Spider-Man naar zijn schuilplaats ontvoerd. Hilarsch, ach, wel een aardig verhaal van de schrijvers van Saturday Night Live, maar geen klassieker. Zeker geen Halloweenklassieker.

Een belangrijk verhaal dat zich ook op Halloween afspeelt is Revalations part four dat in Peter Parker Spider-Man #75 staat. Hierin kwam de beruchte Clone Saga tot een einde. Norman Osborn bleek nog in leven te zijn en het meesterbrein te zijn achter alle ellende die Peter Parker (en de lezer) over zich heen kregen gestort in de afgelopen jaren. Osborn ontvoerde Ben Reilly, Peters Kloon, en Spidey. Ook liet hij alle vrienden en kennissen van Peter naar The Daily Bugle komen. De redactieruimte is versierd met Halloweendecoraties. Een mooie locatie voor als Spidey en the Green Goblin met elkaar op de vuist gaan.

De redactie van The Daily Bugle.
De redactie van The Daily Bugle.
Green Goblin valt Spidey aan. Art: JRJR, script: Howard Mackie
Green Goblin valt Spidey aan. Art: JRJR, script: Howard Mackie

In het openingsshot van de comic krijgen we ook een beetje Halloweensfeer mee.

Spider-Man-075-halloween

Eigenlijk is het niet zo erg dat er maar weinig Spidey-avonturen spelen op de leukste spookavond van het jaar, want je zou kunnen zeggen dat het in de wereld van Peter Parker bijna elke dag Halloween is. Zijn vijanden gaan immers kleurrijk gekleed. Wat dacht je van de eerder genoemde Green Goblin met zijn groene trollenpakje, goblin glider, pompoenbommen en vlijmscherpe vleermuizen van metaal? En een schurk als Jack O’Lantern is met zijn naam en brandende pompoenhoofd welhaast de perfecte posterboy voor Halloween.

halloween_greengoblinv2Niet alle schurken verlenen zich echter voor een link met Allerheiligen. Kingpin, de zakenman die altijd gekleed gaat in nette maatpakken, bijvoorbeeld niet en ook Sandman past niet goed in het rijtje. Spider-Mans collega Ghost Rider dan weer wel. De kostuums van superhelden en –schurken worden dan ook vaak gedragen op Halloweenfeestjes en door cosplayers.

Al ziet zo’n Green Goblin outfit er toch wel erg lullig uit in het echt. Geen wonder dat regisseur Sam Raimi en kostuumontwerper James Acheson Willem Dafoe in der tijd in Spider-Man liever in een soort kevlar harnas lieten rondvliegen. Wat betreft het masker hadden ze wel een mooiere oplossing moeten bedenken, vind ik.

Categorieën
Mike's notities Strips

Dagboek van een stripjournalist: Stripfestival Breda 2013

Stripfestival Breda was dit jaar in het laatste weekend van oktober. Uiteraard heb ik het stripfestijn ook een dag bezocht. Het was een prima werkdag voor deze stripjournalist. Een selectieve impressie.

Laat ik eens op tijd gaan, dacht ik dit jaar. Om tien uur ’s ochtends gingen de deuren open van het Chassé Theater en er stond al een aardige rij fans te wachten. Gelukkig had ik een persticket en kon ik redelijk snel naar binnen. Daar vond ik al een flinke rij mensen voor de Eppo-stand, vooral voor de mannen achter Storm. De fans wilden kennelijk een mooie tekening in hun nieuwe album en waren bereid daarvoor te wachten. Ik vermoed dat veel fans al een aardige verzameling tekeningen hebben verzameld. De Eppo-uitgever boft met die trouwe lezers die de kassa’s goed laten rinkelen. Het deed me denken aan de hype rond de iPhone: mensen stonden van de week in dikke rijen om de nieuwe telefoon voor 700 euro aan te schaffen. Gekkenhuis. Voor dat geld kun je een leuke start maken met je stripverzameling.

Douwe Dabbert
douwedabbert_coverRob van Bavel, hoofdredacteur van Eppo maar ook de directeur van stripfestival Breda, had het druk, maar had even de tijd om kort te praten over de rubriek Stripplaatje onder de loep en mij het nieuwe album van Douwe Dabbert te geven waar ik een aflevering over ga schrijven. Uitgeverij Barabas, onderdeel van stripwinkel Barabas, bracht op het festival het tweede deel van de luxe reeks van Douwe Dabbert uit. Deze albums worden in een kleine oplage op de markt gebracht. Wie de hele reeks wil kopen betaalt maar liefst €149,95 per deel. Daarom ben ik erg blij dat de Don Lawrence Collection de reeks van Thom Roep en Piet Wijn ook als reguliere albums uitgeeft die slechts 7,95 per stuk kosten. Ik vind de verhalen over Dabbert erg leuk, maar ben niet een fan die 150 euro voor een verhaaltje over heeft.

ward1Ook nam ik het eerste deel van Ward mee. In Eppo sla ik de vervolgverhalen altijd over totdat ik ze in hun geheel kan lezen. Ik ben benieuwd wat de samenwerking tussen Willem Ritstier en Marissa Delbressine voor strip heeft opgeleverd.

Op stripbeurzen is het voor mij veel praten met stripmakers en uitgevers. Nieuwe boeken die interessant zijn voor een bespreking of interview krijg ik mee. Soms kan ik er wat mee, soms ook niet. Het hangt er een beetje van af welk tijdschrift er ruimte voor heeft. Als ik het album niet in de VPRO gids kwijt kan of elders, maar ik vind het toch interessant, dan doe ik er online iets mee middels een artikel of een video.

Ik sprak onder andere uitvoerig met de mannen van Syndikaat die Struikelen van Pieter Rosseel presenteerden dit weekend. Struikelen is het verhaal van vier twintigers in hun laatste maanden op kamers in Gent. Dit is het stripdebuut van de Vlaamse Rosseel die na zijn studie architectuur er toch voor koos om stripmaker te worden.

Een boeiend gesprek had ik met Eelco Koper die op de beurs een gratis preview van zijn comic Superhelden aan het uitdelen was. In januari komt het eerste nummer uit. Koper straalt van de ambitie om de Nederlandse lezer op goede superheldenstrips te trakteren. Hij wil iedere maand een comic van 40 pagina’s uit brengen die slechts 2 euro gaat kosten. In de comic zal niet alleen een verhaal staan van zijn eigen creatie Cat-Man, ook zullen onder andere Savage Dragon van Erik Larsen, Mudman van Paul Grist en Ultra Duck van Edgar Delgado en Humberto Ramos hun opwachting maken. Koper wil de verhalen in delen publiceren, wat zijn uitgave de comicvariant van de Eppo zal maken. Het wordt wel superhelden Nederlandse stijl: Savage Dragon gaat Woeste draak heten; Mudman wordt Modderman. Uiteraard vind ik dit als comicliefhebber, een heel tof initiatief.

Een van de drie tekeningen die Spaey in een handomdraai op papier zette.
Een van de drie tekeningen die Spaey in een handomdraai op papier zette.

Leuk aan deze editie van Breda vond ik de kennismaking met Kristof Spaey. We kenden elkaar al via Facebook, maar nu hij druk zat te tekenen in de stand van Het Vlaamse Onafhankelijke Stripgilde, precies ook de mensen achter Strike & Stroke, konden we elkaar eens de hand schudden. Meteen kocht ik de trilogie Misschien Nooit Ooit, getekend door Spaey en geschreven door Marc Legendre. (Legendre krijgt overigens dit jaar de Bronzen Adhemar, de belangrijkste Vlaamse stripprijs, tijdens het Stripgids festival uitgereikt.) Spaey tekent in een realistische en toegankelijke stijl. De strip ziet er op het eerste gezicht aantrekkelijk uit, evenals de hoofdpersonages. Overigens vertelde de tekenaar dat hij modellen gebruikt voor de personages. Terwijl we aan het babbelen waren, tekende Kristof op ieder schutblad een van de drie hoofdpersonages uit het verhaal. Ik heb daar video-opnames van gemaakt en zal die binnenkort publiceren. (Ja, dames, wij mannen kunnen heus wel multitasken, als het maar leuke activiteiten betreft.)

Een andere leuke eerste ontmoeting was met de Vlaamse Catherine Dejonghe. Deze dame houdt zich eigenlijk pas sinds een jaar met het beeldverhaal bezig, maar heeft zich dankzij een prominente aanwezigheid op Facebook en het organiseren van onder andere een megasigneersessie in Vlaanderen, al goed in de picture gespeeld. Ze straalt dan ook veel enthousiasme voor het medium uit. (Zie hier de foto’s die ze tijdens het stripfestival maakte.) Naast haar zat Michel die speciaal uit België naar Breda was gekomen om een originele tekening te bemachtigen van de Amerikaanse tekenaar Terry Dodson. Het was nog maar de vraag of het ging lukken, want Dodson schijnt soms heel veel tekeningen op zo’n dag te maken, maar soms ook bijna niets. Het hangt van zijn bui af. Ik hoop dat Michel die dag met een mooie tekening naar huis ging.

Betaald signeren
snippers_2Een groot verschil tussen Amerikaanse tekenaars en hun Nederlandse collega’s is dat ze geld vragen voor een illustratie. Eigenlijk is dat ook niet meer dan normaal. In plaats van een dag te kunnen werken aan hun strips, zitten ze op een beurs te signeren. Als je je bedenkt dat veel van hun tekeningen later op Ebay verkocht worden voor goed geld, is het niet gek dat ze er zelf ook iets voor willen terug zien.

Eigenlijk is het heel gek dat Nederlandse tekenaars zo’n heel weekend gratis zitten te werken. Goed, ze verkopen er meer albums mee, maar toch: hulde dat ze bereid zijn dit te doen. Vaak zien ze elke beurseditie dezelfde fans aan hun tafel verschijnen voor een nieuwe tekening. Veel stripliefhebbers bezoeken juist de stripbeurzen omdat ze hun favoriete tekenaar kunnen ontmoeten, dus die stripmakers brengen veel bezoekers in de tent en een goede omzet voor de beursorganisatie. Ik heb daarom nooit begrepen waarom de organisatie achter de Stripdagen in Gorinchem de tekenaars geen vergoeding geeft of in ieder geval hun onkosten vergoedt als ze het hele festival hard zitten te tekenen.

(Het standaardantwoord op die vraag is overigens dat daar geen geld voor is. Er wordt door de beursorganisatie geld verdiend dankzij die stripmakers en die mogen daar wat voor terugkrijgen. Natuurlijk maakt de organisatie een hoop kosten, dus mocht het niet betaald kunnen worden uit de verhuur van kraampjes, dan kan er wellicht sponsoring voor gevonden worden. Voor mij is deze situatie een mooi voorbeeld van hoe de Nederlandse stripsector minder professioneel is dan die in bijvoorbeeld de Verenigde Staten. Ik zeg niet meteen dat ik een antwoord op dit soort kwesties heb maar het kan geen kwaad om ze aan te blijven wakkeren. Omdat iets altijd al zo was, hoeft niet te betekenen dat het altijd zo moet blijven.)

leever_pimpamDe stripmakers die ik gisteren sprak maakten allemaal een goedgeluimde indruk. Gerard Leever zat zijn nieuwste albums te signeren. Een paar jaar geleden heb ik hem geïnterviewd over de autobiografische strip, maar dit was de eerste keer dat we elkaar face to face spraken. Omdat hij te druk is met andere projecten, maakt Gerard tegenwoordig nog maar een aflevering per jaar van zijn stripdagboek Gleevers dagboek. Jammer natuurlijk, want het is een erg leuke strip. Aan de andere kant moet je ook weer niet eeuwig doorgaan met een reeks. Wat mij betreft gaan sommige reeksen echt te lang door. Maar goed, zolang de tekenaar er nog plezier in heeft en de lezers ook, wat is daar dan eigenlijk mis mee.

Aimée de Jongh signeerde haar nieuwste Snippers-album. De tweede alweer. Overigens zijn daar ook luxe harde kaft-edities van uitgekomen.

Tientallen portretten
Bij Marq van Broekhoven kocht ik zijn bundel stripcolumns De wereld die strips heet. Hansha, een collega-tekenaar vroeg aan hem of Marq een portret van hem wilde tekenen. Hansha had een schetsboekje vol met portretten, allemaal gemaakt door andere tekenaars. Ook dat staat natuurlijk op video en zal ik laten zien in een nog te verschijnen Daily Webhead-aflevering.

marq_zelfportret

Naast Marq zat Mars Gremmen, die de vaak ijzersterke redactiecartoon in Eppo maakt en waar zojuist het tweede album over Trix bij Strip2000 verscheen, sexy cartoonmeiden te tekenen voor de liefhebbers. Ik had Gremmen nog nooit ontmoet, dus vond het erg leuk om eens met hem te praten.

Ook heb ik kort kennisgemaakt met de mensen achter Strips2Go en de eerste drie nummers meegenomen. Kan ik eindelijk eens zien wat daar in staat, want tot nu toe had ik nog geen pagina ervan gezien. Wel jammer dat Strips2Go verstopt zat ergens aan het einde van de beurs in de Jupilerzaal.

Het was fijn even koffiedrinken met Kenny Rubenis. We kennen elkaar al een paar jaar, maar hadden nooit eens sociaal rond de tafel gezeten. Rubenis maakt leuke, soms ontwapenende strips die hij als smallpress uitgeeft. Ook werkt hij veel in opdracht.

Avondeten deed ik met stripvrienden Matt Baaij en Rob van Barneveld. Een verse collega van Syndikaat, Chiel te Bokkel, voegde zich bij ons gezelschap. Dat werd natuurlijk melig placemats voltekenen in het restaurant. (En ja, ook daar is videomateriaal van gedraaid.)

lemuriaTig spareribs later was het tijd om met de Fyra naar huis te gaan. Onderweg las ik wat columns van Van Broekhoven – die ik je bij deze echt kan aanraden. Over stripliefde gesproken. Ook las ik een preview van The lost tales of Lemuria. Deze comic is geschreven door Sytse Algera (De Vries) en getekend door Apryadi K en behoort tot het science fiction/fantasy genre. Het schilderwerk van Apryadi Kusbiantoro doet denken aan de strip Storm. Algera, die ook bij de organisatie van stripfestival Breda zit, timmert als scenarist aardig aan de weg. Van De Vries zijn inmiddels twee albums verschenen die in Eppo werden voorgepubliceerd. Ik ben benieuwd hoe deze nieuwe serie door de Eppo-lezers ontvangen zal worden.

Terugkijkend op deze editie van de beurs kan ik zeggen dat het voor mij als stripjournalist een goede dag was, al heb ik niet iedereen kunnen spreken die op mijn lijstje stond. Volgend jaar zal ik bij de smallpressers beginnen, want daar valt volgens mij nog een hoop moois te ontdekken.

Check ook deze fotoserie op Bredavandaag.nl.

Categorieën
Strips

Stripliefde: Sam, I Love Paris en Dufaux

Iedere vrijdag delen striplezers hun stripliefde en vertellen over hun favoriete strip.

Veerle en Sam.
Veerle en Sam.

Wat is je naam, je leeftijd en je wat doe je voor werk?
Veerle Devos, 30 jaar en leerkracht Duits-Nederlands.

Welke strip(s) is/zijn je favoriet en lees je nu nog steeds?
Ik heb het eigenlijk vooral voor de ‘echte’ Belgische stripverhalen. Het was erg moeilijk om te kiezen uit mijn collectie maar mijn absolute favoriet is de stripreeks Sam van Jan Bosschaert en Marc Legendre, en vooral het verhaal Circus Campioni. Daarnaast heb ik I love Paris van Maarten Vande Wiele al tientallen keren gelezen (love the drama) en ik ben ook fan van de Nooit-misschien-ooit– reeks van Kristof Spaey en Marc Legendre. Daarnaast koop ik bijna alle reeksen waar de naam Jean Dufaux aan verbonden is (Jessica Blandy, Santiag, de aasgieren,…). En oh ja, ook Blacksad vind ik super goed (zo kunnen we wel nog even doorgaan).

Waarom is/zijn dit je favoriete strip(s)? Wat vind je er zo goed aan?
Ik vind Sam nog steeds een straffe meid en ik keek er als jong meisje ook al erg naar op. Want wie wil niet dezelfde avonturen meemaken als dit knap strippersonage? Toen ik twaalf jaar was en een brief schreef naar het Sukske en Wiske weekblad om te vertellen hoe tof ik de avonturen van Sam wel vond, kreeg ik een persoonlijke brief en tekening van Jan Bosschaert terug. Sindsdien is mijn liefde voor deze reeks en voor het werk van Jan Bosschaert enkel groter geworden. Ik hou enorm veel van zijn teken (schilder)stijl en heb zelf ook enkele werken van hem hangen.

Ik hou wel van wat drama en daarom vind ik de I love Paris-verhalen ook super. De tekenstijl van Maarten Vande Wiele zorgt er echt voor dat dit verhaal tot zijn recht komt. Los van elkaar zou het niet kloppen.

Verder hou ik ook van de tekenstijl van Kristof Spaey. Ik heb zijn vintage covers ook gekocht op de laatste Facts-beurs in Gent.

Wanneer kwam je er voor het eerst mee in aanraking? En wat deed dat met je?
Strips zijn er bij mij met de paplepel ingegeven. Mijn vader verzamelt al strips van zijn 10 jaar en ik ben opgegroeid met Suske en Wiske, Jommeke, Nero, Urbanus. Zelf ben ik al van mijn twaalf jaar fan van de stripreeks Sam. Mijn eerste ervaring met het lezen van Sam kwam er, zoals hierboven vermeld, door mijn abonnement op het Suske en Wiske weekblad. Ik keek dan ook iedere week uit om dit tijdschrift te ontvangen en bladerde dan ook onmiddellijk door naar de avonturen van Sam. Ondanks het feit dat ik absoluut geen plaats meer heb in mijn boekenkast, blijf ik maar strips kopen.

sam

In de rubriek Stripliefde vertellen striplezers over hun favoriete strip of strips. Op deze manier bouwen we langzaam een interessante leeslijst op. Ook meedoen? Check hier hoe je dat doet. Ik kijk uit naar je inzending. Oh ja: mocht iemand anders al je favoriete strip genoemd hebben, stuur dan even goed je inzending in, want jouw reden om de strip goed te vinden kan heel anders zijn. Bovendien is je eerste kennismaking en wat dat met je deed waarschijnlijk anders dan die van andere lezers.

Categorieën
Strips

Bij Toutatis!

Obelix naast Jeanet Scheepers van Het Beeldverhaal Amsterdam.
Obelix naast Jeanet Scheepers van Het Beeldverhaal Amsterdam.

Het zal de stripliefhebber niet ontgaan zijn dat de nieuwe Asterix deze week is uitgekomen. In Amsterdam had stripwinkel Beeldverhaal een speciale verkoop: vanaf 12 uur mocht het album Asterix bij de Picten over de toonbank. Ze hadden Obelix ingehuurd om de boel in de gaten te houden en om waarschijnlijk handtekeningen uit te delen.

Overigens waren er meer winkels in Nederland waar het album vanaf middernacht te koop was.

Ik heb het nieuwe album nog niet gelezen of in huis gehaald overigens, maar nieuwsgierig ben ik wel. Kurt Morissens had de eerste bladzijde alvast online gezet om de eerste reacties te testen. Het is wel de Franse versie van het album.

AsterixBijDePictenOok stripfestival Breda ging vandaag van start met de presentatie van de nieuwe Asterix. Wethouder C. Meeuwis en zijn 6 jaar oude zoon Merlijn ontvingen uit handen van voorzitter Rob van Bavel een door de makers gesigneerd exemplaar van het nieuwe Asterix album. Hiermee werd ook de Asterix tentoonstelling in Galerie Jan d’Art geopend, waar uniek materiaal te bekijken is over de beroemde Galliër.

(Bekijk hier het hele programma van het stripfestival dat tot en met zondag duurt.)

De NOS berichtte ook over het uitkomen van het nieuwe album, evenals NRC. En dat is nog maar een topje van de grote hype-ijsberg. Ik denk dat we de nieuwe Asterix gerust het meest gehypte stripalbum van 2013 mogen noemen. Of het werkje van Didier Conrad en Jean-Yves Ferri al die hype waar is, mag je zelf beoordelen. Maar een verkoophit zal het zeker worden.

Daarbij vind ik het altijd leuk als het beeldverhaal weer eens in de media komt.

Categorieën
Film Frames

Levensgevaarlijke woorden op Talk Radio

In Bath huurden Linda en ik een appartement voor drie dagen. Daarin stond een zeer uitgebreide collectie boeken waar ik graag wat langer in had gelezen. Ook was er een bescheiden plankje dvd’s te vinden waar de film Talk Radio tussenstond. Deze film van Oliver Stone stamt alweer uit 1988 en is het bekijken maar dan waard.

Talk-Radio

Talk Radio draait om Barry Champlain, een joodse dj van een praatprogramma voor een station in Dallas. De luisteraars die bellen uiten hun, voornamelijk, rechtse en vaak racistische meningen en doorgaans gaat liberaal Champlain daar tegenin, gewapend met een snelle tong en een spervuur aan grappen. Tijdens een van de uitzendingen is er een vertegenwoordiger aanwezig die de show op de nationale radio wil hebben, wat bij Barry de nodige spanning geeft. Hij vraagt aan zijn ex-vrouw of ze hem wil bijstaan als hij de uitzending maakt waarin hij door heel Amerika te horen is.

Talk Radio is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk geschreven door Tad Savinar en Eric Bogosian, die ook de hoofdrol vertolkt. Het toneelstuk is deels geinspireerd op Alan Berg, de talkshowhost die in 1984 vermoord werd in Denver door blanke racisten. Woorden kunnen natuurlijk niet doden, maar mensen die de humor van bepaalde zaken niet inzien, kunnen dat wel.

talk_radio2

Omdat de meeste scènes zich afspelen binnen de radiostudio, heeft de film iets claustrofobisch. Stone maakt veelvuldig gebruikt van een speciale cameralens waardoor zowel de achtergrond en de voorgrond scherp in beeld zijn. Dat is bijzonder omdat het hoofd van Barry hier bijvoorbeeld in extreme close-up is te zien. Wie goed kijkt, ziet dat halverwege het beeld wat onscherp wordt, de scheidingslijn tussen de voor- en achtergrond. Ik geloof dat deze lenzen al in Citizen Kane (Orson Welles, 1941) werden gebruikt en waarschijnlijk toen voor het eerst.

Aan het einde van de film draait Barry door en vertelt zijn publiek de waarheid:

Als je even door de jarentachtingkapsels heen kijkt, biedt Talk Radio ook nu nog een intensieve kijkervaring.

Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.