Categorieën
Film Frames

Star Wars kijk je niet alleen

Er zouden in deze tekst spoilers kunnen zitten, dus als je Star Wars Episode VII: The Force Awakings nog wilt gaan kijken, zou ik deze blogposts pas later gaan lezen. Niet dat ik een recensie van deze film zal geven, want na de enorme mediahype van de afgelopen drie jaar, heb je allang beslist of je wel of niet naar deze film zal gaan. Recensies zijn dus vooral leuk om achteraf te lezen en te kijken of je het met de recensent eens bent.

Eerlijk gezegd weet ik nog niet precies wat ik wil zeggen, behalve dan dat ik blij ben dat ik The Force Awakens in de bioscoop heb gezien met een stel vrienden.

Hmmm Lekker klassiek!
Hmmm Lekker klassiek!

Woensdag 16 december stond ik samen met drie vrienden in de rij voor de bioscoopzaal in de Hallen in Amsterdam. Jeroen was zo aardig geweest om voor ons allemaal kaartjes te kopen. Dat deed hij meteen toen ze beschikbaar kwamen, zo’n anderhalve maand geleden. Jeroen zat dan ook al vier jaar op deze film te wachten. Hij is een echte Star Wars-fan. Eentje die niet houdt van Ewoks en grote problemen heeft met de laatste drie films die zijn uitgekomen. Die zijn dan ook niet mijn favoriet. Geef mij maar The Empire Strikes Back en Return of the Jedi. De trilogie van Lucas, tja, daar kun je maar het beste grappen over maken, zoals Thijs van Domburg op hilarische wijze kan:

https://www.youtube.com/watch?v=B9mExi2qW1k

Vlak voordat we de zaal binnengingen maakte Jeroen wel een enorme spoiler aan me bekend. ‘Wist je dat niet?! Dat is al drie jaar bekend!’. Ik had geen idee. De mediahype heb ik geprobeerd zoveel mogelijk te omzeilen. Dat lukte natuurlijk niet echt, want ik leef constant online, maar dit feitje wist ik nog niet. Het kon uiteindelijk de pret niet drukken. Zodra de muziek van John Williams te horen was en de beroemde Star Wars tekstscroll voorbijkwam, zaten we er al goed in. Er klonk applaus toen Han Solo en Chewie voor het eerst in beeld kwamen. Leia kreeg wat minder de handen op elkaar, maar toch.

Dat de drie oudgedienden Leia, Solo en Skywalker in The Force Awakens zitten, maakte het voor mij al een feestje. Leia, Yoda en de muziek van John Williams zijn mijn favoriete Star Wars-personages, en twee van de drie zitten in deze episode. Verder was het ook een heel fijn bioscoopbezoek. Dat kwam door mijn drie vrienden die grote Star Wars-fans zijn. Het is heerlijk om met gelijkgestemden een film te gaan zien en voor de vertoning verwachtingsvolle pret te maken. We waren allemaal weer even kinderen of tieners. Het is fantastisch dat een film kijken dat nog steeds teweeg kan brengen.

We're kids again! Chris, Mike en Jeroen. Foto: Henk van het Nederend.
We’re kids again! Chris, Mike en Jeroen. Foto: Henk van het Nederend.

De vibe in de zaal was heel goed. Ik ga al jaren niet meer vrijwillig naar Pathébioscopen als de Munt omdat er altijd een paar hangjongeren zitten die de sfeer verneuken voor de rest. Die worden door de bewaking wel verwijderd, maar echt lekker ga je daar dus al niet zitten. De Hallen hebben de ettertjes kennelijk nog niet gevonden. Houden zo. Iedereen had woensdag zin om The Force Awakens te kijken en had daar duidelijk naar uitgekeken.

Gelukkig werden de verwachtingen door regisseur J.J. Abrams en scenaristen Lawrence Kasdan, Michael Arndt en Abrams ingelost. Zij geven genoeg voor de oude fans om lekker nostalgisch te kunnen kijken, maar voeren ook boeiende, nieuwe personages op. De film heeft een lekker tempo, goede special effects en je verveelt je in die 130 minuten geen seconde. Eindelijk weer wat kijkbaars uit Hollywood.

Finn en Rey.
Finn en Rey.

Weet je, als je wilt kniesoren valt er genoeg aan te merken op The Force Awakens. Misschien is het te veel een remake van A New Hope. De plot wordt opgang gezet door een macguffin waar ik zo mijn vraagtekens bij heb. Luke Skywalker is verdwenen en wil dus duidelijk niet gevonden worden. Maar er is wel een kaart die zijn locatie aangeeft?! Schatten en steden staan op de kaart maar iemand die niet gevonden wil worden?

Ach, wat geeft het. De dialogen zijn goed, de actie zit geramd in elkaar én er wordt goed geacteerd. Ik heb erg genoten van hoe Harrison Ford Han Solo weer gestalte gaf. De afgelopen jaren was ik vergeten wat een leuk personage dat eigenlijk is, maar Ford heeft me wat dat betreft goed de oren gewassen. Maar ook nieuwkomers Daisy Ridley (Rey) en John Boyega (Finn) vind ik erg goed. Over Oscar Isaac (Poe Dameron) hoor je mij trouwens ook niet klagen. Ik heb nog nooit een slecht optreden van die man gezien. Maar dat komt ook omdat ik Sucker Punch, die ik vorige maand zag, eigenlijk graag vergeet.

star wars ep 07 falcon
Ik kreeg meteen zin om Millennium Falcon speelgoed te kopen.
star wars ep 07 chewie han
Han shot first motherfucker!

Er is dus meer goed dan slecht aan The Force Awakens. Ik denk dat de fans vooral blij zijn dat de film niet zuigt zoals de laatste drie. Dat maakt dat deze episode sowieso al een sterretje extra krijgt in de recensies, vermoed ik.

star wars ep 07 collageNa afloop moesten we allemaal snel naar huis naar onze gezinnetjes. Het was dan ook al nacht. Toch kon ik slecht in slaap komen. I was still buzzing from Star Wars. Ook nu, twee dagen later, brengt het bioscoopbezoek nog een glimlach op mijn gezicht. Dankzij de film en mijn drie medefans was het een memorabele avond. Eentje die ik niet snel zal en wil vergeten. Daarom heb ik dit stukje geschreven.

Categorieën
Strips

Tommy A over Prins Kat: ‘Het zijn net superhelden’

Wie van sprookjesachtige strips houdt, kan sinds kort het tweede deel van Ayak + Por aanschaffen. Van dezelfde uitgever is recent ook het eerste album van De sprookjes van Prins Kat verschenen.

Het eerste verhaal is een vrije bewerking van het sprookje De zes dienaren van de gebroeders Grimm. Het is Tommy A’s eerste officiële albumuitgave. Reden voor een feestje. En om de stripmaker even te bellen en wat vragen te stellen.

prins-kat-coverHoe kwam je op het figuurtje Prins Kat?
‘Mensen als dieren tekenen deed ik al en vind ik ook leuk in andere strips, zoals Donald Duck en Donjon. Mezelf teken ik als hond in een autobiografische strip. Eigenlijk had ik al heel lang het plan om van het sprookje De zes dienaren een strip te maken met dieren in de hoofdrol. Ook wilde ik ooit nog eens humoristische avonturenstrip voor kinderen maken. Daartoe voelde ik me verplicht omdat ik als kind al stripfanaat was en ik graag een strip wilde maken die ik als kind ook had willen lezen. Het zijn strips die eigenlijk niet meer worden gemaakt omdat ze zo onrendabel zijn. Prins Kat lijkt erg op de kat uit de strip Cat vs Dog die ik zo’n tien jaar geleden maakte voor mijn online stripmagazine Cutie.

Wat vind je zo leuk aan het tekenen van katten?
‘Ik ben eigenlijk een hondenmens maar katten vind ik leuker om te tekenen. De vorm van voren is extremer met die rare, uitstekende puntoren en die grote ogen van ze. Ik vind dat erg lekker om te tekenen.’

Waarom specifiek dit sprookje? Wat fascineert je er zo aan?
‘Ik ben sowieso altijd al geïnteresseerd in sprookjes, en dit was een sprookje dat niemand kent, terwijl iedereen het eigenlijk wel kent. Een van de redenen dat dit sprookje me is bijgebleven en wat het anders maakt dan de standaard prinsessensprookjes, is dat de hoofdfiguren eigenlijk een soort van superhelden zijn. Prins Kat en de andere figuren zijn eigenlijk een soort X-Men. Je hebt iemand die extreme lange benen heeft en die in no tempo ergens kan komen. Je hebt iemand die net als Cyclops dingen kan laten ontploffen met zijn sterke blik. Een ander personage kan heel ver kijken en heel goed horen. In mijn tienertijd heb ik heel veel Marvel-strips verslonden, net als jij. Dus daar heb ik iets mee.’

prins kat strookJe hebt redelijk de verhaallijn van het oorspronkelijke sprookje gevolgd…
‘Het grappige is dat er enkele rare ontwikkelingen in het verhaal zitten, maar die komen gewoon uit het origineel van de gebroeders Grimm.

De humoristische toon in Prins Kat deed me ook een beetje aan de Rood Gras-strips van Rob van Barneveld denken…
‘Daar kan ik me iets bij voorstellen. Zeker bij Kapitein Salami van Rob, wat een bewerking van Treasure Island is. Ook ik heb een boek gepakt wat ik als kind al leuk vond en daar een humoristische avonturenstrip van gemaakt. Toch staan de projecten compleet los van elkaar. Wat de humor betreft denk ik dat we een zelfde soort invloeden hebben. Ik hoor ook wel vergelijkingen met Adventure Time. Daar heb ik niet zo veel van gezien en die animatieserie is dus ook geen invloed geweest, maar toch is het leuk als mensen daaraan denken, want het is altijd leuk om met goede dingen vergeleken te worden. Dat geldt ook voor het werk van Rob.’

Wat is wel een bewuste invloed op jouw stripwerk?
Donjon van Lewis Trondheim. Het sprookje zelf natuurlijk. Ik heb een sprookjesboek met illustraties van Anton Pieck, en ik denk dat mede dankzij dat boek het sprookje is binnengekomen. Ook Carl Barks is een invloed op me, al denk ik niet dat iemand dat zo snel ziet. Zijn strips hebben een andere toon en humor. En Tomi Ungerer, een in Nederland een vrij onbekende kinderboekauteur. In zijn boekje Geen kus voor moeder zit ook een ondeugende kat in die ook een kind is, en die is ook een beetje chagrijnig. Dus dat boekje is ook een beetje een invloed geweest.’

Geschetste pagina.
Geschetste pagina.

Wie is de doelgroep van Prins Kat?
‘Bovenbouw van de basisschool, dus tien tot twaalf jaar. Ik heb geprobeerd het verhaal niet te ingewikkeld te maken en niet te eng, zodat het voor die leeftijd geschikt is. Tot vijftien jaar zouden ze het ook leuk kunnen vinden, maar ik denk niet dat die kinderen het album snel zullen oppikken. Wat ik zelf als kind heb meegemaakt is dat als je twaalf bent en naar de middelbare school gaat, iedereen strips kinderachtig vindt. Ik denk dat dertien tot vijftienjarigen het ook een leuk album kunnen vinden, maar ze gaan het vast niet lezen want ze moeten zich naar hun idee volwassen gedragen.’

prins kat strookHoe kwam je bij Strip2000 terecht?
‘Dankzij Jeroen Funke eigenlijk. Ik stond in Strips2Go en daar had ik Prins Kat oorspronkelijk voor gemaakt. Ik had de eerste pagina’s al liggen, maar het blad Strips2Go is inmiddels gestopt. Jeroen stelde me voor aan Peter van der Heijden en die was enthousiast. Toen het album in de planning stond overleed Peter plotseling. Vreselijk. Een enorme schok. Als auteur maak je je dan ook zorgen of je boek dan nog wel uitkomt. Dat is natuurlijk heel flauw dat je dan eventjes zo zelfzuchtig denkt, maar dat is wel wat er ook door je heengaat. Maar uiteindelijk is het toch uitgebracht. Anders had ik het zelf gedaan. Ik keek wel uit naar de samenwerking met Peter. Dat was een enthousiaste man met visie. Ik was benieuwd naar hoe hij het album in de markt zou zetten.’

Dit is je eerste album bij een echte uitgeverij toch?
‘Ja. Ik heb wel smallpress dingen gedaan, en dit is het eerste echte boek.’

Dus nu doe je eindelijk mee! (lacht)
‘Ja, ik doe niet meer mee voor spek en bonen. (lacht)’

Met zelf je werk uitbrengen als smallpress is natuurlijk niets mis, maar uigegeven worden door een echte uitgever en in de winkel liggen, dat is toch anders.
‘Het voelt ook anders. Het voelt echter. Het is anders als je niet een nacht heb moeten doorhalen om boekjes te vouwen.’

Dit album ligt nu dus in de winkel. Wat is de volgende stap? Meer avonturen van Prins Kat?
‘Ik ben nu gewoon weer geld aan het verdienen, want als je een paar maanden aan zo’n boek werkt verdien je dus niks omdat er geen betaalde voorpublicatie voor dit soort strips is. Als ik weer wat spaargeld bij elkaar heb dan hoop ik aan een tweede album te werken. Ik heb embryonale ideeën voor verhalen twee, drie en vier. Dus ik denk dat er nog een aantal Prins Kat-albums moeten komen. Het moet gewoon een reeks van tien boeken worden!’

Zo. Dat is klare taal.
‘Ja, maar ik weet nog niet of het me ook lukt hè. Ik kan me niet veroorloven om ieder jaar vier maanden aan zo’n album te gaan werken.’

Tommy A. Prins Kat #1: De zes dienaren
Strip2000, € 7,95

Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: ApocalyptiGirl

ApocalyptiGirl coverApocalyptiGirl: An Aria for the End Times is about Aria, a woman living on earth after civilization, as we know it, has died. Every day she treks through an overgrown city looking to find an ancient relic of immeasurable power. If she finds it, she completes her mission and gets to go home to her own planet. But she’s been looking for this relic for the past six years. Her only companion is a white cat named Jelly Beans, who she considers to be her boyfriend. She has to deal with two warring tribes, the Blue Stripes and the Grey Beards, who are in Aria’s way when it comes to completing her mission.

All right, stories about people who are living alone after the Apocalypse are very common and ApocalyptiGirl isn’t without the trappings that come with this genre. But this setting is only a familiar framework to tell a story about the relationship between a woman and her cat for Andrew MacLean, who is the writer, artists, colorist, and did the lettering for this comic. It’s this relationship between human and pet that lends the story her humanity. Also, I liked MacLean’s stylized art, which is very energetic and consists of some very effective compositions.

Apocalyptigirl04The problem I had with ApocalyptiGirl is that I never felt any real tension while reading it. This is because Aria is such a skilled warrior; she doesn’t really have a hard time dealing with her enemies. Therefore, the confrontations aren’t really exciting to witness. It’s only in the end, when Aria is about to be picked up but instead of waiting at the rendezvous point is looking for Jelly Beans, that I started to worry if all would end well for her.

Apocalyptigirl05

This review was written for and published on the wonderful blog of the American Book Center.

Categorieën
Media Strips

Mijn portretfoto van Wasco bij Opium

Recent werd in het AvroTros cultuurprogramma Opium aandacht besteed aan Wasco’s Het Tuitel complex. Om het item te illustreren lieten ze natuurlijk werk zien uit het boek, maar ook een portretfoto van Wasco. Deze foto heb ik genomen bij de boekpresentatie.

Uiteraard werd hier netjes van tevoren toestemming voor gevraagd. Voor zover ik weet is dit de eerste keer dat een foto van mij te zien was op de nationale televisie. Dat vind ik leuk. Het screenshot:

wasco-2-bij-opiumBekijk hier de uitzending vanaf het moment dat Wasco besproken wordt door Andrea van Pol.

Categorieën
Strips

Affiche Stripdagen door Gerben Valkema

Gerben Valkema tekende de poster voor de aanstaande Stripdagen in Rijswijk.. Euh, ik bedoel natuurlijk de NIEUWE stripdagen. Haagse Harry is het enige figuurtje dat hij niet tekende, die is nog van Marnix Rueb.

stripdagen 2016 valkemaSuperhelden en Haagse Harry zijn de thema’s dus die zijn goed vertegenwoordigd.

Gek natuurlijk dat Maaike Hartjes die dan de Stripschapprijs krijgt uitgereikt, nu net weer niet op de poster staat. Hartjes wees Valkema hierop op Facebook en die reageerde: ‘Ja, verdorie! Dat dacht ik ook, toen ik nadien hoorde dat jij de winnaar van de stripschapsprijs was. Wist ik niks van, maar ik baal er wel van, een ontzettend gemiste kans!’

Verder vind ik het een puike poster!

En? Wat vind jij ervan? Leuke poster?

Categorieën
Fotoblog Mike's notities

48 uur in Gent

In het eerste weekend van December waren Linda en ik in Gent. Ik was er onder andere om te jureren voor de Plastieken Plunk. Een leuk en gezellig klusje. Maar los daarvan was het bezoekje aan Gent sowieso geslaagd, ook al was het kort en gingen we maandagochtend alweer richting de volgende afspraak in Antwerpen.

Uiteraard was ik gecharmeerd van de oude binnenstad. Ik hou van historische binnensteden en mooie pandjes uit de Gouden Eeuw. Daarvan vind je er in Gent genoeg.

gent-binnenstad gent-brugDe rondvaartboot stelde niet veel voor. Omdat de boot maar onder een paar bruggen kon varen, voer deze heen en weer. Het was meer een veerpont dan een rondvaartboot. Toch wist de gids het maximale wist te halen uit de vierkante kilometer waarin de boot zich begaf. Ieder pandje werd besproken. Jammer alleen dat de grapjes er zo routineus uitkwamen dat duidelijk was dat hij op de automatische piloot stond.

Het appartementje was in retrostijl. Iets wat Linda erg leuk vond. Daar had ze het appartement ook op uitgekozen volgens mij. Ik vond het een fijn plekje vlakbij de binnenstad. Leuk uitzicht ook. Een beetje thuis van huis.

gent-appartement
Foto: Linda Delis
gent-uitzicht
Foto: Linda Delis
Foto: Linda Delis
Foto: Linda Delis

Zondag bezochten we het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, oftewel S.M.A.K. Ik vond de tentoonstelling Drawing the Bottom Line erg tegenvallen. Hierin werden tekeningen van 53 internationale kunstenaars getoond. Het moest een staalkaart zijn van wat tekenen binnen actuele kunst betekent. Even kort door de bocht: ik was niet erg onder de indruk van de meeste kunstwerken die geselecteerd waren. Ik ken strips die mooier, interessanter en beter getekend zijn dan dat ik daar aan de muur zag hangen. Een paar werken uitgezonderd, zoals deze tekening van Michaël Borremans.

borremans-01Vooral leuk om lang naar de details van deze tekening te kijken.

borremans-02Ook dit vond ik nog een aardig doek:

gent-smak-zwartDe conceptuele kunst op de eerste verdieping kon mij meer bekoren. Drawing the Bottom Line riep bij mij vooral weer de vraag op wie eigenlijk bepaalt wat kunst is en wat dus belangrijk. Wie bepaalt wat bewaard moet worden voor het nageslacht? En hoe vaak zitten ze er eigenlijk niet naast?

Gelukkig zijn er in Gent ook enkele straatkunstenaars actief.

gent-street-art gent-street-art-02 gent-batmanEn deze banketbakker verdient wat mij betreft ook een prijsje voor zijn/haar smakelijke kunstwerk:

gent-sinterklaasje

Al deze foto’s heb ik overigens ook gepubliceerd op mijn Instagram-account.

Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: Trashed van Derf Backderf

Trashed van Derf Backderf is humoristisch, fascinerend en zeer verontrustend. Welkom op planeet vuilnisbelt.

Derf Backderf. Foto: Michael Minneboo
Derf Backderf. Foto: Michael Minneboo

Februari 2015 was de Amerikaanse stripmaker Derf Backderf in Amsterdam om de Nederlandse vertaling van zijn graphic memoir My Friend Dahmer te promoten. Over zijn middelbareschoolperiode met klasgenoot Jeffrey Dahmer, die later een reeks gruwelijke moorden pleegde. Ik vind het een van de beste strips die dit jaar uitkwam. Ook zijn eerdere Punk Rock & Trailer Parks vind ik erg tof. Beide boeken maakten dat ik een fan ben van Backderfs strips en daarom keek ik ook halsreikend uit naar Trashed die zojuist bij uitgeverij Scratch is verschenen.

Backderf was een tijdje vuilnisman tussen 1979 en 1980. Over zijn ervaringen maakte hij al eerder korte strips en een webcomic, die deels in Trashed zijn opgenomen. Voor het boek veranderde hij van vertelperspectief: in plaats van een memoir over zijn leven als vuilnisman koos hij ervoor een fictieverhaal te maken en dit in het heden te laten plaatsvinden. Hoewel Trashed dus gebaseerd is op zijn ervaringen zijn de personages of plekken niet aan de werkelijkheid ontleend.

It’s a dirty job…
Trashed-cover-backderfDat maakt het episodische verhaal niet minder krachtig. We volgen gesjeesde student J.B. en zijn maat Mike die dag in, dag uit het vuilnis ophalen in dienst van de gemeente. Onderweg komen ze de gekste dingen tegen, zoals luiers die als ze in de vuilniswagen Betty samengeperst worden een bombardement van stront veroorzaken; vuilnisbakken vol krioelende maden; plastic flessen vol met urine die door automobilisten en vrachtwagen chauffeurs in de berm worden gesmeten, en die gele torpedo’s worden genoemd omdat ze ontploffen zodra de grasmaaier over ze heen rijdt. Alleen in de staat Utah ruimen ze 30.000 gele torpedo’s per jaar op. Verder krijgen de dappere vuilnismannen te maken met corruptie en nepotisme bij de locale overheid, en burgers met nazi-sympathieën.

Backderf brengt alles met veel humor en gaf mijn lachspieren tijdens het lezen dan ook flink wat werk. Sowieso lardeert Backderf zijn verhaal met vermakelijke types, zoals de oude, kettingrokende hondenvanger Marv die alle honden haat en het zelfs op het beest van de burgemeester heeft voorzien en de dandy-eske huisgenoot van J.B. die op het kerkhof werkt en die met zijn snor en Ierse pet een verloren lid van the Village People lijkt. De personages blijven dus vooral op het niveau van typetjes steken, maar dat is niet zo erg, want het vuilnis is de hoofdrolspeler. Backderf heeft namelijk een tweede doel met zijn striproman, namelijk ons bewustmaken van de grote hoeveelheid afval die we veroorzaken.

Trashed_luierbommen-pagina

Verontrustende cijfers
Backderf doorspekt het verhaal met allerlei statistieken over vuilnis en de nodige achtergrondinformatie. Per Amerikaan wordt er gemiddeld 2,3 kilo vuilnis per dag weggegooid. Er zijn 321 miljoen Amerikanen. Gezamenlijk genereren ze bijna 353 miljoen ton afval per jaar. Ze recyclen slechts 29% van hun afval en brengen 63,5% ervan naar de stort. Dat is dus 224 miljoen ton per jaar naar de stort. Europeanen doen het niet veel beter, dus stop maar meteen met dat vingerwijzen. Al die gegevens schetsen een schrikbarend plaatje van de grote hoeveelheid afval die we in de Westerse wereld produceren door overconsumptie. Ook laat de stripmaker duidelijk zien hoe een vuilnisstortplaats in elkaar steekt, hoe enorm groot ze zijn en hoe gevaarlijk die plekken eigenlijk voor het milieu zijn. Ze lekken namelijk altijd gevaarlijke stoffen die in het grondwater terechtkomen. Wanneer een stortplaats zijn beste tijd heeft gehad en wordt gesloten, gooien we er een laag aarde overheen. Kantoorgebouwen en huizen worden er soms op gebouwd, maar die leveren vaak zieke werknemers en bewoners op.

Backderf verwerkt de gegevens op een vloeiende wijze in zijn verhaal en visualiseert vaak de statistieken op doeltreffende wijze. Toch werden al die gegevens op den duur wat veel van het goede en houden ze soms de flow van de vertelling op. Dat neemt niet weg dat door deze gegevens de strip een meerwaarde en diepgang geeft. Trashed heeft tussen alle grappige voorvallen door dus een ernstige ondertoon.

trashed infographic

Moneymaker
Backderf schrijft: ‘De enige manier om ons afval significant te verminderen? Onze levensstijl veranderen. Een wegwerpcultuur van 60 jaar terugdraaien. Gezond verstand boven gemak verkiezen. Met andere woorden, dat gaat waarschijnlijk niet gebeuren.’ Backderf is niet naïef: Op dit moment wordt er simpelweg te veel geld verdiend in de particuliere afvalindustrie. In de States alleen al 55 miljard dollar. En daarbij draait de economie op de korte levensduur van consumptie-apparatuur. Zolang afval lucratief is, zullen de powers that be er weinig aan doen om ons patroon te veranderen.

Dit alles maakt Trashed niet alleen een vermakelijk en informatief verhaal, maar ook een pamflet om bewuster te consumeren en goed na te denken over waar we onze vuilniszakken mee vullen en hoe dat allemaal milieubewuster kan. En tot slot krijg je door Trashed meer respect voor de mannen- en vrouwen die iedere dag ons vuil komen ophalen, want dat zijn eigenlijk echte helden.

Derf Backderf. Trashed.
Scratch, hardcover, 256 pagina’s € 24,90
Vertaling Jan Donkers

Categorieën
Film

Colleges over opmerkelijke filmrestauraties en filmerfgoedprojecten

EYE en de Universiteit van Amsterdam presenteren van 4 februari t/m 10 maart 2016 een openbare collegereeks in EYE over opmerkelijke filmrestauraties en filmerfgoedprojecten.

Dat klinkt interessant hè? Hieronder het persbericht dat EYE vandaag stuurde.

Le dirigéable fantastique (Georges Méliès, 1906, FR)
Le dirigéable fantastique (Georges Méliès, 1906, FR)

Giovanna Fossati (hoofdconservator van EYE en hoogleraar Filmerfgoed aan de UvA) gaat in zes lezingen dieper in op verschillende restauratieprojecten en presentatievormen van filmerfgoed, variërend van pre-cinema tot recente experimentele films en Hollywoodklassiekers. Naast reguliere bioscoopprojecties komen ook filminstallaties en tentoonstellingen van film en filmapparaten aan bod. Bij elk college is een gastspreker aanwezig en wordt een film vertoond, vaak met live muziek.

This is Film! Film Heritage in Practice, elke donderdagmiddag, van 4 februari – 10 maart 2016 in EYE, IJpromenade 1, Amsterdam, eyefilm.nl/thisisfilm

This is Film! is bedoeld voor iedereen die van film houdt en biedt inzicht in het werk achter de schermen van filmarchieven en -musea. De lezingen zijn in het Engels en kunnen als serie of los gevolgd worden.

Programma
What is Film Heritage?
Inleiding door Giovanna Fossati (hoofdconservator van EYE en hoogleraar Filmerfgoed en digitale filmcultuur aan de UvA)
Films: Beyond the Rocks (Sam Wood, 1922) en een Korte Film Poule-compilatie. Met live muziek.
4 februari, 16:00-18:30u

Hollywood Studios: Twentieth Century Fox and the restoration of The King and I (1956)
Gast: Schawn Belston (vicepresident en uitvoerend directeur Film Preservation bij Twentieth Century Fox)
Film: The King and I (Walter Lang, 1956)
11 februari, 15:30-18:30u

Film or Performance: Guy Sherwin
Gasten: Anna Abrahams (programmeur EYE on Art) en Simona Monizza (curator Experimentele Film, EYE)
Films: compilatie van films van Guy Sherwin gerestaureerd door EYE
18 februari, 16:00-18:30u

Restoring and Presenting Early Cinema: Fantasia of Color
Gast: Elif Rongen-Kaynakçi (curator Stille Film, EYE)
Films: compilatie van vroege kleurenfilms uit de collectie van EYE. Met live muziek.
25 februari, 16:00-18:30u

Exposing Cinema: the Close-Up exhibition
Gast: Claartje Opdam (Projectmanager Tentoonstellingen, EYE)
Films: compilatie van korte films
3 maart, 16:00-18:30u

Exposing the Film Apparatus: from magic lanterns to smartphones
Gast: Soeluh van den Berg (curator Filmgerelateerde collecties, EYE)
Films: compilatie van korte films. Met live muziek.
10 maart, 16:00-18:30u

Categorieën
Minneboo leest Strips

Minneboo leest Flo #7: Ego

Het goede nieuws is natuurlijk dat uitgeverij Strip2000 doorgaat ondanks het plotseling overlijden van uitgever Peter van der Heijden. Dat is fijn; ik draag de uitgeverij en de medewerkers een warm hart toe.

Vandaag viel er weer een dik strippakket van ze op mijn deurmat en daar zat de nieuwe Flo tussen. Het is alweer het zevende album, Ego getiteld. Vanaf de cover lacht het guitige hoofd van Floor de Goede je al tegemoet. Ik vind het een mooie illustratie. Eentje die nieuwsgierig maakt en vrolijk stemt.

De cover nodigt in ieder geval uit om grappige selfies te maken.

flo ego coverWat me wel meteen opviel is van hoe ver terug deze dagboekstripjes alweer zijn. Ze werden tussen oktober 2007 en juni 2008 gepubliceerd op Flo’s website. In die tijd had Flo nog een relatie met Poep (Bas) en waren Ype en Willem ook nog Ype + Willem. Dat maakt voor de mensen die strip alleen via de boekjes volgen niet uit natuurlijk, maar wie dagelijks op de site van Flo kijkt, is het alsof je in de teletijdmachine van Barabas bent gestapt. In een van de strips denkt Flo erover om die nacht de maansverduistering te gaan bekijken, maar als hij ziet dat deze pas om 4.26 plaatsvindt, besluit hij dat dit te laat voor hem wordt. ‘Ik kijk wel weer in 2015!’ Ik ben benieuwd of hij dit jaar zijn woord heeft gehouden.
[hr]

Daarom Minneboo leest:
Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.

Categorieën
Mike's notities

Toen John Lennon en Anne Frank verkering hadden

Op een leistenen steen op de grond op de Prinsengracht in Amsterdam staat duidelijk te lezen: ‘Hier kusten John Lennon en Anne Frank elkaar voor het eerst op 3 augustus 1943’. Vreemd, want die steen ziet er uit alsof die meteen is neergelegd toen het zeventiende-eeuwse grachtenpand werd opgeleverd.

Het is ook kolder natuurlijk, want John Lennon werd geboren op 9 oktober 1940 en kan Anne Frank dus nooit persoonlijk hebben gekend. Laat staan dat ze verkering hadden. Dit dringt meteen tot me door als ik de onmogelijke tekst op de steen lees. Dan kijk ik op. Ik sta toch echt op de Prinsengracht, maar dit is niet de echte gracht. Het is een weerspiegeling van de gracht in mijn droom. Een droom waar verder ook geen touw aan vast te knopen is.

Zodra ik wakker word, denk ik aan 8 december. Dan is het 35 jaar geleden dat Lennon werd doodgeschoten. Ook Anne Frank werd vermoord. Allebei zijn ze iconen en staan ze voor iets. Frank voor de Joden die vervolgd en gedood werden tijdens de holocaust; Lennon was, behalve Beatle en ex-Beatle, een van de belangrijke gezichten van de hippiebeweging en een bekende vredesactivist. Beiden hebben ze een stempel op de wereld gedrukt. Het potentieel van beiden werd vroegtijdig gesmoord. We zullen nooit weten wat er van Frank geworden was als ze haar leven gewoon had kunnen leven. Ook van Lennon, die toch echt al heel wat gepresteerd had toen hij veertig was, hadden we nog veel mooie en interessante dingen kunnen verwachten. Waarschijnlijk.

Aan Anne Frank denk ik eigenlijk alleen als ik op de Prinsengracht loopt – de echte – en ik weer een lange rij ramptoeristen zie staan bij het Achterhuis. Aan Lennon denk ik vaak. Ik luister nog steeds veel naar zijn muziek. Ik hou van Lennon. Hij is een van mijn helden. Ook nu laat Lennon mij nog dromen en vaak niet zo raar als bovenstaande droom. Meestal laat Lennon mij dromen van een hoopvolle toekomst. ‘Imagine…’

johnlennon

Hallie Lama, sinds enige tijd de huiscartoonist van Giel Beelen, maakte deze cartoon naar aanleiding van de sterfdag van Lennon.

Bron: http://giel.vara.nl/nieuws/sterfdag-john-lennon
Bron: http://giel.vara.nl/nieuws/sterfdag-john-lennon
Categorieën
Strips

Maaike Hartjes krijgt Stripschapprijs 2016

Stripmaker Maaike Hartjes krijgt de Stripschapprijs 2016. Dat heeft het Stripschap deze week bekend gemaakt.

Maaike Hartjes. Zelfportret
Maaike Hartjes. Zelfportret

Hartjes is dus de tweede vrouw die deze oeuvreprijs, die sinds 1974 wordt uitgereikt, in ontvangst mag nemen. Barbara Stok ging haar in 2009 voor. Stok en Hartjes vind ik erg goed en hebben een duidelijke eigen stijl. Allebei zijn ze met autobiografische strips begonnen maar inmiddels hebben ze hun blik allang verruimd. Ik vind Maaikes strips over Japan erg leuk en boeiend om te lezen.

De P. Hans Frankfurtherprijs, voor een persoon of organisatie die zich op bijzondere wijze inzet of heeft ingezet voor de strip in Nederland, gaat naar Strip2000. Uitgever Peter van der Heijden overleed eerder dit jaar plotseling. Hij was een inspirerende krachtbron in de stripwereld. Iemand die zijn enthousiasme op anderen wist over te brengen en iemand die in een korte tijd een indrukwekkend fonds wist te creëren. Ik mocht hem graag.

De commissie, bestaande uit Marcel Ruijters, inkleurster Wilma Leenders, journalist Cintha Rood, stripwinkelier Peter Ottens en vormgever Peter van der Knoop, zegt het volgende over het oeuvre van Hartjes:

De volkomen eigen stijl en het opbouwen van een consistent en op zichzelf staand oeuvre maakt Maaike Hartjes tot een unieke stripmaker. Haar handelsmerk is een stijl die zich het beste laat omschrijven als expressief minimalisme.

In een periode dat de stripwereld nog een echt mannenbolwerk was, kreeg zij al de lachers op haar hand. Piepkleine tekeningen gebundeld in minipocketformaat uitgegeven in eigen beheer. Dit was voor haar genoeg om zichzelf te profileren en hiermee dwars tegen de stroom in te roeien. Het autobiografische karakter van haar stripjes in combinatie met haar levendige humor bezorgden haar snel bekendheid. Begin jaren negentig was Maaike één van de vaandeldragers voor de jonge stripmakers. In die dagen werd zij samen met Barbara Stok en Gerrie Hondius, tot de Grote Drie van de zogenaamde vrouwenstrips gerekend.

Tijdens haar meer dan twintigjarige carrière is Maaike altijd op zoek gegaan naar het ongrijpbare, zonder zich hierbij tegen de gevestigde orde te hoeven verzetten. Of het nu gaat om grote of kleine thema’s, ze weet er een luchtige draai aan te geven. Als enige stripmaker stond ze bijna tien jaar wekelijks met haar Maaike’s dagboekje in het tijdschrift Viva. En legde hiermee de vinger op de zere plekken van menig lezeres. Ook waren diezelfde dagboekstripjes van groot belang voor Zone 5300. De waardering was zo groot dat het stripje bijna uitgroeide tot het gezicht van dit magazine. In het verlengde hiervan tekende zij ook diverse reisdagboeken op. Wie net als Maaike weleens door Hong Kong of Zuid-Afrika heeft gereisd, zou situaties en locaties kunnen herkennen in deze verslagen. Zeker haar relaas over het land van Mandela was confronterend. Het werd pijnlijk duidelijk dat de Apartheid nog niet is verdwenen aldaar. Het wachten is op het moment dat Maaike weer het vliegtuig neemt naar een nieuwe reisbestemming voor een volgend verslag.

nagasaki_web

Door haar toegankelijke stijl wist zij door te breken in het bedrijfsleven als snelcartoonist. Hiermee liet zij zien dat commercie allang geen vies woord meer is in de stripwereld. Als vanzelfsprekend nam zij als één van de eersten plaats op de voorzittersstoel van de BNS (Beroepsvereniging Nederlandse Stripmakers), samen met collega Hanco Kolk (van S1ngle). Waar ze vooral op heeft ingezet, is om als stripmaker meer werk te vinden in het bedrijfsleven. Het toenmalige bestuur heeft zich ook beziggehouden met auteursrecht en beeldrecht. De BNS is toen ook een samenwerking aangegaan met de BNO (Beroepsorganisatie Nederlandse Ontwerpers).

Haar nieuwste project Tekeningen Rekeningen is een logisch gevolg op haar voorzitterschap. Dit werk ligt dan ook in de lijn van het communicatieve karakter van haar werk. Als stripmaker is zij eerder een waarnemer dan een verteller. Observaties lijken als een rode draad door haar werk te lopen. Eerst van het alledaagse, daarna die in verre landen en met haar nieuwste project die van de beroepspraktijk van stripmakers. De commissie voor de Stripschapprijzen beloont niet alleen het feit dat Maaike Hartjes in bijna vijfentwintig jaar is uitgegroeid tot één van de belangrijkste stripmakers van haar generatie, maar benadrukt vooral haar doorzettingsvermogen en inzet voor de branche. Dat deze Stripschapprijs precies twintig jaar na haar eerste albumnominatie komt, maakt de cirkel rond.

Ook zijn de nominaties voor de beste albums bekendgemaakt. Daarin ontbreekt het boek Jheronimus van Marcel Ruijters, maar dat komt waarschijnlijk omdat Ruijters zelf in de jury zit dit jaar. Het had anders niet in de lijst mogen ontbreken.

De winnaars van deze nominaties worden bij de prijsuitreikingen op De Stripdagen bekendgemaakt.
N.B. De winnaar van het Jeugdalbum van het Jaar wordt gekozen door de (Rijswijkse) jeugd.
De Stripdagen vinden plaats op 27 en 28 februari 2016 in De Broodfabriek, Volmerlaan 12 in Rijswijk. De prijsuitreikingen vinden plaats op zondag 28 februari om 13.00 uur.

Categorieën
Strips

Jan van Doornspeek wint Plastieken Plunk 2015

De Plastieken Plunk is gewonnen door Jan van Doornspeek. De jury achtte zijn De wachtkamer het beste korte stripverhaal van het afgelopen jaar.

Openingsscène uit De wachtkamer
Openingsscène uit De wachtkamer

Hoe ik dat weet? Ik zat samen met Joris Vermassen en voorzitter Willy Linthout in de jury dit jaar. In een restaurant in Gent kwamen we afgelopen zaterdagavond samen om tijdens het diner te vergaderen over de acht strips op de shortlijst. Ik vond het erg leuk om Linthout eens te ontmoeten, alweer 33 jaar is hij de schrijver en tekenaar van de Urbanus-strip. Ook  maakte hij meer persoonlijke strips zoals Het jaar van de olifant en Wat wij moeten weten. Vermassen had ik al eens eerder ontmoet en geïnterviewd over zijn graphic novel Het zotte geweld, dus dat was een aangenaam weerzien.

plastieken_plunkWe hebben voor De wachtkamer gekozen omdat Van Doornspeek in een paar bladzijden een echt personage neerzet en hij de psychologische toestand van dit personage op een interessante wijze visualiseert. Het verhaal eindigt bovendien met een aardige en onverwachte twist. Er waren nog een paar andere boeiende strips bij de shortlist van acht trouwens. Al viel het ons op dat sommige verhalen wat stuurloos aanvoelden en bij sommige het visuele aspect wat achter bleef. Dat waren enkele zake die tijdens het diner ter sprake kwamen.

De publieksprijs werd gewonnen door Floris de Smedt. Hij stuurde een aflevering in van de strip Kapitein Ansjovis die eerder in Spirou is afgedrukt. Ook deze kon ons trouwens bekoren. Journalist Wouter Adriaensen schreef er een artikel over op de site van Stripgids en sprak kort met de winnaars.

De winnaars werden bekend gemaakt in café Het Onverwacht Geluk, waar we nog gezellig enige pintjes achterover sloegen op de winnaars en de strips. Van Doornspeek krijgt als hoofdprijs een geboetseerde Plunk – gemaakt door Luc Cromheecke himself en 250 euro prijzengeld. De publieksprijs bestaat uit 50 euro en een eervolle vermelding.