Tag: Thijs van Domburg
Dit weekend vindt de Amsterdam Comic Con weer plaats in de RAI in Amsterdam. Er komen veel sterren van het witte doek en de beeldbuis, zoals Christopher Lambert (Highlander), maar ik ga natuurlijk vooral heen omdat er goede stripmakers naar Amsterdam komen.
Zo is Al Ewing, de schrijver van de serie Immortal Hulk, beide dagen aanwezig. Immortal Hulk biedt een bijzondere visie op het prachtige groene monster van Marvel, en een van de best verkopende comicseries van dit moment. Vaak gaan er meer dan 100.000 exemplaren per maand over de toonbank. Dat is echt heel goed, want de meeste ‘goedlopende’ comicseries verkopen tussen de 20.000 tot 50.000 exemplaren.
De sfeer van deze strip is deels filosofisch, psychologisch en horrorachtig. De strip behandelt thema’s als sterfelijkheid, religie, mishandeling en de schaduwkant van het mens-zijn. Niet meteen wat je wellicht verwacht bij de Hulk. Maar misschien is die radicaal andere invalshoek juist de reden voor het succes. Ik vind het in ieder geval fascinerend hoe Ewing de Hulk gebruikt om heel menselijke thema’s te onderzoeken. En het tekenwerk van Joe Bennett verbeeldt de ideeën van Ewing heel krachtig.
Batman
Wat buitenlandse tekenaars betreft, zitten er ook aardig wat tussen die Batman hebben getekend. Zoals de Portugese tekenaar Miguel Mendonça, die ook series als Wonder Woman, Nightwing en JLA heeft getekend. Stephen B. Scott heeft aan meer comics gewerkt dan ik hier op kan noemen, maar Bats zat er zeker bij, en ook X-Men Forever.
Rodney Ramos is al meer dan 25 jaar werkzaam als comic artist. Hij begon voor Marvel Comics onder begeleiding van legende John Romita Sr. en was onderdeel van Romita’s Raiders: het art-team dat correcties maakte op het werk van de andere tekenaars. Daarna tekende hij titels als Marvel Presents, Psi-Force, What-If, Thundercats en Conan. Tegenwoordig is hij vooral actief als inkter van titels als Punisher War Journal, Amazing Spider-Man en Iron Man.
‘Yo Joe!’
De Nederlandse striptekenaar Chris Evenhuis is goed bezig in het buitenland. Niet alleen tekende hij de serie Wyonna Earp, hij gaat binnenkort ook aan de slag met GI Joe. Deze nieuwe serie verschijnt vanaf november bij IDW. Ook zal hij de volgende cover van The Overstreet Price Guide gaan tekenen. En dat een Nederlandse striptekenaar het zo ver schopt in de Amerikaanse comicindustrie, daar mogen we best een beetje trots op zijn. Evenhuis is alleen zaterdag aanwezig op het evenement.
Donald Duck
Er zijn dit weekend ook aardig wat medewerkers van de Donald Duck aanwezig. De Duck is nog steeds het meest gelezen stripblad van Nederland. Maarten Gerritsen tekent onder andere voor de Donald Duck en Dolfje Weerwolfje. Michel Nadorp is van de partij en Jan-Roman Pikula. Er zijn ook speciale Donald Duck panels gepland voor dit weekend.
Tot slot zijn mijn maatjes Thijs van Domburg en Emilio Guzman van NERDS! er ook. Evenals Kenny – crowdfunding master – Rubenis van Dating for Geeks.
Dat zijn de zaken die mij opvielen toen ik het programma doornam, maar check vooral ook de site zelf om te zien wat er allemaal voor je tussen zit.
De meeste actuele informatie over het evenement vind je (helaas) vooral op hun Fakebook-pagina. Die is meer up to date dan de officiële site in ieder geval. En je kunt Amsterdam Comic Con ook gewoon op Instagram volgen.
Comic Con Amsterdam vindt plaats op 31 augustus en 1 september 2019.
In het boek NERDS! van Emilio Guzman & Thijs van Domburg worden ook verschillende typen nerds besproken.
Striptekenaar Kenny Rubenis maakte daar de illustraties bij. In deze vlog kijk ik naar de typen STRIP-NERD en COMIC-NERD. Waarin verschillen die eigenlijk volgens de auteurs. En welk type nerd ben jij eigenlijk?
4 mei 2019
Donderdag 2 mei was de boekpresentatie van NERDS!. Het boek over mensen als ik geschreven door Emilio Guzman en Thijs van Domburg. Hun kindje werd getoond en verkocht op de NDSM-werf bij Blast Galaxy: een speelhal waar je klassieke arcade-games kunt spelen.
Ik was er nog nooit geweest maar voelde me meteen nostalgisch bij die grote kasten met enorme schermen. Vroeger speelde ik de game Outrun wel eens op zo’n ding. Mijn teleurstelling was dan ook groot hoe erg de Commodore 64 van dit spel tegenviel. Zo had je in de arcade-versie op een gegeven moment een splitsing in de weg en kon je dus je route kiezen. Dat was bij de Commodore niet het geval en reed je eigenlijk altijd dezelfde route.
Er was een mooie opkomst en de drie tekenaars die aan het boek hebben meegewerkt waren er ook. Met Kenny Rubenis sprak ik nog over zijn strip Dating for Geeks die alweer vijf jaar bestaat. Al dachten we allebei dat hij al langer met de strip bezig is maar dat krijg je ook als dit jaar alweer je tiende album uitkomt. Wanneer Kenny op de Comic Con signeert, staat er altijd een lange rij geeks en nerds te wachten op een tekening van hem in hun album.
De redacteur van het boek, Stephanie Heijtel, hield een leuke toespraak en had het spel Levensweg aanpast met de illustraties die in NERDS! staan. Zij is ook een NERD, maar dan eentje die Harry Potter leest. Dat mag ook. Harry Potter lezen en daar superveel van weten.
Het leuke aan een boekpresentatie over Nerds is natuurlijk dat er aardig wat nerds rondlopen. Ik sprak dan ook met verschillende mensen over de nieuwste Spider-Man en Marvel-films en over hoe verschrikkelijk Star Wars is geworden de laatste paar jaar.
Tekenaar Yasmin Sheikh, die dus ook in het boek staat, sprak ik toen ik richting de uitgang liep. Haar Luna the Vampire is een tijd geleden uitgegeven door de Amerikaanse uitgeverij IDW. Ik vind het altijd knap als Nederlandse tekenaars voet aan de grond in het buitenland weten te krijgen.
De laatste jaren lijkt dat ook steeds beter te lukken. Denk maar aan Aimée de Jongh, Typex, Marcel Ruijters, Barbara Stok, Romano Molenaar en Erik Kriek. Dat zijn in ieder geval de namen die me zo te binnenschieten. Het succesgehalte verschilt overigens per tekenaar: niet alle strips slaan ook aan in het buitenland, maar het feit dat er zoveel talent in Nederland werkt dat ook in het buitenland gezien wordt, stemt mij positief. En wellicht breken Guzman en Van Domburg voor de geeks, of Nerds zoals zij die noemen, ook nog wel een lans nu ze veel radio en tv-aandacht krijgen voor hun boek.
Op weg richting huis liep ik over het NDSM-terrein en verbaasde ik me over de appartementen die ze daar aan het bouwen zijn. Dit gebied is enorm in ontwikkeling. Er wonen nu vooral studenten in containers en er zijn allerlei ateliers en creatieve broedplaatsen. Binnenkort is het waarschijnlijk een rijke yuppenparadijs.
Dagboek van een geek #3.
Categories
Dagboek van een Geek: 80/42
1 mei 2019
Gisteren vierde de Nederlandse stripwereld de 80ste verjaardag van Martin Lodewijk. De nestor van de Nederlandse strip wordt hij ook wel genoemd en gezien zijn enorme staat van dienst is dat een terechte titel. Martin creëerde onder andere Agent 327, schreef de serie Storm en begeleidde als redacteur van stripbladen veel stripmakers. Toch was ik niet veel met Martin bezig, maar vooral met mijn eigen geboortedag, want ik werd 42 gister.
Ik vier mijn verjaardag niet op een traditionele manier. Ik vier mijn verjaardag dus eigenlijk niet, maar geef mezelf wel altijd een vrije dag om te doen waar ik zin in heb. Meestal komt dat neer op zitten op de bank met een stapel strips of boeken. Gisteren verliep iets anders.
In de ochtend maakte ik een vlog over het boek Nerds! dat die avond ervoor door de postbode was afgeleverd. Dat soort vlogs heb ik het liefste meteen online, want dan weten mensen tenminste dat het boek uit is. Bovendien vind ik het erg leuk dat Nerds! van Emilio Guzman en Thijs van Domburg er nu eindelijk is. Daarna heb ik wat gelezen en ‘s middags treinden mijn vriendin Linda en ik richting Zandvoort. Omdat de overstap op Haarlem CS bijna een half uur was, besloot ik dat ik liever de stad in wilde gaan. We gaan immers al vaak naar Zandvoort om uit te waaien. En ik wilde wel even kijken hoe het bij Jopo de Pojo was.
Stripverkoper Dimitri had weer goede leestips. Hij is goed thuis in Amerikaanse comics en ook weet hij veel van onafhankelijke makers, waar hij enthousiast over kan vertellen.
Dimitri vertelde me ook dat Jopo de Pojo eind dit jaar gaat verhuizen naar een nieuw pand in Haarlem. Dat pand staat om de hoek van waar ze nu zijn. Grappig genoeg kocht een bekende Nederlander Blankets van Craig Thompson in de winkel. Een mooi album. Welke BN’er het was maakt niet uit, maar hij speelde vroeger een fotograaf in het SchoolTV Weekjournaal. Wie dat zag als kind weet wie ik bedoel.
Linda vond het leuk om de strips die ik had uitgezocht voor mijn verjaardag te kopen. Eindelijk heb ik nu een deeltje van Tank Girl van Jamie Hewlett en Alan Martin. Een ingekleurde herdruk van werk uit 1989 en 1990. Ik bekijk vaak de vlogs van Ed Piskor en Jim Rugg en zij raadden het werk van Hewlett aan. Zo langzamerhand ben ik een lijst aan het samenstellen met comics en makers die ik nog niet ken en waar ik iets van wil lezen. Zo leer ik telkens weer wat bij.
Zo raadden Piskor en Rugg ook het werk van Rick Veitch aan. Van Veitch kocht ik op de Dutch Comic Con al een Marvel Graphic Novel, en gisteren voegde ik daar The One aan toe. Ben erg benieuwd naar deze boeken. Ik heb vroeger wel iets van Veitch gelezen overigens.
Dimitri gaf me nog een stapel comics die uitgebracht zijn voor Free Comic Book Day dat dit weekend plaatsvindt. Ik twijfel nog of ik daar een vlog over zal maken voor Amsterdam Comic Geek. Over wat of niet te vloggen twijfel ik heel veel overigens, maar dat is een onderwerp voor een andere blogpost.
Na het stripbezoek aten we spareribs in een restaurant in Haarlem. Al met al dus een prima verjaardag.
Dagboek van een Geek #2.
Emilio Guzman en Thijs van Domburg zijn nerds. Van alle kanten wordt hun al jaren duidelijk gemaakt dat ze niet helemaal normaal zijn. Als ze nou van die jonge, knappe, hyperintelligente wetenschapsnerds waren die bij DWDD over bitcoins komen vertellen… Maar nee, ze zijn échte nerds.
Gamende, striplezende Lord of the Rings-kijkende nerds. Wanneer ben je er één en hoe kom je daarachter? Hoe ga je om met je nerdy kind, geliefde of collega? En schuilt er niet stiekem in iedereen een nerd? In Nerds! maken Emilio en Thijs je wegwijs in de wondere wereld van de nerd. Met vaart, humor en kennis van zaken laten ze zien dat nerd-zijn niets is om je voor te schamen en geven ze antwoord op prangende vragen als: wie is er beter – DC of Marvel? In welke volgorde kun je Star Wars het beste kijken? En wat is nu precies het verschil tussen een strip en een comic?
Van superhelden, fantasy en sciencefiction tot action figures en bordspellen: dit boek is een ode aan de nerd. Geschreven voor doorgewinterde nerds, bijna-nerds, stiekeme nerds, en instapnerds. En voor normale mensen, die de nerd beter willen leren kennen!
Van mede-geek Thijs van Domburg kreeg ik laatst een animatiecell van Spider-Man: The Animated Series kado.
Mijn vlog over Thijs’ action-figureverzameling staat hier.
Cabaretier en tekstschrijver Thijs van Domburg is een professionele geek. Hij houdt van comics en heeft een indrukwekkende verzameling action figures.
Daar was ik erg nieuwsgierig naar, dus vertelt hij in deze vlog over zijn verzameling. Zo begon het allemaal met zijn liefde voor de Teenage Mutant Ninja Turtles… Nou ja, we laten Thijs gewoon zelf aan het woord.
Naar aanleiding van de vlog had Thijs nog een kleine correctie: ‘Even gefactcheckt: de twee speelgoedlijnen waar de Transformers uit voort kwamen heetten Diaclone en Microman. Voor ik woedende nerds achter me aan krijg.’
Waarvan akte.
Categories
Te gast in Thijs’ Nerdpaleis
Een paar weken geleden kwam Thijs van Domburg bij me thuis langs om een podcast op te nemen.
Thijs is cabaretier, tekstschrijver en collega-geek. En daarnaast is hij nog eens een heel aardige kerel. Hij doet onder andere een gesproken column bij het programma Spijkers met koppen en hij werkt bij Zondag met Lubach. Ook heeft hij al een paar keer een cabaretprogramma gemaakt en altijd met een lekkere geeky-thema. Zo was hij in De wraak van de Koolmees een heuse Nederlandse superheld op een crossfiets.
Sinds een jaar neemt hij geregeld een podcast op waarin hij een geek interviewt genaamd Thijs’ Nerdpaleis. En aangezien mijn boek Mijn vriend Spider-Man uit is gekomen, was dat een mooie gelegenheid om elkaar te spreken.
Eerder sprak Thijs onder andere met Ger Apeldoorn, Junaid Chundrigar en Hedwig van Driel. Een mooi rijtje om tussen te staan.
Als bedankje had Van Domburg een action figure van Hydroman meegenomen. Dat is een van de schurken waar Spider-Man het weleens tegenop neemt. Deze figuur kan zijn lichaam in water veranderen.
Hydroman was in de uitvoering van Spider-Man:The Animated Series uit de jaren negentig. Zijn hoofd heeft een hoog glamrock gehalte, vind ik. Verder kijkt hij lekker psychopathisch uit zijn ogen. Maar goed, Hydroman is dan ook een waterhoofd natuurlijk.
Echt een leuk cadeautje. Je kunt via een plastic dingetje Hydroman ook water later uit zijn vuisten spuiten. Het duurde echter even voordat deze twee volwassen mannen doorhadden hoe dat precies in zijn werk ging. En toen kwam er eigenlijk maar een lullig straaltje uit. Dat mocht de pret niet drukken, natuurlijk.
Luister hier de podcast. Een uur lang geeken en nerden.
https://soundcloud.com/thijs-nerdpaleis/thijs-nerdpaleis-michael-minneboo-ep-013
Op Donderdag 9 en Vrijdag 10 juni wordt tijdens de Stripdagen Haarlem het toneelstuk The King and Me gespeeld in de grote zaal van de Toneelschuur. Dat is de eerste keer dat dit door Ger Apeldoorn geschreven stuk in Nederland te zien is.
Het Engelstalige stuk werd een aantal jaar geleden door Apeldoorn geschreven in opdracht van de Britse Stripdagen en daar met veel succes een aantal maal opgevoerd. Ook was er een openbare lezing dit jaar in het Kirby Museum in New York. Maar een opvoering in Nederland is er nooit geweest – tot nu toe.
Vaders van het Marvel Universum
Het toneelstuk zal comicliefhebbers interesseren, want het verhaal draait om Jack Kirby. Kirby wordt door velen beschouwd als een van de belangrijkste tekenaars uit de Amerikaanse comicindustrie. Samen met Stan Lee stond hij aan de wieg van het Marvel Universum. Ze creëerden the Fantastic Four, X-Men, the Avengers en de Hulk en vele andere personages. (Spider-Man werd bedacht door Lee en Steve Ditko, daar had Kirby nagenoeg niets mee te maken.) Kirby tekende van de Marvel-helden de eerste avonturen en zijn dynamische stijl werd ook als huisstijl van Marvel gezien. Nieuwe tekenaars werden gemotiveerd om goed naar Kirby’s tekeningen te kijken. Hij had als bijnaam ook King of comics, vandaar de titel The King and Me.
In die tien jaar dat Kirby met Stan Lee werkte ontwierp hij iedere maand nieuwe helden en schurken, maar kreeg daar nooit echt de credits (of het geld) voor. In The King and Me vertellen Stan Lee en Joe Simon (Kirby’s eerste partner, met wie hij onder andere Captain America bedacht in 1941) het levensverhaal van Kirby, terwijl ze uitvechten wie Kirby’s beste partner was. De intellectuele Simon of the showman Lee. Jack Kirby vindt natuurlijk dat hij zelf die titel verdient.
Koor
‘Het is een wervelende show voor iedere stripmaker en fan die wil ontdekken dat de personages achter de schermen net zo boeiend zijn als die ervoor,’ zegt Apeldoorn. ‘Het stuk duurt 75 minuten en wordt in het Engels gespeeld. Voor de tekst is gebruikt gemaakt van interviews met Kirby, Lee en Simon. De waargebeurde dialogen heb ik verzonnen. Tussen de scènes door worden fragmenten uit het werk van Jack Kirby gelezen door een ‘koor’ van striptekenaars en fans. Het is nog vroeg om alle namen bekend te maken, maar voorlopig heb ik de twee stand-up comedians Thijs van Domburg en Arie Koomen en stripmakers Erik Kriek en Eric Heuvel gestrikt. Andere namen worden in de loop van de volgende weken bekend gemaakt.’
Apeldoorn gaat al wat jaartjes mee in de stripwereld. Hij is striphistoricus, televisieschrijver en was bij Juniorpress jarenlang de vertaler van vooral X-Men. Toen kende we hem nog onder de pennaam Gé Apeldé. Vooral zijn redactionelen en gevatte reacties op ingezonden brieven staan me nog goed voor de geest.
Apeldoorn: ‘In de eerste opvoering werd het koor samengesteld uit tekenaars van de beursvloer in Bristol. Eén daarvan was Dave Gibbons, die mij na afloop feliciteerde met een geslaagde voorstelling en erbij zei dat hij er veel van geleerd had, niet alleen over de carrière van Kirby, maar vooral ook zijn karakter en zijn verhouding tot de andere personages.’
Uitvoering: Theater Kwast
Toneelschuur
Lange Begijnestraat 9, Haarlem
Wanneer:
donderdag 9 juni & vrijdag 10 juni 2016
Aanvangstijd:
20.30
Kaarten:
normaal €16.50, vriend €14.50
CJP €12.50 via Toneelschuur
Er zouden in deze tekst spoilers kunnen zitten, dus als je Star Wars Episode VII: The Force Awakings nog wilt gaan kijken, zou ik deze blogposts pas later gaan lezen. Niet dat ik een recensie van deze film zal geven, want na de enorme mediahype van de afgelopen drie jaar, heb je allang beslist of je wel of niet naar deze film zal gaan. Recensies zijn dus vooral leuk om achteraf te lezen en te kijken of je het met de recensent eens bent.
Eerlijk gezegd weet ik nog niet precies wat ik wil zeggen, behalve dan dat ik blij ben dat ik The Force Awakens in de bioscoop heb gezien met een stel vrienden.
Woensdag 16 december stond ik samen met drie vrienden in de rij voor de bioscoopzaal in de Hallen in Amsterdam. Jeroen was zo aardig geweest om voor ons allemaal kaartjes te kopen. Dat deed hij meteen toen ze beschikbaar kwamen, zo’n anderhalve maand geleden. Jeroen zat dan ook al vier jaar op deze film te wachten. Hij is een echte Star Wars-fan. Eentje die niet houdt van Ewoks en grote problemen heeft met de laatste drie films die zijn uitgekomen. Die zijn dan ook niet mijn favoriet. Geef mij maar The Empire Strikes Back en Return of the Jedi. De trilogie van Lucas, tja, daar kun je maar het beste grappen over maken, zoals Thijs van Domburg op hilarische wijze kan:
https://www.youtube.com/watch?v=B9mExi2qW1k
Vlak voordat we de zaal binnengingen maakte Jeroen wel een enorme spoiler aan me bekend. ‘Wist je dat niet?! Dat is al drie jaar bekend!’. Ik had geen idee. De mediahype heb ik geprobeerd zoveel mogelijk te omzeilen. Dat lukte natuurlijk niet echt, want ik leef constant online, maar dit feitje wist ik nog niet. Het kon uiteindelijk de pret niet drukken. Zodra de muziek van John Williams te horen was en de beroemde Star Wars tekstscroll voorbijkwam, zaten we er al goed in. Er klonk applaus toen Han Solo en Chewie voor het eerst in beeld kwamen. Leia kreeg wat minder de handen op elkaar, maar toch.
Dat de drie oudgedienden Leia, Solo en Skywalker in The Force Awakens zitten, maakte het voor mij al een feestje. Leia, Yoda en de muziek van John Williams zijn mijn favoriete Star Wars-personages, en twee van de drie zitten in deze episode. Verder was het ook een heel fijn bioscoopbezoek. Dat kwam door mijn drie vrienden die grote Star Wars-fans zijn. Het is heerlijk om met gelijkgestemden een film te gaan zien en voor de vertoning verwachtingsvolle pret te maken. We waren allemaal weer even kinderen of tieners. Het is fantastisch dat een film kijken dat nog steeds teweeg kan brengen.
De vibe in de zaal was heel goed. Ik ga al jaren niet meer vrijwillig naar Pathébioscopen als de Munt omdat er altijd een paar hangjongeren zitten die de sfeer verneuken voor de rest. Die worden door de bewaking wel verwijderd, maar echt lekker ga je daar dus al niet zitten. De Hallen hebben de ettertjes kennelijk nog niet gevonden. Houden zo. Iedereen had woensdag zin om The Force Awakens te kijken en had daar duidelijk naar uitgekeken.
Gelukkig werden de verwachtingen door regisseur J.J. Abrams en scenaristen Lawrence Kasdan, Michael Arndt en Abrams ingelost. Zij geven genoeg voor de oude fans om lekker nostalgisch te kunnen kijken, maar voeren ook boeiende, nieuwe personages op. De film heeft een lekker tempo, goede special effects en je verveelt je in die 130 minuten geen seconde. Eindelijk weer wat kijkbaars uit Hollywood.
Weet je, als je wilt kniesoren valt er genoeg aan te merken op The Force Awakens. Misschien is het te veel een remake van A New Hope. De plot wordt opgang gezet door een macguffin waar ik zo mijn vraagtekens bij heb. Luke Skywalker is verdwenen en wil dus duidelijk niet gevonden worden. Maar er is wel een kaart die zijn locatie aangeeft?! Schatten en steden staan op de kaart maar iemand die niet gevonden wil worden?
Ach, wat geeft het. De dialogen zijn goed, de actie zit geramd in elkaar én er wordt goed geacteerd. Ik heb erg genoten van hoe Harrison Ford Han Solo weer gestalte gaf. De afgelopen jaren was ik vergeten wat een leuk personage dat eigenlijk is, maar Ford heeft me wat dat betreft goed de oren gewassen. Maar ook nieuwkomers Daisy Ridley (Rey) en John Boyega (Finn) vind ik erg goed. Over Oscar Isaac (Poe Dameron) hoor je mij trouwens ook niet klagen. Ik heb nog nooit een slecht optreden van die man gezien. Maar dat komt ook omdat ik Sucker Punch, die ik vorige maand zag, eigenlijk graag vergeet.
Er is dus meer goed dan slecht aan The Force Awakens. Ik denk dat de fans vooral blij zijn dat de film niet zuigt zoals de laatste drie. Dat maakt dat deze episode sowieso al een sterretje extra krijgt in de recensies, vermoed ik.
Na afloop moesten we allemaal snel naar huis naar onze gezinnetjes. Het was dan ook al nacht. Toch kon ik slecht in slaap komen. I was still buzzing from Star Wars. Ook nu, twee dagen later, brengt het bioscoopbezoek nog een glimlach op mijn gezicht. Dankzij de film en mijn drie medefans was het een memorabele avond. Eentje die ik niet snel zal en wil vergeten. Daarom heb ik dit stukje geschreven.
Met een bloedeloze versie van Belle en het Beest en een afwezige eregast is de 30ste editie van het Imagine Film Festival woensdagavond 9 april flauw van start gegaan.
De Chileense filmmaker, theaterregisseur, tarotkenner én stripscenarist Alejandro Jodorowsky kreeg dit jaar de Imagine Career Achievement Award. Helaas kon hij door ziekte niet in Amsterdam aanwezig zijn om zijn prijs in ontvangst te nemen. Zijn afwezigheid natuurlijk spijtig voor het festival, en voor ondergetekende, want ik was een van de journalisten die Jodorowsky donderdag zou interviewen. Een gesprek waar ik naar uit keek.
Ik hoop dat Jodorowsky snel weer op de been is, maar aangezien hij 85 jaar is, vrees ik het ergste. Zijn zoon Brontis sprak een videoboodschap in om Imagine te bedanken. Brontis is tevens de hoofdrolspeler in Jodorowsky’s nieuwe film La danza de la realidad. Een prachtige, persoonlijke film, en de meest toegankelijke uit het filmoeuvre van de eigenzinnige verhalenverteller.
Er draait op het festival ook een documentaire over het maakproces van Jodorowsky’s versie van Dune. Hij werkte samen met onder andere Moebius en H.R.Giger. Die film is uiteindelijk nooit gemaakt maar leidde wel uiteindelijk tot De Incal.
Aandacht voor stripmakers
Overigens vind ik het erg bijzonder dat het Imagine Film Festival ook stripmakers eert. Vorig jaar werd François Schuiten op het festival geïnterviewd en twee edities geleden kreeg niemand minder dan Stan Lee de Career Achievement Award. Ook hij kon trouwens helaas niet komen. Nu weet ik ook wel dat Jodorowsky veel meer heeft gedaan dan strips schrijven, maar met klassiekers als De Incal, een bijzondere western als Bouncer en nog eens zeventig andere strips op zijn naam, is hij in het stripwereldje geen lichtgewicht.
Mooi maar saai
Belle en het beest/La belle et la bête, de Franse film van Christophe Gans, was dat echter wel. Mooi gemaakt hoor en een zeer sprookjesachtige mise-en-scène, maar wat een bloedeloze verfilming. Er zat echt geen greintje spanning in het verhaal dat iedereen natuurlijk allang kent, want gebaseerd op het bekende sprookje. In het begin veracht Belle (Léa Seydoux) de agressieve en koppige beest-man (Vincent Cassel) die haar gevangen houdt, maar dan blijkt ze opeens van hem te houden. Echter, waarom dat nu precies is, maken de filmmakers niet duidelijk.
Tijdens de film kreeg ik zin om de gelijknamige televisieserie uit de jaren tachtig met Ron Perlman en Linda Hamilton te gaan kijken, dus je begrijpt dat de bitterballen en andere snacks die na de voorstelling werden geserveerd van harte welkom waren om de flauwte te bestrijden en mij weer bij mijn positieven te brengen, want als ik dat soort series weer wil gaan kijken, moet ik goed in de war zijn.
Kortom, Imagine kent dit jaar een beetje een valse start, maar ik vermoed dat het nog wel goed komt dit jaar.
Hier nog enkele evenementen die ik je graag tip:
Donderdag 10 april: Masterclass: Lab Coats in Hollywood
Dr. David Kirby geeft een masterclass over de relatie tussen wetenschappers en de Amerikaanse filmindustrie.
Vrijdag 11 april: Lezing toekomstmuziek
In Toekomstmuziek geeft muziekkenner en Schokkend Nieuws-medewerker Erik van ’t Holt een overzicht van de muziek die nieuwe en onontdekte werelden verbeelden. Van de orkestrale scores uit de jaren vijftig, via de eerste elektronische score (voor Forbidden Planet uit 1956) naar de herwaardering van de orkestrale benadering uit de jaren zeventig. Met uitstapjes naar de opkomst van de synthesizer en het gebruik van exotische en onbekende instrumenten als de Theremin (door Bernard Herrmann in The Day The Earth Stood Still, 1951) en de Blaster Beam (in de Star Trek-films). Een schat aan film- en muziekfragmenten illustreert dit overzicht, dat geen rechtgeaarde sfi-fi liefhebber aan zich voorbij mag laten gaan.
Zondag 13 april: Symposium Van HAL tot GERTY
In het symposium Van HAL tot GERTY wordt gekeken hoe de rol die computers hebben gespeeld in de fantastische film werkelijkheid zijn geworden en wat de gevolgen daarvan zijn. Naast een algemeen gedeelte wordt ingegaan op ethische vragen en op Singularity, het moment waarop de computer de menselijke intelligentie voorbijstreeft, dit alles aan de hand van een groot aantal filmfragmenten. Tot de gasten behoren onder andere hoogleraar Kunstmatige Intelligentie Jaap van den Herik, filmmaker Igor Kramer en Bennie Mols, wetenschapsjournalist en auteur van het populair-wetenschappelijke boek ‘Turings Tango’, over kunstmatige intelligentie.
Maandag 14 april: Masterclass Filmtrailers
Het Londense Editpool, levert teasers, trailers en promo’s produceert voor bioscoop, tv en home-entertainment. Tot hun recente output behoren de campagnes voor het derde seizoen van Game of Thrones en de Robocop-remake. Daarnaast leverden ze trailers voor sci-fi als Splice, voor arthouse horror als Kill List, maar ook voor B-films als Infestation.
Editpools creative director John Piedot vertelt tijdens de masterclass over de relatie tot de opdrachtgever en de totstandkoming van een trailer, maar ook over het verschil tussen bioscooptrailer en televisiespot en de verschillen tussen trailers voor de Amerikaanse en de Europese markt.
Hij gaat in op de manier waarop verschillende elementen worden ingezet voor een maximaal effect en loopt door de do’s & dont’s van het vak.Uiteraard wordt de masterclass omlijst met de meest toepasselijke voorbeelden uit de catalogus van Editpool.
Dinsdag 15 april: Masterclass: The Science of Hollywood
Tijdens de masterclass The Science of Hollywood: Gravity and Beyond laat dr. Kevin Grazier aan de hand van onder meer zijn werk voor Gravity zien hoe wetenschappers science fiction geloofwaardig maken.
En deze wil ik in het bijzonder aanraden omdat ik samen met mijn Schokkend Nieuws-collega Hedwig in de jury zit. Dinsdag 15 april: Quiz: de Grote Geek-Q Test
Op dinsdag 15 april, om 17.00 uur in Zaal 2 van EYE heb jij de kans te laten zien hoe hoog jouw Geek-Q is. In een quiz van zes rondes kunnen jij en je teamgenoten jullie kennis van science fiction, geeky films, series en comics, games en wetenschap etaleren. De winnaars mogen zich de Grootste Geeks van Nederland noemen.
Stand-up comedian en verwoed action figure-verzamelaar Thijs van Domburg is je quizmaster. De jury bestaat uit stripnerd en journalist Michael Minneboo en filmgeek en natuurkundige Hedwig van Driel.
Tot slot: op SchokkendNieuws.nl wordt iedere dag verslag gedaan van het festival.