Categorieën
Fotoblog

Dusk, February 28th, 6:48 PM

Categorieën
Film

RIP Spock

Leonard Nimoy, de acteur die Spock gestalte gaf, is niet meer. Hij overleed vrijdag 27 februari 2015 op 83-jarige leeftijd.

Mr-Spock

Zoals Hedwig van Driel, mijn collega bij Schokkend Nieuws, hem in haar gepassioneerde en persoonlijke in memoriam typeert: ‘één van de meest markante koppen uit de sciencefiction’. Dat was Nimoy zeker, ook al denk ik bij markante kop ook meteen aan de alien uit Alien. Maar dat terzijde.

Van Driel: Met zijn sceptisch opgetrokken wenkbrauwen, zijn vorsende blik en zijn afgemeten, sonore stem bood Nimoys logisch redenerende, onderkoelde Spock een perfect tegenwicht aan de heethoofdige Captain Kirk van William Shatner. En waar Kirk de standaardheld was, impulsief en dapper, belichaamde Spock een alternatieve versie van heldendom, die waarschijnlijk een groter deel van het publiek aansprak. Hij won namelijk niet met zijn vuisten, maar met zijn hersens, en liet de waarde zien van logica.

Nimoys autobiografie.
Nimoys autobiografie.

Persoonlijk heb ik altijd iets meer gehad met Kirk dan met Spock. Kirk krijgt altijd het meisje, Kirk springt vol bravoure het gevaar tegemoet. Kortom, Kirk is zoals ik zou willen zijn. Spock heb ik altijd een betweter gevonden. Je weet dat hij gelijk heeft, maar dat is soms verdomd vervelend om toe te moeten geven. Neemt niet weg dat Spock en Kirk een mooi stel zijn samen.

De standaardbegroeting van de Vulcans, ‘Live long and prosper’, vind ik prachtig. Je wenst iemand anders het beste toe. Dat klinkt toch veel beter dan ‘Hoi’ of ‘Doe je vriendin de groeten van me’.

Natuurlijk heeft Nimoy veel meer gedaan dan alleen Spock spelen in talloze Star Trek-films en televisieafleveringen. Hij was ook regisseur, fotograaf, schreef gedichten en zong zo nu en dan een deuntje, zoals deze:

https://www.youtube.com/watch?v=AGF5ROpjRAU

Al kan ik deze vrolijke Bored of the Rings-onzin moeilijk rijmen met de afstandelijke Spock, het getuigt wel van de zelfspot die Nimoy had.

Prachtige banaankunst van Stepan Brusche.
Prachtige banaankunst van Stepan Brusche.

Ook speelde hij heel verdienstelijk William Bell in Fringe – een serie die ik hartstochtelijk heb gekeken tot aan het vierde seizoen toe. Toch zullen we hem allemaal herinneren als die Vulcan die een balans probeerde te vinden tussen de logica van de Vulcans en de passie en emotie van de mens. In dat opzicht kun je zeggen: Wij zijn Spock.

Natuurlijk leeft Spock voort, dankzij acteur Zachary Quinto. Die doet dat heel aardig, maar er is maar één origineel en die is niet meer.

Rust zacht, Leonard. You lived quite long and prosperous.

Categorieën
Stripplaatjes onder de loep Strips

Stripplaatje onder de loep: Duivelsjongen als held

Hellboy is een van mijn favoriete striphelden: hij ziet eruit als een duivel, maar is een good guy. In een wereld vol folkloristische verwijzingen, bovennatuurlijke elementen en als Shakespeare sprekende schurken relativeert Hellboy de situatie met droogkomische opmerkingen. Niet slecht voor een monster dat eigenlijk in de wereld werd gebracht om de Apocalyps te ontketenen.

In de Amerikaanse stripwereld die gedomineerd wordt door superhelden, is Hellboy een vreemde eend in de bijt. Met een rode huid, hoeven als voeten, een staart, een rechterhand van steen en een tweetal hoorns die uit zijn voorhoofd groeien, maar die hij klein houdt om ‘op straat niet op te vallen’, doet het demonische uiterlijk van dit duivelskind zijn naam eer aan. Kwaadaardig is hij echter niet, in tegendeel: Hellboy bestrijdt in dienst van het Bureau for Paranormal Research and Defence bovennatuurlijke monsters en kwaadaardige krachten. Eigenlijk is Hellboy dus toch een soort superheld.

hellboy-wake_devil

Mike Mignola

Mignola signeert. Foto: Michael Minneboo.
Mignola signeert. Foto: Michael Minneboo.

De expressieve tekenstijl met het sterke licht-donkercontrast van stripmaker en geestelijk vader Mike Mignola, is een andere reden waarom ik deze strip graag lees. Bovenstaand stripplaatje is afkomstig uit het verhaal Wake the Devil. Een prachtig stukje grafische kunst dat niet zou misstaan in een galerie of museum. Hellboy gaat op de vuist met de mythologische figuur Hekate, die dit keer de vorm heeft van een monsterlijke, slangachtige vrouw. Tijdens het gevecht probeert Hekate onze held ervan te overtuigen dat hij zich weer bij zijn eigen soort moet aansluiten. Dat hij zijn lot niet kan ontlopen en dat Hellboy in dienst van Het Kwaad een sleutelrol zal spelen in het einde der tijden. Dit is overigens de reden waarom Rasputin in opdracht van de Nazi’s Hellboy in onze wereld bracht tijdens WOII. (Zie het verhaal: Seed of Destruction.) Hellboy wil hier echter niets van weten.

Dat de twee personages tegenstanders zijn wordt in de afbeelding ook nog eens duidelijk gemaakt doordat Hellboys felrode huid contrasteert met de groene huidskleur van het slangenwijf. Hellboys rood contrasteert sowieso altijd mooi in de wereld die Mignola tekent en die gevuld is met voornamelijk donkere en aardse kleuren. Alsof hij daarmee nog eens duidelijk wil maken dat Hellboy niet van deze wereld is. Interessant, want Hellboys karakter is zeer menselijk en geïnspireerd op dat van Mignola en diens vader.

Vader
Een paar jaar geleden interviewde ik Mignola over zijn creatie tijdens Stripfestival Breda dat toen nog plaatsvond in het Racketcenter. In de kantine, waar de geur van gefrituurde kroketten hing, vertelde hij mij dat zijn eigen vader een belangrijke inspiratiebron was voor het karakter van Hellboy: ‘Ik wilde dat Hellboy ouder en een stuk taaier was dan ik. Mijn vader werkte als timmerman. Hij kwam altijd thuis met verwondingen, zoals schaafwonden en droog bloed op zijn gezicht. Als ik dan vroeg wat er gebeurd was, zei hij: “Oh ja, ik bleef aan een spijker hangen” of “mijn hand bleef in een machine steken.” Hij zei dat altijd op een toon alsof er niets aan de hand was, want mijn vader was een taaie met echte werkmanshanden. Hij was van de Tweede Wereldoorlog-generatie. Hellboy is net zo’n rouwdouwer. In dat opzicht is Hellboy het tegenovergestelde van mij. Toch praat hij precies zoals ik. Toen ik met deze strip begon was schrijven nieuw voor me. Ik wist niet hoe ik een stem voor een personage moest vinden, dus hield ik zijn tekst dicht bij wat ik zelf zou zeggen. In principe heersen er twee stemmen in de Hellboy-strips: de slechteriken spreken in Bijbelse en Shakespeare-achtige teksten terwijl Hellboy het deel van mijn brein representeert dat zich schaamt voor dramatische speeches. Daarom onderbreekt hij de schurken ook als ze praten. Er is een scène waarin een vampier maar door praat en Hellboy hem onderbreekt met de zin: “Grote woorden voor een man die geen broek aan heeft,” dat soort dingen.’

hellboy_-wake_devil_coverNog een voorbeeld van Hellboys droge opmerkingen zien we terug in bovenstaande scène. Als Hellboy in de confrontatie de eerste tik uitdeelt, maakt hij een bijdehante opmerking: ‘Lady, I was gonna cut you some slack, ‘cause you’re a major mythological figure, but now you’ve just gone NUTS!’ Hellboy weet hoe hij zijn punches van een ferme punchline moet voorzien.

Mike Mignola. Hellboy: Wake the Devil 1-5.
Uitgeverij Dark Horse.

Geschreven voor en gepubliceerd in Eppo #1 (2015).

Categorieën
Strips Video

Video: Stripfiguren in de platenkast

In het televisieprogramma TopPop 3, op Ned 3, dook de sympathieke 3FM-DJ Gerard Ekdom iedere week in zijn platenkast en hield een muzikaal thematisch verhaal over popmuziek. Een aflevering was dat muziek en strips (en een beetje animatie eigenlijk) en kwam Gerard met een paar opmerkelijke nummers op de proppen.

Ik mis in je verhaaltje het nummer van de Crash Test Dummies over Superman, Gerard:

Categorieën
Fotoblog

Tying the knot

Friday the 20th of February my parents finally married. They’ve been together for 28 years but felt it was time to tie the knot. It’s my father’s second marriage. Anita is my second mom – yeah, I have two moms. How cool is that? I’m very proud of my parents: recently they started a new company selling microcars. We celebrated after the ceremony by eating a formidable dinner. It was nice to catch up with my younger siblings. Especially since all of them are doing pretty great.

Picture was made by Linda Delis. (I was holding my parent’s coats off screen).

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Zo ziet een blije Spider-Man eruit

Tijdens een bezoekje aan Curt Connors komt Peter Parkers professor Morris Sloan binnenwandelen met een stapel examens. Daar zit ook Parkers uitslag tussen. Als hij ziet dat hij een tien heeft gehaald voor zijn eerstejaars kandidaatsexamen (graduate studies) kan hij zijn blijdschap niet onderdrukken.

Hoe dat eruit ziet? Zo dus:

ASM-243-vrolijke-spiderman1
ASM-243-vrolijke-spiderman2 ASM-243-vrolijke-spiderman3

Ik word erg vrolijk van het onderste plaatje waarin Spidey dolblij over de straten van New York springt. Dat Spider-Man erg blij is dat hij geslaagd is voor het eerste jaar van zijn promotiestudies snappen we natuurlijk helemaal. Ik kan me zelf nog goed herinneren hoe blij ik was toen ik mijn bul haalde en mezelf Drs. in de filmwetenschap mocht noemen.

Als de vrolijke bui wat bekoeld is en Peter nadenkt over zijn situatie, wordt hij somberder. Later die avond slingert hij door New York om eens goed na te denken. Zijn vriendin Black Cat ligt in het ziekenhuis en haar behandeling gaat een flinke berg rekeningen opleveren. De studie zal in het tweede jaar meer tijd opeisen en dat betekent dat Peter minder tijd heeft om geld te verdienen met het maken van foto’s. En dat terwijl zijn leven als Spider-Man ook al zo’n tijdvreter is. Uiteindelijk besluit Peter om zijn studies voorlopig op pauze te zetten. Een beetje een domper op een verhaal dat zo vrolijk begon. Kijk daarom nog maar een keer naar het plaatje van de vrolijke Spider-Man.

Amazing Spider-Man #243. Tekst Roger Stern. Tekeningen John Romita Jr.

Categorieën
Fotoblog

Hotel room with a view

Categorieën
Fotoblog

Skinned Kermit

Another picture from the fine hotel we were staying in Groningen. This chair looks and feels like Kermit the Frog got skinned, but honestly it is very comfortable. It’s made by Vervoort.
Picture by Linda Delis

Categorieën
Fotoblog

Back in 10, getting coffee?

Thursday Linda and I arrived in Groningen. We were spending a couple of days there because my parents were getting married (long story). Anyway, these were the sights from our hotel-room. I liked the empty office, it looks like people just left to get some coffee but in truth the office stayed empty the rest of the night. It reminded me of paintings by Hopper.

The other view is the Groningen Sunset Strip sort of speak.

Categorieën
Stripplaatjes onder de loep Strips

Stripplaatje onder de loep: Dikke vrienden

Twee jaar geleden werd met veel succes een nieuw avontuur van Asterix uitgegeven, Asterix bij de Picten, gemaakt door scenarist Jean-Yves Ferri en tekenaar Didier Conrad. Een vermakelijk album. Toch gaat er wat mij betreft niets boven de klassieke verhalen van het oorspronkelijke creatieve team achter de reeks, Albert Uderzo en René Goscinny.

De geliefde Galliër en zijn dorpsgenoten debuteerden 29 oktober 1959 in het eerste nummer van het franse stripblad Pilote, opgericht door Albert Uderzo, René Goscinny en Jean-Michel Charlier (auteur van onder andere Blueberry). Dat Asterix een grote ster zou worden zit al in zijn naam: Aster is het Latijnse woord voor ‘ster’, de toevoeging rix is Keltisch voor ‘koning’. Hoewel, Uderzo (1927) heeft ooit gezegd dat als ze niet zelf een stripblad hadden gehad om Asterix in te introduceren, hij er waarschijnlijk nooit was gekomen. Veel uitgevers geloofden niet in Asterix als held omdat hij met zijn kleine voorkomen er niet uit ziet als een typische held. Die waren indertijd namelijk jong en aantrekkelijk. Misschien dat het nieuwe aan Asterix en Obelix er juist voor heeft gezorgd dat de striphelden opvielen.

Een andere belangrijke factor is waarschijnlijk de scherpe pen van René Goscinny (1926-1977), een geniaal stripauteur die naast Asterix onder andere ook de reeks Lucky Luke pende. Ook een strip die ik tegenwoordig nog graag herlees. Dat kan ook makkelijk want beide reeksen zijn door hun historische setting tijdloos, maar bovenal zijn ze goed geschreven en bevatten scherpe grappen.

Running gags
Goscinny schreef over de Galliërs avonturen vol woordspelingen en knipoogjes naar de geschiedenis en de actualiteit. Ook ging hij speels om met clichés, stereotypen en culturele referenties. Een van de sterke punten van de Asterix-strip is de herkenbaarheid die deels wordt veroorzaakt door herhaling en running gags. Goscinny laat in de verhalen bepaalde elementen telkens terugkomen waardoor deze een vaste waarde worden en door de herkenning juist een lach opwekken. Denk bijvoorbeeld aan de Bard die constant het zingen wordt ontzegd omdat hij geen toon kan houden, de arme Romeinen die iedere confrontatie het onderspit moeten delven en Obelix die nooit toverdrank mag drinken omdat hij als kind in de ketel is gevallen.
stripplaatje-asterix_geschenk v caesarVriendschap
Mijns inziens is het hart van de reeks de vriendschap tussen Asterix en Obelix. Hoewel de vrienden elkaar altijd bijstaan, hebben ze ook geregeld ruzie. Zoals in het album Het geschenk van Caesar, waar bovenstaande stripstrook uit afkomstig is.

Als de nieuwe dorpsbewoner Appendix, aangespoord door zijn vrouw Angina, campagne voert om dorpsleider te worden, raakt hij natuurlijk in conflict met Abraracourcix, de huidige leider van het dorp. Er barst een politieke strijd los tussen Appendix en Abraracourcix (die in de huidige vertaling Heroïx heet). Tijdens een maaltijd laat Asterix aan zijn vriend weten dat hij de vreemdelingen het liefste ziet vertrekken, want dat gezin leidt tot ruzie in het dorp. Obelix, die zojuist tot over zijn oren verliefd is geworden op de dochter van Appendix, is het daar niet mee eens en stormt boos Asterix’ huis uit.

asterix_coverIn de scène hierboven leggen de twee het weer bij, zoals ze dat altijd doen. Asterix zoekt Obelix op en vraagt of zijn vriend nog steeds boos is. Vervolgens gaat de kleine blonde Galliër naast Obelix zitten en prikt hij speels in diens zij. Dat amuseert zijn vriend. Uiteraard is Obelix veel sterker en als hij Asterix’ vriendschappelijke gebaar herhaalt, knalt hij hem meters ver weg.

Deze scène en lichte variaties daarop zien we door de hele reeks terugkomen. Een visueel cliché dat juist door de herkenbaarheid een vertrouwd gevoel geeft. Vergelijkbaar is het moment dat de twee heren ruzie krijgen en met de neuzen tegen elkaar gedrukt naar elkaar staan te schreeuwen. (Iets wat veelvuldig voorkomt in Asterix bij de Picten.)

Het bovenstaande strookje toont ook meteen de andere kracht van de strip Asterix, namelijk hoe goed Uderzo kan tekenen. De goed getroffen lichaamstaal van de personages spreekt boekdelen. De aantrekkelijke tekeningen en het humoristische vernuft maakt dat je avonturen van Asterix eindeloos kunt blijven lezen.

Gepubliceerd in Eppo #17 (2014).

Categorieën
Fotoblog

A collection of ugly

I’ve written about my dislike of tags before, but this must be one of the ugliest collection of tags I’ve seen in my life.

Categorieën
Fotoblog

It’s a cat!

In Amsterdam a lot of cafés have a cat. I guess it keeps the mice population at bay. Funny thing is, those cats get a lot of attention from customers or people who walk by on the street. Just like this little red pussy cat in Louis I photographed a couple of days ago. Red couldn’t care less though and ignored most attention. Smart pussy.