Zo nu en dan duikt er weer eens een Action Comics #1 op. Een belangrijke comic, want hierin staat het allereerste Superman-verhaal. Een exemplaar dat in bijzonder goede staat verkeerd wordt nu via eBay aangeboden.
Vrijdag 15 augustus was ik te gast bij het programma Met het oog op morgenom over deze unieke strip te praten. Er zijn indertijd maar 200.000 exemplaren van Action Comics #1 gedrukt. Hoeveel er nog van over zijn is niet bekend. De schattingen lopen uiteen van 40 tot 100 exemplaren. Het exemplaar dat op eBay wordt aangeboden verkeerd in zeer goede staat. Deze staat wordt aangegeven met een cijfer van 1 tot 10 en volgens de experts is dit exemplaar een 9. Men verwacht dat de strip dan ook veel zal opbrengen. Een exemplaar in nieuwe staat bracht in december 2011 ruim 2,1 miljoen dollar op (1,6 miljoen euro).
Action Comics #1 kwam uit in april 1938 (met coverdatum juni) en is dus 76 jaar oud. Het verhaal stelde Jerry Siegel en Joe Simon, Supermans vaders, samen uit een reeks krantenstrips die ze hadden gemaakt maar die ze niet aan de kranten konden slijten. Toen de uitgeverij die later DC Comics ging heten wel interesse toonde, hadden de twee stripmakers maar een paar dagen om met een verhaal van 13 pagina’s te komen, dus gebruikte ze het eerder gemaakte materiaal en maakte daar een strip van. In de eerste strip neemt Superman het op tegen normale stervelingen: een man die zijn vrouw slaat, een corrupte politicus en onverlaten die Lois Lane ontvoeren. Ook was hij lang niet zo sterk als dat hij later werd. Hij kan in het begin bijvoorbeeld nog niet vliegen. Wel kan Superman over wolkenkrabbers springen. Superman nam het op tegen sociale misstanden zoals louche huurbazen en krotwoningen. Hij was een held van het volk, een socialistische held zou je kunnen zeggen, die het opnam voor de kleine man. Echt iemand die ze in de depressiejaren nodig hadden.
Terugluisteren Het doet me goed dat een serieus, journalistiek programma als Met het oog op morgen ook aandacht voor strips heeft. Ik vind het altijd erg fijn als men mij vraagt om een striponderwerp te duiden, dat men de moeite neemt om een expert te vragen in plaats van zelf maar met het onderwerp aan de slag te gaan.
Zelfs als je beseft dat The Lego Movie eigenlijk een heel lange reclamespot is voor het bekende speelgoed, dan is het nog een heel vermakelijke film.
Bron screencaps: www.apnatimepass.com
Superhelden Batman, Superman, Wonder Woman en Green Lantern hebben een bijrol in de film van Phil Lord en Christopher Miller. Niet zo verwonderlijk, want de 3D animatiefilm is gemaakt door Warner Bros Pictures en Village Roadshow Pictures. Het bedrijf Time Warner is ook eigenaar van DC Comics die strips bovengenoemde superhelden uitgeeft. Ik moest erg lachen om de vertolking van lego Batman (Will Arnett): een pompeus mannetje dat naast het bestrijden van de misdaad ook bezig is met het maken van slechte dancemuziek.
De hoofdrol in de film is echter weggelegd voor Emmet, een doorsnee legofiguurtje dat door een misverstand wordt aangezien als de uitverkorene. Men denkt dat hij de legowereld kan redden uit de handen van tiran President Business, in de live-action sequenties gestalte gegeven door Will Ferrell. Elizabeth Banks verleende haar sexy stem aan heldin Wyldstyle / Lucy.
Lucy heeft de sexy stem van Elizabeth Banks.
De film scoort op Rotten Tomatoes maar liefst 96%. Ondanks met modderdikke moraal dat we allemaal op onze eigen manier uniek en speciaal zijn, is het een heel vermakelijke animatie. En nee, ik ben niet meteen naar zolder gegaan om mijn lego weer eens op te pakken. Dat speelgoed ligt namelijk in mijn ouderlijk huis, ver hier vandaan.
Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.
In deze video spreken Geoff Johns, stertekenaar John Romita Jr. en inkter Klaus Janson over hun samenwerking aan de huidige Superman-reeks van DC Comics.
JRJR vertelt onder andere over hoe hij tot het ontwerp van Supermans nieuwe maatje Ulysses is gekomen. Ook vertellen JRJR en Klaus Janson, een van de beste inkters uit de Amerikaanse stripindustrie, over hun samenwerking. Dat vind ik het meest interessante stuk van het gesprek. De mannen praten over hoe ze elkaars werk aanvullen en over lijndiktes. Voor dat soort details mag je me ’s nachts wakker maken. (Vanaf 4:50 in de video).
San Diego Comic Con
Het interview door Comic Vine werd gevoerd op de San Diego Comic-Con. Dé belangrijkste comicbeurs ter wereld die dit jaar plaatsvond van 24 tot en met 27 juli. Helaas was ik er ook dit jaar niet bij, maar gelukkig worden van alle belangrijke nieuwsfeiten en panels verslagen gepubliceerd op verschillende websites. Check bijvoorbeeld dit overzicht van CBR voor alle nieuwtjes, lanceringen en praatjes.
Is Halloween vroeg dit jaar? Nee hoor, maak je geen zorgen. Je hoeft nu niet al te kiezen welk kostuum je gaat dragen, want het feest der feesten is nog steeds op 31 oktober.
Maar omdat comics altijd maanden van tevoren worden aangekondigd weten we nu al wat de variant covers in oktober gaan worden van titels als Superman, Aquaman en Wonder Woman en die hebben allemaal een Halloweentintje gekregen. Deze covers vond ik de mooiste:
‘Justice League’ #35 door Rafael Albuquerque‘Wonder Woman’ #35 door Aaron Lopresti‘Aquaman’ #35 door Mark Nelson
Normaliter ben ik niet zo’n fan van variant covers. Ze verzieken de markt en veroorzaken verkoopbubbels. Volgens Newsarama.com gingen maar liefst 700.000 exemplaren van Amazing Spider-Man vol. 3 #1 in de voorverkoop omdat er zoveel variants van dit nummer te koop waren. Volgens de lijst op ComicBookResources.com is de schatting ruim 500.000 comics, maar dat is de verkoop via distributeur Diamond en niet de verkoop wereldwijd. Volgens die lijst verkocht Amazing Spider-Man #2 overigens maar een kleine 124.000 comics, dus zie je wel meteen dat het uitbrengen van veel variants effect heeft op de verkoop. Comics zijn een commerciële zaak dus zolang als mensen die varianten blijven aanschaffen zullen de uitgeverijen ze produceren. Maar eigenlijk gaat het dus nergens over. Zelf weiger ik hetzelfde verhaaltje een paar keer aan te schaffen om alle variants te verzamelen.
Dat gezegd hebbende, ben ik als Halloweenliefhebber zeer in mijn nopjes met deze varianten van Neal Adams, Rafael Albuquerque, Chris Burnham en anderen. Vooral die van Wonder Woman als een soort Vampirella spreekt me aan. We hoeven de comics immers niet te kopen om toch te kunnen genieten van het illustratiewerk.
John Romita Jr, die al bijna veertig jaar in het vak zit en al die jaren altijd voor Marvel Comics heeft gewerkt, is nu de tekenaar van DC’s Superman! Daarom is dit het stripplaatje van de week:
Door hem van Marvel af te snoepen, waar John zijn hele carrière voor heeft gewerkt, hebben de mensen bij DC Comics een behoorlijke coupe gepleegd. Los van een Punisher/Batman crossover uit 1994, wat een coproductie was tussen Marvel en DC, heeft Romita nog nooit voor hen gewerkt.
Over zijn nieuwe klus zei hij het volgende:
On working with Geoff Johns
I think it’s important to have the humanity of [Superman]. Interestingly enough, he’s an alien, but we have to make him human. He has to lose. I knew that going in. When I found there was a chance I would be working with [Geoff], I started reading up and was very, very happy. He’s such a great guy. To see the quality of his dialogue and the quality of his stories, I was more than excited.
On Working on Superman
The size [and scope] of the character—to be able to have him doing amazing things, gigantic things, lifting certain things, beating up certain things. There’s that larger-than-life image. There’s a strength and weight that only comes with a character like this. The fun part is the characters in the Daily Planet—having them running around and talking with each other. Sometimes that’s more vital than the smashing and the pounding. You have to embrace [both]. You have to be able to act in Shakespearean plays and Sylvester Stallone movies. You have to be able to do both. [Laughs]
Zie hier het hele interview. En lees hier een recensie van de betreffende comic op BrainFreeze.be.
Ik vermoed dat Romita na Superman inderdaad Batman zal gaan maken. Het zal dus wel een lange tijd duren voordat we weer een Spider-Man-verhaal van zijn hand kunnen lezen. Spijtig.
Sinds vorig jaar stond op de voorgevel het Lotte Shopping Center in Busan, Zuid-Korea een groot Spider-Man-beeld. Omdat men de erectie van de held aanstootgevend vindt, is het beeld nu verwijderd.
Niet zo slim een Spider-Man met erectie boven een speelplaats te hangen, zou je denken. De kunstenaar Eunsuk Yoo denkt daar anders over. Die werd dringend verzocht om het beeld aan te passen anders zou het verwijderd worden. De kunstenaar koos voor het laatste en laat op zijn Facebookpagina het volgende weten:
I am the artist who made this piece. My reason for it was that I wanted apply the natural physical phenomenon to a superhero depict whats’s natural in the morning without lies and superficial-ness in a comical way.
There have been some comments on various community sites and Facebook pages that this is lewd and a disgrace to the source material. Lotte Shopping Center has received many complaint calls this morning from a certain organization, and after their meeting, it was decided that I have to either modify or take the statue down. Instead of modifying my work, I’ve decided to take it down.
It was ok for about a year and now it has to be taken down due a sudden interest in the piece, which is sad. But I understand that a piece that could be potentially interpreted as lewd can be offensive at a place like shopping mall. It’s disappointing, but I’ll reach out to the public with a better work next time.
Persoonlijk heb ik geen bezwaar tegen erecties, maar vind ik deze in het beeld van Spidey toch wel misplaatst. Het web staat vol met tekeningen met een NSFW-karakter en dat is prima, maar gezien de locatie van dit beeld snap ik dat mensen niet op iets dergelijks zitten te wachten. En daarbij vind ik de redenering van de kunstenaar ook niet echt hout snijden, al vind ik het verder wel een mooi kunstwerk.
Overigens heeft Kevin Smith er ook een handje van om superhelden en seks met elkaar te verbinden. Een mooi voorbeeld daarvan is deze scene uit Mallrats, met de klassieke Superman-discussie:
Verder op in de film heeft Jason Lee ook een gesprek met Stan Lee en probeert hij te achterhalen of Mr. Fantastic al z’n lichaamdelen heel ver kan oprekken en hoe de pik van The Thing eruit ziet. Lee verandert wijselijk het gespreksonderwerp naar een meer romantisch thema.
Dit vind ik te grappig om niet even te delen. De Indiaanse kunststudent en filmmaker Krishna Shenoi heeft een alternatieve openingscène gemaakt van de film Gravitywaarin niemand minder dan Superman opduikt om Dr. Ryan Stone (Sandra Bullock) te redden.
En terecht, want het feit dat ze de ruimte in wordt geschoten is eigenlijk zijn schuld.
Leuk dat Shenoi beelden van Christopher Reeve als Superman gebruikt, voor velen toch de acteur die deze stripheld het beste vertolkt.
Een knap staaltje copy-paste monteren. Shenoi plaatste de video op 1 april op YouTube met de volgende uitleg:
‘Hard to believe, but Oscar-winning director Alfonso Cuaron (“Children of Men”) originally shot an opening scene for Gravity that would have radically changed the film. Too bad the brass at Warner Bros. rejected this version.’
Een ongeloofwaardige, maar toch vermakelijke 1 aprilgrap.
Video gevonden op Laughingsquid.com
Donderdagavond 13 juni was in Pakhuis de Zwijger een bijeenkomst over strips georganiseerd door Shop Around. Ik was daarbij om een column voor te dragen en heb indertijd een verslagje over de avond geschreven. Kennelijk stond er al een tijdje een video-impressie van de avond (wat niet door de organisatie is doorgegeven), dus bij deze nog even deze, ietwat, manisch gemonteerde impressie.
Gezien de lugubere marketingactie voor Amoras deze week, lijkt het me wel gepast om de column die ik die avond presenteerde, hier te publiceren. De column haakt namelijk in op marketingcampagnes die met de dood kokketteren.
Wat hebben Wiske, van Suske & Wiske, en Peter Parker, ook wel bekend als the Amazing Spider-Man met elkaar gemeen? Goed, het zijn allebei stripfiguren. Da’s één. En van zowel Wiske als Spider-Man kennen we verschillende versies. Sterker nog: in de recent opgestarte reeks Amoras wordt de lezer getrakteerd op de jongvolwassen versies van Suske en Wiske. En daarin lijkt onze Wiske dood te gaan. En dat heeft ze ook gemeen met Peter Parker, want die is recent ook overleden. Alweer.
Bono… Euh Krimson
Maar eerst even iets over Amoras.
Amoras is geschreven door Marc Legendre en getekend door Charel Chambré (van o.a. Jump). Het is verhaal een nieuwe benadering van de klassieke reeks van wijlen Willy Vandersteen.Wat is er allemaal zo nieuw en fris aan Amoras? Het verhaal speelt zich af in de toekomst, namelijk 2047, waar schurk Krimson de scepter zwaait over het eiland Amoras. Hij laat de plaatselijke bevolking als slaven in de mijnen werken. Die werkzaamheden zorgen voor zeebevingen en scheuren in de bodem. Sus en Wis komen door een ongeluk met de teletijdmachine in deze toekomst terecht.
Overigens, dit is hoe Krimson eruit ziet in de strip. Denk er een zonnebril bij en Krimson had de tweeling broer van de heilige Bono kunnen zijn.
De tekenstijl van Amoras is duidelijk anders dan hoe de reguliere reeks wordt getekend. De personages hebben een meer volwassen uiterlijk gekregen. Kleine Wiskes worden groot en krijgen borsten zullen we maar zeggen.
De schrijver zoekt de volwassenheid van het stripduo echter vooral in hun woordkeus: Suske en Wiske zijn grofgebekter dan we van ze gewend zijn. Suske zegt heel vaak ‘Fuck!’ bijvoorbeeld. En het is ook allemaal gewelddadiger: het personage Jerusalem, die wel iets wegheeft van Wiske, gaat heel Die Hard te keer in het album.Vooral nieuw is de manier waarop de reeks werd gepromoot. Weken voor de lancering begon men campagne te voeren via sociale media. Kijk, dat ze een facebookpagina opende is niet zo heel bijzonder. Tegenwoordig hebben kinderen die nog in de embryonale fase verkeren er al één waarop hun verschrikkelijke truttige ouders uit hun naam updates op zetten…
De campagne van Amoras bestond verder uit een briefkaartje en een poster met daarop de boodschap dat Wiske werd vermist. Die poster werd gevolgd door een heuse rouwbrief waarin de dood van Wiske werd aangekondigd. Dit bleek uiteindelijk een uitnodiging te zijn voor de perspresentatie in Antwerpen, maar ik was toch wel even geschrokken.
En het is waar: aan het einde van het eerste deel van Amoras lijkt Wiske het loodje te leggen.
De dood van een stripheld aankondigen om de verkoop te stimuleren is een oud marketingtruucje. Vorig jaar december ging Peter Parker, mijn geliefde held en toeverlaat, dood. Hij werd vermoord. Vermoord door schrijver Dan Slott en de redactionele staff van Marvel Comics. Of door de marketingafdeling. Tegenwoordig is het verschil nog moeilijk te zien tussen de schrijvers en marketeers in de comicswereld.
Vorig jaar bestond het Webhoofd maar liefst 50 jaar en Marvel besloot dit te vieren, door zich te ontdoen van Peter Parker. En dat terwijl Spider-Man toch het boegbeeld van de uitgeverij is. Na bijna 700 afleveringen Amazing Spider-Man neemt de stervende Doctor Octopus het lijf en geest over van Peter Parker.
Octopus doet een mindswap: zijn geest zit in het hoofd van Peter Parker. En Peters brein zit in de hersenpan van de doodzieke Octopus. Als die even later aan zijn kanker bezwijkt komen de avonturen van Parker ten einde. Vanaf nu speelt Doctor Octopus voor Spider-Man en de arrogante kwal noemt zichzelf superior Spider-Man.
Inferior Spider-man kun je het beter noemen. Want, de verhalen zijn verschrikkelijk slecht geschreven. Dan Slott heeft er een handje van om de karakters van zijn personages zo om te buigen dat ze in zijn waanzinnige plots passen, terwijl we allemaal weten dat een goed verhaal en een boeiend plot, voorkomen uit de handelingen en wensen van de personages.
De fans waren er dan ook niet blij mee. Ik ook niet. Ik stuur Dan Slott af en toe een vriendelijke doch giftige tweet. Al hou ik het in tegenstelling tot andere fans erg netjes, want doodsbedreigingen, daar doe ik niet aan.
Overigens was Stan Lee, de geestelijk vader van Spider-Man ook niet blij met deze plotwending.
We weten allemaal dat in stripland en in het bijzonder in comics land, stripfiguren nooit lang dood blijven en dat het ‘sterven’ van een personage niets meer is dan een afgekloven plannetje van de marketingafdeling om ‘nieuw leven’ in een reeks te blazen.
Peter Parker stierf al eerder. In de jaren negentig werd hij jarenlang vervangen door zijn kloon. Een paar jaar later stierf Peter om zichzelf in een cocon te wikkelen om er daarna als herboren en verbeterd uit te komen in The Other. Ook Peters Tante May kwam terug uit de dood. Zelfs de euvele Norman Osborn die Peters vriendin Gwen Stacy vermoordde kwam jaren later terug en bleek het meesterbrein te zijn achter heel wat pech in Peters leven.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de legendarische dood van Superman uit de jaren negentig en die van Bruce Wayne nog niet zo heel lang geleden. En Captain America. En zo zijn er nog wel meer helden die uit de dood zijn herrezen. In tegenstelling tot het echte leven, blijven superhelden zelden dood. Maar u moet het met me eens zijn dat in de aangekondigde dood van een strippersonage nog weinig originaliteit schuilt.
En daarom begrijp ik de verontwaardiging van de fans heel goed. Als je bepaalde strips maar lang genoeg leest, worden de personages vrienden van je die je geregeld opzoekt.
Fans leven mee met deze personages en het raakt hen emotioneel als een stripfiguur overlijdt of slecht geschreven wordt. De dood is een serieuze zaak en zou geen goedkope marketingtruc moeten zijn. Daarom wil ik de hier aanwezige stripmakers het volgende meegeven: als je een strippersonage omlegt, laat de reden dan zijn dat je een goed verhaal wilt vertellen. Laat de dood iets betekenen.
Het zal de stripliefhebber niet ontgaan zijn dat deze week in San Diego de Comic Con gaande is. Een van de vele nieuwtjes die naar buiten is gekomen is dat in de volgende Superman-film Batman een belangrijke rol gaat spelen.
Het logo dat tijdens de SDCC werd getoond. Bron: www.ign.com
Zack Snyder, ook de regisseur van Man of Steel(en van Watchmen en 300), maakte dit in San Diego bekend. Superman en Batman in één film, dat is de natte droom van iedere DC Comics-fan. En die fan weet ook dat in de beste verhalen de twee helden elkaar eigenlijk niet zo kunnen luchten. Op de site io9 stond in een verslag te lezen dat Snyder zijn film deels zal baseren op The Dark Knight Returns van Frank Miller. Hierin nemen Superman en Batman het tegen elkaar op. In de alternatieve toekomstversie is Superman niet meer dan een lakei van de Amerikaanse regering en die ziet anarchist Batman maar als een lastpak.
The biggest deal was, Snyder brought out Man of Steel actor Harry Lennix (General Swanwick) to use his cool voice to read the following piece of dialogue:
I want you to remember, Clark…in all the years to come…in your most private moments…I want you to remember…my hand…at your throat…I want…you to remember…the one man who beat you.
Yup. Batman’s speech from The Dark Knight Returns. Snyder said the movie won’t be an adaptation of this graphic novel… but it will be inspired by it.
Dat klinkt al spannend natuurlijk.
Van The Dark Knight Returns is ooit een geanimeerde versie gemaakt die ik als een overbodige productie zou willen bestempelen. Toch sluit ik de beruchte scene even in om je een idee te geven hoe het gevecht tussen Suup en Bat eruit zou kunnen zien:
Jarenlang waren Superman en Batman eigenlijk vrienden van elkaar, maar Frank Miller veranderde deze dynamiek. Eigenlijk kan Bruce Wayne Clark Kent niet luchten en sinds The Dark Knight Returns kent hun relatie ook een zekere wrijving.
De film wordt ongetwijfeld een hit. Ondanks het feit dat niet iedereen zich kon vinden in de meer duistere versie van Superman die Snyder met Man of Steeltoonde, heeft de film tot nu toch een slordige 630 miljoen dollar opgebracht. Henry Cavill zal wederom de rol van Superman spelen, maar wie de cape van Batman gaat dragen, is nog niet bekend. Christian Bale, die Batman in de trilogie van Christopher Nolan speelde, zal het niet zijn.
Het verhaal wordt gepend door Snyder en David S. Goyer, die ook het script voor Man of Steel pende en die van de Batman-films. Het zal dus wel weer een duistere bedoening worden, want de superheldenfilms van Snyder zijn Serieus met de grote S van Superman.
Al vermoed ik dat de Batman in de film een andere is dan die we in de trilogie zagen. Diens verhaal is toch ook een beetje uitgespeeld lijkt me. Het is echter te hopen dat ze niet de hele origin story van Bruce Wayne nog eens uit de doeken doen. Een korte flashback lijkt me genoeg: iedereen weet wie Batman is en waarom hij doet wat hij doet. De grote vraag is natuurlijk: wie wordt de grote schurk in de film? Ik vermoed dat Lex Luthor een belangrijke rol gaat spelen, en misschien een bad guy uit Batmans stal.
In 2015 moet de film uitkomen. Ook doet het gerucht de ronde dat films aankomen over The Flash (2016) en over The Justice League (2017) maar dat gerucht is nog niet officieel bevestigd.
Batman versus Suup uit The Dark Knight Returns. Illustratie: Frank Miller
Eerder is er al een poging gewaagd om een Superman versus Batman-film te maken. Wolfgang Peterson zou deze regisseren, maar die film kwam nooit van de grond. Toen kwam Warner met het wat lauw ontvangen Superman Returns (2006) van Bryan Singer.
Voor de liefhebber: in 2009 sleutelde een fan al een trailer in elkaar voor een mogelijke Suup versus Bats film.
Since Man of Steel by film director Zack Snyder is showing in theatres, it’s a good time to pick up some Superman comics. So why not read the first collection of Action Comics, in which a new and fresh take on Superman is presented? Written by comic book author Grant Morrison and illustrated by Rags Morales and Andy Kubert, Superman Action Comics volume 1: Superman and the Men of Steel collects the first eight issues plus back stories and also contains an insightful making-of these comics.
In 2011 publisher DC Comics, home of heroes such as Batman, the Flash, Green Lantern, Wonder Woman and Superman, revamped and relaunched its entire line of comic books, starting 52 new series with number one. A fresh start for DC’s stall of heroes, giving them updated origins and a modern makeover. And at the same time giving new readers a fresh starting point to get acquainted with heroes that have been around for ages. Superman for instance, as you probably know, has been around since 1938. This creation of Jerry Siegel and Joe Shuster was the first superhero known to men and started it all. You can imagine that having to keep in mind seventy-plus years of history can be quite a burden for writers and readers alike. So it was about time Suup got a fresh start.
Just like Snyder’s flick, writer Grant Morrison’s take on Clark Kent and his alter ego is a re-interpretation of Superman. But while Snyder opted for a dark brooding version of Superman, not unlike Christopher Nolan’s Batman-movies (Nolan was co-author of the film’s story), Morrison presents us with a more optimistic version of Superman’s world. Thank god, I’d like to think, because dark and brooding might suit The Dark Knight, but it’s not really a comfortable fit for everyone’s favourite alien boy scout who flies around in primary colours and grew up on a farm in Kansas.
Morrison’s tale starts at the beginning of Superman’s career: Clark Kent has just moved to the big city Metropolis and is still exploring his incredible powers. Mind you, this Superman is not the all-powerful dude that was before: although he has super strength, can run like the devil and shoots laser-beams from his eyes, he can also get hurt and, when he’s beat up, his face gets bruised. In the beginning, he can’t fly either, but leaps tall buildings in a single bound, just like Jerry Siegel and Joe Shuster envisioned him back in the late 1930’s. Although within a couple of issues he does fly and, judging by the Superman of five years from now that Morrison presents in issue 7 and 8 (Grant likes to play with timelines in his stories), Superman could soon be like his old omnipotent and boring self again. At least, that’s one of my fears.
But for now, the new Clark Kent is in his early twenties, renting a small room from a nosey landlady, working for a small-time newspaper in the city and uncovering all kinds of nastiness and corruption. With a youthful arrogance Superman goes head-to-head against a corrupt businessman who uses illegal cheap labour and breaks all kinds of laws. This is The People’s Superman. There is no Lois & Clark, yet, although Kent is friends with Jimmy Olsen, the photographer of the Daily Planet, who works closely with Miss Lane. What I really like about this incarnation is the fact that Clark’s features look significantly different from Superman’s, so maybe the wearing-glasses-as-disguise-joke finally works when he does get up close and personal with Lois Lane.
When Clark is saving lives as Superman he’s dressed in a T-shirt and jeans, looking more like a construction worker with a cape than a Superhero. Besides, he’s not considered to be a hero by the American Government anyway: this is America post 9/11, so Superman is treated as an alien and therefore considered a possible threat to national security. Brilliant but shady Lex Luthor advises the army on how to bring Superman down. It’s not until Earth is truly threatened by an alien life form that the American Government figures it might not be a bad thing to have a Superman on their side.
Grant Morrison is known for having an original mind, writing comics that deal with complex concepts, blurring the boundaries between realism and fantasy. He often mixes autobiographical elements with heroic adventures. His series The Invisibles (published in the 90s) is one of the most complex and interesting stories ever published in the comic book industry. Although I like his fresh take on Clark and Superman, and Superman and the Men of Steel is an enjoyable read, it doesn’t reach the heights of his other work. Maybe writing a high-profile character like Superman comes with many constraints: one can make him wear jeans and tone down his powers, but in the end one can’t stray too far from the conceptual boundaries that make up Superman.
I am afraid it’s only a matter of time before even this version of the Man of Steel grows stale. But that doesn’t mean that in the meantime, the ride provided by Grant Morrison, Rags Morales and Andy Kubert isn’t enjoyable.
Waar staat die ‘S’ voor?, wil journalist Lois Lane weten als ze tegenover Superman zit in een verhoorkamertje van het leger. ‘Het is geen ‘S’ op mijn wereld is dit het symbool voor hoop,’ antwoordt Kal-El, bij de buren in Kansas beter bekend als Clark Kent, de naam die zijn aardse ouders voor hem verzonnen toen ze hem als baby vonden in de raket waarmee hij ter aarde kwam. Maar die ‘S’ staat natuurlijk niet voor hoop, in de wereld van regisseur Zack Snyder (Watchmen, 300) staat ie voor ‘Serious’, want Man of Steel is een zeer serieuze interpretatie van Supermans origin story.
Er zit welgeteld één grap in de film, tenzij je het grappig vindt dat Perry White, hoofdredacteur van de krant the Daily Planet, door de zwarte acteur Laurence Fishburne wordt gespeeld.
Eerlijk gezegd was ik een beetje huiverig om Man of Steel te gaan kijken, want die origin story van Superman die kennen we nu wel. Moeten daar weer doorheen? Gelukkig maakt Snyder een paar interessante keuzes. Hij begint met een lange proloog op de planeet Krypton waar Jor-El (een met dikke frons op zijn gezicht spelende Russel Crowe) de raad van Krypton probeert te overtuigen dat de planeet op ontploffen staat. Generaal Zod (Michael Shannon) probeert een coup te plegen om de planeet te redden, maar wordt daarvoor afgestraft en naar de phantom zone gestuurd. Als de planeet ontploft, en de kleine Kal-El naar aarde reist, zijn Zod en zijn handlangers de laatste overlevenden van Krypton.
Dat kapsel is natuurlijk wel van de Zodte.
Machtsorgasmen
Als 33 jaar later Zod onze aarde bereikt op zoek naar Kal-El, moet Clark voor het eerst optreden als Superman. De vraag is dan: kiest hij voor de mensen op de aarde die hem wantrouwen of kiest hij ervoor zich aan te sluiten bij Zod, zijn planeetgenoten. Als blijkt dat Zod vooral genocide van de aarde voor ogen heeft, lijkt de keuze die Superman maakt voor de hand liggend. Maar het verhaal is ietwat genuanceerder dan dat: de mensen op Krypton werden niet op natuurlijke wijze geboren maar in broedkamers gekweekt met een voorgeprogrammeerde taak. Zod voert uiteindelijk alleen zijn programma uit, wat hem in deze versie eerder een slachtoffer van genetische manipulatie maakt en genuanceerder dan de eendimensionale versie uit Superman II waarin Terence Stamp toch vooral machtsorgasmen nastreeft door mensen voor hem te laten knielen.
Hetzelfde, maar dan anders
Snyder kiest ervoor om veel van Clarks verleden in korte flashbacks en niet-chronologisch te vertellen. Da’s goed, want dat oproeien van de superjongen werd al heel mooi verteld in de film van Richard Donner uit 1978. En op televisie deden ze er in Smallville geloof ik tien jaar over om Suup überhaupt te laten vliegen. Gaap. In Man of Steel toont Snyder een intrigerend tafereel op de basisschool. Terwijl Clark in de klas zit worden opeens zijn krachten geactiveerd: plotseling kijkt hij met zijn röntgenblik naar zijn klasgenootjes en ziet allemaal bewegende skeletten. Vol angst rent hij de klas uit om zich in een kast op de gang te verstoppen. Clarks moeder weet hem te bedaren en leert hem te focussen zodat hij geen slachtoffer is van zijn bijzondere gave maar ze in kan zetten wanneer hij wil. Het zijn trouwens de scènes tussen Clark en zijn moeder die de film van een enige emotie voorzien, dankzij subtiel acteerwerk van Diane Lane. Voor de rest is Man of Steel toch vooral van plastic, al doet Henry Cavill het als Suup niet slecht en stijgt hij meters uit boven de vertolkingen van Dean Cain (Lois & Clark) en de Kenpop die ook wel Tom Welling genoemd wordt (Smallville).
Ook een aardige toevoeging aan het verhaal van Kent is dat hij jarenlang over de aarde zwerft omdat hij niet weet wat hij met zijn krachten aan moet. Vader Kent (Kevin Costner) heeft hem er altijd opgewezen dat hij in de kleine gemeenschap die Smallville is de aandacht niet naar zich toe moet trekken. Maar Clark is een goede jongen en laat in zijn omzwervingen een spoor van heldendaden na.
Suup en Lois.
Een spoor dat Lois Lane (Amy Adams) volgt en naar Clark leidt. Een van de dingen die me altijd dwars heeft gezeten aan het verhaal van Superman is zijn bril en het feit dat Lois Lane, wat toch zo’n beetje de slimste journaliste van het westelijk halfrond hoort te zijn, nooit door de bril van Kent heen kijkt en ziet dat hij en Suup dezelfde persoon zijn. Daar heeft Snyder dus ook een oplossing gevonden. Of Snyder, het verhaal komt uit de koker van David S. Goyer en Christopher Nolan, wat verklaart waarom Superman de grimmige Batman-benadering heeft gekregen die Nolans films ook hebben. Why so serious? Ik vermoed dat het de enige kant is die men bij DC nog denkt op te kunnen wat hun helden betreft. Maar Man of Steel laat vooral vraagtekens zetten bij een te serieuze benadering van Superman. Die past toch beter bij Bruce Wayne’s uit de hand gelopen jeugdtrauma. Het verhaal van Superman heeft humor nodig om hem geloofwaardig een vliegende start te geven.
Maar The Dark Knight is Man of Steel zeker niet. Ook bereikt deze film niet het hoge niveau van superheldenfilms als Spider-Man 2, X-Men 2 en The Avengers. Daarvoor mist Man of Steel humor en draaft Snyder te veel door als het om de gevechtsscènes gaat. (Als Zod en Suup dwars door het zoveelste gebouw vliegen en het pand tegen de vlakte gaat, weten we het wel een keertje.) Ook zullen die hard-fans moeite hebben met hoe Superman uiteindelijk Zod uitschakelt, want dat is niet zoals we onze favoriete padvinder van Krypton kennen uit de strips. Los van dit moment betwijfel of ik over een paar maanden nog iets van Man of Steel kan herinneren. De vrolijke dagen van Christopher Reeve zijn ver achter ons, laat ik het zo zeggen. Dit is Superman in het post 9-11 tijdperk en dat zullen we weten ook.
O nee, 3D!
In tegenstelling tot Star Trek Into Darkness heb ik me dit keer niet gestoord aan het feit dat de film 3D is, al voegt deze techniek wederom niets toe aan de filmbeleving. Nou goed, er is één scène waarin het 3D-effect nut lijkt te hebben, namelijk als Superman Zod achtervolgt door de lucht. In sommige scènes, bijvoorbeeld wanneer Clark en zijn moeder het graf van pa Kent bezoeken, leidt de 3D alleen maar af van de emotie. Er treedt in dit shot juist een sterk kijkdooseffect op: de acteurs lijken uitgeknipt te zijn van de achtergrond. En meteen ben je als kijker uit het verhaal gegooid.
Kortom: Man of Steel is het kijken waard en een aardige basis voor de franchise. Maar erg beklijven doet het allemaal niet. Als ik sterren of zoiets zo uitdelen, dan zeg ik max 3 van de 5 brokjes kryptonite als eindbeoordeling.
Het was een kleurrijke week in de bioscoop: zowel de Smurfen als Green Lantern maakten hun opwachting op het grote scherm. Beide films zijn overigens niet heel erg enthousiast ontvangen. Hier een paar frisse striptips van de afgelopen week.
Dennis Mons schreef een leuk achtergrondartikel voor Spits over onze blauwe vriendjes en interviewde Meerten Welleman, voorzitter van Het Stripschap.
Hier even een stukje om je alvast op te warmen:
Volgens Welleman is de populariteit ook te danken aan de pluriformiteit van de Smurfen. „Ze hebben allemaal een eigen karakter, uitgedrukt in hun naam. Hierdoor zijn ze herkenbaar voor veel mensen. Er is altijd wel een Smurf waarmee iemand zich mee kan vereenzelvigen. Daarnaast wist Peyo ook altijd in te spelen op een actualiteit. Als je alle avonturen bij elkaar pakt, zijn er veel onderwerpen die zijn besproken in de strips. Op het moment dat er maanlandingen waren, kwam er een ruimtesmurf en toen discriminatie vaker ter sprake kwam, tekende hij een zwarte Smurf.”
Henry Cavill als The Man of Steel.
Man of steel
In 2013 vliegt Superman weer de bioscoop in. Geen idee of mensen zitten te wachten op nog een Superman-reboot, maar in ieder geval mag Zack Snyder het proberen met The Man of steel. Snyder maakte eerder natuurlijk het epos Watchmen. Deze week werd de eerste foto van Henry Cavill als de braafste superpadvinder van de wereld vrijgegeven. Deze foto was meteen bron van speculatie, onder andere op de site Badass Digest, waar Devin Faraci de foto nauwgezet analyseerde.
Bunbun promovideo
Van de brave wereld van de kleine blauwe smurfen naar dat van ondeugend, nee, lees: oversekste konijn Bunbun, is het een grote stap. Recent sprak ik met Matt Baay over de eerste uitgave van Bunbun: Carrots included. Niet veel later publiceerde hij onderstaande promo-animatie.
Vrijdag 15 augustus was ik te gast bij het programma Met het oog op morgen om over deze unieke strip te praten. Er zijn indertijd maar 200.000 exemplaren van Action Comics #1 gedrukt. Hoeveel er nog van over zijn is niet bekend. De schattingen lopen uiteen van 40 tot 100 exemplaren. Het exemplaar dat op eBay wordt aangeboden verkeerd in zeer goede staat. Deze staat wordt aangegeven met een cijfer van 1 tot 10 en volgens de experts is dit exemplaar een 9. Men verwacht dat de strip dan ook veel zal opbrengen. Een exemplaar in nieuwe staat bracht in december 2011 ruim 2,1 miljoen dollar op (1,6 miljoen euro).
