Tijdens de Amsterdam Comic Con trok een stoet aan kleurrijke cosplayers aan mijn tafeltje voorbij. Op de momenten dat het wat rustiger was met signeren, maakte ik een foto van ze.
Mijn vriend Spider-Man dook ook nog even op:
En de Mighty Thor!
Evenals Death zoals Neil Gaiman haar bedacht heeft: De Kingpin zie je ook niet iedere dag bij je tafel langskomen. Gelukkig was Mr. Fisk in een goede bui en kocht een exemplaar van Mijn vriend Spider-Man. Da’s natuurlijk wel ironisch.
Gelukkig bleek Kingpin (alias Peter Verschoor) een echte Spidey-fan te zijn en een gezellige gast bovendien. De dag ervoor liep hij als Punisher rond.
Een jonge Ghostbuster:
En enkele charmante studenten van Hogwarts: Malificent weet natuurlijk ook het een en ander van magie:
Geen cosplayer, maar wel een Spider-Man-fan die met een T-shirt rondliep van DC Comics. Gelukkig is de illustratie van Jim Lee, dus dan mag het (en zeker omdat Roger zo aardig was ook een boek te kopen):
Naast me zat Kenny Rubenis zaterdag te signeren. In zijn rij zien we IT-cosplayers:
En tot slot, twee aardige dames die voorbij kwamen waarvan eentje haar liefde voor Batman toonde. Je kunt immers je fan-zijn ook subtieler laten zien dan een heel kostuum aantrekken.
Mijn vriend Tony Stark kwam ook nog even langs om hoi te zeggen. Check het instagramaccount van deze sympathieke cosplayer: youkno_whoiam. Foto: Linda Delis.
Dit weekend vond voor de tweede keer de Amsterdam Comic Con plaats. Kort samengevat: I had a blast.
Samen met mijn vriendin Linda zat ik twee dagen achter mijn eigen tafeltje om Mijn vriend Spider-Man: Superhelden, geeks en fancultuur aan de lezer te brengen. Aangezien dat boek voor een groot deel gaat over de mensen die zo’n comic con bezoeken, moest dat wel lukken. Dat hoopte ik dan maar, want eigenlijk had ik geen idee hoe goed of slecht het boek het zou doen. Het was dus gokken hoeveel boeken we moesten meenemen. Dit was mijn eerste Con achter de tafel en die ik niet bezocht als journalist of liefhebber. Da’s toch een aparte ervaring.
Foto: Linda Delis.
Het leuke is dat Jeroen van Trierum, samen met Ferdy Lopulalan de organisator van de Comic Zone, na het lezen van Mijn vriend Spider-Man besloot mij uit te nodigen. Hij is zelf een groot stripliefhebber en Spidey-fan en herkende veel van zichzelf in mijn verhaal. Het was Jeroen die me zondag interviewde tijdens een panel over mijn boek. Een erg leuk en ontspannen gesprek, met ook enkele interessante vragen uit de zaal.
Michael en Jeroen over hun vriend Spider-Man.
Foto: Jasper van Vugt.
De dag ervoor had ik de eer om Ger Apeldoorn te interviewen. Apeldoorn was vroeger de vaste vertaler van de X-Mannen bij Juniorpress en daarom een jeugdheld van me. Tijdens het panel hadden we het over hoe lastig het is om Chris Claremonts teksten te vertalen en waarom de verhalen van deze legendarische X-Men-schrijver zo goed waren. Ook vertelde Ger over zijn bijna ontmoeting met Stan Lee en enkele andere leuke anekdotes. Hij is op dit moment druk met het promoten van het boek Behaving Madly, dat hij samen met Craig Yoe schreef. Een mooi koffietafelboek vol met Mad imitaties, vaak gemaakt door de tekenaars die ook voor Mad werkten.
Met de enige echte Gé Apeldé. Foto: Linda Delis.
Linnentasjes
Zaterdag zaten Linda en ik naast Kenny Rubenis en zijn zus Lesley. Gezellige buren om zo’n eerste dag naast je te hebben. Kenny is natuurlijk de stripmaker van de succesvolle strip Dating For Geeks en een doorgewinterde stripbeurzen-gast. Er stond die middag dan ook weer een aardige rij met fans die een album bij hem wilde kopen. Ze kwamen ook voor de linnentasjes die Kenny speciaal had laten maken. Linnentasjes? Die associeer je toch met heel wat andere stripbeurzen en veel stoffigheid. ‘Niet meer,’ vertelde Lesley, ‘Linnentasjes zijn omarmt door de hipsters. Ze zijn opeens helemaal hot.’
Zondag zat Renée naast ons, afkomstig uit de mangahoek. Ik ben haar achternaam even vergeten, maar haar strip zag er veelbelovend uit. Tijd dat ze eens op deuren van uitgeverijen gaat kloppen als ze wat meer materiaal heeft gemaakt.
Aan mijn andere zijde zat Mike Collins. Een Britse tekenaar die onder andere Doctor Who heeft getekend en Spider-Man voor de Franse markt. Dat wist ik ook niet, maar kennelijk hebben ze in Frankrijk toestemming om zelfgemaakte Spider-Man-comics uit te geven. Het grappige is echter dat die comics dus weer gemaakt worden door Britten en vertaald worden in het Frans. Bij Mike kocht ik een Spidey-print. Bij Nick Brokenshire een omnibus van de serie Amelia Cole. Ik kreeg van Nick gratis een smallpressuitgave van zijn schetsboek waar ook mooie tekeningen in staan.
De eerste editie van Amsterdam Comic Con had ik gemist vorig jaar, omdat ik toen nog heel druk bezig was met de eerste versie van mijn magnum opus. Ik kan me oververhitte zomerse dagen herinneren. Een jaar later zit je dan opeens tussen de mede geeks en wat een plezier was dat!
Popeye
Vanuit mijn stoel kwam een eindeloze stoet cosplayers voorbij. De een nog uitgebreider dan de ander, en altijd bereid om even bij de tafel te komen poseren. Toen het zondagochtend rustig was op de beursvloer, ben ik cosplayers gaan fotograferen.
Er liep ook een Lucky Luke en een Popeye rond. Die zie je niet vaak op Comic Cons. Ik laat je alvast Popeye zien, de rest van cosplayers publiceer ik later.
Queen of the Geeks
Er waren veel leuke ontmoetingen in die twee dagen. Patricia Merkelbach van het blog Hello Geeky World kwam een boek halen. Ik ontmoette Patricia een paar maanden geleden bij de Wonder Woman-persvoorstelling en we zaten meteen opdezelfde pagina. Op haar blog wisselt ze scherpe recensies af met persoonlijke stukken en artikelen over geek-zaken. Ik lees haar teksten altijd graag en vind dat ze een met haar site echt iets toevoegt aan de blogosphere. Ondertussen heeft ze Mijn vriend Spider-Man al aan meerdere mensen cadeau gedaan, alleen had ze zelf nog geen exemplaar. Dat hebben we op de beurs meteen rechtgezet, met een handtekening en een Spidey-hoofd op het titelblad. Ik ben erg blij met de steun van mensen als Patricia, want een nicheboek heeft dat soort hulp echt nodig.
Ik ontmoette mijn Amerikaanse nichtje die ik alweer een paar jaar niet gezien had. Haar vader en moeder komen in Mijn vriend Spider-Man voor, want toen Natalie nog een stuk jonger was, verbleef ik een tijdje in de VS in het huis van mijn familie. De dag erna kwamen twee van de scholieren die ze Engelse les geeft bij mijn tafel langs: ‘U bent toch de neef van onze lerares? Tof!’ Kennelijk had ze over Mijn vriend Spider-Man verteld in de les.
Mijn vriend Tony Stark kwam ook nog even langs om hoi te zeggen. Check het instagramaccount van deze sympathieke cosplayer: youkno_whoiam. Foto: Linda Delis.
Verslonden
Ook vond ik het erg leuk dat sommige mensen mijn boek al hadden en het speciaal naar de beurs hadden meegenomen voor een handtekening. Daan van den Heuvel, stripverkoper bij de AKO op Schiphol, liet me zijn goed doorgespitte exemplaar zien. Hij had het boek verslonden op vakantie.
Het was ook erg leuk om met die-hard Spider-Man-fans te spreken. Mensen die net als ik al heel lang een band hebben met Peter Parker. Een van hen was de jonge Arthur die Spider-Man leest sinds Barack Obama op de cover stond en de superheld en de president schurk de Chameleon samen versloegen in een comic. Obama is een enorme Spidey-fan, dus liefhebbers van de leukste superheld ooit bevinden zich in goed gezelschap.
Djeroon, over wie ik al eerder blogde, kwam ook nog even langs om een boek te kopen. We kennen elkaar van Instagram, maar hadden elkaar tot zondag nog nooit ontmoet. Ik vind Jeroens T-shirt erg cool en maakte een foto van deze sympathieke comicliefhebber die net als ik opgroeide met de avonturen van Peter Parker:
Uiteindelijk hebben we 23 boeken verkocht op de Amsterdam Comic Con. Een mooi aantal waar ik erg blij mee ben. Het was een kick om met zoveel mensen te praten en een krabbel in hun boek te zetten. Iedereen die langskwam voor een praatje en iedereen die een exemplaar mee naar huis nam: heel erg bedankt!
En duizendmaal dank aan Linda die zo lief was om twee dagen lang aan mijn zijde te zitten en me te helpen met de verkoop. Ik babbelde met de mensen, zij regelde de kassa. Dat was heel erg fijn en bovendien gezellig!
Geïmproviseerd reclamebord op de stand. Ideetje van Linda. We hadden ook foldertjes liggen met daarop de flaptekst en enkele quotes uit recensies. Ook een ideetje van haar.
Cliffhanger
Er was echter een ontmoeting op zondag die me weer even een echte fanboy liet voelen… Daar vertel ik je binnenkort over.
Dinsdagavond had ik een koffie- en bierdate met vriend Menno bij café Kobalt. Hij kocht meteen een exemplaar van Mijn vriend Spider-Man van me.
Erg fijn dat vrienden mijn debuut steunen. Uiteraard zette ik een krabbel in het boek. Menno maakte daar deze foto van:
Het blijft nieuw voor me, dat signeren. Zo in ’t wild is heel ontspannen. De signeersessie in de bioscoop bij Spider-Man: Homecoming was ook erg gezellig. Maar veel signeersessies doe ik eigenlijk niet. Dat maakt ze ook speciaal. En de krabbels wellicht ook een beetje.
Het is natuurlijk niet zo dat ik op straat herkend word en mensen een handtekening willen. Ik zit immers niet in een boyband van veertigplussers.
Aanstaande weekend hoop ik veel boeken te signeren tijdens de Amsterdam Comic Con. Het is een beetje gokken hoeveel exemplaren ik mee moet nemen. We hebben er in totaal 45 besteld. Geen idee hoe het loopt. In ieder geval vind ik het leuk om daar te zijn. En Linda gaat mee, dus dat is ook fijn.
Peter Parker heeft overigens ook ooit een toer gedaan toen zijn boek Webs uitkwam: een koffietafelboek vol met zijn Spider-Man-foto’s. Die signeersessies verliepen niet allemaal even vlekkeloos.
Amazing Spider-Man #307. Tekst: David Michelinie. Tekeningen: Todd McFarlane.
Dit weekend vindt in de RAI de Amsterdam Comic Con plaats en ik ben daar een van de gasten.
En zo zie ik er in het echt uit. Foto: Bas Minneboo.
Vanwege Mijn vriend Spider-Man natuurlijk. Ik zit het hele weekend te signeren in de Artist Alley: daar waar alle stripmakers gezellig zitten te signeren en hun boeken verkopen. Ik verkoop dus Mijn vriend Spider-Man en zet er met liefde een krabbel en een Spidey voor je in.
Zaterdagmiddag interview ik niemand minder dan Ger Apeldoorn, de legendarische vertaler van de X-Mannen vroeger en tegenwoordig ook scenarist en medewerker bij Eppo.
Zondag word ik zelf geïnterviewd. Leuk? Ik dacht het wel. Zie ik je daar?
Op sociale media zie ik soms leuke posts over Mijn vriend Spider-Man voorbijkomen. Zoals deze van De Stripvlogger op Instagram:
Het is leuk om te zien waar mijn boek nu weer uithangt. Het is bijna alsof ik zo vakantiegroeten van hem krijg.
Natuurlijk doet het mij erg goed om dit soort berichten te zien en om van mensen te horen hoe ze mijn boek vinden. Zo had ik laatst een fijn telefoongesprek met mijn vader die een belangrijke rol in het boek speelt. Gelukkig heeft hij ervan genoten.
Van de week bezochten Linda en ik Hoorn om weer even bij te praten met mijn moeder.
Daarna liepen Linda en ik gezellig langs het IJsselmeer. Vroeger heb ik dat heel geregeld gedaan, maar dit keer zag ik de zaken weer in vers perspectief. Nu was er ook het een en ander veranderd, maar gelukkig is het klotsen van het water tegen de rotsen nog steeds een van de rustgevendste geluiden die ik ken. Na alle spanningen van de afgelopen maanden was het fijn om even weg te zijn.
Even later zaten we bij de Brasserie Oostereiland. Ik at een rijke uitsmijter.
De haven lag vol met bootjes, er voer een oud VOC-achtig schip voorbij.
Zou ik ooit weer in Hoorn willen wonen, vroeg ik mezelf af? De mantel van de nostalgie bedekt veel onaangename details uit het verleden. En Hoorn kan heel pittoresk zijn. Het Oostereiland is zo’n plek. De voormalige gevangenis is een hotel geworden, met een filmhuis en het Museum van de Twintigste Eeuw.
Misschien als ik een huis zou kunnen krijgen in de binnenstad. Maar eigenlijk moet je nooit weer gaan wonen in je oude woonplaats. Je kunt nooit echt terugkeren, alleen vooruitgaan.
Haven van Hoorn. Foto: Linda Delis.
En daarbij, wat zou ik voor werk gaan doen in Hoorn? Bij het Noord-Hollands Dagblad zijn ze eerder aan het bezuinigen dan dat ze nieuwe journalisten nodig hebben. Het wordt sowieso steeds moeilijker om je geld te verdienen in de journalistiek. Daarbij wil ik in de toekomst het forenzen tot een minimum beperken. Ik wil graag wonen waar ik werk. Dat is een van de dingen die ik zeker weet. De toekomst is voor de rest gehuld in een vage mist.
Het afgelopen jaar was alles lekker duidelijk: mijn boek moest af. Dat dit is gelukt, maakt me nog steeds erg blij. Het is echt het hoogste wat ik tot nu toe in mijn leven heb bereikt.
Maar nu september aan de horizon opdoemt, komt daarbij toch de vraag: hoe nu verder?
In een van de etalages lag dit mooie affiche van Erik Kriek.
Eigenlijk zou ik meteen aan een tweede boek willen beginnen. Het schrijven is me heel erg bevallen. Maar daarnaast moet er ook geld worden verdiend. Helaas. Ik ben wel serieus aan het nadenken over de inhoud van het volgende boek, maar er is nog geen concreet idee.
Bij Boekhandel Stumpel kwam ik nog één exemplaar tegen van Mijn vriend Spider-Man.
Dat heb ik eigenlijk ook niet voor deze website. Toen ik vorig jaar mijn tiende blogverjaardag vierde, beschreef ik onder andere wat ik niet meer wilde doen. Dat is in de afgelopen 365 dagen best wel gelukt. Ook lukte het me om eindelijk gewoon stripplaatjes en ander beeldmateriaal te plaatsen zonder daar meteen een essay onder te schrijven. Het klinkt gek, maar dat kostte in het begin best wat moeite. Ik vind dat publiceren op een blog de meest vrije vorm van publiceren moet zijn die er is, maar toch heb ik soms last van restricties die ik mezelf opleg. Bewust of onbewust.
Misschien geldt dat laatste wel voor mijn hele leven en belemmert dat ook mijn zicht op de toekomst. Dat is iets waar ik meer over na moet denken.
Of juist niet en de zaken een tijdje op hun beloop laten. Kijken wat dat oplevert.
Wat hebben Pamela Anderson, Michael Madson, John Rhys-Davies en ondergetekende met elkaar gemeen?
Nou, eigenlijk niet zo veel waarschijnlijk, maar we zijn allemaal gast op de aanstaande Amsterdam Comic Con. Ik ben daar natuurlijk vanwege mijn boek Mijn vriend Spider-Man, de anderen vanwege een cv langer dan mijn onderarm. Behalve dat ik in de speciale Comic Zone mijn boek zal signeren en verkopen, ben ik een van de sprekers op een speciaal panel over Spider-Man én interview ik niemand minder dan Ger Apeldoorn. Gezellig toch?
O, en ik snap best dat je het allerliefste een handtekening van en een foto met Pamela Anderson wil hoor. Maar kom daarna gewoon even gezellig langs bij mijn standje. 🙂
COMIC ARTIST AANKONDIGING: MICHAEL MINNEBOO
In 2017 verscheen zijn debuut Mijn Vriend Spider-Man: Superhelden, Geeks en Fancultuur. Hierin vertelt hij openhartig over wat Spider-Man de afgelopen dertig jaar in zijn leven heeft betekend en wat het is om fan te zijn. Naast zijn persoonlijke verslag gaat hij ook in gesprek met verschillende experts, met thema’s zoals: Welke levenslessen kun je leren van Spider-Man-verhalen? Hoe bieden strips troost? Waarom hebben we in Nederland geen superhelden? Hoe word je een fan? En waarom moest Spider-Man scheiden?
Op 2 en 3 september zal Michael Minneboo aanwezig zijn bij Comic Con Amsterdam, je kunt hem vinden in de Comic Zone!
Deze editie introduceren we de Comic Zone! Een plek waar we verschillende nationale én internationale comic artiesten zullen hebben die samen, verdeeld over het weekend, panels, workshops en lezingen zullen geven en natuurlijk voor liefhebbers schetsen of commissies tekenen!
Met journalist, programmeur, filmrecensent en vriend Luuk van Huët sprak ik laatst over wie wij nu eigenlijk de beste vertolker van Peter Parker op het witte doek vinden.
Is dat Tobey Maguire, Andrew Garfield, Tom Holland, of toch Nicholas Hammond…?
Wie het boek Mijn vriend Spider-Man heeft gelezen, weet al waarschijnlijk welke acteur ik het beste vind.
Mijn boek Mijn vriend Spider-Man is gelukkig ook op verschillende plekken in België te koop.
Axel Watteeuw, in betere kringen beter bekend onder de naam 80s Geek, stuurde me laatst deze leuke plaatjes op.
Mijn vriend Spider-Man bij de Striep, aan Katelijnestraat 42, 8000 in Brugge:
Het is lang geleden dat ik in Brugge was. Ik verkeerde er ooit een vakantie met de Mijke uit het boek. Toepasselijk dus dat Mijn vriend Spider-Man daar nu te koop is, ook al speelt er geen scène in deze rustieke, Belgische stad.
Daarbij moet ik bekennen dat ik bij Brugge tegenwoordig vooral aan de gevatte gansterfilm In Brugesmoet denken. Heb meteen zin om die film weer eens te kijken.
Deze winkel van de keten FNAC vind je aan Veldstraat 88 te Gent. Ik vind het fijn dat mijn debuut te koop is bij een warenhuisketen als FNAC waar veel mensen over de vloer komen. In Nederland is dat helaas niet het geval voor Bruna en AKO. Maar goed, België is als land natuurlijk al veel meer gefocust op strips. Meer dan in Nederland in ieder geval.
Overigens was Axel ook een van de sympathieke bloggers die een recensie over het boek schreef. Thanks, Axel!
Stripmaker Ben Vranken spotte laatst Mijn vriend Spider-Man bij boekhandel Donner in Rotterdam.
Deze winkel bevindt zich op de Coolsingel 119. Twee jaar geleden was ik daar om een middag rondom Eppobij te wonen. Dat stripblad bestond toen veertig jaar. Nou ja, het was veertig jaar geleden dat het stripblad voor het eerst uitkwam. Het is niet zo dat het blad al veertig jaar wordt uitgegeven. In 2009 is Rob van Bavel met de herstart begonnen.
Ik vind het een leuk idee dat Mijn vriend Spider-Mangezellig naast een verzamelbundel van Barbara Stok staat – al betekent het wel dat men niet veel opheeft met alfabetische volgorde. Want eigenlijk had mijn boek natuurlijk naast die van Scott McCloud moeten staan. Ook goed gezelschap trouwens.
Ik hoop dat het boek van Ben Vranken ook te koop is bij Donner. Dode Varkenskwam een paar weken geleden uit bij Xtra. Ik schreef daar dit stuk over. Als je toch mijn boek gaat halen in Donner, neem dan vooral ook het boek van Vranken mee.
Mijn vriend Spider-Man, het boek waar ik vier jaar aan werkte en dat 7 juli dit jaar uitkwam, ligt in verschillende boekhandels en stripwinkels.
Ook in Haarlem bij Athenaeum aan de Gedempte Oude gracht 70, liet stripmaker Alex van Koten, mij weten. Hij stuurde deze foto:
Het boek ligt ook bij Athenaeum in Amsterdam, op het Spui 14-16, vertelde Robert Schuit. Altijd fijn als mensen zo’n berichtje mijn kant opsturen. Vooral als blijkt dat ze ook nog een exemplaar hebben gekocht.
In principe heb ik de meeste pr-momenten nu achter de rug. Er was een paar keer sprake van dat ik bij RTL Live te gast zou zijn, maar dat is alle keren niet doorgegaan op het laatste moment. Zo gaat dat met televisie. Binnenkort word ik nog wel geïnterviewd door Jaap Stiemer van Het Noord-Hollands Dagblad. In Hoorn, de stad waar een deel van het boek zich afspeelt, dus daar heb ik veel zin in.
Mocht je het boek ergens tegenkomen, stuur je me dan een foto en het adres van de betreffende winkel? Thanks!
Mijn vriend Spider-Man is natuurlijk ook in stripspeciaalzaken te koop, waaronder Het Beeldverhaal in Amsterdam en in Almere.
In Amsterdam aan de Bilderdijkstraat 80, staat hij mooi bij de kassa, naast een nieuwe uitgave van het werk van Marten Toonder: Heer Bommel en ik.
Dit is het eerste boek dat Klaas Driebergen uitgeeft in een reeks van vier boeken onder het mom van Het complete proza van Marten Toonder. Dit eerste deel heb ik nog niet gekocht, maar klinkt erg interessant: In dit eerste deel, Heer Bommel en ik, zijn al Toonders essays, lezingen, voorwoorden en ingezonden brieven over de Bommelverhalen samengebracht. Ook de voorwoorden die hij schreef bij alle 177 Bommelverhalen. Daarnaast bevat dit deel de artikelen die Toonder schreef over strips in het algemeen.
Bovenstaande foto heb ik zelf gemaakt toen ik Het Beeldverhaal deze week bezocht. Ik krijg soms van lezers foto’s opgestuurd als ze mijn boek ergens tegenkomen. Erg leuk en ik plaats ze graag op dit blog. Het is mijn manier om wat terug te doen voor de winkels die zo aardig waren om mijn boek in het assortiment op te nemen. Op deze manier kan ik ze namelijk even onder de aandacht brengen.
Mislukt
Een tijdje geleden probeerde ik dat ook met de rubriekStripwinkels in Beeld, maar dat liep stuk op gebrek aan participatie van de stripwinkelbezoekers. Het idee achter die rubriek was dat mensen bij het bezoeken van hun favoriete stripwinkel twee foto’s maakten en enkele vragen hierover beantwoorden.
Helaas liep dit stuk op Fakebook. Mensen lezen daar vaak alleen de tekst die op Fakebook verschijnt en klikken niet door naar de blogposts, waardoor men niet verder kwam dan op Fakebook zelf de naam van hun favoriete stripwinkel roepen. Dat was niet de bedoeling natuurlijk. Misschien vonden mensen de rubriek te veel moeite of sprak het ze niet aan.
Hoe dan ook, nu met mijn boek in de winkel kan ik dus toch aandacht besteden aan sommige winkels. En dat vind ik leuk.
De Kingpin zie je ook niet iedere dag bij je tafel langskomen. Gelukkig was Mr. Fisk in een goede bui en kocht een exemplaar van Mijn vriend Spider-Man. Da’s natuurlijk wel ironisch.
Gelukkig bleek Kingpin (alias Peter Verschoor) een echte Spidey-fan te zijn en een gezellige gast bovendien. De dag ervoor liep hij als Punisher rond.
Malificent weet natuurlijk ook het een en ander van magie:
Geen cosplayer, maar wel een Spider-Man-fan die met een T-shirt rondliep van DC Comics. Gelukkig is de illustratie van Jim Lee, dus dan mag het (en zeker omdat Roger zo aardig was ook een boek te kopen):
Naast me zat Kenny Rubenis zaterdag te signeren. In zijn rij zien we IT-cosplayers:
En tot slot, twee aardige dames die voorbij kwamen waarvan eentje haar liefde voor Batman toonde. Je kunt immers je fan-zijn ook subtieler laten zien dan een heel kostuum aantrekken.
