Categorieën
Minneboo leest Strips

De kaart

Een sfeervol stripplaatje uit De kaart van Fred de Heij:

Mooi hoe De Heij het huis heeft getekend, met het vervallen hek op de voorgrond. De illustratie spreekt tot de verbeelding en zou een mooi begin zijn van een thriller of een horrorverhaal. De kaart is echter geen van beide en valt eerder onder de categorie luchtige avonturenstrip.

De kaart is recent in een album uitgegeven door Don Lawrence Collection. Het stond eerder in afleveringen in Eppo.

In het verhaal weet Isa eerst een gijzeling tot een goed einde te brengen. Daarna vaart ze samen met Paul Stark een boot naar een ver gelegen eiland. Eenmaal op zee zien ze na een aantal weken een bootje dobberen met daarin een jonge vrouw. Volgens de wetten van de zee redden ze de schipbreukeling, maar daarmee beginnen ook de problemen, want er zitten een aantal schurken achter haar aan, die maar één ding willen: De kaart.

Fred de Heij. De kaart.
Don Lawrence Collection. Hardcover €16,95

[hr]

Daarom Minneboo leest:
Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een interview, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.

 

Categorieën
Mike's notities

SPiratenpartij

Op dit moment twijfel ik nog tussen de SP en de Piratenpartij wat de aankomende verkiezingen betreft.

Al jaren stem ik SP omdat ik vind dat we vooral sociaal moeten doen naar elkaar toe. Ik zie dat sociale niet echt terug bij andere linkse partijen. De SP heeft plannen voor een nationaal zorgfonds bijvoorbeeld. Aangezien marktwerking en de zorg niet samengaan, lijkt het me goed als we weer teruggaan naar een soort ziekefonds, zodat iedereen weer zorg kan betalen.

De PvdA stem ik eigenlijk nooit en ik vind dat ze de afgelopen jaren vooral hebben laten zien dat ze onbetrouwbaar zijn.

En Jesse Klaver doet me te veel denken aan de zoon van een louche tweedehandsautoverkoper: die vertrouw ik simpelweg niet. Sowieso ben ik niet echt een fan van GroenLinks.

Maar de nieuwkomer Piratenpartij vind ik erg interessant, omdat zij met beide benen in de 21ste eeuw staan. Iets wat ik bij veel andere politieke partijen echt mis. Ze willen bijvoorbeeld van het gedoogbeleid af en softdrugs legaliseren. Een goed idee vind ik. Ook willen ze de democratie anders inrichten en meer gebruik maken van online stemmen. Daar ben ik helemaal voor. We kunnen mensen via nieuwe middelen veel meer inspraak geven en eigenlijk een deel van de Tweede Kamer overbodig maken.

Nu wil de Piratenpartij de kamer naar 300 zetels vergroten en de stemgerechtigde leeftijd verlagen naar 16 – daar ben ik allemaal niet voor. Maar verder ziet hun programma er goed uit.

Toch twijfel ik. En dat komt door wat er in het partijprogramma staat over auteursrecht. Daarom heb ik de Piratenpartij van de week benaderd via mail, Twitter en zelfs Fakebook, met de volgende tekst:

Over veel zaken in jullie partijprogramma ben ik het eens. Bovendien wordt het eens tijd dat er in de Tweede Kamer leden zitten die verstand hebben van de positieve en negatieve kanten van internet en sociale media. Mensen die snappen dat onze privacy in het geding is en dat grote bedrijven eens een halt toegeroepen moeten worden. Dat zijn allemaal redenen om op jullie te gaan stemmen aanstaande woensdag.

Een programmapunt kan ik echter niet helemaal volgen. Via Twitter heb ik hierover contact gezocht met de partij, maar verder dan een linkje naar het partijprogramma kwam het niet. Dus stel ik de vraag nog eens via deze weg.

Ik citeer: “Een forse verkorting van het commercieel auteursrecht tot een periode van maximaal vijf jaar. Elke type werk (film, roman, etc.) krijgt een naar het type werk aangepaste termijn. Deze termijn wordt zodanig bepaald – en aangepast – dat het werk zo snel mogelijk ook commercieel vrij beschikbaar komt en de sector zo snel mogelijk omschakelt naar nieuwe verdienmodellen.”

Wat gaat dit in de praktijk betekenen?

Dat een auteur van een boek binnen maximaal vijf jaar zijn auteursrecht verliest? En dat iedereen zijn boek mag gaan uitgeven of digitaal verspreiden? Dat lijkt mij niet bepaald iets waar je een maker mee helpt. De auteur is vaak degene die het minste verdient met het schrijven van het boek. Het meeste geld gaat naar de uitgeverij, distributeur (Centraal Boekhuis) en de winkel. Dus als na al die harde arbeid ook nog eens zijn product door derden verhandeld kan gaan worden zonder dat hij of zij daar iets voor terugziet, lijkt me geen goede zaak. En hoe willen jullie dit doorvoeren voor producties gemaakt in het buitenland?

Tenzij ik jullie tekst verkeerd interpreteer. Ik ben voor vrije informatie, dus ik snap waar jullie aanpassingsvoorstellen van het auteursrecht vandaan komt. Aangezien ik zelf een maker ben, vind ik dit een heel belangrijk punt. Als mijn interpretatie klopt, is dat voor mij doorslaggevend om op een andere linkse partij te stemmen. Ik hoop daarom dat jullie de tijd nemen om dit punt toe te lichten.

Deze tekst heeft op Fakebook een aardige discussie losgemaakt, maar dat verbaast me niet, want veel van mijn contacten zijn makers en die maken zich ook zorgen als ze zo’n voorstel zien. Ik ben benieuwd wanneer en hoe de Piratenpartij zal reageren.

To be continued.

UPDATE zaterdag 11 maart. De Piratenpartij reageerde via Twitter op mijn stuk met de volgende tekst:

De termijn van 5 jaar staat in ons programma omdat dit volgens wetenschappelijk onderzoek de optimale termijn is. Praktisch is dit misschien niet realistisch maar auteursrecht tot 70 jaar na dood maker is dat ook niet, het helpt niemand. Zie deze blog voor achtergrondinformatie over ons standpunt: https://piratenpartij.nl/voodoo-economie-auteursrecht-eu/.

Over de exacte termijn valt uiteraard te discussiëren en wij willen die ook voor elk type werk apart gaan bepalen.

Ik raad je aan even de uitleg op hun site te lezen. Ik vind die 5 jaar nog steeds afschrikwekkend kort, maar ik snap wel dat men dit wil aanpakken om vrijere spreiding van informatie te bewerkstelligen.

Categorieën
Mike's notities

Het tasje van Vermeer

Eventjes goed nieuws melden: Het tasje van Vermeer, een creatie van Linda Delis, zit bij de top 75 van de Rijks Studio Award!

De Rijks Studio Award is een wedstrijd waarbij kunstenaars werken maken die geïnspireerd zijn op de collectie van het Rijksmuseum. Iedereen kan meedoen met de competitie en elke interpretatie is toegestaan – design, kunstnijverheid, toegepaste kunst, mode, fotografie en video.

Linda baseerde zich voor een speciale tas op het schilderij Het melkmeisje van Johannes Vermeer. Je ziet de kleding van het melkmeisje terug in de kleuren en de vorm van de tas. Ik vind het een heel tof ontwerp waarin je de opdracht op een originele wijze terugziet.

Er waren maar liefst 2600 inzendingen – 1600 internationaal en 1000 uit Nederland. Hieruit zijn de 75 beste ontwerpen gekozen. Uiteindelijk worden daarvan weer tien ontwerpen gekozen door een vakjury. Die tien kunstwerken worden dan vanaf de bekendmaking op 21 april tien weken tentoongesteld in een van de ruimtes van het Rijksmuseum.

De eerste prijs bestaat uit € 10.000, de tweede uit € 2.500, de derde uit € 1.500. Daarnaast is er een publieksprijs van € 1.000. Zorg er dus voor dat je Linda’s ontwerp even liket op de pagina van de Rijks Studio Award. Hier dus. Bedankt!

Linda is op dit moment erg druk met het ontwerpen en maken van tassen. Binnenkort komt ook de website online, voor wie een tas wil bestellen. Check ondertussen haar Instagram-account.

UPDATE 10 maart: Inmiddels zit Het tasje van Vermeer bij de laatste dertig, dus dat gaat al goed.

 

Categorieën
Spidey's web Strips

Sal Buscema’s Spider-Man

Op dit moment ben ik druk met het schrijven van de biografie van Peter Parker. Geen tweede Spider-Man-boek hoor, maar wel een extraatje achter in Mijn vriend Spider-Man waarin ik kort en bondig een selectie van belangrijke momenten uit het leven van Spider-Man behandel.

Daarvoor moet ik soms weer even een strip uit de kast trekken, zoals laatst The Spectacular Spider-Man #200 (mei 1993), geschreven door J.M DeMatteis en getekend door Sal Buscema.

In dit verhaal is Harry Osborn weer vrij en wil wraak op Peter Parker. Sterker dan ooit dankzij een versterkte chemische Goblin-formule, stalkt en treitert Harry Peter een tijd, en dreigt zijn geheim openbaar te maken. Osborn weet immers dat Peter Spidey is. Hij is behoorlijk in de war en hemelt zijn vader Norman op. Harry denkt zelfs dat Peter verantwoordelijk is voor Normans dood en ontkent dat Norman Gwen Stacy vermoordde. (Zo van de pot gerukt is hij op dat moment dus.)

Het komt tot een confrontatie tussen de Goblin en Spider-Man in het gebouw waar ze allebei wonen. Harry weet Spider-Man tijdelijk te verlammen met een chemisch goedje. Harry heeft bommen geplaatst om het hele pand op te blazen zodat ze allebei zullen sterven, maar dan realiseert hij zich dat Mary Jane en zijn zoon ook in het gebouw zitten. Uiteindelijk redt hij hen en Peter voordat de bommen afgaan. Harry sterft in de ambulance aan de gevolgen van de goblinformule die hem zo sterk maakte. Peter verliest zijn beste vriend.

Sal Buscema illustreert de comic op prachtige wijze in een expressieve stijl en een feilloos gevoel voor storytelling. Spectacular Spider-Man #200 is een van de beste comics die hij ooit heeft getekend. DeMatteis was zo van het tekenwerk onder de indruk dat hij besloot de sterfscène van Osborn in de ambulance tekstloos te houden.

Hieronder enkele afbeeldingen uit de strip die duidelijk het vakmanschap van Buscema laten zien.

Dit plaatje zou zo in een museum mogen hangen wat mij betreft.

De situatie is in een oogopslag duidelijk en Buscema lijkt de personages op precies de juiste plek neergezet te hebben. De achtergrond bevat slechts het hoogstnodige en is nogal minimalistisch, zodat deze niet te veel afleidt van de actie, dus wat er verteld moet worden. Ondertussen tekent Buscema de personages met veel meer details.

Dit is de pagina waar het stripplaatje onderdeel van uitmaakt. Iedere afbeelding is raak waardoor er een vloeiende leesbeweging ontstaat.

Prachtig hoe de tekenaar de Green Goblin en MJ net laat omringen door de maan.

Laten we nog een pagina doen:
Wat Buscema deels zo’n goede tekenaar maakt is zijn gevoel voor expressie. Je kunt van de gezichten van de personages heel goed aflezen wat ze denken en hoe ze zich voelen. Ook daarin toont hij zich een meesterlijk verteller.

Kijk maar eens naar MJ’s gezicht op deze pagina:

Het is bovendien een erg dynamische plaat waarin een dwingende diagonale lijn van rechtsboven naar linksonder overheerst. Ook is Mary Jane hier letterlijk in de hoek gedreven, zodat we weten dat ze niet aan de Goblin zal kunnen ontsnappen.

Met dit soort krachtig tekenwerk vind ik het niet erg om oude strips weer eens te lezen.

 

Categorieën
Mike's notities Strips

Stephen Kings bureau

Er zit een wijze levensles in deze inspirerende aflevering van Zen Pencils. Een les van niemand minder dan Stephen King himself:

© Gavin Aung Than/ Zen Pencils.

Toen ik de eerste twee plaatjes van deze strip las, herkende ik de tekst meteen. Het boek On Writing: A Memoir of the Craft, waar Kings anekdote uit afkomstig is, heb ik namelijk ook gelezen. In de Nederlandse versie weliswaar, maar toch.

Tegelwijsheid
Kings anekdote doet me eraan herinneren dat ik niet leef om alleen maar te werken en dat ik mijn werk en mezelf niet al te serieus moet nemen. Dat er meer in het leven is dan alleen werken en dat je naasten voorgaan. Oftewel tegelwijsheid: Werk om te leven, leef niet om te werken. Het is een les die me vertelt dat ik niet hetzelfde wil zijn als mijn vader die zes dagen per week in zijn bedrijf stopt en mijns inziens daarmee zijn privé-leven verwaarloost.

Soms maak ik me namelijk veel te druk over mijn schrijfwerk, het regelen van opdrachten en vooral over reacties op mijn werk.

Levenswerk
Natuurlijk is het boek over Spider-Man dat ik geschreven heb belangrijk – mijn levenswerk, zou ik bijna zeggen – maar uiteindelijk is het maar een boek. Een heel persoonlijk project waar ik ziel en zaligheid in steek, dat wel. Maar zoals bij alles moet ik compromissen sluiten en dat kan ik eigenlijk alleen maar als ik dingen relativeer. Bijvoorbeeld over de lengte van het boek, de cover, en andere praktische zaken waarmee je bij dit soort projecten te maken krijgt.

Zen Pencils
Dat zal de Australische stripmaker Gavin Aung Than, de man achter Zen Pencils, vast ook herkennen. Zen Pencils is zijn project: hij gebruikt inspirerende quotes als basis voor zijn strips. En daar verdient hij tegenwoordig zijn brood mee. Een mooi voorbeeld van hoe je gelukkig kunt werken door je eigen pad te kiezen.

Hoe dat zo gekomen is, wordt in deze mooie video van Another Beautiful Story goed uitgelegd:

Categorieën
Strips

Comic Cons

Een grappige aflevering van Dating for Geeks:

Het strookje is heel toepasselijk, want stripmaker Kenny Rubenis is dit weekend op zowel de Rotterdam Comic Con te vinden (zaterdag) als op de Stripdagen in Rijswijk. Vooral op de eerste beurs zal hij veel cosplay Spider-Mans tegen het lijf lopen, vermoed ik.

Dit wordt trouwens de cover van het nieuwe album van Dating for Geeks dat vanaf 10 maart in de winkels ligt:

De laatste paar jaar schieten de Nederlandse Cons als paddenstoelen uit de grond op een regenachtige herfstmiddag. Ik vond de eerste twee edities van de Dutch Comic Con erg leuk, maar dat kwam ook omdat ik er was om interessante stripmakers te interviewen. De Rot Com laat ik even voor wat het is. Er staan op dit moment slechts twee striptekenaars op hun site als speciale gast en ik hoef geen handtekening van een acteur.

In Rijswijk geeft Frits Jonker dit weekend op beide dagen een workshop stripletteren. Dat wordt vast erg interessant. Sowieso is het altijd leuk om Frits aan het werk te zien, dus als je in de buurt bent is dat al een reden om 12,50 entree te betalen.

Vorig jaar waren de Stripdagen voor het eerst in de Broodfabriek in Rijswijk. Ze worden tegenwoordig de “Nieuwe” Stripdagen genoemd. Dat nieuwe zie je terug in een programmering die zich richt op een breed publiek. Vorig jaar was er echter nog weinig belangstelling voor de interviews met stripmakers en de lezingen, merkte ik. De weinige belangstelling tijdens de interviews hadden op mij in ieder geval een sterke demotiverende uitwerking. Het was ook jammer dat iemand als Geert De Weyer bijna geen publiek had tijdens zijn lezing over de Belgische strip.

Hopelijk is dat dit jaar beter en lukt het de organisatie om inderdaad een breder publiek te trekken dan de mensen die in de afgelopen tig jaar naar de beurs kwamen en toch vooral gaan voor het standaardwerk.

Anyway, ik zit dit weekend gewoon in Amsterdam aan mijn bureau gekluisterd. Dat je het even weet.

Mocht je trouwens Rubenis ontmoeten, maar kun je dit weekend niet, dan kun je altijd vrijdag 10 maart om 19 uur nog terecht in het Dutch Pinball Museum in Rotterdam. Daar wordt dan ook het nieuwe Snippers-album van Aimée de Jongh gepresenteerd.

Categorieën
Strips

60 jaar Guust Flater

Guust Flater, een van mijn favoriete stripfiguren, is afgelopen dinsdag 60 jaar oud geworden.

Op 28 februari 1957 verscheen het eerste verhaal Guust in Spirou. Een paar jaar geleden wijdde ik een aflevering van de rubriek Stripplaatjes onder de loep aan Guust en zijn geestelijk vader Franquin.

De carrière van Gaston Lagaffe (‘gaffe’ betekent ‘flater’ in het Frans) in het tijdschrift Spirou (de Franse versie van Robbedoes) begon bescheiden. Opeens dook hij in 1957 zwijgend in de redactionele pagina’s van het tijdschrift op. Wekenlang verscheen slechts één tekening van hem, omringd met tientallen blauwe voetstappen die willekeurig op de pagina’s waren afgedrukt. In eerste instantie was Guust in het leven geroepen om Spirou op te leuken: hij schopte de layout van het blad in de war door argeloos door plaatjes en tekst heen te lopen.
Al snel kreeg hij zijn eigen strip waarin Guust de post moet sorteren van een fictieve redactie die erg veel op de redactie van het stripblad lijkt. Vooral met zijn bizarre uitvindingen en experimenten weet hij veel chaos te veroorzaken.

Naar aanleiding van Guusts verjaardag is er een speciaal album uitgekomen met daarin de zestig beste gags.

Willem De Graeve, codirecteur en hoofd communicatie van het Belgisch stripmuseum, werd geïnterviewd door Bruzz.be over Guust. De video embedden lukt helaas niet goed, check daarom de korte video hier. Guust is ook een van Willems favoriete stripfiguren.

Aimée de Jongh maakte deze aantrekkelijke hommage:

Tot slot: twee jaar geleden was ik bij Gerben Valkema en toen schudde hij ook zo een Guust uit zijn mouw, eh, potlood:

Categorieën
Boeken Strips

NSFW: Pulphazen

Soms kom je online de mooiste vintage pulpcovers tegen. Zoals deze:

Bij het zien van zo’n illustratie ben ik meteen benieuwd naar welk verhaal er achter schuilt. Een naakte schone die achtervolgd wordt door wat een megagroot konijn lijkt. Of is het een haas? Waarschijnlijk worden op dit mysterieuze eiland allerlei vreemde experimenten uitgevoerd. Dat spreekt natuurlijk tot de verbeelding.

Volgens deze bron is de cover getekend door Francesco Blanc die meer van dit soort covers op zijn naam heeft staan. Waarschijnlijk tekende hij ook het binnenwerk.

Helaas heb ik geen of de betreffende uitgave ook in het Nederlands of Engels is verschenen.

Ik moet binnenkort maar eens naar winkels gaan waar ze dit soort pulpstrips verkopen. Mocht je nog een goed adresje weten, dan hou ik me warm aanbevolen.

Nu we het toch over sexy hazen op een cover hebben. Deze kwam ik dezelfde dag tegen:

Categorieën
Mike's notities Strips

Muren

Een pakkend beeld gemaakt door Mike McCain, een art-director die in de game-industrie werkt:

Zou onze wereld er anders uitzien als er superhelden zouden bestaan? En hoe anders?

Het schilderij van McCain heet: …And the American Way. Want Superman vecht natuurlijk voor ‘Truth, Justice and the American Way’. Al heeft dat laatste tegenwoordig een valse bijklankt gekregen sinds de verkiezing van Don Trump. Wie Superman kent via Frank Miller’s The Dark Knight-verhalen zou vermoeden dat hij ook nu weer aan de kant van de Amerikaanse president zou staan en Mexicanen buiten de deur zal houden als Trump eenmaal zijn muur heeft laten bouwen. Toch hoop ik dat de huidige incarnatie van Suup wel aan de goede kant staat.

Natuurlijk leven er in onze wereld geen superhelden, daarom is het aan ons om muren af te breken. En ervoor te zorgen dat ze niet gebouwd worden. Niet alleen in Amerika natuurlijk, want daar hebben jij en ik helemaal geen invloed op. Toch leven wij ook met muren, vooral veel denkbeeldige. Onze levens en buurten staan er vol mee. Tijd voor de sloophamer, zou ik zeggen.

Ik zag het werk van Mike McCain bij de tumblr The Marvel Comics of the 1980s.

Categorieën
Minneboo leest Strips

Iron Man in de aanbieding

Sinds zaterdag ben ik weer een stapeltje Iron Man-comics rijker…

De mooiste covers uit het stapeltje op een rij.

Zaterdagmiddag waren Linda en ik de hele dag op pad geweest in Amsterdam Noord. Niet mijn favoriete wijk overigens, maar ik vind de NDSM-werf wel leuk om te bezoeken.

Op de weg terug waren we in de buurt van Henk Comics & Manga Store, dus besloten we even een kijkje te nemen. Ik hoopte er de laatste twee delen van de Complete Ben Reilly Epic tegen te komen voor een leuke prijs. Helaas stonden ze er alleen voor de volle prijs en dat vind ik die verhalen nu weer niet waard. Nog even doorzoeken tot ik die als leuke aanbieding ergens tegenkom, zoals de eerste vier bundels.

Nu had Henk wel een paar kratten vol aanbiedingen dus begon ik geestdriftig te zoeken. Er waren geen Ben Reilly-avonturen die ik nog niet had, maar wel een hele stapel Iron Man paperbacks die mijn aandacht trokken.

Iron Man-comics lees ik graag. Het liefste uit de jaren tachtig trouwens, toen David Michelinie ze schreef en John Romita Jr. en Bob Layton ze tekenden. Armor Wars I+II bijvoorbeeld. Henk had wat comics uit recentere tijden geschreven door Matt Fraction en getekend door Salvador Larroca. Ook niet verkeerd.

Ik vroeg me nog wel af of ik deze nu al had of niet. Misschien word ik een dagje ouder, maar soms weet ik gewoon niet meer welke deeltjes ik wel en niet al heb. Dat komt deels ook omdat Marvel om de haverklap een serie weer bij nummer 1 begint. Als er dan achterop de trade staat welke nummers er in zijn opgenomen, zegt dat dus lang niet altijd iets.

De laatste tijd probeer ik het inkopen van comics wat te matigen, want de kasten beginnen vol te raken. En een deel van wat er in die kasten staat, moet ik nog lezen. Toch is het voor een stripliefhebber als ik moeilijk om interessante koopjes te negeren.

Voordat ik het wist had ik dus The Invincible Iron Man vol 4 t/m 10 in mijn handen. Helaas was vol 8 wat beschadigd. Normaliter laat ik beschadigde comics liggen – ik wil alles immers in zo’n goed mogelijke staat aanschaffen. Maar er was geen tweede exemplaar en het zou zonde zijn om een gat in het verhaal te hebben.

Gelukkig was de verkoper bereid wat korting te geven op de beschadigde comic. Dat maakt die beschadiging toch minder erg. Mocht het verhaal heel goed zijn, dan is het minder erg om later een tweede exemplaar van vol. 8 te kopen om de beschadigde te vervangen.

Zo ging ik met een tas vol Iron Man en Hellboy in Hell vol 2 naar huis (maar dat wordt een verhaal voor een andere keer), en zonder Ben Reilly. Die vinden we nog wel eens.

Categorieën
Boeken Spidey's web Strips

PR-plannen

Deze week was ik op de redactie van SubQ om met Mirjam Renting de publiciteitsplannen voor mijn boek Mijn vriend Spider-Man te bespreken.

Nog een paar maanden en dan ligt het werk in de winkel. Begin mei dus. Tenminste, dat is de bedoeling. Op dit moment ben ik druk met het bijschaven, herschrijven en inkorten van de tekst.

Ondertussen heb ik meetings over coverdesign en hoe we de publiciteit gaan aanpakken. Mensen moeten te zijner tijd namelijk wel weten dat het boek uit is en tegenwoordig hebben we daar behoorlijk veel hulpmiddelen voor om dat bekend te maken. Hoe zorg je dat je in de stroom van informatie opvalt? Dat is nog best een lastige vraag. Gelukkig hebben we daar wel ideeën over en is er al interesse getoond door verschillende magazines en radioprogramma’s voor interviews.

Het was een goede meeting waar ik nu nog niet zo heel veel inhoudelijks over kan vertellen. Een paar uur later zette Mirjam deze update op Instagram:

Inderdaad, je ziet hier al het coverontwerp van Mijn vriend Spider-Man. Waarschijnlijk wordt daar nog een beetje aan gesleuteld, maar ik vind het toch leuk om de cover nu alvast te laten zien. En ik ben erg blij met het ontwerp dat de mannen van Moker hebben bedacht.

Hun werk zie je deze weken ook overal in de stad, want zij maakten het beeld bij de VPRO-serie Made in Europe.

Categorieën
Film

Nog eens Beverly Hills Cop

Schreef ik een tijdje geleden dat ik het opnieuw bekijken van oude vertrouwde films vaak zo lang mogelijk uitstel, deze week zag ik Beverly Hills Cop (Martin Brest, 1984) toch weer.

De drie Cop-films staan op Netflix, maar zullen eind februari verwijderd worden. Dus had ik toch zin om nog eens met Axel Foley naar Beverly Hills af te reizen. In 2008 bekeek ik de trilogie ook eens en schreef ik per film een post over hoe ik de deze ervoer.

Eddie Murphy was op zijn sterkst in deze twee films en was nooit meer zo grappig als Axel Foley, de hem op het lijf geschreven is. De bijdehante smeris uit Detroit die in Beverly Hills terechtkomt als hij de moord op zijn vriend onderzoekt. Met zijn eigenzinnige manier van handelen krijgt hij het al snel aan de stok met de politie in Beverly Hills, maar uiteindelijk weet hij met de hulp van rechercheurs Taggert en Rosewood de schurk Victor Maitland uit te schakelen. Foley bluft zich overal binnen; of het nu een suite is in het Beverly Hills Hotel of een opslagruimte van de douane is. Hij weet op luchtige wijze de rechercheurs van het politiekorps te ontkomen door bananen in de uitlaat van hun auto te stoppen. Tussen de grappen door kan de kijker genieten van een flinke dosis actie.

Favoriete films zijn net als goede vrienden van je, soms moet je ze gewoon weer even opzoeken. Beverly Hills Cop zag ik inmiddels iets van 15 keer, gok ik, maar toch verveelde hij niet. Het scenario blijft erg goed en strak geschreven. Iets wat je tegenwoordig een stuk minder ziet: iedere scène heeft een reden en zit logisch in elkaar. De dialogen zijn scherp en to the point.

Ik ben ondertussen benieuwd hoe het met Lisa Eilbacher (mei, 1956) gaat. Zij is inmiddels zestig en doet al heel lang geen film- en televisiewerk meer. Ze zat ook in de pilotaflevering van de Spider-Man TV serie. Verder heb ik haar niet in zo heel veel films gezien.

Lisa Eilbacher.

Ga ik Cop II ook weer kijken? Misschien, maar dan moet ik dus snel zijn. Ik weet echter nu al dat ik III niet meer hoef te zien. Ik heb overigens wel zin om nu een goed boek over deze films te lezen, maar volgens mij bestaat dat nog niet.