Categorieën
Striprecensie Strips

Dark Knight III: The Master Race

Dark Knight III: The Master Race is een zeer geslaagd Batman-avontuur uit de koker van Frank Miller en Brian Azzarello.

Het is de derde reeks gebaseerd op Frank Millers The Dark Knight Returns. Deze klassieke strip uit de jaren tachtig sloeg in als een bom. In het verhaal komt Batman op latere leeftijd terug nadat hij tien jaar geleden met pensioen ging om nog een keer de strijd aan te gaan met de misdaad in Gotham City. The Dark Knight Returns is essentieel leesvoer voor iedere Batman-fan.

Liefde
Omdat het tweede verhaal in de reeks uit 2001 mij toentertijd behoorlijk tegenviel, verwachtte ik niet zo veel van The Master Race. Uiteraard was ik wel nieuwsgierig. Toch heb ik geboeid iedere bladzijde tot me genomen. Sterker nog, dankzij Dark Knight III ben ik weer opnieuw verliefd geworden op het personage Batman. En zelfs Superman begin ik te waarderen door hoe hij in dit verhaal handelt.

Dark Knight III speelt zich drie jaar na het vorige deel af, waarin Batman Lex Luthor versloeg en de wereld redde. Sindsdien heeft niemand meer iets van Bruce Wayne of Batman vernomen. Alle superhelden, Wonder Woman, Green Lantern, Superman, Aquaman en anderen, hebben zich teruggetrokken.

Atom wordt door Lara, de dochter van Superman en Wonder Woman, gevraagd de bewoners van de miniatuurstad Kandor uit de stulp te halen en op normale grootte te brengen. Wanneer hem dat lukt, zijn de rapen gaar. Quar, leider van een sekte, ziet zijn kans schoon om de aarde aan zijn wil te onderwerpen. Omdat de bewoners van Kandor afkomstig zijn van Krypton, Supermans thuisplaneet, hebben ze net als hij bovenmenselijke kracht en lijken deze goddelijke wezens praktisch onverslaanbaar.

Zoals alle religeuze leiders met terroristische trekjes is Quar geen lekkertje.

 

Terreur
De oplettende lezer heeft al snel door dat Miller en Azzarello met Dark Knight III reflecteren op de huidige tijd waarin de Westerse wereld oorlog voert met religieuze terroristen. Maar het aller leukste aan The Master Race vind ik dat de belangrijkste superhelden uit het DC Universum ieder een belangrijke rol spelen in het verhaal. Batman kan het niet alleen, krijgt hulp van zijn collega’s en van zijn protegé Carrie Kelley – die inmiddels van Robin gepromoveerd is tot Batgirl… eh, Batwoman. Batman maakt een boeiende karakterontwikkeling door: de meester ziet in dat hij heel veel van de nieuwe generatie kan leren. Het verhaal gaat dus ook over de relatie tussen de oude generatie en de nieuwe, gerepresenteerd door ouders en hun kroost. Het is niet voor niets dat Lara zich rebels opstelt tegen haar moeder en vader.

Behalve Wonder Woman zit dit verhaal vol met eigenzinnige en sterke vrouwen.

Dark Knight III: Master Race. Andy Kubert.

Frank Miller en Brian Azzarello schreven samen het boeiende en meeslepende scenario. Andy Kubert illustreerde dit en Klaus Janson inkte het geheel. Kubert weet aardig in de buurt te komen van Millers stijl die hij in de eerste Dark Knight Returns-strip hanteerde, zonder zijn eigenheid te verliezen. De manier waarop hij de personages tekent lijkt veel op de stijl van Miller, maar tegelijkertijd is de lijnvoering iets netter en minder rafelig dan Dark Knight uit de jaren tachtig.

Naast het hoofdverhaal bevat het boek ook korte tussenverhalen die Miller zelf tekende. De oude meester is het nog niet verleerd, maar is in de loop der jaren steeds karikaturaler gaan tekenen. Ik vind het dus niet erg dat Kubert het merendeel van het tekenwerk voor zijn rekening neemt.

Vertaler Peter de Bruin liet me weten dat vanaf januari 2018 de Nederlandse vertaling van Dark Knight III uitkomt.

Categorieën
Strips

Cross Comix 2017

De tweede editie van het Cross Comix Festival vindt dit jaar plaats van 19 t/m 21 oktober, in Rotterdam.

Steeds vaker verlaat het beeldverhaal zijn eigen kaders om op zoek te gaan naar iets nieuws. De denk- en vertelwijze van tekenaars is terug te vinden in hedendaagse schilderkunst, in dans- en toneelvoorstellingen, in muziek, film, fotografie, literatuur, mode en zelfs in de architectuur. Soms is het beeldverhaal ondersteunend aan een genre, dan weer inspiratiebron of vertrekpunt van een kunstwerk. Soms met opzet het eindpunt, een andere keer per toeval. Ook popt de strip op in disciplines als journalistiek, wetenschap en zelfs in de haute cuisine. Cross Comix laat het allemaal zien.

Met het thema ‘de Grote Oversteek’ toont Cross Comix haar betrokkenheid met de samenleving door aandacht te vragen voor de toenemende polarisatie in de Westerse wereld, die zich kenmerkt door de steeds groter wordende kloof tussen overtuigingen, bevolkingsgroepen en sociale klassen. Tijdens Cross Comix worden gasten en publiek aangemoedigd om over de eigen drempel heen te stappen en zich echt te verdiepen in de ander.

Vrijdag 20 oktober worden om 16.00 uur getekende jazzportretten onthult van Meijer Wery, getekend door Joost Swarte die persoonlijk aanwezig is en Rita Reijs, getekend door Wilbert Plijnaar op de Oude Binnenweg.

Op zaterdag 21 oktober vindt in de Schouwburg een non-stop hoofdprogramma plaats vanaf 13.00 uur tot en met 01:00 uur. Het programma staat op www.crosscomix.nl.

Gasten zijn onder andere: Fresku, Hanco Kolk, Anne Vegter, Arjen van Veelen, Brian Elstak, Jan Terlouw Jr & The Nightclub, Jeroen Funke, Joeri Schouten, Ludwig Volbeda, RFx, Roos van Rijswijk, Aart Taminiau, Anne Staal, Ruben Steeman, Sahand Sahebdivani, studenten van diverse kunstacademies, Urbi et Orbi, Vincent Bal, Wasco, ComicHouse-Cartoonisten Peter Koch en Maaike Hartjes, Paul Faassen, Robert van der Kroft en vele anderen …

Vorig jaar heb ik de pilot van het Cross Comix-festival bezocht. Op het podium sprak toen onder andere Merel Barends over haar interessante strips:


Stephan Brusche betekende bananen – hij maakt leuke fruitdoodles. Inmiddels is dat over de hele wereld wel zo’n beetje bekend. Ik kocht een boekje bij hem en hij signeerde deze met een bekende vriend van me. Daar heb ik toen een videotje van gemaakt. Op de achtergrond hoor je Spinvis optreden. De video geeft een beetje een idee van hoe het er toe aantoe ging, en van de gezellige drukte in de zaal.

Ondertussen zaten er in de zaal ook studenten en stripmakers te tekenen.

Eerlijk gezegd heb ik die dag niet veel van het hoofdprogramma meegekregen. Ik kwam veel oude bekenden tegen die ik al een tijd niet had gesproken, dus het was vooral gezellig borrelen die middag.

Categorieën
Minneboo leest Strips

Troostlezen

Toen ik nog op school zat, was ziek zijn vaak fijn, want dan hoefde je niet naar school. De eerste dagen waren vervelend, maar de laatste dagen, dat ik me alweer beter begon te voelen maar toch nog thuis mocht blijven, waren het beste. Dan kon ik lekker films kijken of strips lezen terwijl je aan het herstellen was.

Dark Knight III: Master Race. Andy Kubert.

Als volwassene kijk ik toch anders tegen ziek zijn aan.
Al een paar dagen heb ik een flinke griep die me thuis en van het werk houdt. Schrijven lukt niet echt, bloggen ook niet. De ideeën voor blogposts stapelen zich in mijn wattenhoofd op, maar ik kan er dus verder even niets mee.

Frustrerend maar niet heel erg. Het zij zo.

Vervelender vind ik het dat ik allerlei afspraken moest afzeggen deze week en dat ik de persvoorstelling van de nieuwe Blade Runner moest overslaan.

Maar goed, uiteindelijk ga je daar ook niet dood aan.

Om de tijd door te komen, heb ik een stapel strips besteld bij Cheap Comics:

HELLBLAZER TP VOL 01 ORIGINAL SINS NEW ED

FREAKS O/T HEARTLAND HC

TERRY MOORES ECHO COMPLETE ED SC

BATMAN DARK KNIGHT MASTER RACE HC

SIEGE NEW AVENGERS TP

DARK KNIGHT RETURNS THE LAST CRUSADE DLX ED HC

ALL STAR BATMAN TP VOL 01 MY OWN WORST ENEMY (REBIRTH)

Dark Knight III Cover door Jock.

Lekker veel Batman-comics dit keer. Over hem heb ik al een tijdje geen nieuwe verhalen gelezen, dus daar heb ik extra zin in. Ben dan ook meteen aan Batman: The Dark Knight III: Master Race begonnen. De eerste paar hoofdstukken zijn echt smullen dankzij het puike schrijfwerk van Frank Miller en Brian Azzarello. Andy Kubert weet aardig in de buurt te komen van Millers stijl die hij in de eerste Dark Knight Returns-strip hanteerde, zonder zijn eigenheid te verliezen.

En die andere Batman-strips zag ik meteen zitten toen ik erachter kwam dat John Romita Jr. die getekend heeft. Mijn favoriete tekenaar die een van mijn favoriete striphelden tekent.

(Ja, echt: na Spider-Man is Batman mijn favoriete superheld.)

Geen idee hoe lang die griep gaat duren, maar in ieder geval heb ik iets leuks te doen om de tijd mee door te komen.

Zo, en toch nog een stukje geschreven. Take that, fucking griepvirus!

Categorieën
Strips

Behaving Madly van Ger Apeldoorn

Schrijver, acteur en striphistoricus Ger Apeldoorn maakte een boek over de imitaties van het invloedrijke satirische tijdschrift Mad, genaamd Behaving Madly! Vijf jaar werkte hij aan dit project, dat op de San Diego Comic Con werd gepresenteerd door uitgeverij IDW. Met een speciale lezing in de American Book Center in Amsterdam introduceert hij het boek aan de Nederlandse lezers.

Zelf heb ik niet zo heel veel met het legendarische, satirische stripblad Mad. Maar Ger Apeldoorn is gek van Mad. Ik vind het daarom des te toffer dat het hem gelukt is om dit boek samen met Craig Yoe te schrijven en samen te stellen. En dat IDW het heeft uitgegeven. Daarom plaats ik hier met plezier het aankondigingsbericht dat Ger van de week opstuurde:

Toen Mad voor het eerst een oplage van een miljoen haalde, besloot iedere uitgever en zijn oom (soms zelfs letterlijk) een eigen versie te proberen. Voor de inhoud maakten ze gebruik van een aantal van de grootste namen uit de stripindustrie, waaronder een aantal tekenaars en schrijvers die voor Mad hadden gewerkt of later voor Mad zouden werken.

In Behaving Madly wordt het beste van dat werk herdrukt, samen met een uitgebreide geschiedenis van het genre, met titels als Snafu, Lunatickle, Cockeyed en Crazy, Man, Crazy tot Think, Frantic, Frenzy, Loco, Panic en Zany. Het herdrukdeel bevat nooit herdrukt materiaal van grote stripnamen als Bill Elder, Jack Davis, John Severin, Al Jaffee, Joe Maneely, Ross Andru, Joe Kubert, Russ Heath, Bob Powell, Howard Nostrand, Basil Wolverton, Joe Sinnott, Don Heck, Ric Estrada and Lee Elias. Er zijn zelfs bijdragen van de latere superhelden-tekenaars Jack Kirby (Fantastic Four) en Steve Ditko (Spider-Man). En natuurlijk Stan Lee – die zal zich er eens niet mee bemoeid hebben.

Sinds de presentatie op de San Diego Comic is het boek goed ontvangen. Het is nu al het best verkochte boek uit de stal van Craig Yoe, die het boek met Ger Apeldoorn voor IDW samenstelde. In de diverse besprekingen en buyer reviews werd het ‘de Rosetta Stone van de Mad imitaties’ genoemd, ‘an expertly written, exhaustively researched book’, ‘done fantastically right’, ‘a must buy’ en ‘highly recommended’. De Britse striphistoricus en directeur van het London International Comics Festival Paul Gravett noemde hij een van zijn top picks voor 2017 and het invloedrijke blog Boingboing schreef er een juichend stuk over.

Het boek is ontworpen door de Nederlandse grafische vormgever Cok Jouvenaar, die ook bij de presentatie aanwezig zal zijn. In zijn lezing zal Ger Apeldoorn vertellen over de tot standkoming van het boek, de vele copyrightgevechten en natuurlijk ook de bijzondere vondst die hij en Craig Yoe deden met betrekking tot de pop-art kunstenaar Roy Lichtenstein – die de cover van Panic #3 uit 1959 gebruikte als inspiratie voor zijn print Pistol uit 1962, die hij in 1968 bewerkte tot cover van Time na de moord op Robert Kennedy.

Vrijdag, 20 oktober 18:00-19:30
ABC Amsterdam, Spui 12

Categorieën
Strips

Sexy Black Widow

Deze illustratie van een sexy Black Widow werd gemaakt door de Italiaanse illustrator Daniele Afferni. Hij werkt ook als concept designer in de reclame en film. Ik zie in zijn versie van Black Widow alias Natasha Romanov meteen Scarlett Johansson (1984) terug, de actrice die dit personage zo goed gestalte geeft in de Marvel-films. Wat mij betreft krijgt Black Widow snel een solo-avontuur in de bioscoop.

Kennelijk is Black Widow een muse voor Afferni, hij maakte onder andere deze reeks over haar met verschillende bedpartners. Die tekeningen zijn in een lekkere losse stijl geïnkt, alsof het concepttekeningen voor filmscènes betreft. Romanof en de Hulk is wellicht het meest plausibele scenario van deze reeks, aangezien naar hun ontluikende romance in Avengers 2: Age of Ultron werd gehint.


Check voor meer mooi werk Afferni’s website.

Categorieën
Spidey's web Strips

Een rustig plekje

Het is in een wereldstad soms moeilijk om een rustig plekje te vinden om na te denken. Spider-Man, alias Peter Parker, heeft daar wel een oplossing voor.

Bovenstaande scène is uit het beroemde verhaal waarin Peter Parker en Mary Jane Watson met elkaar trouwen: Amazing Spider-Man Annual #21 (1987). Het laat mooi zien hoe Peet en MJ uit verschillende werelden komen. Waar MJ een blokje om gaat als ze wil nadenken, slingert Spidey door de stad om zijn hoofd leeg te maken. Of gaat boven op het Empire State Building zitten na te denken.

Dat zou ik ook graag willen, dat webslingeren, want ik kan niet iedere dag naar Vlieland afreizen om dat te doen.

Waar vind jij rust om even bij te komen?

ASM Annual 21.
Writer: David Michelinie, Pencils: Paul Ryan

Categorieën
Mike's notities

Wonen op een eiland

De afgelopen week waren Linda en ik op Vlieland. Even lekker eruit. Wat een heerlijk eiland is dat.

Er is één dorp op Vlieland.

Er wonen maar 1100 mensen, die vooral leven van het toerisme. Vlieland is ook zeker niet het grootste Waddeneiland, maar biedt veel diversiteit. Je hebt strand en duinen, maar ook bos. En een enorme zandvlakte die de Vliehorst heet.

Het dorp biedt veel gezelligheid in de vorm van cafeetjes en restaurants. Wij aten twee avonden in Plezant omdat het erg heel gezellig was en het eten goed.

Ik vond het heerlijk om de drukte van de grote stad even achter me te laten. Ik woon sinds 2009 in Amsterdam. De stad is in de laatste jaren steeds drukker geworden. Daarom dromen Linda en ik wel van een huis in een bosrijke omgeving. Het liefste ook bij zee. Een eiland als Vlieland biedt dus beiden, maar daar kun je niet zo makkelijk wonen. Er is woningnood. Zelfs de kinderen die er geboren zijn en die naar het eiland terug willen, kunnen niet makkelijk aan een woning komen. En al helemaal niet aan een betaalbare.

Ons vakantiehuisje.
Ons vakantiehuisje had een dakraam in de slaapkamer.

Daarbij rijst de vraag wat we op Vlieland zouden doen om aan de kost te komen. Voor werken in de horeca ben ik niet geschikt, om maar iets te noemen. Uiteindelijk gaat Linda natuurlijk genoeg geld verdienen met haar tasontwerpen. Ik droom ervan om te kunnen leven van het schrijven. Artikelen, maar vooral boeken. Dat laatste is heel lastig in Nederland. Het eerste iets minder lastig, maar niet gemakkelijk weet ik inmiddels na meer dan tien jaar freelancen.

De lokale krant. Erg leuk om dat soort uitgaven te lezen.

Misschien zou ik een leuke boekwinkel op Vlieland kunnen beginnen. Die is er namelijk niet. Er is een Primera waar ook wat boeken worden verkocht en een boeiende winkel met tweedehandsboeken en andere prullaria zoals heksen, magiërs en topless barbaarse vrouwen met enorme zwaarden. Maar een winkel die alleen maar boeken en strips verkoopt, die is er nog niet.

Nu weet ik niet zeker of ik ook daadwerkelijk een boekwinkel wil beginnen, maar het is in ieder geval een onderwerp waar ik wat van weet. En ik hou van boeken en strips, dus dat scheelt ook weer.

Voorlopig wonen we nog wel in Amsterdam, vermoed ik. Toch is het fijn wegdromen op zo’n eiland terwijl je even de vuurtoren bezoekt of in een van de cafés een koffie drinkt.

Categorieën
Strips

Kraven moet terug naar school


Nu heb ik Kraven altijd al een beetje een tweederangs Tarzan met een opgeblazen ego gevonden, en dit bewijst het. The Hunter, m’n reet.

Uit: Ka-Zar The Savage #21 (december 1982)
Tekst: Bruce Jones.
Tekeningen: Ron Frenz en Mel Candido.

Categorieën
Strips

Daredevil door Frank Miller

Een snelle, doch rake schets van Daredevil door Frank Miller. Grappig: ondanks alle andere makers die aan Daredevil gewerkt hebben, moet ik bij deze superheld toch als eerste aan de run van Frank Miller denken. Dat blijft mijn favoriete reeks verhalen met Matt Murdock. En natuurlijk Born Again, de strip die Miller samen met David Mazzucchelli maakte.

Bron afbeelding: Marvel Comics Of the 1980s.

Categorieën
Spidey's web Strips

Green Goblin on wheels

Tekenaar Jim Cheung plaatste deze foto op zijn instagram-account en tumblr want hij maakte de illustratie voor deze Hot Wheels-toy. Geen idee waarom de Green Goblin een Goblin mobile nodig heeft als hij een batglider heeft op om te vliegen.

Misschien is hij voor regenachtige dagen of heel lange afstanden.

Categorieën
Boeken Fotoblog

Boekenkasten in het wild


Zaterdagmiddag wandelde Linda en ik even naar Bret bij Amsterdam Sloterdijk. Op de eerste verdieping hangt een boekenkast met heerlijk escapistisch leesvoer. Wie het boek niet neer kan leggen en uit wil lezen, mag het voor 2,50 mee naar huis nemen.

Ik hou erg van dit soort wilde boekenkasten of boekenkasten in het wild. Je weet nooit wat je voor leuks tegenkomt en het biedt je een excuus om iets anders te lezen dan het scherm van je smartphone. Het is ook een fijn voorbeeld van de deeleconomie. We moeten weer meer aan elkaar doorgeven vind ik en minder alles maar nieuw kopen. Er is niks mis met een al gelezen boek. Verhalen slijten niet.

Categorieën
Bloggen Media

Niet instafamous

Als ik lees wat je tegenwoordig allemaal moet doen om Instafamous te zijn, denk ik: geef mijn portie maar aan fikkie. Niet alleen kun je karrevrachten aan volgers en likes kopen om je account op te waarderen, ook zijn er speciale instagroepen of comment pods.

De NOS, oftewel hun vloggersplatform Mashup, besteedde daar zaterdag aandacht aan:

[W]ie niet wil kopen, zijn er alternatieven. Veel instagrammers zitten bij elkaar in zogenaamde instagroepen, of comment pods. Als ze een bericht plaatsen, gooien ze dat in die groepen, en gaat iedereen elkaars berichten liken en commenten. Het idee is dat het algoritme je beter oppakt als je in de eerste 20 tot 30 minuten veel interactie hebt.

In die groepen gelden soms strenge regels, zoals binnen 24 uur reageren met minstens drie woorden en mét een emoji. Houd je je niet aan die regels, dan vlieg je er zo uit. “Ik werd helemaal gek”, zegt Sophie May (116.000 volgers) die héél even in zo’n groep zat, maar er snel weer uitging. “Die meiden sturen om de 3 minuten een foto in, dat gaat de hele dag door.”

Lekker dan.

Droom
Misschien heb ik er ooit wel eens over gedroomd dat mijn blog mij roem en aanzien bracht. Dat ik via het web een bekende schrijver zou worden. Een blogger die overal werd uitgenodigd, gratis spullen kreeg opgestuurd en weet ik veel wat nog meer. O ja, en groepies natuurlijk.

(Aangezien ik een relatie heb, zou dat laatste niet erg gewaardeerd worden, vermoed ik.)

Of, praktisch: dat ik geld zou verdienen met mijn blog zonder mijn journalistieke integriteit in te moeten leveren omdat ik te commercieel zou worden en daarbij ook nog eens advertenties zou plaatsen.

Bloggen voor geld. Ha, op dit moment is het bijna niet eens mogelijk om rond te komen van de journalistiek!

Kortom, van die droom is weinig terechtgekomen. Op Instagram heb ik nu 523 volgers, op Twitter ruim 1200. Dat valt in het niet bij de beroemde instagrammers die in de reportages van Mashup aan het woord komen. Ik zie mezelf echter geen volgers en likes kopen. En zo’n comment pod lijkt me ook de hel.

Fake en te gelikt
Daarbij valt het me op dat die instameiden er zelfs voor de camera van de NOS uitzien alsof ze ieder moment hun rondje op de catwalk moeten maken.

Veel foto’s op Instagram zien er ook uit alsof ze uit een modecatalogus komen. Zwaar gestileerd, allemaal met dezelfde sfeer zodat ‘het merk’ duidelijk naar voren komt. Een van de instagrammers in de video’s klaagt ook dat het zoveel tijd kost om al die foto’s te photoshoppen. Daar wil ik niet op afgeven hoor, want mensen moeten doen waar ze zichzelf goed bij voelen. En als ze zo flink geld binnenhalen, more power to them.

Maar geef mij maar echt. Of zo echt mogelijk. Echt internet. Internet écht.

Bovendien wil ik gewoon bezig zijn met die paar dingen die mij boeien en niet met wat anderen eventueel zouden willen lezen of zien. Kortom, ik wil mijn eigen weg volgen. Of die weg nu in de marge zit of niet.

Geef mij maar gezellige geeks die covers delen van de comics die ze die week hebben gekocht, of omdat er die dag een specifiek thema is afgesproken. Geef mij maar foto’s van action figures, of, zoals nu eindelijk weer lekker kan: vallende herfstbladeren. Fanart, stripplaatjes die men tof vindt. Filmframes van je favoriete cinematografische hoogte- en dieptepunten. En foto vanuit een huis omdat de zon zo fijn ondergaat en de wereld warm kleurt. Zonder filter. Zonder photoshop. En zonder zes lagen make-up.

Bron: colenoapparel.tumblr.com

Ongetwijfeld zou ik meer volgers scoren als ik me op alle kanalen bij een specifiek thema zou houden. Als ik alleen zou bloggen over strips op mijn site, en als ik voor ieder thema een apart instagramaccount zou aanmaken. Dat vind ik echter te veel gedoe, maar het is wel iets waar ik meer rekening zou kunnen houden.

Aan de andere kant: ik ben superblij met het aantal mensen dat mijn posts leest, of dat naar mijn instafoto’s kijkt. Meer mag altijd, maar het is mij nooit om de kwantiteit te doen geweest. En daarbij heb ik echt genoeg lezers op mijn blog om door uitgeverijen als serieus medium gezien te worden. Ze sturen mij hun uitgaven op, vaker ongevraagd dan gevraagd.

Strips blijft nu eenmaal een niche-medium, en dat geldt voor veel films die ik mooi en boeiend vind ook. Toch, de mensen die van strips houden, weten mijn werk online goed te vinden en vaak te waarderen.

Meer kan deze journalist zich dus niet wensen…

Nou ja, behalve meer betaalde opdrachten over de onderwerpen waar ik graag over schrijf. Toch maar eens wat make-up op doen dan en guitig in de camera kijken?