Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: Spoedgeval

Het eind van het jaar is in zicht, dus wordt het hoog tijd dat ik mijn schrijfkamer eens opruim. Er liggen een paar grote stapels strips die nodig eens uitgezocht moesten worden. Door een stapel struinend, stuitte ik op Spoedgeval van Daniel Arruda Massa.

Het was vooral de cover die mij opviel. Een tiener die angstvallig in een wachtkamer zit in gecombineerd met de titel van het album, maakt nieuwsgierig:

spoedgeval-coverNieuwsgierig sloeg ik het album open met de bedoeling een pagina te lezen, maar het werd al snel een hele leessessie.

Het spoedgeval uit de titel is de negentienjarige Ramon die op een avond na het hardlopen bloed plast. Hij wordt met spoed onderzocht in het ziekenhuis en daar wordt blaaskanker geconstateerd.

Stripmaker en graphic designer Daniel Arruda Massa doet vooral verslag van wat er daarna allemaal met Ramon gebeurt: welke onderzoeken hij krijgt, hoe de operatie verloopt en met welke angsten hij mee moet leven. Negentien jaar oud zijn is immers nogal jong voor blaaskanker. Dit maakt Spoedgeval sowieso bijna een educatieve strip omdat het een aardig beeld geeft van wat iemand met deze aandoening allemaal moet ondergaan.

spoedgeval-plassenDe cartooneske tekenstijl is niet subtiel, maar houdt het allemaal wel wat luchtig. Soms komt Arruda Massa met leuke visuele vondsten: de onderzoeken zien we steevast vanuit het point of view van de patiënt met in beeld vooral zijn twee benen terwijl, vaak een vrouwelijke arts in opleiding, tussen die benen aan het aankloten is. De operatie zelf beleeft Ramon alsof hij in een sciencefictionavontuur is beland. De artsen gaan in een soort onderzeeër de monsterachtige tumor te lijf.

Daniel, die ook de strip Zombie Hipsters maakte, baseerde zich voor Spoedgeval op de ervaringen van zijn broer.

En ondertussen ben ik dus niet veel verder gekomen met het opruimen van mijn kantoor. Maar ja, er kwam ook een spoedgevalletje tussendoor en die gaan altijd voor.

Daniel Arruda Massa. Spoedgeval
Uitgeverij Syndikaat / Strip2000, € 8,95

Categorieën
Minneboo leest Strips

Minneboo leest: Hazes – de stripbiografie

Het eerste deel van de striptrilogie over André Hazes is uit. Bloed behandelt de jonge jaren van de volkszanger en loopt van 1951 tot en met 1976, het moment dat hij zijn eerste singel Eenzame kerst uitbrengt.

Het verhaal van de stripbiografie werd gepend door Jan-Willem de Vries en Ben Westervoorde visualiseerde de geschiedenis van Hazes. Eerder dit jaar sprak ik Westervoorde over het project toen hij nog volop aan het tekenen was. De tekenaar maakt in het interview duidelijk wat hem zo fascineert aan de in 2005 overleden volkszanger:

Weet je, ik ben nooit een fan geweest van André Hazes. Maar in zijn genre was hij wel de top. In tegenstelling tot collega’s als Marco Borsato wist hij met overtuiging te zingen. Als Hazes zong dat hij een beetje verliefd was, dan geloofde je dat. Borsato is mij veel te plastic. Hazes had het hart op de tong en had de ziel van een blueszanger. Zijn teksten blijven hangen en zijn makkelijk mee te zingen. Dat is ook geen geringe prestatie.

Dat neemt niet weg dat ik zijn kist op de middenstip in de Arena altijd wat overdreven heb gevonden. Maar goed, zoals ik al zei: ik ben nooit fan geweest van zijn muziek.

De afgelopen jaren zijn er ook heel wat zaken over André Hazes verschenen, zoals een biopic en een musical. De documentaire Zij gelooft in mij van John Appel uit 1999 heb ik wel gezien trouwens en die gaf een goed beeld van hoe het leven van Hazes er toentertijd uitzag.

hazes

En nu is er dus een stripbiografie die ook nog eens in drie hardcover albums uitgegeven zal worden. Van de eerste editie is zelfs een zogenaamde Mokum-versie uitgekomen. Dit eerste deel toont dat André een moeilijke jeugd heeft gehad. Hij had een alcoholistische vader met losse handjes die zijn kinderen graag kort hield. Wanneer Hazes na een reeks kortlopende baantjes achter de bar staat en de zingende barkeeper wordt, heeft hij zijn thuis gevonden.

Het album zal voor de fans een feest zijn. Ik weet nu al dat mijn moeder, die wel dol is op het oeuvre van Hazes, de strip met interesse zal lezen. Zij zal het erg leuk vinden dat de geschiedenis van haar held in stripvorm is gegoten.

André Hazes – De stripbiografie # 1 – Bloed
Uitgeverij Silvester Strips € 19,95.

[hr]

Daarom Minneboo leest:
Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een interview, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.

Categorieën
Mike's notities

Dapper

Dit weekend kwamen we Sinterklaas en enkele Pieten tegen in de Jordaan. Ouderwetse zwarte Zwarte Pieten.

Gezien het huidige klimaat van onbegrip en haat waar we tegenwoordig in zitten, heb ik bewondering voor iedereen die nog als een ouderwetse Piet over straat durft. Je weet maar nooit wanneer er een gek met een protestbord op je in probeert te slaan.

Ik fotografeerde de Sint terwijl hij poseerde op straat. Die deuropening heeft ook een symbolische betekenis, want is de Goed Heiligman niet aardig in het nauw gedreven tegenwoordig. Hoeveel bewegingsvrijheid heeft hij eigenlijk nog?

sinterklaas-amsterdamVandaag sprak ik een goede vriendin van me. Zij heeft drie jonge meiden, dus ik was benieuwd hoe zij met het zwartepietprobleem omgaat. Het antwoord was: niet. Het maakt die kids helemaal geen bal uit wat de huidskleur is van Zwarte Piet. Paars, wit, zwart of geel. Een nieuw kleurtje wordt gewoon geaccepteerd. Daar kunnen wij als volwassenen nog een les uit leren.

De kids zijn immers de baas. Sinterklaas is hun feestje.

Verder op in de straat kwam ik nog echte Zwarte Pieten-liefde tegen.
Verder op in de straat kwam ik nog echte Zwarte Pieten-liefde tegen.
Categorieën
Strips

Thanksgiving

Donderdag was het Thanksgiving Day. Normaliter heb je daar in Nederland geen boodschap aan, want het is een Amerikaans feestje. Daarom doet The American Book Center er dus wel aan.

abc-thanksgiving-2016Meestal ga ik wel even in de winkel buurten: ik ben vaste klant daar en op Thanksgiving Day krijg je altijd extra korting. Donderdagochtend was ik er vroeg, dus het was nog lekker rustig in Amsterdam en in de winkel. Dit jaar kocht ik Secret Wars, het mega-event van vorig jaar van Jonathan Hickman en Esad Ribic.

Ooit heb ik dat verhaal digitaal gelezen maar haakte ik bij het derde of vierde deel af. Waarom weet ik niet meer precies, behalve dan dat ik het verhaal lastig volgen vond. Ik hoop nu ik alles in een keer door kan lezen het geheel duidelijker is. En ik hoop ook dat het verhaal niet tegenvalt, want dat vind ik de laatste tijd helaas wel vaker.

Als comicliefhebber ben ik behoorlijk event-moe. De laatste jaren is het elk jaar feest en heb ik het idee dat reguliere verhaallijnen weinig ruimte krijgen zich te ontwikkelen omdat er weer een event tussendoor moet.

Secret Wars 2015.
Secret Wars 2015.

Toen Secret Wars uitkwam in 1984, was dit bijna de eerste in zijn soort. Zo’n event hadden we nog nooit meegemaakt. Daarom heb ik nog steeds warm fuzzy feelings for die twaalfdelige reeks. Ook al zie ik als volwassen lezer heus wel dat het verhaaltje wat gebreken vertoond. Misschien moet ik de bundel van de eerste Secret Wars ook maar eens aanschaffen want ik de kast heb ik alleen de Nederlandstalige edities van Juniorpress staan. Eerst maar eens de nieuwe versie ervan lezen.

Eerder deze week gaf ik mijn ogen de kost toen ik oude Fantastic Four-comics van John Byrne aan het lezen was. De verhalen zijn alweer dertig jaar oud, maar ik kan er nog steeds erg van genieten.

She-Hulk
Toevallig begint Fantastic Four Visionaries Vol.5 vlak na Secret Wars. She-Hulk is tijdelijk lid van het team omdat Thing op Battleworld is achtergebleven. In de eerste paar comics heeft She-Hulk niet gek veel te doen. Byrne doet ook verdomd weinig om haar personage uit te diepen. Pas in de laatste comic van de bundel speelt ze de hoofdrol als een paparazzo foto’s van haar maakt terwijl ze zont op het dak van het Baxterbuilding. Topless foto’s van She-Hulk zijn immers veel geld waard.

she-hulk-nude-shots-ff-275Ik weet niet of Byrne daarna nog veel met She-Hulk doet in de verhalen. Vol. 6 ontbreekt namelijk nog in mijn collectie. Het zou goed kunnen dat Byrne She-Hulk in zijn maag gesplitst kreeg van hoofdredacteur Jim Shooter toentertijd. Secret Wars moest de status quo van veel helden veranderen om de serie interessant voor de lezers te maken. Het bekendste voorbeeld hiervan is natuurlijk Spider-Mans zwarte kostuum dat een symbiont bleek te zijn.

john byrne ff she hulk

Collecting the 80s
De Marvel Comics uit de jaren tachtig zijn tegenwoordig over het algemeen nog zeer genietbaar. Ik vind het ook leuk dat ik steeds meer strips uit die tijd in de kast heb staan, zodat ik langzaam steeds meer plotjes en subplotjes uit die tijd leer kennen.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Beeldrijm

Kevin Maguire maakte onderstaande illustratie van mijn favoriete stripheld en zijn rogues gallery:

spidey-foes-by-kevin-maguire

Het is een variant cover van Amazing Spider-Man vol. 3 #1, maar dat is niet de reden waarom ik deze illustratie laat zien. Hoewel ik de schurken niet bijzonder fantasierijk in beeld gebracht vind, ze kijken bijna allemaal heel boos, kan de getekende Spider-Man mij wel zeer bekoren. Niet alleen omdat Maguire het kostuum mooi weergeeft, maar vooral door de houding die Spidey aanneemt. Die doet mij namelijk meteen denken aan hoe Fred Waugh Spider-Man gestalte gaf in de tv-serie.

Kijk maar eens naar deze publiciteitsfoto:

spider-man-70s-promo14

En naar dit frame uit de pilot: de houding is weliswaar niet helemaal zoals die in de tekening, maar rijmt genoeg, vind ik.

spiderman 70s ninjas 2Ook deze illustratie doet me erg aan de tv Spider-Man denken. Dat komt vast door zijn beetje gebogen houding en het feit dat hij een stuk papier in zijn handschoen bewaart. Een beetje knullig, en dus precies de seventies Spider-Man.

John Romita Jr. ASM 210
John Romita Jr. ASM 210

spider-man-70s_fred_waughHet beste voorbeeld van vormrijm in een live-action productie van Spider-Man heeft echter niets met de tv-serie te maken, maar is dit shot uit Spider-Man 2 (2002):

Spider-Man No More.
Spider-Man No More.

Dat is ook niet zo gek, want het scenario van deze film is deels gebaseerd op het verhaal ‘Spider-Man No More’ uit Amazing Spider-Man #50. Daarin vinden we deze klassieke illustratie:

spider_man_no_more

Categorieën
Mike's notities

Pakjesboot 12

Pakjesboot 12, de enige echte boot van Sinterklaas, lag dit weekend aangemeerd in de haven van Hoorn. Nieuwsgierigen konden tegen betaling aan boort om te zien hoe het er bij Sinterklaas aan toe gaat.

pakjesboot-12Ik zag zelfs nog een paar ouderwetse Zwarte Pieten rondlopen. Die zijn nu al vintage volgens mij, en anders duurt dat niet lang meer.

Zelf heb ik nooit een racistisch symbool in de Pieten van Sint gezien, zeker niet toen ik nog in de Sint geloofde. Ik zag Zwarte Piet eigenlijk altijd als een positief rolmodel. Hij hielp immers Sinterklaas en gaf cadeautjes.

Ik snap heel goed dat mensen dingen bij het oude willen laten, omdat ze bij Piet een positief gevoel hebben, maar ik vind het niet erg als we de knecht van Sinterklaas een update geven die bij sommige mensen minder tegen de borst stuit, als dat de gemoederen weer een beetje rustig maakt in Nederland. Al zie ik een stroopwafelpiet niet zitten. Misschien Piet maar helemaal afschaffen en bijvoorbeeld Krampus herintroduceren? Er zijn mensen die in deze duivelachtige verschijning een goed alternatief zien.

De boektrailer van The Krampus and the Old, Dark Christmas van schrijver Al Ridenour geeft een aardige indicatie van wat we dan kunnen verwachten:

Eigenlijk gaat de hele zwartepietendiscussie volgens mij veel dieper dan alleen de huidskleur van Sints employees, namelijk over wederzijds onbegrip. Over de onderhuidse spanningen die er in de samenleving heersen tussen verschillende culturen en hoe we daar niet mee weten om te gaan, omdat we naast elkaar en niet met elkaar leven. Wat je niet kent en vreemd overkomt, roept eerder angst op dan dat het nieuwsgierig maakt.

Categorieën
Film

Store Wars geopend

Zaterdag 19 november was de opening van de expositie Store Wars: 40 Years Merchandise in het Museum van de 20ste eeuw in Hoorn. Een grote collectie van Star Wars action figures en speelgoed stond daar opgesteld.

De opening werd opgeluisterd door leden van de Dutch Garrison, de wereldwijde Star Wars kostuumvereniging die zich richt op de kostuums van de bad guys uit de filmreeks. Er leuk om die lui weer in actie te zien, vooral omdat er dit keer ook een Chewbacca rondliep, een van de good guys dus.

Zo kwam De Dutch Garrison aan:

Niet alle bezoekers snapten precies wie al die cosplayers waren. Een vader zei tegen zijn zoontje: ‘Kijk, dat zijn allemaal StarWarsen.’ Ik hoop dat de beste man de bordjes in de expositie heeft gelezen, want hoewel ze doorgewinterde Star Wars-fans niets nieuws vertelden, zijn de teksten juist gericht op de nieuwsgierige leek.

store-wars-star-wars-01 store-wars-star-wars-05In 2017 bestaat Star Wars 40 jaar, net als ik overigens. De franchise is nog steeds springlevend. Hoewel ik als kind niets te klagen had wat speelgoed betreft, had ik geen enkele action figure van Star Wars. Toen ik zaterdag door de tentoonstelling liep realiseerde ik me dat ik enkele ruimteschepen toen wel tof had gevonden, maar zo blijft het.

Wat Star Wars betreft was ik er laat bij en zag A New Hope pas toen ik tiener was. Mijn enthousiasme voor de filmreeks is de laatste jaren toegenomen door de nieuwe films die er uitkomen en mede dankzij vrienden die zelf een aardige Star Wars-verzameling hebben opgebouwd. Daarom vond ik het leuk om de expositie te bezoeken gisteren.

Sowieso is het tof dat we tegenwoordig dit soort geekitems gewoon in een museum kunnen zien. Wat dat betreft zijn het goede tijden voor geeks als ik.

Behalve action figures, schaalmodellen en speelgoed zoals lightsabers, zijn er ook veel boeken over het fenomeen te zien, tijdschriften en levensgrote poppen aangekleed als personages. Ook is een flight simulator aangekleed als the Millennium Falcon. Op de eerste verdieping staat Star Wars lego opgesteld tussen stukken van de vaste collectie van het museum, dus vergeet niet even de trap op te lopen als je het museum bezoekt.

store-wars-star-wars-02
These are the Droids I’m looking for.
store-wars-star-wars-09
Yoda is de coolste dude in de Galaxy natuurlijk en kennelijk ook een bibliothecaris…

store-wars-star-wars-03 store-wars-star-wars-04 store-wars-star-wars-06 store-wars-star-wars-08 De expositie Store Wars: 40 Years Merchandise is nog te zien tot en met 29 oktober 2017. Tijd genoeg dus om een kijkje te nemen.

RTV Noord Holland maakte de volgende impressie van de opening. Er komen ook enkele verzamelaars aan het woord zoals Roloff de Jeu. Van hen zijn de Star Wars-spullen in de expo.

Categorieën
Mike's notities Strips

Nieuw Gehoer reünie

Ach, noem het wat je wilt: een reünie of gewoon een gezellige borrel van Studio Nieuw Gehoer.

nieuw-gehoer-reunie-06Hoe dan ook, vrijdagavond zaten Menno, Paul, Matt, Rob, Edrick en ondergetekende in café De Kroeg in Hilversum. Hallie Lama stond achter de bar, maar die hoorde er als lid van de studio natuurlijk ook bij.

Johan en Roos kwamen er ook gezellig bijzitten.

Waarschijnlijk ben je allang vergeten dat het bestond, maar een paar jaar geleden was Nieuw Gehoer een tekenbattle. Een tekenaar maakte een tekening en een grap, of probeerde dat althans, een volgende maakte hier een antwoord op. Ik deed toentertijd een beetje de pr van de studio en maakte een reportage toen we naar Strip Turnhout afreisden.

nieuw-gehoer-reunie-04Lekker gelul
Een deel ervan is nog te lezen op het blog. Zo te zien zijn sommige afbeeldingen verwijderd, wat wellicht te maken heeft met het feit dat sommige mensen getekende erecties al als expliciet en dus verboden content zien. Geen idee hoe christenen met dat soort opvattingen plassen trouwens, maar goed.

Piemels werden er weer veel getekend in de Kroeg. En bier gedronken natuurlijk. En gezellig bijgepraat en even vergeten dat we allemaal een paar jaar ouder zijn geworden en bij sommige van ons de buikjes iets zijn gegroeid.

Goede tijden.

nieuw-gehoer-reunie-03 nieuw-gehoer-reunie-02 nieuw-gehoer-reunie-01

nieuw-gehoer-reunie-08
Een Transformer in je bier.. Gelukkig kunnen die robots heel lang zonder zuurstof.
Categorieën
Bloggen

Spam

Ik baal van spam. Altijd al gedaan.

no_spam1De laatste twee weken word ik twee keer per dag gebeld door een anoniem nummer. Waarschijnlijk weer het bedrijf MKB collectief dat me iets proberen aan te smeren wat ik niet nodig heb of wil. Of een ander commercieel bedrijf dat hetzelfde beoogt.

Geen zin in. Ik neem niet op, maar de overgaande telefoon irriteert wel en leidt af van waar ik mee bezig ben.

Ik haat dat soort bedrijven. En de Kamer van Koophandel waar ze waarschijnlijk mijn gegevens in een groot datapakketje van hebben gekocht.

Dat ze niet snappen dat anonieme nummers vaak genegeerd worden en dat het bellen dus een futiele bezigheid is, snap ik niet. Hetzelfde geldt voor spamcomments. Halloween Cult, het nevenproject waar ik graag tijd in steek, krijgt alleen maar spamcomments op dit moment.

Ja, dat betekent inderdaad dat het blog nu geen interactie met lezers prikkelt. Dat is jammer maar geen ramp. Bloggen op Halloween Cult doe ik vooral omdat ik het leuk vind. Interactie met lezers is een bonus maar niet de reden om te bloggen.

Vervelend is wel dat ik een paar keer per dag dus spamcomments moet wissen, want de spambots weten de site goed te vinden. Dat wissel voelt als dweilen met de kraan open, want morgen begint het circus weer gewoon opnieuw.

Misschien ziet de hel er ook zo uit: een kleine, hete ruimte waar je de rest van de eeuwigheid achter een computerscherm bezig bent met spam op te ruimen.

Categorieën
Mike's notities Video

Zelfmoordpreventie

Wat bezielt iemand om zichzelf van het leven te beroven? Een zware vraag die niet eenduidig te beantwoorden is. In deze animatie gaat stripmaker Merel Barends toch op zoek naar dat antwoord.

https://www.youtube.com/watch?v=M56vTALKqms

Barends broertje pleegde twintig jaar zelfmoord toen hij twaalf jaar oud was. In opdracht van stichting 113 Zelfmoordpreventie bewerkte ze een strip hierover die ze voor Mindshakes maakte tot animatie in samenwerking met animatiestudio Mooves. Het resultaat is informatief en soms schrikbarend. Ik wist niet dat jaarlijks zo’n 94.000 mensen een zelfmoord poging doen in Nederland. Dat zijn er gemiddeld 257 per dag! Gelukkig lukt maar 2% van de pogingen…

Het goede aan de video vind ik dat er ook wordt gepraat over hoe je iemand kunt helpen als je vermoedt dat ze zelfmoord overwegen of als ze al een tijdje erg somber zijn.

Hulp uit directe omgeving lijkt me hard nodig, want ik vraag me af of mensen die zelfmoord overwegen zelf snel naar de telefoon zullen grijpen om 0900 0113 te bellen. Daarvoor is immers een bewuste keuze nodig, een keuze om jezelf tegen te houden. Een vriend of oplettend familielid kan de doemdenker helpen uit zijn duistere gedachten te ontwaken.

Ook goed vind ik de toon van het verhaal: Barends verzaakt niet hier en daar een paar grappige opmerkingen te maken om de boel wat luchtig te houden. Humor is wellicht het beste medicijn tegen alles en het feit dat zelfmoord geen lichtvoetig onderwerp is, betekent niet dat we dit op een heel sombere toon moeten benaderen. Integendeel.

Categorieën
Boeken

Büch

Zondag 13 november werd het boek Boud: Het verzamelde leven van Boudewijn Büch gepresenteerd in de aula van de Oude Lutherse kerk in Amsterdam.

Zo’n presentatie is een van de weinige redenen waarom je mij in een kerk zult aantreffen. Een plek die ik, hartvochtige atheïst als ik ben, doorgaans mijd als de pest.

Eva Rovers wordt geïnterviewd door Sonja Barend.
Eva Rovers wordt geïnterviewd door Sonja Barend.

Eva Rovers werkte zo’n vijf jaar aan haar biografie over Büch. Zij kreeg exclusief inzage in het persoonlijke archief van de schrijver en tv-presentator, waardoor zij heel nieuw licht kon werpen op dit ongrijpbare fenomeen. Eerder schreef zij een veelgeprezen biografie van kunstverzamelaar Helene Kröller-Müller.

cover_boudBüch is alweer veertien jaar niet meer onder ons. Hij stierf in 2002. Voor mij was dat in meerdere opzichten een rampenjaar en de dood van Büch raakte mij toen erg. Ik bewonderde Büchs passie, genoot van zijn televisieprogramma’s en ook al waren zijn romans niet altijd een pretje om te lezen, ik las ze wel. Ruim twee jaar geleden ging Wim Brands nog bij Rovers op bezoek om te horen hoe het ging met schrijven. De tijd vliegt.

Ik heb de video van dat gesprek toen op mijn site gezet en kreeg het daarna aan de stok met fotograaf Klaas Koppe omdat ik een portretfoto van hem gebruikt had. (Met naamsvermelding, uiteraard.) Koppe vond dat ik een bedrijf was en omdat ik ongetwijfeld als journalist veel verdiende wel voor de publicatie van de foto kon betalen. Uitleggen dat ik een freelancer ben en dat ik met dit blog geen geld verdien, bracht hem niet op andere gedachten. Ik heb de foto toen uiteraard van mijn site gehaald, maar een beetje lullig vond ik het wel. Het is zijn goed recht als maker van de foto’s natuurlijk, maar aangezien Koppe heel veel foto’s van Büch maakte, is het online bijna onmogelijk om een foto van hem te vinden die niet door deze fotograaf is gemaakt. Jammer, want als Büch-fan laat ik graag zien over wie ik het heb.

Foto’s van Koppe staan wel in de biografie van Rovers. Daarom moest ik gisteren opeens weer aan dit voorval denken.

Dit is dus geen foto van Klaas Koppe. Ik herhaal: dit is GEEEEEEEEEEEN foto van Klaas Koppe.
Dit is dus geen foto van Klaas Koppe. Ik herhaal: dit is GEEEEEEEEEEEN foto van Klaas Koppe.

Zondagmiddag werd Rovers geïnterviewd door Sonja Barends. Daarna gaven Diederik van Vleuten, Jacques van Alphen en anderen korte lezingen over bepaalde aspecten van de wereld van Boudewijn Büch: zijn liefde voor James Cook, Goethe en de Dodo. Erik van Muiswinkel praatte de middag vakkundig aan elkaar.

Van Vleuten zette een aardige Büch-imitatie neer, maar ook Van Alphens verhaal over de Dodo vond ik boeiend. Abdelkader Benali maakt net als Boudewijn vroeger tv-programma’s over boeken, en raakte door Büch aangestoken in zijn passie voor Goethe.

Hoogleraar Boekwetenschap Lisa Kuitert sprak over Büchs boekenmanie. We zagen ook wat foto’s van zijn bibliotheek. Een plek waar ik dan wel een beetje jaloers op werd, want een grachtenpand vol met boeken (en strips!) zou voor mij ook een paradijs zijn. Als ik het me kon permitteren zou ik dan altijd lezen en kwam ik waarschijnlijk nooit meer buiten. Nou ja, misschien om jacht te maken op nieuwe aanwinsten. Boodschappen zou ik laten bezorgen zodat ik al mijn tijd aan mijn collectie kon wijden.

Nou ja, leuk gezegd natuurlijk, maar op dit moment heb ik al de grootste moeite om mijn huidige verzameling helemaal door te nemen. En dan moet er tussendoor ook nog gewerkt worden én wil ik natuurlijk ook nog energie in mijn relatie steken. Kortom, laat ik eerst maar eens dat boek van Rovers gaan lezen.

Categorieën
Strips

Beroepsdeformatie

Toen ik donderdagochtend 3 november richting SubQ liep om met de uitgever en redacteur over mijn boek Mijn vriend Spider-Man te praten, kwam ik mijn favoriete stripheld tegen op de Herengracht:

spiderman-ballon-ciaNou ja, een luchtige versie van Spider-Man. Hij hing bij het raam van CIA comics, een stripwinkel om de hoek bij het Achterhuis, mocht je de winkel binnenkort eens willen bezoeken. Spider-Man fungeert daar dus als een opvallend uithangbord.

Deze week liep ik vrijdagmiddag door de stad richting The American Book Center. Onderweg kwam ik een winkel van Zoe Karssen tegen. De etalageruit zit vol met vleermuizen die mij meteen aan Batman deden denken.

zoe-karssen-batmanKarssen is een modehuis, dus vooral gericht op mensen die met fashion bezig zijn. Ik ben daarom benieuwd hoeveel van Karssens klanten dezelfde associatie leggen als ik, want mijn blik is natuurlijk door mijn vak als stripjournalist behoorlijk gekleurd. Ik zie vaak stripdingen die andere mensen niet zien. Daardoor mis ik weer wat zij eigenlijk zien. Iedereen neemt zijn eigen achtergrond en visie mee in wat hij ziet.

(De een ziet in Zwarte Piet bijvoorbeeld een racistisch symbool van onderdrukking, de ander associeert die figuur simpelweg met warme nostalgische gevoelens uit zijn jeugd. Twee verschillende visies op een fictiefiguur. Daarom hebben ze bij de HEMA alvast maar gekozen voor de euh Spraytan Piet:)

spraytan-pietMaar dat even terzijde…

Nu zie ik op de site van Karssen dat het vleermuissymbool een terugkerend motief is in haar ontwerpen, maar ik betwijfel of dat ook maar iets met Bruce Wayne’s nachtelijke activiteiten te maken heeft. De volgende keer misschien toch maar eens binnenlopen om het te vragen, hoewel de wereld van high fashion een vreemde voor mij is. Die van low fashion trouwens ook.

Dat is de ABC gelukkig niet. Ik vond er drie trades van The Fade Out van Ed Brubaker en Sean Philips voor een leuke prijs en een studie over de functie van superheldenkostuums. Ook kleding maar dan meer in mijn straatje.

Overigens had ik een goed gesprek bij de uitgeverij dat binnenkort nog vervolgd wordt met een tweede gesprek over de inhoud van Mijn vriend Spider-Man. Daarna duik ik weer onder om de komende maanden het boek te herschrijven. Ik ben vooralsnog niet van Spider-Man af. Gelukkig.