Categorieën
Strips

Vlaams Documentatiecentrum voor de strip geopend

Even een stripberichtje dat ik graag onder de aandacht breng: Woensdag 27 februari opende de Vlaamse minister van Cultuur Joke Schauvliege het Vlaams Documentatiecentrum voor de Strip in de bibliotheek van Turnhout. Dit centrum bevat een collectie van 2000 naslagwerken over strips, de stripcollectie van ongeveer 25.000 titels van Bibliotheek Turnhout en de catalogus van het Belgisch Stripcentrum in Brussel.

Dat is natuurlijk erg tof, want op die manier kan het grote publiek op een mooie, toegankelijke manier kennismaken met de grote reikwijdte die het medium strip biedt. Mooi dat er een plek is waar onderzoekers, specialisten en het publiek kennis kan vergaren en kennis kan maken met strips.

Natuurlijk heeft Amsterdam het stripdocumentatiecentrum dat is ondergebracht bij de bijzondere collecties van de UvA. Ik heb ooit het depot in de Bijlmer mogen bezoeken voor een artikel, samen met conservator Jos van Waterschoot. De taak van het Stripdocumentatiecentrum is de geschiedenis van de strip in Nederland te documenteren.

cover-texas-kidLees meer over het Documentatiecentrum in Turnhout op de site van Stripgids.

En dan nog even iets: Van 1 tot en met 17 maart zijn de Stripboekgeschenkdagen. Bij aankoop van twee stripboeken (of 12,12 Euro aan strips) in de stripspeciaalzaak krijg je het exclusieve album Texas Kid, mijn beste van Igor Kordey cadeau (winkelwaarde 8,95 Euro).

Dit is de achtste keer dat de Stripboekgeschenkdagen worden georganiseerd. Eerdere geschenken besteedden aandacht aan achtereenvolgens Henk Kuijpers, Jan Kruis, Peter de Wit, Gerrit de Jager, Don Lawrence, Studio Vandersteen en Gerard Leever.

Categorieën
Fotoblog

Kletsmajoor

Categorieën
Stripplaatjes onder de loep Strips

Stripplaatje onder de loep: Dood in Meccano

In de prachtige vierdelige stripreeks Meccano (1993-2007) rekent stripmaker Hanco Kolk op satirische wijze af met de excessen van onze maatschappij. De verhalen spelen zich af in Meccano, lees Monaco, een vorstendommetje aan de Middellandse zee waar een decadente levensstijl de norm is.

Klik op plaatje voor grotere versie.
Klik op plaatje voor grotere versie.

In Schlager, het derde deel uit 1999, bezoekt volkszanger Johnny Paul het vorstendom om zijn enige hit ooit ten gehore te brengen. Hij is uitgenodigd door het ministerie van defensie. Het ministerie meent dat er juist tijdens de burgeroorlog veel behoefte is aan cultuur. Een verkeerde gedachte want al snel blijkt de burgeroorlog juist te zijn veroorzaakt door entertainers en hun goedkoop amusement. Het wordt dus een gevaarlijke reis voor de zanger. Johnny Pauls vliegtuig stort neer in een voorpui van een kantoorgebouw, een van de weinige panden die nog overeind staan. De schlagerzanger komt midden in de puinhoop van een verloren beschaving terecht. Een van de rebellen begeleidt hem door de het kantoorpand. Ze hebben een kostuum nodig zodat Johnny Paul zijn entertainersuniform uit kan trekken en minder opvalt tussen het overlevende kantoorpersoneel. Al snel hebben ze een slachtoffer gevonden.

In bovenstaand fragment schiet deze rebel ‘een jonge Armani’ door het hoofd. Door de impact van de kogel vliegen de hersenen van het slachtoffer uit diens schedel. In de plas bloed zijn scènes uit het leven van de stervende kantoorpik afgebeeld. De stripmaker verbeeldt op prachtige wijze het cliché dat je op het moment van sterven je leven voorbij ziet flitsen.

Het is nog een mooie dood ook, want de oplettende striplezer ziet dat vooral positieve herinneringen aan het geestesoog van de man voorbijtrekken. Passend in de rest van het verhaal zien we een paar seksuele escapades met verschillende partners, een paar gelukzalige jeugdmomenten en een tv-optreden. In een van de brokstukjes is zelfs een zeiljacht te ontwaren. Wie goed kijkt ziet dat het slachtoffer ooit Kolks stripcollega’s Peter de Wit en Aloys Oosterwijk heeft ontmoet. Hij staat namelijk tussen hen in met een glimlach op zijn gelaat, de stripmakers tegen zich aan duwend. Wellicht lachen de mannen voor de foto.

Met Johnny Paul loopt het overigens niet goed af. Hij weet de doodstraf te ontlopen door de mensen in de rechtzaal in vervoering te brengen met zijn liedje ‘Dans met mij de hoela’. Ook ziet het ernaar uit dat hij een einde zal maken aan de burgeroorlog door het volk met hem mee te laten zingen. Toch raakt Johnny uiteindelijk onder het puin van een ingestorte nachtclub bedolven. De carrière van entertainers kent nu eenmaal hoogtepunten maar vooral ook dieptepunten.

Meccano: De eenzame planeet. Tekst en tekeningen: Hanco Kolk.

Deze eerste aflevering van de rubriek Stripplaatje onder de loep verscheen in Eppo #2 (2012).

Categorieën
Mike's notities Strips

Dagboek van een stripjournalist

Mensen vragen me wel eens wat ik nu zoal doe op een dag als stripjournalist. Hier een beknopt en selectief overzicht van een paar dagen. De meeste meldingen van geschreven blogposts heb ik achterwege gelaten, want die publicaties hebben jullie natuurlijk allemaal al gelezen. 😉

Woensdag 13 februari
De afgelopen dagen hard gewerkt aan de HAFF bijdrage in de VPRO Gids. Vandaag een beetje rustig dagje.
Werkbezoeken aan de American Book Center en Lambiek. Met Klaas van de winkel een Daily Webhead video opgenomen.
Kwam bij Lambiek Maikel Verkoelen nog tegen van World of Dik. Hij logeerde een weekje in Amsterdam. Ben benieuwd naar zijn nieuwe album waar hij langere verhalen voor aan het maken is.

actiocomics_grantmorrison
Leeshuiswerk: Action Comics van Grant Morrison. Een nieuwe, frisse kijk op superpadvinder Superman.

Donderdag 14 februari
Mokerontwerp bestaat 5 jaar en viert feest. Samen met Linda de mannen bezocht. Onder andere leuke gesprekken gevoerd met Frits Jonker die die avond kwam drummen (!) en Piet Schreuders, de artdirector van de VPRO Gids. Schreuders heeft een boek geschreven over de locaties in Londen waar The Beatles allemaal zijn geweest. Dat deed me denken aan mijn zoektocht naar Spider-Man in New York van een paar jaar geleden. Kwam ook Yuri Jonker, de broer van Frits, letteraar en tekenaar, tegen. Moet maar eens in zijn werk duiken.

Vrijdag 15 februari
Rudi de Vries bij De Wereld Leert Door gekeken en over geblogd. Het is de eerste keer dat ik DWLD heb gekeken en waarschijnlijk de laatste: wat een oppervlakkigheid weer. Ze gaan bij dit soort programma’s niet dieper dan de gemiddelde espresso: informatie als vermaak.

Eindelijk de nieuwe Zone op de deurmat. De honderdste. Leuk verhaal van Natasja van Loon over de geschiedenis van de Zone, een aandoenlijke bijdrage van Rood Gras en een mooie vertelvondst in de strip van Frederik van den Stock.

Maandag 18 februari
Bezoek festivalkantoor van het Imagine Filmfestival. Met de directeuren besloten dat ik in tegenstelling tot vorig jaar geen lezing zal geven. Aanvankelijk zou ik wellicht iets met het thema psychotic women gaan doen. Een thema dat mij erg aanspreekt: alleen mijn datinggeschiedenis zou al genoeg stof tot spreken opleveren. Aangezien de schrijfster van het boek over dit onderwerp al een lezing gaat geven, gaat het feest niet door.

Martin Lodewijk belde op om onze interviewafspraak een weekje te verzetten.

Drie delen Haas gelezen.

In de avond bracht Esther van Uitgeverij Xtra de nieuwe Natte maan en Fast Forward van Serge Baeken langs. Service! (En ja, daar ga ik dus nog over schrijven.)

Dinsdag 19 februari
Recensie over Haas geschreven en gepubliceerd. Blij verrast door de kwaliteit van deze strip.

Woensdag 20 februari
Samen met collega freelancer Liselotte Doeswijk geluncht in de Balie. Ze vertelde met dat ze voor Sonic Acts gaat bloggen.

Leeshuiswerk die dag: Scarlet Spider (erg vermakelijk!), Superior Spider-Man #4 (Het blijft bagger. Ik kan niet wachten tot Dan Slott de zak krijgt bij Marvel.)

Donderdag 21 februari
Weer feest, dit keer in de Melkweg: Zone 5300 en Schokkend Nieuws zijn allebei honderd nummers oud. Behalve de filmvertoning van Universal Soldier heb ik zo’n beetje alles gemist van de leuke korte filmpjes in de bioscoop. Ook van de band heb ik niets gehoord. De hele avond gezellig met stripmakers en vrienden in het theehuis van de Melkweg staan praten. Daar zijn die feestjes immers voor.

Vrijdag 22 februari
Dankzij Erik van SN herontdek ik de Batman-soundtrack van Danny Elfman. Heerlijk!

Het oor van Gogh, een aflevering van Agent 327 gelezen voor research. Ik denk dat dit mijn favoriete avontuur van ‘het geweten van Nederland is’. Weer een strip over Van Gogh trouwens. Die schilder spookt de laatste maanden, sinds het boek van Barbara Stok, vaak door mijn hoofd en ik kom hem overal tegen.

oorvangogh_327_p09

Pitch geschreven voor twee nieuwe afleveringen van Stripplaatje onder de loep.

Zaterdag 23 februari
Minneboo leest over de nieuwe cartoonbundel van Peter de Wit geschreven. In de middag naar de Jordaan afgereisd voor de opening van de Peter Pontiac expositie. Kort voor de opening even met Peter een video-interview gedaan over de expo en over zijn ziekte. Toen we het kantoor uitliepen was de galerie al helemaal gevuld met bezoek wat het maken van shots van zijn tekenwerk erg moeilijk maakte. Nou ja, je moet het doen met wat je kunt krijgen. Bij thuiskomst meteen achter Final Cut Pro gekropen en in een ruim uur de reportage gemonteerd en op YouTube gezet.

Zondag 24 februari
De nieuwe Stripgids van kaft tot kaft gelezen. Vooral de interviews met Manu Larcenet en Jacques Tardi waren zeer informatief. Ik denk dat Stripgids het beste volbloed striptijdschrift van de Benelux is. Dat zeg ik niet omdat ik er soms voor schrijf, maar het is juist andersom: ik ben er voor gaan schrijven omdat ik het zo’n goed blad vind. Meteen een idee gepitcht aan Toon Horsten, de hoofdredacteur.

De dag eindigde natuurlijk met een verse aflevering van de serie Fringe die ik sinds twee weken aan het kijken ben. Heerlijke ongeloofwaardige doch vermakelijke onzin.

Maandag 25 februari
Interview met Martin Lodewijk voor de VPRO Gids voorbereid: me verdiept in de bibliografie van Lodewijk, en verschillende albums van zijn hand gelezen, waaronder Agent 327 en January Jones.

Categorieën
Daily Webhead Strips Video

Daily Webhead Video: Peter Pontiac exposeert

pontiacheikensexpoZaterdagmiddag 23 februari puilde de KochXBos gallery bijna uit haar voegen door de grote groep belangstellenden die de opening van de expositie van Peter Pontiac bijwoonden. Eigenlijk is het een duo-expositie: behalve originele tekeningen van de grootmeester van de Nederlandse undergroundstrip, zijn er ook beelden te zien van Harma Heikens. ‘Ons werk past eigenlijk heel goed bij elkaar,’ legt Pontiac in mijn video-interview uit. ‘De combinatie van dingen die er vriendelijk uitzien maar tegelijkertijd iets grimmigs hebben, zit in allebei ons werk.’

Het tweede gedeelte van het gesprek wordt de toon persoonlijker als Peter vertelt over de kuur die hij moet gaan volgen om de hepatitis-c waar hij aan lijdt, te bestrijden. Door deze kuur loopt zijn huidige stripproject, een groot boek over de dood, waarschijnlijk vertraging op. Bij deze wens ik Peter van harte beterschap!

De expositie is tot en met 16 maart te bezichtigen op de eerste anjeliersdwarsstraat 36 te Amsterdam.

De muziek in deze Daily Webhead is natuurlijk van Marco Raaphorst.

Categorieën
Minneboo leest Strips

Minneboo leest: We gaan u eens lekker doodmaken

Zaterdag 23 februari bestaat de NVVE, de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, alweer veertig jaar. De vereniging geeft voorlichting en informatie over euthanasie en hulp bij zelfdoding, verstrekt wilsverklaringen, houdt onderzoek en ondersteunt en faciliteert initiatieven met betrekking tot het zelfgewilde levenseinde.

Het is een vereniging die ik een warm hart toedraag, want ik vind dat je zelf je levenseinde moet kunnen bepalen en dat dit geen zaak is waar de overheid of de kerk zich mee hoort te bemoeien.
Maar wat heeft stripmaker Peter de Wit daarmee te maken, vraag je je wellicht af. Goede vraag! De Wit, natuurlijk bekend van Sigmund en S1ngle, tekent cartoons voor Relevant, het tijdschrift van de NVVE. Die cartoons zijn nu gebundeld in We gaan u eens lekker doodmaken.

Euthanasie is natuurlijk een serieus onderwerp daarom is het maar goed dat Peter de Wit als geen ander met zijn cartoons de zaak kan verluchtigen. Dat doet hij vaak op sarcastische toon en soms cynische toon, zoals hier:

peterdewit_johndemol

Maar soms ook met een sterke beeldgrap:

peterdewit_zelfmoord_wind

Psychiater Sigmund speelt een rol in het boekje, maar niet in alle tekeningen. Doodgelachen heb ik me (gelukkig) niet, maar vermakelijk is de bundel wel. In tegenstelling tot de andere cartoonbundels van De Wit, betwijfel ik of deze als verjaardagscadeautje goed zou vallen bij de ontvanger.

Peter de Wit: We gaan u eens lekker doodmaken
De Harmonie, €12,50
ISBN 978 90 76168 71 5

Categorieën
Film

Elfmans magische verrassingen

Het universum heeft soms mooie verrassingen. Gisteren was ik in De Melkweg op het zeer geslaagde feestje van de jubilerende bladen Zone 5300 en Schokkend Nieuws. Ik sprak daar met Schokkend Nieuws-collega Erik van ’t Holt over soundtrackalbums.

Erik is een groot liefhebber van de op schijfjes uitgebrachte filmmuziek en dat begrijp ik goed. Sommige soundtracks zijn heel goed op zichzelf te beluisteren als moderne muziek. Vroeger kocht ik er zelf ook veel, vooral die van John Williams en Danny Elfman vond ik erg goed. De soundtrack van Elfman voor Batman (Tim Burton, 1989) maakte veel indruk op me. Ik draai deze prachtige, bombastische soundtrack nog geregeld. Het is fijne schrijfmuziek.

batman 1 signaal

Als ik de muziek hoor, ben ik niet alleen even weer terug in de filmwereld van Burton, maar tap ik ook in een creatieve bron die verbonden is met mijn jeugd en waarvan nostalgie een van de ingrediënten is.
Met de film Batman van Burton ging er een hele nieuwe wereld voor me open. Dat kwam door het fantasievolle setdesign, de acteurs en het feit dat er eindelijk eens een serieuze superheldenfilm werd gemaakt. Een belangrijke factor voor de bijzondere sfeer in deze film is de soundtrack van Elfman.

In tegenstelling tot de soundtracks van Hans Zimmer, die de muziek van Christopher Nolans Batman-films componeerde die als een dikke, zware geluidsdeken onder alle scènes is gelegd, bevat de Batman-muziek van Elfman heel aansprekende thema’s die zich meteen in je bewustzijn nestelen en, in mijn geval althans, nooit meer je geesteswereld verlaten.

Als twaalfjarig joch gaf ik al mijn zakgeld uit aan de vinylversie die, nadat ik zorgvuldig het zwarte oppervlak stofvrij had gemaakt, uren lang op mijn pick-up draaide. Later kocht ik de cd-versie simpelweg omdat er twee extra tracks op stonden. Het was de eerste cd die ik aanschafte toen ik in Amerika woonde. De muziek van Elfman sloeg een brug tussen Nederland en Berkeley, tussen mijn verleden en de droomwereld waarin op dat moment dacht te wonen.

Ontwerp voor Gotham City van Anton Furst. Bron: lifewithoutbuildings.net
Ontwerp voor Gotham City van Anton Furst. Bron: lifewithoutbuildings.net

En nu vertelde Erik me gisteravond dat er recent een nieuwe versie is uitgebracht waarin alle muziek uit de film op cd staat in de volgorde zoals ze in de film gebruikt is. Aangezien de officiële release vaak een gemonteerde versie is, mist deze dus een hoop muziek die wel in de film te horen is.

Maar dat geldt dus niet voor deze volledige limited edition die ik net heb geluisterd.

Voor het eerst sinds 1989 is het muzikale universum van Batman vergroot met een paar mooie stukken muziek. Bij het luisteren van de tracks voelde ik een vrolijke ontroering in mij opkomen. Alsof oude vrienden uit vervlogen tijden onverwachts mijn pad kruisten. Verleden en heden smolten samen en vormden een nog niet goed te definiëren beeld dat ik verder wil gaan onderzoeken. Maar bovenal kreeg ik, nu een onuitputtende bron van inspiratie weer is aangeroerd, energie en zin om te schrijven.

Categorieën
Fotoblog

Sneeuwschuimers

Categorieën
Bloggen

Blogbal 2013 komt eraan!

Nu lijkt me de kans dat ik ooit op het Boekenbal, het jaarlijkse literaire feestje van het CPNB, geraak omdat ik dat jaar een mooie bestseller op mijn naam heb staan, niet gering, maar voor het zover is kan ik mezelf troosten met een bezoek aan het Blogbal. De afgelopen jaren vond dat namelijk tegelijk plaats met het Boekenbal. Aangezien het Boekenbal verplaatst is naar de 15e maart nadat de organisatie van Het Blogbal haar feestje al had gepland, vallen beide feestjes dit jaar niet meer samen. Maar dat mag de pret niet drukken. Het Blogbal vindt plaats op 12 maart in Op de Valreep te Amsterdam.

Blogbal-2013Het Blogbal, je kunt er zwaarwichtig overdoen, en ik ken bloggers die graag heel zwaarwichtig over blogzaken doen en er in het verleden zelfs prijzen voor uitreikten, waar ze uiteindelijk meestopten toen ze het medium met een kleine knipoog dood verklaarden, maar het wordt toch vooral een avond waar bloggers elkaar Away From Keyboard kunnen ontmoeten. En zo hoort het ook. Praten willen de bloggers, vooral over wat ze geschreven en gelezen hebben. En ach, wellicht ontstaat er ter plekken nog een spannende romance die online voortgechat kan worden.

Blogger is volgens de organisatie van het Blogbal overigens een ruim begrip: ‘Het gaat om ‘bloggers, facebookers, twitteraars en andere online schrijvers, en hun lezers’. De platforms om anno 2013 je schrijfsels online te publiceren zijn immers legio.’ Daar kan ik me goed in vinden, al is bloggen natuurlijk meer dan alleen stukjes schrijven, zoals de heer Raaphorst recent nog eens duidelijk onder de aandacht bracht. Dat je verschillende media door elkaar kunt gebruiken, maakt het blog an sich juist zo’n rijk medium in vergelijking tot het gedrukte boek, dat vaste vormen heeft en toch zeer zelden video bevat. Al zijn er wel luisterboeken natuurlijk. Wat een volledig verkeerde term is, want ik heb nog nooit een boek horen luisteren. Audioboek lijkt me een beter woord voor dergelijke producties.

Maar ik dwaal af. Iets wat wel vaker gebeurt als ik online ben en mijn bewustzijn verstrooi tijdens het schrijven van een stuk en tegelijkertijd Twitter, Faceboek en koffiedrink.

Laat ik het kort houden: zie voor het volledige programma, want dat is er, inclusief voorlezers, een discussie over anoniem bloggen en een dj, de site van Blogbal.nl.

Wanneer: dinsdag 12 maart 2013 19:30 uur
Waar: Op de Valreep, Polderweg 620 Amsterdam Oost (station Muiderpoort).

Categorieën
Bloggen

De verleiding van het witte canvas 3

Illustratie: Emma Ringelberg
Illustratie: Emma Ringelberg

Sinds september heb ik er een Tumblr-blog bij over strips en films. Zoals het Tumblr betaamt plaats ik er vooral beeldmateriaal dat dikwijls van mijn archief afkomstig is. Ik vind het leuk om zeldzame afbeeldingen en stripplaatjes met de wereld te delen.

Om mijn Tumblr wat meer bekendheid mee te geven en het aantal volgers te doen toenemen, herblogde ik in het begin wel eens een plaatje van een beroemde Tumblr of eentje die veel volgers heeft. Dat leverde niet het gewenste resultaat op: het aantal volgers bleef laag.

Daar kwam wat verandering in toen ik deze Muppet-porno online zette. Deze samensmelting van Kermit en Piggy is veel geliket en veel geherblogd door anderen.
Toen herblogde comicschrijver Brian Michael Bendis een plaatje van me. Sailant detail: het was een scène uit Spider-Men, een strip die hij zelf heeft geschreven. Zo’n actie zorgt ervoor dat je opvalt. Mensen zetten massaal dit plaatje ook op hun blog. Het leverde welgeteld twee volgers op.

Het merendeel van mijn bezoekers is wat dat betreft nog steeds afkomstig van Google. Gerichte zoekresultaten leiden tot mijn Tumblr. En dat vind ik natuurlijk prima.

Archief van oktober.
Archief van oktober.

Groot plezier had ik van mijn Tumblr toen ik daar mijn zure recensies over de laatste Amazing Spider-Man en de nieuwe serie Superior Spider-Man publiceerde. Die werden goed door anderen opgepikt. Omdat je al binnen een netwerk opereert van Amerikaanse stripliefhebbers, is het bereik van je mening dus opeens opmerkelijk groot. (Natuurlijk heb ik de stukken ook getwitterd naar de boosdoeners die de verhalen hebben gemaakt, dat zal ze leren! :))

Wat alleen nog niet goed lukt, is het aantal mensen dat mijn video’s ziet, laten toenemen. Ik zet Engelstalige video’s op Minneboo’s Comic Stash, maar die worden nagenoeg niet bekeken, geliket of op blogs gezet. Misschien is Tumblr helemaal niet geschikt voor video.

Tot nu is het een aardig bijproject gebleken waardoor ik allerlei mooi beeldmateriaal voorbij zie komen. Vooralsnog is dat genoeg voor me, al is het nog maar de vraag wat je er eigenlijk aan hebt als je beeldmateriaal geliket en herblogd wordt door mensen. Internetroem krijg je er niet van, maar het is natuurlijk wel leuk om mooie dingen te delen. Als online archief van mooi beeldmateriaal is Minneboo’s Comic Stash wel geslaagd, vind ik.

Categorieën
Fotoblog

Groene nagels met koffie verkeerd

Vanmorgen gezellig aan de koffie gezeten met Liselotte op onze vaste stek De Balie. Ze is een dierbare vriendin die ik tijdens mijn studie Filmwetenschap heb leren kennen en eigenlijk een van de weinige studiegenoten die ik tegenwoordig nog zie. Liselotte gaat de komende dagen bloggen voor Sonic Acts en heeft plannen voor een boeiend project – waar ik verder nog even niets over mag vertellen. Hou haar in de gaten zou ik zeggen. Dat kan heel makkelijk, ze blogt namelijk hier.

Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: Haas

Toen in 2010 het eerste deel van de reeks Haas uitkwam, was de boekpresentatie in het Verzetsmuseum te Amsterdam. Ik was erbij en vond het indertijd een boeiende presentatie. Tijdens de speeches werd er tekenwerk van Fred de Heij op een scherm geprojecteerd. Heel goed, want het nauwkeurige, realistische tekenwerk van De Heij verdient het om zo goed mogelijk bestudeerd te kunnen worden. Haas #1: De weg terug werd in eerste instantie echter in het kleine graphic novel-formaat uitgegeven. Op de cover staat duidelijk vermeld dat het hier een grafische roman betreft. Ik snap heel goed dat uitgeverij Don Lawrence Collection indertijd op de trein die graphic novel heet wilde springen en dat daarom ook de chique boekpresentatie in het Verzetsmuseum plaatsvond. Maar de strip Haas is geen graphic novel. Het is een avonturenstrip en nog een verdomd goede ook.

De cast van haas geschilderd door Fred de Heij. Helemaal links: Haas, de blonde van Donkersloot in het midden.
De cast van haas geschilderd door Fred de Heij. Helemaal links: Haas, de blonde van Donkersloot in het midden.

Haas is de schuilnaam van een rooms-katholieke priester die in het Brabantse dorp Drimmelbergen anno 1942 een verzetsgroep aanstuurt. In het eerste deel probeert de groep een jong meisje en de joodse rabbijn Ben Eli terug naar Antwerpen te brengen. Ze zijn de stad ontvlucht tijdens de jodenrazzia’s van 11 september. Erg ver komt het reisgezelschap echter niet en voordat het verhaal uit is, is er heel wat bloed vergoten en heeft de rabbijn de plaats ingenomen van de rooms-katholieke priester.

In Blind vertrouwen proberen Haas en zijn mannen een stel onschuldigen uit de gevangenis van de Duitsers te laten ontsnappen. Haas komt erachter dat in de verzetsgroep Jonas enkele verraders zitten die de nazi’s op de hoogte brengen wanneer er weer een lading Joodse vluchtelingen het land uit gesmokkeld worden. In het derde deel, Biechtvader, gaan Donkersloot en Mahé naar Antwerpen om de waarheid te achterhalen en de schuldigen te straffen terwijl twee andere mannen van het verzet een locale verrader een lesje willen leren. Beide acties lopen goed uit de hand en leiden tot een spannende ontknoping.

Rob van Bavel, hoofdredacteur van het stripblad Eppo, schreef de scenario’s van Haas. Hij trakteert de lezer op een flinke dosis actie en houdt het tempo hoog. Menige actiescène had niet misstaan in een actiefilm en wellicht haalt hij daar deels zijn inspiratie vandaan (zie afbeelding hieronder). Dat de strip in de Eppo wordt voorgepubliceerd, is vooral in het eerste album te merken waarin er om de drie bladzijden een duidelijke cliffhanger in het verhaal zit. Die plotpunten verlopen in deel twee en drie al veel soepeler. Van Bavel houdt het verhaal spannend: het is telkens de vraag wanneer de Duitsers Ben Eli zullen ontmaskeren. Ondertussen dendert het verhaal van de ene onverwachte wending in de andere en blijken nazi-sympathiesanten opeens vrienden van het verzet te zijn.

Een actiesequentie uit Haas die in een film niet had misstaan.
Een actiesequentie uit Haas die in een film niet had misstaan.

Haas is een zeer vermakelijk fictieverhaal over het Nederlandse verzet tegen de Duitsers, waarbij de avonturen van het verzet allesbehalve vlekkeloos verlopen. Er vallen aan beide zijden slachtoffers en grof geweld wordt niet in de verhalen geschuwd. Vooral het personage Donkersloot is er niet vies van om voor de goede zaak zeer gewelddadig uit de hoek te komen. In de loop van de reeks begint hij zich ook steeds moordlustiger te gedragen met tot gevolg dat hij bijna iemand van de goede kant per ongeluk doodschiet.

Ik hoop dat Van Bavel in de toekomst wat dieper ingaat op het verleden van Donkersloot en Ben Eli, want daar ben ik na drie delen actie wel benieuwd naar geworden.

Wat het leesplezier van Haas verhoogt zijn de tekeningen van Fred de Heij die niet alleen erg goed is in zijn spelregie maar ook veel zorg besteed om de prachtige Hollandse decors, het verhaal speelt in de Biesbosch, goed tot hun recht te laten komen.

Haas#4: Vergelding komt uit in het weekend dat de Stripdagen Gorinchem plaatsvinden.

Rob van Bavel & Fred de Heij: Haas.
Uitgeverij Don Lawrence Collection, € 7,95

Er zijn ook duurdere dossiers edities van de eerste drie albums op de markt gebracht.