Een nieuw postpakket met strips en dus een nieuwe vlog over twee heel uiteenlopende stripboeken. Uitgeverij Scratch geeft al een paar jaar heel goede beeldverhalen uit en ik lees die graag.
Ook zijn dat vaak precies de strips waar mijn opdrachtgevers enthousiast van worden. Daarom besteed ik relatief veel aandacht aan Scratch Books.
(Al zal ik zeker nog heel veel vlogs gaan maken over comics, geen zorgen!)
Het leuke aan postvlogs maken vind ik dat ik zelf vaak geen idee heb wat er in het pakket zit. Dat maakt het eigenlijk een first reaction video, zoals je er nu heel veel zit over filmtrailers. Soms pakt dat goed uit, wanneer het een strip is die ik goed ken en leuk vind. Soms zitten er beeldverhalen in zo’n pakket die niet meteen mijn smaak zijn of ver van me afstaan.
Het gaat er mij vooral om jullie te laten zien wat er recent is uitgekomen. Ben benieuwd wat jullie van deze strips vinden. En of jullie blij zijn met dit soort integrale uitgaven van oude stripreeksen.
Het is heerlijk om af en toe een oude Marvel comic uit de kast te trekken en weer te lezen. Zo beleef ik vaak een goed verhaal opnieuw, en word ik tevens herinnerd aan de tijd dat ik deze comic als kind las.
Mijn eerste kennismaking met het Canadese superheldenteam Alpha Flight was Marvel Superhelden 33 van Juniorpress uit 1987. Met dit spannende verhaal, waarin Spider-Man en een lid van Alpha Flight ontvoerd worden door de Collector, werd ik meteen in het diepe gegooit. Als lezer word je geacht terloops het een en ander op te pikken en te snappen over de personages en dat levert een fantastische leeservaring op.
Door kleine details op te pikken werden de leden van Alpha Flight meteen intrigerend. En ook het land waar ze vandaan kwamen. Want hoeveel Canadese superhelden ken jij? Behalve Wolverine kende ik er nog geen.
Dankzij schrijvers Louise Simonson en Bill Mantlo, tekenaars Paul Neary en Ken Steacy leerde ik Alpha Flight kennen. Maar het is aan striptekenaar John Byrne te danken dat ze überhaupt bestaan. Hoe die creatie ging, vertel ik ook in dit stripvlog.
Marvel Superhelden 33 (oorspronkelijke uitgaven Marvel Fanfare 28 en Marvel Team-Up Annual 7) was niet alleen een kennismaking met Aplha Flight, door dit stripverhaal leerde ik terloops ook iets over de geschiedenis van Canada en hoe een typische straat in een voorstad van Toronto eruit ziet. Mensen hebben het vaak over specifieke educatieve strips, maar eigenlijk kun je van bijna ieder beeldverhaal dingen over de wereld leren. Zolang je maar goed genoeg kijkt en leest.
Spider-Man versus Wolverine is een van de comics die op mij als jonge lezer veel indruk maakte. In dit verhaal nemen de twee helden het tegen elkaar op in het grauwe Oost-Berlijn in de tijd dat de Muur nog overeind stond en Oost- en West-Europa van elkaar scheidde.
Ik leerde door deze comic concreet hoe bizar de situatie in Berlijn in de tachtig was en hoe gevaarlijk de Berlijnse muur. Veel beter dan menig geschiedenisles op school mij had bijgebracht. Ook maakt schrijver James Owsley, later Christopher Priest genaamd, een mooie karakterschets van wie Peter Parker is. Daarom deze vlog over Spider-Man versus Wolverine.
De cover van Spawn #88 is heel toepasselijk op Halloween:
Na ongeveer tweeënhalve maand Spawn comics lezen heb ik nummer 100 bereikt. Dat nummer is een mijlpaal op zich, maar wat mij vooral opvalt is dat ik nog geen genoeg heb van deze serie. Dankzij Spawn was het de afgelopen tijd elke dag Halloween, want het verhaal heeft nogal wat horrorelementen. Spawn is immers opgestaan uit de dood en wordt geacht te strijden voor de demon Malebolgia uit de hel. Hij moet de oorlog tussen hemel en hel beslechten. Zelf ziet hij er ook niet heel fris uit: beetje een combi tussen een zombie en een superheld.
Verrassende wendingen Het leuke aan de serie is dat schrijver Todd McFarlane en later ook Brian Holguin alle kanten opgaan en vaak met verrassende wendingen komen. Daarom vind ik het dus nog steeds fijn om Spawn na honderd nummers te lezen. Bijvoorbeeld, Spawn bestrijdt de misdaad met harde hand. Als kindermoordenaar Billy Kincaid na een veel te korte straf op vrije voeten komt en meteen weer jacht maakt op kinderen, executeert Spawn hem. De comic erna gaat volledig over Kincaid die er langzaam achter komt dat hij in de hel verkeert. Veel comics later komt zijn geest weer op aarde en neemt hij bezit van mensen, waardoor Spawn weer met hem te maken krijgt.
Je ziet dat McFarlane een scala aan bekende verhaalelementen gebruikt, maar uiteindelijk toch met een heel nieuw origineel en spannende strip komt. Dat vind ik er zo goed aan. En ik geniet erg van de bijpersonages zoals de wraakengel Angela en de rechercheurs Sam Burke en Twitch Williams.
Ook heb ik genoten van de prachtige, levendige en expressieve tekeningen van McFarlane en Greg Capullo. Op dit moment moet ik erg wennen aan de tekenstijl van de nieuwe tekenaar Angel Medina die het vanaf #100 overnam van Capullo.
Angela. Greg Capullo.
Need More Halloween
Die dagelijkse injectie van de Halloweeneske Spawn had ik wel nodig de afgelopen maanden. Behalve de nieuwe Halloweenfilm die ik recent in de persvoorstelling zag en waar ik van genoten heb, heb ik dit jaar niet veel aan dit leuke feestje gedaan. Nou ja, ik heb wel meerdere vlogs gemaakt die aan Halloween verwant zijn, maar daar is het dan ook wel bijgebleven. Die vlogs liepen op YouTube ook niet zo heel goed. Kennelijk kunnen andere Halloweenfans mijn kanaal nog niet vinden. Toch vond ik het leuk om ze te maken. Creatief bezig zijn met je favoriete feestdag, beter kan haast niet.
Tenzij Halloween ook meteen mijn geboortedag was geweest. Jarenlang werd ik op mijn verjaardag gemarteld met het feit dat de Koningin ook haar verjaardag vierde, maar sinds Prins Pils koning is, heb ik daar gelukkig geen last van. Ik had het echter nooit erg gevonden als ik op 31 oktober geboren was. Het was dan nog toffer geweest als ik dan ook in de Verenigde Staten was geboren. Het land waar Halloween gemeengoed is.
Ik had graag in New England gewoond of in Maine, een van de provincies aan de Oostkust waar spookverschijnselen een mooi passend decor hebben. Stephen King laat zich al jaren inspireren door Maine. In ieder geval staat een bezoek aan Salem en dat soort plekken nog op mijn verlanglijstje. Tot het zover is, want die reis laat nog wel even op zich wachten, vermaak ik me met Halloweenfictie zoals Spawn.
The Walking Dead is sinds 2003 een zeer succesvolle stripserie van schrijver Robert Kirkman en het is natuurlijk ook een bekende tv-serie.
In deze vlog laat ik je de strips van Kirkman, Tony Moore en Charlie Adlard zien én praat ik over het nieuwe geeky YouTube-programma Next Level Heroesvan Bas van Teylingen en Bardo Ellens waarin ik te gast was. We hebben het hierin namelijk over The Walking Dead.
En dit is de eerste aflevering van Next Level Heroes:
Inmiddels heb ik een aardig plankje met aan Halloween gerelateerde boeken. In deze vlog bespreek ik drie boeken die je als halloweenliefhebber zeker gelezen moet hebben.
Van Sherpa kreeg ik een postpakket met nieuwe strips. Misschien ken jij deze reeks nog van vroeger. Zo ja, dan ben ik heel benieuwd naar wat je ervan vindt. Met welke strips ben jij opgegroeid?
Ik ben dol op online publiceren, maar het blijft kicken als je artikel in print verschijnt. Daarom laat ik daar in deze vlog enkele recente voorbeelden zien.
Waaronder een gesprek met striptekenaar Romano Molenaar over de bijna naakte verschijning van Roodhaar. Zoals zij er in de strip bijloopt is niet heel praktisch voor een strijdster die met grote zwaarden vecht. Het artikel staat in het oktobernummer van de Nederlandse Playboy. Romano tekende speciaal voor dit interview een sexy Roodhaar met bunny-oren.
In een eerdere vlog zien we Romano in actie terwijl hij aan het signeren is.
Batman: Jaar Twee was het onvermijdelijke vervolg op de klassieker Jaar Een. Schrijver Mike W. Barr en tekenaars Alan Davis én Todd McFarlane tonen hierin de vroege dagen van Batman waarin Bruce nog moet ontdekken wat z’n grenzen zijn in het bestrijden van de misdaad.
Batmans vaardigheden worden op de proef gesteld als hij het op moet nemen tegen The Reaper. Deze sinistere misdaadbestrijder lijkt veel op Batman. Het grote verschil is dat The Reaper zijn tegenstanders doodt en Batman niet. Of gaat dat nu veranderen, want zien we daar niet Batman met een pistool? In deze vlog heb ik extra aandacht voor de manier waarop dit boeiende stukje Batman geschiedenis gevisualseerd is door de fantastische tekenaars Davis en McFarlane.
Concerto Books is een nieuwe stripuitgeverij in Nederland en is verbonden aan platenwinkel Concerto in Amsterdam. Ze willen vooral stripromans over muziek en popartiesten uitgeven. Hun eerste boek gaat over de Ramones. Het tweede kreeg ik laatst opgestuurd en is een stripbiografie over een muzikant waar ik tot nu toe nog niet over gehoord had. In deze vlog neem ik een kijkje in beide stripalbums.
De dag begonnen met een fijne wandeling door Westerpark en aanverwante gebieden. Ik probeer mijn leven weer op de rails te krijgen en wat routine voor mezelf te creëren. Omdat ik te veel binnen zit, is het goed om de dag in de vroege buitenlucht te beginnen. Naar mijn idee is de lucht in Amsterdam dan iets schoner dan de rest van de dag.
Maar misschien vergis ik me daar wel helemaal in en is de lucht gewoon altijd even vies. De stad is in ieder geval rustiger op het tijdstip, dus dat is al winst. Een uurtje later en je moet overal oppassen dat je niet geschept wordt door een fietser die of veel te hard rijdt, of veel te hard rijdt en naar het scherm van zijn smartphone kijkt in plaats van op de weg.
In ieder geval was het fijn om te wandelen terwijl de zon langzaam opstond. Kijken naar hoe een reiger in het kroes van de sloot staart, op zoek naar een hapje, is heel rustgevend in ieder geval. De reiger bewoog heel langzaam en soepel, alsof hij tai chi had uitgevonden.
Tijdens het wandelen dacht ik na over de toekomst maar vooral over welke elementen ik vanaf nu uit mijn leven wil weren en welke ik juist wil omarmen. De laatste maanden ben ik bewust bepaalde kennissen aan het loslaten, simpelweg omdat ik niet blij word van hun aanwezigheid in mijn leven. Andere vriendschappen ben ik juist meer gaan koesteren. Soms moet je ook juist op dit vlak de balans opmaken.
Vloggen is een element dat ik de laatste maanden heb omarmt. Ik heb me daar echt op gestort. Dat begon al begin dit jaar, toen ik zachtjes aan steeds meer vloggers begon te volgen. Daar volgde onder andere dit artikel uit over Geek Vloggers dat ik voor Submarine Channel schreef. En sinds ik mijn eerste officiële vlog van de nieuwe serie online zette, voel ik een heerlijke vrijheid waarin ik alles kan maken wat ik wil. Bijna alles, want een vlog over het werk van Manara botst met de richtlijnen van wat je wel en niet op YouTube kunt laten zien.
Ik ben blij dat de vlog die ik met Typex maakte het goed doet en veel bekeken wordt. Niet alleen vind ik dat zoveel mogelijk mensen moeten weten dat het boek van Typex over Andy Warhol bestaat, zodat ze kunnen beslissen of ze het gaan kopen. Ook vind ik het fijn als mijn werk door zoveel mogelijk mensen bekeken en gewaardeerd wordt.
Dat lijkt evident, maar is lang niet altijd het geval. De ene vlog doet het beter dan de andere, en om het YouTube-kanaal zichtbaarder te krijgen voor een groot publiek, moet het algoritme van YouTube gekieteld worden doordat video’s veel geliket, gedeeld en bekeken worden.
En abonnees op het kanaal is daarin ook belangrijk. Gelukkig stijgt dit aantal langzaam. Het zijn er nu ruim 200, en ik hoop een bepaald cijfer te halen voordat het 2019 is. Welk cijfer dat is hou ik nog even voor me, en als het niet lukt is er geen man overboord.
Yay! 200+ abonnees!
Het is fijn als de cijfers gunstig zijn, al gaat het uiteindelijk niet om de cijfers, maar om de interactie. Dat geldt wat mij betreft dus ook voor mijn sociale leven. Minder contacten, minder vrienden en kennissen, maar de mensen die daarin voorkomen, doen er wel toe.
Een bijzonder bezoek aan de studio van stripmaker Typex, waar hij vijf jaar werkte aan zijn striproman over Andy Warhol. Typex toont zijn schetsboek en vergelijkt de oerversie van zijn stripverhaal met de uiteindelijke versie.
Ook vertelt hij over hoe het boek verder tot stand kwam en wat Warhol nu zo’n fascinerende persoon maakte. Typex’s Andy: Feitelijke fictie. De vele levens van Andy Warhol is een prachtige striproman van 562 pagina’s en een van de beste strips die in 2018 zijn uitgekomen. In deze vlog valt dus een hoop te genieten voor de stripliefhebber. Ik interviewde Typex in opdracht van de VPRO gids, en na het gesprek aan de keukentafel maakten we samen deze vlog in zijn zolderstudio.
Check ook deze vlog waarin Typex het portret van Rembrandt op de etalage van de American Book Center schildert.
