Tag: Spider-Man

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Wonderbaarlijke Spinnemannen

Naar aanleiding van mijn oproep in de vorige twee afleveringen zijn een paar leuke inzendingen gekomen van Nederlandse tekenaars die Spider-Man op papier hebben gezet.

Dit groepsportret is gemaakt door Jasper Rietman. Hij tekende de superfilmhelden voor The New York Times Magazine bij het artikel ‘Hollywood’s Tanking Business Model’. In de illustratie zien we de grote filmhelden van 2014 en 2015 vechtend om een enkele dollar. Het kostuum van Spidey is duidelijk dat van The Amazing Spider-Man van Marc Webb. De reboot-reeks die iedere aflevering weer teleursteld. Stoer dat Rietman ook illustreert voor buitenlandse bladen trouwens.

NYTmag-Hollywood-jasper-rietman

Remco Polman stuurde me deze illustratie die hij jaren geleden maakte voor een scheurkalender van uitgeverij Loeb:

spider-man_remco_polman_webAls je denkt dat dit soort onderbroekenlol de mensen van Marvel te ver zou gaan, dan vergis je je. In het eerste nummer van de opnieuw opgestartte reeks Amazing Spider-Man wordt onze held aangevallen door een schurk die Skein heet en stoffen kan manipuleren. Hierdoor valt Spider-Mans kostuum uit elkaar, maar, oh, wat een mazzel, niet zijn masker. (Als je denkt: hoe dom is dat, besef dan dat Dan Slott dit verhaal heeft geschreven en dat dit soort dommigheden zijn handelsmerk zijn.) Spider-Man in zijn gewebde onderbroek wordt meteen door de menigte uitgelachen en die grap wordt uitentreuren opgevoerd in deze aflevering. Sterker nog: omdat Anna Maria, de vriendin van Peter Parker toen Doctor Octopus nog in zijn hoofd zat, de beelden op televisie ziet en drie moedervlekken onder Peters navel herkent, weet ze meteen dat Peter Spider-Man is.

Illustratie: Humberto Ramos.
Illustratie: Humberto Ramos.

Deze cartoon maakte Paul Stellingwerf voor de site IntermediairForward.nl waar ik toen de hoofdredacteur van was. Ik geloof dat we iedere week een nieuwe cartoon op de site van Paul plaatsten:

spider-man_intermediair_stellingwerfBeginnend stripmaker Ed van der Linden stuurde een illustratie van Spider-Girl en vertelt daar hetvolgende over: ‘Deze heb ik getekend voor de verjaardag van een vriendin die gek is op spinnen. Maybelle is mijn hoofdfiguurtje en daarom heb ik haar als spinnenvrouw getekend.’

spider-Woman-ed-vanderlindenTot slot een stripje van Rood Gras, dat Rob van Barneveld maakte nadat hij The Amazing Spider-Man 2 had gezien:

spider-man_roodgrasMet de titel van deze blogpost verwijs ik naar de Nederlandse uitgaven van Spider-Man waarin hij nog de Wonderbaarlijke Spinneman werd genoemd. Tegenwoordig zouden we Spinnenman zeggen vanwege die onhandige en niet te onthouden tussen-n regel die de taalmaffia van Nederland een paar jaar geleden bedacht heeft.

Dit is overigens de 52ste aflevering van de rubriek Spidey’s web, wat betekent dat ik nu een jaar lang elke week een stukje over mijn favoriete stripheld schrijf. Ik heb zojuist bijgetekend voor nog een jaar, want er valt nog veel meer moois uit het web van Spider-Man te laten zien.

Categorieën
Juniorpress Spidey's web Strips

Spidey’s web: Spider-Man door Gerben Valkema

Vorige week vroeg ik naar aanleiding van een prachtige Moebiustekening van Spidey af hoe het Webhoofd eruit zou zien als hij getekend zou worden door een Nederlandse tekenaar. Meteen stuurde Gerben Valkema me deze prachtige Elsje-pagina op:

spider-man_door_gerben_valkemaErgens in mijn achterhoofd stond me wel bij dat er ooit een Elsje-aflevering was waarin Spidey figureerde, maar ik wist het niet meer zeker. Nu wel. Een geslaagde grap van de heren Hercules en Valkema wat mij betreft.

Nederlandse voorgangers
Overigens is er wel een ooit een speciaal stripverhaal gemaakt over Spider-Man in Amsterdam voor de schoolagenda van Juniorpress. De tekenaars hiervan waren Chris Krone, Steven de Rie, Gerben den Heeten en Erik Olden. Die strip heb ik in 2009 online gezet. Ook heeft Michel Nadorp samen met Rudy Hulleman en Minck Oosterveer een Spidey-verhaal getekend voor de Junioprpress agenda 1990/91. Ik heb geen beeldmateriaal van Michel kunnen vinden, maar Oosterveer, die in 2011 overleed door een motorongeluk, blogde er in 2011 over en plaatste deze strook van de betreffende strip:

superheld-agenda_oosterveerMochten Nederlandse illustratoren zich geroepen voelen hun interpretatie van Spider-Man te delen, dan beloof ik die hier te publiceren. Ik ben vooral benieuwd naar Spidey in typische Hollandse situaties en decors. Ach, een stripjournalist mag soms toch ook gewoon dromen?

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Spider-Man door Moebius

Hoewel Moebius naar mijn weten nooit een Spider-Man-verhaal tekende, heeft hij de muurkruiper wel geportretteerd.

Namelijk in deze poster:

spider-man-moebiusDe poster is onderdeel van een serie uit 1990 waarin Moebius personages uit het Marvel universum portretteerde. De Franse striplegende, die in 2012 overleed, heeft samen met Stan Lee wel een verhaal gemaakt over the Silver Surfer. Ook tekende Moebius deze Spidey-cover, een herprint van Amazing Spider-Man (Vol 1) #102:

spider-man cover moebiusDe afbeeldingen doen me fantaseren over hoe een compleet verhaal door Moebius (Jean Giraud) er uit zou hebben gezien. Hij was bij uitstek een tekenaar die goed uit de voeten zou kunnen met aan de enerzijds de fantastische elementen uit de Spider-Man-verhalen en anderzijds de juist zeer realistische en dagelijkse kanten ervan. Beide aanpakken werden immers gerepresenteerd door de man zelf. Het fantastische door zijn alter ego Moebius en de meer realistische weergave van de wereld door Jean Giraud. Ik had graag een avontuur met Spider-Man en Doctor Strange in de hoofdrol gezien, waarbij Moebius lekker los had kunnen gaan op de magische zaken en vreemde dimensies waar Strange doorgaans mee te maken krijgt.

Het web staat vol met illustraties van tekenaars die zich (nog) niet aan een Spider-Man verhaal hebben gewaagd maar die bijvoorbeeld wel gevraagd worden op beurzen om het Webhoofd te tekenen. Daarnaast zijn er natuurlijk veel tekeningen van amateurs te vinden. Dat roept bij mij de vraag op hoe Spidey eruit zou zien als Nederlandse tekenaars met hem aan de slag zouden gaan. Hoe ziet een Spider-Man eruit getekend door Erik Kriek, iemand die goed met het superhelden uit de voeten kan, getuige de Gutsman-strips die een smakelijke parodie op het genre zijn. Of een Spidey door Gerben Valkema, die sowieso zeer bekwaam is in het maken van pastiches van bekende stijlen, zoals hij onder andere bewees met het Bommel-verhaal dat hij tekende. En wat te denken van een Spidey door Romano Molenaar, Flo de Goede, Fred de Heij en Barbara Stok?

We weten wel hoe de Spider-Man van Minck Oosterveer er uit ziet. Die tekende in 2011 een aflevering van Spider-Island: Deadly foes.

Mochten Nederlandse illustratoren zich geroepen voelen hun interpretatie van Spider-Man te delen, dan beloof ik die hier te publiceren. Ik ben vooral benieuwd naar Spidey in typische Hollandse situaties en decors. Ach, een stripjournalist mag soms toch ook gewoon dromen?

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Verkleed als Spider-Man naar je werk

Als Spider-Man verkleed naar je werk. Zou jij het doen?

spider-man-to-work2

spider-man-to-work1

spider-man-to-work3

De mensen van Morphsuits dachten met de komst van de nieuwe Spider-Man-film dat het tijd was voor een ‘Go to Work Dressed as Spider-Man Day’. Vriidag 25 april was het zover. Meteen een prima manier om hun nieuwe lijn suits gebaseerd op Marvel superhelden te promoten, wat natuurlijk de achterliggende gedachte achter de actie is.

Het persbericht leest als volgt:

With The Amazing Spider-Man 2 now screening in cinemas across the UK, hundreds of Brits aim to spark a national trend by ‘dressing for the job they want, not the job they have’, turning up to work dressed as the Amazing Spider-Man.

In a bid to banish the weekly blues, a movement started on the Facebook page of costume companyMorphsuits (with 1.4 million likes) where Marvel fans were encouraged to step away from conformity on national ‘turn up to work as Spider-Man’ day, on Friday 25th April.

The Spider-Man invasion has already begun with street sweepers, builders, fruit and veg sellers and office workers planning on wearing costumes.

Gregor Lawson, co-founder of Morphuits commented:

“Millions across the country go to work dressed in uniforms and standard office attire every day. There’s countless pieces of advice about dressing for the job you want when going for interviews, but what happens after you’ve got the job? Sit back and blend in? It might be scientifically impossible to actually have Spider-Man’s job, but with the launch of the most technologically advanced super hero costumes, we want everyone to break free and dream of bigger more marvelous things by unleashing their inner heroes.”

The Spider-Man costume is part of the new range of officially licensed Marvel super hero costumes – incorporating wearable smartphone technology and augmented reality to virtually bring the characters’ super powers to life, they represent the most technologically advanced super hero costumes available. Other super heroes in the collection include: Iron Man, Wolverine, Captain America and Deadpool.

“Gregor Lawson continued:

“We can’t wait to see how big this will become – Humans thrive on routine, but the daily grind can make the world a boring place – how much more fun would you tube journey be if you came across tens of Spidies reading the morning paper and negotiating the ticket barrier at Kings Cross. At the heart of Morphsuits is the passion for being the party to any occasion, and this movement does exactly that – when life get’s you down, wear a Morphsuit, it makes everything better – guaranteed.”

Official Marvel Spider-Man Morphsuits are available here.

Images: Paul Clarke

Ik heb online niet veel voorbeelden gevonden van mensen die als Spidey naar hun werk zijn gegaan. De foto’s bij het persbericht zijn uiteraard in opdracht van Morphsuits gemaakt.

NBC Reporter Brad Douglas, die ook de site Spider-Man Crawl Space beheert, maakte er een enigszins teleurstellende reportage over, want twee dj’s met een Spider-Man-masker, tja, dat was niet helemaal de bedoeling volgens mij:

Voor alsnog lijkt ‘Go to Work Dressed as Spider-Man Day’ geen succes, maar je weet nooit wat de toekomst brengt: beginnen de meeste trends immers niet klein?

Categorieën
Film Filmrecensie Spidey's web Strips

Spidey’s web: The Amazing Spider-Man 2

In zijn tweede Spider-Man-film concentreert regisseur Marc Webb zich vooral op de relatie tussen Peter Parker en zijn vriendin. De schurken spelen tweede viool. En nog behoorlijk vals ook.

tasm2_poster_300Als Spider-Man slingeren tussen de wolkenkrabbers van de betonnen jungle die New York heet, wie wil dat nu niet? Het is een van de voordelen als je door een radioactieve spin bent gebeten en de lol die Peter Parker daarin heeft, weten de filmmakers overtuigend te visualiseren. Aan het begin van The Amazing Spider-Man 2 laat het Webhoofd zich van een dak naar beneden vallen om op het laatste moment een webdraad af te schieten en over de menigte op straat te scheren. De camera volgt Spider-Man van dichtbij; soms krijgen we een point of view-shot te zien, zodat je jezelf even in het masker van het Webhoofd waant.

Los van het 3D-effect zijn dit overigens geen nieuwe filmische middelen, want die camerastandpunten werden al gebruikt in de live-action televisieserie uit de jaren zeventig. Toch zijn deze scènes erg effectief. Ook maakt Spidey bijdehante opmerkingen als hij met misdadigers vecht. Wat dat betreft hebben regisseur Marc Webb en acteur Andrew Garfield de spirit van Spider-Man goed gevangen. Voor de rest is deze nieuwe aflevering van Spider-Man vooral een kwestie van oude huiswijn in nieuwe zakken en eerlijk gezegd kennen we dat smaakje nu wel.

Romance
In The Amazing Spider-Man 2 ligt het zwaartepunt van het verhaal bij de relaties tussen de personages. De romance tussen Peter en Gwen Stacy vormt het dramatische hart van de film. Peter Parker wordt verscheurd door zijn liefde voor Gwen en de belofte aan haar vader om uit haar buurt te blijven omdat zijn activiteiten als Spider-Man gevaar voor zijn geliefden kan opleveren. Iedereen die de strips heeft gelezen, weet hoe waar die woorden kunnen zijn. Garfield en Emma Stone hebben duidelijk chemie en overtuigen als liefdeskoppel. Stone maakt van Gwen een aantrekkelijke en spunky vrouw die zich niet zo maar even laat vastwebben door haar vriendje als er gevaar dreigt. Sterker nog: vol overgave treedt ze de dreiging tegemoet. Daar moet je wel voor vallen.

tasm2_gwen_peter_smallEen andere belangrijke relatie is de vriendschap tussen Peter en Harry Osborn. Het weerzien tussen die twee is een belangrijke opstap naar de volgende film. Hoewel Dane DeHaan Osborn jr. een fris gezicht en een intense persoonlijkheid geeft, voelt deze plotlijn toch als een herhalingsoefening. We hebben het allemaal al in Raimi’s Spider-Man-films gezien. Jammer dat men bij de reboot niet gekozen heeft voor een echt radicale andere richting. De scènes tussen Peter en zijn tante May (Sally Field) voegen een welkome komische noot aan het drama toe. Grappen over het wassen van het Spidey-kostuum zijn ook weer van de partij. Wel jammer dat Garfield bij iedere scène die wat emotie vraagt zijn ogen niet droog kan houden. De naam The Amazing Kleenex-Man zou hem beter staan.

tasm2_spidey_brandweerModderfiguur
Op relationeel vlak mag Webbs derde film goed uit de verf komen, net als bij zijn vorige Spidey-film geldt dat helaas niet voor de bad guys. De karakterisatie van Max Dillon aka Electro is zelfs gênant te noemen. De sukkelige Dillon wordt zijn hele leven al door anderen genegeerd. Hij heeft het elektriciteitsnet voor de stad helemaal uitgedokterd, maar wordt door zijn baas en collega’s als sloofje behandeld. Wanneer Spider-Man hem het leven redt, denkt Dillon dat ze meteen dikke maatjes zijn. Thuis voert hij uitvoerige dialogen met zijn denkbeeldige vriend en pakt hij blij als een kind een verjaardagstaart uit de koelkast die zogenaamd door Spider-Man is gekocht. De scène riep bij ondergetekende plaatsvervangende schaamte op. Wanneer Dillon door een vaag ongeluk elektronische gaven krijgt en bij hem letterlijk de stoppen doorslaan, ziet hij kans om zijn plek in de spotlight op te eisen.

tasm2_max_dillonAls Spider-Man-purist kan ik waarderen dat men heeft geprobeerd om Electro, die in strips nogal eendimensionaal is, menselijker te maken. De filmmakers proberen sympathie voor Electro op te roepen door hem tot slachtoffer van omstandigheden te maken. Eerder lukte die benadering wel in de films van Sam Raimi waarin Willem Dafoe als de Green Goblin en Alfred Molina als Doctor Octopus, gelaagde, getroebleerde personages neerzetten. Jamie Foxx doet zijn best met wat hij aangeleverd krijgt, maar hier schiet het scenario duidelijk tekort. Electro slaat een modderfiguur.

Comic relief
tasm2_rhinoDe Rhino heeft een kleine rol in het geheel en is vooral een voorzetje voor de Sinister Six-film die eraan zit te komen. Paul Giamatti zet de schurk neer als een stripfiguur. Dat kan ik de batterij scenaristen die aan het script schreven nog wel vergeven, want Rhino zorgt vooral voor comic relief, maar zijn outfit is, net als het Spider-Man-pak uit de vorige film, een belediging voor de stripfans. Het lijkt wel of Webb en zijn team nog nooit een superheldencomic hebben gelezen.

Van alle schurken is de verhaallijn met Harry Osborn het meest interessant, al had Dane DeHaan wat mij betreft meer screentijd mogen hebben. Nu voelt zijn transformatie gehaast. Maar goed, plotgaten moet men ook dit keer weer voor lief nemen. En er moet natuurlijk wat materiaal voor deel 3 overblijven.

Het is erg jammer dat de schurken niet goed tot hun recht komen, want een superheld verdient een evenredig krachtige tegenstrever om tot zijn recht te komen. Nu is The Amazing Spider-Man 2 vooral een dramatisch verhaal waarin af en toe een kleurrijke, maar niet overtuigende gek opduikt.

Draait vanaf 24 april in de bioscoop.

Deze recensie is op SchokkendNieuws.nl gepubliceerd.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Even was Doctor Octopus echt eng

Doctor Octopus is nooit een van mijn favoriete schurken geweest. Een pompeus mannetje met mechanische armen en een bloempotkapsel. Zelden was hij echt bedreigend.

Dat komt onder andere door onzinnige verhalen die wat mij betreft net te veel doorslaan in het belachelijke, zoals deze:

Amazing Spider-Man #130. Tekeningen: Ross Andru.
Amazing Spider-Man #130. Tekeningen: Ross Andru.

Waarom wil Doctor Octopus met Tante May trouwen? Omdat ze een grote erfenis krijgt, namelijk een eiland in Canada vol met uranium en een kerncentrale als bonus. Nog los van de vraag van wie ze deze erfenis krijgt en waarom, is een nog belangrijker vraag waarom Octopus de moeite neemt om haar te trouwen in plaats van deze verlaten centrale, die natuurlijk volledig operationeel is, gewoon over te nemen. Maar ook superschurken hebben soms, euh, slechte dagen wellicht. En schrijvers ook, want dit verhaal mag je gerust een van de dieptepunten noemen tijdens Gerry Conways periode als hoofd-Spider-Man-schrijver. Let wel: een maand ervoor introduceerde de beste man ook de Spider-Mobile, dus kennelijk was het een slecht jaar voor hem en voor de lezers trouwens.

Maar goed, Doctor Octopus dus. Mijn negatieve beeld van deze schurk veranderde toen ik Sam Raimi’s tweede Spider-Man-film zag. Hierin is Doc Ock de tegenstander van onze held en wordt hij gespeeld door Alfred Molina. De Britse acteur weet een echt mens van Otto Octavius, zoals Octopus heet, te maken. De scène waarin Peter Parker hem interviewt terwijl ze aan de eettafel zitten met Otto’s vrouw erbij, is echt heel goed gedaan. Wie zien hier een broederlijke band ontstaan tussen twee wetenschappers. Als het lot anders had beslist, had Otto wellicht een leermeester kunnen zijn voor Peter, in plaats van hem naar het leven te staan.

Otto en Peter scheppen een band en drinken een kopje thee, in 'Spider-Man 2'.
Otto en Peter scheppen een band en drinken een kopje thee, in ‘Spider-Man 2’.

Spider-Man 2 maakt wat mij betreft ook voor het eerst duidelijk dat Octavius echt een gevaarlijke schurk is en dat zijn mechanische armen dodelijke wapens kunnen zijn. De scène waarin Otto op de operatietafel ligt en zijn armen de artsen die hem proberen te redden, een voor een afmaken, is pure horror. In deze effectieve scène laat Raimi zien dat er met Doctor Octopus niet te sollen valt. Met behulp van de kettingzagen knipoogt de regisseur en passant naar zijn eigen Evil Dead trilogie.

Soms is live-action overtuigender dan een striptekening. In het geval van Spider-Man 2 zijn niet alleen die armen van de Octopus fantastisch gemaakt en zien ze er werkelijk bedreigend uit, ook doet de soundtrack wonderen: het mechanische geluid dat de armen maken, het gillende personeel en het nare geluid als een van de slachtoffers over de vloer wordt meegetrokken en met haar nagels de vloer openrijt.

Overigens zijn er wel voorbeelden te vinden in het Spider-Man oeuvre waarin Octopus erg wel bedreigend uitziet. Deze cover van Web of Spider-Man #4 getekend door John Byrne bijvoorbeeld:

Web-Of-SpiderMan-4-coverSpider-Man probeert de gevaarlijke armen te ontwijken. De armen zijn zo sterk dat de de muur achter het Webhoofd vergruizen. Byrne toont alleen de armen en laat heel slim Otto zelf achterwege. Zijn iet wat mollige postuur en belachelijke kapsel doen de dreigende werking die van de armen uitgaat teniet. En het verhaaltje van Web of Spider-Man #4 helpt ook al niet om de reputatie van Octopus op te vijzelen: de superschurk wordt door een psychiater behandelt omdat hij na het laatste gevecht met Spider-Man geestelijk is ingestort.

Web-Spidey-4-octopus

Zucht. Eigenlijk blijf ik Octopus een sukkel vinden, ondanks het goede werk van Raimi en Molina. En hij is nog een mama’s kindje ook:

Categorieën
Film Spidey's web Strips

Spidey’s web: Lachen met Spider-Baby

Nu lees ik al jaren met veel plezier Marvel Comics en heb ik al veel gekke dingen gezien en meegemaakt dankzij de creatieve talenten die voor de uitgeverij werken. Een Spider-Baby in live-action echter nog niet. De reclamemakers van dit spotje hebben dat ‘gemis’ bij deze goed gemaakt:

Hoewel de spot reclame maakt voor het bronwatermerk Evian en voortborduurt op een spot waarin volwassenen zichzelf plotseling in een winkelrut zagen als baby, is het filmpje natuurlijk ook reclame voor de nieuwe Spider-Man-film die deze maand in première gaat. Verder snap ik niet zo goed wat spiegelbaby’s met bronwater te maken hebben, maar grappig is het wel.

Iets minder grappig maar een interessante video is deze redding van Spider-Man door Improv Everywhere:

spider-baby2
Uit Spider-Girl vol.3 #14. Tekst & tekeningen: Tom DeFalco & Ron Frenz.

Maak je maar geen zorgen, niemand raakte gewond tijdens het draaien van deze stunt. Het was een 1 aprilgrap waarvan het meeste stuntwerk in een studio werd uitgevoerd. Hier wordt dat allemaal uitgelegd.

Spider-Man in real life, het was ook te mooi om waar te zijn natuurlijk.

Spider-Girl
Nog even terugkomend op Spider-Baby, want helemaal nieuw is het fenomeen niet. In de fantastische serie Spider-Girl die gaat over de dochter van Peter Parker en Mary Jane, blijkt op een gegeven moment dat hun nieuwbakken zoontje Ben ook zekere Spinnenkrachten bezit:

Misschien hebben de reclamemakers van Evian ook eens een strip gelezen?

Pop-up store
Overigens, over Spider-Kids gesproken: in België ging op vrijdag 4 april een speciale pop-up store open om de film te promoten. Je kunt er van alles kopen, behalve comics… Brainfreeze.be schreef een verslag van de opening.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Peter Parkers positieve boodschap

Onderstaande spread staat in de recent uitgekomen Superior Spider-Man #30, waarin we kunnen lezen hoe Peter Parker zijn lichaam en geest weer terugclaimt van Doctor Octopus.

Hoe dat precies gaat is nu niet zo relevant, en dat de dertigdelige reeks vol met plotgaten en beroerde karakterisaties zit, is reeds eerder behandeld. Daar wil ik het niet over hebben, want het gaat mij nu om de positieve boodschap die deze spread van tekenaar Guiseppe Camuncoli uitstraalt, namelijk dat Peter Parker dol is op zijn leven. Hij neemt de goede dingen en accepteert de slechte dingen, en samen vormen die elementen zijn leven. ‘Every triumph, every tragedy. The headache.. and the joy. Family. Friends. The adventure of it all. And the fun. My god, there was so much FUN,’ roept de ziel/geest uit die in het hoofd van Peter Parker rondwaart.

Klik op het plaatje, dan wordt ie groter.(Echt waar)
Klik op het plaatje, dan wordt ie groter.(Echt waar)

Over de fragmenten die in het web te zien zijn zou ik een heel boek vol kunnen schrijven. De plaatjes zijn uit voorgaande strips gehaald en dus door diverse tekenaars gemaakt. Links onder zien we Gwen Stacy en Peter kussen, getekend door John Romita Sr. Daarnaast staat het fragment waarin Tante May en Jameson Sr. trouwen uit Amazing Spider-Man #600, getekend door John Romita Jr. Bij Peters rechterhand zien we een fragment uit Amazing Spider-Man #97 getekend door Gil Kane, waarin Harry Osborn bezwijkt aan de drugs die hij heeft genomen. (Samen met het voorgaande nummer was dit verhaal omstreden omdat Stan Lee hier de negatieve gevolgen van drugsgebruik aan de kaak stelt terwijl de Comics Code Authority dergelijke verhalen verbood. Toen heeft Marvel het verhaal zonder het zegel van de Comics Code uitgebracht.)

Nu we het toch over de Osborns hebben: bij de tekstballon ‘All of it!’ zien we hoe the Green Goblin zichzelf ontmaskert en aan Peter laat zien dat hij Norman Osborn, Harrys vader is. Aan de andere kant van de balloon komt Spidey tot de ontdekking dat zijn zwarte kostuum een buitenaards wezen is dat zijn lichaam probeert over te nemen en daarnaast zien we de eerste ontmoeting tussen Mary Jane en Peter. Die zijn later natuurlijk getrouwd, maar van die gebeurtenis zien we geen plaatje, omdat Marvel dat huwelijk in 2008 gewist heeft uit de geschiedenis van Spider-Man. Als staalkaart van Spider-Mans historie is de spread dus niet geschikt, want er wordt maar een beperkt aantal herinneringen getoond. Toch, voor een Spidey-fan als ik is het een feest van herkenning.

En daarbij spreekt de positieve boodschap mij dus aan. Nu ga ik voor raad en inspiratie wel vaker te rade bij Peter Parker en er zijn genoeg momenten te noemen in zijn 52-jarige geschiedenis die lezers op een positieve manier inspireren. En waar ik het in de toekomst nog wel eens over zal hebben.

Andrew Garfield speelt zoals je ongetwijfeld weet, op het witte doek Peter Parker. Ter promotie van The Amazing Spider-Man 2 gaf hij een interview met IGN. Tijdens het interview geeft Garfield goede raad. Natuurlijk hebben we een dergelijke boodschap eerder gehoord, maar het kan nooit kwaad om dit soort dingen nog eens te horen zodat er zelf ook in gaan geloven:

In the first movie we were obligated to retreading the origin story which Tobey Maguire and Sam Raimi did so beautifully. But now that that’s done, we get to own the character as filmmakers and we get to own it as Peter [Parker]. There is a life imitating art kind of thing going on, I think. So, I am super excited because [THE AMAZING SPIDER-MAN 2] was more fun to make. Because of that, I think when I put on that suit I felt freer, I felt like, you know, I can’t think of a word to use that is not the F-word, but like, “Screw the critics, screw the scrutiny.” And that’s the motto for life as well. If there’s one bit of advice I could give my childhood self, it would be don’t care what people think of you. Growing up and being a high school kid, you’re constantly self-conscious. There are those few rare kids who just know who they are from the womb onwards which I envy greatly. But that’s what Peter’s going through. He’s [saying], “I’m gonna make this my own. Because that’s the only way I can do this if this is mine,” and, “This is me.”

Met dank aan Spider-ManCrawlSpace.com waar ik het video-interview zag staan.

Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: Battling Boy

battling-boy-coverEven though in the past superhero comics were mainly aimed at kids, there weren’t a lot of child characters that were superheroes. Sometimes kids, or shall I say teens, were sidekicks, like Batman’s Robin. When the Amazing Spider-Man was introduced in 1962, it was the first time a teenager became the hero. And what a smash success it was, and to this day, still is. Since then, teenage superheroes are a lot more common. DC Comics has The Teen Titans for instance, and Marvel The New Mutants and Power Pack, which is a team that consists only of kids. Now American comic book writer/artist Paul Pope (THB, Batman: Year One Hundred) brings us Battling Boy.

The city of Arcopolis is ruled by fear: monsters roam the city streets and a gang of terrorists, lead by a ghoul named Sadisto, is kidnapping children. When the city champion Haggard West is killed, his sidekick daughter Aurora tries to step into West’s footsteps. Unknown to her, the demigod Battling Boy is sent to Earth by his parents on the eve of 13th birthday. It’s time for the boy’s ‘rambling’: in their culture, the rite of passage into adulthood consists a trial which teen boys must undergo. For Battling Boy this means it is up to him to fight the monsters and make Arcopolis a safe place again. Twelve enchanted T-shirts that imbue him with the powers of animal totems, a special cloak and an invisible credit card are the boy’s tools in accomplishing this immense task or die trying.

With Battling Boy, Pope specifically aims for a young audience. In an interview with BleedingCool.com he said the following about that particular choice:

‘It’s not that I don’t think modern comics aren’t accessible to kids, they can be. I just wanted to do something which has all of the cool stuff I remember loving from Silver Age comics and Heavy Metal. I wanted to do a story which had that, but the story is accessible for young readers as well. We all know many modern comics are aimed at readers who started in the Silver and Bronze Age. Guys my age at least (I am 43). I want to make material which will get new readers hooked on comics for life. Many of the kids I am meeting at seeing Battling Boy and I can tell it is their first comic book. That’s cool, it’s assuring future readers.’

Because Pope aims at teenagers, it is not surprising that most adult characters in this book – except the heroic Haggard West and Battling Boy’s parents – are either sleazy politicians like the major of Arcopolis, helpless parents whose kids get kidnapped or baddies who do the kidnapping. The mayor of the city tries to score points with his constituency by organising a big parade to introduce the new hero as ‘Arco-Lad’, who he the tries to use as a stooge. Here Pope shows his mistrust of institutions, bureaucrats and button-pushers, also seen in earlier work like Batman: Year One Hundred and The Ballad of Doctor Richardson. In Battling Boy he translates this theme into a worldview that must appeal to adolescents who by nature rebel against their elders. For Battling Boy it seems safer to mistrust adults all together, since none of them seem to be reliable partners. Let’s hope Aurora is able to give the lad a hand since Boy’s first fights with evil are anything but flawless.

Pope seems to know the hero’s journey as written by American mythologist Joseph Campbell by heart and clearly used it as a structural reference while composing the comic. He also refers to Silver Age comic books and Jack Kirby-style characters such as Battling Boy’s father, who seems to be a nod at Marvel comics’s mighty Thor. (On a funny note: this guy never takes off his helmet.)

Pope-Battling-Boy-2

I thought the people of Arcopolis were actually quite passive and seemed to be in a constant need of saving. This set-up might be a great stage for a kid superhero, but seems a bit too contrived for my taste. The story raises a couple of questions, like where do the monsters and ghouls come from, but Pope doesn’t address these in this first instalment of Battling Boy. Since this volume is only part one of a series, and not a completed story, I suspect answers will be given in future chapters. Be advised that after reading some 200 pages, a cliffhanger is waiting, leaving you wanting more.

Besides these minor points, Battling Boy is an entertaining, accessible, fast-paced coming-of-age story disguised as a superhero yarn dipped in some magic sauce, and actually quite entertaining for adults as well as kids.

This review was published on the blog of the American Book Center.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Obama ontmoet Spider-Man

Dat de Amerikaanse president Barack Obama Nederland bezoekt vanwege de NSS-top, zal je niet zijn ontgaan. Het politieke gekkenhuis was vandaag compleet in Amsterdam waar Obama onder andere op het Museumplein landde per helikopter om daarna het Rijksmuseum te bezoeken. Bij De Nachtwacht ging Barack met beroepsleugenaar Mark Rutte op de foto.

Ik betwijfel of de Amerikaanse president onder de indruk was van de VVD-leider, want hij heeft in zijn leven mensen ontmoet die in tegenstelling tot Rutte wel bijzonder zijn, zoals the Amazing Spider-Man.
Die ontmoeting vondplaats in Amazing Spider-Man #583 (2009). Hierin staat een back-upverhaal over de inauguratie van Barack Obama, geschreven door Zeb Wells en getekend door Todd Nauck en Frank D’Armata. Superschurk The Chameleon doet zich voor als de president in spé en hoopt op deze manier beëdigd te worden als de nieuwe president van de Verenigde Staten. Ons favoriete webhoofd komt tussenbeide en om uit te zoeken wie van de twee de nu eigenlijk de echte Obama is, stelt hij voor dat ze de heren een vraag stellen waarop Barack Obama als enige het antwoord op zal weten:

asm_583_obama

Als The Chameleon dus beter zijn huiswerk had gedaan, en verstand had gehad van basketball, werd Amerika nu geleid door een superschurk. (Al zullen sommige wereldleiders natuurlijk vinden dat dit sowieso het geval is.)

spiderman_obama2

Maar goed, je weet nooit zeker of Obama niet een dubbelganger naar Nederland heeft gestuurd en zelf lekker zit te ravotten in het Witte Huis op dit moment.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Spidey in de krant

Nog even voortbordurend op mijn post over de Tumblr van The Daily Bugle…

Wanneer de voorpagina’s van The Bugle in de Spider-Man-strips voorkomen, bekijk ik die altijd aandachtig. Niet alleen om het fotowerk van Peter Parker te bewonderen, juist ook om te lezen hoe er over de avonturen van de superhelden in New York geschreven en op ze gereageerd wordt. Noem me ouderwets, maar juist doordat over die avonturen bericht wordt in een legitiem medium als de krant, lijken ze juist reëler. Wat in de krant staat is immers waar, nietwaar? Daarbij kan ik al genieten van hoe zo’n krantenpagina is vormgegeven.

Hier enkele sprankelende voorbeelden:

ASM-Ann-15-cover
Niet alleen de cover van tekenaar Frank Miller laat ons een prachtige voorkant van de krant zien, krantencovers zijn de rode draad in deze annual uit 1981 geschreven door Dennis O’Neil, waarin Spidey en the Punisher elkaar flink tegenwerken als het om het tegenhouden van Doctor Octopus gaat. De running gag in dit verhaal is dat de voorpagina van The Bugle telkens aangepast moet worden omdat de activiteiten van Spider-Man en Punisher het nieuws telkens veranderen. Uiteindelijk besluit Jameson, dan nog de hoofdredacteur van de krant, om toch maar te gaan voor deze voorkant waarin hij Spidey weer eens zwart maakt. Eerder heeft Robbie Robertson hem al gewaarschuwd dat het publiek moe is van Jameson’s tirade en dat een dergelijk stuk zeker de verkoop van de krant zal schaden. Dit wordt uiteindelijk bevestigd door een krantenverkoper:

ASMan-Ann-15-30Zo zie je maar dat ook het berijden van je stokpaardjes uiteindelijk verveling bij je publiek kan opleveren.

De voorpagina uit Amazing Spider-Man #252 waarin The Bugle bericht over de vermissing van de meeste Marvel-helden. Dit speelt zich af tijdens het Secret Wars-verhaal waarin een grote groep superhelden en schurken zijn ontvoerd door opperwezen the Beyonder. Hij laat de helden een robbertje knokken op een verre planeet. Let vooral op Jameson’s commentaar op het gebruik van fotomontages tegenover echte foto’s:

ASM-252-krant

En dan deze bijzondere voorpagina’s uit Amazing Spider-Man #240. De credits van de strip zijn verwerkt als krantenkop. Rechtsonder zie je een afbeelding van Jim Shooter, toen de hoofdredacteur van Marvel. Linksonder zie je een afbeelding van hoe schrijver Roger Stern er toen uit zag:

ASM-240-krant

De hand en dialoog zijn afkomstig van Adrian Toomes, aka the Vulture.

Overigens begonnen de meeste Spidey-comics een tijdje geleden met een soort van webpagina van The Daily Bugle. Daarin wordt kort samengevat wat er in de voorgaande delen is gebeurd. Een handig middel om de lezers even bij te praten. Voorheen deed Marvel dit door de hoofdpersoon zelf te laten terugblikken of –denken aan wat er vooraf ging. Een vervelende constructie als je bijvoorbeeld alle delen van een vervolgverhaal in één keer leest, omdat je dan veel herhaling voor je kiezen krijgt. Een voorbeeld uit Amazing Spider-Man #588:

ASM-588-intro

Tegenwoordig doen ze nog steeds zo’n samenvatting, alleen ziet het er niet meer uit alsof het een voorpagina van de krant betreft. Da’s eigenlijk wel jammer.

Categorieën
Spidey's web Strips Video

Spidey’s web: Stan Lee over de creatie van Spider-Man

marvel75

Marvel Comics viert dit jaar zijn 75-jarige bestaan en daar gaat de uitgeverij groot mee uitpakken, als we deze trailer mogen geloven. Ze nemen voor de geboorte van de uitgeverij het moment dat Marvel Comics #1 voor het eerst in print verscheen, in september 1939. De uitgeverij heette toen overigens nog Timely Comics. Pas bij het eerste nummer van The Fantastic Four in 1961 was er sprake van uitgeverij Marvel Comics.

Ik kan me nog herinneren dat het 25-jarig bestaan van Marvel in 1986 werd gevierd, maar kennelijk klinkt anno 2014 75 jaar beter. En waarom ook niet: met de introductie als personages als Prins Namor en Captain America werd de basis gelegd voor het fictieve universum waar Stan Lee, Jack Kirby, Steve Ditko, Bill Everett en niet te vergeten John Romita Sr. in de jaren zestig de architecten van waren. Lee was natuurlijk de grote inspirator voor het Marvel Universum. Zonder hem was de uitgeverij nooit zo groot geworden, had de wereld geen kennis gemaakt met Spider-Man, the Hulk, Daredevil, Iron Man en noem maar op en hadden we nu geen 75-jarig jubileum te vieren.

Overigens waren Joe Simon and Jack Kirby verantwoordelijk voor de creatie van Captain America, waar de eerste comic van verscheen op 20 december 1940. Stan Lee, toen nog gewoon Stanley Lieber geheten, was kort daarvoor aangenomen als manusje van alles op het kantoor van Timely. Al snel kreeg hij echter ook schrijfwerk te doen en veranderde zijn naam in Stan Lee. Zo zie je maar dat mensen die onder aan de ladder beginnen uiteindelijk kunnen uitgroeien tot een van de belangrijkste boegbeelden van de Amerikaanse comicsindustrie. Petje af voor Stan, waar ik nog steeds enorme bewondering voor heb.

Stan Lee en zijn creatie Spider-Man.
Stan Lee en zijn creatie Spider-Man.

Nu is Lee nooit te beroerd om oude anekdotes nog eens opnieuw te vertellen en dat doet hij altijd met zo veel enthousiasme alsof hij het verhaal voor de eerste keer vertelt. In het eerste interview dat ter gelegenheid van het jubileum jaar is gehouden, vertelt de legendarische Lee over de geboorte van Spider-Man. De inbreng van Steve Ditko, die je gerust Spidey’s tweede papa mag noemen, wordt in de video overigens niet vermeld.

Marvel heeft een speciale sectie van haar site gereserveerd voor het 75-jarig jubileum. Daar staat nu nog weinig op, maar hou het in de gaten voor meer nieuws.