Deze prachtige actievolle cover werd getekend door Ron Frenz en geïnkt door Josef (Joe) Rubinstein.
De afbeelding verwijst naar een scène uit de strip die als volgt verloopt:
De cover is dus niet helemaal waarheidsgetrouw, maar wel heel spectaculair.
Spider-Man en Black Cat maken het gezellig op een dak in New York.
Script: Roger Stern.
Tekening: John Romita Jr. en Jim Mooney.
Kleur: Bob Sharen.
Uit: Amazing Spider-Man #226.
Je kunt zien dat de lijnen snel op papier zijn gezet, toch heeft Sal Buscema er een raak portret van gemaakt.
Als ik ergens Mijn vriend Spider-Man signeer, teken ik naast mijn tekst altijd een Spider-Man-hoofdje. Al zijn die lang niet zo spectaculair als deze van Buscema.
Bron illustratie: Marvel Comics of the 1980s.
Dat wezen wilde van Peter Parker een levende marionet maken.
In Mijn vriend Spider-Man vertel ik uitgebreid over wat voor impact deze verhaallijn op mij had.
Deze saga is meerdere keren gebundeld en recent nog in twee dikke bundels getiteld The Complete Alien Costume Saga . Wanneer we een van de eerste bundelingen bekijken, zien we dat Frenz de cover daarvan opnieuw heeft getekend. De oorspronkelijke cover is van Frenz, geïnkt door tekenmeester John Romita Sr.
Happy Geeky 2018!
Om het jaar goed te beginnen publiceer ik de hele maand januari mooie Spider-Man illustraties, toffe covers en stripplaatjes. Vorig jaar mag dan mijn boek zijn uitgekomen, dat betekent niet dat mijn liefde voor Spidey over is. In tegendeel zelfs.
Niet alle lezers begrijpen dat, blijkt uit deze brief in Web of Spider-Man #13 (Oktober 1986):
Lezers die net als ik fan zijn van Spider-Man, of ook gewoon van comics houden. Fans waar het boek over gaat dus.
Zoals het bericht van kookheld Menno de Koning dat ik een tijdje geleden kreeg en hier met toestemming reproduceer. De Koning is de winnaar van Heel Holland Bakt 2014. Eerder dit jaar is zijn speels vormgegeven Superheroes Kookboek uitbracht door uitgeverij Kosmos. In het voorwoord haalt Menno zijn liefde voor comics en zijn held Stan Lee al aan, dus dan weet je dat je met een echte stripgeek te maken hebt.
(Een andere goede hint is als mensen het koppelteken tussen Spider en Man zetten, maar dat even terzijde.)
De hele vormgeving van Menno’s Superheroes Kookboek is een knipoog naar Amerikaanse comics, dus voor stripfans met aanleg voor actie in de keuken een aanrader. (Ik behoor niet tot die categorie, ik vind een boterham met pindakaas smeren net te doen.)
Menno schrijft:
Ik heb eindelijk de tijd genomen om Mijn vriend Spider-Man uit te lezen. Wat een plezier om dit te lezen, met een traan en een lach! Herkenbaar. Hoewel we zeker geen zelfde jeugd hebben meegemaakt, maar het persoonlijke vlak waarmee je je relatie met Peter beschrijft is heel herkenbaar. Zo zag ik mezelf als 12 jarige jongen constant op “school” verschijnen in Westchester New York in plaats van Maascollege Maassluis waar ik gepest werd omdat ik “anders” was…De interviews/gesprekken met psychologen en kenners was zeer verhelderend en gaf een duidelijke beschrijving hoe zo’n fan relatie werkt… Anyways, ik wilde je gewoon even bedanken voor het lees plezier!!!!
Een andere fijne reactie kreeg ik van Eelco. Ik ontmoette hem op de Amsterdam Comic Con en we hadden een leuk gesprek over comics. Hij droeg een mooi T-shirt van de Justice League getekend door Jim Lee. Eelco kocht een exemplaar van Mijn vriend Spider-Man . Een week later kreeg ik dit mailtje:
We hebben elkaar gesproken op de comic con in Amsterdam anderhalve week geleden, naar aanleiding van je panel op zondag over Mijn Vriend Spider-Man. Hoewel ik had gedacht dat ik mij de komende weken vooral zou verdiepen in mijn nieuwe comics, ben ik op de terugweg toch als eerste begonnen in jouw boek, en afgelopen zondag heb ik het uitgelezen. En ik heb er erg van genoten.
Grote gedeeltes van het boek lezen meer als een lange column, en dat bedoel ik positief: een persoonlijk verhaal, aangevuld met relevante info en thema’s. Hoewel mijn jeugd natuurlijk anders was dan die van jou, was het vooral een genot om de herkenbare dingen terug te lezen, zoals een eerste kennismaking met de Juniorpress-strips, Spider-Man spelen met vriendjes, en bang zijn dat superhelden niet meer cool zijn op het voortgezet onderwijs, om het vervolgens weer op te pakken op een moment in je leven dat je dat niet meer uitmaakt. Door deze dingen in je boek te lezen, raak ik ook weer aan het denken over mijn eigen fijne (en minder fijne) herinneringen.
Eerlijk toegegeven twijfelde ik van tevoren of een boek over zo’n specifiek onderwerp wel 200 pagina’s lang zou kunnen boeien, maar dat is je zeker gelukt, juist door het zo persoonlijk te maken. Die anekdotes waren dan ook mijn favoriete gedeeltes van het boek. De interviews met deskundigen haalden soms de vaart er een beetje uit, maar brachten ook wel weer interessante inzichten.
Kortom, complimenten voor het boek, en nogmaals bedankt voor het amicale gesprek anderhalve week terug.
Nuff said!
Veel foto’s over Mijn vriend Spider-Man. Dat vind ik natuurlijk erg tof. Spider-Man is een coole dude en ik schreef een heel boek over hem. Veel mensen vinden dat gelukkig leuk.
Het schrijven, uitbrengen en promoten van Mijn vriend Spider-Man stond centraal in 2017, dus in dat opzicht klopt dit jaaroverzicht. Ik ben dan ook dankbaar voor het feit dat SubQ het boek wilde uitgeven en voor de steun die ik tijdens het schrijven van ze kreeg. Ook ben ik blij met de toffe reacties die ik van lezers kreeg en in het bijzonder voor mijn vriendin Linda die me altijd bijstaat. Zonder haar was het allemaal niet gelukt.
Verder zie ik in het overzicht vooral veel recente foto’s van de Dutch Comic Con Wintereditie. Kennelijk sloegen die goed aan. Of ik heb er sinds kort nieuwe volgers bij op Instagram. Geeklife-achtige foto’s doen het dus goed. Stripplaatjes wat minder, maar dat maakt niks uit. Je moet alleen plaatsten wat je zelf tof vindt. Het aantal likes zijn alleen belangrijk als je Instagram gebruikt om geld te verdienen of als je brein een endorfine injectie nodig heeft.
Wat het volgende jaar brengt, weet ik eigenlijk nog niet. Er zal niet meteen een nieuw boek zijn, al ben ik wel heel hard aan het nadenken over een follow up. Simpelweg omdat het schrijven van een boek heel erg fijn is om te doen. Wat ik wel weet is dit: minder zorgen maken. Meer letten op dingen die ik tof vind. En al helemaal niet te veel nadenken bij social media-gebruik en over wat te bloggen. Gaat dat dan dit jaar allemaal wel lukken?
Het hamburgerbakje is authentiek. Dat bewijzen de kaasresten die er nog in zaten. Zelf ben ik niet een verzamelaar die hamburgerbakjes en dat soort zaken bewaard. Strips en boeken over strips, daar ligt mijn focus.
Kennelijk heeft Axel dit bakje en de pennenbak tien jaar bewaard, want Spider-Man 3 kwam in 2007 uit. Van de drie Sam Raimi-films over Spider-Man is deel drie de minste. Toch, als we eerlijk zijn: Amazing Spider-Man 2 was erger.
In het pakket zat ook een boekje over hoe Brussel in strips voorkomt, maar die staat niet op de foto. (Niet thematisch verantwoord).
Nu zit ik niet te wachten op een doos met eten en een fles wijn. Borrelnootjes zijn altijd lekker, maar die haal ik al bij een prima zaak om de hoek. Een doos met comics is echter altijd welkom. Dus heb ik mezelf een stapel comics kado gedaan.
Online winkel Cheap Comics heeft op dit moment Black Friday/ Sinterklaas sale, dus het was eerder een kwestie van mezelf inhouden dan dat ik niet wist wat ik wilde kopen. Ik heb me vooral laten leiden door nieuwsgierigheid. Een serie als Excalibur wilde ik altijd al eens lezen.
Hetzelfde geldt voor de allereerste Star Wars-strips die Marvel Comics in de jaren zeventig uitbracht. Toen ze het contract tekende om de eerste Star Wars-film te mogen verstrippen hadden ze bij Marvel geen idee wat voor een succes die film zou worden. De comics liepen daardoor zo goed, dat de serie de uitgeverij van een faillissement heeft gered.
Verder kocht ik lekker veel Spider-Man-comics. Veel oud werk uiteraard van de tijd dat Spider-Man-strips de moeite van het kopen en lezen waard waren. Twee softcover edites van Marvel Masterworks: Spider-Man, de hele reeks Webspinners gebundeld, maar ook de nieuwe serie Spidey en Venom: Homecoming. De serie Spidey speelt af in de jonge jaren van Peter Parker, als hij net Spider-Man is geworden. Venom speelt zich nu af, maar in deze reeks is Venom weer zijn oude bad guy zelf als het goed is.
Het X-Men-verhaal Fall of the Mutants had ik al in de kast staan, maar dan als Juniorpress-uitgave. Dit verhaal vind ik boeiend genoeg om nog eens aan te schaffen in de oorspronkelijke versie. Het energieke tekenwerk van Marc Silvestri is al reden genoeg om het boekwerk aan te schaffen.
En een strip die als titel The Halloween Legion: The Great Goblin Invasion, heeft, kon ik natuurlijk ook niet laten liggen.
Het ziet ernaar uit dat december een rustige maand gaat worden. Ik vermoed dus dat ik veel op de bank zit te genieten van mijn kerstpakket.
Voor wie wil weten waar Mijn vriend Spider-Man precies over gaat, is hier de flaptekst:
De superheld Spider-Man (1962) is over de hele wereld bekend. Over hem verschenen inmiddels duizenden stripverhalen, films, games, animatie- en televisieseries. Journalist Michael Minneboo weet alles van Spider-Man en is al dertig jaar fan.
Naast zijn persoonlijke verslag gaat Michael Minneboo in gesprek met filosoof Ad Verbrugge, rouwdeskundige Daan Westerink, mediawetenschapper Dan Hassler-Forest, fancultuurexpert Linda Duits en stripmaker Steven de Rie. Aan bod komen kwesties als: Welke levenslessen kun je leren van Spider-Man-verhalen? Hoe bieden strips troost? Waarom hebben we in Nederland geen superhelden? Hoe word je een fan? En waarom moest Spider-Man scheiden?
Mijn vriend Spider-Man biedt een persoonlijke en luchtige kijk in de wereld van de fan en een blik achter de schermen bij uitgeverij Marvel. De biografie van Peter Parker en een overzicht van de beste Spider-Man-verhalen ontbreken uiteraard niet.
Kortom, hou je van strips? Hou je van superhelden-films? Ben je zelf ergens fan van? Ben je opgegroeid in de jaren tachtig? Of gewoon nieuwsgierig naar fancultuur? Dan is dit boek voor jou!
Auteur: Michael Minneboo
Uitgeverij SubQ
NUR: 360
Paperback
ISBN: 9789021404035
Prijs: € 19,99
E-book
ISBN: 9789021406053
Prijs: € 11,99
Uitgekomen: 7 juni 2017
Vrijdag 17 november was ik in Utrecht voor een gezellige koffiedate met Peter de Kock. Daarna liepen we nog even bij de stripwinkel binnen. Ik wilde namelijk checken of Mijn vriend Spider-Man er stond.
De verkoper vertelde me dat ze die week net het laatste exemplaar hadden verkocht. Maar vanaf dinsdag zou het boek er weer liggen, want dan bracht Ron Poland van Strips in Voorraad weer nieuwe strips langs. Poland doet ook de distributie van het boek voor stripwinkels. Het Centraal Boekhuis doet dat dan weer voor de gewone boekhandels.
Ik vind de gevelborden vol stripfiguren die bij Blunder hangen erg mooi. Op de borden zijn allerlei strippersonages gecombineerd. Van alles door elkaar: personages uit klassieke Europese reeksen staan naast Amerikaanse (super)helden. Alsof de stripwereld heel gebroederlijk, een grote familie is.
Je zou willen dat stripliefhebbers ook zo met elkaar omgaan. Toch heb ik het idee dat iedereen op zijn eigen eilandje zit en dat er weinig sprake is van echte kruisbestuiving.
Goed, er zullen stripliefhebbers zijn die zowel Guust als Spider-Man lezen. Maar vaak als ik comicliefhebbers spreek, lezen zij zelden andersoortige strips. En als ik in de stripwinkel spreek met mensen die vooral van klassieke reeksen houden, halen ze vaak hun neus op voor comics.
Als je kijkt naar hoe gescheiden een Dutch Comic Con en de Stripdagen van het Stripschap zijn, zie je hoe anders die werelden zijn en het publiek dat daar komt. Nu zullen de Stripdagen volgend jaar ook in de jaarbeurs Utrecht gaan plaatsvinden in een zaal naast de Dutch Comic Con. (Zo heb ik de deal in ieder geval begrepen. Mochten mensen weten dat het anders zit, dan hoor ik het graag.) Een beetje zoals bij Blunder de comics en ‘gewone’ strips op verschillende afdelingen te krijgen zijn. Ik vraag me echter af of het publiek echt zal gaan mengen tijdens de Con en Stripdagen.
De vraag is, hoe krijg je zoiets voor elkaar? En is dat eigenlijk nodig?
Hoe dan ook, bij Blunder staan de personages op de gevelborden dus gezellig naast elkaar.
Uiteindelijk vond ik mijn vriend Spider-Man trouwens wel in de etalage van de winkel:
