Categorieën
Boeken Spidey's web Strips

Boekpresentatie van Mijn vriend Spider-Man

Woensdag 7 juni 2017 was voor mij een historische dag. Je presenteert immers maar een keer je debuut. En dan ook nog aan een groot publiek.

De presentatie vond plaats in Scheltema te Amsterdam, toch eigenlijk een tempel voor het boek. Daar was ik erg blij mee, want ik vind het een fijne boekwinkel en de boekverkopers hebben hart voor de strip. Ieder jaar organiseren ze een hele maand over strips in januari. Verder weten ze duidelijk wat ze doen, want qua apparatuur en catering was alles goed geregeld.

Minneboo is blij. Foto: Linda Delis.

Voor mij was het een spannende, chaotische en vooral emotionele middag. Mijn ouders waren erbij: mijn vader en mijn twee moeders. (Nee, hij is geen bigamist, gewoon opnieuw getrouwd.) Mijn broertje en zusje, mijn zwager. Mijn schoonfamilie, mijn geliefde. En verder heel veel vrienden en bekenden. In de lange signeerrij kwamen ook enkele onbekende gezichten voorbij. Leuk om nieuwe Spidey-fans te ontmoeten.

Bruno Felix, de man van Submarine Channel en co-uitgever van SubQ gaf me een warme en leuke introductie. Hij had het Spider-Man-kostuum van zijn zoontje meegenomen. ‘Dankzij Michaels boek kan ik eindelijk snappen waarom mijn zoontje zo’n pak wil dragen,’ zei hij. Het is onder andere aan Felix te danken dat het boek er nu is, want hij en Bart Wessels waren allebei enthousiast over het concept en gaven de uitgave groen licht.

Bruno Felix. Foto: Daan Westerink.

Daarna gaf ik een korte lezing over de totstandkoming van het boek. Wat ik eigenlijk altijd vergeet te vertellen op dat soort momenten, en dus gisteren weer, is dat het boek ook een beetje een monumentje is voor de mensen die ons zijn ontvallen. Ik voer niet alleen mijn ouders in het boek op als personage, maar ook de inmiddels overleden grootouders die een belangrijke rol in leven hebben gespeeld. En Rien Bonte, mijn oud-leraar Nederlands, die onlangs overleed, heeft ook een rol in het boek.

Damn, er wordt naar me geluisterd! Foto: Linda Delis.
En soms ook gelachen. Foto: Bruno Felix.

Maar bovenal is het boek toch een eerbetoon aan Peter Parker. Zo kon ik eindelijk iets terugdoen voor meer dan dertig jaar leesplezier, troost en vriendschap.

Maaike van Veen, die mij in het begin erg heeft geholpen om dit project op de rails te zetten, gaf ik het zogenaamde eerste exemplaar. Maaike hielp me met het schrijven van het voorstel voor uitgevers en maakte me wegwijs in de Nederlandse uitgeverswereld.

Maaike krijgt ‘het eerste exemplaar.’ Foto: Linda Delis.

Het was ook erg leuk dat Daan Westerink en Linda Duits erbij waren. Zij zijn twee van de experts die ik voor het boek heb geïnterviewd. De anderen konden er helaas niet bij zijn.

Het signeren was een overweldigende ervaring. Het is een beetje gek om zo maar in een nieuw boek te gaan schrijven. Zeker met mijn moeilijk te lezen handschrift. En wat schrijf je er dan eigenlijk in? In ieder geval de naam van de koper zou je denken. Maar door de zenuwen slaagde ik erin om twee mensen een nieuwe naam toe te bedelen. Op zich slim natuurlijk: als je iemand die Phil heet Chris noemt, en hij kent toevallig een Chris, dan kan hij het boek cadeau doen en zelf nog een exemplaar kopen. Zo komen we wat sneller door de voorraad heen.

‘De boeken zijn bijna op!’ roept Esther Gasseling van Uitgeverij Xtra. Foto: Linda Delis.
Nuff said. Foto: Daan Westerink.

Overigens hadden we daar gisteren niet over te klagen want op een gegeven moment waren de boeken op. Er waren dus meer kopers dan boeken. Hopelijk is dat ook een voorbode voor de volledige verkoop van deze eerste druk, al vond ik het vervelend om mensen teleur te stellen. Hopelijk kan ik het goedmaken door binnenkort nog een krabbel in hun exemplaar te zetten, als ze dat willen.

‘Dit is de eerste en de laatste keer dat ik in de rij sta voor Michael Minneboo. De boekpresentatie is wel errug leuk en een groot succes!’ schrijft vriend Jooper op zijn fakebookpagina. De foto is ook van hem.

Op dit moment ben ik de middag nog een beetje aan het verwerken. Het was een overweldigende ervaring. Blij dat mijn ouders trots zijn, en om het enthousiasme bij mensen te zien. Ik kreeg nog een paar heel aardige presentjes van mensen, waaronder een oude Spinneman-comic. (Die laat ik binnenkort even zien.)

Via deze weg wil ik iedereen die aanwezig was (of aanwezig wilde zijn en niet kon komen) van harte bedanken. Het was voor mij een hartverwarmende middag.

Categorieën
Boeken Spidey's web Strips

Spidey’s web: Boekcontract getekend

Een paar weken geleden zat ik op de redactie van uitgeverij SubQ om het auteurscontract voor mijn debuut te tekenen. Mei 2017 komt Mijn vriend Spider-Man uit.

Foto: Bart Wessels.
Foto: Bart Wessels.

Natuurlijk ben ik superblij dat ik dit nieuws eindelijk kan melden! De afgelopen maanden was ik druk bezig met schrijven van Mijn vriend Spider-Man en dat zal de komende tijd ook nog wel het geval zijn.

Mijn vriend Spider-Man gaat over wat het betekent om fan te zijn van de stripheld, hoe Spider-Man mijn leven en dat van anderen verrijkt heeft en wat we van de strips kunnen leren. Ik laat experts aan het woord over verschillende onderwerpen, waaronder rouwdeskundige Daan Westerink over de dood van strippersonages en Dan Hassler-Forest over superheldencultuur. Mijn vriend Spider-Man biedt een unieke kijk in de wereld van de stripliefhebber en gaat in bredere zin dus over fancultuur. Mijn ervaringen zijn immers vergelijkbaar met die van fans van andere fictiefiguren, fans van sporters, popartiesten en kunstenaars.

Meer verklap ik nu nog even niet.

Wie is er nu niet fan van Spider-Man?
Wie is er nu niet fan van Spider-Man?

Met het schrijven en gepubliceerd krijgen van dit boek komt een grote wens uit. Een paar jaar geleden ben ik aan het project begonnen, maar vooral de laatste twee jaar heb ik er veel aan geschreven. De afgelopen maanden heb ik geen freelance klussen meer aangenomen om mij volledig op Spider-Man te richten. Daarom heeft dit blog een stuk minder updates dan anders: aan het einde van de dag ben ik wel een beetje uit geschreven.

Ik ben erg blij met het vertrouwen dat de mensen van SubQ in het boek en mij hebben. De samenwerking verloopt erg goed.

SubQ is een jonge uitgeverij die beeldverhalen en boeken over strips uitbrengt. Ze is een samenwerking tussen Uitgeverij Q en crossmediale productiestudio Submarine. De eerste uitgave van SubQ was het indrukwekkende Deserteur van Halfdan Pisket.

Categorieën
Bloggen

Blogcollege in herkansing: Blog over wat je boeit

Van de week stond ik weer voor een volle klas studenten van de Hogeschool Utrecht om over bloggen te praten. Dit keer waren de rollen echter omgedraaid: in plaats van een Q&A waarin de studenten mij vragen stelde over het medium, stelde ik hen vragen over hun blogplannen.

Illustratie: Emma Ringelberg
Illustratie: Emma Ringelberg

Samen met docent Daan Westerink ging ik bij de studenten langs om te horen wat hun plan en doel zijn voor het blog dat ze bij moeten houden. Een andere aanpak, maar niet minder leuk. Het ging om een klas met herkansers die in de zomer vier weken lang geacht worden in totaal 12 blogposts te schrijven in het kader van het lesprogramma blog. Dat een blog een journalistiek medium kan zijn, hoef ik niemand als het goed is meer uit te leggen. Het blijft wel altijd een interessante vraag hoe je als journalist je posts toch een persoonlijke insteek kunt geven.

Dicht bij jezelf
Die persoonlijke insteek begint al bij het onderwerp waar de studenten over gaan bloggen. Tot mijn grote plezier kozen veel bloggers in spe voor een onderwerp  dat dicht naar hun hart ligt. Een student wilde publiceren over de vertekende beeldvorming over Rusland. Hij is zelf van half Oekraïense afkomst en vindt dat het beeld dat de media van Rusland schetsen wel wat genuanceerder en minder bevooroordeeld mag zijn. Een andere student wilde kijken naar voorbeelden van Japanse cultuur in Nederland. Een studente wilde het fenomeen dat veel jongeren tussen de 18 en 25 van hun geloof vallen nader onderzoeken. Zelf was ze protestants opgevoed, maar liep ook met vragen hierover rond.

Als je over een onderwerp blogt dat je interesseert, kost het doorgaans weinig moeite om daar blogpost bij te bedenken. Wel kan het kiezen van welke vragen je wilt behandelen dan weer wat werk opleveren. Maar liever te veel keus dan te weinig.

Het nut van bloggen in het onderwijs
Volgens mij is het geven van blogles erg nuttig in een opleiding als journalistiek, want:

  • Je oefent je schrijfspier.
  • Je kunt experimenteren met verschillende mediavormen.
  • Je kunt heel snel iets produceren en publiceren.
  • Je kunt journalistiek bedrijven met een persoonlijke insteek.

Blogproblemen
Omdat de groep het vak moest herkansen, was ik benieuwd of er studenten waren die erg tegen het bloggen aan zaten te hikken. Dat bleek bij een aantal het geval te zijn. Een studente vertelde dat ze bang was dat wat ze maakte nog niet perfect is. Ik vertelde haar dat ze het idee van perfectie los moest laten. Je hoeft niet perfect te schrijven om een goede blogger te zijn. Wie te veel zijn best doet, kan geblokkeerd raken. Als je te veel kijkt naar mensen die het al helemaal ‘gemaakt’ hebben, kan dat ook een demper zijn op je creativiteit. Veel succesvolle bloggers zijn ook maar gewoon begonnen en het duurde een tijd voordat ze succes hadden.

Door iets veel te doen word je er beter in. Dat geldt voor schrijven, video’s maken, tekenen, koken en hardlopen. Alles dus eigenlijk.

Writer’s block
Natuurlijk komt het voor dat het schrijven soms niet wil vlotten terwijl je een deadline hebt. Daar heb ik namelijk ook wel eens last van. Wat mij dan meestal helpt is om, nadat ik alle informatie verzameld heb, toch maar bewoon te beginnen met schrijven. Die eerste paragraaf schrap ik later meestal, maar het schrijven ervan is wel nodig om op gang te komen. Daarna gaat het schrijven vaak alweer beter. Blijven staren naar een leeg scherm of uitstelgedrag werkt in dit soort gevallen averechts. Mocht je na publicatie toch nog een kromme zin of tikfout in je tekst tegenkomen, dan is dat geen probleem: in tegenstelling tot publicatie op papier kun je blogposts altijd aanpassen. Als journalist moet je er alleen opletten dat je zeker weet dat je informatie klopt voordat je publiceert, eindredactie op tekstniveau kan ook eventueel nog achteraf als je haast hebt.

Ik vond het inspirerend om al de verhalen van deze bloggers in spe te horen. Geen idee hoeveel er van hen uiteindelijk doorgaat met bloggen, maar zo lang de cursus duurt ben ik erg benieuwd naar wat ze gaan publiceren.