Categorieën
Bloggen

Blogvraag: Is het beter als alleen professionals zouden bloggen?

Via mijn Tumblr-blog kreeg ik de volgende vraag binnen, gesteld door een student van de HU die de opleiding journalistiek doet:

Ik ga een visie schrijven en het leek mij interessant om het te hebben over de kwaliteit van blogs, dat die beter zou zijn als alleen professionele mensen blogs zouden runnen. Mensen met een journalistieke achtergrond bijvoorbeeld. Ik ben zelf voor en tegen, maar ik wil echter graag uw mening weten. Bent u het hier mee eens of juist niet? Waarom? Ik hoor het graag, alvast bedankt!

Een interessante vraag, vandaar dat ik het antwoord in deze blogpost geef.

Nee, ik vind niet dat het beter zou zijn als alleen professionals een blog zouden runnen. In tegendeel. Professionals hebben vaak al een plek om hun stem te laten horen, namelijk ‘officiële’ media als kranten, televisie en radio. Een van de sterke punten van bloggen is dat iedereen via dit medium kan publiceren. Professionals, amateurs, iedereen die iets kwijt wil of moet. En dat geeft een enorme vrijheid. Die moet je niet willen inperken. Dankzij de software is het vrij eenvoudig om een blog te beginnen en wie er niet voor kan betalen, kan op gratis software als blogger of wordpress publiceren. Dit geeft iedereen de kans zijn foto’s, gedachtes, verhalen, anekdotes of misstanden te delen.

Kwaliteit is een lastig begrip om te duiden en of iets kwaliteit heeft is deels afhankelijk van de blogbezoeker. Die moet zelf oordelen of hij de informatie betrouwbaar vindt en of deze informatie voor hem of haar relevant is.

Laat ik strips als voorbeeld nemen, want daar hou ik me als journalist professioneel mee bezig. Ik vind het heel tof als liefhebbers van het medium een blog beginnen om erover te schrijven. Dit enthousiasme brengt anderen hopelijk ook over de streep om strips te gaan lezen.

Of, een serieuzer voorbeeld: burgers die blogs gebruiken om uit oorlogsgebieden te rapporteren. Dat zijn wellicht geen professionele journalisten, maar wat ze publiceren kan van onschatbare waarde zijn.

Een laatste voorbeeld: mensen die een wijkblog beginnen en zo buurtbewoners dichter bij elkaar brengen en allerlei projecten in de wijk opstarten. Dat kunnen dan niet professionele schrijvers, journalisten of fotografen zijn, ze produceren een waardevol, kwaliteitsblog.

Categorieën
Bloggen

Blogvragen n.a.v. 20 jaar bloggen

Illustratie: Emma Ringelberg
Illustratie: Emma Ringelberg

Dit jaar bestaat het fenomeen bloggen 20 jaar. Dat vond Karin Ramaker een mooie aanleiding om verschillende Nederlandse bloggers drie vragen voor te leggen. Aan mij stelde ze deze vragen ook. In het begin aarzelde ik. Hoewel ik het een sympathiek project vind, vroeg ik me af of ik nog iets te zeggen had over bloggen. Juist wel zo bleek, want ik bevond me net in een transitiefase. Door Karins vragen te beantwoorden kreeg ik de gelegenheid voor mezelf wat zaken op een rijtje te zetten. Aangezien dit ook belangrijk is voor de richting die mijn blog vanaf nu inslaat, publiceer ik hier de antwoorden ook.

Bedankt Karin dat je me hiervoor vroeg en voor het feit dat je vragen mij nieuwe inzichten verschaften.

1. Wat is de voornaamste reden dat je een blog bijhoudt?
De reden om te bloggen is in de loop der jaren veranderd. Eigenlijk schrijf ik mijn hele leven al artikelen, verhalen en dat soort dingen. Lekker rammen op een oude typemachine. Op de basisschool gaf ik samen met vriendjes diverse krantjes uit. Als tiener en twintiger hield ik een dagboek bij. Eerst in schriftjes, later digitaal op mijn pc. Tijdens mijn studie filmwetenschap ben ik journalistiek werk gaan doen, wat eigenlijk in het verlengde lag van wat ik al deed. Ik ben in 2006 begonnen met bloggen omdat ik als freelancer bepaalde ideeën voor artikelen niet bij opdrachtgevers kwijt kon maar die artikelen toch wilde schrijven. Bloggen was het perfecte medium om mijn activiteiten als schrijver en videomaker voort te zetten en een prachtige mogelijkheid om heel snel en direct mijn fascinaties met de wereld te delen. Online publiceren was een spannend en nieuw avontuur. Al snel werd mijn blog een platform om veel over strips te schrijven. Ik had de hoop dat ik als stripjournalist het medium bij een breed (online) publiek onder de aandacht kon brengen en dat er dan meer mensen strips zouden gaan lezen. Daarnaast was mijn blog een onderdeel van mijn site michaelminneboo.nl en dus tevens portfolio om potentiële opdrachtgevers te laten zien wat ik kan en wat ik voor ze kan betekenen.

Omslag van de prachtige stripbewerking van Don Quichote door Rob Davis.
Omslag van de prachtige stripbewerking van Don Quichote door Rob Davis.

De laatste tijd besef ik het promoten van de strip toch enigszins een donquichoteske missie is. Over strips zal ik altijd schrijven, want dat is nu eenmaal een van mijn grootste interesses, maar recent heb ik besloten dat mijn blog weer een plek wordt waar ik dingen ga publiceren waar ik zin in heb, zonder rekening te houden met de Nederlandse stripwereld. Al een tijd publiceerde ik namelijk stukken waarvan ik vond dat ik ze moest publiceren: nieuwtjes over strips, aankondigingen van exposities en nieuwe uitgaven, besprekingen, dat soort dingen. Daardoor werd het bloggen onderdeel van mijn dagelijkse werk en ging het me tegenstaan. Eigenlijk hoort bloggen geen werk te zijn. Tenzij je voor een bedrijf blogt wellicht. Om de lol er weer in terug te krijgen heb ik besloten al die verplichtingen los te laten. Nu is het blog dus eigenlijk weer terug bij het begin: Minneboo’s fascinaties en verwonderingen.

2. Wat is altijd constant gebleven in je blog en hoe je blogt en wat is door de jaren heen veranderd?
Ikzelf ben de constante factor: ik ben aanjager, schrijver en hoofdredacteur van mijn blog. Constant zijn ook de onderwerpen waarover ik schrijf: strips, media, koffie en film, daarnaast soms wat persoonlijke stukken, maar ik zou mezelf niet als digibitionist willen bestempelen. Daarvoor hou ik privé toch teveel afgeschermd. De manier waarop ik mijn blogposts onder de aandacht breng is wel aanzienlijk veranderd, wat alles te maken heeft met sociale media. Vroeger plaatste je je artikel online en kwamen mensen uit zichzelf of via rss-feeds bij je langs. Nu moet je veel meer werk maken van het onder de aandacht brengen van je content, via Facebook en Twitter. De bloggers zijn dus marketeers geworden. Eigenlijk is dat een ongelukkige ontwikkeling. Maar goed, als je zegt: ‘het maakt me niet uit hoeveel bezoekers ik trek’, dan hoef je er natuurlijk niet aan mee te doen. Aangezien ik geen adverteerders tevreden hoef te houden, hoef ik niet per se te pluggen op Facebook of Twitter. Maar dat niet doen, scheelt wel bezoekers, aangezien iedereen aan een Facebookinfuus lijkt te zitten.

3. Kun je een moment beschrijven waardoor je blog zijn waarde en kracht liet zien?
Over het algemeen gezegd heb ik door het online publiceren contacten gelegd met mensen die ik in het echte leven niet zo snel ontmoet had. De meerwaarde is dat je eens met elkaar afspreekt. Daar zijn mooie vriendschappen uit ontstaan. Verder heb ik werk gekregen via mijn blog: stukken voor de krant geschreven, blogcolleges en lezingen. Daarbij merk ik dat mijn blog in de stripwereld is opgevallen: mijn artikelen en video’s worden gelezen en bekeken door stripmakers en –lezers. De belangrijkste waarde van bloggen is echter een persoonlijke: je gaat er beter van schrijven, juist omdat je het zo veel doet. En daarnaast is het natuurlijk ontzettend fijn om je eigen podium te hebben.

Categorieën
Bloggen

Blogvraag #5

Illustratie: Emma Ringelberg

Na zes jaar bloggen is het tijd om mezelf en mede-bloggers wat vragen te stellen over het hoe en waarom van bloggen. Wat is jouw antwoord op deze kwestie?

Wat is een blog in jouw ogen?

Mijn antwoord: mijn blog is een vrijplaats, mijn zeepkist, maar bovenal het virtuele visitekaartje van mijn freelance praktijk. Een plek om opdrachtwerk te tonen aan potentiële opdrachtgevers.

Het is tevens een virtueel prikbord waarop ik kan laten zien wat er op stripgebied allemaal voor moois verschijnt.

Technisch bekeken is een blog een website waarop geregeld een nieuwe post op gepubliceerd wordt. Maar hoe zie jij het medium blog?

Update: Karin Ramaker en Marco Raaphorst gaven antwoord op hun eigen blog.

Categorieën
Bloggen

Blogvraag #4

Illustratie: Emma Ringelberg

Na zes jaar bloggen is het tijd om mezelf en mede-bloggers wat vragen te stellen over het hoe en waarom van bloggen. Wat is jouw antwoord op deze kwestie?

Voor wie blog je? (Heb je een specifiek publiek voor ogen?)

Ik blog voor een divers publiek. Aangezien ik als freelancer veel over strips schrijf, blog ik ook veel over het beeldverhaal. Een deel van mijn publiek bestaat dan ook uit stripliefhebbers en stripmakers. Daarnaast krijg ik veel bloggers over de vloer en mensen die met media bezig zijn (social, nieuwe en andere vormen van media.) Maar ook vrienden weten mij online te vinden. En niet te vergeten: (potentiële) opdrachtgevers! En verdwaalde googlers.

Eigenlijk schrijf ik ieder blog dat onder een specifiek thema gaat voor de daarbij horende doelgroep.

Maar goed, voor wie blog jij? En heb je een specifiek publiek voor ogen?

 

Categorieën
Bloggen

Blogvraag #3

Illustratie: Emma Ringelberg

Na zes jaar bloggen is het tijd om mezelf en mede-bloggers wat vragen te stellen over het hoe en waarom van bloggen. Wat is jouw antwoord op deze kwestie?

Waarom blog je?

Het is een heel basale vraag, maar eentje die een blogger zich geregeld zal stellen. Je begint namelijk ooit aan een blog voor een bepaalde reden, maar in de loop der tijd kan je motivatie veranderen of zelfs helemaal verdwijnen. Op een ochtend word je wakker en denk je: Waarom blog ik eigenlijk?

In de afgelopen zes jaar, vandaag is mijn blogverjaardag ook al vierde ik die eerder, is mijn motivatie sterk veranderd. Ik heb geblogd omdat ik stukken wilde publiceren die ik niet bij opdrachtgevers kwijt kon, omdat ik een schrijver ben die moet schrijven en gelezen wil worden, ik heb geblogd vanwege zelfbevlekking, zelfpromotie, om mijn werk te laten zien, omdat ik het leuk vond, omdat ik vond dat ik het moest doen, mij verplicht voelde om te bloggen, omdat ik strips/films/boeken onder de aandacht wilde brengen, uit zelftherapie, om dingen in de groep te gooien, doordat ik geïnspireerd raakte door andere bloggers, etc, etc. Maar bovenal, en dat realiseerde ik me recent eindelijk weer na lange tijd, bovenal blog ik omdat ik er plezier in heb.

En jij, beste collega-blogger, waarom blog jij?

Categorieën
Bloggen

Blogvraag #2

Illustratie: Emma Ringelberg

Na zes jaar bloggen is het tijd om mezelf en mede-bloggers wat vragen te stellen over het hoe en waarom van bloggen. Wat is jouw antwoord op deze kwestie?

Waar zou je nooit over DURVEN bloggen?

Nou ja, niet durven is een groot woord, maar ik zou nooit over mijn seksleven bloggen. Ook uit respect voor mijn vriendin. Dat is iets tussen ons en hoeft niet openbaar gemaakt te worden. En nu we het toch over seks hebben: Peter Breedveld heeft eens uitvoerig geschreven over welke porno hij opwindend vindt en welke niet naar aanleiding van YouPorn, de porno-versie van YouTube. Dat is niet alleen een van de best gelezen posts op Frontaal Naakt, het is voor mij ook een stap te ver en valt voor mij in de categorie: Don’t need to know, al bewonder ik Breedveld om zijn openheid en is het een zeer vermakelijke tekst.

Maar hou zit het bij jou, collega-blogger? Waar zou jij nooit over DURVEN bloggen?

Categorieën
Bloggen

Blogvraag #1

Illustratie: Emma Ringelberg

Na zes jaar bloggen is het tijd om mezelf en mede-bloggers wat vragen te stellen over het hoe en waarom van bloggen. Wat is jouw antwoord op deze kwestie?

Wat als je iedere blogpost schrijft
alsof het je laatste is…?

Een cliché dat ik vaak hoor is dat je het maximale uit je leven moet halen: leef iedere dag alsof hij de laatste is. Als je die analogie doortrekt naar het bloggen, dan zou je dus van iedere blogpost die je schrijft het beste moeten zijn van wat je in je hebt. Dus schrijven alsof die blogpost niet beter kan, alsof dit je ultieme statement is. Ik kan me daarin vinden in zover je achter je blogpost moet staan: je moet staan voor wat je zegt en beweert. Maar iedere blogpost als mijn ultieme statement zien, zou mij verlammen in het schrijven. Ik zou te veel wikken en wegen en die blogpost zou misschien wel nooit afkomen. Of ik zou de tekst publiceren om er daarna nog eindeloos aan te schaven en te herschrijven. Je kunt je afvragen of dat allemaal daadwerkelijk een goed blog oplevert. Veel stukken die ik spontaan op papier zet, leveren de meeste reacties op en maken mijn blog levendig. Zoals Edwin Mijnsbergen laatst adviseerde: ‘Schrijven vanuit je hart. Eerst publiceren en dan pas nadenken!’

Bloggen moet vooral een vrije vorm van publiceren zijn wat mij betreft. Maar hoe zit dat met jou? Wat als jij iedere blogpost schrijft alsof het je laatste is? Ik hoor ’t graag!