Monday morning, there came quite a bit of noise from the street. It came from this huge vacuum cleaner. Apparently they use the monster to clean up the big trashcans. It’s the first time I saw one of those. Quite impressive. It took the guys about half an hour to clean three trash holes.
Striptekenaar Luc Cromheecke werkt graag samen met scenaristen. Een van zijn vaste partners is Laurent Letzer. Samen bedachten ze Tom Carbon, Ben de Boswachter en het vreemdsoortige stripfiguurtje Plunk.
Letzer en Cromheecke ontmoetten elkaar zo’n dertig jaar geleden op de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen. Een paar jaar daarvoor waren van Cromheecke al enkele strips geplaatst in het Vlaamse stripblad Robbedoes. ‘De redactie van Robbedoes vond dat mijn strips goed getekend waren, maar dat ik aan de scenario’s nog wat moest werken.’ De stripmaker nam de raad ter harte: ‘Ik kan wel wat schrijven en heb het ook veel gedaan, maar ik functioneer beter als aangever van een scenarist die op dezelfde golflengte zit als ik. ‘
Croissantjes
Die scenarist is Laurent Letzer. Cromheecke maakte kennis met Letzers typische gevoel voor humor toen er op de academie in Antwerpen een vreemd verhaal circuleerde over croissantjes die van de maan komen. Het bleek bedacht te zijn door ene Letzer, die in dezelfde klas zat als Cromheecke. Samen bewerkten ze dat verhaal tot een stripje over Tom Carbon. De strip viel meteen in de smaak bij zowel de redactie van Robbedoes als het Franse Spirou. Met enige regelmaat verscheen er vanaf dat moment een Tom Carbon-verhaal, het eerste album werd praktisch op school getekend.
En daar is Plunk!
Samen creëerden Letzer en Cromheecke ook Plunk, het meest triestige, buitenaardse stripfiguur dat de Europese stripwereld kent. Hoewel Plunk debuteerde als bijfiguur in de strip Taco Zip – een komische strip die Cromheecke maakte met Gert Wijninckx – ligt de oorsprong van Plunk ergens anders. Toen het Belgisch Centrum van het beeldverhaal werd geopend, hadden ze een tentoonstelling over hoe een strip gemaakt wordt. Stripduo’s kregen elk een opdracht om een fragment van de ontwikkeling van een strip te illustreren en Cromheecke en Letzer deden dat voor de fase merchandising. Cromheecke: ‘We bedachten een zo’n idioot mogelijk stripfiguur, dat eigenlijk niet in het echt zou kunnen werken, en maakten daar echte merchandise voor. Samen met de mensen van het museum hebben we namaakboeken gemaakt, poppetjes, kaarsen, badhanddoeken en zelfs onderbroeken met daarop Plunk.’
Toen in 2006 de hoofdredacteur van Spirou hen vroeg een nieuw stripfiguurtje te creëren, was Plunk een van de ontwerpen die Cromheecke en Letzer voorstelden. De rest is geschiedenis. Plunk wordt tegenwoordig zelfs in het Arabische striptijdschrift Majid Magazine gepubliceerd.
‘Tom Carbon en Plunk zijn 100 procent Laurent. De genialiteit zit in zijn manier van denken. In het laatste album is heel duidelijk dat Tom Carbon eigenlijk een soort van klootzakske is. Hij heeft een verschrikkelijk egoïstische kijk op de wereld. Net als Plunk eigenlijk. Als je Plunk goed leest, zie je dat hij een buitenstaander is die niet heel positief is. En dat is echt wel hoe Laurent ook is,’ zegt Cromheecke lachend.
‘Hij heeft ook een heel rare kijk op de wereld. Ik denk dat hij op een grappige manier een beetje autistisch is.’
Grondig
Het duo werkt heel nauw met elkaar samen. Letzer tekent zijn scenario’s, in een wat Cromheecke een ‘naïef realistische tekenstijl’ noemt. Cromheecke maakt van de scenario’s zijn eigen versie in potlood. Hij bepaalt dan zijn eigen découpage en past, wanneer gewenst, de dialogen aan. Dan stuurt Cromheecke zijn versie per e-mail terug naar Letzer, waarna ze elk plaatje met elkaar minutieus bespreken. Ze doorgronden elk detail van de grap.
‘Dat vind ik heel leuk, want dat is echt heel serieus bezig zijn met heel onnozele dingen,’ zegt Cromheecke. ‘Soms is de grap, als je die zou vertellen, minder goed, maar de manier van vertellen maakt zo’n grap dan juist heel leuk. We proberen dat zo goed mogelijk uit te puzzelen.’ Het nadeel van deze methode is dat het strips maken relatief langzaam gaat. Als het duo hard doorwerkt en weinig afgeleid wordt, kunnen ze twee pagina’s Plunk per week produceren.
Tom Carbon gaat op dit moment iets sneller. Na een pauze van dertien jaar hebben de heren hun eerste held opnieuw tevoorschijn gehaald en werken er graag aan. Ze maken nieuwe grappen voor Spirou en tv-tijdschrift Humo. Volgend jaar verschijnen bij Uitgeverij Glénat ook twee complete delen met alle reeds gepubliceerde Tom Carbon-verhalen. Ondertussen gaan de heren zelf door met de publicatie van losse Nederlandse albums, waarvan in september alweer de derde verschijnt. Ze zitten dus niet stil.
Ondanks het soms trage tempo is Cromheecke zeer in zijn nopjes met zijn vaste scenarist: ‘Ik vind Laurent de beste schrijver waar ik mee werk. Het zijn de grappen die mij het meeste aan het hart liggen. Ik zou heel moeilijk zonder hem kunnen.’
Dit artikel is ook in Eppo#07 (2011) gepubliceerd.
All around the Netherlands and in some places in Belgium – in Barcelona in Spain even, you can find these stickers on the street. The crazy white rabbit Bunbun is travelling around the world. Curious? Check out this site.
Bloggen en bloggers, ik krijg er geen genoeg van. Ik vind het niet alleen een interessant medium, ook geniet ik dagelijks van de mooie dingen die mensen voor hun plezier publiceren. Daarom de onregelmatig verschijnende reeks video’s waarin bloggers kort en bondig aan het woord komen. Vandaag is het woord aan Josephine en Asha!
Deze twee bloggers hebben een bijzonder verhaal: het zijn moeder en dochter. Twee generaties bloggers in één gezin dus. Asha keek het bloggen af van ma, maar schrijft toch wel heel anders. Jospehine Bronsgeest blogt onder de naam Sisterdew, Asha Schoonheid doet het onder andere op Plastikc.nl. Ik sprak de dames tijdens het Blogbal een paar weken geleden. (Vandaar die bitterbal.)
Daily Webhead: Bloggers Josephine & Asha from Michael Minneboo on Vimeo.
Toen ik Gert Jan Pos vorig jaar sprak over Mooi is dat!, het boek vol met verstrippingen van Nederlandse en Vlaamse literatuur, zei hij al dat hij zat te denken aan een vervolg, maar dit keer met verstrippingen van films. Dat vervolg gaat er komen.
De titel Wat zien ik? verwijst naar de film van Paul Verhoeven uit 1971. Het boek zal éénpagina-verstrippingen bevatten van Nederlandse speelfilms. Net als bij Mooi is dat! mogen de stripmakers kiezen uit een lijst met honderd titels. Deze lijst is samengesteld uit de favorietenlijstjes van vijfentwintig filmkenners. Verschil met de vorige keer: dit keer doen er geen Vlaamse stripmakers mee.
Pos, stripintendant bij het Fonds BKVB, werkt voor dit project samen met de animatie-intendant van het Filmfonds, het Nederlands Filmfestival en Eye Film Instituut.
Aan Jos van der Burg in de Filmkrant laat Pos weten dat we het boek niet voor het Nederlands Film Festival in september mogen verwachten. Zelf zwaait hij in oktober af als intendant.
Auteur Tommy Wieringa was erg te spreken over de verstripping van Joe Speedboot in Mooi is dat!. Hieronder een video van zijn speech tijdens de opening van de expositie over Mooi is dat! in de OBA.
Daily Webhead: Tommy Wieringa spreekt op expositie “Mooi is dat!” from Michael Minneboo on Vimeo.
De Vlaamse stripmaker Brecht Evens is genomineerd voor een Eisner award. Met The wrong Place, de Engelse vertaling van Ergens waar je niet wil zijn, maakt Evens kans in de categorie ‘Best painter/multimedia artist (interior art)’.
De winnaars worden in juli op het Comic-Con International in San Diego bekendgemaakt.
Eerder viel de stripmaker al in de prijzen voor Ergens waar je niet wilt zijn.
Op het stripfestival van Angoulême won het boek de Prix de l’Audace, een onderscheiding voor een beeldverhaal waar veel lef en experiment in steekt. In eigen land won Evens eerder de Vlaams-Nederlandse Willy Vandersteenprijs. Van deze graphic novel verschijnt binnenkort overigens een derde druk.
Evens is niet de eerste Vlaamse stripmaker die genomineerd is voor een Eisner. Vorig jaar werd Willy Linthout genomineerd in twee categorieën voor Jaren van de olifant. Ook Eric Heuvel was toen genomineerd voor de Engelse versie van De Ontdekking. Beide stripmakers wonnen toen de prijs niet.
De Eisner Awards zijn de Oscars onder de stripprijzen, vernoemd naar de Amerikaanse stripmaker Will Eisner (1917-2005). Net als de Oscar omvatten de Eisners te veel categorieën en worden ze jaarlijks uitgereikt. Zie hier de lijst van alle nominaties dit jaar.
Recent vroeg PixelPrinses of ik eens met een analytisch oog naar de site van haar en Martha wilde kijken. Ze runnen sinds kort een bedrijfje waar ze voor mensen teksten voor speciale gelegenheden schrijven. Bijvoorbeeld een speech of zelfs een liefdesbrief.
Nu gebeurt het wel vaker dat mensen mij vragen om naar hun site of blog te kijken, vooral sinds ik ben geïnterviewd over bloggen. Hieronder de korte, uit de losse pols geschreven, analyse die ik van hun site Write (Ad) Vice maakte. Misschien heb je er zelf ook wat aan.
Allereerst hebben de dames een leuk concept bedacht. Ze hanteren een vlotte schrijfstijl die mensen zal aanspreken.
Kies een goede bedrijfsnaam
Ik heb mijn bedenkingen bij de naam ‘Write Vice‘. Ze willen met die naam naar de tv-serie Miami Vice verwijzen, maar ‘Vice’ staat in die context voor de politieafdeling die zich bezighoudt met het bestrijden van prostitutie en drugs. Volgens het woordenboek kan met ‘vice’ ook gebrek of onvolmaaktheid worden aangeduid. Niet echt een positieve benaming voor je bedrijf dus. (Inmiddels heeft Pixelprinses er alvast Write Ad Vice van gemaakt, dus dat is een vooruitgang.)
Toon voorbeelden van je werk
Het is belangrijk om te laten zien wat je aanbiedt. Ik zou als potentiële klant graag wat voorbeelden zien van eerder werk. In dit geval bijvoorbeeld een speech of een toespraak. Eventueel bij liefdesbrieven en een begrafenisspeech geanonimiseerd vanwege privacy.
Voorkom dubbele informatie
Onder de button ‘About’ staat hetzelfde als op de homepage. Dat is dubbelop en dus onnodig. Zeker als je bedenkt dat er op de site nog een tekst staan onder de button ‘Teamwork’, waarin de schrijfsters zichzelf voorstellen. Het is beter deze teksten te combineren en onder ‘About’ zetten.
Laat zien wie je bent
De profielteksten zijn persoonlijk. Het is goed om te laten zien wie je bent, dan weet de klant met wie hij te maken heeft.
Ook hier mogen de teksten zo concreet mogelijk zijn. Als je zegt dat je webredacteur bent van verschillende sites, is het goed om een paar sites bij naam te noemen. Ook als je columns schrijft voor een ‘bekende website’ zegt me dat niet veel. Het is te abstract, het is beter om zaken te concretiseren. Dat je bijvoorbeeld voor de Volkskrant schrijft, staat beter dan dat je in een grote landelijke krant wordt gepubliceerd. Bekende namen en professionele publicaties staan nu eenmaal goed op een cv.
De dames hebben er ook een foto van zichzelf bijgezet, prima natuurlijk.
Een volgende keer komen we nog over blogs bij een freelance-site te spreken, over layouts en visualisaties.
Hij stond op het perron, te wachten langs het spoor. De stevige grip rond het handvat van zijn aktetas maakte zijn knokkels wit. De wind trok hard aan de panden van zijn jas. Het was guur.
De klok tikte traag, alsof iedere seconde een uur zou duren. Hij begon weer verkouden te worden, hij voelde het.
Het was druk op het perron. Ook anderen stonden te wachten. Hij herkende sommige gezichten. Die stonden er wel vaker, net als hij.
Die vrouw met die brede wenkbrauwen en dikke rode lipstick. Ze had vandaag haar hondje thuisgelaten. Gelukkig, dat beest kon zo keffen. Die vrouw waarschijnlijk ook, maar ze hadden nog nooit een woord gewisseld. Dat vond hij wel fijn, want praten was ook zo banaal. En waar moest je het over hebben? Je zou je maar de vraag stellen of de trein vandaag wel zo komen… En die vraag stellen betekende ook dat je hem moest beantwoorden, en dat deed hij liever niet.
Vroeger had hij wel eens een poging gewaagd, bij zo’n werknemer in uniform. Die zou toch moeten weten waar hij mee bezig was, die zou toch op de hoogte moeten zijn van het schema. Helaas, het antwoord was steevast een meewarige blik of – erger – het onverschillig schoudersophalen. Men had geen idee hoe laat de trein kwam en of hij vandaag wel zo komen. Niemand leek iets te weten. Het leek ze ook niets te kunnen schelen. Zij zaten ook maar gewoon hun tijd uit tot ze weer naar huis konden.
Hoopvol wachten. Meer konden ze niet doen. Waar moesten ze anders heen? Wat moesten ze anders doen? Om zelf een weg in te slaan kwam niet in ze op. Om het perron af te lopen, de trap af, het veld in, evenmin.
Bovendien mocht je niet van het perron af. Aan het einde stond immers een groot bord met daarop de sancties die je kreeg opgelegd als je zoiets wel zou wagen. Nee, het was beter om te blijven wachten op de trein.
En daarom stonden ze al weken iedere dag op het perron. Uren wachten. Twijfelen. Om uiteindelijk weer onverrichter zaken naar huis te gaan. Want de trein kwam niet. Die zou nooit komen.
Bloggen en bloggers, ik krijg er geen genoeg van. Ik vind het niet alleen een interessant medium, ook geniet ik dagelijks van de mooie dingen die mensen voor hun plezier publiceren. Daarom de onregelmatig verschijnende reeks video’s waarin bloggers kort en bondig aan het woord komen. Vandaag is het woord aan Jooper!
Jooper blogt sinds 2009. Dat hij kan schrijven weet ik al sinds een kortlevend blogproject waar Jooper, evenals Paul Stellingwerf aan meewerkten. Toen is het blogvuur kennelijk aangewakkerd. Gelukkig maar, want ik lees zijn blog graag. Hij is een van die eigenzinnige stemmen die het web verrijken. Iemand die schijnbaar met weinig moeite zijn visie op papier weet te zetten. Kortom, lees dat blog!
Daily Webhead: Blogger Jooper from Michael Minneboo on Vimeo.
De expositie loopt van 15 april tot en met 31 mei. Genoeg tijd dus om je aan het werk van deze geestdriftige tekenaar te vergapen. Maar het leukste is natuurlijk de man himself te ontmoeten tijdens de opening op 15 april.
Check ook Baekens blog en onderstaand video-interview dat ik maakte op de Stripdagen 2009: