Het leukste om te schrijven zijn de spontane blogjes. De dingen die je even kwijt wilt aan de wereld kosten doorgaans de minste moeite om te schrijven. En omdat alles er zo spontaan uitrolt lijk je ook zonder zelfcensuur te schrijven. Vaak levert dat niet alleen ‘eerlijke’ verhalen op; ook maken deze verhalen ook de meeste reacties los.
Nu ik met sabbatical ben probeer ik bewust niet te bloggen om me even niet verplicht te voelen iets te schrijven. Ontmoeten als het ware. Uiteindelijk moet dat leiden tot een ontspannen manier van bloggen. Maar dat niet-bloggen moet natuurlijk ook weer niet te krampachtig gaan. Wanneer ik zin heb, schrijf en publiceer ik. Zoals nu dus.
Tijdens de stripdagen Haarlem verscheen het nieuwste nummer van Zone 5300 met daarin speciale aandacht voor zes Turkse stripmakers. In december verschijnt echter het HONDERDSTE NUMMER van dit tijdschrift gewijd aan strips, cultuur en curiosa.
Alles is vooralsnog mogelijk, dus hou u niet in (alleen dat interview met Elvis zal wat moeilijk worden). Reageren maar!
De niet-faceboekers kunnen ook een mailtje naar de redactie sturen: info[at]zone5300.nl.
Geen idee wat Zone 5300 is of heb je zin in wat achtergrond? In 2009 interviewde ik Tonio van Vugt, mede-initiatiefnemer en co-hoofdredacteur, tijdens het 15-jarig bestaan van het blad.
Houd hem niet tegen je oor, draag hem niet in je binnenzak en leg hem niet vlak naast je op het nachtkastje: de mobiele telefoon. Want de straling die ons mobieltje uitzendt is mogelijk kankerverwekkend, zegt de Wereldgezondheidsorganisatie die vorig jaar onderzoek deed naar gezondheidsrisico’s en mobiel bellen.
In Frankrijk mogen kinderen onder de veertien niet op school bellen met een mobiel omdat de straling dwars door hun hersenen gaat. Bij volwassenen, waarvan de schedel dikker is, komt er minder straling binnen, maar toch staat er in iedere gebruiksaanwijzing dat je je telefoon minstens 15 mm van je hoofd moet houden als je belt. Dat doet dus niemand, want dan kun je je gesprekspartner niet goed horen.
Overheid is laks
Ook weet bijna niemand dit. Hoe dat komt? De Nederlandse overheid waarschuwt niet, omdat het verband tussen gebruik van de mobiele telefoon en de toename van hersentumoren ‘niet onomstotelijk is bewezen’. Ja, ja, het zal wel door de sterke telecommunicatie lobby komen. Jarenlang zweeg de Nederlandse overheid ook over de negatieve gevolgen van het roken door de sterke tabakslobby terwijl er in de jaren vijftig al duidelijke tekenen waren dat roken zeer ongezond is. Ook reageerde onze regering veel te laat op de gevaren van asbest terwijl allang duidelijk was dat het inademen van stofdeeltjes dodelijke gevolgen heeft.
Nuttig hè die politici in Den Haag….
Kijk en huiver zou ik zeggen. Ik ga vanaf nu proberen eraan te denken mijn mobiel niet in mijn broekzak te stoppen voordat er een derde bal bijgroeit.
Dit bericht kreeg ik net binnen. Gefeliciteerd, Joost!
Striptekenaar (illustrator, architect en vormgever) Joost Swarte wint de Marten Toonderprijs 2012, de belangrijkste Nederlandse stripprijs. Swarte is de derde winnaar; de eerste winnaar, in 2010, was Jan Kruis, de tweede Peter Pontiac. De Marten Toonderprijs is een oeuvreprijs die wordt uitgereikt aan een striptekenaar die een bijzondere bijdrage heeft geleverd aan het beeldverhaal.
Er is niemand in Nederland die nog nooit een tekening van Joost Swarte heeft gezien. Hij gaf vorm aan postzegels, affiches, horloges, huizen, glas-in-loodramen en telefoonkaarten, voortdurend gebruikmakend van een zeer uitgesproken stripidioom. Hij combineert een grote inhoudelijke vrijheid met een traditionele en sterk grafische tekenstijl.
Joost Swarte muntte in 1976 de term ‘klare lijn’: een definitie die van toepassing is op zijn eigen opgeruimde stijl, maar die met terugwerkende kracht ook van toepassing bleek op Kuifje. De klare lijn is een internationaal begrip met Joost Swarte als een van zijn belangrijkste vertegenwoordigers. Swarte heeft in bijna heel Europa geëxposeerd – van Barcelona tot Groningen; van Angoulême tot Boedapest – , is gelauwerd en geridderd voor zijn oeuvre. Swarte (1947) studeerde industriële vormgeving in Eindhoven en begon zijn eigen blad Modern Papier. Hij tekende strips als Jopo de Pojo, Katoen + Pinbal en Anton Makassar. In januari 2012 verscheen de lang verwachte verzamelbundel Bijna Compleet.
Voor Vrij Nederland maakte hij de serie ‘Niet zo, maar zo’: tekeningen die een bedriegelijke logica hebben. De klare lijn leent zich ook uitzonderlijk goed voor illustraties. Swarte illustreerde Nescio’s drie novellen De uitvreter, Titaantjes en Dichtertje. Hij levert, onder andere, geregeld illustraties aan het prestigieuze weekblad The New Yorker. Voor datzelfde blad maakt hij de strip ‘We’ll Make It’. Hij was ook betrokken bij de opzet en inrichting van het Musée Hergé in Louvain-la-Neuve, was de initiatiefnemer van de Stripdagen Haarlem en medeoprichter van stripuitgeverij Oog & Blik. Eind 2012 verschijnt zijn nieuwe boek Niet zo, maar zo! Een handleiding voor eigentijds leven.
De jury van de Marten Toonderprijs bestond uit Vic van de Reijt, uitgever bij Nijgh en Van Ditmar, Mieke Gerritzen, directeur van het MOTI in Breda en striptekenaar Wasco, voorzitter van de jury was Gert Jan Pos, voormalig intendant strips van het Fonds BKVB dat inmiddels is gefuseerd tot Mondriaan Fonds. De prijs van €25.000 wordt beschikbaar gesteld door het Mondriaan Fonds en wordt op zaterdag 8 september uitgereikt in Breda tijdens het Stripfestival Breda. De prijs draagt bij aan de erkenning van de strip in Nederland.
Een plaatje uit de fantastische strip: ‘Daredevil: Born Again’ die ik nu aan het herlezen ben. Tekst is van Frank Miller, tekening door David Mazzucchelli. Dit is een van de beste Daredevil-strips ooit. Ik kocht een exemplaar op de Stripdagen Haarlem. Ik heb al jaren een Nederlandse uitgave, maar het taalgebruik van Miller – die erg goed is in accenten schrijven – komt toch het beste in de oorspronkelijke versie tot zijn recht.
Pauze van mijn werk of niet, natuurlijk heb ik wel de Stripdagen Haarlem bezocht dit weekend. Dit is immers het leukste stripfestival van de Lage Landen. Op de boekenbeurs liep ik Michiel van de Pol tegen het lijf. Van de Pol heeft net een nieuwe graphic novel uit: Scherpschutters.
Deze striproman werd 2 juni gespresenteerd, dus ik heb nog geen tijd heb gehad om hem te lezen, maar aangezien Terug naar Johan, Michiels vorige boek, een prachtig verhaal is, was ik erg benieuwd naar waar zijn nieuwe striproman over gaat. Dus dat heb ik even aan de sympathieke stripmaker gevraagd.
De muziek in deze Daily Webhead is weer als vanouds van Marco Raaphorst.
