Dit is het eerbetoon aan George R. Romero dat in 2005 in Schokkend Nieuws verscheen. De tekenaar ervan is natuurlijk Erik Kriek.
Ik schrijf natuurlijk, want Kriek kan als geen ander prachtige horrortaferelen op papier zetten. Check zijn In the Pines of het Onzienbare maar eens. Van het eerste boek is recent trouwens een Engelse editie verschenen.
Bart van der Put schreef de tekst van bovenstaand eerbetoon aan de horrormeester.
George Romero, de filmmaker die ons zombies bij de vleet bracht, is niet meer. Hij overleed op 77-jarige leeftijd aan longkanker. Als regisseur en co-auteur van Night of the Living Dead (1968) creëerde Romero de filmzombie zoals we die tegenwoordig nog steeds kennen.
Het gekke aan Night of the Living Dead is dat de rechten daarvan vrij zijn. Hierdoor zie je vaak een fragment van deze film in andere horrorfilms voorbijkomen. Je hebt Night of the Living Dead dus vaker gezien dan je denkt. En als dat nog niet het geval is: de film staat gewoon op YouTube.
Zelf heb ik niet zoveel met zombies: ze doen me teveel aan religieuze dwaallichten denken en aan CDA’ers. Toch vind ik de zombiefilms van Romero wel boeiend, omdat hij zijn zombies vaak gebruikte voor maatschappijkritiek: zo hekelde hij de consumptiemaatschappij door Dawn of the Dead in een winkelcentrum te laten afspelen.
Zombies winnen altijd
Het enge aan zombies is dat je uiteindelijk niet aan ze kan ontsnappen, want ze zijn altijd met meer. Ook al strompelen ze en denk je dat je altijd sneller dan de zombies kan rennen, uiteindelijk word je door de massa ingesloten. Ik zie hierin de metafoor dat de domme massa het altijd zal winnen van intelligente mensen. En dat zie je bijvoorbeeld al bij cultuur: de interessante films, de boeiende strips en kunst worden door veel minder mensen gewaardeerd dan domme series, films en muziek. Uiteindelijk winnen de zombies altijd. Dat neemt niet weg dat we weerstand moeten blijven bieden.
George A. Romero (1940-2017).
(Met dank aan Eric van der Woude die de mooie illustratie twitterde.)
Het boek ligt ook bij Athenaeum in Amsterdam, op het Spui 14-16, vertelde Robert Schuit. Altijd fijn als mensen zo’n berichtje mijn kant opsturen. Vooral als blijkt dat ze ook nog een exemplaar hebben gekocht.
