Denny O’Neil, toentertijd de redacteur van de Batman-titels bij DC Comics, was zo onder de indruk van hoe Anton Furst Gotham City had vormgegeven in de eerste Batman-film van Tim Burton, dat hij de production designer vroeg een portfolio te maken met hoe volgens hem Batmans woonplaats eruit zou zien.
Tot O’Neils verbazing zei Furst daarop ja en maakte oogstrelende illustraties van Gotham. Prompt besloot O’Neil dat Gotham City er in de Batman-strips zo ook uit moest zien. Maar hoe kreeg hij het voor elkaar om de stad opeens van de een op andere comic van uiterlijk te doen veranderen? Daarover gaat deze vlog.
New Yorkse metro in het Marvel Universum anno 1988. Illustratie John Romita Jr. (Daredevil #252)
New Yorkse metro in het Marvel Universum anno 1988. Illustratie John Romita Jr. (Daredevil #252)
Daredevil vol. 1 252.
Art: John Romita Jr & Al Williamson
Nu ik gestopt ben met Tumblr komt er ook een eind aan het blog Comic Book Cities dat ik daar had. Een blog dat nooit echt helemaal tot bloei kwam, terwijl het toch een leuk idee is. Het concept was simpel. Op het blog publiceerde ik stripplaatjes waarop steden op een interessante manier verbeeld zijn. Natuurlijk zit daar veel New York tussen, want die stad kom ik in de comics van Marvel het meeste tegen.
Stripsteden kunnen bestaande steden zijn, maar ook het fantasierijke werk van Moebius komt in aanmerking. Het leek me leuk om van dat blog gewoon een nieuwe rubriek op deze site te maken.
Omdenken Dat vind ik dan weer positief aan het hele Tumblr-debacle: dat ik me meer ga concentreren op deze site. En dat ik nu bewust meer tijd ga reserveren om te schrijven aan smallpress-boekjes en een roman met de tijd die ik overhoud doordat ik minder op sociale media aanwezig ben.
Die back-up bestaat uit een map met alle afbeeldingen en gifjes, geen video’s, en een map met posts. Die posts zijn in html-formaat, dus dat betekent dat je die alleen kunt openen in je browser. Als ik dat echter doe, zie ik vaak onopgemaakt de tekst van een post, maar niet altijd de afbeeldingen die daarbij horen. En aan de naam van het bestand heb je geen idee wat je openmaakt. Niet in de laatste plaats omdat alle bestanden dezelfde datum hebben.
Kortom, zo’n back-up laat nogal wat te wensen over. De vraag is: wat ga ik hiermee doen?
Doctor Strange. Een van de vele illustraties zonder bron of naam van de maker.
Alle bestanden automatisch integreren in dit blog, gaat waarschijnlijk niet lukken. De plug-in die WordPress heeft om Tumblr-blogs te importeren is 10 maanden oud, niet compatible met de huidige versie van WordPress en door een aanpassing bij Tumblr van de API-key, krijg je sowieso een foutmelding. Ik ben zelf niet technisch genoeg om dat soort dingen op te lossen.
Mocht je je afvragen waarom ik van mijn Tumblr-blog af wil: ik vind het niet ethisch verantwoord om nog langer een account bij dit bedrijf te hebben. Tumblr besloot recent alle NSFW-blogs te termineren en laten daarmee zo’n 50 tot 70% van hun gebruikers in de kou staan. Het een en ander leg ik uit in deze vlog.
Ik wil ook geen kleding aanschaffen die door kinderarbeid is vervaardigd en zodra ik dat weet, sla ik een winkel die dat soort kleding verkoopt, over. Ik zit niet meer op Fakebook vanwege allerlei redenen, maar vooral ook omdat ik Zuckerbergs onderneming een heel naar onethisch bedrijf vind. Het is een kwestie van kiezen wat je belangrijk vindt. Ik kan Fakebook niet laten verdwijnen, dat zit niet in mijn cirkel van invloed, maar ik kan wel geen account bij ze hebben. Datzelfde geldt voor Tumblr. (En in de toekomst misschien ook wel voor Instagram en Twitter.)
Mijn Comic-Tumblr onderhoud ik al vanaf augustus 2012 en inmiddels heb ik daar zo’n 4700 posts vergaard. Daar zit heel mooi illustratiemateriaal bij. Door de manier van back-upen van Tumblr, weet ik nu vaak niet wie de betreffende illustratie gemaakt heeft en vaak niet wat de bron is, dus dat maakt het doorposten nu lastiger. Ik zou de oorspronkelijke posts er telkens bij kunnen pakken zolang als ik die Tumblr in leven houd, maar ja, gezien het aantal posts is dat ook een enorme klus…
Wat ik dus ga doen met al dat materiaal in het kader van michaelminneboo.nl, weet ik nog niet zo goed.
Recent nam ik me voor meer aandacht te besteden aan jonge, nieuwe striptekenaars en smallpress-uitgaven. Tijdens de Heroes Dutch Comic Con wintereditie sprak ik met Renee Rienties en kocht het eerste deel van Hollandsch Manga bij haar.
Een comic waar meerdere stripmakers in staan die in Manga-stijl tekenen. En ook Rienties stond erin. In deze vlog daarom een blik in Hollandsch Manga #1.
Het bloggers platform Tumblr trekt de stekker uit alle blogs die pornografische content bevatten.
Of wat Tumblr daar precies onder verstaat. Dit heeft een grote paniek bij de bloggers veroorzaakt die massaal een andere plek zoeken om hun content te delen. Bovendien is het een enorme beperking van de vrijheid van meningsuiting. Waarom doet Tumblr dit? Dat leg ik uit in deze vlog.
Sal Buscema is de beste Hulk-tekenaar ooit. Deze Amerikaanse stripveteraan geboren in 1936 tekende het groene monster maar liefst 10 jaar lang.
Het is zijn versie van de Hulk die ik als eerste leerde kennen en daarom vind ik dat Buscema’s Hulk de ultieme versie is. Ook tekende Buscema jarenlang Spider-Man-comics. In deze vlog laat ik jullie zien wat Buscema nu zo’n goede tekenaar maakt.
Eind 2017 had ik het gevoel dat mijn blog wel af was en dat ik na 12½ jaar bloggen alles wel een keer had gezegd. Een keer of tien zelfs in het geval van sommige thema’s. Dus besloot ik afscheid te nemen van het bloggen door in de maand januari iedere dag een post te plaatsen over Spider-Man.
Gezien mijn boek leek me dat een mooie manier. Spider-Man is altijd een terugkerend thema geweest op mijn blog.
Ik begon al met het voorbereiden van deze posts in november en december, zodat er al een behoorlijke voorraad posts klaarstond toen het nieuwe jaar begon.
Eventjes een podcast
Maar toen werd ik een van de panelleden van een podcast. Tja, die wilde ik ook wel op mijn blog zetten zodat mensen wisten dat deze bestond. Dat avontuur is uiteindelijk voor mij een kort verhaal geworden – het hoe en waarom laat ik hier even buiten beschouwing – maar zo kwam het dus wel dat er na januari nog steeds een tijdje posts op mijn site verschenen.
Behalve de podcast-uitzendingen plaatste ik af en toe nog andere berichten op mijn blog, want inmiddels had ik enkele vloggers op YouTube ontdekt die mij boeiden en daar wilde ik dan wel even een stukje over schrijven. Al snel wilde ik dat vloggen zelf ook uitproberen. In mei 2018 begon ik met gemiddeld drie keer per week een video te maken. Het was een idee waar ik al langer mee had rondgelopen, dus besloot ik er simpelweg mee te beginnen. Zonder echt een plan te hebben trouwens, want dat is vaak het leukste met dit soort dingen.
Bijna 100
Inmiddels heb ik alweer 82 vlogs gemaakt dit jaar. Misschien haal ik voor de jaarwisseling de 100 wel. Door de vlogs waren er veel updates op mijn site en eigenlijk ben ik dus automatisch blijven bloggen. Door het maken van vlogs werd het bloggen ook weer leuk. Het vloggen gaf weer nieuwe content aan mijn site en eigenlijk ben ik daardoor dus nooit gestopt met bloggen.
Toch is mijn blik op sociale media en bloggen wel meer veranderd dit jaar. Ik ga in december ook zoveel mogelijk offline van sociale media. Ik blijf vloggen en op de reacties reageren. Ook zal ik nog wel te veel tijd doorbrengen op YouTube, maar ik vind andere vloggers nu eenmaal erg interessant.
Rust
Maar Twitter en Instagram laat ik zoveel mogelijk links liggen. Dat doe ik eigenlijk al een tijdje en dat bevalt me heel goed. Dat geeft me veel rust in mijn hoofd en daar heb ik op dit moment veel behoefte aan.
De laatste paar weken zag ik geregeld vlogs waarin mensen een bepaalde periode offline waren geweest. Ze hadden dan dertig dagen geen sociale media gebruikt. En telkens is de conclusie dat ze het allemaal niet gemist hebben. Dat geeft toch te denken. Als niemand Twitter, Fakebook, Instagram en weetikveelwatnogmeer mist, wat DOEN we daar dan de hele tijd?
In EPPO #24 (2018) nemen de redactie en stripmakers die meewerken aan dit striblad afscheid van Stan Lee. De geestelijk vader van het Marvel Universum die recent overleed.
Een sympathiek gebaar met enkele mooie bijdragen van de tekenaars. Daarom bladeren we in deze vlog door deze bijzondere EPPO.
Meer over Stan Lee kun je lezen in het in memoriam dat ik over hem schreef.
Tradities ontstaan niet zomaar. Vaak is het een heel proces waarbij elementen worden toegevoegd en elementen veranderen in de loop der tijd.
Het boekje Christmas Curiosities van John Grossman geeft aan de hand van prachtige ansichtkaarten de geschiedenis van kerst en het ontstaan van de Kerstman weer. In deze geschiedenis speelt Sinterklaas ook een belangrijke rol. En wat schetst mijn verbazing? De knecht van de Sint was niet altijd Zwarte Piet, maar in Germaanse landen was dit vaak ook Krampus, de duivel! Dat is toch weer heel andere koek… eh, pepernoten.
