Categorieën
Daily Webhead Video

Video: ArtZuid

Afgelopen zondag bezocht ik samen met met Linda ArtZuid, dat plaatsvindt van 27 mei tot en met 28 augustus 2011.

In samenwerking met Amsterdamse instellingen, zoals het Stedelijk Museum en de Rijksakademie van Beeldende Kunsten presenteert schrijver en kunstenaar Jan Cremer zijn sculpturale – The World Around, Equality in diversity. Het komt erop neer dat er een interessante collectie kunst staat opgesteld op de Apollolaan en de Minervalaan.

Hieronder mijn impressie van de Apollolaan. De muziek is wederom van Marco Raaphorst.

Categorieën
Bloggen Daily Webhead Video

Video: Blogger Elsbeth Witt

Illustratie: Emma Ringelberg

Bloggen en bloggers, ik krijg er geen genoeg van. Ik vind het niet alleen een interessant medium, ook geniet ik dagelijks van de mooie dingen die mensen voor hun plezier publiceren. Daarom de onregelmatig verschijnende reeks Daily Webhead-video’s waarin bloggers kort en bondig aan het woord komen. Vandaag is het woord aan Elsbeth Witt!

Elsbeth is freelance vertaler, tekstschrijver en blogger. Ik breng deze blogparel graag onder de aandacht, want ik geniet regelmatig van haar teksten. Elsbeth heeft het schrijven duidelijk goed in de vingers en blogt met een persoonlijke invalshoek.

Daily Webhead: Blogger Elsbeth Witt from Michael Minneboo on Vimeo.

Categorieën
Fotoblog

Baeken signeert tong Lambik

Een prachtige prent van stripmaker en veeltekenaar Serge Baeken gemaakt op zaterdagmiddag. Serge was in stripwinkel Lambiek om zijn laatste spullen op te halen. Zijn expo was ten einde.

Categorieën
Fotoblog

3 jaar

27 mei 2011.
Reeds drie jaar samen. Wat een geluk.

Categorieën
Striprecensie Strips

Rood Gras 2: Surrealistische strips met een vrolijke kronkel

Vannacht is mijn vriendin in een ijsje veranderd luidt de titel van Rood Gras #2. De oplettende lezer begrijpt meteen dat Rob van Barneveld geen dagboekstrips tekent, tenzij hij zijn leven verstript onder invloed van een sterk hallucinerend middel.

De stripmaker toont ons namelijk een surrealistisch universum waarin van alles mogelijk is: een eenzame rotonde belt een datingbureau; Rob knipt een stukje Ierse lucht uit en zet dit thuis op een kastje; als hij een dag geen zin heeft stuurt Rob zijn schaduw naar zijn werk. En inderdaad, in een van de strookjes verandert zijn vriendin ’s nachts in een ijsje.
Het zijn bevreemdende, soms ontroerende, maar bovenal grappige strookjes die mij een goedgemutste dag bezorgde – en in de strips van Rood Gras zou dat gemakkelijk letterlijk opgevat kunnen worden. Moeder Dag mag alvast een goede muts gaan breien.

Hoewel niet letterlijk autobiografisch, zijn Van Barnevelds stripjes ongetwijfeld wel geïnspireerd door dingen die hij heeft meegemaakt of heeft gedroomd. Van Barneveld toont ons met zijn stripjes dat je ook anders tegen de wereld aan kunt kijken. De ondertitel van zijn site is niet voor niets dat de realiteit altijd beter kan. Wanneer Rob het as van zijn opa uitstrooit, blijken de stofjes allemaal kleine versies van zijn opa te zijn die hun kleinzoon vaarwel zeggen.
Ook van iets alledaags als het aansluiten van internet weet Van Barneveld iets absurds te maken. Zo moet volgens de gebruiksaanwijzing de modem bij het uitpakken worden toegezongen en kan het apparaat pas aan als het acht minuten in de frituur is gezet.

Niet alle strookjes zijn even schattig natuurlijk. Sommige grapjes zijn wat flauw, zoals de ruimtevaarder wiens hond bij het uitlaten gewichtloos een bruine ster aan de hemel toevoegt. Misschien is de humor van Rob niet aan iedereen besteed, Rood Gras is wel een uniek geluid in de Nederlandse stripwereld en dat moeten we koesteren.

Rob tekent in een eenvoudige, wat naïeve stijl die prima aansluit bij het door hem gepresenteerde wereldbeeld. Lezers van het magazine Zone 5300 en de site van RoodGras.nl kennen Robs werk natuurlijk allang. Het wordt tijd dat een groter publiek ook gaat inzien dat het gras aan de andere kant van de heuvel niet per se groen hoeft te zijn.

Deze recensie staat ook op het stripblog van Zone 5300.

Categorieën
Fotoblog

Het zal er vandaag een stuk rustiger zijn

Het Vondelpark een paar weken geleden. Toen was er op het groen nog maar weinig plek vrij. Nu het een stuk minder mooi weer is vandaag, zal dat wel meevallen. Maar waarom zou je nu ook op het gras willen liggen?

Ik vind het wel mooi, die eenzame man rechts in de schaduwen. In zijn eentje, los van de rest.

Categorieën
Strips

De Rechter in het Stripmuseum

Vanaf woensdag 1 juni kunnen liefhebbers van de strip De rechter terecht bij de expositie ‘Terecht of onterecht’ in het Stripmuseum Groningen.


Bezoekers kunnen originele strips zien en via een scherm praten met de rechter himself die enkele nijpende kwesties voorlegt. Een audiovisueel extraatje dat doet denken aan het consult bij Sigmund dat vorig jaar bij de expositie over Neerlands beroemdste strippsychiater was opgenomen.

De aanleiding voor de expo is tweeledig: Jesse van Muylwijck won vorig jaar de Stripschapprijs voor zijn gehele oeuvre. Ook wordt 200 jaar rechtspraak in Nederland gevierd. ‘Het is vooral een tentoonstelling over de strip De rechter, legt Frans Le Roux, samensteller van de expositie, uit. ‘Maar, als enorme bonus krijgen de mensen echt veel te weten over de rechtspraak in Nederland.’

RTV Noord maakte onderstaande impressie van de expositie.

Deze tekst is ook op het stripblog van Zone 5300 gepubliceerd.

Categorieën
Fotoblog

Kladblaadje

Een snelle foto genomen terwijl ik me in de tram zat te vervelen. Een mooi oud pand met op de muur lelijke graffiti. Dat die gasten die de muur als kladblaadje gebruiken niet snappen hoe lelijk dit staat. Als ze zich willen uiten, kunnen die proleten toch gewoon een blog beginnen? 

Categorieën
Media

Een fijne aflevering van DWDD

Afgelopen dinsdag was de beste aflevering van De Wereld Draait Door sinds tijden op de buis.

Je mag me best een fan van DWDD noemen. Ik vind het vakwerk: 5 dagen per week een onderhoudende en snelle talkshow op de buis brengen waar ongeveer 1 miljoen paar ogen naar kijken.

Van de duizend afleveringen heb ik er een hoop gezien, toch is mijn belangstelling in het programma tanende. Dat komt vooral doordat ik te vaak dezelfde koppen aan de tafel van Matthijs zie. Op een gegeven moment heb je je portie Rottenberg, Kelder, De Hond en Boomsma wel gehad. Ik kan zelfs Carice van Houten bijna niet meer zien. En dat wil wat zeggen, want ik kijk en luister graag naar Neerlands beste actrice van dit moment. En ook met flauwigheden als Downistie scoor je bij mij geen punten. Over zapmomentje gesproken.

Kortom, het seizoen dat DWDD een nipkowschijf in ontvangst mocht nemen, zag ik de minste afleveringen. Het meeste zag ik een dag later online als een bepaald item me aansprak. (Volgens mij is dat sowieso de toekomst van televisie, maar dat terzijde.)

Zo, dat is eruit.

Afgelopen dinsdag was echter een prachtige uitzending. Dat kwam allereerst door de onderwerpen die behandeld werden. Het feest begon met een programma rondom fancultuur van Upload cinema. Heerlijke Youtube-video’s waarin de excessen van de adoratie werden verkend en getoond. Gevolgd door de immer boeiende Joost Zwagerman die dankzij zijn enthousiaste lezing voor eens en voor altijd duidelijk maakte dat de Nachtwacht van Rembrandt toch een van de belangrijkste kunstwerken is die de Nederlandse cultuur heeft voortgebracht.

Ik vind het heerlijk om Zwagerman te horen oreren over welk onderwerp dan ook, maar over Kunst in het bijzonder. De Nachtwacht – dat schilderij kennen we nu zo langzamerhand wel zou je denken. Na het relaas van Joost ga ik toch weer met frisse ogen naar dit doek kijken. En dat is toch de kracht van een bevlogen betoog: je kijkt weer een beetje anders naar de wereld.

De aflevering werd afgesloten met de aanwezigheid van soullegende Bill Withers. Dit weekend wordt een speciale tribute in Carré opgevoerd waarin al zijn grote hits, en dat zijn er nogal wat, worden uitgevoerd door een divers leger artiesten. Jammer dat hij niet aan tafel zat maar Trijntje Oosterhuis en Ruben Hein wel. Ongetwijfeld naar de wens van Withers zelf, die soms toch wat werd gevraagd en snel een hengelmicrofoon onder zijn neus kreeg gedouwd. Een beetje rommelig allemaal, maar dat was juist charmant. Televisie mag soms best een beetje los zijn.

Een belangrijke factor voor de sfeer in het programma is natuurlijk de tafelheer of -dame. In dit geval was dat Claudia de Breij die toch een van mijn favoriete bijzitters van Matthijs is. Met Marc-Marie en Mulder om het trio af te maken.

Een DWDD zonder politiek, wat een verademing!
Een DWDD met een lekker bandje. Nou komt dat wel vaker voor, maar ik was zeker gecharmeerd van de Duitse Stefany June.
Maar bovenal een DWDD waar de passie voor cultuur en de plezier in het televisie maken van afdroop!

Morgen is de laatste uitzending van het seizoen. Gelukkig kan ik op deze aflevering een tijd teren.

Categorieën
Fotoblog

Hoopvol wachten

Reizen met de trein is vooral een kwestie van hopen.
Hopen dat de trein op tijd komt, of überhaupt komt.
Hopen dat je nog een plaatsje kunt vinden. Bij voorkeur een vrije tweezitter.
En dan hopen dat er niemand naast je komt zitten, zeker niet die veel te dikke medereiziger waarvan het zweet van zijn lichaam gutst.
De medereiziger die ruikt naar twee weken oude zweetsokken moet te allen tijden vermeden worden. Dat is van levensbelang.

En als je dan lekker zit, alleen met je boek en hopelijk niemand vlak naast je heftig aan het bellen is, dan is het hopen dat de trein op tijd aankomt.

Eigenlijk is treinreizen een hopeloze zaak.

Categorieën
Fotoblog

Prachtig pand

Wachtend op de tram op het Leidseplein schiet ik snel een plaatje van de Stadsschouwburg. Wat een prachtig gebouw is dat toch. Het geeft het plein allure en doet me terugdenken aan vervlogen tijden die ik zelf niet meemaakte. Als het heel rustig is op het plein, vroeg in de ochtend bijvoorbeeld, en je staart heel lang naar de schouwburg, dan kun je in de verte nog paard en wagen over de kinderkoppen horen rijden.

Categorieën
Strips

De vierde Oogst komt eraan

Cover van Oogst #3

Op donderdag 26 mei lanceren de studenten van ArtEZ Zwolle de vierde Oogst, het stripmagazine waarin de studenten van Comic Design laten zien wat ze kunnen.

Sinds de opleiding Comic Design in september 2009 begon, hou ik die graag in de gaten. Het is interessant om te zien hoe de eerste Nederlandse stripmakersopleiding zich ontwikkelt en hoe de studenten het ervan afbrengen. Vorig jaar had ik de eer om een college te geven over mijn favoriete webhoofd en ik hoop later dit jaar wederom een college te geven aan nieuwe toehoorders van de hbo-opleiding.

Om mensen op de hoogte te houden van hun vorderingen verschijnt twee keer per jaar het magazine Oogst. Dit wordt volledig door de studenten gemaakt. Ze doen ook de pr zelf geloof ik. Het is jammer dat ze pas vandaag een persbericht rondstuurden over de presentatie van het vierde nummer, want die is al over twee dagen. Een beetje kort dag in tijden van overvolle agenda’s.

Wie donderdag tijd heeft kan afreizen naar Zwolle waar stripintendant Gert Jan Pos een lezing zal geven over de ontwikkelingen van strips in de afgelopen jaren. Daarna zal Hanco Kolk het vierde nummer van Oogst presenteren.

De lancering vindt plaats om 16.15 in het Sophiagebouw van ArtEZ Zwolle.

Oogst zal worden verkocht op de Oost Nederlandse Stripboekenbeurs die plaatsvindt op 28 en 29 mei in de Broerenkerk te Zwolle, en vervolgens in de betere stripwinkels.