Categorieën
Media

Natuurlijk moet je cartoons niet verbieden!

De rust lijkt inmiddels weer teruggekeerd op de opiniesite Joop.nl. Vorige week werd er nog een cartoon verwijderd nadat het VARA-personeel bedreigd was.

Die bedreigingen gingen sommige medewerkers overigens niet in de koude kleren zitten. Paul de Leeuw was er zo van geschrokken dat hij tijdens de Madiwodovrijdagshow in de camera de bedreigers toesprak om hem vooral met rust te laten: hij had immers de cartoon niet geplaatst? Voor bedreigingen moest men bij de redactie van Joop zijn en dan bij hoofdredacteur Francisco van Jole in het bijzonder.

Hoewel De Leeuw daar een punt maakte – dat de bedreigers hun gelijk moeten halen met de maker en de redactie van de site, niet het gehele VARA-bestand – was het natuurlijk niet zo kies om in een liedje Van Jole boos aan te spreken en aan te sporen tot het nemen van ontslag. In dit soort gevallen moet je mijns inziens vooral boos zijn op de bedreigers, niet op mensen die hun recht op vrije meningsuiting uitoefenen.

De dag erna maakten De Leeuw en Van Jole het overigens weer goed in datzelfde programma.

De Leeuw: “Wat sommige mensen belachelijk vonden is dat ik een collega afviel in het openbaar. En daar geef ik ze ook wel een beetje gelijk in. Het tweede punt is dat ik zei dat de bedreiger naar de mensen toe moest die verantwoordelijk zijn. En dat neem ik mezelf heel kwalijk. Bedreigen is iets dat je niemand aan mag doen en iets dat je een ander niet gunt. Mag ik de kroonprinses citeren? Dat was een beetje dom van me.”


(Mocht de embedcode niet werken, bekijk hier het fragment.)

Een opvallende uitspraak van Van Jole hierin vond ik dat de redactie al eerder de cartoon van de site wilde halen. Geert Wilders weigerde namelijk met een verkiezingsdebat van de VARA mee te doen, zolang de omroep de PVV in de nazi-hoek duwde. Toen Joop.nl Geerts eis wilde inwilligen, wilde de politicus alsnog niet naar het debat komen. Typisch Wilders natuurlijk. Wel schreeuwen, maar als je je zin krijgt, dan alsnog niet toegeven. Hij is er immers meer bij gebaat als er om de zaken heen wordt gedraaid. Hij ziet ongetwijfeld liever dat VARA-personeel met elkaar strijdt dan dat er inhoudelijk over zijn tuigdorp-plannen wordt gesproken.

Overigens was De Leeuw niet de enige die zijn afkeer van de cartoon liet blijken. Eerder stond er al een column van Paul Witteman in de VARAgids waarin hij de cartoon afkeurde. Ik hoorde zijn collega Jeroen Pauw in korte quote op Pownews zeggen dat een site als Joop helemaal niet bij de VARA thuishoort.
Natuurlijk mag je als collega’s onderling van mening verschillen.

Ik vind dat iedere cartoon geplaatst moet kunnen worden. Ongeacht wie zich er door beledigd zou kunnen voelen. Als je daar namelijk gehoor aan gaat geven, is het einde zoek. Ook als je gehoor geeft aan bedreigingen. Je wilt toch niet in een land leven waar bij het minste geringste bedreigingen worden geuit en dat dit leidt tot (zelf)censuur?

Het kan overigens nog veel gekker dan een cartoon die wat de goede smaak betreft op het randje zit. Collega stripjournalist Peter Breedveld, wiens visie op het beeldverhaal ik zeer waardeer, liet zich een paar weken geleden in een reeks tweets uit over de PVV. Breedveld schreef naar aanleiding van de discussie over het sturen van een politiemissie naar Afghanistan op twitter dat de VN zijn troepen beter naar Nederland kan sturen om PVV’ers dood te schieten.

Die ene tweet, die uit de context van een reeks werd gehaald, zorgde voor een hele rel. Belachelijk, zegt u? Kennelijk de normaalste zaak van de wereld in Nederland anno nu.

Categorieën
Fotoblog

Hey Batsy

A Batman outfit standing guard at the costume shop where I shot a video during Halloween.

Categorieën
Strips

Joop verwijdert omstreden Wilders-cartoon

De redactie van Joop.nl, de debatsite van de VARA, heeft een omstreden cartoon van Adriaan Soeterbeek verwijderd nadat er bedreigingen naar medewerkers van de VARA waren geuit.

Dat laat de omroep vandaag weten.

Toen Gregorius Nekschot in 2008 werd opgepakt in verband met een paar cartoons die hij gemaakt had, gingen mijn nekharen overeind staan. Je moet in cartoons ieder onderwerp kunnen behandelen die je wilt. Of een cartoon smaakvol is, is en andere vraag en niet relevant als het om vrijheid van meningsuiting gaat. Ook nu voel ik mij ongemakkelijk bij de cartoonkwestie op Joop.

‘Deze beslissing hebben we niet lichtvaardig genomen,’ aldus het VARA-bestuur. ‘Als journalistieke organisatie tillen we zwaar aan de vrijheid van meningsuiting. Bedreigingen mogen geen invloed hebben op het beleid en de journalistieke afwegingen. Er kunnen zich echter situaties voordoen waarin het veiligheidsgevoel van medewerkers dermate wordt aangetast, dat ze niet meer op een goede manier hun werk kunnen doen. Dat laatste heeft bij deze concrete situatie in onze afweging de doorslag gegeven. De VARA heeft van de bedreigingen overigens aangifte gedaan bij de politie.’

De cartoon zelf vond ik ook niet erg smaakvol. De gewraakte cartoon is gemaakt naar aanleiding van het PVV-plan om ‘tuigdorpen’ in te richten. Op de cartoon is te zien hoe kampleider Wilders het ‘tuig’ naar de douche leidt. De vergelijking met de Tweede Wereldoorlog en concentratiekampen, waar miljoenen joden zijn vergast, is dus snel gelegd. Een beetje platgetrapt gras natuurlijk, die vergelijking tussen Wilders en de nazi’s. Nogmaals: geen smaakvolle vergelijking, maar de aanhangers van een politieke partij die zo prat gaat op die vrijheid van meningsuiting zouden zicht toch wat toleranter mogen opstellen.
wilderstweet

Het plaatsen van de cartoon was voor Geert Wilders reden om zijn hoofd niet te laten zien op het verkiezingsdebat ‘De slag om de Eerste Kamer’ op woensdag 16 februari, want dat was een VARA programma. Sterker nog: niemand van de PVV mocht nog praten met de VARA. Dat deze publieke omroep-haters niet altijd weten wie er wel of niet voor welke omroep werken, bleek toen Hero Brinkman Giel Beelen te woord stond in diens radiogrogramma.

Technisch gesproken heeft Geert Wilders natuurlijk de cartoon niet verboden, maar vanwege een plaatje meteen een hele omroep boycotten is natuurlijk op zijn minst kinderachtig te noemen.

Ik mag hopen dat Wilders zijn achterban, waar ongetwijfeld de bedreigingen vandaan zijn gekomen, wel toespreekt en afstand doet van de geuite bedreigingen.

Ik vind het erg jammer dat de VARA heeft besloten de cartoon te verwijderen. Al begrijp ik heel goed dat de veiligheid van de medewerkers voor gaat. Ik sta zelf ook op de loonlijst van de VARA, zij het parttime en voor een andere site. Ik weet overigens niet welke bedreigingen er geuit zijn.

Categorieën
Mike's notities

Lentegevoel

Mijn lentegevoel
verdwijnt door
sneeuw voor
de zon

Categorieën
Media

Thematisch aanbieden

Ilustratie: Paul Stellingwerf

Vrijdag was ik samen met vriend Jooper op stap in platenzaak Concerto. Mooi woord is dat trouwens, platenzaak. En passend, want er wordt daar ook nog steeds vinyl verkocht. Naast cd’s, boeken en tegenwoordig ook strips.

Jooper is van het vinyl, ik vind muziek van een plastic schijfje ook prima. Al vind het ik het wel een leuk nostalgisch idee, een pick-up met een draaiende zwarte schijf erop.

Terwijl Jooper met zijn neus in de platen dook, zocht en vond ik tussen de cd’s The Basement Tapes van Bob Dylan en The Band. Het viel me op dat ze in Concerto boeken en cd’s niet gescheiden houden. Naast de cd van The Basement Tapes lag een boek over dit legendarische album uitgestald. In de hoek lagen nog meer Dylan-boeken en die bundeling van strips over The Beatles die vorig jaar bij Silvester Strips verscheen. Ook tussen de cd’s lagen allerlei boeken over de albums en de betreffende artiesten.

Goed, het plaatje is wel duidelijk denk ik. Het equivalent van gerelateerde artikelen onder een blogpost en tips die je krijgt als je online iets aanschaft. Thematisch samenstellen is een goede manier om je waar aan de man te brengen. Ook in een platenzaak.

Categorieën
Bloggen

Niet het centrum van het universum

Illustratie: Emma Ringelberg

Ik vind het vervelend om hetzelfde verhaal vaak te herhalen. Het liefste vertel ik het één keer goed en ga daarna over op iets anders. Te vaak hetzelfde vertellen maakt een verhaal sleets. Gelukkig kun je met bloggen met een vertelling een heel publiek bereiken.

Toch is de praktijk weerbarstiger dan je zou wensen.
Laatst werd ik er weer eens op gewezen dat ik in gesprekken graag naar mijn blog verwijs. ‘Dat kun je op mijn blog lezen,’ zeg ik dan, bezeten blogger die ik ben.

Maar niet iedereen leest je blog of die ene post. En je moet wel een groot ego hebben om te denken dat het wel zo is. Dus vertel ik in de praktijk dus vaak het verhaal waar ik eerder over blogde. Soms verandert het verhaal door de directe interactie met de toehoorder, die stelt vragen of voegt zelf iets toe. Soms niet.

Het is goed om te beseffen dat de virtuele wereld onderdeel uitmaakt van een groter geheel en niet voor iedereen het centrum van het universum is. Ook heeft niet iedereen een boodschap aan je blog. En veel mensen willen de zaken gewoon direct aanhoren, straight from the horse’s mouth.

Al zou het soms wel grappig zijn om in een gesprek van twee personen in te haken en een bordje ‘vind ik leuk’ bij ze op tafel te zetten.

Categorieën
Fotoblog

Jacco Olivier 2

See this blogpost for info.

Categorieën
Fotoblog

Jacco Olivier 1

Last weekend I visited Gallery Ron Mandos in Amsterdam to look at art by Jacco Olivier.

Jacco Olivier fuses painting and filmmaking by repeatedly reworking paintings in generous casual brush strokes and systematically photographing each development. The various stages are combined into projected animations. The resulting films are enigmatic and experiential – moving in and out of abstraction they reveal the traces and decisions made by the artist in the process of painting. While there is a clear and quite complex process involved in their creation, Olivier does not set a thematic agenda for the works, or for their relationship to one another. The films are instead imagined as windows onto converging, and often elegantly simple, moments of daily life – a bus journey, a swim in the ocean, or a walk through the woods. At this convergence of painting and cinema, however, lies an uneasy tension, a feeling that something is about to happen or has just happened that is unexpected and beyond our control. Source.

Categorieën
Strips

Stripschrift krijgt Frankfurtherprijs

De redactie en de medewerkers van het stripinformatietijdschrift Stripschrift krijgen dit jaar de P. Hans Frankfurtherprijs toebedeeld.

Deze prijs wordt ieder jaar uitgereikt aan een persoon of personen die zich in het afgelopen jaar op bijzondere wijze heeft/hebben ingezet voor het medium strip. De prijs is vernoemd naar de oprichter van Het Stripschap, P. Hans Frankfurther die in 1968 zelf het stripblad oprichtte. Daarmee is de cirkel weer mooi rond.

Dat het blad niet eerder de prijs heeft gekregen komt doordat er altijd wel iemand van de redactie in de commissie zat. Jezelf nomineren zou vreemd zijn, aldus het persbericht van Het Stripschap. Tijdens de Stripdagen in Evenementenhal Gorinchem te Gorinchem wordt de Frankfurtherprijs uitgereikt, evenals de Stripschapprijzen en de De Bulletje en Boonestaak Schaal die dit jaar is Eiso Jan Gerhard Toonder, zoon van Marten Toonder.

Dit is overigens niet de eerste keer dat de prijs wordt uitgereikt aan een tijdschriftenredactie. In 1983 was de eer voor de redactie van Donald Duck en in 1995 voor Zone 5300.

Uit het juryrapport:

De grafische vormgeving (van Stripschrift, MM), die in binnen- en buitenland groot respect afdwingt, is van Rudy Vrooman. De eindredactie is al zo’n twintig jaar met schijnbaar onvermoeibare inspanning in handen van Arco van Os. De druk die dat met zich meebrengt, moet gigantisch zijn. Wij hopen dat deze prijs een uiting is van de waardering die er in heel stripminnend Nederland is voor zoveel kennis, zoveel smaak en zoveel toewijding.

Vorig jaar kreeg uitgever Ger van Wulften de P. Hans Frankfurther uitgereikt. Toen ik hem naar aanleiding daarvan sprak voor een interview in de VPRO Gids, deed Van Wulften enkele pittige uitspraken over de Stripdagen. Negatieve uitlatingen over dit stripfestijn zullen dit jaar niet vallen door de winnaars van de prijs, want Arco van Os, die zich al jaren inzet voor Stripschrift, is tevens festivaldirecteur van de Stripdagen. De Nederlandse stripwereld is, zoals Jeroen Mirck ook aangeeft in zijn stukje over Stripschrift, immers een klein dorp waar iedereen elkaar kent.

Categorieën
Fotoblog

Smoking cold

This is not a great picture by any standards: for one, it is out of focus. I still like it though. Depicted are fans of the band A Day to Remember having a smoke outside of The Melkweg on a chilly evening. A smoker has to endure a lot for his addiction.

Categorieën
Mike's notities

Goede voornemens

Ilustratie: Paul Stellingwerf

Goede voornemens, daar hoef je natuurlijk helemaal niet mee te wachten tot het nieuwe jaar. Sterker nog: liever niet, want dan is de druk om ze te laten slagen groter en daarmee de kans dat je het niet volhoudt groter.

Daarom ben ik een paar weken geleden begonnen met meer bewegen. Ik heb een zittend beroep. Of ik nu op de redactie bij de VARA zit of ik werk thuis aan mijn stukken, er word door deze Minneboo heel veel gezeten en te weinig bewogen.

Een sporter ben ik niet. Ooit heb ik 18 maanden frequent een sportschool bezocht. Tussen de op zichzelf geilende spierkolossen voelde ik me niet thuis. Daarbij vond ik fitness behoorlijk saai.

Ik zie mezelf ook niet hardlopen. Wel gedaan vroeger, maar als ik hier de file van joggingpakken in het park voorbij zie komen, ben ik al uit gelopen. En wandelen zonder eindbestemming, maar gewoon om te wandelen, is net zoiets als een boek kopen zonder het te lezen.

Ik heb me dan ook voorgenomen om vaker naar huis te lopen als ik van Hilversum met de trein kom. Van CS naar mijn huis levert dat een wandeling op van gemiddeld 35 minuten. Net lekker en doelgericht.

Natuurlijk zou ik ook ’s ochtends naar het station kunnen lopen, maar vroeger opstaan dan ik nu doe is wishful thinking. Niet dat daar iets mis mee is, met wishful thinking, maar realistisch is het niet.

Ik heb voor mezelf wel wat richtlijnen opgesteld. Gemiddeld wil ik tien keer per maand naar huis lopen, maar liever meer. Als het weer het toelaat natuurlijk. In een stevige plensbui zult u mij niet snel vrijwillig aantreffen. Het moet allemaal wel leuk blijven.

Voorlopig geniet ik erg van mijn wandelingetjes. Ik kijk er zelfs naar uit. Niet dat er veel opzienbarends onderweg gebeurt. Ja, lopen in Amsterdam, waar alle taxichauffeurs bastaardkinderen van Charles Manson lijken te zijn die proberen zoveel mogelijk mensen dood te rijden, blijft spannend. Net als in grote steden als New York kun je soms niet lekker doorlopen. In New York moet je in het centrum ook op iedere straathoek wachten. Het licht lijkt in eerste instantie altijd op rood te staan.

Dat alles mag de pret niet drukken. De wandeling naar huis biedt tijd om te reflecteren op de werkdag achter me en de werkavond voor me. Een stukje niemandsland waarin ik niet veel meer hoef te doen dan lopen, en mensen en taxi’s ontwijken.

Categorieën
Fotoblog

Candlelight

I took this picture last Wednesday. I went to the cinema with my friend Paul. We saw the film ‘The Illusionist’, which I can seriously recommend, it’ a wonderful animated film. Afterwards, Paul and got a coffee at the t-room in the Melkweg. My girlfriend joined us. During our conversation I took this shot of the candle on the table. Candlelight, it always reminds me of the radio show by the same name, in which corny love poems written by amateurs were read.